Eindelijk een nieuw sportcentrum

Studente Jackie speelt bij Chelsea Hup Frans Timmermans, hup

Peter de Kock voorspelt aanslagen Dromen van een graduate school

Eindelijk een

nieuw sportcentrum Onafhankelijk magazine van Tilburg University

no. 03 2 oktober 2014

02. Waar

tekst Frank van den Nieuwenhuijzen fotografie Marieke Plasier

Ig Nobelprijs voor Geert Wilders in een plas geronnen motorolie Column

What would Diederik do?

De Ig Nobelprijzen zijn weer uitgereikt door de Amerikaanse Harvard-universiteit, maar geen Nederlandse wetenschapper die in de prijzen viel. Voor wie het niet weet: de Ig Nobelprijzen worden ieder jaar, een week voor de echte Nobelprijzen, gegeven aan tien onderzoeken waar je eerst om moet lachen, maar die je ook aan het denken zetten.

Als dat het criterium is, begrijp ik niet waarom Diederik Stapel geen lifetime achievement award heeft ontvangen. Hij verdient het, voor de onorthodoxe wijze waarop hij een brede maatschappelijke discussie aanzwengelde over zin en onzin van de sociale psychologie. Maar nee hoor, in plaats daarvan ging een Ig Nobelprijs naar een Chinees-Canadees onderzoeksteam dat onderzocht ‘wat er gebeurt in de hersenen van mensen die het gezicht van Jezus zien in een geroosterde boterham’. Conclusie: wanneer je een proefpersoon vraagt of hij iets ziet in een willekeurige inktvlek, zal hij in veel gevallen ook daadwerkelijk iets zien.

Dat geloof ik graag. Welk kind ziet niet, op de rug in het gras liggend, hele verhalen in overtrekkende wolken? Je hoeft er enkel naar te vragen. Zo gemakkelijk stimuleer je fantasie. En dat is nu precies wat mij zo stoort aan dat Chinees-Canadese onderzoek; de complete fantasieloosheid. Jezus’ beeltenis op een vers geroosterd sneetje casino-wit. Járen geleden een hype op internet, maar niemand die daar nu nog van op kijkt. Je gooit gewoon twee plakjes salami over Hem heen en klaar.

Echt, wetenschappers, kom dan met een origineler papiertje om je onderzoek in te verpakken. Denk bij jezelf: what would Diederik Stapel have done? Precies! Alle honderdvijftig Tweede Kamerleden in een gecontroleerde omgeving plaatsen en onderzoeken of zij Ivo Opstelten herkennen in een spekpannenkoek - of Geert Wilders in een plas geronnen motorolie.

Diederik had het gedaan. En hij was gegarandeerd in de prijzen gevallen.

Waar is Univers

Erger dan de troonrede Univers is overal. Misschien ook wel bij jou in de buurt.

Econoom III: “De vraag is: Wat zijn je beleidstools? Onderwijs is belangrijk, maar steden ook.”

Econoom II: “Neem de game-industrie.

Die is mede zo creatief omdat die mensen lekker bij elkaar zitten.”

Econoom IV: “De kracht van innovatie.

Maar we moeten verder kijken...

Research & Development zit in een andere sectorstructuur.”

Econoom II: “Er is sowieso te weinig aandacht voor de langetermijnagenda rond innovatie en technologie.”

Econoom III: “What’s new?”

Econoom IV: “Zo’n Rijksbegroting is kortetermijndenken. We gaan er met z’n allen 0,1 procent op voor- of achteruit.”

Eén bezoeker denkt: Je zou hiervan maar een verslag moeten maken. Dan ben je nog niet jarig.

Dispuut Kongsi organiseert Na de Troonrede, een symposium met een mooi oudroze programmaboekje. En het moet gezegd: de aula van Tilburg University is prima gevuld.

Moderator Danny Mekic: “Ahum. De tweehonderdste troonrede is er een met dikke rouwranden. Ik ben bekend van internet, radio en tv.”

Econoom I: “Het vergrijzingsprobleem rond de AOW is opgelost. Zorg is het nieuwe struikelblok.”

Econoom II: “Politieke keuzes.”

Econoom III: “De spaarrentes kelderen.

De overheid hanteert nog steeds een belastingforfait van 4 procent. Het gros van de kleine spaarders lijdt daaronder.” 53 procent van de interactieve aanwezigen is het daarmee eens.

Eén bezoeker denkt: Dit heb ik vorige week toch al gezien bij Kassa?

Econoom IV: “Sorry. Ik ben te laat. Die NS he?”

Danny Mekic: “De ‘kenniseconomie’, het is nu eenmaal een containerbegrip.

Wat verstaan we er eigenlijk onder?”

Conclusie: Onze economie laat een licht herstel zien. Dit symposium gaat daar geen moment in mee. We zijn weg. Buiten wachten de gemengde nootjes op de borrel. Eén ding is zeker: zij zijn er volgend jaar niet meer bij.

Luuk Koelman columnist Univers

Inhoudsopgave

Univers 2 oktober 2014

04. Buzz 06. Pics 08. Passion, fear & faith 11. Coverstory 14. Speak up 15. Opinie 16. Lifestyle 18. Incrowd 19. Science & school 20. Science & society 21. International

Zusjes Groenen: vrouwen met ballen

08.

De een voetbalt nu bij Chelsea, werd ziek en liep een topcarrière mis. Voor UvT-studentes Jackie en Merel Groenen is voetbal hun hele bestaan.

Hoera, het sportcentrum is af

11.

We hebben er lang op moeten wachten, maar nu is het er dan: ons super-de-luxe nieuwe sportcentrum. Univers kreeg de eerste rondleiding.

Once upon a time there was a terrorist

19.

Storytelling in movies can help predict terrorist attacks. Tilburg University researcher Peter de Kock is a big hit around the world. US secret services are very interested, indeed.

Building castles in the air

21.

Will the university's dreams about a graduate school ever come true? And what about last year’s plan: a theme park? Rector Philip Eijlander is optimistic.

En passant .03

fotografie Dolph Cantrijn en Marieke Plasier

Spotted!

Aula, 10 september promotie Jaswina Elahi Moeder verdedigde haar proefschrift, haar kinderen dwaalden rond door de gangen van het Cobbenhagengebouw.

Speciaal voor de promotie van moeder en tante Jaswina Elahi trokken Rehan, Salina, Medeeha, Zareena en Jasmeera hun mooiste kleren uit de kast. De presentatie over het proefschrift Etnische websites, behoeften en netwerken (zie Masterpiece op pagina 20) was iets te taaie kost voor ze, dus daar mochten ze helaas niet bij zijn. Vooral Rehan baalt daarvan, zo te zien.

En passant

&

&

Kauwgom & stoelen Het Prismagebouw hield in september een campussale. Het gebouw wordt binnenkort afgebroken, dus het meubilair moest wieberen. Je moet niet raar opkijken als de kauwgom nog aan de stoelen zit. Maar voor vijf euro per stuk maakt dat ook geen drol uit. Sommige studenten moesten van tevoren hun kamertje opmeten, want zo’n cockpitbureau van een kilometer breed past natuurlijk niet in je studentenstekkie.

Opening & pakketautomaat Om de feestelijke sfeer te benadrukken, was de ruimte versierd met een paar oranje en blauwe ballonnen. Het geheel oogde echter nog steeds wat leeg. “Kom maar wat dichterbij staan hoor”, werd de bezoekers vriendelijk verzocht. Voorzichtig schuifelde iedereen wat dichterbij. Met een telefoontje opende de wethouder een van de kluisjes. Ooh en aah klonk het, toen er niet één, maar twee flessen champagne uit de muur werden getoverd.

Proost, op de vooruitgang en de universitaire pakketautomaat.

&

Student & kindertjes Studenten die tijdens de TOP-week in zwembad Stappegoor dobberden, waren een doorn in het oog van de Tilburgse CDA fractie. Zij vond het niet kunnen dat hun onschuldige koters met de ‘bierdrinkende relaxende studenten’ in aanraking kwamen en riep de gemeente op om soortgelijke ongewenste situaties in de toekomst te voorkomen. Laat maar praten, besloot het college van B&W. ‘Het zwembad is niet exclusief bedoeld voor gezinnen’. Volgend jaar zijn de studenten gewoon weer welkom om uit te brakken tussen de kindertjes.

Tips ons! univers@uvt.nl facebook.com/ universonline @universtweet

&

Buiten & college Fuck binnen college geven, dacht economendocent Alberto Manconi. We gaan gewoon naar buiten. En groot gelijk, met zo’n heerlijk zonnetje. Een schoolbord of beamer? Helemaal niet nodig. Een bureau? Ook niet. What’s next? College in het zwembad? Goed idee.

Univers 2 oktober 2014

04. Buzz

;)

Debat

Knipoog

‘Selectie van NWO ontmoedigende farce’

Even slikken We groeien tegen de klippen op, zo juicht de LKvV, de Landelijke Kamer van Verenigingen: in het hele land melden zich alleen maar meer nieuwe leden aan bij de studentenverenigingen. Twaalf procent meer aanmeldingen, een nieuw record! Niet te geloven zoveel.

Deze maand kreeg de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek een fikse tik. Twee onderzoekers uitten kritiek op de subsidietoewijzing.

