Leesfragment Assassin's creed – Openbaring – Bowden

Zelden waren de belangen groter…

Vijf sleutels zijn nodig om de bibliotheek te kunnen betreden. Om die te vinden moet Ezio naar Constantinopel, waar een groot tempeliersleger het Ottomaanse rijk omver dreigt te werpen.

Hier moet Ezio de tempeliers zien te verslaan.

Wat begon als een pelgrimstocht, wordt een gevecht tegen de tijd…

De pers over Assassin’s creed: ‘Een goed doordacht en perfect uitgewerkt boek’ ‘Een boek dat je zeker wilt blijven lezen’

® OPENBARING OLIVER BOWDEN

Ouder en wijzer koerst Ezio Auditore richting de verloren bibliotheek van Altaïr. Hier ligt het geheim waarmee de tempeliers definitief verslagen kunnen worden. Maar dan doet Ezio een schokkende ontdekking.

OPENBARING

‘Oliver Bowden weet als geen ander hoe hij een spannend verhaal met geschiedenis moet verweven.’

– MagicTales.nl

OLIVER BOWDEN Omslag_Assassins Openbaring.indd 1

21-09-15 11:48

www.defonteinkinderboeken.nl Oorspronkelijke titel: Assassin’s Creed – Revelations Verschenen bij Penguin Books Ltd © 2011 Ubisoft Entertainment Assassin’s Creed, Ubisoft, Ubi.com en het Ubisoft-logo zijn handelsmerken van Ubisoft Entertainment in de vs en/of andere landen.

Voor deze uitgave: © 2015 Uitgeverij De Fontein, Utrecht Vertaling: Kees van Weele De citaten uit Hel, Louteringsberg en Paradijs van Dante zijn overgenomen uit: Dante Alighieri – De goddelijke komedie I, Athenaeum-Polak & Van Gennep, Amsterdam, 2000. Vertaling door Ike Cialona en Peter Verstegen.

Omslagontwerp: Hans Gordijn Grafische verzorging: V3-Services v.o.f.

Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch door fotokopieën, opnamen of enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. isbn 978 90 261 3875 1 (e-book 978 90 261 3876 8) nur 285, 334

Assassins Creed - Openbaring.indd 4

23-9-2015 16:45:56

Inhoud

Het Osmaanse Rijk in de zestiende eeuw  Deel een Deel twee Deel drie

  

Personen Lijst van Italiaanse, Griekse, Chinese en Turkse woorden Met dank aan



Assassins Creed - Openbaring.indd 5

 

23-9-2015 16:45:56

N

Oostenrijk Wenen

Frankrijk

Transs Boedapest

Hongarije Venetië Don au

Florence

Spanje

W

Roemelië Rome Napels

Adrianop

Bari

Z

Corfu

Algiers

Athene

Sicilië

Tunis

Kreta

Middelland

Osmaanse Rijk:

Tripoli

in 1512 in 1520

Assassins Creed - Openbaring.indd 6

23-9-2015 16:45:56

Dn jepr

Wo lga

sylvanië Moldavië Circassië

is

Krim

a

sp

Wallachije

K

ch e

Georgië

Ze

Zwarte Zee

e

Constantinopel

polis

Zee van Marmara

Armenië

Melen dizge berg te

Derinkuyu

Anatolië

e ergt geb s u ur Ta

Cyprus Nicosia Larnaca

Iraklion

Aleppo

Syrië

a

Masyaf

Akko

se Zee

Damascus

Tig ri

s

Mesopotamië Eufr aat

Bagdad

Perzische Golf

Jeruzalem Alexandrië

Arabië

Caïro

Egypte R

0

od eZ

Ni jl

ee

Assassins Creed - Openbaring.indd 7

0

1000 mijl 2000 km

23-9-2015 16:45:56

Assassins Creed - Openbaring.indd 8

23-9-2015 16:45:56

Deel De eel een eeen

Op ’t midden van ons levenspad gekomen, Kwam ik bij zinnen in een donker woud, Want ik had niet de rechte weg genomen.

Rondom mij dicht en doornig kreupelhout; Ik kan niet zeggen hoe het mij bezwaarde, Nu de herinnering mij weer benauwt.

Dante Hel

Assassins Creed - Openbaring.indd 9

23-9-2015 16:45:56

Assassins Creed - Openbaring.indd 10

23-9-2015 16:45:56

 H

oog in de heldere, strakblauwe lucht vloog een adelaar.

