Henny Beekwilder, manager Nationale Beroepsopleiding Zwemonderwijs
‘Je moet er ook je boterham mee kunnen verdienen en dat is vaak lastig’ De vraag naar gekwalificeerde medewerkers is bijna altijd ruim van tevoren bekend. Maar in de praktijk is het toch vaak iets dat het op het laatste moment in gang wordt gezet. Het probleem in zijn totaliteit oplossen is dan ook lastig, aldus Henny Beekwilder. “Je kunt wel tijdig contact leggen met het UWV en vragen of ze in hun bestand kandidaten hebben die geïnteresseerd zijn om in het vak te stappen. Wat ook helpt is je stagiaires in de watten leggen, zodat ze je als werkgever herinneren als je hen benadert.” Natuurlijk blijft het een lastig verhaal, zo vervolgt Beekwilder “Een werkgever kan in de meeste gevallen geen 36-urig contract aanbieden. Voor wie een eigen huis heeft en zijn hypotheek moet afbetalen, is het dan al gauw niet interessant meer.”
Mentale druk Het heeft er volgens Beekwilder ook mee te maken dat de piekuren tussen half vier en zeven uur in de avond liggen. Voor herintreders zijn dat lastige uren. Ze moeten kinderen uit school halen of opvangen, zorgen dat de maaltijd gereed is, juist in de tijd dat ze in het bad nodig zijn. “Als opleider vertellen we dat ook altijd op voorhand aan onze cursisten. Ze moeten zich realiseren dat ze werken op momenten dat andere mensen vrij zijn.” De werkomstandigheden helpen ook niet mee. Het is fysiek belastend werk, door de warmte en de lucht kwaliteit.
“Steeds vaker geef je ook in het water les, niet meer aan de rand van het bad. Ik geef het je allemaal te doen, als je 60-plusser bent. Ik heb trouwens het idee dat de problemen groter aan het worden zijn. Juist omdat er een grote groep pensioengerechtigde zwemonderwijzers langzamerhand op weg is naar de uitgang. Natuurlijk is er ook de mentale druk door de toegenomen verantwoordelijkheid. Als er iets gebeurt, ben je in eerste termijn hulpverlener. Maar als je niet oplet, ben je al gauw verdachte en staan de letselschadeadvocaten om de hoek.”
Ambassadeurs In de opleidingen van het NBZ probeert men de mensen daar op voorhand tegen te wapenen. “Ik ben ervan overtuigd dat we in ons land goede opleidingen hebben, ook al zijn ze korter dan vroeger.” De grotere organisaties hebben altijd nog als voordeel dat ze turbocursussen kunnen organiseren, om op korte termijn in hun behoefte aan gekwalificeerde medewerkers te voorzien. Voor kleinere zwembaden ligt het een stuk moeilijker. “In deze branche heb je ambassadeurs nodig. Mensen die een enthousiast verhaal over het werk vertellen. Zelf heb ik altijd het mooiste beroep ter wereld gevonden, nog steeds. Maar je moet er ook je boterham mee kunnen verdienen en dat ik vaak lastig. Loontechnisch is het niet zo’n probleem, het tekort aan uren is volgens mij de crux van het verhaal.”
ZWEMBADBRANCHE
11