‘Met een bedrag van 625 miljoen euro financiert NWO zo’n 20 procent van het academisch onderzoek. Veel van dat geld wordt verspild’, stelt Willem Trommel - hoogleraar Bestuurskunde aan de VU - in de Volkskrant. Voorbeeld: de organisatie heeft 2700 fulltimers in dienst. Daarnaast is er een grote pool van externe selecteurs. Trommel: ‘De helft van het NWO-budget moet terug naar het veld.’

NWO reageert. De Nederlandse wetenschap presteert volgens onderzoek uitstekend, door de goede balans tussen eerste en tweede geldstroom, zo stelt NWO in een persbericht. Ja, maar wat zegt dat over NWO? Het inhuren van dure buitenlandse beoordelaars wordt bevestigd.

De Volkskrant brengt een nog smeuïger opiniestuk.

Planologe Leonie Janssen-Jansen (UvT) heeft het meegemaakt dat NWO-medewerkers klagen dat zij een onderzoeksvoorstel moeten lezen.

Janssen-Jansen klopte aan met een onderzoek naar kantorenleegstand in Amsterdam. Het voorstel werd afgewezen omdat ‘de beoordelingscommissie er niet van overtuigd was dat ‘de gemeente Amsterdam met 20 procent kantorenleegstand een serieus probleem heeft.’ Daarbij werd Breda aangemerkt als deelgemeente van Amsterdam.

Reminder: deze slimmeriken beslissen jaarlijks over 625 miljoen euro overheidsgeld ten behoeve van de wetenschap.

En Tilburg? Tilburg rules die aanmeldingsgolf! Veertig procent groei voor St. Olof en Plato. En dat terwijl er dit jaar juist weer minder studenten kiezen voor een academisch bestaan op onze Tilburgse campus. Als dat klopt zullen onze grasvelden wel bruin en onze campusbomen kaal zijn, zo massaal zal er in Tilburg ontgroend worden.

Zo veel groei, dat schreeuwt om een verklaring. Misschien is het een eerste opleving van het Tim Hofman-effect? Deze BNN-spuiter-en-slikker is immers Tilburg University posterboy geworden. Hij moet hele generaties scholieren op het idee brengen dat Tilburg voor hen studietechnisch the place to be is. Je zou hem onze universitaire kinderlokker kunnen noemen.

Een ander verklaring is dat de cijfers gewoon niet kloppen. Bijna niet voor te stellen als je de site van de LKvV bekijkt, met daarop pontificaal het persbericht ‘LKvV geeft eerlijke informatie over studentenverenigingen’. En toch is het zo, het klopt niet. Alhoewel Olof te maken had met een enthousiaste voorinschrijving, bleek de uiteindelijke inschrijvingsgroei (want die was er wel degelijk) beperkt tot een nog steeds stevige dertien procent. En dat kan landelijk niet zonder gevolgen blijven. Bij nader inzien is de feutenaanwas niet twaalf maar twee procent, rectificeert de LKvV. Om met Tim Hofman te spreken: dat is toch even (spuiten en) slikken.

Korten op die NWO, of niet? Reageer! univers@uvt.nl of @universtweets Lees ook Universonline.nl: ‘Harde kritiek op NWO’.

Het sportcentrum gaat vingerafdrukken registreren van bezoekers

Van de redactie Een universiteit is een fabriek van beloftes.

De belofte van een mooi en succesvol leven na het behalen van een diploma, de belofte van goed onderwijs, de belofte van wijsheid. Tijdens de opening van het academisch jaar wordt elk jaar een belofte gedaan. Veel beloven en weinig geven doet de gek in vreugde leven, zeggen ze in Brabant. Daarom checkt Univers hoe het met die beloftes afloopt.

Zie pagina’s 21 tot 23.

Francine Bardoel, hoofdredacteur F.Bardoel@uvt.nl

No way, het lijkt Big Brother wel (56%, 99 stemmen)

Tja, dat moet dan maar. Als ze na verloop van tijd mijn gegevens maar weer verwijderen

(14%, 20 stemmen)

Totaal aantal stemmen: 176

(30%, 52 stemmen)

Bart Beekwilder, tweedejaars economie “Wat moeten zij met onze vingerafdrukken? Wat is de volgende stap, dat je je iris moet laten scannen? Ik vind het wel apart, maar dat is misschien omdat het me nog vrij onbekend is. Uiteindelijk zullen we dit soort dingen wel vaker mee gaan maken, denk ik.”

Julia Brandenburg, masterstudent International Human Rights “Prima, ik heb er geen problemen mee.

Het is handig, want dan kan je zonder pasje toch naar binnen. En wat zouden ze met mijn vingerafdrukken willen doen?

Die zitten toch al overal.”

Ga naar UniversOnline en stem op onze nieuwe poll.

Univers 2 oktober 2014

Groot gelijk, alles voor de openbare veiligheid!

Buzz .05

fotografie Claudia Guadarrama

Goh. En wat kun je daarmee?

ff bellen met Rob Riemen

Het Nexus Instituut bestaat twintig jaar. Ruud Lubbers had een cadeautje: het instituut voor Europees cultuurfilosofisch debat kan best met minder geld toe, sneerde hij bij de opening van het academisch jaar. We bellen met directeur Rob Riemen over Europa en over Ruud.

Bij de opening van het academisch jaar zei Ruud Lubbers dat Nexus moet bezuinigen. Volgens hem is het ‘een voor twaalf.’

“Ik wist dat Ruud Lubbers dit zou gaan zeggen. Hij heeft hiermee een positief signaal willen afgeven. De universiteit moet bezuinigen, en natuurlijk willen wij onze bijdrage leveren. Het probleem is dat van ons een volstrekt onevenredige bijdrage wordt verwacht. En dat is spijtig, want het Nexus Instituut, dat als geen andere instelling het universitas-ideaal belichaamt, mag je beschouwen als de ziel van de universiteit.”

In hoeverre is Europa veranderd in twee decennia Nexus?

“In 1994 was het geloof in vooruitgang – cultureel, politiek en sociaal – groot. De Koude Oorlog was voorbij en het nieuwe verenigde Europa kon zich een democratische identiteit aanmeten. Dit optimisme is nu vrijwel verdwenen. In Hongarije is bijvoorbeeld een fascistisch bewind aan de macht en onlangs sprak paus Franciscus I de vrees uit dat WO III voor de deur staat.”

Volgens Gabriël van den Brink moet Europa ‘hernieuwde morele ijking’ zoeken.

“Aan zo’n morele maatstaaf was altijd al behoefte. Het verhaal dat Europa een eenheid zou zijn, is een fictie. De EU is hooguit een monetaire unie; geen politieke, laat staan een morele. Het Europees beschavingsideaal erodeert. Dat komt ook door de luiheid in het wetenschappelijk onderwijs dat zich richt op meetbare resultaten. Een filosofische en Europese identiteit valt niet te toetsen.”

Proost

Spelen met wetjes is goed Prijzen, prijsjes, benoemingen, subsidies, schouderklopjes en veren in de reet; het academische wereldje zit er vol mee. Univers licht er de mooiste uit.

Column

Het familiefeest Als bachelorstudent verafschuwde ik familiefeestjes. Ik heb iets teveel tantes die doorgaans maar twee vragen kunnen stellen: Vraag 1, ‘ben je al aan de man?’ en vraag 2, ‘wat studeer je nou precies?’ Op vraag 1 verzon ik altijd een antwoord (‘zodra ik weet wie de vader is’ of ‘het wordt pas officieel nadat hij mijn tentamens heeft nagekeken’), maar bij vraag 2 móest ik wel binnensmonds ‘Algemene Cultuurwetenschappen’ eruit persen. Verwonderd doch gecalculeerd kaatsten mijn tantes meteen terug: ‘Goh. En wat kun je daar mee?’ Een hoop uitleg en discussies over uitkeringen en bijbaantjes later, werd dan een succesvol familielid het onderwerp van het gesprek. Na het verkrijgen van mijn bachelorsdiploma haalde ik vanzelfsprekend opgelucht adem. Maar niet heus. Ik besloot namelijk aan de master Jeugdliteratuur te beginnen. Maandenlang probeerde ik dit te verzwijgen (een leven in angst) maar tóch kwamen ze erachter, en kreeg ik weer die godverdomde vraag voorgeschoteld: MAAR WAT KÚN JE ER MEE? Ik zal je zeggen: als ik nog één keer die vraag hoor, resulteert dat in ziekenhuizen, gevangenissen en gestichten. Door mij en voor mij. In één dag. Soms wagen nieuwsgierigen zelf een poging: ‘Oh, ga je dan kinderboeken schrijven?’ of het geniale ‘Ga je dan Carry Slee-juffrouw worden?’ Nee. Nu ben ik Master of Arts (nee, geen huisarts, oma). Ooit op een dag heb ik een echte grote-mensen-baan, maar voor nu kan ik mijn familie eindelijk iets concreets aanbieden: een half jaar werken bij een uitgeverij. O god, moet ik dat ook weer gaan uitleggen...

Rincke de Bont is masterstudent Jeugdliteratuur

Najaarspromovendi hebben pech: de beste dissertatie van 2014 is al bekend. De eer (en 4000 euro) gingen naar rechtenpromovenda Sofia Ranchordas. Haar proefschrift Sunset clauses and experimental legislation: blessing or curse for innovation gaat over tijdelijke wetgeving.

Overheden vinden dat maar eng, wetjes uitproberen met een uiterste houdbaarheidsdatum.

