5 minute read
Jeszcze o Zdzisławie Kowalczyku / Adam Wierciński
106 /// INDEKS nr 3-4 (213-214) / Relacje, recenzje, noty /
ODESZLI
Advertisement
PROF. DR HAB. JÓZEF PODGÓRECKI (1944–2021)
Prof. Józef Podgórecki (fot. Jerzy Mokrzycki)
1 marca br. zmarł prof. dr hab. Józef Podgórecki, wieloletni nauczyciel akademicki, związany z Instytutem Nauk Pedagogicznych i Wydziałem Nauk Społecznych Uniwersytetu Opolskiego.
Prof. dr hab. Józef Podgórecki urodził się 11 lutego 1944 roku. Po ukończeniu w 1961 r. Liceum Ogólnokształcącego w Piszu podjął studia z zakresu pedagogiki w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu, gdzie także, w roku 1978, obronił pracę doktorską pt. Postawy moralne studentów. Habilitację uzyskał w 1993 r. w Rosyjskiej Akademii Nauk na podstawie rozprawy Prawidłowości kształtowania postaw moralnych, a tytuł profesora w 2000 roku.
W latach 1966–1970 prof. dr hab. Józef Podgórecki pracował jako nauczyciel w szkołach podstawowych w Opolu (Szkoła Podstawowa nr 13 i nr 18). Pracę nauczyciela akademickiego rozpoczął w 1970 r. w Wyższej Szkole Pedagogicznej, a od 1994 r., po przekształceniu WSP w Uniwersytet Opolski – w Instytucie Nauk Pedagogicznych UO, gdzie pełnił funkcję kierownika Katedry Komunikacji Społecznej.
Był członkiem rzeczywistym Akademii Nauk Pedagogicznych i Społecznych Rosyjskiej Federacji, członkiem zagranicznym Akademii Nauk Humanistycznych Rosyjskiej Federacji, członkiem Rosyjskiej Akademii Nauki i Sztuki, współorganizatorem Międzynarodowego Instytutu Komunikacji Społecznej w Wilnie, członkiem Rady Naukowej Uniwersytetu Pedagogicznego w Wilnie, profesorem wizytującym w wielu uniwersytetach zagranicznych i placówkach naukowych.
Zainteresowania naukowe Profesora skupiały się na badaniu postaw moralnych młodzieży, psychologii moralności i psychologii społecznej. Był autorem wielu podręczników akademickich i książek z tego zakresu, wydawanych w językach kongresowych.
107 /// INDEKS nr 3-4 (213-214) / Relacje, recenzje, noty /
ODESZLI
DR TADEUSZ DETYNA (1960–2021)
Dr Tadeusz Detyna
Tadeusz Detyna urodził się 16 marca 1960 r. w Opolu, gdzie spędził dzieciństwo, uczęszczając do szkoły podstawowej oraz liceum ogólnokształcącego. Studia wyższe, socjologiczne, ukończył na Wydziale Nauk Społecznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w roku 1987.Tam też uzyskał stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie socjologii. W swych naukowych zainteresowaniach koncentrował się na obszarach szczególne sobie bliskich, jak m.in.: socjologia stosunków międzynarodowych, historia społeczna Indochin, socjologia rodziny, społeczne problemy Azji Południowo-Wschodniej. Zainteresowania te poszerzał, zgłębiał także dla potrzeb licznych zajęć dydaktycznych i pracy ze studentami. A niektórzy spośród Jego wychowanków współtworzą dziś niewielkie grono socjologów naszej uczelni.
W życiu prywatnym Tadeusz Detyna był przede wszystkim całkowicie oddany swojej rodzinie; był kochającym mężem i ojcem, dumnym ze swojej, dorosłej już, studiującej córki Weroniki. Kochał świat, zarówno świat kultury, jak i natury. Stąd ogromna fascynacja podróżami, tymi bliskimi i bardzo odległymi; stąd też pasja i wielkie zamiłowanie do świata przyrody, znajdujące swój szczególny wyraz w lepidopterologii, zainteresowaniu oraz badaniu piękna motyli, tak chętnie sprowadzanych z różnych zakątków świata.
108 /// INDEKS nr 3-4 (213-214) / Relacje, recenzje, noty /
Swoją zawodową aktywność w Uniwersytecie Opolskim rozpoczął w 1991 roku. Początkowo, jeszcze jako magister, na stanowisku asystenta w Instytucie Nauk Społecznych, później, już jako adiunkt, w Instytucie Filozofii i Socjologii, następnie w samodzielnej jednostce Instytucie Socjologii w ramach Zakładu Antropologii i Socjologii Kultury, a od 2019 r. w Katedrze Nauk Socjologicznych i Pracy Socjalnej Instytutu Nauk Pedagogicznych.
Od samego początku jednak związany był z losami socjologii, angażując się przed laty w podejmowany wówczas zbiorowy wysiłek na rzecz jej rozwoju, jako jednostki naukowo-badawczej, ale i dydaktycznej, oferującej z czasem pierwszą na tym terenie, interesującą ofertę studiów na kierunku socjologia.
