Werk

Werk no. 13 26 mei 2015

Onafhankelijk magazine van Tilburg University

02. Waar

tekst Jozien Wijkhuijs fotografie Jack Tummers

De groenfascistoïde gedachtendrab omarmen

Column

Verboden vlees De Nijmeegse Radboud Universiteit start met meat free mondays. Voortaan op maandag geen vlees meer voor studenten en medewerkers in de kantines op de campus. In Engeland en de VS is meat free monday al jaren populair. Ex-Beatle en vegetariër Paul McCartney begon er ooit mee.

Een vleesloze maandag is “goed voor de mensheid, goed voor de aarde en goed voor de dieren,” melden voorstanders. Ja, vast. Nu zijn grote woorden meestal bedoeld om de aandacht af te leiden van datgene waar het werkelijk om gaat. In dit geval: dwangmatige betutteling. Een universiteit die voor jou beslist dat je op maandag geen vlees mag eten. Niet om het een of ander, maar zou je studenten en medewerkers niet gewoon de keuze laten? Of is deze dictatuur van het beter-weten-voor-een-ander plots normaal wanneer je studenten en medewerkers niet met argumenten voor je standpunt kunt winnen? Het is allemaal zo goedkoop. Op 5 mei de mond vol van vrijheid - om amper een week later deze groen-fascistoïde gedachtendrab te omarmen.

Waar is Univers

Grote beurt voor je carrière Univers is overal. Misschien ook wel bij jou in de buurt.

Er zijn van die mensen die betaald worden om jou uren over jezelf te horen praten. De barman die voordat je dronken naar huis waggelt je autosleutels afpakt, bijvoorbeeld.

Of de psycholoog die vraagt naar je relatie met je ouders. Hier op Tilburg University kun je in bange dagen terecht bij het Career Center. Het centrum biedt loopbaangesprekken en personal coaching aan voor medewerkers van de universiteit. Handig ter voorbereiding, met al het BEST-geweld. Daarnaast is het ook fijn om even een APK-keuring te hebben van je werkzame leven. Misschien bevestigt die wel je voorgevoelens en had je tóch buschauffeur moeten worden, zoals je als klein kindje al wilde.

Bovenin het Montesqieu-gebouw zit afdelingshoofd Mirjam Baars klaar in haar kantoor.

Het traject om jouw perfecte baan te vinden begint met een goed gesprek met de loopbaanadviseur, en Baars is één van de mensen die deze gesprekken voert. Zij voert je van je scholing via je werkervaring naar je relatie met je huidige werkplek en terug naar je interesses. Als er een goed beeld is ontstaan van het vlees in de carrièrekuip, is het tijd voor de persoonlijkheidstest. Tweehonderd vragen over alle uithoeken van je karakter.

Het valt niet mee om die zomaar te beantwoorden. Een vraag als ‘ik zou nooit iets stelen van anderen’ is voor de sociaal aangepasten onder ons nog te doen. Spannender wordt het als je op een gewone woensdagmiddag op een schaal van 1 tot 5 aan moet geven hoeveel je van het leven houdt. Of wanneer je, geheel tegen je eigen verwachting in, ‘eens’ antwoordt op de stelling ‘ik vind het prettig als mensen mij bewonderen’.

Sneller dan enige zielenknijper voor elkaar zou krijgen ligt er direct na het invullen van de test een rapport in je mailbox. Een handzaam en leesbaar overzicht van hoe je in elkaar zit. Scoor je hoog op sociale durf? Of op boosheid? En hoe zit het met je zelfvertrouwen? Met het rapport in je hand krijg je dan nog een gesprek met je loopbaanadviseur en kun je weer terug navigeren naar je carrièrepad, misschien wel onderweg naar een omscholingscursus.

Trouwens, als je zo nodig wilt dwingen, doe het dan slim.

Serveer smerig gemarineerd vlees naast heerlijke vegetarische gerechten. Maar ja, enige creativiteit, daarop heb ik winterpeenfascisten nooit kunnen betrappen. Geen vleeseter die een vegetariër ook maar iets verbiedt of in de weg legt - maar omgekeerd... Oh, die voorgekookte dwingelandij. Vroeger moest je verplicht op zondag naar de kerk. Nu moet je verplicht op maandag vegetarisch eten.

Luuk Koelman columnist Univers

Inhoudsopgave 04. Buzz 06. Pics 08. Passion, fear & faith 11. Speak up 12. Special Arbeid 20. Mobility 24. Lifestyle 26. Incrowd 27. Science & School 28. Science & Society Univers 26 mei 2015

29. International

Special Arbeid Tilburg Flexiversity

13.

Universiteiten hebben twee maal zoveel flexwerkers in dienst als de gemiddelde werkgever. Een nieuwe wet moet meer bescherming bieden. Maar pakt dat ook echt zo uit?

De grote lettertjes

18.

Niet alleen kleine letters zijn belangrijk bij arbeidscontracten. Waar je op moet letten anno 2015.

Van postbode tot rector magnificus

19.

Vier toppers van Tilburg University over hun allereerste bijbaantjes.

Free money, without working

29.

Hoe het ook kan: een basisinkomen voor iedereen, ongeacht of iemand werkt of niet. In binnen- en buitenland wordt er al voorzichtig mee geëxperimenteerd.

En passant .03

ď‚ľSpotted!

Campusingang Cobbenhagenpad, 13 mei Welkom De universiteit heeft speciaal voor alle studenten en medewerkers een regenboog besteld om iedereen welkom te heten aan de ingang van de campus. Aan het eind van elke regenboog staat een pot goud. Helaas hebben we die nog niet gevonden.

Maar we troffen er wel deze schoonmaker, die bezig was om de lantaarnpalen een beurt te geven. Dat leverde met dit mooie kiekje toch wat geluk op.

Tip ons! univers@uvt.nl

En passant

& Vader & kids Het uitzicht vanuit de Univers-redactie op het grasveld aan het Cobbenhagengebouw is elke dag om van te genieten.

Zoenende stelletjes in het gras, honden die honderd keer met evenveel enthousiasme achter een stok aan rennen en noem het maar op. Deze keer was ons team getuige van een schietincident met vader en kids. Het meisje heeft verloren, dus pa en zoon juichen van geluk. Geef ons ook zo’n speelgoedpistool. Je bent zo oud als je je voelt. Of zoiets.

facebook.com/ universonline @universtweet

&

& Sokken & sandalen Gespot in de AH op de campus: sokken en sandalen. Vergeet dure Italiaanse schoenen van 300 euro. Met witte sokken in Crocs, daar scoor je pas echt vrouwen mee. Deze pittige modetrend weet iedere fashion lover omver te blazen. Doe ons ook maar een paar.

Singer & songwriter Tijdens het wachten op je broodje falafel genieten van gitaarspel. Dat leek deze singer-songwriter wel een goed idee. Hij besloot om in de mensa te gaan zitten en passerend publiek te verblijden met warme klanken. Guy Fox is zijn naam, exstudent van Tilburg University. Versterker op een steekkarretje en spelen maar!

Univers 26 mei 2015

04. Buzz Knipoog

Debat

Bedrijven bepalen beleid(?)

Nederlandse bedrijven pleiten voor strengere prestatie­ afspraken in het hoger onderwijs. Ze willen een kwaliteitsslag voor − onder meer − de universiteit, maar op een andere manier dan het werkveld zelf. Zo schrijft de Volkskrant.

Ons bedrijfsleven is bezorgd over de kwaliteit van het hoger onderwijs. Men vindt bijvoorbeeld dat afgestudeerden slecht zijn voorbereid op de arbeidsmarkt. VNO-NCW en MKB-Nederland schreven een strenge brief aan de minister. Nu geldt dat universiteiten en hogescholen 7 procent van hun budget kunnen verdienen door prestatiedoelen te halen die ze in overleg met OCW hebben gesteld. De lobbyclubs willen dit budget verhogen tot 20 procent. Ook over inhoudelijke zaken is de brief stellig. Zo moet het minimum van 12 contacturen per week worden opgeschroefd naar 15.

Werkgevers denken dat er ‘prikkels nodig zijn in het systeem om tegengewicht te bieden aan de prikkel vanuit de bekostiging van studentenaantallen’. Want: ‘de concurrentie tussen instellingen draait nu om zo veel mogelijk studenten binnenhalen in plaats van om de kwaliteit’. De universiteiten en hogescholen zelf zien dat probleem ook.

Maar zij roepen juist om meer vertrouwen en minder controle. Zij zien het liefst helemaal af van prestatieafspraken.

Daarin zit dus nog een behoorlijk verschil van mening.

;)

Schôônste school van de stad Eindelijk antwoord op de vraag wat Tilburg nou zo precies de schôônste stad van ’t laand maakt. Dat is namelijk deze zo fraai in het groen gelegen universiteit, onder andere. Meer specifiek het Univers-gebouw, ook wel bekend als Cobbenhagen building.

Het heeft de Majesteit en zijn regering namelijk behaagd om dat te benoemen tot rijksmonument. Het gebouw waarin behalve Univers ook het College van Bestuur, de bestuursdiensten, een fraaie koffiekamer en die kathedraal van de wetenschap, de aula, zijn ondergebracht, is nu dus van nationaal belang.

Behalve het Cobbenhagengebouw kregen in Tilburg ook de schouwburg, de ‘Onze Lieve Vrouw ter Nood’-kapel en het centraal station met kroepoekdak de rijksmonumentstatus. Volgens minister Bussemaker zijn het ‘voorbeelden van de veelzijdige geschiedenis, cultuur, architectuur en kunst van vroeg-naoorlogs Nederland’. Dat we het maar weten. Het is ons nu geraden om met nog meer eerbied de natuurstenen plavuizen van ons oudste campusgebouw te betreden.

Het gebouw is ontsproten aan het brein van architect Jos Bedaux en naar verluid een prachtig ‘voorbeeld van zijn modernistische stijl, die gekenmerkt wordt door een tijdloze ingetogenheid’. Er wordt ook wel eens gerept over een kloosterachtige uitstraling van dit bouwwerk uit 1962. Maar wat een niet-ingewijde vooral opvalt is de hoge doolhoffactor. Een lange baard is in dit gebouw niet noodzakelijk een teken van hipsterdom, maar kan evengoed te maken hebben met maandenlang vruchteloos zoeken naar afstudeerzaal of uitgang.

Aha, wat een aardig onderwerp voor onze arbeidsspecial. Het Nederlandse bedrijfsleven dat probeert de kloof tussen onderwijs en arbeidsmarkt te verkleinen. Mooi streven... Of toch niet?

Je kunt natuurlijk óók stellen: schoenmaker blijf blij je leest. Het bedrijfsleven moet zich liefst helemaal niet moeien met onderwijsinhoud en -programma’s.

Reageren? universonline.nl

Zo snel mogelijk invoeren: een basisinkomen voor iedereen Wat een onzin!

(49%, 47 Stemmen)

Van de redactie Op een gewone doordeweekse dag tel ik de vacatures op site van de universiteit. Maar liefs tien vacatures voor docenten en acht voor PhD’s. Het valt me op: terwijl er een vacaturestop is voor ondersteunend personeel, vliegen de advertenties voor wetenschappelijk personeel me om de oren. Na veel uitzoekwerk blijkt dat er heel veel docenten zijn met tijdelijke contracten. Maar de nieuwe Wet werk en zekerheid komt eraan, met grote gevolgen voor mensen met tijdelijke contracten en voor de werkgever. Lees hierover in de Special Arbeid op pagina 12 Francine Bardoel, hoofdredacteur

Dat is nu precies wat de wereld nodig heeft.

