Moederdagmagazine

Moederdagtips Met onder andere: De beste tips voor een #blijfthuis Moederdag Mijn verlanglijstje Leesfragmenten Leestips voor moeders die wel wat extra liefde kunnen gebruiken

Onze cadeautips voor Moederdag

Inhoud Toppers voor moeders 4 De beste tips voor een #blijfthuis Moederdag 6 Leesfragment Koorden van liefde 8 Leesfragment Altijd in Gods hand 11 Tips voor moeders die wel wat extra liefde kunnen gebruiken 14 Leesfragment De jongen, de mol, de vos en het paard 16 Mijn verlanglijstje 19 Leesfragment Een klein geluk 20 Zegenkaart 23

3

Toppers voor Eva vlucht naar een plek waar niemand haar kent en begint een leven, vol angst en schaamte, op straat. Wat kunnen haar grootvader Simon en ex-verloofde van Eva Jim voor haar doen?

Als Lydia na jaren zendingswerk weer met haar man Ethan in Nederland woont, vraagt ze zich af wat God van haar wil. Ze geniet van de het werken in de kapel met bijbeltuin. Kan ze wel gehoor geven aan het antwoord dat God haar geeft?

ISBN: 9789043531368 | € 22,99

Altijd in Gods hand van Lynn Austin is een prachtig boek vol levenswijsheid. Want hoe rijk is je leven als je het volledig in de handen van God kunt leggen?

Een boek met 40 korte hoofdstukken waarin Lynn Austin vertelt over haar eigen ervaringen met Gods eindeloze trouw en de bijzondere uitwerking daarvan in haar eigen leven en dat van anderen. Ook komen tips voor stille tijd, creativiteit en jezelf weer opladen aan bod.

ISBN: 9789029728621 | € 19,99 4

moeders ‘Wat wil jij worden als je groot bent?’ vroeg de mol. ‘Lief,’ zei de jongen. De 100 illustraties en de poëtische teksten in deze moderne fabel vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen de jongen en de drie dieren. Het is een prachtige vertaling door Arthur Japin. Een moderne klassieker, die je kijk op het leven verandert.

ISBN: 9789026623844 | € 20,00

Terug in het prachtige Colorado in de negentiende eeuw probeert Desi in het reine te komen met het fatale schot dat ze enkele maanden eerder heeft moeten lossen. Remi wordt geteisterd door schuldgevoelens en twijfelt aan de keuzes die hij heeft gemaakt.

Een klein geluk is het derde deel van Kristen Heitzmanns serie Het land van de gouden rivieren.

ISBN: 9789029729352 | € 23,99 5

De beste tips voor Begin met een lekker ontbijtje De beste Moederdag begint met een lekker ontbijtje aan een mooi gedekte tafel. Kook een eitje, bak wat broodjes af en versier de tafel met geplukte of zelfgemaakte bloemetjes!

Picknicken in de achtertuin Lekkere broodjes, frisse limonade, wat fruit...

Misschien zelfs een zelfgemaakte quiche! Dat alles op een kleedje in de tuin. Is het niet zulk lekker weer? Dan verhuis je de picknick toch naar binnen?

Fotospel met oude foto's Wie is ook alweer wie? En op welke vakantie was die foto ook weer gemaakt? Bedenk een leuk fotospel met oude foto's!

Spa-night Een lekker maskertje, een voetenbadje en een rugmassage: verwen je moeder met een heerlijke spa-night! Een muziekje op de achtergrond maakt alles af...

6

#blijfthuis Moederdag Kun je er niet bij zijn?

Balen! Hopelijk kun je er met deze tips toch een beetje een feestje van maken.

Stuur een videoboodschap Film jezelf, spreek een leuke videoboodschap in en verstuur deze boodschap wanneer je moeder wakker is! Zo kun je er toch een beetje bij zijn. Of nog specialer: schrijf een brief! Wel op tijd versturen natuurlijk.

Laat je cadeau bezorgen!

Houdt je moeder van een bloemetje of een plant?

Verstuur haar één via een webshop! Vaak kun je er een gezellig kaartje bij doen. Houdt je moeder wat minder van planten? Ook een goed boek, losse thee en versgemalen koffie zijn vaak online te bezorgen!

Herinneringsdoosje Heb je broers of zussen? Verzamel goede herinneringen aan jullie moeder, schrijf de herinneringen op briefjes en stop ze in een leuk versierd doosje. Dat kun je naar haar versturen!

7

Koorden van liefde November

Ze had geen idee hoelang ze liep rond te dolen in de smalle steegjes en straten met de kleine en veelal scheefgezakte en vervallen huizen.

