Prana 204, juni 2014

AnkhHermes Utrecht

BP

Nieuw van AnkhHermes Dieter Broers

Het is de tijd van de zon

juni / juli 2014

prana 203 | natuurlijk leven

Een uitgave van

203 € 6,95 tijdschrift voor spiritualiteit en nieuwe wetenschap

De positieve invloed van de zon op gezondheid en bewustzijn

Recent onderzoek wijst uit dat de zon ons leven nog veel meer bepaalt dan we al dachten. Nu de intensiteit van de zon haar maximum heeft bereikt in een cyclus van 11 jaar, staan ons forse veranderingen te wachten. Naast de toename van natuurverschijnselen als vulkaanuitbarstingen en aardbevingen zal er ook een enorme ontwikkeling in het menselijk bewustzijn te zien zijn. benutten kunnen we als mensheid een enorme sprong vooruit maken.

€ 24,99 | paperback | 256 blz. | ISBN 9789020210507

Verkrijgbaar in de boekhandel – Prijswijzigingen voorbehouden - 140206-1-PRANA

Als we het momentum goed weten te

www.ankhhermes.nl 140206-1-PRANA.indd 1

07-03-14 14:52

Natuurlijk leven

PRANA 203 01 1

Inhoud 3

41

Ten geleide

Vreugde is de natuurlijke staat van het hart

Hein van Dongen

Wim van der Zwan

5

50

Bron van vitaliteit

Walden: een experiment met kleinschaligheid

Roger Rundqvist

Hein van Dongen

13

56

Wat is natuurlijk, wat is echt en zien we wel wat we zien?

Ik ben het Zelf in het hart van alle schepselen

Karen Hamaker-Zondag

Rinus van Warven

22

62

De aarde leeft een visie, een visioen

Over individualisering en postmoderne spiritualiteit

Hein van Dongen

Hans Feddema

27

68

De vruchten van de Boom des Levens

De natuurlijke loop der dingen

Rinus van Warven

Bianca Hiemcke Schriek

34

73

Is natuurlijk leven mogelijk in onze artificiële samenleving?

We hebben de onsterfelijke kern in ons die gericht is op het zijn

Aat-Lambèrt de Kwant

Aat-Lambert de Kwant

03

Ten geleide De natuur is de kracht, de werkelijkheid waaruit wij voortkomen. Zolang wij natuurlijk leven is ons bestaan in overeenstemming met die kracht. We kunnen ons ook on-natuurlijk gedragen, dan vervallen we tot een leven dat kunstmatig of gekunsteld is. Dit remt de levenskracht.

Als deze situatie lang blijft voortbestaan raken we niet alleen vervreemd van onszelf, maar komt zelfs ons leven in gevaar.

Maar hoe paradoxaal het ook lijkt, zo’n kunstmatig leven is nog altijd deel van de natuur. Maar het beweegt niet meer langs dezelfde lijnen als zij en leidt dus tot verstoring van de harmonie. Er is misschien geen weg terug, maar er is wel een ‘terug naar de weg’ en die weg wijst ons (wederom) de natuur.

Het bovenstaande is, kort gezegd, de opvatting van de natuur die voorkomt bij de oude Chinese filosofen, bij de westerse romantici en bij vele natuurvolkeren. Picasso gaf ooit een prachtige formulering van deze houding: ‘je moet niet de natuur namaken, maar volgens dezelfde principes werken als zij’.

Zo’n veertig jaar geleden publiceerde de kunstenaar Louis Le Roy een boek met de veelzeggende titel Natuur uitschakelen, natuur inschakelen. Le Roy stelde dat de mens de natuur niet moet beheersen, maar samen dient te werken met haar groeikracht om

zo de hoogste graad van complexiteit te bereiken. Maar we zouden ook kunnen zeggen dat de natuur zich helemaal niet laat uitschakelen, en dat we haar dus wel moeten volgen. Om dit proces te begrijpen kunnen we misschien het beste naar andere tijden en culturen kijken.

Het Chinese woord voor ‘natuur’ is zi ran, en dit betekent ‘van zelf zo’. In het Nederlands heeft ‘natuur’ uiteraard vele betekenissen, maar één daarvan lijkt sterk op die van de Chinezen: ‘natuurlijk’ betekent ook bij ons

04 natuurlijk leven

‘spontaan’, ‘ongekunsteld’, ‘puur’ en ‘vanzelfsprekend’.

Voor de Chinese taoïsten is de natuur het voorbeeld voor het menselijk handelen en de inrichting van de samenleving. In het taoïsme laat de wijze ‘de dingen gebeuren’ door niet in te grijpen. Men noemt dit wei woe wei, oftewel: doen niet-doen.

Het is niet het afzien van alle handelingen – maar het volgen van de noodzaak van de dingen: als er een kind in het water valt probeer je hem te redden. Je zaait en oogst op bescheiden schaal, op de juiste tijd. Natuurbehoud is de ultieme waarde voor de taoïst.

Om de natuur te behouden laat hij de natuur zichzelf zijn. Het is not done om de natuur naar je hand te zetten.

Kijken we vervolgens naar de Romantiek.

Goethe schreef ooit iets belangwekkends over het verschil tussen onze menselijke activiteiten en de natuur – hij schreef dat dit verschil er in feite helemaal niet was.

Hij dacht dat ‘een kunstwerk behandeld moet worden als een natuurproduct en het werk van de natuur gezien moet worden als kunst’. Zijn gedachte was, in mijn woorden, dat het tot de natuur hoort dat water kan bevriezen, dat planten bepaalde vormen aannemen en dat vogels zingen en nesten bouwen. Zo hoort het ook tot de natuur dat mensen toneelstukken schrijven, kerken bouwen en natuurkundige proeven doen.

Ook de Boeddhisten zagen geen verschil tussen de natuur en de cultuur. De opdracht ‘dat alles tot bloei moge komen’ gold niet alleen de bloemen maar ook de mensen.

We geven deze Prana de volgende gedachte van Boeddha als motto mee:

Mogen alle wezens gelukkig en veilig zijn, Mogen ze van heil vervuld zijn.

Wat voor levende wezens er ook zijn, (..) aanschouwd of niet aanschouwd, geboren of nog niet geboren, mogen alle wezens gelukkig zijn.

Laat de een de ander niet vernederen, en niemand minachten waar dan ook, laat men elkaar geen leed toewensen uit boosheid of vijandigheid.

Zoals een moeder haar enige zoon met haar leven zou beschermen, zo moge men tegenover alle wezens een grenzeloos hart ontplooien en liefde tegenover de hele wereld.

Laat men een onbegrensde geest ontplooien naar omhoog, naar beneden en rondom, niet benepen, vrij van haat en rivaliteit.

Of men nu staat, loopt, zit of ligt, zolang als men wakker is, ontwikkele men deze aandachtigheid.

Dit is, zo wordt gezegd, ons hoogste gedrag hier.

HvD