De reiziger, bestoft en doodmoe van de reis, wendde zijn blik van de vogel af, klom op een lage, ruwe muur, sprong erover, bleef een ogenblik roerloos staan en speurde met scherpe ogen de omgeving af. Ruige bergen met besneeuwde toppen omringden de burcht, beschermden en omvatten hem, daarboven op zijn eigen hoogte, de koepelvormige toren van de donjon precies gebouwd zoals de kleinere koepel van de gevangenistoren dichterbij. Onder aan de steile grijze muren klampten onverzettelijke rotsen zich als klauwen vast. Dit was niet de eerste keer dat hij de burcht zag: een dag tevoren had hij er een mijl ten westen vanhier de eerste glimp van opgevangen, in het schemerdonker, vanaf een vooruitspringende rots die hij beklommen had. In dit onmogelijke terrein was de burcht gebouwd als door toverkracht, één met de steile rotsmassa’s waarmee hij zijn krachten bundelde.

Eindelijk was hij bij zijn bestemming aangekomen. Na een vermoeiende reis van een jaar. En een lange reis, met veel omwegen en slecht weer.

Nu maakte de reiziger zich klein, voor alle zekerheid. Hij bleef roerloos op zijn hurken zitten, tastte instinctief naar 

Assassins Creed - Openbaring.indd 11

23-9-2015 16:45:56

zijn wapens en bleef kijken. Of hij een teken van leven zag.

Of wat dan ook.

Geen levende ziel op de kantelen. Sneeuwvlokjes in een gure wind. Maar van mensen geen teken. Het bouwwerk leek verlaten. Dat had hij wel verwacht, na wat hij erover had gelezen. Maar het leven had hem geleerd dat je beter niet over één nacht ijs kon gaan. Hij bleef zitten en verroerde zich niet.

Niets te horen, alleen de wind. Toen... hoorde hij nog iets.

Een schrapend geluid? Voor hem, links, stuiterde een handvol kiezels van een kale helling. Hij spande zijn spieren en kwam iets omhoog, met zijn hoofd tussen zijn opgetrokken schouders. Toen sloeg de pijl met een klap in zijn rechterschouder en drong door de harnasplaten die hij droeg.

Hij wankelde een ogenblik, pakte de pijl met een pijnlijk vertrokken gezicht vast, hief zijn hoofd en tuurde ingespannen naar de rij rotsen op een heuveltje van een voet of twintig hoog, dat voor het kasteel oprees en diende als een natuurlijke buitenhof. Nu verscheen er een man op de kam, gehuld in een dofrode tuniek en grijze gewaden met een harnas eronder. Hij droeg het insigne van een kapitein. Zijn hoofd was kaalgeschoren en een litteken van rechts naar de linkeronderhelft ontsierde zijn gezicht. Hij opende zijn mond in een uitdrukking die deels sneer en deels triomfantelijke glimlach was en liet een mond vol afgesleten, ongelijkmatige tanden zien, bruin als de grafstenen van een verwaarloosd kerkhof.

De reiziger trok aan de pijlschacht. De geweerhaakte punt had de harnasplaat doorboord, maar was alleen door het metaal en nauwelijks in zijn lichaam gedrongen. Hij brak hem van de schacht en gooide hem weg. Terwijl hij dat deed, zag hij meer dan honderd gewapende mannen, op dezelfde wijze gekleed, hellebaarden en zwaarden geveld, op een rij aan 

Assassins Creed - Openbaring.indd 12

23-9-2015 16:45:56

weerszijden van de kale kapitein op de kam van het heuveltje staan. Hun gezichten gingen schuil achter helmen met neusbeschermers, maar aan het wapen van een zwarte adelaar op hun tunieken zag de reiziger wie ze waren, en hij wist wat hij van hen kon verwachten als hij hun in handen viel.

Werd hij soms oud, dat hij in zo’n simpele val was gelopen? Maar hij was op alles voorbereid.

En ze hadden hem nog niet te pakken.

Hij stapte achteruit, klaar om hun het hoofd te bieden, en ze stroomden het ruige stuk grond waar hij stond op, waaierden uit om hem te omsingelen, hielden hun hellebaard geveld tussen hen en hun prooi in. Hij voelde aan dat ze bang voor hem waren, ondanks hun numerieke meerderheid. Ze wisten wie hij was en ze waren terecht op hun hoede.