Bed, bad en brood is meer dan genoeg

(39%, 37 Stemmen)

(13%, 12 Stemmen)

Totaal aantal stemmen: 96 Stefan Voeten (22), Premaster Kunsten, Publiek en Samenleving “Ik ben het eens met een basisinkomen voor iedereen. Sommige mensen hebben kwaliteiten waar geen werk in te vinden is terwijl anderen dan een luxe leventje leiden. Het enige tegenstrijdige eraan is dat iemand met een universitaire opleiding dan hetzelfde zou verdienen als iemand met een mbo-opleiding. Dat is wel een beetje oneerlijk.”

Bart Kanters (24), Master Supply Management, Bedrijfseconomie “Hoe gaan we dat betalen? Als dat te realiseren is zonder extra kosten, dan ben ik voor. Maar dat is wel heel ideologisch.

Daarnaast ben ik geen voorstander van communisme: iedereen moet werken voor zijn eigen geld. Daar zitten nu eenmaal verschillen in.”

F.Bardoel@uvt.nl Ga naar UniversOnline en stem op onze nieuwe poll.

Univers 26 mei 2015

Buzz .05

Dat is mijn leven, uitzichtloos bonnetjes tellen

ff bellen

met Frederique Knoet

Het is op Amerikaanse universiteiten zowat de standaard, in Tilburg begon de Law School zes jaar geleden ermee: belcampagnes. Studenten van de Law School, TiSEM en School of Social and Behavioral Sciences bellen naar oud-studenten met de vraag of zij willen doneren aan hun oud-faculteit. We bellen met Frederique Knoet die namens de Law School in het alumnibureau zit.

Waar zamelen jullie het geld voor in?

“De donaties komen ten goede aan onder andere beurzen voor internationale studenten en onderzoeken die onderzoekers en docenten mogen aandragen. Iedere faculteit heeft zijn eigen alumnicomité dat bepaalt welke projecten in aanmerking komen en hoe de pot wordt verdeeld.”

Wat heeft het jullie opgeleverd?

“In het verleden was het contact met afgestudeerden vrijwel nihil. Dat is met de invoering van de belcampagnes een stuk beter. Wat betreft de donaties: Law School heeft sinds 2009 bijna 250.000 euro ingezameld, TiSEM vanaf 2013 een kleine twee

Proost

ton en de School of Social and Behavioral Sciences per dit jaar 45.000 euro. We zien ook steeds vaker dat de oud-studenten een bijdrage willen leveren in de vorm van een masterclass of mentorschap.”

Wat komt er voor deelnemende studenten bij kijken?

“We houden een intensief trainingsweekend voorafgaand aan de campagne. De studenten doen aan rollenspellen en nemen het belscript goed door. Internationale studenten wiens beurzen zijn gefinancierd door de campagnes komen langs voor een verhaal. Dat werkt zeer motiverend.”

Doen jullie hetzelfde als wat een callcenter doet?

“Nee, want wij doen niet aan ‘cold calling’; de alumni lichten wij van tevoren in en zij kunnen vooraf opt-outen. Er zijn geen harde targets zoals hijgerige callcenters dat wel hebben, maar we willen ook zeker niet te slap voor de dag komen.”

De prijs een reis naar Parijs Prijzen, prijsjes, benoemingen, subsidies, schouderklopjes en veren in de reet; het academische wereldje zit er vol mee. Univers licht er de mooiste uit.

Spiegeltje, spiegeltje... wie zijn de beste verkopers van schoonheidsproducten in dit land?

De Tilburgse marketingstudenten Zuzanna Kollarova, Natalie Nett en Vera Ruessen! Zij wonnen de Nederlandse finale van de l’Oréal Brandstorm 2015, een internationale business game. Met hun concept Voyage Visonaire presenteerden zij een app, een shopper ervaring, en daarmee het beste plan voor Travel Retail. Na zoiets kun je nog maar één kant op: naar Parijs! Om te beginnen voor de internationale finale van de Brandstorm op 18 juni.

Column

Werk De dag waarvan ik wist dat die zou komen is eindelijk hier.

Twee diploma’s op zak, een fraaie cv in mijn computer en een leerzame stage achter de rug; en dan nu werk. Een grote-mensen-baan. Via een kennis bemachtigd, en ik ben er ontzettend blij mee. Mijn ouders hebben een bloedzuigertje minder. Ik ben nu honderd procent zelfstandig, ik ben mijn eigen ecosysteem.

Als je gaat studeren, doe je dat vaak – naast de geweldige zelfverrijking – om je kans op die droombaan of dat droomgeld te vergroten. Je ontwikkelt nieuwe competenties, bekwaamheden en (vak)deskundige dingetjes.

Het enige vervelende aan mijn nieuwe baan: dit is niet waar ik voor gestudeerd heb.

‘Maar wat doe je dan, Rincke?’ vragen jullie. Ik help mensen elke dag vriendelijk met (onder andere) hun reisdocumenten, geboorte-aktes en uittreksels. Daar sloeg laatst de realiteit in.

Ik verzorgde nieuwe paspoorten voor twee mensen en printte hun betaalbewijs uit. Het bonnummer dat ik moest noteren luidde: 766677. ‘Kijk nou’, glunderde ik tegen mijn klanten, ‘het duurt nu niet lang meer voor ik bij nummer 777777 ben!’

En dat is mijn leven op dit moment. Uitzichtloos bonnetjes tellen als enig fascinerend vooruitzicht. ‘s Avonds mijn twee diploma’s omklemmen en huilend in slaap vallen.

‘Ga studeren’, zeiden ze. ‘Dan heb je meer kans op een goeie baan’, zeiden ze. Maar: ik heb werk, en daar ben ik vreselijk dankbaar voor. En het is leuk. Met leuke collega’s. En met geld.

Dat is ook fijn. Voorlopig zit ik er wel goed, maar mijn blik is op de horizon gericht.

Alles komt goed.

Rincke de Bont was masterstudent Jeugdliteratuur

Univers zoekt studentcolumnisten Zoë-Amber en Rincke zijn afgestudeerd, daarom zoekt Univers magazine twee studentcolumnisten. Kun je kort, bondig en met humor schrijven over je studentenbestaan? Of kun je het beleid van Tilburg University vlijmscherp analyseren? Stuur dan een proefcolumn naar F.Bardoel@uvt.nl.

Colofon Adres Postbus 90153 5000 LE Tilburg univers@uvt.nl www.universonline.nl Covers Dolph Cantrijn Productie PrismaPrint

Uitgave Univers is het driewekelijks onafhankelijk magazine van Tilburg University Volgende editie Univers 14 verschijnt op 11 juni 2015 Klachten & ingezonden brieven f.bardoel@uvt.nl

Redactieraad Irene Claessens, Jasper Haenen, Annemarie Hinten, Hille van der Kaa (voorzitter), Antony Pemberton, Lisa Reizevoort, Jos Straathof, Marcel Zeelenberg Dit nummer is gemaakt door Francine Bardoel, Rincke de Bont, Martien Bos, Erik-Jan Broers, Marlies de Brouwer, Dolph Cantrijn, Bas van Duren, Adrian van den Eerenbeemt,

Marianne Lalande, Luuk Koelman, Jan Ligthart, Frank van den Nieuwenhuijzen, Sanne de Rooij, Bas van der Schot, Bart Smout, Jack Tummers, Ron Vaessen, Niek Willems, Jozien Wijkhuijs, Aranka van Zanten.

Univers 26 mei 2015

06. Pics

fotografie Maurice van den Bosch gedicht Chiara Raucea

AS ALICE DID Brava?

I think you have never liked my poems!

Yes, I know that every time I’ve read them aloud you’ve clapped your hands.

But, I also know that, for you, hands (holding, shaking, clapping) are as trustful as predictable liars.

(Have you ever found something in the applause you were always looking for?)

I think you have never liked my poems.

But it does not matter… You don’t like Alice in Wonderland either.

Oh, you look great!

I was sure that you, as always, I was sure that you were doing well.

As always.

You have, always, been doing so well, but so well that, sometimes, I feared that you were going to fall into that well.

Univers 26 mei 2015

Pics .07

Honestly, I still fear that, one day, you are going to fall into your own well.

As Alice...

Down down down down Down into the well Down into your safe hell As Alice...

You still think that all the doors you have to face are TINY doors And you eat your mushrooms, and

you shrink You eat with anger -’cause you don’t know what hunger is-­ Sometimes you drink (a lot).

You rarely eat.

And you shrink.

Day by day, you shrink.

And you don’t care.

You don’t care about the cakes marked EAT me (you shrink).

You do not care about the lovers marked EAT me (you shrink).

You don’t care about the days of joy marked EAT me (you shrink).

You don’t care about all these daily stuff that we ll miss when it ll come the day we ll pass away… all these daily stuff that now are in front of you marked with a giant EAT me spell out with

sweet dried fruits.

(Are you dried? are you dying?)

You just don’t care!

You just do not dare...to care...enough!

Chiara Raucea is campusdichter 2015.

Univers 26 mei 2015

08. Passion, fear & faith

Wetenschappers zijn geen supermensen

Univers 26 mei 2015

Passion, fear & faith .09

Het drukke plein van decaan Drees

tekst Bart Smout fotografie Dolph Cantrijn

Willem B. Drees is de nieuwe decaan van Humanities. Zijn vader en grootvader waren politieke zwaargewichten, maar voor Drees is de politiek nooit een optie geweest. “Ik voel mij thuis in de wetenschap.”

V

erwachtingen frustreren, daar houdt Willem B. Drees wel van. Hij studeerde theoretische natuurkunde in Utrecht om later carrière te maken als geesteswetenschapper. Actief in de politiek is hij nooit geweest, terwijl zijn vader minister was en zijn grootvader minister-president.

Niet dat hij het expres doet. Als ik Drees vraag waarom hij theologie ging studeren nadat hij zijn diploma theoretische natuurkunde op zak had, is zijn antwoord eenvoudig: “Ik volgde gewoon mijn interesses.” Dat antwoord lijkt van toepassing op de hele loopbaan van Drees. Het heeft hem ver gebracht. Onder meer naar de decanenkamer in het Dantegebouw, waar hij sinds begin 2015 bivakkeert. Met veel plezier, zegt hij zelf. “Er werken hier leuke en enthousiaste mensen.”

Voordat Drees naar Tilburg kwam, werkte hij in Leiden. Eerst als hoogleraar godsdienstwijsbegeerte en ethiek, en daarbij drie jaar decaan van de Faculteit der Godgeleerdheid, daarna als vice-decaan van de Faculteit Geesteswetenschappen. Leiden en Tilburg verschillen aanzienlijk, vindt Drees. “Leiden heeft een klassiek profiel, net zoals bijvoorbeeld Amsterdam of Utrecht, waarin talen en geschiedenis een centrale rol spelen. Hier is het profiel veel meer gericht op de hedendaagse wereld. De Humanities-faculteit in Tilburg heeft een sterk eigen profiel.”

Is die nauwe focus een kracht of een zwakte?

“Het profiel mag van mij verbreed worden. Maar ik vind het geen goed idee om het profiel van bredere universiteiten te kopiëren. Je moet niet gaan na-apen. Bovendien hebben veel van de Humanities-faculteiten in die brede universiteiten nu problemen met hun talenopleidingen. De oude formule ligt onder vuur. Dus is het een groot voordeel dat wij een eigen en modern profiel hebben.”

