Dromen van de top

Pimp je kamer SomaliÍr op carrièrepad

De eerste 50 dagen De leren look

Dromen van de top

no. 04 27 oktober 2011

Onafhankelijk magazine van Tilburg University

Inhoudsopgave .03 Colofon

8.

Adres Postbus 90153, 5000 LE Tilburg. univers@uvt.nl www.universonline.nl Basisontwerp Unit20: Yoe San Liem en Maud van Velthoven Druk PrismaPrint Advertenties g.vandooren@uvt.nl Uitgave Univers is het driewekelijks onafhankelijk magazine van Tilburg University Volgende editie Univers 05 verschijnt op 24 november 2011 Redactieraad Jan Bouwens, Bart de Geus, Thom Meens, Walther Verhoeven, Wiel Schmetz, Marcel Zeelenberg Dit nummer is gemaakt door Francine Bardoel, Erik-Jan Broers, Dolph Cantrijn, Andrew Cartwright, Gerrie van Dooren, Adrian van den Eerenbeemt, Luuk Eliens, Sonia Kolasinska, Lieke Meertens, Tom van Nuenen, Charles Peter, Marjolein Pijnappels, Iris Scherphof, Bas van der Schot, Gabriel Schouten de Jel, Karel Soudijn, Lieke Steijvers, Ton Toemen, Yvonne Verschuren, Marten van de Wier, Peter de Wit, Malini Witlox.

28.

11.

© 2011 Univers Magazine

Tom van Nuenen schreef ‘Passion, fear & faith’ (pagina 8-10) “De journalistiek laaft zich maar al te graag aan de slechte resultaten van het Nederlandse asielbeleid. Wie iemand als Mohamed spreekt, ziet de andere kant. De student vluchtte als kind uit Somalië en heeft zich hier ontpopt tot politicus en ondernemer. Hij is iemand met een doel, een missie. Zelf zegt hij dat hij geen road map voor de toekomst heeft, maar hij stuurt toch duidelijk aan op een betere wereld. Respect!”

11.

De eerste 50 dagen

Je eerste stappen op de uni zijn mooi, maar ook stressvol. Vijf studenten vertellen over hun frisse start in Tilburg.

14.

Mijn eigen kleine paleisje

Maak van je nieuwe kamer annex zwijnenstal een blinkend paleisje, dankzij deze kamerklus- en huishoudtips.

16.

Topsport op TiU

Twee topsporters op TiU over hun dagelijkse routine, hun doelen, en hoe je topsport met je studie combineert.

28.

Two-year vacation

Instead of finding a 9 to 5 job, graduate Arjen van Wijk chose another path: sailing across the world for two years.

04. Buzz 06. Pics 08. Passion, fear & faith 11. Wittebroodsweken 14. Klussen 16. Coverstory 20. Lifestyle 26. Science & School 28. International 31. What’s in the world

Univers 27 oktober 2011

04. Buzz

coördinatie Malini Witlox

Knipoog

;)

Sliep uit!

Reorganiseren doe je (niet) zo De Universiteitsraad is ontevreden over het reorganisatieplan van de universiteit. De studentenfracties zijn boos over de daling van het aantal studentenwerkplekken, terwijl Abvakabo vreest dat de reorganisatie wordt gebruikt om van personeel af te komen.

Momenteel telt de campus duizend computerwerkplekken voor studenten; het CvB wil de helft ervan laten vervallen.

Een absolute no go, aldus studentenfracties SAM en Front, die zeggen dat er nu vaak al een tekort aan computerwerkplekken is.

Toch blijft de collegevoorzitter, Hein van Oorschot, achter zijn voorstel staan. “In tentamenperiodes zijn er te weinig werkplekken – maar studenten hebben dan ook meestal geen pc nodig, maar een rustige werkplek. Met de opkomst van laptops en tabletpc’s verdwijnt de traditionele pc uit ons dagelijks gebruik.”

De Abvakabo-fractie heeft andere zorgen. Raadslid Korrie van Helvert: “Wij krijgen concrete signalen dat het reorganisatieplan wordt gebruikt om personeelsproblemen op te lossen. Een dienst hoeft dan niet naar de rechter om van personeel af te komen en het kost hen weinig, want het geld komt uit het reorganisatiefonds.”

Van Oorschot bestrijdt dat het plan gebruikt wordt om ‘mensen te lozen’. “Wat mij betreft moet er een inhoudelijke argumentatie zijn om met werkzaamheden op te houden of om ze anders in te richten.”

De Universiteitsraad praat vier november verder over het plan.

Marcoen Cabbolet en zijn promotor Harrie de Swart lachen in hun vuistje nu Cabbolet aan de Brusselse universiteit alsnog zijn doctorstitel heeft behaald. Een eerdere poging tot promotie in zowel Tilburg als Eindhoven strandde voortijdig.

Oorzaak: het proefschrift zaagt aan de wortels van zowel de relativiteitstheorie als de kwantummechanica. Daar hadden sommige promotoren toch wat moeite mee.

Maar die hadden het mooi allemaal mis, laat De Swart nu weten in een triomfantelijk persbericht. Hij meldt dat Cabbolet niet alleen ‘met grote onderscheiding’ is gepromoveerd (wat goed Belgisch is voor zoiets als ‘cum laude’), maar ook dat het eerder zo verguisde onderzoek inmiddels is verschenen in het prestigieuze wetenschappelijke tijdschrift ‘Annalen der Physik’. De Swart stelt voorts onomwonden dat het ‘duidelijk mag zijn dat de Eindhovense universiteit haar eigen procedures volledig aan haar laars heeft gelapt, en een academische blunder van jewelste heeft begaan.’ Zo, lekker, die zít.

En Cabbolet? Die laat het gesteggel maar wat graag over aan zijn beschermheer en heeft in de tussentijd de samenvatting van zijn proefschrift voor de gein in het Limburgs laten vertalen. Daar kom je in Brussel ook nog wel mee weg. Toch?

Het kabinet wil beurzen voor promovendi, in plaats van salarissen

Slecht

Goed

Tilburgse promovendi worden vertegenwoordigd door het Tilburgs Overleg Promovendi. Voorzitter Margot Bennink wil niet reageren op de poll.

“Er is, voor zover ik weet, momenteel geen standpunt dat door alle promovendi uit Tilburg gedragen wordt. Mijn rol is om alle promovendi uit Tilburg te vertegenwoordigen. Ik vind het niet gepast om mijn persoonlijke mening te geven.”

Bart Joosten, promovendus bij de Tilburg School of Humanities “Ik denk dat het geen goed idee is. Veel mensen kiezen juist voor een promotietraject vanwege de voordelen van een baan. Pensioen, sociale voorzieningen.

Ik denk dat promoveren met een beurs excellente studenten doet besluiten het bedrijfsleven in te gaan.”

Promovendi zijn gewoon werknemers en horen salaris te krijgen, geen beurs. (72 procent, 94 stemmen)

Door de komst van studentpromovendi kunnen meer onderzoekers promoveren met minder geld. (28 procent, 37 stemmen)

Stem ook op onze nieuwe poll: 'De universiteit wil de helft van de computerwerkplekken voor studenten schrappen.' Wat vind jij? Ga naar UniversOnline.

Veni-subsidie voor vijf Tilburgse onderzoekers

Univers online

Vijf Tilburgse gepromoveerde onderzoekers hebben een Veni-subsidie van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO) gekregen. Elke onderzoeker krijgt 250.000 euro.

I*ESN huurt oude pand d’Artagnan Univers 27 oktober 2011

De internationale studentenvereniging I*ESN trekt in het

oude pand van d’Artagnan aan de Tilburgse Heuvelring. Het gaat om een huurcontract voor de komende vijf jaar.

Wijo Kop tijdelijk in managementteam FSW

Tilburg University heeft hoogleraar Wijo Kop tijdelijk aangesteld als lid van het managementteam van FSW. Kop neemt zitting in het bestuur tot er een nieuwe decaan is aangesteld.

Studenten straks vaker in omgebouwd kantoorpand

Studenten worden in de toekomst mogelijk vaker gehuisvest in leegstaande kantoorpanden. De regelgeving om die kantoren om te bouwen, wordt binnenkort versoepeld.

Premasterstudent eerder gedupeerd door langstudeerboete

Studenten die in het verleden een premaster hebben ge-

Buzz .05

Niet te zeer focussen op dat vrouwelijk gezwiep

ff bellen

Column

met Wouter Lankhorst Student Wouter Lankhorst nam voor een dag de positie van algemeen directeur Eric Gudde over bij voetbalclub Feyenoord. Dit gebeurde in het kader van het programma CEO for one day.

Hoe was het?

“Erg interessant. Ik heb een case gekregen, al mag ik nu nog niet zeggen waarover. Ik heb daarover gesproken met verschillende mensen, waaronder de manager communicatie, de technisch directeur en natuurlijk met Eric Gudde zelf. Ik heb ook een vergadering voorgezeten met mensen van de jeugdopleiding.

Ik weet zelf helemaal niets van voetbal, maar misschien ben ik juist daarom gekozen ben voor de CEO-dag bij Feyenoord. Ik sta er fris in.”

Wat heb je geleerd?

