La muyer,esencial nel mercáu de Grau

families y comunidaes rurales, sinón tamién pa la productividá económica xeneral, teniendo en cuenta l’amplia presencia de muyeres na mano d’obra agrícola, sobre manera en territorios como’l conceyu de Grau.

El papel de la muyer ye siempres esencial en toles estayes. Nel conceyu de Grau, amás, ye una pieza imprescindible nel so mercáu. Esta actividá celébrase dende va sieglos dos vegaes per selmana, los miércoles y los domingos, y ye’l momentu nel que’l cascu históricu de la villa acueye una montonera de puestos de plantes, de productos testiles y, especialmente, de los sos afamaos frutos de la güerta; un escaparate que pon a disposición de vecinos y foriatos artículos frescos, fruta y verdura de temporada, a precios competitivos. Ye ensin dulda una tradición de la villa moscona que, ensin les muyeres, nun podría facese. Cada puestu qu’atienden con procuru tien un valir y una bayura… que nun tien preciu.

Les muyeres rurales son persones esenciales nel procesu de tresformación social pa consiguir los cambeos económicos y ambientales necesarios nun desenvolvimientu sostenible. Poro, empoderar a esti colectivu nun ye fundamental namás pal bientar de les persones, y asumió la relevancia que güei caltién. Nel parque de San Antonio empieza’l trazáu mercantil de Grau, arrodiáu a dambos llaos per terraces de restoranes, confiteríes, tiendes de productos rexonales y chigres que s’animen cada domingu. Equí los llocales nun perdonen el vermú dominical y los foriatos nun suelen marchar coles manes vacíes al pasar al pie de los puestos de cestería, testil y cueru. La cai Manuel Pedregal ye la vía principal que conecta tola feria, y la plaza del Xeneral Ponte, onde s’axunta la mayoría de les paraes agroalimentaries pa envolubrar al visitante nun paséu onde se priende tola actividá sensorial.

Nesti sen, ye l’oficiu de la muyer rural el qu’hai que destacar, al facer un llabor cuasi invisible ya imprescindible pal desendolcu de les xeres nel mercáu qu’avera a la sociedá moscona productos de cercanía y fomenta’l consumu xustu y responsable. Estes muyeres saquen alantre’l trabayu na güerta y miren polos productos agrícoles a lo llargo de tol añu, al mesmu tiempu que, xeneralmente, tienen d’encargase de les xeres de casa.

P’alcontrar l’orixe del mercáu moscón tenemos que viaxar hasta la Edá Media, a la dómina d’Alfonso X el Sabiu. En 1256, el monarca concedió la carta puebla a Grau, amás del privilexu de celebrar un mercáu selmanal, que ye’l qu’anguaño se fai los miércoles. Na Edá Moderna esta cita estendióse a los domingos y, asina, hasta los nuesos díes. La razón d’esti aumentu nos díes de mercáu debióse a la necesidá d’abastecer al gran númberu de viaxeros y pelegrinos que llegaben a Grau pel camín primitivu y la calzada real, amás de dar salida comercial a la producción de la fértil vega que riega la villa. Ente los sieglos XIX y XX el mercáu de «la güerta d’Asturies» sobrevivió a la decadencia de les demás feries asturianes

Amás de los mercaos con sieglos de tradición de los miércoles y domingos, en Grau celébrense distintos concursos y feries gastronómiques como’l Mercadón de la Seronda n’ochobre, con una presencia bien amplia del miel, les fabes y les nueces, típiques del tiempu serondiegu; el Certame de la Escanda en setiembre, col envís de potenciar el cultivu y l’usu d’escanda na nuestra gastronomía, o les Flores de primavera, la primera nel domingu siguiente a Pascua xunto col Certame de la Faba, y la segunda seis selmanes después de la primera, onde se cellebra’l Mercadón de Primavera. Por eso, Grau y el so mercáu tán esperándote en cualesquier fecha del añu con una bayura grande de productos frescos, caseros y de cercanía. Nun escaezas esta oportunidá.