Uw voorganger Arie de Ruijter vond dat iedere Humanitiesfaculteit een zelfstandige opleiding geschiedenis moet hebben.

“Als we die cadeau krijgen, zeg ik geen nee. Maar het oprichten van een zelfstandige geschiedenisopleiding maakt nu geen kans.

Er zijn al veel geschiedenisopleidingen in Nederland, ook dichtbij Tilburg. Je voegt dan niets toe.”

studentaantallen zien groeien. En over ambities gesproken: van Liberal Arts and Sciences willen we een University College maken.”

De faculteit heeft al jaren de ambitie om meer studenten binnen te halen. Dat loopt niet echt lekker. Hoe komt dat?

“Er zijn programma’s aangepast in de hoop meer studenten te trekken. Maar je kunt je afvragen hoeveel eigen invloed je hierop kunt uitoefenen. Tilburg staat als studentenstad niet hoog op het lijstje. Veel studenten die kiezen voor de geesteswetenschappen zullen zich eerder aangetrokken voelen tot steden als Rotterdam, Amsterdam of Utrecht. Ik heb het idee dat bachelor-kiezers zich vaak meer laten leiden door de stad dan door het programma-aanbod. Daarom moet je als universiteit ook proberen het culturele leven in de stad aantrekkelijk te maken. Zo organiseren wij bijvoorbeeld de Dag van de Filosofie en de E. du Perronprijs.”

De faculteit verkeert niet in een crisis, zegt u. Maar er wordt wel gesproken over de crisis in de geesteswetenschappen zelf. In uw inaugurele reden benadrukte u het belang van de geesteswetenschappen. Wordt u daar nooit moe van, dat u als geesteswetenschapper altijd uw eigen vak moet verdedigen?

“Dat er gesproken wordt over een crisis in de geesteswetenschappen hebben we ook aan onszelf te danken. Er zitten veel mensen in die erg reflexief zijn. Er wordt veel en lang in de spiegel gekeken.”

Iets meer pragmatisme kan geen kwaad?

“Inderdaad. Toen de Ebola-crisis in Afrika uitbrak was er eerst vooral aandacht voor medicatie. Maar al snel kwam het besef dat je de slachtoffers daar pas kan helpen als je hun cultuur begrijpt.

Als je iets weet van hun omgangsvormen en begrafenisrituelen.

Dat is een voorbeeld van hoe praktisch inzetbaar geesteswetenschappen kunnen zijn, maar waar je weinig over hoort. Ieder technisch of medisch verhaal heeft ook een menselijke kant.”

Wat zijn uw ambities met deze faculteit?

“Het is een gezonde faculteit. Er hoeft geen crisisgevoel te heersen. Ik ben ook niet als crisismanager binnengehaald, maar als hoofd van een gezonde winkel. Dat is fijn. Ik zou graag onze

U begeeft zich graag op het grensvlak tussen godsdienst, cultuur en techniek. U heeft zelfs natuurkunde gestudeerd.

“Klopt. Ik heb theoretische natuurkunde in Utrecht gestudeerd.

Ik ben afgestudeerd bij Veltman, die later de Nobelprijs won. Dat was in 1977. Daarna ben ik leraar wis- en natuurkunde geworden.

Omdat ik ook andere zaken boeiend vind, ben ik theologie gaan studeren, als plein waar veel straten samenkomen.

Willem B. Drees is sinds januari 2015 decaan van de Tilburg School of Humanities. Sinds november 2014 is hij in Tilburg hoogleraar Filosofie van de Humanities. Drees komt uit een politiek gezin. Zijn vader (Willem Drees jr.) was econoom en politicus. Zijn overgrootvader (Willem Drees) was minister-president van Nederland van 1948 tot 1958. Willem B. Drees studeerde theoretische natuurkunde in Utrecht onder Nobelprijswinnaar M. Veltman. Later volgde hij een tweede studie, theologie, en promo-

veerde in de godsdienstwijsbegeerte en in de filosofie. Van 1995 tot 2001 was Drees bijzonder hoogleraar Natuur- en Techniekfilosofie aan de Universiteit Twente. Hierna werd hij hoogleraar godsdienstwijsbegeerte en ethiek aan de Universiteit Leiden. Vanaf 2005 ging hij in Leiden aan de slag als decaan van de Faculteit der Godgeleerdheid en vanaf 2009 als vice-decaan van de Faculteit Geesteswetenschappen. Drees is hoofdredacteur van Zygon: Journal of Religion and Science.

Univers 26 mei 2015

10. Passion, fear & faith

Je moet niet gaan na-apen

Hoe bent u daartoe gekomen? Het lijkt een wilde sprong, van natuurkunde naar theologie.

“Ik was leraar, had nog geen gezin en genoeg tijd en dacht: ik wil daarnaast wat anders. Theologie vond ik gewoon fascinerend.

Je bent bezig met dat wat mensen beweegt, met geschiedenis, taal, ethiek en nog veel meer.”

Religie en wetenschap sluiten elkaar niet uit volgens u. Daarmee verkondigt u een radicaal andere boodschap dan populaire wetenschappers als Richard Dawkins en Lawrence Krauss. Zij stellen juist dat godsdienst overbodig is geworden door de wetenschap.

“Dat zie ik toch echt anders. Het hangt er wel vanaf wat je onder die begrippen schaart. Ik heb totaal niets met “creationisten” die op een zogenaamd wetenschappelijke manier religie willen staven. Of met de Dalai Lama wanneer die openlijk met wetenschap koketteert om zijn geloof overtuigender te maken. Als je religie opvat als een theorie die op hetzelfde terrein opereert als de wetenschap, dan heb je het mis. Religie en wetenschap zijn twee verschillende sferen die tegelijkertijd kunnen bestaan.

Maar je moet ze niet door elkaar halen. Als ik tegen mijn vrouw zeg dat ze de liefste van de wereld is, moet je niet vragen: is dat zo? Heb jij eerst alle vrouwen van de wereld in kaart gebracht?

Wat zijn je indicatoren? Context is alles. Houd die typen uitspraken gescheiden. Religie en cultuur gaan meer om de beleving van de wereld, ze zijn geen kennisclaim.”

Maar ze kunnen prima naast elkaar bestaan, die twee werelden?

“Ja. Het zijn twee menselijke praktijken. Waarom zou je je als mens tot één beperken? Als modern mens moet je juist van perspectief kunnen wisselen.”

Sommige beroepen vragen wel van je om bepaalde perspectieven uit te sluiten. Academische professies bijvoorbeeld.

“Binnen de wetenschap hoort geloof geen rol te spelen. Dan moet je een professionele houding aannemen en persoonlijke voorkeuren in de ijskast zetten. En omgekeerd, van een persoonlijke relatie moet je geen wetenschappelijk experiment maken. In het dagelijks leven heerst er een waaier aan perspectieven.”

Univers 26 mei 2015

Zijn wetenschappers dan een soort supermensen die zich boven de dagelijkse gang van zaken kunnen verheffen en voorkeuren kunnen afleggen?

“Wetenschappers zijn geen supermensen. Het is een kwestie van trainen. En die training duurt al eeuwen. Sinds de Verlichting oefent de mens zich in de wetenschap. We worden daar steeds beter in. Natuurlijk is het niet volmaakt, maar zodra je als wetenschapper de academische waarden verraadt, word je daarvoor op de vingers getikt. Het is een voortdurend verbeteringsproces.”

U komt uit een politiek gezin. Uw vader was minister, uw grootvader minister-president. Werd er verwacht dat u die lijn door zou trekken?

“Nee. Het was zeker niet mijn vaders bedoeling om een dynastie van politici te stichten. Ik herinner mij een gesprek met mijn vader in mijn laatste jaar van de middelbare school. Ik twijfelde toen of ik natuurkunde of econometrie zou studeren. Mijn vader zei toen: kies natuurkunde, dat is hartstikke leuk. Dan kan je altijd later nog economie doen. Zijn grote voorbeeld was Jan Tinbergen, een natuurkundige die econometrie ontwikkelde.

Twee zussen van mij zijn biologie gaan studeren en dat vond hij prachtig. Wij zijn nooit in de richting van de politiek geduwd. Ook niet door onze grootvader.”

Hoe is dat, om misschien wel de meest geliefde naoorlogse minister-president van Nederland als opa te hebben?

“Het was een gegeven. Ik dacht er nooit echt bij na. Ik weet nog dat ik als klein jongetje zag dat hij een auto met chauffeur had.

Dat maakte grote indruk. Maar voor de rest was het eigenlijk iets normaals. Ik heb hem redelijk goed gekend, ik was 34 toen hij overleed.”

U heeft zelf echt nooit overwogen om politiek actief te worden?

“Nee. Ik heb een keer op een gemeenteraadslijst onderaan gestaan. Dat was meer een steunverklaring dan een serieuze poging om gekozen te worden. Ik was een beetje bang teveel voorkeursstemmen te krijgen, zodat ik daadwerkelijk in de gemeenteraad aan de slag zou moeten. Ik heb mij altijd veel meer thuis gevoeld in het onderwijs en in de wetenschap.”

Speak up .11

Ruim baan voor ondernemers Speak up

coördinatie Jan Ligthart

Vanaf 1 juli zijn werkgevers verplicht mensen eerder in vaste dienst te nemen. Eerst moest heel Nederland ondernemer of flexibel werknemer worden, nu barst het van de zzp’ers en flexwerkers en is het ook weer niet goed. Onze stelling: de overheid dient ondernemers de ruimte te geven en niet telkens met nieuwe regels op te zadelen.

Ook een drama

Geen banenboom

Peter Achterberg (37), hoogleraar en programmaleider onderzoek Sociologie, Tilburg School for Social and Behavioral Sciences Die vorige flexwet was natuurlijk al een drama. En heeft nauwelijks, of zeg maar gewoon niet, bijgedragen aan enige vorm van werkzekerheid. Dat komt omdat werkgevers (ook universiteiten natuurlijk) niet zo graag veel vaste contracten uitdelen. Flexibiliteit is handig als het even tegenzit. En recessies, crises en een minder uitgevende overheid zijn aan de orde van de dag. Dus wordt het beleid van die werkgevers direct aangepast op de regels en worden tijdelijke werknemers vervangen. De nieuwe regels gaan daarom ook niet werken. De voorbeelden van ING en NN bewijzen dat al. Flexibiliteit wordt nog steeds gewaarborgd door ondernemende werkgevers, en tijdelijke werknemers worden gewoon wat eerder vervangen. Die nieuwe flexwet wordt dus ook een drama, maar niet voor de werkgevers!

Jan-Willem van Wouw (22), student bedrijfseconomie & vicevoorzitter Debatclub Cicero

Goed behandelen

Jos Buyvoets (26), student rechten & secretaris Debatclub Cicero Ondernemers moeten alle ruimte van de wereld krijgen. Deze regels zijn echter niet voor ondernemers bedoeld. Ik heb voor mijn studententijd een bedrijf met werknemers helpen opbouwen en weer ten onder zien gaan.

Het afgelopen jaar hebben we Cicero enorm helpen opbouwen. Ik ben bij beide activiteiten enorm gebaat geweest bij allerlei vrijheden. Ik snap ook dat als ik het meeste uit mensen wil halen dat ik ze goed moet behandelen. Op een dag bouw ik waarschijnlijk een mooi bedrijf op, en daarin zullen mensen goede contracten hebben. Op een dag verkoop ik dat bedrijf echter misschien ook weer en neemt een manager die beslissingen over. Na die manager komt weer een nieuwe manager. Het is maar de vraag of die er ook op zijn gericht om op de lange termijn het meeste uit andere te halen.