Maar maakte het iets uit? Ze werd nergens verwacht. Nergens gemist.

De enige reden om naar huis te gaan, was de kou, die duidelijk voelbaar werd nu de schemering inviel. Al was ‘huis’ een te groot woord voor het uitgeleefde en illegaal gehuurde tweekamerflatje waar ze tegenwoordig in woonde. En waar ze binnenkort weer uit zou moeten, als ze de achterstallige huursom niet bij elkaar kreeg geschraapt.

Ze duwde haar handen dieper in de zakken van haar dunne jack en rilde. Het jack volstond prima op een frisse lentemiddag, maar niet op een kille novemberdag als vandaag. De lange wollen jas die ze vorige winter had gekocht, zou een betere keus zijn geweest. Of die rode parka, die met dons was gevoerd. Maar ze had geen andere keuze meer dan haar jack. Al haar waardevolle kledingstukken waren allang van eigenaar gewisseld.

Ze draaide zich om en liep in de richting van haar flat. Om haar gedachten weg te houden van alle dingen waar ze niet aan wilde denken, begon ze haar stappen te tellen. Tellen hielp.

Auto’s, fietsen, rioolputten, voordeuren, honden, katten. Of haar eigen stappen.

Boven haar floepte een straatlantaarn aan. De enige in het rijtje van vier lantaarns die nog niet stuk was gegaan. Of stuk was gemaakt.

Ze versnelde haar pas. In deze wijk kon je maar beter niet in je eentje buiten lopen – zeker niet als vrouw…

Uit de deur van het café op de hoek kwam een man naar buiten ge8

strompeld. Ze liep met een zo groot mogelijke boog om hem heen en hield haar adem in. Maar ondanks dat drong zijn lichaamsgeur, vermengd met de geur van alcohol, zich aan haar op. Ze drukte haar hand tegen haar mond en probeerde niet te kokhalzen.

‘Hé, juffie!’

Ze negeerde zijn roep en liep nog sneller door. Nog veertig, hooguit vijftig stappen in deze straat, en dan vanaf de hoek naar de portiek van haar flat nog vierentwintig. Tenminste, als ze precies even grote stappen nam als gisteren.

Ze sloeg de hoek om, maar bleef toen ineens stokstijf staan. Voor haar flat stond een auto met draaiende motor. Ze kon vanaf deze afstand en zeker in de schemering niet zien wie er achter het stuur zat, maar de man die op dit moment de flat uit kwam, zag ze wel. En ze herkende hem onmiddellijk. Met bonkend hart dook ze in de schaduw van de flat naast haar. De man liep naar de auto en speurde ondertussen de omgeving af.

Ze drukte zich zo dicht mogelijk tegen de muur en prees zich gelukkig met het feit dat de lantaarn op de hoek naast haar evenmin licht meer gaf. Maar of ze echt niet te zien was? Het zweet brak haar uit. De kou die ze net nog had gevoeld, was verdreven door angst.

De man trok het portier aan de bijrijderskant open, maar net voordat hij instapte, bleef hij nog even staan en keek hij nog eens naar rechts en toen weer naar links. Bleef zijn blik op haar rusten of verbeeldde ze zich dat? Krampachtig probeerde ze te bedenken wat ze moest doen als hij haar zag, haar herkende.

Na enkele seconden, waarin het gesuis in haar oren het geluid van de draaiende motor bijna overstemde, stapte de man in.

Pas toen de lichten van de auto om de andere hoek van de straat verdwenen waren, liet ze haar adem helemaal ontsnappen.

Ze richtte zich iets op, maar durfde nog niet te gaan lopen. Haar benen trilden zo dat ze niet zeker wist of ze haar wel zouden kunnen dragen. Maar bovenal wilde ze eerst zeker weten dat het vertrek van de man geen schijnbeweging was geweest. Het was niet ondenkbaar 9

dat hij haar wel degelijk had gezien, maar bewust gedaan had of dat niet zo was, om dan straks ineens weer in de straat te verschijnen op een moment waarop ze hem niet meer kon ontlopen. Het was beter om te wachten.

In de minuten die verstreken, maakte de schemering plaats voor de duisternis van de avond. Tot viermaal toe reed er een auto door de straat, maar geen enkele keer was het de auto van zonet.

Toen de kou weer voelbaar werd, zelfs in haar botten, maakte ze zich los van de plek waar ze stond en begon ze al lopend haar stappen af te tellen.

‘Drieëndertig. Tweeëndertig. Eenendertig.

Ze was er bijna.

Zeventien. Zestien.

Nog heel even. Zonder haar pas te vertragen haalde ze alvast haar sleutel uit haar zak.