“Hoe het bestuur van zo’n club is. Het is een onderneming met een winst- en verliesrekening, net als andere ondernemingen. Tegelijkertijd is het management heel abnormaal. Je wordt 34 keer per jaar afgerekend op de prestaties van het eerste elftal. En er spelen continu emoties en verwachtingen mee – die emoties moet je zien te managen. Het Feyenoordbestuur heeft het laatste jaren flink wat te verduren gekregen. Toch hebben ze nog steeds een positieve no-nonsense instelling. Als je je zo’n instelling eigen weet te maken, kun je ver komen."

Proost

Nooit te oud Prijzen, prijsjes, benoemingen, subsidies, schouderklopjes en veren in de reet, het academische wereldje zit er vol mee. Univers licht er de mooiste uit.

Een leven lang leren. Dat geldt zeker voor promovendus Jan van Tongeren. Op 71-jarige leeftijd promoveerde hij op een proefschrift over een ‘betere schattingsmethode op basis van zogenoemde Bayesiaanse statistiek.’

Van Tongeren kwam vijftien jaar geleden op het idee voor zijn onderzoek. “Ik heb als hoofd National Accounts gewerkt en wilde mijn praktijkervaring op papier zetten. Ik ben kritisch over de richting waarin de econometrie gaat. Men is te toekomstgericht; het gaat te weinig over metingen in het verleden."

Door andere prioriteiten heeft het 15 jaar geduurd voordat Van Tongeren zijn onderzoek kon afronden. “Mijn promotor Jan Magnus heeft vaak tegen me gezegd dat ik op moest schieten omdat ik anders te oud werd, maar zelf vind ik mijn leeftijd niet bijzonder.”

volgd, komen eerder in aanraking met de langstudeerboete. Tot het studiejaar 2011/2012 schreef de universiteit de premasterstudenten in als masterstudent.

Deze inschrijftijd telt mee voor het aantal jaren dat de student heeft voordat hij wordt beboet.

Meer nieuws lezen? Ga naar UniversOnline.

(Salsa)stuntelen Dansen, het is me wat. Bedoeld voor de vrije uiting van geest en lichaam maar tegelijkertijd bolstaand van conventies.

Vrouwen proberen zwoel en vol overgave hun heupen in de strijd te werpen, terwijl de man het vaak houdt bij wat bescheidenere moves als ‘stap-bijsluiten’. Ondertussen proberen wij mannen niet al te zeer te focussen op al dat vrouwelijk gezwiep en/of die even parmantig meedeinende tetters. Stap-bijsluiten, stap-bijsluiten – en dat ook nog op de maat.

Dansen in een club is nog wel te doen. Wat echter, als je, zoals ik, op een te warme vrijdagavond in een Spaanse salsales belandt waar heupen in het kwadraat deinen en ik hetzelfde schijn te moeten doen. De stap-bijsluiten tactiek werkt dan niet meer. Ik concentreerde me dus vastberaden op mijn pasjes en dat ging van verschrikkelijk, tot matig, tot redelijk; Ik begon er zelfs lol in te krijgen. Ik was echter een cruciale salsaconventie vergeten: De handpositie.

Mijn hand werd, door een combinatie van de macht der gewoonte en de zwaartekracht, langzaam naar beneden gevoerd totdat hij belandde op een plek waar jongens van mijn leeftijd bij dergelijke vrouwen ver van verwijderd moeten blijven. In een club zou een meisje mijn geste ofwel beleefd afslaan ofwel enthousiast begroeten. Nu echter niet.

Mijn danspartner in kwestie (midden 50, ietwat mollig en uitgezakt) stopte abrupt met dansen, riep me een paar scheldwoorden toe waarvan ik de betekenis gelukkig niet kende, met als gevolg dat de hele zwiepende meute vliegensvlug tot stilstand kwam. Ik had het overduidelijk verbruid.

Slachtoffer van teveel verschillende conventies op verschillende podia. Ik heb de les nog uitgestunteld maar mijn imago was klinkklaar: viespeuk, rokkenjager.

Volgende week maar eens de Flamenco proberen.

Luuk Eliëns is student Liberal arts.

Zijn blogs zijn te lezen op UniversOnline.

Tweets

lesje wetenschapsfilosofie half in het nederlands en half in het duits krijgen is niet te doen.. #uvt #filosofie

Ja hoor, je zegt een keer #UvT in je tweet en meteen komt een of ander marketingding van de Uvt je volgen..

@Nip_1 op 18 oktober

@pjmanders op 17 oktober

De #UvT heeft net als @RUNijmegen van die leuke oudjes om te surveilleren.. Alleen moesten ze hier een instructie in ‘t Engels geven #proest

Credits voor alle #uvt studenten! Donderdag je laptopadapter in G laten liggen en hem vrijdag op dezelfde plek terugvinden! #goedemensheid

@Audrey_T op 17 oktober

@mike_f_d op 14 oktober Univers 27 oktober 2011

06. Pics

fotografie Dolph Cantrijn

Studiezaal snijzaal van de menselijke geest je kunt voor het raam gaan staan om de samenleving te begrijpen of de straat op gaan maar weet je waar je naar moet kijken? understanding society onder de schemerlamp: cut and paste naar hartenlust

Karel Soudijn Campusdichter 2011

Univers 27 oktober 2011

Pics .07

Blokkende bollebozen, ginnegappende groepsgenoten. Het is een komen en gaan van vlijtige dan wel facebookende studenten in het Learning Center van Montesquieu.

Univers 27 oktober 2011

08.

08. Passion, fear & faith faith

'Kleine nuanceverschillen veroorzaken explosieve reacties'

Univers 27 oktober 2011

Passion, fear & faith .09

tekst Tom van Nuenen fotografie Dolph Cantrijn

Ambassadeur van de vreemdeling Wat drijft succesvolle mensen? Dat onderzoekt Univers in de serie Passion, fear & faith. Deze keer: rechtenstudent Mohamed Elmi. Als kind vluchtte hij uit Somalië, om zich in Nederland te ontpoppen tot woordvoerder, ondernemer en politicus in spe.

T

oen in december vorig jaar twaalf Somaliërs werden opgepakt op verdenking van terrorisme, stond zijn telefoon roodgloeiend. Iedereen wilde antwoorden van Mohamed Elmi (27). Hij was toen net woordvoerder van de Federatie Somalische Associaties Nederland (FSAN) – en de jongste ooit in die functie. “Dat was mijn vuurdoop; behoorlijk heftig”, herinnert hij zich. “Het brengt een groot gevoel van verantwoordelijkheid mee om de zegsman te zijn van een groep van 30.000 mensen.”

Toch zit hij er in de vergaderruimte van de Somalische Stichting in Eindhoven bij alsof hij dit al jaren doet. Keurig in pak gestoken, kalme uitstraling. Op zijn gemak. Hij is, zoals hij het zelf herhaaldelijk zegt, van ver gekomen. Op achtjarige leeftijd vluchtte Mohamed met zijn moeder en broertje voor de burgeroorlog in hun thuisland Somalië. In Nederland begon hij op de mavo, om vervolgens door te stromen naar de havo, en via het hbo naar de universiteit. Daar rondde hij vorig jaar zijn master International public law af. Nu werkt hij aan zijn tweede masterscriptie, voor International business law.

Het lijstje houdt daar niet op. Hoe meer je met Mohamed praat, hoe meer je verrast bent door alles wat hij doet. Naast zijn politieke ambities, studies en woordvoerderschap blijkt Mohamed ook actief in het FSAN-bestuur als secretaris. Dan is er nog zijn bestuursfunctie bij Stichting KARTI, een organisatie die zich inzet voor een vreedzaam Somalië. Hij heeft een eigen bedrijf, IKAdvies, waarin hij overheidsinstellingen en organisaties van bedrijfsadviezen voorziet. Dan, terloops: “Oh ja, en ik ben getrouwd, en vader van een dochter van drie.”

Uit alles blijkt dat zijn hart bij de politiek ligt. Bij het representeren van een groep mensen. “Ik ben vrijwel elke dag tot elf uur van huis. Maar het loont de moeite. Ik word steeds vaker op straat herkend door landgenoten. Op die momenten is het besef erg groot dat ik al die mensen vertegenwoordig. Dat geeft me energie.” Die energie heeft hij hard nodig, vertelt hij: vooral Somalische jongeren hebben relatief veel problemen. “Ze doen het slecht, ook vergeleken met andere allochtone groepen. Maar dat is ook niet gek: 75 procent van hen is onder de 30 jaar. Die kinderen kennen vanuit hun thuisland hun hele leven lang al geen enkele orde. Het wapen is het wetboek. Dan komen ze in Nederland, met meer regels in het wetboek dan mensen in het

land. Veel jongeren komen dan ook in de problemen, of zijn verslaafd aan qat – een licht stimulerende drug. De vraag voor mij is dan ook: hoe betrek je hen bij de maatschappij?”

Weet je nog veel van je verleden?

“Er is weinig concreets blijven hangen – gelukkig. Natuurlijk zitten er flarden in je hoofd: soldaten die over straat marcheren, angst in de ogen van je ouders. Dingen die ik graag zou willen vergeten. Gelukkig veranderde dat alles toen mijn moeder, zusjes en ik in 1993 in Nederland aankwamen. We voelden ons hier welkom. We werden opgenomen in een asielzoekerscentrum in Groesbeek – dat bevond zich in een oud bungalowpark.