Daarom moeten mensen beschermd worden.

Omdat ondernemers de wereld nu eenmaal niet runnen.

Niet alleen zijn er steeds minder banen beschikbaar door de crisis in en automatisering van Nederland, er zijn steeds meer mensen beschikbaar om deze banen in te vullen. Al wat mensen willen is werk, een bepaald nut vervullen. Helaas is dit nu niet voor iedereen mogelijk. Men is dit zat, men neemt dan het lot in eigen handen en begint een eigen venture. Hier wordt vaak vol goede moed aan begonnen, maar men wordt jammer genoeg geconfronteerd met een breed scala aan wetten en verplichtingen. Ten eerste is dit slecht voor de ondernemer omdat hij of zij nu veel tijd kwijt is aan het juridisch op orde brengen van het bedrijf. Hierdoor kan er minder gefocust worden op het product of de dienst die de zaak aanbiedt. Ten tweede is de overheid niet in staat banen te blijven creëren, er staat noch een geld- noch een banenboom in de achtertuin in Den Haag. Het is dus opmerkelijk dat diezelfde overheid mensen die hun eigen werk creëren aan banden legt. Mensen die nota bene banen en producten toevoegen aan de maatschappij worden hiermee geraakt. Terwijl zij juist beloond moeten worden.

Moet de overheid ondernemers de ruimte geven?

Reageer! univers@uvt.nl facebook.com/ universonline @universtweet

Univers 26 mei 2015

12. Arbeid

fotografie coverfoto Dolph Cantrijn

Special over arbeid Studeren doet iedereen met maar één doel: om straks gemakkelijker aan werk te komen. Arbeid dus. Dit Univers-nummer staat voor een groot deel in het teken van werk.

We vroegen een twintigtal studenten hoe zij hun toekomst zien nadat zij hun studie hebben afgerond. Hoe groot schatten studenten de kans in dat zij een baan vinden? Wordt dat een baan die aansluit op hun studie? Wat willen zij verdienen en hoe belangrijk is de hoogte van hun toekomstige inkomen?

Veel studenten zullen straks aan het werk gaan op basis van een tijdelijk contract. Blijft dat zo?

Of zorgt de nieuwe Wet werk en zekerheid ervoor dat er juist weer meer mensen een vast dienstverband voor onbepaalde tijd krijgen? Hoe zit dat voor het personeel van Tilburg University? Komen er ook hier steeds meer flexwerkers? Wat verandert er voor de tijdelijke werknemers die hier in dienst zijn?

En tot slot: waar je op moet letten als je een (vernieuwd) contract aangaat bij een werkgever.

“Ik weet niet of ik gemakkelijk een baan ga vinden na mijn studie. Ik denk het haast wel. Mijn studie is namelijk zo breed. Veel bedrijven zijn vaak op zoek naar iemand die breed is opgeleid zodat je veel verschillende dingen kunt. Ik heb op dit moment een bijbaantje bij café Berlijn voor twee keer in de week. Ik vind een baan die aansluit bij mijn studie belangrijk, geld komt later wel. Ik wil eerst een baan waar ik ervaring op kan doen. Wat mijn salaris later wordt, daar heb ik me nog niet in verdiept. Zolang ik mijn huur maar kan blijven betalen en een leuk leven kan leiden, vind ik het goed.”

Ruben Bastiaanse, 22, Liberal Arts & Sciences

“Voordat ik me druk ga maken over een baan, wil ik eerst stage lopen en wat praktijkervaring opdoen.

Hopelijk kan ik daar blijven na mijn stage. Mocht dat niet gebeuren, dan heb ik toch nog goede hoop op een baan later. Bedrijven zien naar mijn idee steeds meer belang in Personeelswetenschappen. Na mijn studie hoop ik gelijk aan de slag te gaan met een salaris van 2000 euro per maand. Als ik rondkom, ben ik al blij.”

Chris Timmerman, 23, Personeelswetenschappen

Univers 26 mei 2015

Arbeid .13

tekst Marlies de Brouwer en Jan Ligthart

Tilburg Flexiversity Vanaf 1 juli zijn flexwerkers beter beschermd. Althans, dat is de gedachte achter de nieuwe Wet werk en zekerheid die op die dag ingaat. Aan tijdelijke werknemers moet dan niet na drie jaar maar al na twee jaar een vast contract worden aangeboden. Voor het onderwijs gaan de regels van de Wet werk en zekerheid volgend jaar juli in, omdat gebruik wordt gemaakt van de overgangsregeling. De universiteiten hebben maar liefst twee keer zoveel flexwerkers als de gemiddelde werkgever in Nederland. De vraag is of de flexer inderdaad eerder een vaste baan krijgt of dat hij gewoon een jaar eerder op straat komt te staan.

H

et werken met tijdelijke dienstverbanden en flexwerkers neemt al enkele jaren gestaag toe, zowel in het bedrijfsleven als bij de (semi-)overheid. In 2005 was 86 procent van alle werknemers in Nederland nog gewoon in vaste dienst.

Volgens cijfers van het CBS is dat percentage vorig jaar gezakt naar 80 procent.

In negen jaar tijd zijn zo 400.000 vaste banen ‘verdwenen’.

Voor een deel komt dit doordat er minder werkende mensen zijn en doordat er vanwege de economische crisis ook gewoon banen verloren zijn gegaan. Maar een heel groot deel van deze vaste banen is simpelweg vervangen door flexibele contracten.

Vooral jongeren (25-35 jaar oud) zijn de klos: landelijk gezien liep het aantal vaste dienstverbanden terug van acht naar zeven op de tien jongere werknemers. In de leeftijdscategorie 55 tot 65 jaar heeft daarentegen liefst 93 procent nog altijd een dienstverband voor onbepaalde heeft.

Extremer Tot zover de landelijke ontwikkelingen. Aan de universiteiten zijn die cijfers een behoorlijk stuk extremer. Niet minder dan 60 procent van al het personeel heeft hier een aanstelling voor slechts bepaalde tijd. In 2014 had onze universiteit ongeveer 1484 FTE (full time eenheden) mensen in dienst, waarvan liefst 522 in tijdelijke dienst, exclusief de studentassistenten

en de mensen die via het interne uitzendbureau KCS bemiddeld worden. (Er werkten bij Tilburg University eind 2014 142 student-assistenten) Vooral onder het wetenschappelijk personeel bevinden zich veel flexwerkers: ruim de helft van al deze medewerkers had in 2014 een tijdelijke contract tegenover slechts 11% van het ondersteunend personeel. De gemiddelde leeftijd kan hiervoor een verklaring zijn: ongeveer zeven op de tien ondersteunende medewerkers is boven de 40 jaar, waar de helft van het wetenschappelijk personeel juist jonger is dan 40 jaar.

Waarbij zich onder die laatste groep bovendien 253 PhD’s (in fulltime eenheden) bevinden, mensen die van nature al een tijdelijk contract hebben.

De meeste tijdelijke contracten vielen te noteren bij TSB: meer dan de helft van het personeel (55,3%) had daar een tijdelijk contract. Vooral vrouwen trouwens, want van hen heeft 63,3 procent bij TSB geen aanstelling voor onbepaalde tijd.

Op de overige faculteiten was het niet veel beter trouwens.

Ook daar had ongeveer de helft van de medewerkers een aanstelling voor bepaalde tijd: TiSEM 46,8%, bij TLS 48,4% en bij TSH 47,5%. Opvallend is dat de meeste vaste contracten te vinden waren bij TST, waar bijna acht op de tien werknemers (77,7%) een vast contract had.

Alle faculteitscijfers dateren van 2013. Maar het totale percentage flexwerkers bij Tilburg University is in 2015 niet veranderd. →

“Ik ben niet heel erg gerust op mijn baankansen. Mijn major is Social Sciences, de kansen op een baan hangen natuurlijk ook nog af van welke master ik ga doen. Soms maak ik me wel zorgen, maar het is niet dat ik er heel erg mee zit. Op dit moment heb ik geen bijbaantje, ik ben wel student-assistent geweest, dat sloot enigszins aan bij mijn studie. Het is voor mij belangrijker dat een baan bij me past dan dat ik veel verdien. Ik heb ook nog geen zicht op hoeveel ik zou kunnen gaan krijgen. Het is natuurlijk wel fijn om geld te verdienen, maar het is niet waar ik het meest over nadenk.”

Sacha Bogaers, 19, Liberal Arts

Univers 26 mei 2015

14. Arbeid

Tilburg flexiversity Vergoeding Een onderwijswerkgever die na 1 juli 2016 flexwerkers in dienst heeft, kan kiezen uit twee dingen: hij kan de bewuste flexwerker na twee jaar in vaste dienst nemen of hij zorgt dat hij de tijdelijke kracht voor die tijd heeft ‘geloosd’. Doet hij geen van beide dan is hij verplicht een zogenaamde transactievergoeding te betalen, een soort ontslagvergoeding.

Dat laatste zal geen enkele werkgever willen: dat kost alleen maar geld. Bij Tilburg University zal het dus vooral gaan over docenten. Promovendi blijven nog vier jaar onder contract, hoewel er daar ook al gewerkt wordt met verbanden van 36 maanden.

Sommige gewone werkgevers zagen dit jaar de bui al hangen en probeerden het probleem voor te blijven. Zo ontsloegen ING en Nationale Nederlanden uitzendkrachten, waarvan sommigen al tien jaar in ‘tijdelijke’ dienst waren, zodat zij hen dit jaar niet in vaste dienst hoeven te nemen. Ook de Dienst Uitvoering Onderwijs, een overheidsorgaan, ontsloeg 55 pay-

Hoe draaideuren leiden tot braindrains

nergens op te rekenen. Want los van de wetswijziging, hebben die ook nog te maken met de gevolgen van het reorganisatieplan BEST. Het College van Bestuur en Lokaal Overleg hebben in dat kader een externe vacaturestop ingevoerd voor ondersteunend personeel. In deze overeenkomst staat dat “een tijdelijke overeenkomst met een medewerker van Tilburg University kan worden verlengd tot 1 januari 2016 indien hierdoor geen arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd ontstaat”. Alleen in uitzonderlijke gevallen kan de directeur bij het CvB een verzoek indienen om het dienstverband om te zetten naar een overeenkomst voor onbepaalde tijd.

Als een vacature openstaat voor ondersteunend personeel kan deze alleen worden ingevuld door een persoon die al een arbeidsovereenkomst heeft met Tilburg University. Tijdelijke werknemers kunnen dus solliciteren, maar deze werknemers moeten beter zijn dan hun vaste collega’s: “Bij gelijkte geschiktheid, heeft een medewerker met een vast dienstverband met Tilburg University voorrang op de vacature ten opzichte van een medewerker met een tijdelijk dienstverband met de universiteit”, meldt de overeenkomst.

Het reorganisatieplan BEST zorgt er dus voor dat ondersteunende medewerkers tot één jaar eerder op straat kunnen komen te staan.

Draaideur rollers om dezelfde reden. Onder druk van de publieke opinie werden de ontslagen bij DUO teruggedraaid en betaalde ING alsnog een ontslagvergoeding aan de gedumpte flexwerkers.