Twaalf. Elf. Naast haar remde een wagen af.

Tien. Negen.

De auto stopte. Het portier zwaaide open.

Voordat ze hem zag, wist ze dat hij het was.

En voordat ze het wist, lag zijn hand al om haar arm.

Ze had niet lang genoeg gewacht.

10

Altijd in Gods hand Dank u, mam!

Je kunt een aantal geweldige dingen doen tijdens je leven als dat leven (meer dan) negentig jaar mag duren, en mijn moeder, Virginia ‘Jinny’ David, heeft die respectabele leeftijd bereikt. We hebben haar negentigste verjaardag gevierd tijdens een galafeest met haar familie, vrienden en buren. Zonder haar was ik nooit schrijfster geworden. En waarschijnlijk ook geen christen.

Ze heeft grote invloed gehad op mijn liefde voor boeken en mijn geloof in Jezus.

Een van mijn eerste herinneringen is dat mijn moeder mijn zussen en mij verhaaltjes voorlas voor we naar bed gingen. Ons huis stond altijd vol met boeken. Uitstapjes naar de bibliotheek – zelfs als dat betekende dat we er een kilometer voor moesten omlopen – waren voor ons heel normaal. Mijn moeders liefde voor boeken begon toen ze als meisje tijdens de Grote Depressie de openbare bibliotheek ontdekte. Waarschijnlijk overdrijf ik niet als ik zeg dat ze elke roman uit de kleine bibliotheek van dat stadje heeft gelezen. De sympathieke bibliothecaresse leende haar zelfs boeken uit haar eigen collectie.

Het was mijn moeders droom om bibliothecaresse te worden, maar ze had zich nooit een vervolgstudie na haar middelbare school kunnen veroorloven als de Tweede Wereldoorlog niet was uitgebroken. Ze kreeg een beurs om te studeren voor verpleegkundige en werd de eerste vrouw in haar familie die een professionele carrière had. Maar haar liefde voor boeken bleef en toen de bibliotheek in ons kleine stadje in de staat New York een bibliothecaresse zocht, solliciteerde ze naar die baan. Ik overdrijf ook niet als ik zeg dat ik zo ongeveer in die bibliotheek ben opgegroeid. Ik deed er allerlei klusjes: ik nam geleende boeken in, werkte bij de uitleenbalie, zette boeken terug op de planken en las de kinderen voor tijdens het verteluurtje. Binnen een paar jaar veranderde mijn moeder die bibliotheek van een donkere, akelige plek die maar een paar uur per week open was, in het stralende middelpunt van het 11

stadje, met activiteiten voor mensen van alle leeftijden. De plaatselijke basisschool besloot om haar ook in te huren als bibliothecaresse. Ik ben zo trots op alles wat ze heeft bereikt!

Ik herinner me ook dat mijn moeder tijdens mijn jeugd veel achter de typemachine zat en korte verhalen, gedichten en artikelen voor tijdschriften schreef. Ze heeft zelfs een tijdje een vaste column in een plaatselijke krant gehad. Ik herinner me nog dat we het samen hebben gevierd toen een van haar verhalen werd opgenomen in een kindertijdschrift. En tot op de dag van vandaag schrijft ze nog verhalen. Hiermee heeft mijn moeder me een heel belangrijke les geleerd: als er iets is wat je graag wilt – bijvoorbeeld een verhaal schrijven – dan moet je ervoor gaan zitten en het gewoon doen. Mijn eigen liefde voor boeken en mijn schrijftalent heb ik mede aan haar te danken.

Maar wat voor mijn moeder nog belangrijker is dan boeken, is haar geloof in God. Tijdens een kerkdienst in haar tienerjaren ervoer ze zijn aanwezigheid, en haar geloof is sindsdien alleen nog maar sterker en dieper geworden.

Ze zorgde ervoor dat mijn zussen en ik regelmatig naar de zondagsschool en de kerk gingen, en ze gaf haar leven vorm rondom gebed, regelmatige bijbelstudie, en de liefde voor God en de naaste. In de loop van de jaren heeft ze moeilijke perioden meegemaakt: een doodgeboren baby, een levensbedreigende ziekte, het overlijden van mijn vader, nog maar 62 jaar oud, en de tragische dood van mijn zus Bonnie negen jaar geleden. Maar mijn moeders geloof in haar liefhebbende God heeft nooit gewankeld. En zelfs op negentigjarige leeftijd is ze nog een gebedsstrijder. Ze staat elke dag vroeg op om te bidden voor mijn zus en mij, voor onze mannen, haar twaalf kleinkinderen en zeventien achterkleinkinderen, onder wie er drie zijn geadopteerd, en voor de kinderen die nog niet geboren zijn. Ik voel dat haar gebeden mij dragen als ik op reis ben, als ik een voordracht houd en als ik achter mijn computer zit te schrijven.