Als kind kun je dan natuurlijk je lol niet op, met al die speelmogelijkheden. Mijn moeder heeft er zich nooit thuis gevoeld; zij wilde weer een eigen huis, een eigen plek. En mijn vader heeft nooit asiel aangevraagd in Nederland. Hij kwam wel vaak op bezoek hoor, maar hij reist te veel om hier te komen wonen. Toch heb ik wel een goede band met hem. Hij is inmiddels teruggegaan naar Somalië, waar hij als parlementariër iets probeert te doen aan de verschrikkelijke situatie.”

Ben je zo ambitieus vanwege je ouders?

(Lacht) Zeker, vooral mijn moeder heeft me flink gepusht! Ik heb veel aan haar te danken. Als jongetje werd ik vrij streng opgevoed: ik mocht niet tot laat buiten spelen. En na het eten ging de tv-stekker eruit en moest ik huiswerk maken. Maar mijn ouders lieten me ook in veel dingen vrij. Ik denk dat het daar vaak misgaat bij immigranten: kinderen mogen óf helemaal niets, óf ze worden volledig losgelaten. Beide manieren werken niet.”

Heeft hij zich als puber dan ooit af willen zetten tegen zijn ouders? “Nee, zo ging dat niet bij mij. Ik werkte juist extra hard in de hoop dat ik dan sneller tv kon kijken!”

Zelf wil hij ook ooit teruggaan naar Somalië, net als zijn vader.

Iets doen met de kennis die hij hier heeft opgedaan, en opkomen voor zijn land. Maar ook voor Nederland – want hij is ‘ontzettend dankbaar’ dat hij hier mocht opgroeien, geld kreeg om te studeren en een toekomst op te bouwen. Het liefst wil hij de politiek in. “Ik zou een functie willen waarin ik iets voor beide landen kan betekenen. Ik heb geen road map voor de toekomst, maar ben al wel aan het rondsnuffelen bij interessante partijen.”

Natuurlijk is hij als woordvoerder ook al veel bezig met politiek.

Univers 27 oktober 2011

10. Passion, fear & faith

Uit de tweespraak begreep ik dat het merendeel der dingen behoorlijk kut was

Lobbyen, compromissen sluiten. De Somalische gemeenschap is over veel onderwerpen ontzettend verdeeld, wat het soms lastig manoeuvreren maakt. “Alle dingen die ik zeg, moet ik zorgvuldig afwegen. Kleine nuanceverschillen veroorzaken soms explosieve reacties. Vaak ga ik, voor ik een publiek statement maak, dan ook langs bij alle subgroeperingen om te kijken hoe de kwestie bij hen ligt.”

Column

Vagina Het is heel leerzaam om per bus te reizen. Zo kreeg ik afgelopen week geheel gratis een kennismakingscursus in “straattaal” aangeboden door een tweetal jongvolwassenen die zich onder de passagiers bevonden en recht tegenover mij zaten. Omdat ook mijn studenten zich steeds meer van deze taal bedienen lette ik goed op. De basisbeginselen van de straattaal bleken heel eenvoudig te zijn.

Als je een bevestigend antwoord wil geven, of een positief standpunt inneemt in een bepaalde kwestie die ter sprake komt, zeg je “ja man”. Een ontkennend antwoord of een negatieve stellingname is dan natuurlijk “nee man”. Een vrouw is trouwens een “chickie” of een “bitch”, afhankelijk van haar leeftijd en haar karakter. Als je iets goed vindt, spreek je je waardering uit door “chill man” te zeggen. Iets wat je niet goed vindt, voorzie je van het adjectief “fucking”, of duid je aan met het aloude Nederlandse woord “kut”. Uit de tweespraak van beide jongelingen begreep ik intussen dat het merendeel der dingen in hun leven behoorlijk kut was. In het bijzonder gold dit voor de schoolopleiding die een van hen tot voor kort volgde. Het betrof een koksopleiding; de betrokkene was gestopt omdat hij niets van de lessen begreep. Dit laatste had te maken met het verzuim van ongeveer de helft van het aantal lessen. Dat had weer te maken met een voortdurende behoefte tot het roken van joints en het daaruit voortvloeiende inzicht dat de hele opleiding kut was.

Vandaar. Maar niet getreurd, de jongeman ging zich komend jaar inschrijven voor een nieuwe opleiding. Welke opleiding dan wel, wilde zijn reisgenoot weten en ook ik was heel benieuwd waar de keuze op was gevallen. Wat denkt u? Nou? Lerarenopleiding! Ik weet niet of ik dat idee heel erg chill vind...

Erik-Jan Broers is docent aan de rechtenfaculteit.

Lees zijn blogs op UniversOnline.

Univers 27 oktober 2011

‘Soldaten die over straat marcheren, angst in de ogen van je ouders’

Ben je dan geen marionet van je achterban?

“Nee. Je moet in de politiek altijd afwegingen maken tussen het luisteren naar de mensen die je vertegenwoordigt, en het uitdragen van je eigen idealen. Ik geloof in dat compromis.”

Hier toont zich weer de bemiddelaar. Mohamed nuanceert zijn eigen stellingen, kiest zijn woorden zorgvuldig. Maar naast het politieke masker is hij vooral erg open. Zo vertelt hij over zijn geloof – hij is praktiserend moslim – en hoe hij ook daarmee bruggen probeer te slaan, en dingen bespreekbaar wil maken. “Ik zat laatst in een vergadering, toen iemand vroeg of ik koffie wilde. Ik vertelde dat ik aan het vasten was, en er ontstond meteen een open gesprek over het onderwerp.”

Dat zou vaker moeten gebeuren, vindt hij. “Ik zie vaak dat iemand met andere gewoontes dit niet durft te vertellen tegen zijn omgeving. Meisjes die geen hoofddoek durven te dragen omdat ze bang zijn dat ‘de Nederlander’ – wie is dat überhaupt? – dat niet leuk zou vinden. Maar daarmee zorgen ze ervoor dat de Nederlander iets wat vreemd is juist gaat wegzetten als iets wat fout is, omdat hij alleen de extreme gevallen onthoudt die de media hem voorschotelen. De Somaliër wordt dan synoniem voor een piraat, of terrorist. Ik zie mezelf als een onbenoemde ambassadeur van de vreemdeling. Iemand die ervoor moet zorgen dat er meer begrip ontstaat in de wereld. Dat is ook hoe die probleemjongeren uiteindelijk bij Nederland moeten gaan horen.”

Voelt dat als een last op je schouders?

“Soms wel, maar dan verman ik mezelf meestal snel. Ik weet te goed hoe relatief mijn eigen zorgen zijn. Als ik het ooit zwaar te verduren heb, denk ik aan mijn oude vrienden in Somalië, of andere mensen op de wereld wiens problemen oneindig veel zwaarder zijn. Dat is natuurlijk een cliché, maar werkt altijd. In die gevallen vind ik erg veel kracht in mijn geloof. Atheïsten roepen altijd dat het geloof alleen dingen kapot heeft gemaakt in de geschiedenis, maar ze gaan voorbij aan de persoonlijke kracht die je eruit kan putten. Mijn geloof in Allah heeft me de kracht gegeven om te doen wat ik doe.”

Naast zijn geloof put hij kracht uit zijn familie. "Het wordt wel steeds moeilijker om daar tijd voor te maken: toen ik mijn vrouw ontmoette zat ik nog op de havo, deed ik het nog vrij rustig aan. Inmiddels is dat wel anders. Soms grap ik: als ik in de politiek zit, zal het nog wel later worden! Maar dat is niet erg: mijn baan en mijn familie vullen elkaar ook aan. Mijn vaderschap zorgt er bijvoorbeeld voor dat ik de mensen die ik vertegenwoordig beter kan begrijpen. Als er iemand uit de gemeenschap naar me toe komt en zegt: ‘Jij kent dat vast niet, jij hebt geen kinderen’, kan ik zeggen dat ik dat wel degelijk ken.”

Zelfs bij zijn kind is de link naar de politiek snel gelegd. “Maar daarom heb ik haar niet genomen, hoor!” (Lacht).

De eerste 50 dagen

50 dagen .11

coĂśrdinatie Marten van de Wier fotografie Ton Toemen

Ach, die heerlijke wittebroodsweken: alles is nog nieuw, alle mogelijkheden liggen open. Maar spannend en stressvol zijn ze ook. Op deze pagina’s geven zes frisse studenten je de levenslessen mee die zij opstaken tijdens hun eerste 50 dagen aan de universiteit. Onze blogger Trine Larsen vat het samen met een troostende boodschap: ooit lach je erom.

Univers 27 oktober 2011

12. 50 dagen

De eerste 50 dagen in tweets The First Great Statistics Meltdown Er is een eerste keer voor alles, en dat moment is vaak zowel gedenkwaardig als bitterzoet. Je eerste kus, ongemakkelijk gedeeld in een hoek van de tienerdisco terwijl al je vrienden toekijken. De eerste keer dat je die 40% alcoholhoudende drank zwaar onderschat. De eerste keer dat je je ouderlijk huis verlaat en op je eigen kamertje een tweedehands sofa probeert te combineren met die brandschone IKEA boekenkast (applaus dat je hem onder de zes uur in elkaar gezet kreeg), in een poging om geld te besparen dat later aan bier zou worden uitgegeven. En – natuurlijk! – wie kan die eerste keer vergeten dat je per ongeluk je plastic spatel liet smelten door hem te lang in de koekenpan te laten staan? (Geef toe, iedereen heeft dat wel eens gedaan).