Hij keek naar de hellebaardpunten. Van het dubbele type: bijl en piek.

Hij strekte zijn armen, en liet zijn twee slanke, grijze, dodelijke verborgen dolken naar buiten schieten. Hij zette zich schrap, weerde de eerste houw af, voelde dat die aarzelend was. Wilden ze hem levend hebben? Toen begonnen ze hem van alle kanten tegelijk aan te vallen met hun wapens, probeerden hem op zijn knieën te dwingen.

Hij draaide zich bliksemsnel om en hieuw met twee trefzekere bewegingen de schachten van de hellebaarden het dichtst bij hem door. Terwijl de punt van een ervan nog door de lucht vloog, trok hij een van de verborgen dolken in, en hij ving de afgehouwen hellebaardpunt op voordat die op de grond kon vallen. Hij klemde de stompe schacht van het wapen in zijn vuist en begroef het bijlblad in de borstkas van de vroegere eigenaar.

Toen drongen ze naar hem op, en hij kon maar juist op tijd bukken voor een hellebaard die over hem heen scheerde en 

Assassins Creed - Openbaring.indd 13

23-9-2015 16:45:56

zijn gebogen rug op een duim na miste. Hij draaide zich met een felle beweging om, liet de schacht los en hieuw met zijn verborgen linkerdolk diep in de benen van de aanvaller die voor hem had gestaan. De man viel brullend neer.

De reiziger greep de gevallen hellebaard die hem een ogenblik tevoren bijna fataal geworden was, haalde ermee uit en hieuw de handen van een andere belager af. De handen vlogen met een boog door de lucht, de vingers gekruld alsof ze om genade smeekten, met een bloedfontein als een rode regenboog erachteraan.

Dat hield hen een ogenblik tegen, maar deze mannen hadden wel ergere dingen gezien, en de reiziger kreeg maar een ogenblik respijt voordat ze hem opnieuw insloten. Hij zwaaide de hellebaard en begroef het bijlblad diep in de nek van een man die een tel tevoren naar hem toe was gestapt om hem neer te slaan. De reiziger liet de schacht los en trok zijn andere verborgen mes in om zijn handen vrij te hebben, zodat hij een sergeant die een slagzwaard hanteerde kon grijpen en hem tegen zijn eigen mannen aan kon gooien, terwijl hij hem het zwaard uit handen wrong. Hij hief het zware wapen met zijn beide handen en voelde zijn bicepsen spannen, juist op tijd om de helm van een andere hellebaardier te klieven, ditmaal een die hem schuin van linksachter aanviel in de hoop hem te overrompelen.

Het was een goed zwaard. Geschikter voor dit werk dan het lichte kromzwaard op zijn heup, dat hij onderweg had aangeschaft, of de verborgen dolken voor gevechten van dichtbij. Ze hadden hem nooit in de steek gelaten.

Nu kwamen er nog meer mannen de burcht uit stromen.

Hoeveel zouden er nodig zijn om deze man alleen te overmeesteren? Ze omsingelden hem massaal, maar hij wervelde en maakte sprongen om hen te verwarren, ontsnapte 

Assassins Creed - Openbaring.indd 14

23-9-2015 16:45:56

aan hun gedrang door over de rug van een man te springen, op zijn voeten terecht te komen, zich schrap te zetten, een zwaardhouw af te weren met de harde metalen polsbeschermer om zijn linkerarm, zich om te draaien en zijn eigen zwaard in de zij van deze aanvaller te drijven.

Maar toen... een korte gevechtspauze. Waarom? De reiziger bleef staan om op adem te komen. Er was ooit een tijd geweest dat dat niet hoefde. Hij keek op. Nog steeds omsingeld door de krijgslieden in grijze maliën.

Maar toen zag de reiziger opeens een andere man.

Een andere man. Hij liep tussen hen heen en weer. Onopgemerkt, kalm. Een jonge man in het wit. Gekleed zoals de reiziger normaal gesproken gekleed was, en hij had eenzelfde kap over zijn hoofd, die net als die van hem aan de voorkant in een scherpe punt uitliep, als de snavel van een adelaar. De lippen van de reiziger weken bewonderend uiteen.