Volgens Marijtje Jongsma van de VAWO, de Vakbond voor de Wetenschap, is het vooral opvallend hoe de flexibilisering toeneemt onder de sectoren die met publieke gelden gefinancierd worden: “Dat klopt gewoon niet. De hoeveelheid werk fluctueert nauwelijks in het onderwijs en de zorg. Je zou dan verwachten dat er veel goed werkgeverschap is. Maar er zijn juist schrijnende toestanden, vooral onder jonge docenten. Specifiek onder vrouwelijke docenten, waar nog eens 10% meer tijdelijke aanstellingen zijn dan onder de mannelijke docenten.”

Reorganisatie Hoe Tilburg University met dat hele leger tijdelijke krachten zal omgaan, moet nog blijken. Maar tijdelijke werknemers onder het Ondersteunend Personeel hoeven in ieder geval

In het verleden was er nog een sluiproute, de zogenaamde draaideurconstructie. De flexwerker die bijna drie jaar ergens werkte, werd tijdelijk drie maanden niet meer in dienst genomen en mocht daarna weer drie jaar lang komen werken.

Voor wetenschappelijk personeel is dit zes jaar.

Vooral voor een werkgever als een universiteit was dit tot nu toe een heel gemakkelijke oplossing: voor die drie maanden kon immers gewoon de zomerperiode worden gebruikt. Drie keer een tijdelijk contract van een jaar, een tussenperiode van drie maanden zo nodig gepaard met een WW uitkering, om dan weer drie tijdelijke contracten te tekenen in drie jaar.

Daarnaast konden er contracten aangegaan worden door het KCS. Vanaf 1 juli 2016 (onderwijs) verandert echter ook dat. Niet na drie maar pas na zes maanden kan iemand opnieuw als tijdelijke kracht aan de slag. Wat het een stuk moeilijker maakt voor werkgevers om voor lange tijd met dezelfde flexwerkers te blijven werken. Het betreft hier vooral docenten, voor PhD’s geldt dat er nog altijd een contract voor vier jaar kan →

“Ik heb al een baan gevonden die op mijn studie aansluit en die had ik al voordat ik afstudeerde. Daar heb ik nu een vast contract. Ik werk vier dagen per week en ga één dag naar colleges. Ik vind het belangrijk dat je baan dicht bij je studie staat omdat je dan doet wat je leuk vindt. Een reëel bedrag wat ik wil gaan verdienen? Ik vind het heel moeilijk om dit in te schatten. Op dit moment heb ik niet echt een ruim salaris en ik hoop later toch wel meer te gaan verdienen.”

Hanneke Vissers, 25, Post Master Accountancy

“Ik maak me niet echt druk over de toekomst. Maar ik verwacht dat het niet makkelijk wordt om een goede baan te vinden. Vooral als ik hier in Nederland ga solliciteren. In Roemenië, waar ik vandaan kom, zal het makkelijker zijn omdat ik daar een groot netwerk heb. Alleen liggen de salarissen er een stuk lager. In Nederland verwacht ik een startsalaris dat tussen de 1500 en 2000 euro ligt. In Roemenië ben ik al blij met 1000 euro. Maar geld is voor mij niet het belangrijkste. Het liefst wil ik een werkomgeving waarin ik me thuis voel en mijn idealen kan realiseren.”

Melissa Peia, 25, Communicatie & informatiewetenschappen

Univers 26 mei 2015

Arbeid .15

illustratie Martien Bos

worden aangeboden. Univers zag echter een aantal vacatures dit jaar voor PhD’s die voor slechts 36 maanden contract worden geworven. Hierbij gaat het om mensen die al een Research Master hebben gedaan.

Volksverhuizing Waar de tijdelijke kracht voorheen vaak als een soort statiegeldfles automatisch terugkeerde, dreigt de flexwerker nu dus eerder een wegwerpfles te worden die als hij of zij ‘op’ is wordt vervangen door een nieuwe.

Dit kan betekenen dat het personeelbestand van de universiteit steeds verandert, en dat werknemers van het ene naar het andere bedrijf gaan. Om de twee jaar moeten zij een nieuwe baan zoeken indien geen vast contract wordt aangebo-

den. En de universiteit dreigt nog meer dan nu al het geval is een tijdelijke haven te worden voor velen, een plek waar een doorlopende volksverhuizing plaatsvindt. Vooral onder jonge docenten is het verloop enorm, wat een enorme braindrain is voor de universiteit.

Of dit ook echt het toekomstbeeld voor de Tilburg University is? De analyse van Pieter Gautier, hoogleraar arbeidseconomie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam, in de Volkskrant onlangs, lijkt weinig ruimte te geven voor twijfel: “Werkgevers die mensen een vaste baan willen bieden, zullen dat zeker blijven doen. Maar bedrijven hebben verschillende voorkeuren. Bij werkgevers die juist voor flexibel personeel kiezen, betekent het dat flexkrachten straks gewoon een jaar eerder werkloos worden.” →

“Ik denk niet dat het gemakkelijk is om een baan te vinden die aansluit bij mijn studie. We worden namelijk heel specialistisch opgeleid. Ik maak me er nog niet echt zorgen om. Ik studeer over twee maanden af en ga daarna nog een master doen. Je hebt het daarnaast ook zelf in de hand, je moet gewoon actief naar een baan zoeken. Ik heb op dit moment geen bijbaantje of werk, omdat ik me helemaal op mijn studie wil richten. Ik vind het belangrijk dat je een baan vindt die aansluit op je studie omdat je dan iets doet wat je leuk vindt. Over mijn latere salaris denk ik echt nog niet na. Het zal allemaal wel, als ik er maar van kan leven.”

Lucas Hartog, 22, Internationaal Recht

Univers 26 mei 2015

16. Arbeid

Trends in tijdelijke contracten In de periode 1999 – 2014 zien we een explosieve toename in het aantal PhD’s (> 90%) en ook in het aantal studenten (ca 50%). Vanaf 2005 zien we opeens de functie “OWPOW” in de WOPI cijfers van VSNU opduiken (Overig Wetenschappelijk Personeel Onderwijs), ook wel “Docent”. Deze docenten zijn doorgaans gepromoveerd, jong, vrouw, en in tijdelijke dienst.

Ze worden ingezet ten behoeve van de onderwijsintensivering (inmiddels een structurele kernactiviteit) en om de sterk toegenomen studentaantallen te kunnen bedienen. Bij Tilburg University is dit in verhouding met de andere universiteiten hoog, 39 FTE. Een andere opvallende landelijke trend is de flexibilisering: vooral universitair docenten krijgen steeds vaker een tijdelijke aanstelling (in 1999 was 11,1% van de UD’s in tijdelijke dienst, in 2013 was 30,3% van de UD’s in tijdelijke dienst).

(universitair docenten, hoofddocenten en hoogleraren). Wie verzorgen er anno 2014 het onderwijs?

Een groot deel van de onderwijslast lijkt gedragen te worden door de tijdelijke docenten en PhD’s.

Geen wonder dat het thema werkdruk met enige regelmaat de kop opsteekt. Vooral onder PhD’s en UD’s blijkt de werkdruk zorgwekkend hoog.

Afname Ondanks de forse toename in het aantal studenten (en het aantal PhD’s), nam in dezelfde periode 1999-2013 het aantal universitair docenten en hoofddocenten af (respectievelijk 11,5% en 8,8%). Het aantal hoogleraren steeg licht (8,8%).

Zo moet een studentenpopulatie die ruim 50% is gestegen het dus met ongeveer 10% minder structurele staf doen

Univers heeft gebruik gemaakt van de jaarcijfers van de universiteit en van de WHOPI-cijfers van de VSNU. Speciale dank aan de VAWO (Vakbond voor de Wetenschap) voor het aanleveren van de grafieken.

“Belangrijker dan een hoog salaris vind ik dat je baan bij je studie past. Ik moet natuurlijk wel kunnen eten en het moet ook wel bij me passen. Later hoop ik bruto rond de 50.000 of 60.000 euro te gaan verdienen. Ik verwacht wel dat ik snel een baan vind die op mijn studie aansluit. Op dit moment heb ik al een baan als accountant in Breda. Dit kan omdat de Post Master vier dagen werken en één dag college is.”

Michael de Ruiter, 28, Post Master Accountancy

“Organisaties moeten goed beheerd worden. Dat zal altijd zo blijven. Daarom zie ik mijn toekomst positief in. Met mijn studie moet ik makkelijk een baan vinden. Qua werkgelegenheid staat mijn sector er goed bij. Toch ga ik door goede vooruitzichten niet achterover leunen. Ik ben ambitieus. Ik wil later werk dat leuk is én goed verdient.

Als startsalaris zoek ik iets tussen de 2500 en 3000 euro per maand. Daarom wil ik mijn Engels verbeteren en aan mijn sociale vaardigheden werken, zodat ik me later op meerdere punten kan onderscheiden. Momenteel kom ik rond van een bijbaantje als orderpicker. Saai werk, maar het betaalt de huur.”

Willem van de Riet, 19, Organisatiewetenschappen

Univers 26 mei 2015

Arbeid .17 “Alles op zijn tijd. Ik wil eerst mijn master afmaken, dan ga ik eens uitgebreid naar werk zoeken. Binnen een maandje of drie moet het lukken om een baan te vinden. Ik maak me daar geen zorgen over. Weet je wat wel lastig is? Een bijbaan vinden. Voor de meeste bijbaantjes wordt ervaring gevraagd, hoe simpel het werk ook is. Dat maakt het lastig om wat bij te verdienen. Als ik ben afgestudeerd vind ik het niet erg om met het minimumloon te beginnen. Als ik maar een baan heb en door kan groeien. Laag beginnen is prima, als ik maar snel kan stijgen.”

Thom van Iersel, 22, Personeels­wetenschappen

“Een baan? Ik ga eerst lekker naar het buitenland om daar stage te lopen.

Daarna hoop ik een traineeship binnen te tikken. Als ik 500 euro per maand daarvoor krijg, ben ik al tevreden.

Zodra ik een echte baan zoek, zou ik

eerder voor een goed salaris gaan dan voor een baan die goed aansluit bij mijn studie.

Je moet flexibel zijn en gewoon doen wat er op je pad komt. Eerst ervaring, daarna kom ik hopelijk goed terecht.

Wat ik nu doe? Ik heb al vijf jaar dezelfde bijbaan en die past totaal niet bij mijn studie; ik ben medewerker in een tomatenkas. Maar met een studie-gerelateerde bijbaan verdien ik waarschijnlijk minder.”

Mathijs Caelers 23, Bestuurskunde

“Ik ben er redelijk zeker van dat ik later een baan ga vinden. Vooral omdat ik van plan ben om veel naast mijn rechtenstudie te doen. Volgend jaar lijkt het mij leuk om bij de Rechtswinkel te beginnen en daarnaast ook van het studentenleven te genieten. Een echte baan is nog ver weg voor mij; ik ben nog maar een eerstejaars. Later wil ik vooral mijn werk met plezier doen. Of het goed verdient of aansluit op mijn studie maakt mij verder niet veel uit.”

Jelle Kanters, 18, Rechten

“Voor studenten Fiscale Economie is het relatief makkelijk om een baan te vinden. Ik heb er veel vertrouwen in.

Werkgevers zoeken mensen die veel nevenactiviteiten hebben gedaan. Daarom heb ik gekozen voor een bestuursjaar bij de Smeetskring. Ook zit ik in een klankbordgroep bij mijn studie. Op dit moment ben ik bezig met mijn scriptie en daarnaast werk ik drie dagen bij Deloitte, aansluitend bij mijn studie. Dat is wel even schakelen af en toe. Het belangrijkste aan mijn toekomstige baan is dat ik in een leuk team werk. Dat je je gerespecteerd voelt en dat het bedrijf je stimuleert om jezelf te ontwikkelen.”