Dus, dank u, mam! U bent nog steeds een rolmodel en een inspiratiebron voor mij, voor de rest van uw dertig afstammelingen en voor iedereen die u ontmoet.

12

13

Tips voor moeders die kunnen Tijdens een hevige storm klopt er een man aan bij Everwood, de vervallen bed & breakfast waar Mara Bristol zich schuilhoudt. Ze vertrouwt niemand, maar voelt zich verplicht de man binnen te laten in dit weer, niet wetend dat ze met Marshall Hawkins iemand binnenhaalt die haar weer vertrouwen in God en het leven zal geven.

ISBN: 9789029729222 | € 20,99

Vanaf hun eerste ontmoeting weten Noah en Emily het: zij zijn voor elkaar bestemd. Hun liefde is speciaal en dat moet de hele wereld weten. Al snel hebben ze duizenden volgers op Instagram. Maar achter de geposeerde foto’s en bemoedigende berichten schuilt een diep ongelukkig huwelijk en het stel staat op het punt van scheiden. Waar is het misgegaan? En kunnen Noah en Emily hier nog samen uit komen?

ISBN: 9789029729284 | € 21,99 14

wel wat extra liefde gebruiken Eric Nash keert na een pijnlijk ontslag terug naar het dorp waar hij opgroeide. Daar blijkt het huis van zijn ouders te worden verbouwd tot een bed & breakfast. In plaats van rustig na te denken over zijn carrière, wordt hij constant afgeleid door herrie, chaos – en een knappe vrouwelijke architect. Zij probeert de chagrijnige zoon van haar opdrachtgever zoveel mogelijk te negeren, maar als hij zijn hulp aanbiedt bij een project dat haar persoonlijk raakt, ziet ze hem van een heel andere kant.

ISBN: 9789029728645 | € 21,99

De zusjes March: wie kent ze niet? De lieftallige Meg, kwetsbare Beth, lichtelijk verwende Amy en natuurlijk de getalenteerde tomboy Jo die anderhalve eeuw na haar literaire geboorte nog steeds talloze schrijfsters en andere vrouwen inspireert, zoals J.K. Rowling en Barbara Kingsolver. Via de dromen, spelletjes, plagerijen, brieven, tegenslagen en romances van de vier zussen worden vrouwen over de hele wereld en van alle leeftijden deel van de bijzondere familie March.

ISBN: 9789043531092 | € 17,,99 15

De jongen, de mol,

16

de vos en het paard

17

En nog meer leesplezier met:

Voor avontuurlijke moeders!

18

Mijn verlanglijstje ____________________________________________________________ ____________________________________________________________ ____________________________________________________________ ____________________________________________________________ ____________________________________________________________ ____________________________________________________________ ____________________________________________________________ ____________________________________________________________ ____________________________________________________________ ____________________________________________________________ ____________________________________________________________ ____________________________________________________________ _________________________________ _________________________________ _________________________________

19

Een klein geluk LazyStar Ranch, Colorado Territorium, 1872 Desi keek over haar schouder naar het prachtige huis in plantagestijl.

Ze had nooit gedacht dat ze met Remington Montgomery op deze ranch zou wonen, totdat haar jeugdvriend probeerde hem neer te schieten.

Zoals altijd veroorzaakte de gedachte aan Luke een bitterzoet verlangen. Is het uitzicht hier niet prachtig? Misschien dat er een tijd zou komen waarin ze zijn stem niet langer in haar gedachten zou horen‌ of misschien ook niet. Ze glipte tussen de jeneverbesstruiken en wilgenboompjes door, totdat ze drie reusachtige populieren bereikte.

Hun grijze, knoestige stammen rezen hoog op en splitsten zich in kleinere stammen, die op hun beurt hun takken uitstrekten naar de zachtblauwe hemel. Onder de bomen stroomde de beek, omzoomd door sierlijke krullen van ijs.

Is dat niet mooi?