Dan is er die eerste keer dan je (of ik) compleet door het lint gaat vanwege een opdracht. Ik heb het niet over het soort gekte waarbij je zorgvuldig uitgezochte scheldwoorden voor je uit mompelt. Ik heb het over ongecontroleerd janken, handen ten hemel gericht, de kin-laten-hangen-en-overwegen-maar-terug-naar-je-ouderste-verhuizen gekte. Mijn persoonlijke Kryptoniet heet statistiek.

Hoewel ik over geen enkele wiskundige capaciteit beschik, heb ik wel goede vrienden. Goede vrienden die, in ruil voor voedsel, niet te beroerd zijn om mij te leren over hypotheses en regressies. Goede vrienden die zorgen dat andere goede vrienden hun hulp aanbieden omdat eerdergenoemde goede vrienden net zo slecht zijn in statistiek als ik (gedeelde smart is écht halve smart). De crisis is nu bezworen, en ik weet zeker dat ik op een dag met al mijn goede vrienden terug kan kijken op deze tijd en kan zeggen “Ha ha, weten jullie nog, die Great Statistics Meltdown in 2011?”, waarna we ongemakkelijk lachen en hopen dat het nooit meer gebeurt.

Ik zou willen dat ik op dinsdagnacht niet met mijn handen in mijn gezicht aan mijn bureau had gezeten, overwegend om op het eerstvolgende vliegtuig terug naar Denemarken te springen, waar niemand je ertoe dwingt om statistiek te doen. (Ik zou ook willen dat ik mijn docent niet die lange, treurige e-mail had gestuurd rond middernacht, zo exemplarisch voor mijn waanzin – of dat ik al die donuts opgegeten had om mezelf tot rust te manen). Maar ik troost mezelf met het feit dat je telkens maar één ‘eerste’ hebt, en dat die ‘eerste’ nooit terugkeert.

Ontvangst: wow, mét lunch en een borrel! Voel me zeer welkom.

drie maanden kijken hoe knap het echt is? Colleges volgen is niet zo moeilijk nl.

In THE jungle, THE mighty jungle. En de studenten zingen mee. Wanneer begint het kritisch denken ipv het klakkeloos volgen?

Bah, hoe een kerk in elkaar zit, boeit me niet. Dat soort dingen ga ik echt nooit onthouden.

Hmmm ... Een debat. Over het bestaansrecht van de humanistiek. Waarom antwoorden filosofen altijd met een wedervraag? Durf nou eens een echt standpunt in te nemen! ;-) Ontdekt: vouchers ter waarde van 12 scte. Te besteden in het talencentrum. Wow, zal ik Spaans of Italiaans gaan doen? Oja, ik werk ook nog.

Wat knap dat je weer gaat studeren! Ehm, zullen we over

Mededeling: college duurt geen 3 uur, maar 2 uur. Ja, hallo! Ben hier om te leren en geïnspireerd te worden!

Hmmm. Waar blijft de onderzoeksopdracht? Het boek kan ik thuis wel lezen.

Leuk! Ik mag 3 essays schrijven. Benieuwd of dit de bedoeling was. Spannend!

Monique van Hest (41), premasterstudent Kunsten, Publiek en Samenleving

De logica, helaas, dicteert dat wanneer je de ‘eerste’ hebt gehad, er een mogelijkheid is om op een dag een ‘tweede’ te hebben. Het is maar goed dat ik echt heel slecht ben in logica.

Trine Larsen (23) uit Denemarken studeert Management of Cultural Diversity en blogt voor UniversOnline

Maak vrienden (ook met ouderejaars) Ik rolde meteen binnen bij studievereniging Flow. Het begon al tijdens het introductiekamp, met onder meer een quiz over Tilburg en TiU, en een ochtend waarop we elkaars tanden moesten poetsen. Door die gezamenlijke activiteiten leerde ik veel andere eerstejaars kennen. Ik maakte er ook kennis met ouderejaars, die hielpen bij de organisatie. Daar heb ik in de eerste weken veel aan gehad. Toen ik boeken moest kopen, of me voor het eerst moest inschrijven voor tentamens, wisten die ouderejaars hoe het zat. Je staat er niet langer in je eentje voor.

Ik ben ook meteen actief geworden in de informele-activiteitencommissie van Flow. Het is ontzettend belangrijk om al aan het begin van je studie een goed sociaal leven te hebben, vind ik.

Studeren moet wel leuk blijven. De feestjes van de vereniging hebben veel voor me betekend.

Bijna mijn hele vriendengroep van nu bestaat uit Flow’ers. Dat heeft me ook een boost gegeven om mijn vakken te halen, ook al waren er in het eerste jaar nog een paar cursussen die me minder interesseerden. Ik wilde een positief bindend studieadvies, want ik wilde de mensen die ik net had leren kennen, niet kwijtraken.

Teun Vugts (21), vierdejaars Bedrijfscommunicatie en Digitale Media

Univers 27 oktober 2011

Teun

Pien Monique

50 dagen .13

Een kompas is niet nodig op de campus Toen ik voor de eerste keer college had in een onbekende zaal, had ik een kwartier uitgetrokken om de juiste plek te vinden. Op de middelbare school had ik een heel groots en formeel idee bij de universiteit. Ik verdwaalde al bij het idee dat ik tussen al die gebouwen mijn weg moest gaan vinden.

Maar toen ik het eenmaal juiste gebouw gevonden had, was het een kwestie van bordjes volgen. Ik was binnen vijf minuten op mijn bestemming. En omdat je vaak in dezelfde gebouwen college hebt, hoef je niet overal de weg te kennen.

Het viel me op dat de afstand tussen student en docent op de universiteit helemaal niet zo groot is. Tijdens de pauze van de hoorcolleges kun je gewoon vragen stellen, en ze zijn ook niet vies van een praatje in de wandelgangen of in de rij bij de lunchroom.

Pien Vingerhoets (18), eerstejaars Psychologie

Twee fietsen kopen is het halve werk Daar liep ik, zwervend door het stadscentrum, op weg naar een aankoop van mijn grootste angst. Ik wandelde de eerste winkel binnen die ik tegenkwam, en vroeg aan de kassamedewerker dat ik op zoek was naar de goedkoopst mogelijke fiets.

Ik liep de winkel uit met het eerste voorstel dat hij deed, zonder hem ook maar geprobeerd te hebben. Ik was te verlegen.

Halverwege mijn rit naar huis – naast mijn fiets lopend, natuurlijk, in plaats van erop te zitten – viel het me op dat ik geen handrem had. “Och jee”, dacht ik, “hij had vast door dat ik volledig clueless was, en heeft me een kapotte fiets verkocht!”

Dus ik terug naar de winkel, waar de verkoper me nogal een vreemde blik toewierp. “Je moet teruguit trappen…”

Verderop, in een leeg straatje, besloot ik het erop te wagen. Ik keek rond, niemand in de buurt. Dit was mijn kans. Ik probeerde op mijn fiets te klimmen, zonder succes. Mijn voeten konden de grond niet eens raken! Toch moest en zou ik een fatsoenlijke fiets kopen die dag: de TIK-week stond op het punt te beginnen en ik had nog tijd nodig om te oefenen zodat mijn beschamende geheimpje niet publiekelijk bekend zou worden.

De vriendelijke eigenaar van een fietswinkel nabij de campus wilde me wel helpen toen ik hem de toestand uitlegde. Na een hoop geknik en gepraat met zijn Nederlandse collega’s wilde hij mijn nieuwe fiets wel inruilen voor een kleinere tweedehands – met een kleine bijdrage van mijn kant. Ik heb zijn aanbod zonder enige twijfel aangenomen.

Katerina Petropoulou (25) uit Griekenland, eerstejaars Business Communication and Digital Media

Kijk áchter de boekenkast voor een werkplek Alles dicht bij elkaar en lekker knus. Mijn keus voor TiU was snel gemaakt, nadat ik in 6 vwo voor het eerst de universiteit had bezocht.

Aan de faculteit voelde ik me als een vis in het water. Meestal in de middag colleges, waardoor ik niet zo vroeg op hoef te staan en mijn tijd grotendeels zelf kan invullen. Mijn studie psychologie is geweldig: met dit onderwerp hield ik me ook al voor mijn studie bezig.

En last but not least: TiU heeft een super-mensa met zelfs een döner-kraam!

In het eerste college vertelt de docent dat er twee doodzonden zijn binnen de wetenschap: fraude plegen en plagiaat plegen.

Een paar dagen later komt de misstap van Diederik Stapel naar buiten. Dat was een schok. Het greep zelfs ons eerstejaarsstudenten aan.

De eerste keer dat ik de bibliotheek binnenliep – dat was wel even iets anders dan de oude vertrouwde ‘mediatheek’ van mijn middelbare school – kon ik zo snel geen tafel vinden. Ik besloot wat studenten te volgen en ontdekte een plekje, verstopt achter de enorme rijen met boeken. Jammer dat mijn laptop bijgeluiden produceerde, mijn mobiel afging en ik bijna een tafel omverliep.

Katerina Kiki

Kiki van Broekhoven (18), eerstejaars Psychologie

Trine

Univers 27 oktober 2011

14. Klussen

tekst Lieke Steijvers vormgeving Studio Lakmoes

Univers 27 oktober 2011

Klussen .15

Univers 27 oktober 2011

16. Coverstory tekst Malini Witlox

Studie, zweet en tranen Studeren is topsport. Dat geldt in letterlijke zin voor Tilburgse studenten die hun studie combineren met een sport op topniveau. Univers sprak met twee van hen.