Ten onrechte, want een beetje spelen met wetten zorgt ervoor dat het wetboek bijblijft in de vaart der volkeren.

De tweede prijs (2000 euro) ging naar Jorrig Vogels met het proefschrift Referential choices in language production: The role of accessibility. Een onderzoek naar de productie van taal.

Colofon Adres Postbus 90153 5000 LE Tilburg univers@uvt.nl www.universonline.nl

Basisontwerp Unit20

Covers Dolph Cantrijn (voor) en Bas van der Schot (achter)

Uitgave Univers is het driewekelijks onafhankelijk magazine van Tilburg University

Productie PrismaPrint

Advertenties G.vandooren@uvt.nl

Redactieraad Irene Claessens, Jasper Haenen, Annemarie Hinten, Hille van der Kaa, Antony Pemberton (voorzitter a.i.), Lisa Reizevoort, Jos Straathof, Marcel Zeelenberg Dit nummer is gemaakt door Francine Bardoel, Dieter van den Bergh, Rincke de Bont, Erik-Jan Broers, Dolph Cantrijn, Gerrie van Dooren, Adrian van den Eerenbeemt, Claudia Guadarrama,

Marianne Lalande, Luuk Koelman, Frank van den Nieuwenhuijzen, Arenda Oomen, Marieke Plasier, Leon van Poppel, Andy Rain, Iris Scherphof, Bas van der Schot, Bart Smout, Aaron Tang, Ton Toemen, Ron Vaessen, Rik Wassens, Marten van de Wier, Niek Willems, Eva Witte.

Volgende editie Univers 4 verschijnt op 30 oktober 2014

Univers 2 oktober 2014

06. Pics

fotografie Dolph Cantrijn

Univers 2 oktober 2014

Pics .07

Gespannen klampen de studenten zich vast aan de luchtballonmand. De gastank staat met zijn this-side-down kant naar boven gericht en in de rand van de mand zit een flinke scheur. Misschien van de nagels van een vorige lichting doodsbange opstijgers? Als voorproefje voor Night University gaf Herman de Regt een college parapsychologie waarvoor ze hun hoogtevrees en claustrofobie moesten overwinnen. Eenmaal in de lucht

kregen de studenten een lezing over paranormale zin en onzin. Uiteraard was daarbij een helderziende aanwezig om haar telepathische krachten te bewijzen met behulp van een kaartspel. Het college werd om de zoveel tijd onderbroken door een sfeervol intermezzo van de luidruchtige gasbrander. Anders zou de luchtballon met al die mensen natuurlijk spoedig weer op de grond liggen. Toch maar goed dat er collegezalen zijn.

Univers 2 oktober 2014

08. Passion, fear & faith

Ineens speel je in een overvol stadion tegen Arsenal

Univers 2 oktober 2014

Passion, fear & faith .09

tekst Bart Smout fotografie Ton Toemen

Voetbal is een leerschool voor het leven

Bij de zusjes Groenen zijn topvoetballers. Jackie maakte dit jaar een spectaculaire transfer naar Chelsea, Merel speelt bij Lierse SK. Ondertussen volgen ze beide een studie aan Tilburg University. “Ik heb geen idee hoe het studentenleven eruit ziet.”

O

ver het leven langs de lijn hoef je de vader van Jackie (19) en Merel (21) Groenen niets te vertellen. Zodra de meisjes konden voetballen reed hij ze naar de trainingen en wedstrijden. Onvermoeid moedigde hij ze aan langs de zijlijn. Ook toen er steeds meer getraind moest worden omdat Jackie en Merel gestaag de ladder van de voetbalwereld beklommen. De veldjes van GSBW (Goirlese Sportvereniging Blauw-Wit), VV Riel en Wilhelmina Boys: hij kent ze van binnen en van buiten. De ietwat treurig ogende maar o zo gezellige sportkantines, de uitgelaten autoritten richting huis na een klinkende overwinning: hij kan ze dromen.

De vader van Jackie en Merel staat nog altijd langs de lijn. Maar inmiddels is er wel het een en ander veranderd. De veldjes en kantines zijn gegroeid, net zoals de belangen die op het spel staan. Jackie speelt als aanvallende middenvelder in de Engelse competitie voor Chelsea en is verwikkeld in een hevige strijd om de titel. Merel speelt als verdediger bij de Belgische subtopper Lierse SK en maakte dit jaar een mooie comeback na een zware periode waarin ze niet kon voetballen. De meisjes hoeven niet meer te betalen om te mogen voetballen; ze krijgen betaald.

En de vader van Merel en Jackie? Die rijdt ieder weekend door België en Engeland om geen wedstrijd te hoeven missen. Het uitzicht vanaf de zijlijn is nog nooit zo mooi geweest.

Voetbal is alles voor Jackie en Merel. Toch weten ze hun bestaan als profvoetballers te combineren met een studie aan Tilburg University. Merel kan geregeld colleges bijwonen omdat ze nog in Poppel woont, in het huis waar beide zusjes opgroeiden.

Voor Jackie ligt dat lastiger. Haar nieuwe standplaats is Londen.

Gelukkig kan ze via het topsportprogramma van Tilburg University thuis studeren. Voor tentamens vliegt ze op en neer. “Dan betaalt Chelsea mijn vlucht. Zij vinden het belangrijk dat ik me naast mijn voetbalcarrière blijf ontwikkelen.”

Pech en geluk zijn twee kanten van dezelfde medaille in het voetbal. Lang gingen de carrières van beide zusjes gelijk op.

Maar waar Jackie een droomtransfer naar de absolute top maakte, daar werd Merel twee jaar geleden getroffen door een obscure maagdarmziekte. Een jaar lang kon ze niet voetballen, was het zelfs onzeker of ze ooit weer met de bal aan de voet over het veld zou rennen. Gelukkig is ze hersteld en speelt ze weer. Toch vraagt Merel zich geregeld af waar ze had gestaan als ze niet een jaar uit de roulatie was geweest.

Jackie (1994, links op de foto) en Merel (1993) Groenen groeiden op in Poppel. Ze begonnen hun voetbalcarrière bij GSBW (Goirlese Sportvereniging Blauw-Wit). Daarna speelden ze bij VV Riel, Wilhelmina Boys en SV Rood-Wit Veldhoven. Samen maakten ze de overstap naar de Duitse club SG Essen-Schönebeck. Al snel ging Jackie voor drie jaar naar FCR 2001 Duisburg. Sinds 2014 speelt ze bij Chelsea. Merel moest haar carrière een

Jullie zijn alle twee door een turbulente tijd gegaan. Hoe kijken jullie daar op terug?

Jackie: “Spelen voor Chelsea is een droom die uitkomt. Ineens speel je in een overvol stadion de derby tegen Arsenal, strijd je mee om de titel en zit je in dezelfde koffiebar als John Terry. Alles is nu gericht op voetbal. Ik train iedere dag twee keer, behalve op wedstrijddagen. Het is zwaar, maar ik zou niets liever willen.”

Merel: “Ik ben vooral blij dat ik weer op het veld sta. Toen ik die maagdarmziekte kreeg wisten de dokters niet wat ze ermee aan moesten. Het was onzeker of het over zou gaan. Een verschrikkelijke tijd was dat. Als je een blessure hebt, weet je meestal hoe lang je langs de kant staat. Maar ik heb een jaar lang in het duister getast. Uiteindelijk werd de aandoening vanzelf minder en kon ik weer gaan spelen. Ik heb veel tijd verloren en daar baal ik van. In dat jaar ben ik de aansluiting met de absolute top misgelopen.”

Weleens jaloers geweest op Jackie?

Merel: “Nee, niet op Jackie zelf. Ze is mijn beste vriendin, wij gunnen elkaar alles. Domme pech heeft ervoor gezorgd dat ik niet zo ver ben als ik had kunnen zijn. Ja, dat steekt. Gelukkig speel ik nu op het hoogste niveau van Nederland en België. Het enige wat ik nu kan doen is alles geven wat ik heb en hopen dat ik verder kan klimmen. Je bent als voetballer jammer genoeg niet honderd procent de baas van je eigen carrière. Blessures, ziektes, een trainer waarmee je geen klik hebt: je weet nooit waar je mee te maken krijgt.”

Wat betekent voetbal voor jullie?

Jackie: “Het is een manier van leven. Die uiteindelijk het leven zelf is geworden. Voetbal is nu mijn hele bestaan, er is geen onderscheid meer.”

Merel: “Voetbal is een soort opvoeding. Een leerschool voor het leven. Het leert je hoe je moet omgaan met verlies en succes, hoe je strijd kan leveren op een respectvolle manier, hoe je het beste uit jezelf kan halen. Het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben.”

Voor jullie professionele carrière in het vrouwenvoetbal hebben jullie altijd in jongensteams gespeeld. Hoe was dat?

Jackie: “Heel leuk. Om zoveel mogelijk te leren waren jongensteams de beste keuze. Dat is nooit een probleem geweest. De jongens namen ons meteen op en waren heel beschermend. Ik heb er goede herinneringen aan.”

jaar staken wegens een maagdarmziekte. Daarna pikte ze haar carrière op bij PSV/FC Eindhoven. Na een jaar maakte ze de overstap naar Lierse SK, waar ze sinds 2013 speelt. De zusjes studeren rechten (Jackie) en accountancy (Merel) aan Tilburg University en hebben ook hun sporen verdiend in de judosport.