Ja, Luke. Dat is het zeker. Haar oprechte overtuiging dat hij in de hemel was, waar de woeste, wilde natuur eindeloos veel prachtiger was dan hier, verminderde de druk op haar borst een beetje. Toch sloot ze haar ogen om de brandende tranen terug te dringen. Ze schoten open toen iemand een hand over haar mond legde en een voorwerp van glad, ijskoud staal tegen de huid onder haar kaak drukte. Ze voelde haar hart tegen het lemmet bonzen. Een blik omlaag, op de pezige, gebruinde hand die haar mond bedekte, maakte dat ze verstijfde. EĂŠn verkeerde beweging en het mes van de indiaan zou misschien niet alleen haar keel doorsnijden, maar ook haar hoofdhuid verwijderen. Al haar verklaringen dat de oorspronkelijke bewoners respect verdienden, betekenden niets als deze krijger kwade bedoelingen had. Toen, heel langzaam, haalde hij zijn hand van haar gezicht. Het mes rustte niet langer tegen haar keel en ze realiseerde zich dat hij in plaats van de scherpe kant de botte kant tegen haar huid gedrukt had. Toch durfde ze 20

zich niet te bewegen. Ze probeerde zelfs niet om te kijken, totdat zijn adem haar oor verwarmde en hij zachtjes fluisterde: ‘Dał’ije Ndae.’

Blauwe Ogen. De naam die deze man haar gegeven had.

Desi draaide zich met een ruk om, opgelucht en woedend tegelijk.

‘Veel Wapiti’s!’

Hij trok haar de jeneverbesstruiken in en legde opnieuw zijn hand over haar mond. Hoe haalde hij het in zijn hoofd om haar te bedreigen met een mes? Was hij zijn verstand kwijtgeraakt?

‘Niet spreken.’ Met zijn harde, koude gezichtsuitdrukking was hij het toonbeeld van een Jicarilla Apache.

Hoewel hun wegen zich op vreemde, onverwachte momenten gekruist hadden, kon ze niet zeggen dat ze hem kende. Toch knikte ze instemmend. Veel Wapiti’s hief zijn hoofd, zijn oren gespitst. Ze hoorde de hoeven van meerdere paarden. Toen ze zag hoe al zijn spieren zich verstrakten, besefte ze dat zijn daden voortkwamen uit angst.

‘Kom.’ Ze omklemde zijn pols en haastte zich langs de oever van de beek. Ze renden over de bevroren grond en bleven even staan bij de achterdeur. Ze deed de deur voorzichtig open en toen ze Opal zag afdalen naar de kelder, trok Desi Veel Wapiti’s mee naar binnen, de badkamer in die aan de keuken grensde.

Ze deed de deur achter hen dicht.

Haar hart ging tekeer terwijl ze de kranen opendraaide. De warmwaterkraan was verbonden met een pijp die was aangesloten op een waterreservoir op zolder. Het water stroomde via de pijp langs de schoorsteen omlaag, zodat het verwarmd werd door de hitte van het fornuis in de keuken. Veel Wapiti’s schrok van het geluid, maar de herrie zou hun gesprek overstemmen. Hij keek gefascineerd naar het water en richtte toen zijn blik op de deur.

Zijn geur vulde de kleine ruimte, een mengeling van zweet en muskus dat uit zijn bontvest opsteeg. Over het vest droeg hij een zwarte wollen jas met bronzen knopen en op zijn hoofd prijkte een hoge hoed. Zijn haar was bijeengebonden in twee lange vlechten, die op en neer deinden terwijl hij zijn blik als een gekooid dier langs de muren en het 21

plafond liet glijden.

‘Het is in orde,’ fluisterde ze, waarna ze haar oor tegen de deur legde en luisterde of ze iets hoorde in de keuken. Opal was teruggekeerd naar het fornuis, maar haar geneurie en het gekletter van potten en pannen stopte toen Remy zacht tegen haar praatte. Desi kon alleen Opals antwoord verstaan.

‘Ze neemt een bad, m’neer Remy.’

Ze betwijfelde of Remy de deur open zou doen, maar gebaarde dat Veel Wapiti’s bij de muur moest gaan staan. Hij verstopte zich tussen de bezems en mattenkloppers.

Remy klopte op de deur. ‘Desi?’

Ze draaide de kranen dicht en zei: ‘Ja?’ ‘Er zijn hier wat agenten die op zoek zijn naar een indiaanse krijger.’

‘Hoezo dat?’

‘Dat vertel ik je wel als je daar klaar bent. Ik wilde alleen niet dat je zonder het te weten de badkamer uit zou lopen terwijl zij hier rondkijken.’

‘Doorzoeken ze het huis?’

‘Alleen het erf. Ze hebben hier in de buurt het paard van een Apache gevonden.’

Ze wierp een blik op Veel Wapiti’s. ‘Bedankt dat je het even gezegd hebt.’

‘De achterdeur zit op slot. Dat moesten we maar zo houden.’

‘Dat zal ik doen.’ Nu zij eenmaal binnen waren wel.

Ze bad dat hij niet meer vragen zou stellen.

22

23