'94 kilo of pure love with 11.5% fat' Univers 27 oktober 2011 Univers 27 oktober 2011

Coverstory .17

Op topsportniveau heb je weinig aan een coach Hij oogt afgetraind, geen grammetje overbodig vet. Rik op het Veld (25) is klaar voor het volgende toernooi. En wat voor een: het Europees Kampioenschap Life Saving is een hele onderneming. Half september strijdt Rik samen met zijn teamgenoten voor een medaille in het Spaanse Allicante.

O

p het Veld is een van de weinige UvT-studenten die een A-status van NOC*NSF heeft gekregen. Een topsporter dus, die in het verleden al goede resultaten boekte op diverse kampioenschappen.

Die resultaten komen niet vanzelf: twee tot drie keer per dag traint Op het Veld, in het zwembad, in het buitenwater of op de sportschool.

“94 kilo of pure love with 11.5% fat”, zo Twittert hij een maand voor het WK, gevolgd door de kreet “#ECLifeSaving here I come”. Dat zelfvertrouwen straalt hij ook uit – en niet onterecht, ervan uitgaande dat in het verleden behaalde resultaten een garantie bieden voor de toekomst. Rik werd eerder al geselecteerd voor vier WK’s lifesaving, van Australië tot Egypte. En nu is hij gekwalificeerd voor het EK in 2011. Rik: “Ik maak individueel kans op een plek in de top 10 bij surf events (strand, buitenwater). Ook heb ik kans op de top 8 bij twee onderdelen binnen pool events (zwembad, binnen).”

De sportonderdelen bij lifesaving zijn gebaseerd op de manier waarop je normaal een leven redt, vertelt de student. Maar in het echt ben je wel aan wat meer zaken gebonden. “Het gaat bij ons puur om snelheid. We halen de pop van 65 kilo dus op een andere manier boven dan dat je een mens boven zou halen.”

Het echte werk We zijn pas net begonnen, en Op het Veld onderbreekt het gesprek al met de vraag of we pauze kunnen houden zodat hij ‘even’ een set mee kan doen in het zwembad. ‘Even’ blijkt anderhalf uur te zijn. In het zwembad liggen op de rand allerlei attributen zoals een pop, vinnen, zwemplankjes en een torpedo. Die blijven echter onaangeroerd. Eerst gaan de UvT’er en drie andere lifesavers (een man, twee vrouwen) inzwemmen. Schoolslag, rugcrawl, vlinderslag. Dat inzwemmen oogt al vrij zwaar – maar dan moet het echte werk nog beginnen. Er worden stopwatches gepakt. Op het Veld geeft het startsein, en de twee dames schieten weg door het water.

Na vier baantjes krijgen ze 20 seconden rust, waarna ze weer wegschieten. Een proces dat zich 3 keer herhaalt, waarbij het aantal baantjes en de rusttijd steeds korter wordt. Dan worden de rollen omgedraaid en gaan de mannelijke lifesavers het water in om hetzelfde te doen.

Na 1,5 uur komt Op het Veld vermoeid het bad uit. Terwijl hij douchet gaan zijn teamgenoten aan de slag met vinnen en een torpedo. Opvallend is dat er tijdens de training geen coach aanwezig is. “Op dit niveau heb je veel meer aan tips van je medesporters dan aan een coach”, legt de topsporter uit. “De sport is de laatste tien jaar zoveel ontwikkeld. Een coach die aan de kant staat, kan dat niet meer bijhouden. Er zijn bijvoorbeeld drie manieren om pop te vervoeren. Je moet als coach naar de fysiek en de slag van de zwemmer kijken, analyseren en opnemen op camera. Maar dan hebben sporters het bij elkaar vaak al gezien.”

Laatste toernooi Op de UvT volgt Rik de studie organisatiewetenschappen – een eenjarige master. Maar door de grote hoeveelheid trainingen is dit een onmogelijke taak. Om dat te laten zien pakt de student zijn trainingsschema erbij. “Ik train twee tot drie keer per dag. Verder volg ik een speciaal dieet en heb ik krachtsportbegeleiding. Het is heftig, maar als je goed plant heb je ook nog tijd voor je vrienden.”

Lifesaving staat inmiddels op de shortlist voor sporten die mogelijk toegevoegd worden aan het programma van de Olympische Spelen. Op het Veld verwacht niet dat hij die Spelen nog als sporter gaat meemaken. “Het zou gaan om de Olympics van 2020 of 2024. Het is niet reëel dat ik daaraan meedoe. Ik ben nu 25. Ik zou er dan helemaal voor moeten leven en tot die tijd alles moeten opofferen. Maar over een paar jaar ga ik werken, en dat kan ik waarschijnlijk niet meer zo vaak trainen. Ik denk dat het WK van 2012 in Australië mijn laatste toernooi is.”

Bij het EK in Allicante won Op het Veld uiteindelijk een bronzen medaille op het onderdeel Surf Ski. Bij het onderdeel Oceanman eindigde hij als negende, bij de 100 meter reddingswisselslag en 50 meter popduiken als 10e en op het onderdel Superlifesaver als 14e. Met zijn team werd hij vierde op de 4x 50 medley relay (Torpedo estafette). Er deden ongeveer 60 sporters per onderdeel mee.

Univers 27 oktober 2011 Univers 27 oktober 2011

18. Coverstory foto Ton Toemen

T

ilburg University vindt het belangrijk dat topsporters hun studie en sport goed kunnen combineren. Alle studenten met een topsportpas van het Olympisch Netwerk Brabant (ONB), komen in aanmerking voor het topsportprogramma van de universiteit. Topsportcoördinator Max van Veen: “Aan het begin van ieder collegejaar kijk ik samen met de topsporters naar hun rooster. Zijn er al dagen waarop ze weg zijn vanwege wedstrijden, botst dit met tentamens of andere studieverplichtingen? Wanneer er

Univers 27 oktober 2011 Univers 27 oktober 2011

knel­punten zijn zoeken we samen met de studieadviseurs naar een oplossing.”

Van Veen is sinds 2011 in dienst als topsportcoördinator.

Daarvoor was de topsportbegeleiding in handen van de studentdecaan. “Die decanen zijn al druk met hun reguliere werk en hebben geen topsportachtergrond. Niet iedereen voelt aan dat iemand die op een dag twee keer getraind heeft, niet meer kan leren. Qua tijd kan dat misschien wel, maar qua focus en energie is het onmogelijk. Ik heb zelf jaren op hoog niveau

Coverstory .19

Op tijd naar bed en een half jaar geen alcohol Ze won vorig jaar in de twee zonder stuurman en de vier zonder stuurman al blikken op de Amsterdamse Bosbaan, bij de Groningse Martini Regatta en in Tilburg, bij een wedstrijd van de Zuidelijke Roeibond. Dit jaar hoopt ze nog meer medailles te behalen, ditmaal in de skiff. Zeven keer per week traint Vidar-lid Amber van der Heiden (23) keihard, om bij de start van het seizoen in april goed voor de dag te komen in de eenpersoons roeiboot.

R

oeien is meer dan alleen kracht en conditie. Het is voor een groot deel ook mentaliteit en techniek. Alle technische tips zuigt van der Heiden als een spons in zich op. Ze wil zo snel mogelijk zoveel mogelijk leren.

“Hoe je met je blad het water inpikt, hoe je een wedstrijd opbouwt, hoe je met je benen afduwt. Roeien is geen armsport, zoals sommige mensen denken, maar een benensport.”

Het is tijd voor haar roeitraining van die dag. Ze loopt naar de grote loods van Vidar en haalt daar een skiff en roeiriemen uit.

Aan de overkant van het water wacht trainingscoördinator Andreas. Hij gebaart druk met zijn armen en geeft aanwijzingen.

Vijf kilometer oproeien om warm te worden voor de training, luidt de instructie. “Tijdens het oproeien wordt de haal een beetje uit elkaar gehaald. Eerst beginnen we met alleen armen, vervolgens de rug erbij, dan een klein stukje opglijden tot de hele haal gemaakt wordt, hierna roei je een stuk normale haal,” legt ze naderhand uit.

De training vervolgt met een oefening waarbij Van der Heiden twee keer vier kilometer op ‘tempo 22’ roeit (aantal halen per minuut). Na de eerste vier kilometer geeft haar coach haar wat tips en start ze met de tweede sessie. Daarna is de training klaar: nog even uitroeien en dan is het weer tijd om de skiff aan te meren.

Haallengte Het roeiseizoen start in april en loopt tot juli. Een relatief korte periode, terwijl ze wel twaalf maanden moet trainen. Toch ziet ze dit niet als belemmering. “In de zomer roeien we buiten, als het vriest doen we veel op de ergometer. Op dit moment ben ik vooral bezig met de basishalen. Ik moet kilometers maken, de

gevolleybald en heb dus meer affiniteit met topsport.”

Het topsportbeleid van TiU werpt zijn vruchten af, aldus Van Veen. Het aantal topsporters steeg van 48 in 2008 naar 79 in 2011: een record. “De decanen op middelbare scholen wijzen hun topsporters ook op ons beleid. Die jonge studenten kiezen vaak bewust voor TiU.” Voor de sporters van Vidar en HC Tilburg (hockey) is een aparte regeling, vertelt Van Veen. “Ze hebben, een uitzondering daargelaten, geen officiële topsportstatus van het ONB, maar

boot onder controle zien te krijgen. Richting het seizoen toe ga ik meer trainen op tempo. Dat moet nog omhoog.”