Univers 2 oktober 2014

10. Passion, fear & faith

Ik heb liever een grasveld dan een discovloer

Merel: “De tegenstander zag je wel vaak raar opkijken. Een jongenselftal met twee meisjes? Lachen! Totdat ze erachter kwamen dat Jackie en ik niet voor hen onder deden. Dan konden ze uit frustratie grof gaan spelen.”

Jackie: “Gelukkig namen de jongens uit ons team het dan meteen voor ons op.”

Wat zijn de grootste vooroordelen waar je tegenaan loopt als vrouwelijke voetballer?

Merel (lachend): “Dat alle vrouwelijke voetballers lesbisch zijn!”

Jackie: “En dat vrouwenvoetbal niet professioneel is. Dat het een amateuristisch zooitje is dat eigenlijk niks kan. Dat beeld is nu aan het veranderen. Vrouwenvoetbal zit in de lift en krijgt steeds meer aandacht.”

Merel: “Het mooie is dat seksuele geaardheid in het vrouwenvoetbal geen rol speelt. Of je nu hetero, lesbisch, of biseksueel bent: niemand maakt er een punt van. Dat is in het mannenvoetbal wel anders, daar is homoseksualiteit nog steeds een groot taboe. Het mannenvoetbal kan hierin een hoop leren van het vrouwenvoetbal.”

Jullie levens bestaan uit trainen, spelen en studeren. Missen jullie het gewone studentenleven?

Jackie: “Ik heb eerlijk gezegd geen idee hoe dat eruit ziet.

Uitgaan zit er gewoon niet in, dat heeft meteen invloed op mijn prestaties. Ik ga vooral met andere voetballers om. Misschien is dat beperkt, maar een voetbalcarrière duurt maar even. Na je 35e is het gedaan. Ik wil nu vol gas geven.”

Merel: “Soms ga ik weleens op stap. Maar alleen als het mogelijk is, het mag geen negatieve gevolgen hebben voor mijn prestaties. Eerlijk gezegd weet ik nooit zo goed wat ik moet doen. Geef mij maar een grasveld in plaats van een discovloer.”

Terug naar het grasveld dan. Beste wedstrijd ooit gespeeld?

Jackie: De bekerwedstrijd met Essen tegen Potsdam. Ik was net zestien en speelde mijn eerste officiële wedstrijd in de Duitse

Univers 2 oktober 2014

Bundesliga. Toen speelde ik een fantastische wedstrijd. De week daarop kreeg ik aanbiedingen van topclubs en wilden journalisten met me praten. Toen werd me pas duidelijk hoe serieus de voetbalwereld is. Uiteindelijk heeft die wedstrijd het me ook moeilijk gemaakt. Niet iedereen uit mijn team vond het leuk dat een nieuw meisje van zestien ineens alle aandacht opeist. Je krijgt te maken met jaloezie en zure gezichten. Ineens ging het niet meer alleen om het voetballen zelf.”

Merel: “Met Lierse SK tegen FC Twente, dit seizoen. We waren de underdog tegen Twente. Die wedstrijd heb ik echt niks doorgelaten. Alles lukte. Uiteindelijk wonnen me met 1-0. Het publiek begon te zingen, het hele team kreeg vleugels. Winnen van een favoriet geeft een geweldig gevoel.”

Hebben jullie rituelen die je uitvoert voordat je het veld opgaat?

Jackie: “Ik heb nooit rituelen gehad, tot voor kort. Mijn ouders kwamen kijken toen we speelden tegen Birmingham. Dat was een belangrijke wedstrijd en die wonnen we. Sindsdien moeten mijn ouders de kleren aan die ze die dag droegen als ze komen kijken.”

Merel: “Op de dag van een wedstrijd moet ik mijn voetbalschoenen poetsen. Zeven paar in totaal, ook degenen waarmee ik niet speel. Ze moeten allemaal blinken. En in het team hebben we bepaalde liedjes die we van tevoren moeten draaien. Een tijdlang is dat ‘Ochtendgymnastiek’ van Samson & Gert geweest.

Tsja. Daar doe je niks aan. Je kiest rituelen niet uit. Ze kiezen jou uit.”

Dat klinkt ineens erg gelovig voor twee nuchtere voetballers.

Jackie: “Haha. Het komt door de druk, denk ik. Die zorgt ervoor dat je gaat geloven in dingen waarvan je weet dat ze onzin zijn.

Voetbal is een onzeker bestaan. De ene keer win je vol overtuiging, de andere keer verlies je kansloos. Rituelen geven houvast.

Of dat nou schoenen poetsen is of het dragen van dezelfde kleren, dat maakt niet uit.”

Coverstory .11

tekst Niek Willems en Rik Wassens fotografie Dolph Cantrijn

Hè, hè, eindelijk een

gloednieuw sportcentrum Het was een moeizame verbouwing vol incidenten en uitstel, maar dan heb je ook wat. Het gloednieuwe Sports Center van Tilburg University opende op 22 september uiteindelijk haar deuren. Univers mocht de laatste week voor de opening meekijken op de bouwplaats. Oppassen voor alle kabels dus.

G

ereedschap hier. Een pot verf daar. Kabels overal. De verbouwing van het sportcentrum is in volle gang.

Nog enkele dagen tot de opening. Spannend? Nee hoor. TiU-projectleider Richard Antens kan er niet wakker van liggen. “We hebben nog een heel weekend om alles af te maken en op te ruimen. Maandagochtend doen we hier de deur gewoon open.”

Pas op voor de schroefjes Het is oppassen waar je staat. Want voordat je het weet beukt een bouwvakker je omver. “Even aan de kant blijven, er wordt hard gewerkt”, verzoekt Richard Antens vriendelijk doch dringend. “En niet op die schroefjes staan.”

Toegegeven: het is nog wel even doorpakken, vertelt de vlotgebekte projectleider. Hij is vanaf 2012 de eindverantwoordelijke van de verbouwing van het sportcentrum. Het gebouw was toe aan vernieuwing. “In het begin was de vraag: gaan we het sportcentrum renoveren of opnieuw bouwen? Toen bleek dat groot onderhoud financieel niet veel scheelde met nieuwbouw. Het sportcentrum kan nu weer tientallen jaren mee.” Het deel van het sportcentrum dat niet is gesloopt, heeft een opknapbeurt gekregen.

Een stoere bouwvakker met een tribal op zijn arm staat een vloer te stofzuigen. Tijdens de rondleiding vragen bouwvakkers Richard het hemd van het lijf. “Kijk wat je kunt doen”, zegt hij gehaast. “Maandag maken we het af.” →

Univers 2 oktober 2014

12. Coverstory

Hoe groter het bouwproject, hoe groter de sores. Daar doe je niets aan.

Gloednieuw sportcentrum Wat vind jij van het nieuwe sportcentrum? univers@uvt.nl facebook.com/ universonline @universtweet

Het nieuwe sportcentrum ziet er sjiek-de-friemel uit. Laat daar geen misverstand over bestaan. Er is aan alles gedacht: een grotere fitnesszaal, twee terrassen (waarvan één dakterras), een nieuwe sauna, zonnepanelen, een gloednieuw café met uitzicht op de sportzaal en ga zo maar door. Verder zijn er overal muziekinstallaties geplaatst en is er een rolstoellift aanwezig. Daarnaast heeft FOSST (overkoepelende studentensportorganisatie) een prominente plek in het sportcentrum gekregen. “Vlakbij de ingang. Zodat elke sporter en vereniging weet: daar zit FOSST.” Ook staan er wat nieuwe sporten op het programma: VTC Power, VTC Dance, paalfitness en paaldansen.

Volgens Richard is er veel aandacht besteed aan energiebesparende maatregelen en technische hoogstandjes: “We hebben lampen die automatisch aan en uitgaan. Het gebouw is heel goed geïsoleerd. De spinningzaal is zo gebouwd dat er ook nog andere sporten beoefend kunnen worden. Misschien is spinning over een paar jaar uit, dan kun je hier iets anders neerzetten. Zo multifunctioneel mogelijk dus.”

En dan die zonnepanelen. “Die kunnen acht huizen van stroom voorzien”, vertelt Richard enthousiast. “Dan hebben we het niet over de villa van Jan des Bouvrie, maar over acht gemiddelde woningen. En we hebben een reservoir waarin we regenwater opvangen. Dat water gebruiken we om bijvoorbeeld om de toiletten door te spoelen.”

Kraanmachinist ziek Maar de verbouwing verliep niet altijd even vlotjes. Het sportcentrum zou eigenlijk al in mei de deuren openen. Maar door veel incidenten liep het project vertraging op. De verbouwing begon al met een rechtszaak die een aannemer aanspande omdat hij het project niet mocht uitvoeren. Daardoor lag de bouw dertien weken stil. Daarna werd er een klein beetje asbest gevonden. Ook daardoor moest de verbouwing even wachten.

Vervolgens ging de sloop van het oude gebouw niet door omdat de kraanmachinist ziek was. De dag daarna bleek de hijskraan niet te werken. Vervolgens was er een waterlekkage, waardoor weer problemen met de elektriciteit ontstonden. Daarna volgde een brand door kortsluiting. En alsof dat allemaal niet genoeg was, probeerden dieven lood en ijzer te stelen op het bouwterrein. De dieven werden gelukkig wel gepakt.

