Voor het plezier

Mijn hobby mijn passie

Wat doen onze streekgenoten in hun vrije tijd? Waar gaat hun hart sneller van kloppen? Achter welke voordeur wordt er kunst vervaardigd of sterke drank gebrouwen? In Via Vivo’s rubriek Voor het plezier vertellen mensen uit de regio over hun passie. Deze keer is het woord aan Hans Molenaar.

HET VERBORGEN LEVEN VAN EEN KERKUIL

Hans Molenaar stapte veertig jaar geleden in de magische wereld van de kerkuil en werd verrast door zijn ongewone levensstijl: “Het is een mysterieuze vogel die je zelden ziet, echt een prachtbeest.” Zo verklaart de coördinator van de kerkuilenwerkgroep in Zeeuws-Vlaanderen zijn passie voor deze geheimzinnige roofvogel die voorkomt in deze regio. Het begon allemaal toevalligerwijze. Zijn werk als ICT-er bij chemieconcern Dow op de computerafdeling zat erop. Hij kon met pensioen: “Ik dacht, wat ga ik nu doen? Ik was altijd al veel buiten. Opgegroeid in Zaandam met aan de rand van de stad een polder waar we vaak te vinden waren. Met de roeiboot van de boer gingen we het water op.” Tijdens zijn arbeidsintensieve leven, raakte zijn natuuractiviteiten op de achtergrond. Opgeslokt door de dagelijkse verplichtingen bleef het bij wandelen en fietsen waarbij de natuur hem altijd bleef boeien. Toen hij met pensioen ging, pakte hij zijn passie voor de natuur meteen op: “Ik sloot mij aan bij de lokale kerkuilenwerkgroep. Daar kwam ik voor de tweede keer in aanraking met de leefwereld van de kerkuil. Dat het zo’n passie zou worden, had ik van te voren niet verwacht. Er werd mij gevraagd: ‘Is dat niets voor jou?’ De reden dat ik meeging, was dat het lekker buiten was.”

BRAAKBALLEN UITPLUIZEN

Het was in de jaren tachtig dat Hans startte met de opleiding voor natuurgids, met een opdracht. “Dat was onderdeel van de cursus. Ze vroegen mij de voedselgewoonte van de kerkuil te inventariseren. Eén jaar lang. Per kwartaal braakballen verzamelen en uitpluizen. Nou dat was nog behoorlijk arbeidsintensief,” zegt Hans lachend. Jarenlang werkzaam in een baan met behoorlijke abstracte werkzaamheden, ontleedde hij nu braakballen waaruit heel wat muizenbotjes tevoorschijn kwamen. “Die moesten gedocumenteerd worden. Ik heb veel fotokokers met botjes gevuld.’’ Last van hoogtevrees heeft hij niet. Samen met nog zo’n 25 vrijwilligers gaan ze regelmatig de ladder op. Op een hoogte van vijf tot zes meter nemen ze een kijkje in de ‘huiskamer’ van de kerkuil. Ter controle en voor de schoonmaak. “Het is altijd een verrassing wat je aantreft. De roofvogel gaat pas broeden bij voldoende aanbod van voedsel. Vaak is het eerste broedsel in mei, maar het kan ook vroeger zijn. Het weer in het voorjaar geeft vaak de doorslag. Als het voedselaanbod, de muizen, minimaal is door sneeuw, wind of veel regen dan redden de jongen het niet.”

RINGEN VAN DE JONGE UILEN

Eén van zijn favoriete werkzaamheden is het ringen van de jongen. De pluizenbollen laten zich gemakkelijk pakken want de klauwen zijn nog niet zo ontwikkeld. Alhoewel pa en ma kerkuil niet altijd blij zijn met de bemoeienissen. “Vaak kom ik er niet zonder kleerscheuren vanaf. Ter bescherming heb ik specifieke inentingen. Ondanks dat valt er als ringer van alles te ontdekken. De leefwereld van de kerkuil is niet standaard. De roofvogel leeft ’s nachts en is overdag niet waar te nemen. Niettegenstaande neemt hij wel voor zo’n negentig procent zijn intrek in de kasten die veelal op de erven bij mensen ophangen in de schuren. Zo verlegen is hij dus ook weer niet. Ze zoeken een holte op om te broeden. Daarom zijn de kasten een ideale thuisbasis voor deze predatoren van waaruit de jongen binnen no-time worden klaargestoomd voor het echte leven. Of met andere woorden: acht weken opgroeitijd, twee weken vliegles en twee weken les in het leren jagen. Na twaalf weken is het toch echt wegwezen,” vat Hans het termijn van de keiharde ‘Kerkuilleerschool’ samen. Geen romantisch droomplaatje dus. Alhoewel, de partners zijn honkvast en blijven hun leven lang bij elkaar. Toch nog een vleugje romantiek!

WIN WIN WIN

Lijkt het je leuk om er eens bij te zijn wanneer de jonge kerkuilen worden geringd? Hans Molenaar nodigt drie lezers uit voor een ringmiddag. Mail voor 10 juni naar redactie@viavivomagazine.nl en vertel ons waarom je erbij wilt zijn.