W całym okresie swojej pracy pełnił wiele ważnych zadań oraz funkcji, m.in. współpracował z Polskim Towarzystwem Socjologicznym (od roku 1996), w którym pełnił funkcję skarbnika Oddziału Opolskiego, był także skarbnikiem Oddziału Opolskiego w Stowarzyszeniu „Wspólnota Polska”, zapisał się w naszej pamięci również jako wieloletni opiekun Studenckiego Koła Naukowego Socjologów.
Najważniejsze publikacje naukowe: Społeczeństwo kambodżańskie w okresie gwałtownych przemian oraz polskie reakcje na wydarzenia w kraju, Wyd. Uniwersytetu Opolskiego, Opole 2010; Detyna T., Marszałek-Kawa J. (red.), Polska-Kambodża. Łączy nas bolesna przeszłość. Zbliży nas przyszłość, Wyd. A. Marszałek, Toruń 2008, Kościół katolicki w Kambodży „Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego” 1997, s. 161-221; Problemy społeczne Kambodży oraz wewnętrzne i międzynarodowe próby ich przezwyciężania [w:] Wokół sposobów życia, kwestii społecznych i wzorów ich rozwiązywania, red. K. Frysztacki, M. Korzeniowski, Opole 2005, s. 119-142; Detyna T., Kisielewicz D. (red.), Wkład Polek na emigracji w rozwój kultury i nauki polskiej.
109 /// INDEKS nr 3-4 (213-214) / Relacje, recenzje, noty /
ODESZLI
DOC. DR ZBIGNIEW KOŁACZKOWSKI (1933–2021)
Doc. dr Zbigniew Kołaczkowski
21 lutego 2021 r. zmarł doc. dr Zbigniew Kołaczkowski, wieloletni pracownik Wydziału Ekonomicznego Uniwersytetu Opolskiego.
Doc. dr Zbigniew Kołaczkowski urodził się w 1933 r. w Częstochowie, gdzie spędził całe dzieciństwo i młodość. W 1947 r. zamieszkał w Opolu. W 1952 r. ukończył Technikum Finansowe, a następnie podjął studia w Wyższej Szkole Ekonomicznej we Wrocławiu, której absolwentem został w 1956 roku. Po studiach rozpoczął pracę w Wojewódzkiej Komisji Planowania Gospodarczego w Opolu. W latach 60. ub. w. został zatrudniony na pół etatu w Zakładzie Ekonomii Wyższej Szkoły Pedagogicznej. W 1968 r., po uzyskaniu tytułu doktora, przeniósł się na pełny etat do Wyższej Szkoły Inżynierskiej, gdzie objął stanowisko docenta i kierownika Studium Nauk Społecznych i Ekonomicznych. Przez pewien czas pełnił funkcję prorektora, a w latach 1976–1979 funkcję dziekana Wydziału Budownictwa i Architektury.
W latach 70. wrócił do Wyższej Szkoły Pedagogicznej, podejmując wykłady w Instytucie Nauk Ekonomicznych, którego był dyrektorem w latach 1982–1987. Główne kierunki działalności naukowej doc. dr. Zbigniewa Kołaczkowskiego koncentrowały się wokół teorii ekonomii. Jego publikacje naukowe dotyczyły zagadnień związanych z problemami zatrudnienia, bezrobocia oraz przemian strukturalnych w przemyśle województwa opolskiego. Zgodnie ze swoimi zainteresowaniami kierował w latach 1992–1996 Zakładem Teorii Ekonomii w Instytucie Nauk Ekonomicznych. Przez jakiś czas również pełnił funkcję prezesa Opolskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego.
Doc. dr Zbigniew Kołaczkowski w całym okresie pracy w Wyższej Szkole Pedagogicznej, a następnie w Uniwersytecie Opolskim dał się poznać jako znakomity dydaktyk, którego wykłady cieszyły się dużym zainteresowaniem wśród studentów. Swoboda wypowiedzi, dowcip, a także olbrzymia życzliwość i poczucie humoru to cechy, które powodowały, że doc. dr Zbigniew Kołaczkowski miał znakomite relacje nie tylko ze studentami, ale i ze swoimi współpracownikami. Umiał z nimi rozmawiać, skupiać ich wokół różnych swoich pomysłów, łagodzić napięcia i kontrowersje. W latach 1994–1999 był prorektorem ds. kształcenia i studentów. W tym okresie szczególnie dbał o sprawy socjalne studentów, sprzyjał rozwojowi studenckiej kultury. Był jednym z inicjatorów pomysłu ozdobienia miasteczka akademickiego rzeźbami plenerowymi, m.in. pomysłodawcą ustawienia znanej rzeźby Zawstydzona Maria dłuta Marii Zawady na skwerze przed budynkiem uczelni przy ulicy Oleskiej.
Za swoją działalność organizacyjną na rzecz środowiska akademickiego i propagowania ekonomii wśród młodzieży otrzymał liczne nagrody, został odznaczony Medalem Edukacji Narodowej, Krzyżem Kawalerskim OOP oraz Złotym Krzyżem Zasługi.
Doc. dr Zbigniew Kołaczkowski pozostanie na zawsze w naszej pamięci jako serdeczny i niezwykle życzliwy kolega i przyjaciel.