Projectleider Antens: “Kijk je wel eens het nieuws? Hoe groter het bouwproject, hoe groter de sores. Het sportcentrum is niet heel groot, maar het is wel een heel ingewikkeld gebouw door al die installaties. Ik heb zelden zo’n complex gebouw gezien. Ik zoek niet naar excuus, want ik wil ook op tijd klaar zijn. En ik heb andere projecten wachten en ik wil ‘s avonds ook bij mijn zoontje zijn. En je moet niet vergeten dat we ook veel regen hebben gehad. In het voorjaar en het najaar. Daar doe je niets aan. Deze dingen gebeuren.”

planning

hoe het echt ging

Wat ging er allemaal mis?

Juni 2013 Onenigheid over aanbesteding leidt tot rechtszaak, na dertien weken gaat de bouw weer verder. Tilburg University wint rechtszaak.

8-2-2013 Begroting goedgekeurd door Universiteitsraad

6-7-2012 De universiteit start met het project ‘Olympia groot onderhoud’

Univers 2 oktober 2014

22-10-2012 Aannemers kunnen bieden op de plannen

15-3-2013 Sloop- en bouwvergunning binnen

6-5-2013 De bouw start

25-9-2013 Kraanmachinist

Coverstory .13

12-5-2014 Stroomstoring 9-4-2014 Waterlekkage

t is ziek

5-6-2014 Twee dieven stelen lood en oud ijzer van de bouwplaats

1-7-2014 Brand door kortsluiting in een schakelkast in de nieuwbouw

13-6-2014 Het Groot Nederlands Studentenkampioenschap wijkt uit naar Stappengoor.

22-9-2014 Het sportcentrum is geopend 2-10-2014 Officieel openingsfeest

23-5-2014 Het gebouw kan in gebruik genomen worden

Univers 2 oktober 2014

14. Speak up

coördinatie Frank van den Nieuwenhuijzen fotografie Dolph Cantrijn

Verplicht psychologie voor

iedere student Speak up

Psychologie verplichten of niet?

Reageer! univers@uvt.nl facebook.com/ universonline @universtweet

Het motto van Tilburg University is Understanding Society. Net als in de rest van de opleidingen in Nederland ontbreekt psychologie echter in veel onderwijsprogramma’s van onze universiteit.

Kunnen we de samenleving wel begrijpen als er weinig of geen psychologie in de curricula is opgenomen?

De belangrijkste wetenschap

De kern van het verhaal

“De Schotse filosoof David Hume (1711-1776) wist het al: we hebben een wetenschap van de mens nodig, ‘a science of man’ voordat we aan andere wetenschappen kunnen gaan doen. We moeten eerst de mens begrijpen, en begrijpen hoe de mens dingen begrijpt, voor we kunnen begrijpen hoe de samenleving in elkaar zit. Psychologie is de wetenschap die ons leert hoe mensen denken, en vooral welke denkfouten ze daarbij maken. Daarmee is psychologie de belangrijkste wetenschap. Als we mensen niet leren welke denkfouten ze maken, zullen ze die blijven maken. Dat heeft ongewenste gevolgen: van het teveel betalen voor een abonnement op een tijdschrift, tot het afsluiten van een hypotheek die je je niet kunt veroorloven; van het verliezen van een weddenschap in het café tot het veroordelen en opsluiten van onschuldigen. We moeten psychologie daarom opnemen in elke opleiding.”

“Psychologie? Is dat niet die tak van de wetenschap waar vijfhonderd mensen per jaar studeren om werkloos te worden?

Alle oppervlakkigheid terzijde: weten hoe de mens mentaal in elkaar steekt, is van belang in ieder vakgebied. De consument, de werknemer, de verdachte of de patiënt is de grootste variabele in het leven van de (werkende) mens. Als we deze variabele niet doorgronden, is samenleven en -werken erg lastig. Veel mensen zien het belang hiervan echter niet in en houden zich bezig met andere wetenschappen. Hier is niets mis mee; andere vakgebieden moeten ook onderzocht worden. Men moet echter de psychologie nooit uit het oog verliezen. Alle systemen en modellen die we om de mens heen hebben gebouwd zijn niets waard als we de kern niet begrijpen.”

Hans Dooremalen (47), universitair docent, departement wijsbegeerte

Jan-Willem van Wouw (22), student bedrijfseconomie & vicevoorzitter Cicero

Beter studiepunten voor yoga Jos Buyvoets (26), student rechten & secretaris Cicero

“Psychologie als vak is niet noodzakelijk om de samenleving te begrijpen. Er zijn naast psychologie al populaire studies die zich hieraan wijden: economie, sociologie en ook rechten. Voor zover de meesters van andere disciplines het willen, nemen ze al psychologie op als onderdeel van de leerstof of bieden ze een psychologievak als keuzevak aan.

Verder gaan zou betekenen dat er vakken uit de bachelors en masters moeten verdwijnen.

Dit is een onnodige inbreuk op de keuzevrijheid van docenten, die zelf heel goed weten hoe je tot een begrip van het vakgebied of de maatschappij komt. Ook als je de mentale ontwikkeling van studenten benadrukt is psychologie verplichten een slechte keuze.

Psychologen weten dat je jezelf niet diagnosticeert. Je zou dan beter studiepunten kunnen geven aan mensen die yoga of meditatie beoefenen, omdat je hiermee wel je manier van denken positief beïnvloedt.”

Univers 2 oktober 2014

Opinie .15

tekst Anne Meuwese fotografie Andy Rain en Arenda Oomen

Luxe hulpje of

Opinie

Frans Timmermans, de nieuwe Nederlandse eurocommissaris, kan meer zijn dan 'chef regeltjes'.

reguleringstsaar

Frans Timmermans heeft een nieuwe baan als rechterhand van Commissievoorzitter Juncker. Na de indrukwekkende ‘Summer of Frans’ deden we daar met z’n allen wat lacherig over. Onterecht, zegt jurist Anne Meuwese.

H

et bericht dat Timmermans binnen de Europese Commissie de post ‘Better Regulation’ krijgt leidde tot laatdunkende reacties. Lang niet iedereen vindt dit onderwerp een oud-minister waardig. Dat de portefeuille ook tal van complexe rechtsstatelijke onderwerpen omvat, lijkt dat niet anders te maken in de beeldvorming. Vreemd eigenlijk: het maken van bindende regels vinden we zo belangrijk dat we dit het liefst toevertrouwen aan volksvertegenwoordigingen. Maar voor een eurocommissariaat gericht op het over de hele linie beter maken van wetgeving halen we onze neus op.

In het vuur Nu is het ‘Better Regulation-programma’, dat al sinds 2001 bestaat, niet zonder problemen. Impact assessments, de verplichte inschatting van de effecten van wetgevingsplannen, worden te vaak op een politieke manier gebruikt. En als nationale parlementen de Europese Commissie een ‘gele kaart’ geven, omdat zij vinden dat er geen bewijs is dat EU-regels in een bepaald geval ‘beter’ zijn, wordt dit niet serieus genomen. Ten slotte kunnen we nog steeds niet zeggen dat burgers informatie over EU-regels nu heel makkelijk kunnen vinden.

Maar: juist dit type problemen laat zien dat Timmermans zich straks in de kern van de Brusselse besluitvorming bevindt. Zijn volledige takenpakket: 'Better Regulation, Inter-Institutional

Relations, Rule of Law and Charter of Fundamental Rights’ zorgt voor een spannende combinatie.

Verkapte sollicitatie Dat Timmermans dat zelf ook zo ziet, werd een jaar geleden al duidelijk toen hij een opiniestuk in de Financial Times schreef.

Niet alleen sorteerde hij daarin alvast voor op de figuur ‘vicevoorzitter die een cluster van beleidsterreinen leidt’, ook pleitte hij voor duidelijkere politieke keuzes vooraf omtrent wat de EU ‘beter’ kan regelen. Stel dat de politieke krijtlijnen straks inderdaad strakker getrokken worden, dan kan dit ook frustratie bij de nationale parlementen wegnemen. Zij hoeven dan niet steeds voor waakhond te spelen. Impact assessments kunnen weer gebruikt worden waar zij voor bedoeld zijn: een stevige feitenbasis onder de regels die de EU nog wél gaat produceren.

‘Better Regulation’ als ingang richting constitutionele kwesties biedt Timmermans dus allerlei hervormingsmogelijkheden.

Dat betekent dat de functie van Timmermans een heel andere aanduiding verdient dan Chef Regeltjes. Een reguleringstsaar die over het vermogen tot zelfbeperking én politiek inzicht beschikt, heeft de democratie binnen de EU misschien wel veel te bieden.

Prof. dr. Anne Meuwese is hoogleraar aan Tilburg Law School en blogt voor NederlandRechtsstaat.nl.

Ook een opinie voor Univers magazine of Universonline? univers@uvt.nl

Univers 2 oktober 2014

16. Lifestyle

coördinatie Niek Willems

Ben je heel erg ingescheurd?

Column

Vragen staat vrij...