Niemand leek meer te bewegen, behalve de jongeman in het wit, die tussen de mannen rondliep. Met vaste tred, kalm en onverschrokken.

De jongeman leek tussen de krijgslieden rond te lopen alsof hij een wandelingetje langs een korenveld maakte, alsof ze lucht voor hem waren. Was dat niet eenzelfde gesp waarmee hij zijn wapenrusting op zijn plaats hield als de gesp die de reiziger droeg? Met hetzelfde insigne? Het insigne dat al meer dan dertig jaar in de geest en het leven van de reiziger gegrift stond... net zoals het lang geleden in de ringvinger van de jongeman gebrand was?

De reiziger knipperde met zijn ogen, en toen hij ze weer opende, was het visioen, als het dat tenminste was geweest, verdwenen, en overal om hem heen waren het kabaal, de geuren, het gevaar terug. Ze drongen op, rij na rij, een vijand van wie hij wist dat hij die niet kon overwinnen of ontkomen. 

Assassins Creed - Openbaring.indd 15

23-9-2015 16:45:56

Maar op een of andere manier voelde hij zich nu niet meer zo alleen.

Geen tijd om na te denken. Ze sloten hem nu snel in, even bang als boos. Het regende slagen, te veel om af te weren. De reiziger vocht als een leeuw, velde er nog vijf, tien. Maar hij streed tegen een veelkoppig monster. Een grote zwaardvechter kwam op hem af en hieuw naar hem met een kling van twintig pond. Hij hief zijn linkerarm om de slag af te weren met de polsbeschermer, draaide zich in één vloeiende beweging om en liet zijn eigen zwaard vallen om zijn verborgen dolken weer in het spel te brengen. Maar zijn aanvaller had geluk. De krachtige houw was opgevangen door de polsbeschermer, maar was te hard aangekomen om helemaal af te schampen. De kling gleed door naar de linkerpols van de reiziger, raakte de verborgen dolk onder zijn linkerhand en rukte hem los. Op datzelfde moment struikelde de reiziger, uit zijn evenwicht gebracht, over een losse steen bij zijn voet en verzwikte hij zijn enkel. Hij kon niet voorkomen dat hij languit op de met stenen bezaaide grond viel. En daar bleef liggen.

Hij werd omsingeld door de mannen, die hun gevelde hellebaarden tussen henzelf en hun prooi in hielden. Ze waren nog steeds gespannen, nog steeds bang, durfden nog niet triomfantelijk te zijn. Maar hij voelde de punten van hun pieken in zijn rug. Eén beweging en hij zou dood zijn.

En daar was hij nog niet klaar voor.

Krakende laarzen op steen. Een man kwam dichterbij. De reiziger draaide zijn hoofd iets en keek op naar de kapitein met het kaalgeschoren hoofd. Het litteken op het gezicht van de man was blauw verkleurd. Hij hield zo dicht bij de reiziger dat die zijn adem kon ruiken.

De kapitein trok de kap van de reiziger juist ver genoeg achterover om zijn gezicht te kunnen zien. Hij zag zijn ver

Assassins Creed - Openbaring.indd 16

23-9-2015 16:45:56

wachting bevestigd en glimlachte. ‘Ah, de mentor is gekomen. Ezio Auditore da Firenze. We hadden je al verwacht, zoals je ongetwijfeld beseft zult hebben. Het moet een onaangename verrassing voor je zijn dat de oude burcht van je broederschap in onze handen gevallen is. Maar dat moest wel gebeuren. Ondanks al jullie inspanningen was het voorbeschikt dat wij de overwinning zouden behalen.’

Hij richtte zich op, wendde zich tot de krijgslieden die Ezio omringden en blafte een bevel. ‘Breng hem naar de cel in het torentje. Maar sla hem eerst in de boeien, en goed strak.’

Ze trokken Ezio overeind en boeiden hem haastig en gespannen.

‘Het is maar een klein eindje lopen en een heleboel traptreden,’ zei de kapitein. ‘En dan kun je maar beter bidden.

Morgenochtend hangen we je op.’

Hoog boven hen zocht de adelaar verder naar prooi. Niemand had oog voor de vogel. Voor zijn schoonheid. Zijn vrijheid.

Lees verder in 'Assassin's creed – Openbaring'



Assassins Creed - Openbaring.indd 17

23-9-2015 16:45:56