Janneke Verwaaijen, 23, Fiscale Economie

Univers 26 mei 2015

18. Arbeid

Waar op te letten bij een arbeidscontract Waar moet je als student en net afgestudeerde op letten als je een arbeidscontract aangaat? Een overzicht van de meest gebruikte termen.

Ketenregeling Met de invoering van de Wwz kunnen flexwerkers vanaf 1 juli 2015 na twee jaar aanspraak maken op een vast contract. Dat was eerst drie jaar. De werkgever mag met een werknemer maximaal drie opeenvolgende contracten voor bepaalde tijd afsluiten in twee jaar, de zogenoemde ketenregeling. Daarna moet hij de werknemer een vast contract aanbieden.

Contracten zijn opeenvolgend indien ze elkaar opvolgen met een tussenperiode van zes maanden of minder. Hiervoor was dit drie maanden. Deze tussenperiode is opgerekt om een draaideur te voorkomen. Flexwerkers konden door een korte onderbreking van drie maanden in een draaideur van onzekere banen blijven ronddraaien.

Uitzendovereenkomsten vormen een uitzondering en mogen afwijken van de ketenregeling: het aantal van drie contracten kan worden verhoogd naar zes contracten in een periode van vier jaar in plaats van twee jaar.

Transitievergoeding Het kabinet wil het ontslagrecht sneller, eenvoudiger en minder kostbaar maken voor werkgevers maken. Een van de maatregelen die wordt genomen is de transitievergoeding.

Tijdelijke werknemers hebben recht op een vergoeding bij ontslag als zij twee jaar of langer in dienst zijn geweest. Deze vergoeding wordt ook uitgekeerd aan werknemers van wie het tweede jaarcontract niet wordt verlengd. De vergoeding is maximaal 75.000 euro of, bij een hoger jaarsalaris dan 75.000 euro op jaarbasis, maximaal een bruto jaarsalaris over twaalf maanden.

Proeftijd De Wwz heeft ook de duur van de proeftijd veranderd bij tijdelijke contracten. Vanaf 1 januari 2015 mag geen proeftijd meer worden opgenomen bij een tijdelijk contract van zes maanden of korter. Bij een tijdelijke contract tussen de zes maanden en twee jaar is de maximale proeftijd één maand.

Een langere proeftijd, maximaal twee maanden, mag worden vastgesteld als het tijdelijke contract twee jaar of langer is.

Daarnaast mag geen nieuwe proeftijd worden opgenomen wanneer een tijdelijk contract wordt verlengd, indien geen andere vaardigheden of verantwoordelijkheden worden gevraagd.

Concurrentiebeding Vaak nemen werkgevers een concurrentiebeding op in contracten. Dit betekent dat een werknemer tijdens het dienstverband geen soortgelijke werkzaamheden mag uitoefenen bij een ander bedrijf. Vanaf 1 januari 2015 is dit concurrentiebeding niet meer toegestaan in tijdelijke contracten tenzij de werkgever kan motiveren dat dit noodzakelijk is vanwege bedrijfs- of dienstbelangen.

Aanzegging Bij een tijdelijk contract van zes maanden of langer met een duidelijke einddatum is de werkgever verplicht om één maand voor het einde van het contract schriftelijk aan te geven of de overeenkomst wel of niet wordt voortgezet, en onder welke voorwaarden dat gebeurt.

Als de werkgever dit niet doet, dan moet hij de werknemer een boete betalen van één bruto maandsalaris. Doet hij het wel maar te laat, dan is hij de werknemer een pro-rata boete verschuldigd gelijk aan de duur van de vertraging. De werknemer dient de boete wel zelf binnen twee maanden te claimen.

“Ik was student-assistent bij MTO A en B en dat sloot goed op mijn studie aan. Nu ben ik privéchauffeur en kom ik wel eens in aanraking met mensen die hoog in het bedrijfsleven staan. Daar voer ik soms interessante gesprekken mee. Wie weet heb ik er nog wat aan. Mijn financiële plaatje voor later? Ik word er niet gelukkig van om voor het geld te gaan. Na mijn studie ben ik al tevreden met het minimumloon. Zolang ik maar rond kom en een keertje op vakantie kan.”

Nico van Tunen, 26, Personeelswetenschappen

“Ik verwacht niet heel gemakkelijk een baan te vinden die aansluit op mijn studie. Er zijn heel veel studenten Rechtsgeleerdheid, dus er is veel concurrentie. Het liefst zou ik bij de overheid of de Europese Unie gaan werken. Ik denk wel veel na over werk en ben vooral bezig met bepalen wat ik graag zou willen doen. Daarbij is salaris een van de laatste dingen waar ik aan denk. Als advocaat zou je als startsalaris wel 4000 euro kunnen verdienen, maar die kant wil ik niet op.”

Monica Bellemakers, 22, Rechtsgeleerdheid

Univers 26 mei 2015

Arbeid .19

tekst Niek Willems

Van postbode tot rector magnificus bijbaantjes van onze toppers Hoogleraar of bestuurder op Tilburg University word je niet zomaar. Niet voordat je in je jonge jaren de krant hebt rondgebracht, in de fabriek hebt gewerkt of enquêtes hebt afgenomen. Univers sprak met verschillende academische hoogvliegers over hun vroegere bijbaantjes en vakantiewerk.

Koen Becking, bollenraper

“T

ijdens de vakanties zat ik wekenlang op mijn knieën om bollen te rapen voor een paar guldens. De meeste gasten waar ik mee werkte, dronken dat op diezelfde dag weg aan bier op de kermis. Ik nam ook wel eens een biertje, maar ik nam het geld mee naar huis om te sparen. Dat deed ik om mijn eerste stereotoren te kunnen betalen. Tijdens mijn studententijd heb ik onder andere gewerkt als enquêteur. Werken bij een interviewbureau was heel populair onder studenten uit Amsterdam.

Daar had ik veel contact met mensen. En je zat lekker droog.

Kopje koffie erbij.”

“M

Philip Eijlander, postbode

ijn eerste baantje had ik op mijn vijftiende: krantenbezorger in Hengelo. En in de vakanties werkte ik als postbode. Ik moest ’s ochtends om zes uur beginnen. Maar dat vond ik niet erg, want dan was ik in de middag op tijd klaar. Ik ben een ochtendmens. Altijd al geweest. Ik heb veel geleerd tijdens het werk als post- en krantenbezorger. Hard werken en een praatje maken met verschillende soorten mensen. Daar ben ik streetwise van geworden.”

Rianne Letschert, bouwmarktmedewerkster

“T

oen ik jong was, heb ik een tijdje in een bouwmarkt gewerkt. Hoe ik daar terecht kwam? Dat snapt niemand. Ik ben alles behalve handig.

Dat was wel hilarisch: als mensen me vroegen waar iets lag, dan wist ik überhaupt niet wat ze bedoelden. Het langste heb ik een bijbaantje gehad in de horeca in Eindhoven, tijdens mijn studententijd. Dat vond ik het leukste. Flink aanpoten en na het werk om zes uur ’s ochtends naborrelen en, in de vakantie, zwemmen. In mijn tijd deed je trouwens minder aan cv-building dan nu. Studenten met geweldige cv’s moeten tegenwoordig veel meer moeite doen om een baan te vinden. Ze kiezen hun bijbaantjes strategischer dan ik dat deed.”

“M

Ton Wilthagen, zandkruier

ijn familie bestaat uit projectleiders en bouwcalculatoren. Ik hielp op de bouw altijd mee met sjouwen, zand kruien en beton storten. Een Ikea-bed kan ik niet in elkaar zetten, maar ik vind het wel leuk om lompe meubelstukken te dragen. Een bijbaantje hebben is leuk. Je leert mensen kennen en flexibel te zijn en je proeft aan het echte werk. Als je je maar niet verliest in een bijbaantje. Zoek iets in de richting van wat je studeert.

Waarom zou je als rechtenstudent gaan vakkenvullen als je ook bij een juridisch loket kan werken?”

Univers 26 mei 2015

20. Onderwijs

Met het Mobility Window bieden we iets wat je ergens anders niet hebt

Univers 26 mei 2015

Onderwijs .21

text Ron Vaessen fotografie Dolph Cantrijn

Een roostervrij semester voor elke bachelor

Studenten van Tilburg University gaan vanaf 2017 allemaal een half jaar naar het buitenland, op stage of naar een andere faculteit/universiteit. Zonder studievertraging op te lopen. Om dat mogelijk te maken, krijgen alle bachelor opleidingen een mobility window: een vrij geroosterd semester. Univers sprak met Alkeline van Lenning, voorzitter van de werkgroep die dit voor elkaar moet boksen.

V

an Lenning, hoogleraar onderwijs, decaan van Liberal Arts and Sciences én leidend in het onderwijsprofiel, lacht als we vragen of ze nog tijd heeft voor onderzoek. Nee, daar komt ze niet meer aan toe.

Aan het roer staat ze omdat ze zich eerder kritisch uitliet over het vorige onderwijsprofiel. Het moest anders, vond ze met haar universiteitsraadfractie AbvaKabo. De rector vroeg haar de werkgroep voor het nieuwe onderwijsprofiel voor te zitten.

Wat moest er anders?

“Je wilt een profiel waar iedereen zich in kan vinden. Wat je dan krijgt is dat je naar een steeds hoger abstractieniveau gaat. Met uitspraken als: bij ons staat kwaliteit centraal.” Van Lenning trekt een gezicht. “Ja, bluh! Dan krijg je hoongelach. Dat slaat nergens op.”

Hoe moet het dan wel?

“Als je een onderscheidend profiel wilt, moet je keuzes maken.

We wilden dat niet in een ivoren toren doen, om het resultaat

vervolgens naar beneden te gooien. Dan denkt het personeel: daar heb je ze weer. We zijn begonnen met docenten en studenten te vragen: wat vind je belangrijk, wat is heel leuk? En wat kunnen we universiteit breed toepassen? De werkgroep heeft daarover toen heel veel mensen gesproken.”

En zo kwam ook het mobility window omhoogdrijven?

“Ja. Wat naar voren kwam, is het verlangen naar een uniform jaarrooster. Ook is er de algemene wens van meer multidisciplinariteit. En het verlangen om de schotjes tussen de faculteiten open te zetten. Maar mensen wisten niet goed hoe. Daarvoor heb je een uniform jaarrooster nodig, wisten we. Ook internationalisering en aansluiting op de arbeidsmarkt kwamen naar voren.

Kortom: alle ingrediënten van het mobility window.”

Verschillende faculteiten kennen toch al een (variant van) mobility window?

“Dat klopt, maar als je kijkt hoeveel studenten nu ook daadwerkelijk gaan, valt dat tegen. Als je het zo breed opzet, wordt het gewoon. Studenten steken elkaar aan.” →

Onderwijsprofiel Onlangs is het nieuwe Tilburgs Onderwijsprofiel (inzet op kleinschaligheid, internationalisering en 21st century skills) op hoofdlijnen goedgekeurd. Nu komt het aan op de uitvoering: de mooie plannen vertalen naar de realiteit. Het mobility window is onderdeel van het onderwijsprofiel.