Gisteren kwam ik in het winkelcentrum een kennis van vroeger tegen. Ze keek me vuil aan en liep snel door. Ze is er blijkbaar nog steeds niet overheen. Nog steeds last van een postnatale depressie als ze mij ziet. Ik heb aan haar bed gestaan toen ze net was bevallen van een gezonde dochter. Of van een zoon, dat kan ook, in elk geval van een kind. Mijn toenmalige vriendin was haar beste vriendin en ik was de vriend van die beste vriendin, dus ik moest mee. Mij was van tevoren opgedragen dat ik belangstelling moest tonen voor de bevalling en de gezondheidstoestand van moeder en kind. Dat ik niet een beetje mocht gaan zitten wegstaren, maar af en toe eens een vraag moest stellen. Mijn vriendin vuurde in haar hoedanigheid van beste vriendin intussen de ene na de andere vraag op de jonge moeder af – wanneer de weeën hadden ingezet, of het een makkelijke bevalling was geweest, of het kind ook een naam had, wie de vader was, waar de vader was... enzovoorts. Intussen begon ze mij van opzij steeds indringender aan te kijken. Zo van: vraag jij nu eindelijk ook eens wat. Ik zette de fruitmand terug, at mijn mond leeg en legde mijn Voetbal International weg. Iets vragen... iets vragen... Wat dan? Was alles niet al gevraagd? Vertwijfeld keek ik de jonge moeder aan. “Ja... eh... ben je heel erg ingescheurd of valt het mee?” Ik weet niet meer of ik antwoord heb gekregen op mijn belangstellende vraag, want volgens mij hebben we toen vrij snel afscheid genomen van moeder en kind.

Het was trouwens een heel lelijk kind. Mijn vriendin is niet veel later geëmigreerd.

Erik-Jan Broers is docent aan de rechtenfaculteit. Lees zijn blogs op UniversOnline.

I-con Simone Rops (18), eerste jaar filosofie

Alles is tweedehands, behalve mijn ondergoed Kledingstijl?

Ik draag iets wat de hele dag door lekker zit. Ik zie heel veel meisjes met strakke kleding. Die trekken ’s avonds dan een joggingsbroek aan. Dat is niets voor mij. Ik ben beïnvloed door de grunge-periode en ik draag vaak kleding van mijn vriend. Bijna alles is tweedehands, behalve mijn sokken en ondergoed.

Favoriete seizoen?

De lente. Omdat dan al het nieuwe leven begint. Het is het eerste vrolijke seizoen na een koude winter. Ik kijk er altijd naar uit om op blote voeten te lopen.

Hond of kat?

Ik heb een hond. Het is een mengeling, maar van welk rassen? Ze komt uit het asiel en ze luistert niet. Ik snap overigens niet waarom mensen

Univers 2 oktober 2014

eerstehands honden kopen als het asiel vol zit.

Droombaan?

Iets met mensen helpen en kennisoverdracht. Het liefst via filosofie.

Misschien wel docent. Of iets met kunst. Documentaires maken of zo.

Favoriete film?

Into The Wild. Om de citaten in de film, de beelden en de muziek: Eddie Vedder natuurlijk. De hoofdpersoon heeft zijn uiterlijk mee en heeft een mooie kijk op de wereld. Hij is eigenzinnig, maar hij kan zich aanpassen aan de medemens.

Daar herken ik mezelf in.”

Geluksmomentje?

De eerste keer dat ik Pearl Jam live zag.

Dat was op 27 juni 2009. Ik heb twee uur staan glimlachen.

Lifestyle .17 Boek

Shoarmataart, pride van het studentenleven

Wè nou?

Tim Hofman, lekker boegbeeld Tim Hofman, rebelse blonde BNN-boy, wordt het nieuwe boegbeeld van Tilburg University. Dankzij Hofman zouden studenten en-masse de weg naar Tilburg moeten inslaan. Dat belooft wat. Is hij de aangewezen persoon om verse studenten de schoolbanken van Tilburg University in te lokken?

Tim Hofman? Hij is van BNN, toch? Ik ken hem niet zo goed.

Ik hoorde van een groep meiden dat hij hier laatst rondliep.

Waarom kiezen ze uitgerekend hem als boegbeeld? Hij heeft hier toch helemaal niet op de universiteit gezeten? Hij is wel knap, daar niet van. Misschien is Guus Meeuwis wel een leuk boegbeeld. Hij heeft hier gestudeerd!

Roísín Scholtens, 18 jaar, eerstejaars rechten

Ik vind Tim Hofman wel grappig. Hij heeft droge humor. Ik kan me ook wel voorstellen dat de universiteit een frisse look wil. Ik denk alleen niet dat Tim een inhoudelijke rol zal gaan vervullen.

Hij is namelijk niet zo serieus. Misschien doet dat een beetje af aan het beeld van de universiteit.

Noodles, een zak ingedroogd brood, diepgevroren bapao en een magnetron vol aankoeksels om al dit lekkers in op te warmen. Hoppa, weg met die troep, dacht Wageningen University. Met behulp van een groep internationale studenten stelde ze Food for Students samen. De beste recepten voor je studentenleven, zo belooft de cover.

Het eerste recept, Surinaamse Saoto Soup, is een grote domper. De heldergele soep met taugé en eieren ziet er heerlijk uit, maar er hangt met zeventien verschillende ingrediënten een flink prijskaartje aan.

Ik besluit de pride der studentenrecepten te maken: shoarmataart. Bedolven onder een lading kaas en room is de shoarma zoals je ‘m kent ver te zoeken. Lekker is ‘ie wel: “Moeten ze ook gaan verkopen bij de shoarmatent”, oppert mijn huisgenoot.

Ook handig om een bodem mee aan te leggen voordat je gaat stappen. Na een klein hapje van deze caloriebom zit je voor de rest van de avond vol.

Wie goed het boek doorbladert, stuit op een paar leuke ideeën zoals zelfgemaakte mueslirepen of bietensoep. Helaas zijn veel recepten simpelweg te duur, of erg bewerkelijk (Boeuf Bourgignon moet drie uur pruttelen). Hierdoor schiet Food for Students zijn doel als studentkookboek voorbij. Het is een bijeengeraapt hoopje recepten waarbij de samenhang ver te zoeken is. Geef mij maar de Allerhande.

Eva Witte Food for Students, Wageningen University, wur.unigear.eu. € 14,95.

Game

Eva Willeboer, 18 jaar, eerstejaars rechten

Een sympathieke jongen. Ik heb hem wel eens op tv gezien, bij Ranking The Stars. Het lijkt me ook wel iemand die graag bier drinkt. Echt zo’n eeuwige student. Hij zal de jonge studenten wel aanspreken.

Luuk van Meurs, 23 jaar, vierdejaars bachelor psychologie

Hadden ze niet een beter boegbeeld kunnen kiezen? Ik vind hem ook helemaal niet grappig. Tim Hofman is het vijfde wiel aan de wagen. Waarom moet het weer iemand zijn die jongeren aanspreekt? We zitten hier op de universiteit. Een boegbeeld mag best een academisch niveau uitstralen.

Gijs Broek, 22 jaar, vijfdejaars bestuurskunde

Bitterbal op plafond Vraag van student Bas: hoe krijg je bitterballen van het plafond?

Dat wist ik ook niet meteen, dus de proef op de som genomen.

Aan de geschilderde houten planken van Ons Mams zolder blijven de met veel enthousiasme gegooide bitterballen niet kleven, sterker nog, ze stuiteren met effect terug in het haar van Ons Pap. Dan maar naar de buren, aan het gestucte gehemelte van hun kamer blijven ze keurig hangen. De bruine prut stolt en zorgt voor een stevige vetvlek. Schrobben, Dasty en staalwol mogen niet baten. Overschilderen is de enige oplossing. Eén advies aan Bas: al is de studiedruk nog zo hoog, eet je bitterballen gewoon op.

Een beetje zielloos, maar verslavend Ontwikkelaar Bungie, bekend van de populaire Halo-games, kreeg een budget van maar liefst 500 miljoen dollar voor haar schepping Destiny. Goed, een groot deel daarvan was bestemd voor marketing. Duidelijk is in ieder geval dat het bedrijf vanaf dag één groot inzette op deze nieuwe titel.

Helaas blijkt Destiny zichzelf soms in de weg te zitten. De voice-acting van Peter Dinklage is zo slecht dat het bijna grappig wordt, laadtijden zijn soms tergend lang en de missiestructuur voelt op momenten erg repetitief aan. De game wil sociaal gedrag onder spelers aanmoedigen maar een basisvereiste als voice-communication bestaat niet, tenzij je in een party met mensen uit je vriendenlijst zit. Hierdoor voelt de uitgestrekte wereld van Destiny een beetje zielloos aan.

Gelukkig blinkt de game uit op andere gebieden. De wereld is ontzettend mooi ontworpen, de soundtrack is fantastisch en het speelt simpelweg gewoon heel erg lekker. Vooral als je met twee vrienden eropuit gaat laat Destiny echt zien wat het kan.

En zoals je van Bungie verwacht, zit het multiplayer onderdeel ijzersterk in elkaar.

Het toffe van Destiny is dat je de wapens die je vindt in de singleplayer meeneemt in de multiplayer en daar gebruikt tegen menselijke tegenstanders. Dit geeft de game een bepaalde synergy die op zijn zachtst gezegd verslavend werkt en die je eigenlijk in geen andere game tegen komt. Destiny heeft nog wat ruwe kantjes, maar geen die je de ambitieuze game niet vergeeft. Leon van Poppel Destiny, voor Xbox en Playstation.

Vanaf € 54,99.

