nieuwheilig.nu magazine.9789043529013

nieuw heilig nu Gasthoofdredacteur Janneke Stegeman:

‘Alle theologen moeten uit de kast komen’ RIKKO VOORBERG

ONTSTEEKT IN HEILIGE WOEDE

SYLVANA SIMONS ‘Als iedereen mij verlaat, heb ik mezelf nog’

DE HEILIGE PLEK VAN

Franca Treur

geloof rechtvaardigheid toekomst

inhoud 8 3

wat betekent nieuw heilig voor jou

4

37 18

Janneke in Palestina

24

redactioneel

Migrantenkerken (Hogeschool Utrecht)

5

28

maak kennis met Janneke Stegeman

de heilige plek van Ahmad Joudeh

8

30

Janneke interviewt Sylvana Simons

17

column Frits de Lange

Lichaam en religie

34

Psalm 139

51 36

Nederlands Bijbelgenootschap

37

interview Nadia Bolz-Weber

42

de heilige plek van Shirma Rouse

45

column Berthe van Soest

46

Vluchtelingen

74 51

78 74

brouwerij Kleiburg

bijdrage RenĂŠ ten Bos

56

78

Geloofsfasen

60

gedicht Mounir Samuel

62

interview Claartje Kruijff

81

column Hassnae Bouazza

82

fotoreportage Janneke met mantel

boekenpagina

68

84

Racisme en religie

heilig zijn‌

72

de heilige plek van Franca Treur 6

7

DE HEILIGE PLEK VAN…

Franca Treur

‘In de bibliotheek verhef je jezelf’ T E K S T: A A R T D E B O N T E

BEELD: MICHIEL WIJNBERGH

Franca Treur ontdekte in de bibliotheek van het Calvijn College de kracht van woorden en literatuur. Haar heilige plek is de kleine bibliotheek van het departement Nederlands in Leiden, waar ze zich thuis voelde tijdens haar studie. ‘Ik kon ook gewoon op doordeweekse dagen hier zijn en dan wat lezen, dat vond ik vond ontzettend luxe.’

‘Het was altijd warm hier, een beetje benauwd zelfs. Lekker aan een tafel zitten met een boek, er was nooit iemand. Het doet me ook aan vroeger denken, want ik las altijd al veel, vooral romans. Daar kon ik dan helemaal in verdwijnen. Ik heb me altijd thuis gevoeld in bibliotheken. Dat was op de middelbare school al zo, in het bibliotheekje daar, dat was voor mij

‘Het heilige zit voor mij in de connectie met de geest van iemand anders’

zo’n fijne plek, een soort huiskamer. Ik voelde me hier altijd thuis, alsof ik weer terug was in dat bibliotheekje van de middelbare school.

Lezen zie ik als een vorm van emancipatie, als een manier om in verbinding te staan met anderen. In de bibliotheek krijg ik iets wat niet direct te kapitaliseren is, maar wat mij voeding biedt. Het “heilige” zit hem voor mij in de connectie met de geest van iemand anders, dat je in iemands hoofd gaat zitten. Er zijn hier heel veel oude boeken, en daarmee maak je een sprong in de tijd. Een eeuw lijkt heel veel in de geschiedenis, maar als iemand je een verhaal vertelt, kan dat zomaar heel modern aanvoelen, omdat het een algemeen menselijk verhaal is.

Zo kan een persoon uit het verleden heel dichtbij komen.

Heiligheid heeft voor mij een hiërarchische connotatie. Bij De preek van de leek in Den Haag vroegen ze mij om vanaf de preekstoel te spreken. En toen dacht ik: Wat moet ik nou op de preekstoel? Dat is een brug te ver.

Maar met die gedachte geef ik toe dat zo’n plek macht over mij heeft. Ik heb er van tevoren even op gestaan, maar het voelt te hiërarchisch, dus ik blijf aanstaande zondag op de grond. Die heiligheid van vroeger heeft voor mij te maken met verhevenheid. In de bibliotheek verhef ik mezelf, al was dat nooit het doel. Ik vond het er gewoon fijn. Intussen was ik bezig mezelf te ontwikkelen, en dat maakt de heiligheid horizontaler.’

24

25