“Later wil ik graag in de consultancy werken. Daar ben ik al best veel mee bezig, bij de organisatie De Kleine Consultant. Het is net opgezet, studenten krijgen daar de kans om praktijkervaring op te doen. Ik heb nu al een klant die ik strategisch advies mag geven. De dingen die je naast je studie doet, maken straks het verschil op de arbeidsmarkt, denk ik. Alleen met je opleiding red je het niet. Ik probeer mezelf in de markt te zetten door stage te lopen, naar het buitenland te gaan en bestuurswerk te doen. Voor later is het belangrijkste dat ik mijn werk leuk vind. Salaris is niet mijn hoofdreden om ergens te gaan werken.”

Gemma Nuijten, 23, Finance

Univers 26 mei 2015

22. Onderwijs

Als je iets wil, krijg je altijd tegenwind

Een roostervrij semester

Dus: buitenland, stage of minor...

“Ja. Studenten kunnen er voor kiezen om in het buitenland vijf vakken te volgen binnen de eigen discipline. Of van een andere discipline - dat is natuurlijk dubbele winst. Ook kunnen ze hier blijven. Dan kunnen ze een minor volgen aan een andere faculteit, of zelfs aan een andere universiteit. En ze kunnen ervoor kiezen stage te lopen. Wat mij betreft ook in het buitenland.”

Je hele bachelor ‘gewoon’ vakken volgen is er dus niet meer bij?

Iedere student móet een keuze maken uit de drie mogelijkheden?

“Klopt. Alle studenten gaan eronder vallen. Je kunt als universiteit niet zeggen dat het niet per se hoeft, want we kiezen er nu juist voor om in te zetten op dit profiel. Als je hier als student niets van wilt weten, dan vraag ik me af of je wel in dit onderwijsprofiel past.”

Van Lenning buigt de vraagstelling om: “Het Onderwijsprofiel is ook een welgemeende keuze. We denken echt dat we iets bieden wat je ergens anders niet hebt. We gaan schuttingen weghalen, of er kleine deurtjes inzetten waar je doorheen kan.

Dat klinkt niet zo groot, maar dat is het wel. Ik zie een grote universiteit als de UvA dit nog niet doen. Al die faculteiten – dat is logistiek niet te doen. Wij hebben een compacte campus, en dat buiten we uit. En het is toch ook allemaal hartstikke mooi?

Als student kun je straks zeggen: ik ga mijn vrije ruimte invullen

bij een andere universiteit, omdat die beter zijn in een bepaald gebied. Of je kiest juist voor een andere discipline. Het kan ook gunstig zijn voor op de arbeidsmarkt: je weet bijvoorbeeld veel van economie én van menselijk gedrag.”

Is er genoeg plek voor al die studenten?

“We zullen onze exchangepartners uit moeten breiden. En meer buitenlanders hier ontvangen. Voor wat hoort wat. Dat is weer goed voor de internationalisering van de universiteit.”

Exchangepartners uitbreiden - is dat één van de redenen om het mobility window in te voeren? Meer buitenlandse studenten, meer geld?

“Het mobility window is bedacht om onze studenten meer mogelijkheden te bieden en studievertraging te voorkomen. Bovendien werken exchangeverdragen met andere universiteiten bijna altijd met gesloten beurzen.”

Of je vangt eigen gemis op? Je kunt kleine studies, faculteiten of vakken schrappen die anders teveel zouden kosten.

“Dat is nadrukkelijk niet de reden van het invoeren van een mobility window en zal zeker ook niet het effect zijn: er komen immers ook studenten naar Tilburg.”

Hebben de faculteiten nog wat te zeggen?

“Mensen die betrokken zijn bij een opleiding moeten scharrel-

“Ik maak me nu niet echt druk of ik werk kan vinden, maar meer of de studie iets voor mij is. Ik wil nog zoveel doen: reizen, een eigen restaurant beginnen of een communicatiebureau starten. Dat lijkt me ook wel leuk. Mijn toekomstige werk hoeft niet per se aan te sluiten op mijn studie. Als ik het maar leuk vind. En hoeveel ik verdien maakt me ook niet zo veel uit. Daar ga ik me later pas in verdiepen.”

Sophie Cooijmans, 19, Communicatie- en Informatiewetenschappen

Univers 26 mei 2015

Onderwijs .23 Wat vinden de studentenfracties van het mobility window?

Een hele goede stap. Belangrijk zijn nu duidelijke criteria. Wat is een goede stage, wordt het alleen praktijk, of ook gekoppeld aan onderzoek? En duidelijke communicatie. Studenten moeten weten dat dit in Tilburg kan. We geloven dat er veel werk aan de winkel is, maar hebben er wel vertrouwen in. Sowieso zijn we heel erg fan van de minor.

Fractie Front, Rowie Florijn Een supermooie stap. Belangrijk is dat de communicatie naar studenten toe goed is, dat ze weten hoe het zit. En er mag geen recht van ongelijkheid komen: dat het bij de ene studie wel kan, en bij de andere niet. Stages en keuzevakken zijn belangrijk.

Studenten worden academisch opgeleid, maar de huidige maatschappij vraagt ook om praktijkervaring. Zeker als het binnen het curriculum kan, is dat mooi.

Rachel Verstraeten, Fractie SAM

Toch zegt Tilburg School of Catholic Theology dat ze geen plek hebben voor een mobility window...

“Oh? Dat is nieuw voor me.”

en der toch wél geschipperd worden?

“In sommige gevallen moet het mogelijk zijn om hoorcolleges voor grotere groepen te geven. Maar dit is niet meer het standaarduitgangspunt en het moet alleen gedaan worden als dit ook onderwijskundig zinnig is. Er kunnen bijvoorbeeld kleine werkgroepen naast gezet worden. Dat is iets anders dan schipperen, het gaat uiteindelijk om de kwaliteit van onderwijs. Als we rustig per faculteit kijken wat de mogelijkheden zijn, ben ik ervan overtuigd dat het mogelijk is om alle faculteiten met het nieuwe onderwijsprofiel te laten werken.”

Dat heeft te maken met de talen die de studenten verspreid over drie jaar leren, en de bachelor thesis die net ingevoerd is.

“Hm... Mensen gaan altijd zeggen dit vak moet echt hier, of dit vak kan echt niet weg. Ik vind dat eigenlijk niet een heel valide argument. Heel vaak als je er naar gaat kijken, blijkt het toch te kunnen.”

Heeft u er vertrouwen in dat het mobility window er in 2017 staat?

“Als je iets wil, krijg je altijd tegenwind. Natuurlijk is er meteen angst voor een stramien. Faculteiten denken: wat kunnen we nog zelf beslissen? En ongetwijfeld komen we nog allerlei dingen tegen die ik niet voorzie. Maar: ja, ik heb er vertrouwen in.”

Dus TSCT gaat ook onder het onderwijsprofiel vallen?

“Ja, dat lijkt me wel. En waar een wil is, is een weg. Ja, ja...” mijmert ze. “Ik geloof zonder meer dat het kan bij alle opleidingen.”

Tot slot: is die angst voor stramien dan niet gegrond? De bezwaren van TLS en TSCT lijken immers ondergeschikt aan het plan.

“Het gaat er niet om een plan rücksichtsloos door te voeren, het gaat erom de onderwijskwaliteit zo hoog mogelijk te krijgen. Ik vertrouw erop dat we dit doel toch allemaal onderschrijven.”

ruimte hebben, anders zet je ze in een keurslijf. Dat is niet wat we willen doen. Je moet mensen vertrouwen. Opleidingen kunnen bijvoorbeeld standaardpakketten samenstellen als ze dat willen, of juist niet. Iedereen is ook bij betrokken in het proces, we hebben niemand uitgesloten. Ik heb bijvoorbeeld ook alle vice-decanen onderwijs gesproken.”

Tilburg Law School denkt dat de hoorcolleges van sommige vakken grootschalig zullen blijven (120 studenten). Dat staat haaks op de inzet van kleine groepen. Moet TLS ook zonder meer onder het nieuwe stramien vallen, of zal er uiteindelijk her

“In juni ga ik weer terug naar Canada om daar te werken. Ik sta te popelen om aan de slag te gaan, vooral als ik me bedenk dat ik al vanaf mijn zesde naar school ga. Het is me opgevallen dat veel Nederlandse studenten hier een master doen. In Canada is dat niet zo gebruikelijk: daar hechten ze meer waarde aan ervaring dan aan studies. Een goed salaris kan me gelukkig maken, maar ik vind het belangrijkste dat het werk leuk is. Thuis werk ik voor het Hilton Hotel in Quebec. Daar werk ik voor 20 dollar per uur. Dat wil ik met mijn toekomstige baan ook minimaal verdienen.”

Alex Cantin-Brochu, 22, International Business Administration

Univers 26 mei 2015

24. Lifestyle

Bedompt en muf, zoals op een studentenkamer

Column

De laatste der Mohikanen Wegens het ontbreken van goede filmscripts worden er tegenwoordig steeds meer oude films opnieuw verfilmd. Ook ik heb een script voor zo’n nieuwe-oude-film geschreven, waarmee ik voornamelijk veel geld hoop te verdienen.

Een donker bos. De hoge bomen laten weinig licht door. Het ruikt er bedompt en muf, zoals op een studentenkamer. Overal liggen rotsblokken begroeid met mos. Vanuit de duisternis nadert een eenzame figuur. De eenzame figuur is begroeid met mos, want hij doolt al heel lang door dat donkere bos. Hij ruikt dan ook een beetje bedompt en muf, maar het is geen student, het is een indiaan. Dat zie je aan de feather extensions in zijn haar, en aan zijn pijl en boog, en natuurlijk aan zijn mocassins.

Uch uch, zegt de indiaan – want zijn mocassins zijn echte Uchs.

Voorzichtig sluipt hij dichterbij, daarbij listig gebruik makend van de natuurlijke beschutting van het bos (die uit bomen bestaat, en uit rotsblokken begroeid met mos). Hij sluipt zo voorzichtig door dat donkere bos dat het heel lang duurt voor hij wat dichterbij is gekomen, maar dat geeft niet want de film duurt twee uur, dus we hebben de tijd. Af en toe houdt hij stil en loert behoedzaam om zich heen. Overal kunnen zich immers leden van een vijandelijke stam bevinden. Wat al die indianen in dat donkere bos hebben te zoeken is een raadsel, want veel meer dan bomen, rotsblokken en mos is er niet te vinden. Plotseling wordt de stilte verscheurd door een geweerschot. Onze indiaan zakt ineen en is dood! Mosdood! Ik bedoel, morsdood! Einde van de film want hij was de laatste der Mohikanen. Meer Mohikanen waren er niet. Eindmuziek en aftiteling.

Erik-Jan Broers is docent aan de rechtenfaculteit.

I-con

Wessel van Dorst (19), Liberal Arts & Sciences

Bepaalde stijlen zijn zo snel uitgemolken Grootste ergernis?

“Mensen die nergens voor open staan.

Je moet voor iedereen respect hebben.”

(Advertentie)

Gaan we hopeloos vastlopen op klimaat ?

Nu in de boekhandel:

De sociale dimensie van de opwarming Nijssen & Walter Deze lange termijn analyse geeft zicht op enkele samenlevingsregels en sociale werkingen die niet alleen de opwarming aanwakkeren, maar bovendien de vorming van cohesie rond klimaatherstel vrijwel volledig blokkeren.

Productspecificaties op www.socdim.info univers-nijssen 150423.indd 1

Univers 26 mei 2015

Hoe omschrijf je jouw kledingstijl?

“Er zijn ontzettend veel leuke stijlen maar dingen zijn gewoon zo snel uitgemolken. Het leren jasje bijvoorbeeld, iedereen draagt het. Het wordt dan een soort stereotype en dan hoef ik het al niet meer. Toch heb ik niet echt een bepaalde stijl denk ik.”