Univers recenseert alles. Ook op UniversOnline.

Heb jij prangende vragen voor Ons mam? Mail naar univers@uvt.nl

Univers 2 oktober 2014

18. Incrowd

tekst Ron Vaessen en Niek Willems

Over de schutting Wat gebeurt er ondertussen op de andere universiteiten? #De 17-jarige als verenigingsvijand

#Illegale cursisten bouwden zelf universiteit

Gezelligheidsverenigingen zijn er keihard in. Studenten die een minuut te laat jarig zijn, zijn niet welkom. Studieverenigingen zijn ook onverbiddelijk: 17-jarigen worden geweigerd op feestjes. Er is sprake van een rigoureus achttienplusbeleid in Leiden, constateert Mare. Onder druk van mogelijke sancties, maken verenigingen curieuze sprongen. In de uitzonderlijke situatie dat 17-jarigen gedoogd worden, werken clubs met lijsten met namen en foto’s achter de bar. Dreigt hier een sociaal isolement?

Zijn 17-jarigen de nieuwe paria’s? Intrigerend voer voor promotieonderzoek. Wie wil?

Maastricht. Jaren 70. Geen universiteit. Wel de belofte van oprichting, én het gevaar van de valse belofte. Wat doe je?

‘Je zorgt voor een voldongen feit’, zo haalt Observant herinneringen op. De initiatiefnemers veegden studenten en wetenschappelijke staf bij elkaar: de allereerste lichting geneeskundecursisten was een feit. Cursisten, want officieel geen studenten. Het onderwijskundige experiment, gekenmerkt door kleinschaligheid en saamhorigheid, vernieuwend met probleemgestuurd onderwijs en aandacht voor psychologische en sociale factoren - en met maar vier boeken in de bibliotheek - is nu ‘meer een fabriek geworden. Uitermate jammer’, vinden ze in Maastricht.

#Studenten als Flodders of Nijmeegse melkkoe?

Eén student levert de regionale economie 25 duizend euro per jaar op. Doorgerekend zou dat om honderden miljoenen gaan. Je zou denken dat de stad daar blij mee is.

Niet iedereen. Bewoners aan de randen van het centrum van Nijmegen richtten Platform Kamerbreed op, schrijft Vox. Ze storen zich aan studenten vanwege prullenbakken in voortuinen, fietsen op trottoirs en geluidsoverlast.

Ongehoord. Zijn studenten dan ontregelend tuig in een net Zonnedael? Of stelt men zich aan? De lokale politiek is in ieder geval terughoudender.

‘Studenten laten de stad bruisen.’

#Later uit bed: hogere cijfers of promillages?

Minister Bussemaker wil studenten later naar college sturen, meldt het Amsterdamse Ad Valvas. Winst: 200 miljoen euro. Het gaat de minister ongetwijfeld om betere studieresultaten. Het idee: later naar school zorgt voor minder slaaptekorten en dus een betere lichamelijke en geestelijke gezondheid. Kan zo zijn, de oplettende burger weet dat het in dergelijke onderzoeken om middelbare scholieren gaat. Dat zijn geen studenten, en schooltijden zijn geen collegetijden. Het addertje onder het matras?

Studenten die langer kunnen blijven liggen, gaan later naar bed en drinken meer alcohol.

Bye bye, academic performance.

In de catering hoor je gasten niet ‘weg te werken’ Univers spot personeel en studenten in het wild. De redactie overvalt je op de campus. De belangrijkste vraag: wat ben je aan het doen? Wij ontmoeten Remco Witlox, de vrolijke cateraar van het Cobbenhagen-gebouw die er zijn hand niet voor omdraait om een speciaal broodje voor je te maken.

“Mijn collega’s zeggen altijd tegen me: ‘Loop nou eens rustig, jongen.’ Maar dat kan ik niet. Ik heb er altijd een lekker tempo in zitten.”

De 34-jarige cateraar Remco uit Loon op Zand loopt inderdaad snel en werkt vijf dagen in de week. “Om half tien begin ik met de broodjes voorbereiden, zodat ik niets meer hoef te snijden tijdens de lunch. Daarna draai ik twee uurtjes volle bak. En vervolgens ruimen we alles weer op.” En dat altijd met glimlach en een knipoog.

Remco en collega’s helpen gemiddeld zo’n 450 mensen per dag. Hij is altijd bezig met ‘zijn’ restaurantje: “We kennen een vaste procedure, maar ik probeer hier en daar mijn dingetje mee te geven. Als iemand heel graag een bepaald broodje wil, dan loop ik even naar de keuken om iets te maken. Van een hoogleraar weet ik bijvoorbeeld precies wat hij eet en drinkt. Prachtig vind ik dat. In de catering hoor je geen gasten ‘weg te werken’.”

C a m p u s corners Univers 2 oktober 2014

Maar de hamvraag: wat eet hij zelf graag uit zijn eigen keukentje?

“Ik ben verslaafd aan de panini met Indische kip. En vaak eet ik er nog een saucijzenbroodje bij. Tsja, je moet goed gegeten hebben als je aan het werk bent.”

Science & school .19

text Bart Smout

Masterpiece

Ethnic websites don’t breed radicals Why do young people visit ethnic websites? PhD student Jaswina Elahi says that feeling excluded is certainly not one of the main reasons. “Young people with migrant backgrounds are mostly looking for a sense of safety and information specific to their culture.”

Ethnic websites often conjure up negative connotations. Elahi says, “People tend to assume that young people with migrant backgrounds that feel excluded radicalize on these platforms.

To gain more insight into young people’s reasons to visit ethnic websites, Elahi visited some and conducted a survey among Hindu and Moroccan users, and visitors without migrant backgrounds. This research was more than necessary, Elahi states.

“Research into ethnic websites has been conducted, but there was little information about the users’ reasons to visit them.”

Young people with migrant backgrounds mostly visit ethnic websites to fulfil a need for togetherness and recognition. These websites also offer information about subjects as religion and marriage rituals that can be hard to find, or is wholly absent, on mainstream websites. Information about culturally-specific entertainment, such as Bollywood films, is an even more important reason, as is the possibility to discuss topics an ask questions about cultural issues. Elahi says, “These websites function as substitute ethnic institutes without a central authority, because

everyone can post and contribute to discussions. These are open access platforms.”

Elahi underscores that feelings of exclusion and oppression are not the primary motives for visitors. “Those feelings are definitely not the only reason why young people visit ethnic websites.” Neither are these websites bastions of radicalization. “It is certain that people are mobilized through these websites - to visit festivals or meetings.

But that may just as well happen on websites that don’t meet ethnically-specific needs.” This leads Elahi to assert that the negative representation of ethnic websites is strongly distorted.

Young people without migrant backgrounds are not driven by ethnic needs, but by the specific information a website provides.

For Moroccan and Hindu youngsters, a connection to their home country, and cultural and religious needs play a larger role.

Jaswina Elahi, Etnische websites, behoeften en netwerken. Over het gebruik van internet door jongeren. (Publication only available in Dutch.) Uitgeverij Eburon, 2014. Elahi researched the following websites: sangam.nl, kaise.nl, indianfeelings.nl, marokko.nl, maroc.nl, maghreb.nl, fok.nl, tmf.nl and spunk.nl.

that tackling work-related stress should be integrated in aftercare for disaster victims.

Eureka!

Disaster + stress at work = health issues

Posttraumatic complaints can be reduced by tackling work-related stress. A group of Tilburg University psychologists tracked almost all of the 425 victims of the Enschede fireworks disaster that work 32 hours or more.

Disaster victims that experience workrelated stress are three to four times more likely to suffer from anxiety or depression.

They are also much more likely to have serious mental health issues than victims that are not suffering from work-related stress. The Tilburg researchers concluded

Jaswina Elahi: ‘Young migrants look for a sense of safety.’

Good deeds are contagious

A good example tends to be followed, Max Brandt, social psychologist at Tilburg University, discovered during his research with German and American colleagues. Over 1,250 American and Canadian adults received five messages on their phones every day for three days, asking them if they had done or seen anything immoral or praiseworthy in the last hour. The researchers discovered ‘moral contamination’ in the process; those who saw a good deed, were more likely to do a good deed that day. Seeing a good deed makes a person happier and even more so when they do one themselves.

Privacy comes with age

The Facebook generation, does it even exist? For today’s young people

frequently using social media, privacy is said to no longer matter anymore, even when they’ll be older. Nonsense, says Wouter Steijn, researcher at Tilburg Institute for Law, Technology and Society (TILT). He conducted a survey about behavior on social media among 1,720 Dutch internet users between 12 and 87. It proved to be true that young people are mostly concerned about shaping their own identity on Facebook, and privacy is, temporarily, of lesser importance. But Steijn expects the need for privacy to increase once this group gets older. Wisdom comes with age, as they say - as does privacy awareness.

Young people are mostly concerned about shaping their own identity

Univers 2 oktober 2014

20. Science & Society

text Eva Witte and Frank van den Nieuwenhuijzen photography Aaron Tang

The Boston marathon bombing. The pressure cooker bombs pointed towards Chechen terrorists.

Catching bad guys with

a film script

Stories are deeply rooted in our existence as well as in current events. Peter de Kock recently completed his PhD thesis on the narrative aspects of criminal activities such as terrorist attacks.

