1 InLeIDInG

Cognitieve gedragstherapie beleeft hoogtijdagen. Het staat op nummer één (in een enkel geval ex aequo) in alle richtlijnen voor de behandeling van alle psychische stoornissen. De handboeken voor de protocollaire behandelingen geven duidelijke instructies over hoe de behandelaar het beste kan behandelen. De protocollen zijn evidence­based. Wat wil een mens nog meer?

Het is ons opgevallen dat het betrekken van de omgeving van de cliënt bij de behandeling in vrijwel geen cgt-protocol (keijsers et al., 2017) wordt geadviseerd.

Heeft de benadering waarbij cognitieve gedragstherapie wordt toegepast in een systeemcontext de boot gemist? Is het in kaart brengen van de problematiek met factoren vanuit de omgeving ouderwets? we willen hier uiteenzetten waarom het nuttig is om de omgeving te betrekken bij de behandeling. soms zal dit alleen bij de intake zijn, of bij de evaluatie, maar wij raden het ook aan tijdens grote gedeelten van de behandeling, als de analyse van de problematiek daartoe aanleiding geeft. we geven ook tips hoe de omgeving betrokken kan worden.