Ze oogt op het eerste gezicht niet meteen als toproeier, zo zonder haar sportkleding. Klein, blond, modieuze kleding. Een studente zoals er in Tilburg duizenden rondlopen. Het fysiek van een topsporter heeft ze niet, zo geeft ze ook meteen toe. “Ik ben 1,74 meter lang. Met die lengte heb je al gauw moeite met de lange halen. Hoe langer de persoon, des te groter de haallengte – de beweging van het blad door het water.” Van der Heidens coaches kwamen aan het eind van het vorig seizoen dan ook met een nieuw project: de skiff.

Bij de skiff is ze, vergeleken met roeien in een team, helemaal op haar eigen kunnen aangewezen. “Dat is extra confronterend. Als het goed gaat, komt het door jou, maar ook als het slecht gaat. Ik mis de gezelligheid van een team soms wel, maar het confronterende en de wetenschap dat door iedere slag die ik maak de boot vooruit gaat, is ook weer leuk.”

Beetje mat Na haar hbo-studie begon Van der Heiden drie jaar geleden aan een studie Bedrijfseconomie. Door een huisgenoot werd ze meegenomen naar Vidar. “Ik had nog nooit geroeid, het was ook niet mijn doel om wedstrijdroeier te worden, maar ik ben er gewoon ingerold.” De studente is dan ook niet echt bezig met doelstellingen op de lange termijn. “Of ik een EK of WK wil roeien? Daar ben ik helemaal niet mee bezig.”

Het klinkt een beetje mat, vergeleken met de doelen die andere topsporters zich soms stellen. Toch is Van der Heiden wel degelijk professioneel bezig met haar sport. Ze pakt haar trainingsschema erbij. Dat schema verandert diverse malen gedurende het seizoen en kan oplopen tot negen trainingen per week. “Momenteel train ik zeven keer per week. Daarbij probeer ik zoveel mogelijk om mijn studierooster heen te plannen. Op maandag tot en met vrijdag train ik een keer, op zaterdag twee keer, op zondag ben ik vrij. Het gaat om vijf roeitrainingen, een ergometertraining (roeimachine) en een alternatieve cardiotraining, zoals spinning.” Ook op haar privéleven heeft het roeien invloed. Alle wedstrijdroeiers van Vidar moeten in januari het zogenoemde bar en mosboek tekenen. Met die handtekening beloven ze goed voor zichzelf te zorgen, op tijd naar bed te gaan en een half jaar geen alcohol te drinken.

wel van de universiteit. We hebben voor roeien gekozen omdat dit de enige sport is, waarbij je de top nog kunt halen als je pas als student begint. Bij de andere sporten moet je al op jongere leeftijd bezig zijn. Dit collegejaar hebben we ook de hockeyers van HC Tilburg een universitaire topsportstatus gegeven. Ze zijn vorig jaar gedegradeerd en verloren dus hun ONB-status, terwijl ze nog wel dagelijks trainen. Door onze steun hebben ze een grotere kans direct weer te promoveren.”

Univers 27 oktober 2011

18. Lifestyle

coรถrdinatie Tom van Nuenen

Univers 27 oktober 2011

Lifestyle .21

Wè nou?

Film

Woensdag doorzakdag Woensdag is de nieuwe donderdag van het studentenstappen. Zo laten Tilburgse kroegbazen in kranten optekenen. Uitgaan als midweekse minibreak? Of is hier vooral de (horeca)wens de vader van de gedachte? Wè nou? toog op onderzoek uit.

“Woensdagavond ga je naar Polly, daar speelt dan een bandje: De Jongens Van Je Weet Wel. Een drummer en een toetsenist spelen nummers die je kunt aanvragen met een bierviltje. Ze moeten het nummer dan wel kennen, en negen van de tien keer is dat ook zo. Maar woensdag stapavond is niet nieuw, dan zijn er dispuuts- en verenigingavonden. Je bent dan toch bij elkaar, dus ga je daarna ook wat drinken in de stad.”

Sjoukje van der Hout, Communicatie en informatiewetenschappen “Meestal ga ik op vrijdag stappen. Doordeweeks heb je de hele week school en dan ga je op vrijdag uit. Met huisgenoten en vrienden, maar ook met familie. Soms ga ik ook in het weekend uit, maar dan vooral op zaterdag. Op zondag moet je je toch weer voorbereiden op een nieuwe studieweek. Verder heb ik in Tilburg nog niet zo veel gedaan. Ik ben pas twee maanden geleden hier gekomen van Curaçao.”

Darick Cadelaria, Fiscale economie “Ik heb niet één bepaalde stapavond. Doordeweeks kan ik eigenlijk op elke dag uitgaan. Dat ligt een beetje aan wat vrienden willen. Of er wat er te doen is, concerten, filmavonden, of aansluitend op activiteiten van studentenverenigingen. Het maakt niet zo veel uit welke dag het is. Als student maak je je eigen stapavond. Alleen in het weekend ga ik niet zo vaak uit.

Dan is het publiek vaak veel jonger. Het zijn dan ook meer de echte Tilburgers die uitgaan.

Jan Willem Nijendijk, MSc Accountancy

Trendspotting

De leren look

Wat zijn de laatste trends op de Tilburgse campus? Univers zit bovenop alles wat hip & happening is.

Deze keer: de leren legging.

Mannen mogen ook mee Normaal gesproken is Engeland het land van de onvolprezen romkoms, maar dit keer is het een productie uit de Verenigde Staten die hoge ogen scoort. Crazy, Stupid, Love is een onverwachte must see voor fans van snedige romkoms als Four Weddings and a Funeral en Notting Hill, al is deze film minder zoet. En daarom: ook leuk voor mannen!

Veertiger, goeie baan, leuke kids, mooi huis, Cal heeft alles voor elkaar. Dénkt hij.

Tot het moment dat zijn vrouw Emily wil scheiden. Ze is vreemdgegaan, omdat ze Cal na twintig jaar huwelijk maar een saaie pier vindt. Cal tekent de scheidingspapieren zonder morren en zoekt zijn heil in een hippe dancebar. Hier ontmoet hij womanizer Jacob die aan de lopende band vrouwen mee naar huis neemt.

Jacob neemt Cal onder zijn hoede: in een paar weken wordt de duffe snoeshaan opgeplust tot hippe vogel. Maar is dat genoeg om de vrouw van zijn dromen terug te winnen?

Hoewel Crazy, Stupid, Love niet uitblinkt in haar hoogdravende plot, is het wel steengoed uitgewerkt. De verschillende verhaallijnen zijn goed te volgen en grijpen uiteindelijk op een grappige en onverwachte manier in elkaar. Het verhaal is echter, zoals veel andere romkoms wel zijn, géén sprookje. Verwacht van de acteurs (Steve Carell, Julianne Moore, Emma Stone) geen stereotiepe aaibare romkomspelers op wie je op slag zelf verliefd wordt, maar humoristische, pittige en niet-meer-al-te-strakke dertigers en veertigers die worstelen met ouder worden en de liefde.

Het fijne aan Crazy, Stupid, Love is dat je zonder zorgen je mannelijke vrienden mee kunt nemen. De romantiek is af en toe zoet, maar nooit tenenkrommend, en de humor is scherp en origineel. Geen melodrama, maar snedige geestigheid, die veel mannen zal aanspreken.

Crazy, Stupid, Love

Wat er ook gebeurt, Univers heeft er een mening over. Ga naar UniversOnline en lees onze recensies.

Kate Moss en Victoria Beckham weten het al een hele tijd en nu lijkt het ook door te dringen tot de gewone mensch: de leren broek is hot. Nu kun je een maand studiefinanciering opsouperen voor een €600-exemplaar. Maar H&M zou H&M niet zijn, als je er niet terecht kunt voor een imitatie-variant van een klein tientje (hoewel de stof dan wel iets meer aan latex dan aan leer doet denken). De juiste combinatie bepaalt vervolgens of je trashy of classy bent.

Niet te combineren met: dikke benen (!), tijgerprintjes, korte strakke tops, diepe decolletés, leren jasjes of knee-high-laarzen. Wel doen met: een wollen lang vest of trui, lange blouses, shirts en jurkjes, stoere boots, ballerina’s of enkellaarsjes. En blijkt de broek of legging je toch te gewaagd en plein public in Bolle of Philip? Ach, hij kan altijd nog van pas komen in de slaapkamer.

Univers 27 oktober 2011

Univers 27 oktober 2011

Univers 27 oktober 2011

Univers 27 oktober 2011

Univers 27 oktober 2011

26. Science & School

text Lieke Meertens illustration Bas van der Schot

Webcam

graduation Exchange students want to be able to take their exams abroad, but the road ahead is long and bumpy. Still, with the looming government measures against students who take too long to complete their study, TiU is prepared to actively think along.

I

t all started with Sophie Luikinga, student of Life Sciences & Chemistry at the Utrecht Polytechnic. In July, she was the first student ever to graduate via Skype. In the middle of the night, Luikinga got out of bed in Melbourne to defend her thesis in front of the webcam, at exactly the same time that her fellow students were doing so in Utrecht. Luikinga was on job experience in Australia and didn’t want to have to return home immediately to graduate: “I wanted to travel around and do a master’s course.”