D Peter de Kock

e Kock trained as a film director and even at film school, he had a habit of dividing stories into their smallest components. This helped him gain insight into what drives a plot. When de Kock turned to the Master of Criminal Investigation, cold hard reality came into play. De Kock developed a model containing twelve basic script components, such as Place (the place of action), Protagonist (the terrorist) and Motivation (the underlying reason).

He will apply his model to a database of over 53,000 real life attacks. This will provide crucial information to interpret and prevent terrorist attacks.

Truth is stranger than fiction. Peter the Kock can only concur.

“Things that happen in the real world seem highly unlikely when they happen in a film script.” He cites the murder of Swedish politician Anna Lindh on 11 September 2003 as an example. “The perpetrator happened to come across Lindh in a shopping mall. There and then, he decided to stab her. Such an impulsive act would come across as illogical in a film. That’s something we struggle with, since our personal experience is governed by patterns. Consider Aristotele and his unity of

Univers 2 oktober 2014

time, place and action.” Real life does not always bother with those things.

Stupid coincidences So, how does de Kock’s model take coincidence into account?

“That’s an interesting question”, he says. “Coincidence is a difficult element. It is not included in the model, but is always part of the equation. It is relatively simple when it comes to films, since you can recognize coincidence when you can assess the situation as a whole.” When such events, attacks for example, happen for real, it is difficult, as you lack an overview of the entire situation. You can only retrospectively pinpoint the coincidences.”

That is why this model isn’t based on coincidence, but on behavioral patterns. For example, de Kock knew two hours after the Boston marathon bombings that it was mostly likely Chechens that had plotted the attack. Rebels from this region often use pressure cookers to build bombs. Did he have a hunch when the MH17 disaster occurred? De Kock is hesitant to respond, “That is still fresh in our minds, and we don’t know for sure what happened there.”

International .21

text Rik Wassens illustration Bas van der Schot

Trial balloons: theme park

and graduate school

Every year, the opening of the academic year is drenched in rituals and bombastic unveilings of new university projects. This year, Executive Board chairman Koen Becking revealed plans for a graduate school with great fanfare. Last year, an actual theme park with a focus on employability was announced. Despite the university investing 50,000 euros in the project, not much has been heard about it since. Read on as we find out what happened to the theme park and answer the question that is on everyone’s mind: will the graduate school suffer the same fate?

→ Univers 2 oktober 2014

22. International

T

Trial balloons: theme park and graduate school

he new graduate school will be founded in corporation with TU/e, Eindhoven University of Technology.

The school’s curriculum focuses on data science. Yes: ubiquitous big data is coming to town. But beside data science, the school will also focus on other, associated aspects. Rector Philip Eijlander explains, “It is quite obvious when you think about it. Data science deals with handling enormous amounts of data, so technology certainly plays a role: mathematics, making analyses, etcetera. But, it also prompts questions regarding ethics, privacy and, for instance, economics.

We have been exploring the possibilities with TU/e to strengthen both our positions. It all depends on creating something that specifically complements and benefits both universities, as well as the province of Brabant.”

deals with the choice of location and its associated costs.” An estimation of the amount of students the graduate school could attract is also important. “We have to make sure that we can fund this program for reasonable costs. It doesn’t have to make huge amounts of money, but is has to be profitable. You are not going to start a whole new school, thinking ‘this will attract twenty students’. No, it has to be more.” Eijlander expects that fifty to seventy-five students are needed to make the school viable.

All four partners of the project – the municipality of Den Bosch, both universities and the province of Noord-Brabant – participate in the all-deciding feasibility study. “All those parties will discuss the results of the study. If it is not feasible, there is no sense in starting”, Eijlander adds.

Den Bosch?

And just how feasible was last year’s trial balloon? The theme park ‘Mijn toekomst werkt!’ ( ‘My future works!’), was announced amid great ballyhoo only to be forgotten about. The first news after the big reveal was that the university invested 50,000 euros in the theme park, for – yes – a feasibility study. After that: nothing but silence.

But the project is definitely going ahead, says Han Peekel, one of the creators. “We are in now in the realization phase, which means that we created a business plan in the last four to five months. The business plan discusses and confirms a number of suggestions that the initiators have formulated. The conclusion: creating a theme park and other components in the Spoorzone in Tilburg is very much feasible.” However, a large sum of money has to be raised: a minimum of 40 million euros is needed. “We have entered the phase in which we‘re working hard to finance the project”, Peekel says. “Next year, we plan to run a trial for three months in the spring or fall in the Spoorzone area in Tilburg. We hope to attract 50,000 visitors to test a number of large attractions.”

The wheels are in motion, confirms a spokesperson for the municipality, “We think it is a very interesting initiative and we support it wholeheartedly. That is why we will gladly cooperate when the pilot in the LocHal in the Spoorzone is organized. We hope that this will eventually lead to the definitive development of the project.”

Exploring the possibilities of a cooperation with TU/e started with plans to co-found a University College. These plans eventually failed, says Eijlander. “Eindhoven recently made a lot of changes to its Bachelor’s programs so it did not have the inclination to change them again. Eventually, we had to confirm that we wouldn’t both be able to benefit from that project.” The idea for a graduate school arose later, Eijlander says, and that might just be the shared platform TU/e and Tilburg University need. Tilburg University focuses on the humanities and the social scien­ces at the proposed graduate school – which will offer PhD positions and a Master track – while Eindhoven will focus on the technological side.

The plan is to locate the new school in an old monastery in Den Bosch. Eijlander says, “When you’re working on a project with another university, the question always is: which location should we use? Eindhoven? Tilburg? You’re divided if you do both, so the campus in Den Bosch quickly entered our discussion. It offers good possibilities: we think Den Bosch is an interesting city for students. The Den Bosch municipality and in particular its mayor are very willing to participate.”

Ambitious The graduate school is slated to open on 1 September 2016, ‘relatively ambitious’, according to the rector. All hinges on a feasibility study, which will ultimately decide about the school’s viability at the end of this year. Eijlander states, “I hope the study will have a positive result, but the essence of conducting a feasibility study is not knowing what the results will be. The study concerns the content of the school’s program – is it distinctive enough in comparison to what others are doing? – but it also

Theme park

Skeptical about viability Rector Eijlander dismisses a comparison between the university’s two prestige projects. “Han Peekel and Ton Wilthagen got me up to speed about the project’s progress before the summer holidays. I hadn’t heard anything for a long time, so I was ready

I will be honest: seeing is believing, with those amounts of money involved Univers 2 oktober 2014

International .23

If you'd rather binge watch Netflix, do so

for a sad story, but the progress wasn’t too bad. The money isn’t there yet, because the project is very costly. You need to be able to gain access to European funds, public institutions and – very important – social partners. I will be honest: ‘seeing is believing’, I said. With those amounts involved, especially in these times, I am skeptical about the viability of this project.”

“The university never considered investing heavily in the Spoorzone project. That’s for other, more commercial, parties take on.

It offers a good opportunity, however, to incorporate our knowledge about the labor market in the theme park – one of our most prominent fields of research. But I think our position in regards to these two projects is entirely different. The link between the theme park project and Tilburg University is fairly loose, while founding a graduate school is part of our core-business.”

No-brainer All things considered, Eijlander has a good feeling about the new graduate school. “The energy for this project is palpable and the plan was very well received. We have been talking for a long time about doing something in cooperation with Eindhoven. We finally have something tangible on our hands, and I think that this just might be it. We are both located in the Brabant province and half an hour apart. TU/E is mostly a technical university, so we complement each other. Cooperation is a no-brainer. We have to do some research, sure, but for now it’s just a matter of working hard and getting it done.”

Big data school, theme park - good ideas or a waste of money?

A penny for your thoughts at @universtweets or univers@uvt.nl Dit verhaal verschijnt in het Nederlands op Universonline. Lees ook de column van Henk Strikkers hierover.

Column

Go on, be selfish “Muuuuuuuuum? Can you do my laundry please?”

So we can’t all shout that from the top of the stairs anymore.

Well, we can, but it wouldn’t help much. Thing is, you have to deal with your own things now, and there’s a lot of them. The media tells you you’ll never be good enough, your family back home want to hear from you every day, your professors expect you to read ten books per month, and your friends want to party four nights out of seven, every week. Sometimes, you just want to go, “Whoa, chill out. Do I get a say in all of this?”

As cheesy as it sounds, becoming a person is a life-long process that starts and ends with you. The tricky part is that you need to find what feels good and juggle with your obligations, your desires and your fears – maintaining them all in their right place. If you’d rather stay home and binge-watch Netflix than go out to yet another party, say so. If you need a shoulder to cry on, voice it. If you like someone, tell them. If you want to be more active, find a students’ association, a project or a job to throw your energy into. But be assured that you can only figure out what you truly want by taking a breather. Otherwise, you might end up snapping at others because “why the hell would you ask me if I want to have coffee, of course I do” or muttering entire conversations to yourself in the corner of your room “maybe this top would look better paired with jeans – no but they’re in the dirty pile – so what, nobody’s going to notice anyway – oh this is stupid”. Trust me, you don’t want to go there.

The bottom line is that whatever you do, you better make sure that you’re having a genuinely good time. If that is not the case, fix it. You do you, buddy.

Marianne Lalande Liberal Arts student

Univers 2 oktober 2014

International starts here

Catching bad guys with a film script Websites don't breed radicals

Promises, promises

no. 03 October 2, 2014

Independent magazine of Tilburg University