TEKST EN FOTO’S: ED LODEWIJKS
CHARMANT
VLIELAND
Het is de allerkleinste, maar doet niks onder voor de andere vier, écht niet. En is dan ook allesbehalve onbemind, want velen zijn al bezweken voor zijn charmes. Dit is Waddeneiland Vlieland. Twaalf kilometer lang, twee kilometer breed. Met één dorp, een heleboel natuur, ruimte en licht en een onmetelijke zandvlakte, die de mens heel klein maakt.
REIZEN
Het voelt vandaag net even anders aan boord van de veerboot Willem Barentsz. Want hoe vaak zagen we Vlieland al niet in de verte liggen, onderweg naar buureiland Terschelling? Maar nog nooit zijn we er zelf geweest. En dat gaat nu dus veranderen. Eerst anderhalf uur lekker uitwaaien op de Waddenzee en dan richting het einde dit keer niet rechts- maar linksaf. En zo komt Vlieland langzaam voor het eerst dichter en dichterbij. Best wel groot toch, en stoer ook met zijn hoge duin recht voor ons. Op de top een eigenwijs rood vuurtorentje. Qua vorm zou dit zo maar een vulkaaneiland kunnen zijn, maar hier hebben toch echt eeuwenlang water, zand en wind hun werk gedaan.
LANGE LOPER
Aan de zuidkant het dorpje Oost-Vlieland, waar we in de haven afmeren. Bezoekers hebben de auto thuis moeten laten, dus iedereen wandelt of fietst de boot af. Wie wil, laat zijn bagage bij zijn logeeradres afleveren. Eerst maar even op
de fiets een verkenningsrondje door het dorp. De met bomen omzoomde Dorpsstraat heet ons als een lange loper welkom. Eromheen oude huisjes, winkeltjes, cafés en restaurants. Er vlak achter het Kerkplein met de Nicolaaskerk uit 1605, opgetrokken uit licht baksteen. Met daarnaast het historische Armhuis, ooit de opvang van oude zeelieden. Heel knus allemaal.
HET RIJK ALLEEN
In een kleine week verkennen we het eiland van links tot rechts. Onze uitvalbasis is Landal Vlieduyn, een geriefelijk appartementengebouw met een fraaie rieten kap. Vanuit hier fietsen we zo het prachtige fietspad langs de Noordzeekust op. Dat slingert zich zo’n negen kilometer dwars door dit duingebied naar het westen. Wat een ruimte en stilte. Fietsers en wandelaars hebben hier het rijk alleen. Nergens zichtbare bebouwing, want alle accommodatie en horeca zijn ondergebracht in het oosten. Hier alleen zand, helmgras, duinvalleien, vennetjes, cranberrystruiken en richting de Waddenkust uitgestrekte bospercelen. Geen landbouw vanwe -
Linksboven
De vuurtoren van Vlieland
Links
Even bijkomen in de Dorpsstraat
Rechts
Eilander Folkert toont het rijke leven in de Waddenzee
‘Het fietspad slingert zich zo’n negen kilometer dwars door dit duingebied’
ge de schrale grond. Geiten en grote grazers houden de vegetatie mooi op orde. En over de duinenrij, kijken we als beloning uit over het brede strand.
TOETERS VAN TELELENZEN
Aan het einde van het fietspad bevindt zich toch een hotel-restaurant, het Posthuys. Tijd om even de benen te strekken op het verste punt van de route, voordat we straks via de Waddenkust weer teruggaan. Er zijn hier ook veel vogelaars, die op het nabije vogelbroed- en foerageergebied Kroon’s Polders afkomen. Met toeters van telelenzen, aan wie ook vandaag geen lepelaar, arend of ijsvogel is ontsnapt. Het is een leuke wandeling naar de vogelkijkhut, vanwaaruit we een prachtig zicht hebben op het waterleven.
DE SAHARA VAN HET NOORDEN
De vogels trekken zich kennelijk weinig aan van de straaljagers, die hier doordeweeks komen oefenen op Kamp Vliehors, het aangrenzende militaire oefenterrein op de gelijknamige zandvlakte. Bijnaam: de Sahara van
Links
Ruimte en rust in het ongerepte duingebied
Onder
Lekker grazen met uitzicht
REIZEN
het noorden. Wel twintig vierkante kilometer groot. Dat willen we van dichtbij zien en stappen bij het Posthuys in de Vliehors Expres, een speciaal voor deze trip gebouwde terreintruck. Die brengt ons over het zand naar het meest westelijke puntje van het eiland, waar we buureiland Texel bijna kunnen aanraken. Maar wat een niemandsland. Zon, blauwe lucht, blinkend wit zand zo ver het oog reikt. Met heel in de verte als een soort fata morgana het Reddingshuisje, waar we ook even langsgaan. Een houten hut op hoge palen, vroeger bedoeld voor drenkelingen. Nu een juttersmuseumpje, met een bonte verzameling aangespoelde spullen.
OH’S EN AH’S
Een andere leuke excursie voert ons naar een zeehondenpopulatie op en rond een zandbank midden in de Waddenzee halverwege Vlieland en Terschelling. Uitgerust met reddingsvesten varen we er vanuit de haven met een snelle rubberboot naartoe. Spannend, zullen we er eentje of misschien wel een paar zien? Lang verhaal kort, een paar honderd! Als we ze met de motor uit zachtjes naderen, blijven ze onverstoorbaar op het zand liggen. Terwijl andere nieuwsgierig vlakbij de boot hun kop uit het water steken. Veel oh’s en ah’s klinken over het water.
ZUINIG OP ZIJN
Op het eiland zelf is natuurlijk nog veel meer te beleven. Zoals in een voormalige Duitse bunker, waar eigenaar Nils een rondleiding door zijn kaasmakerij verzorgt. Met een proeverij toe, van onder andere zijn zelfbedachte zeewierkaas. Verrukkelijk! En zo smaakt ook de blonde Tij Tripel, die brouwer Wobbe ons tijdens de excursie door de lokale, moderne bierbrouwerij Fortuna laat proeven. Maar het moment dat we met de laarzen aan op het zojuist drooggevallen wad staan, terwijl de ondergaande zon de lucht oranje kleurt, zullen we ook niet snel vergeten. Daar luisteren we naar het gloedvolle betoog van eilander Folkert, die ons laat zien hoe ongelooflijk veel leven hier in de bodem zit. En dat we daar vooral heel zuinig op moeten zijn als we er nog lang van willen blijven genieten. En na onze kennismaking met Vlieland willen wij dat zeker nog vaak blijven doen.
MEER INFO
Boven
Bijzonder, honderden zeehonden op het wad
Midden
Met de boot op zeehondenexcursie
VVV Vlieland, www.vlieland.net
Landal Vlieduyn, www.landal.nl/vlieduyn
Rederij Doeksen, www.rederij-doeksen.nl Fietsverhuur Zeelen, www.fietsverhuurvlieland.nl