Limitations Polytechnics and universities do their best to get students to study abroad. Internationalization is thought to be important, certainly in Tilburg. “Students should be limited as little as possible to go and study abroad,” is Rector Philip Eijlanders’ conviction.

According to the student faction Front, things turn out differently in practice. A questionnaire among students shows that there are a lot of limitations – one of them is missing exams and re-sits during a study semester abroad. “Students who are abroad in spring risk missing a re-sit in June. Sometimes they even miss the very first chance to re-sit an exam. Because there are only two options to re-sit, these students often have to repeat the whole course. This occasionally leads to students abandoning plans for studying abroad completely”, says Front secretary Atse Kemper.

Fraud A solution to the exam problem could be organizing more possibilities to re-sit an exam, Front thinks. But the rector doesn’t feel the same way. To combat students taking a happy-go-lucky approach to taking exams or sitting exams unprepared, the policy in Tilburg is to limit the number of re-sits. Therefore, the idea was raised to take exams abroad.

Univers 27 oktober 2011

Graduation by Video At the University of Leiden three students graduated abroad by using video-conferencing from both Hongkong and Australia. The immediate

The faculties had already voiced their concerns about such a construction. The Faculty of Economics used to offer the opportunity to re-sit an exam abroad, although prior conditions – such as having enough proctors and bridging the time-gap – had to be met. At the Faculty of Social Science and the Faculty of Law, requests to re-sit an exam abroad are nearly always turned down. The fear of loss of quality and fraud is too large, and the adage ‘it was your own choice to leave’ rules.

The demands on graduating safely also applied to Sophie Luikinga. She was held responsible for taking care of a good video-connection and for a proper reproduction of her PowerPoint presentation. She also needed to find three proctors who were prepared to be present in the middle of the night. All in all it turned out to be quite a business – but in the end, it was a success, and Luikinga graduated.

Unclear The fear of fraud is deeply rooted in the Tilburg Board of Governors, but only recently the rector promised that he wants to offer students abroad the opportunity to re-sit exams. If this is not possible then there will be an extra opportunity to take a written or oral exam to pass a subject from another semester in the Netherlands, much to Front’s satisfaction. “The introduction of the long-study penalty by the government, meaning that students have to pay a fee if they study too long, certainly played a role in our request”, says Kemper. “The damage that is inflicted upon students for missing one exam is disproportionate. Luckily, the rector agrees on this. “ Still, it remains unclear whether exams will be taken abroad in the near future. Kemper: “It remains a challenge to guarantee the care and the quality over such a distance. Of course, we realize that too. For now at least, it’s a plus that students needn’t worry about missing an exam and can catch a flight at will.”

cause leading up to this was the eruption of a volcano in Iceland, which affected transport by air. In 2008 a doctoral student from Israel took his PhD. According to the University this was an emergency solution.

Science & School .27

Masterpiece

Mathematician

seeks terrorist The mathematical game theory increases the chances of arresting important terrorists. According to researchers Herbert Hamers, Bart Husslage and Roy Lindelauf, the theory uncovers key figures that weren’t noticed before.

Mathematicians and terrorists. At first glance, they’re not a logical combination. Hamers, Husslage and Lindelauf, however, have a very different view on the matter. Researcher Roy Lindelauf, previously an aviator with the Royal Airforce, was infected by the 9/11-bug while on work experience at a US military academy. He decided to dedicate himself to this research and together with his colleagues he developed a method for analyzing terrorist networks. “Our quantitative analysis of the game theory allows us to go a step further than was previously possible using the qualitative analysis,” says Lindelauf. “Terrorists, who previously seemed irrelevant, are showing up now.”

The Tilburg scientists gathered information based on the personal data of the suspects of the attacks in Bali and the USA. They sought out how often these suspects visited rallies or places and whether they visited training camps. Also, the level of radicalization was investigated by analyzing the extent in which martyrs and suicide statements were glorified. By entering these data into the gaming theory, important people started showing up who had previously remained invisible. This allows the researchers to prioritize the various networks.

Terrorists, who previously seemed irrelevant, are showing up now

“The advantage of formulas is that they are hard data”, says Lindelauf. “By playing with presumptions you can enter all kinds of data combinations and filter out information that previously went unnoticed.” The scientists argue that the gaming theory should be implemented and used for the analysis of terrorist networks. FB

Europe must protect the weak

Eureka!

Talk to the hand

Gestures support speech acts and cognitive processes. But they are also part of a speaker’s attempt at communication, argues Lisette Mol in her dissertation, Language in the hands. Many

linguists presume that gesture is inferior to the verbal use of language and they predominantly facilitate for verbal language. Mol shows in four separate cases that gesture plays a greater role; it serves as a cognitive aid for the speaker, but also as a means of communication.

‘We consider gestures to be a part of language itself’, says the researcher.

Europe is morally obliged to lay a universal base for social ‘inclusion’ or enclosure. This is what Mirjam van Reisen, Professor of International Social Responsibility, postulates in her inaugural lecture. Van Reisen researches the

changing role and responsibilities of the EU in the field of social protection and the eradication of poverty. It’s important to pay attention to the fact that the European society is vastly globalised: in the public debate, questions concerning identity, diversity and social inclusion are pivotal. The goal is to enable local communities to fend for themselves so that justice is served.

Good cop, bad cop

Many immigrant policemen are leaving the police force because they feel excluded. This was concluded by Sinan Çankaya, who was a member of the police force himself. The researcher has

demonstrated that foreign police officers are forced into a split. They have to prove themselves as ‘Dutch’ cops but at the same

time, they are expected to tackle the issues of ‘their’ own group. Police offers are required to live up to the idealized image of the ‘good’ cop which is made up of values such as neutrality, loyalty and solidarity. It’s taken for granted that these are present in indigenous officers. But for immigrant officers the image is very different, especially in specific situations that arouse suspicions.

Police officers must live up to an idealized image of good cop

Univers 27 27 oktober oktober 2011 2011 Univers

28. International text Lieke Meertens

Two-year holiday Ending up in a nine-to-five office job once you’ve graduated? You could also change tack completely. Like Arjen van Eijk (29, a Leisure Studies graduate), who has sailed around the world for two years, calling for attention to the conservation of the oceans. He wrote a book charting his adventures, and his travels aired on TV as well, in the program Zee, zout en zeilen (Sea, salt and sailing).

W

orking hard and then playing hard. That’s exactly what Arjen did. He saved up for four years so after that, he could sail around the world a good two years. As a student he had a part-time job in a hostel; as a graduate he worked in event management and held a teaching post. In the meantime, he kept on living in his student house to save up the necessary funds: €25,000. Those around him didn’t have much faith in his plans. “I was surprised myself that I could be this disciplined about saving! I’m rather proud I actually did it. I truly believe now: when you sincerely have a dream, you can achieve it”, Arjen (blond wiry hair and a casual beard) grins. Just to be clear: he didn’t even have that much sailing experience – just eight weeks in total. “I thought of a sailing trip as I thought of space travel – absolutely unattainable.”

Discipline is the keyword. That’s how Arjen reached his goal of living at sea for two years. He set off on his adventure with his university friend Florian, whom he met during the introduction week for his first bachelor degree program, SPECO (Sport, Communication and Economics). “I was the skater boy; he was the preppy hockey player. But we hit it off immediately. We were in the same study groups and graduated within an hour of each other.”

It turned out they were very well matched for this project. Arjen is the happy-go-lucky one, creative and scatterbrained. Florian is the one who is always drawing up lists and is more commercially oriented. Their two-year sailing trip took them from Curacao, Panama, the Galápagos Islands, French Polynesia, the Cook

Univers 27 oktober 2011

Islands, Fiji, Vanuatu, Indonesia and Singapore, back via the Red Sea to Amsterdam. For the experts: that’s 25,000 nautical miles.

The television program Zee, zout en zeilen shows all their adventures: catching fish for dinner, being on the look-out for pirates, sailing to the most exotic places and swimming with dolphins. “A series that only showed the upside”, he says about it.

“It would make everyone jealous.” It isn’t exactly true to his experience, though. Because of course, they did go through plenty of bad patches as well.

Frustrations Living together on just a few square meters – logically – causes annoyances now and then.

“Florian is a true captain. He involves himself with everything.

That means he can be quite a meddler.” At first, Arjen kept these frustrations to himself. “But then I would be making pasta and Florian would start interfering with a tin of tuna I was using. I thought I would explode.” They quickly learned to express what was be bothering them to avoid holding on to pent-up frustrations. They have had some heated arguments, though. During one fight, Arjan went ashore for two weeks and wasn’t sure he would return to finish the trip with Florian.

“We hadn’t discussed properly for how long we would be away; that was a mistake. By the time we arrived in Indonesia, this had turned into a real issue. It was such a shitty time. At that point, I definitely thought at times: what the fuck am I doing here?” Still, the two friends certainly experienced some great stuff as well.

“Whales swimming along with us for nearly an hour. And the time

International. 29

Sneaking through dark, empty university halls

Column

Go Tilburg! we arrived in a fantastically beautiful bay after 22 days of sailing the Pacific.”

And so the journey continued. It allowed Arjen to accomplish what he set out to do: calling for attention to ocean conservancy.

“I use the ocean for sailing and all kinds of water sports, so I felt I should do something in return.” That’s why he set up his foundation: The Green Miles. With it, he aims to make clear how the oceans are threatened. He saw plenty of examples of it on his journey – like when he visited a sustainable fishery in Portugal, which dealt in sixty different species of fish. Arjen: “It turned out that sustainable fishing only applied to the sardines! Moreover, we saw tons of sharks being auctioned off there without the bat of an eyelid. When we asked about it, we got a rather vague answer. It felt like money laundering. It really got to me. I thought then: damn, this is just one place we happen to see. In Europe even! As human beings we feel superior, but at some point our sources will run out. And that’s worrying.”

Don’t settle Upon his return Arjen steered clear of a standard office job. “I challenge myself in the extreme and try to do as many new things as possible.” The student just learned how to make films.

He gives presentations and promotes his book. All the while his mind is constantly buzzing with new ideas; something to do with sailboats and coaching, living in New Zealand for six months and organizing events on a farm in the province of Noord-Brabant.

“It’s all up in the air for now – I don’t mind taking the time to figure it all out. My parents think I’m a bit restless. But I simply enjoy all those impulses and stimuli.” What advice would you give others? “Don’t settle too quickly for something. Some people live dull lives, they don’t challenge themselves enough. I find it odd that most people go to the gym every week to keep their bodies fit, but don’t do the same thing for their mind.”

The television series Zee, zout en zeilen can be watched on zzez. avro.nl. Warning: it’s in Dutch!

If you ever watched a movie about American student life (like American Pie or Van Wilder) you’ll know how important it is for American students to identify themselves with their colleges. Seattle is no different from what you saw in the movies – while preparing a Hello-section for this edition of Univers I was interviewing a girl currently on exchange in Seattle. The students wear gold and purple clothes in the colors of the university even on a daily basis, and proudly sing the ‘Rise up with pride for Washington’ college anthem, with tears in their eyes. The frenzy is especially visible during the American football games, were thousands of people, university gadgets, marching bands, and cheerleaders create an atmosphere as if it was at least the World Cup final.

Stellenbosch University in South Africa, where I’m currently on exchange, is a lot like the University of Washington.

Instead of American football, students are passionate about university rugby team games, but the idea is similar – even non-rugby fans wear purple university T-shirts, cheer in the annual competitions between teams from different colleges.

Everyone here, including me, wears a hoody with ‘Stellenbosch University’ proudly sewn on the chest.

But what about Tilburg? Even if some students here can be seen with hoodies sporting the university name, I wouldn’t say that they are exceptionally proud to wear them. Those who do are likely to be sneaking through dark, empty university halls, hoping no one will see them. Some students identify themselves with one of the student organizations by parading in colorful ASSET or I*ESN T-shirts, but the spirit of unity among all the Tilburg University students is definitely missing. Perhaps we should follow the American example and more visibly express ties with the university we attend. After all, promoting a positive image of Tilburg University is in the interest of all of us. Wearing the university emblem has more impact than you think.

Sonia Kolasinska is a second-year Liberal Arts student.

More information on the foundation and the book: thegreenmiles.nl.

Univers 27 27 oktober oktober 2011 2011

30. International text Yvonne Verschuren photography Dolph Cantrijn

A day at day care

Miffy goes to campus It’s often complicated to combine working or studying with child care – especially when you come from a foreign country to the Netherlands.

Sometimes, it may even mean dropping out of university or refusing a job. Tilburg University wanted to provide a solution. A bilingual day care, nice and close to the workplace.

N

ext to the sports centre, beyond the tennis courts, is a playground enclosed by green fences. In the summer, some time from now, small children will be skipping around here. On the windows at the entrance of the building that once housed the Theology Faculty, frogs and crocodiles have been painted. It now houses day care centre Unikids. Currently, 20 children are attending. Not all of them are TiU-kids, but there are places specifically reserved for children of students and employees. One of those places is going to a Theology professor’s grandson. “He will soon be sleeping in his grandfather’s former office”, Sabine van Elteren, day care worker and location manager says.

The day care was set up for employees and students of TiU, but neighborhood children are also welcome. Student Amber Schuurman (26) and her daughter Jade have a daily one-hour commute from Maarssenbroek to Tilburg. Amber just started studying Psychology here. The availability of day care definitely clinched the decision to go for Tilburg, says Amber. “Otherwise, as a single mum, I wouldn’t have been able to do it. I was completely stressed out, but one week before I would start in

Univers 27 oktober 2011

Tilburg, I was informed that Jade had a place here. She loves it here.”

It’s a Tuesday morning and only five babies are here. All are sitting in a row at a large orange table. One of them turns out to be a full-blooded Unikid: both parents are working at the university. The little girl is whimpering a bit on Sabine’s lap. Other babies are crawling around on all fours, their bellies on the pale green floor, waving with their books, shaking maracas, crowing and not caring about the presence of visitors. “They’re used to unfamiliar faces. Between 7.30 a.m. and 9.30 a.m. parents are going in and out with their children”, Sabine says. Most of these parents work or study at the university and have lots of different nationalities.

And that’s what makes Unikids unique; it’s a bilingual day care centre. This is very much appreciated by the parents, who are able to communicate about their child in English.

The day care workers even take it one step further. They can also communicate with the children in English, should their parents wish them to do so. Sabine shows two picture books by Dick Bruna: Miffy at School and its Dutch counterpart Nijntje gaat naar school. “We’re juggling between languages. It goes automatically when we’re playing games, singing songs and making things”, Sabine declares.

As a matter of fact, Unikids become multi tongue kids, as they automatically pick up words in other languages. During the child’s intake meeting, the day care workers ask about words the child knows in its first language. “A baby may not talk yet, but it can still be familiar with the sounds of certain words. Like sleep, sweet, or eat”, Sabine explains. “This information, as well as knowing their eating habits, allergies, and daily schedule, are all key to providing the best day care possible.”

What's in the world .31 edited by Yvonne Verschuren

Minute of Fame Do you remember the kind and well-mannered youngsters of days past? Well, they are back. During the Serve the City week, master’s student Ellen Thompson (22) was one of the ten volunteers who went walking with an elderly lady for a couple of hours.

“It was a really cool experience.”

Ellen was partnered up with Lenie; she took her in her wheelchair to the Westermarkt. Even though there was a language barrier, they soon found common grounds to comment on.

“How we both liked dogs, the same fabrics, and blue flowers. Small, but nice things. Somehow we were able to bridge an age and cultural divide”, she tells enthusiastically. At home in America she used to be involved with voluntary work. For Ellen it is a chance to interact with people outside the

Column

Don’t Ask

university and to enter different worlds. She will definitely visit the elderly again. And she recommends it to other international students. “When it is difficult to feel a connection with the Dutch culture and your new surroundings, opportunities like this are really nice to make you feel at home.”

My youngest brother and I strolled past the beautiful windswept Academia building. He pointed to a man in a green suit, up a ladder against the north side of the structure. “Huh?” he said.

“Vladimir’s drilling tiny holes in the window-frame and pushing caterpillars through the holes” I whispered. “Don’t disturb him.

He’s a Russian novelist; we call him the butterfly man”. “OK, I won’t break the spell”, said Daniel. Sometimes it’s best not to ask why, when no damage is done.

Hello

Hello Seattle!

Judith Verweij (21), a graduate of Business Administration, is currently studying Economics at the University of Washington in Seattle. The city is famous for being the founding place of Starbucks and Microsoft.

Steve Jobs’ death came as a shock to people all around the world. In Seattle, the tragedy gained a different dimension, since it is a place of residence of Bill Gates. “He and Steve Jobs were not only competitors, but also colleagues and friends for nearly 30 years”, says Judith, who happens to live across the lake from Bill Gate’s house.

“Everyone here felt for him.”

Interesting detail: although Microsoft was founded in Seattle, the University of Washington seems to be loyal to that other brand. “Our

library is filled with Apple computers! Quite impressive, really”, the student boasts.

When asked about student life, Judith answers: “American students

are really proud of their university.

This unity is mostly visible in students’ participation in sports, especially during the American Football games on Saturdays where everybody cheers for our university team.” The student’s commitment to the campus life is also reflected in their active membership in numerous clubs. “It’s a lot of fun to take part in drinks, trips, lectures, and workshops of clubs ranging from Disney Fan Club, through Yacht Club, to the Muslim Community.” Judith is a member of the Woman in Business Club. “Fraternities and sororities are very important in the US”, she explains. “Boys and girls live separately in huge houses that are almost self-sufficient with their own staff and sport facilities.”

Stuff to do The STRP Festival is one of the largest indoor e-culture festivals in Europe. It offers a unique mix of art, music and technology. Expect exciting performances, dance, gaming, and robotics films. The techno music line-up includes big names like Amon Tobin, Chris Liebing en Speedy J, and Aphex Twin. From 18 – 27 November, het Klokgebouw in Eindhoven.

Sheep farmers, home weavers, and later countless textile mills; it is the history of Tilburg.

Learn about it in an old textile factory, het Textielmuseum – which is also a place for ultra-modern stuff, by the way. The i FABRIC European Talent exhibition presents over 30 of Europe’s most promising fashion and textile designers. Until 29 January 2012; € 2,25 for TiU students.

Explore the region by bicycle. The numbered bicycle junction network takes you on the best recreational bike routes, past cute villages, interesting sites and bicycle cafes. And, it keeps you far from motorized traffic. Follow a sign (see picture) to a network junction number. There you’ll find a map. Plan your route on a note, and off you go!

Univers 27 oktober 2011

International starts here

Miffy goes to campus Terrorist days are numbered

Wind in the wires

no. 4 October 27, 2011

Independent magazine of Tilburg University