Doof of blind?

“Ik zou liever doof zijn. Dan kan ik nog steeds zien wat er om me heen gebeurt en kan ik de meeste dingen wel gewoon begrijpen.”

Favoriete plek voor een date?

30-04-15 10:25

“Ligt er een beetje aan waarvan zij houdt. Een date in de natuur of zo, ik zou het gewoon simpel houden.

Sowieso niet uit eten, dan zit je maar een beetje tegenover elkaar.”

Waar geef je het meeste geld aan uit?

“Eten. Het is niet dat ik veel eet of zo maar wel vaak op een dag. Verder geef ik veel geld uit aan dingen die een ervaring opleveren. Bijvoorbeeld festivals, reizen en vakanties.”

Lelijkste kledingtrend?

“Sowieso de Nickelson jassen. Verder mag iedereen zijn eigen ding doen en dingen dragen die bij ze passen. Ik vind het alleen wel raar als bijvoorbeeld een bescheiden jongen met een hip-hop outfit gaat rondlopen.”

Lifestyle .25 Boek

Doe een mind dump en eet die kikker!

Wè nou?

UB: genoeg reden tot ergernis De universiteitsbibliotheek is voor veel studenten een plek om rustig te studeren. Toch klagen studenten regelmatig over overlast: schreeuwende scholieren, te veel hbo’ers en te weinig computers. Daarom de volgende stelling: ik erger me regelmatig in de bibliotheek. Wat vinden jullie?

“Ik zit vaak boven in de hokken te studeren. Laatst ging er een groep met zeven mensen in een ruimte zitten roepen. Een meisje zei er wat van, maar die groep deed er niets mee. Wat kun je ertegen doen?”

Jip van Vlokhoven, master ondernemersrecht, 24 jaar

“Ik heb een keer meegemaakt dat er een stelletje bij elkaar op schoot een film zat te kijken. Maar goed, af en toe SOG’en moet kunnen. Je hebt altijd nog de stilteruimte, daar is het wel stil.”

Eline Maijer, bedrijfseconomie, 21 jaar

Slimmer werken en leven, dat is Lifehacking. Letterlijk staat zo’n ‘hack’ voor een slimmigheidje waarmee je taken net even efficiënter verlopen. En kijk: gezien het feit dat Lifehacking met name is bedoeld voor ‘kenniswerkers’ val je als student met je neus in de boter. Dat geldt niet bij alle hoofdstukjes in De kleine Lifehacking voor Dummies.

Sommige topics – bijvoorbeeld mailen en ‘anders’ vergaderen − zijn wel erg geënt op een stroperige, The Office-achtige kantooromgeving. Maar met andere doe je keihard je voordeel. Snellezen, efficiënter schrijven, het aanleggen van een digitaal geheugen en systematisch je ‘dagdagelijkse’ productiviteit opvoeren door het kaf van het koren te scheiden en sneller te beslissen. En wat te denken van een professionelere en strakkere presentatie? Dit ronduit schattige zakboekje is een ware lawine. De handige, vaak leuke tips tuimelen over elkaar heen. Weliswaar bekruipt je daarbij soms het gevoel: ja, logisch. Maar andere invalshoeken zijn origineler en verbazen je juist omdat je daar zelf nog niet eerder op bent gekomen... Kortom: De kleine Lifehacking voor Dummies is (inderdaad) klein, maar bevat een schat aan nuttige informatie. Nu en dan gaat er een wereld voor je open. Deze ‘Voor Dummies’ is alleen al de moeite waard vanwege alle geinige sites en apps die de revue passeren (check bijvoorbeeld: ‘rainycafe.com’). Klein maar fijn, zeggen we dan. Frank van den Nieuwenhuijzen

“Ik heb altijd muziek op, dus ik erger me niet zo vaak aan studenten in de bibliotheek. Het enige wat ik vervelend vind is dat de computers bezet zijn door hbo’ers. Dat komt heel vaak voor.

Ik zou bepaalde delen van de universiteitsbibliotheek openbaar stellen, zoals de pc’s en het leesgedeelte. En de andere delen juist niet.”

De kleine Lifehacking voor Dummies, door Arjan Broere, BBNC Uitgevers, 2015, prijs € 8,95.

Martijn Nelis, post-master registeraccountancy, 23 jaar

“Vooral in het weekend ondervind ik last. Dan houden veel groepen de ruimtes voor zichzelf. Ik zie nooit iemand patrouilleren vanuit de bibliotheek, maar ik vraag me ook af of dat zin heeft.

Want dat leidt immers weer iedereen af.”

CD

Jeffrey Touw, master ondernemersrecht, 24 jaar

Nietszeggend banjo-gehengst

Zindelijk Neem pas een beest als je zelf zindelijk bent, student. Ons Mam kan het niet vaak genoeg zeggen. Als je zelf nog niet klaar bent met slempen, kotsen en bevruchten, neem dan geen huisdier.

J. vraagt namelijk aan Ons Mam: “Na het stappen kom ik rondom gelukkig thuis, maar de kat is over de zeik, zijn kattenbak is niet meer fris. Hij moet iets, maar haalt zijn neus op voor de bak. Waar haal ik midden in de nacht kattenbakvulling?”

Ons mam zegt: Fiets naar de dichtstbijzijnde bouw, neem een plastic Aldizak mee. Zoek een betonmolen want daarnaast ligt altijd een berg zand. Niet bang zijn voor bouwvakkers want die zijn na vieren weg. Zo niet, bouwvakkers zijn ook leuk. Zak vol scheppen, en thuis in de kattenbak gooien. Stukje fietsen en scheppen en jij bent je kater kwijt. En die andere kat kan schijten.

Mumford & Sons brak in 2009 door met opzwepend banjo-gehengst. Een beetje eentonig, maar hits als Little Lion Man en The Cave waren de hype wel waard. De kruisbestuiving van folk en pop was meteen een succes en zorgde voor een stormvloed aan banjobandjes die zingen over onderwerpen waar geen enkele artiest zich ooit aan heeft durven wagen, zoals de liefde, het leven en seizoenen. Maar nu is het dus tijd voor het nieuwe album van Mumford & Sons. Fuck die banjo, dacht de band bij de opnames van de nieuwe plaat Wilder Mind, we gaan onszelf vernieuwen. Dus moest dit schattige instrument plaatsmaken voor een sound waar grootheden U2, Coldplay en Kings Of Leon een puntje aan kunnen zuigen. De geliktheid van het album Wilder Mind is om heel droevig van te worden. Nergens mag het scheuren of vies klinken. De nummers zijn nietszeggend en puur gericht op tranen en kippenvel: aanstekermuziek. Muziek voor de menigte, gericht om je schatje te omarmen op Pinkpop. De ballades Only Love en Cold Arms zijn zo clichématig, dat je de behoefte krijgt om het nieuwe album te gebruiken als onderzetter. Want dan heeft het tenminste nog een functie. En dat is jammer, want de stem van zanger Marcus Mumford is herkenbaar en krachtig. Met dit nieuwe album bewijst de band over een paar jaar compleet van de radar verdwenen te zijn: “We really fucked it up this time.” Niek Willems Mumford & Sons Wilder Mind.

Univers recenseert alles. Ook op UniversOnline.

Heb jij prangende vragen voor Ons Mam? Mail naar univers@uvt.nl

Univers 26 mei 2015

26. Incrowd

tekst Ron Vaessen en Niek Willems

Over de schutting Wat gebeurt er ondertussen op de andere universiteiten? #Lasergestuurde vogelverschrikker

#Neusje van... wat eigenlijk?

De vogelverschrikker is dan wel zo oud als de oorlog tussen boer en vogel, uitontwikkeld is ‘ie nog niet.

VU-student Steinar Henskes (24) zag zijn kans en bouwde een hypermoderne variant, schrijft Advalvas. Daarmee kon hij de titel van beste studentondernemer op zijn borst schrijven, eerst voor Nederland, later ook wereldwijd.

Hoe de moderne vogelverschrikker eruitziet? Als een camera, maar dan eentje die groene lasers schiet om vogels weg te jagen. Wedden dat Henskes vroeger Duck Hunt gespeeld heeft?

Iedere universiteit heeft ze: speciale programma’s voor de allerbeste studenten. Zij worden ondergedompeld in interactieve colleges, interdisciplinaire exercities en omringd door gemotiveerde medestudenten. Leuk en aardig, lezen we in Erasmus Magazine, maar het Siriusprogramma waarmee dit vanuit de overheid gefinancierd wordt, houdt ermee op.

Bovendien is er wildgroei: naast universiteitsbrede programma’s, hebben faculteiten er zelf vaak ook een. Toelatingseisen lopen sterk uiteen: meestal komen studenten gemakkelijk binnen.

Is het neusje van de zalm dan ook wel echt het neusje van de zalm?

#Obesogene tijden Colaflessen van 0,75 liter veranderden in ‘fourpacks’ van 2liter-flessen. Overal waar we komen liggen snoeprepen, zakken chips en liters frisdrank klaar om ons te verleiden.

Slecht voor de lijn en gezondheid. Hoe biedt een mens weerstand? Niet door snoep of een vette hap uit je huis of kantine te verbannen. Om de hoek is immers altijd wel een supermarkt of snackbar. Wel door gecontroleerde blootstelling aan verleidingen, schrijft het Wageningse Resource. Zo kun je je vaardigheden oefenen om verleidingen het hoofd te bieden.

#Niet naar België Lager collegegeld, lekker bier, heerlijke Vlaamse frieten: dé drie-eenheid om in België te gaan studeren. Dat kan nog wel eens flink tegenvallen, schrijft het Nijmeegse Ans. De Belgen houden niet van confrontaties of kritiek. De Nederlandse directheid valt vaak niet in goede aarde.

Tijdens hoorcolleges houd je je mond, de hoogleraar heeft altijd gelijk. Ook gaat het niet om jou als persoon: stampen zal je, kennis is het belangrijkste. Bovendien gaan al die Belgen in het weekend naar pappie en mammie, dus dan zit je daar, met je Vlaamse frieten in uitgestorven straten, boven je speciaalbier.

Naast sportcentrum-conciërge ook hobby-fotograaf Univers spot personeel en studenten in het wild. De redactie overvalt je op de campus met de vraag: wat ben je aan het doen?

Deze keer lopen we binnen bij het sportcentrum van Tilburg University. We treffen Jowan Peijs, conciërge en hobby-fotograaf.

“Ik vind het altijd gezellig als de studenten hier komen sporten.”

“Het is vandaag toevallig rustig”, vertelt hij als Univers komt binnengewandeld op een vrijdagmiddag. Wat hij op een gemiddelde dag doet? “We lenen hier sportmateriaal uit: handdoeken, rackets, ballen.

En ik maak regelmatig een rondje door het gebouw.” Jowan werkt inmiddels zeven jaar bij het sportcentrum. “Zelf sport ik niet zo vaak. Maar ik fiets en ik wandel wel veel. En ik ga eens in de week zwemmen.”

Naast zijn werk is Peijs graag bezig met foto’s maken. “Ik fotografeer natuurgebieden. Tilburg kent veel natuur.

Univers 26 mei 2015

C a m p u s corners

Ik maak vaak foto’s in de buurt van de Campinafabriek en bij de Loonse en Drunense duinen. Er hangt trouwens een foto van mijn hand op de tweede verdieping van het Academiagebouw. Veel mensen weten dat niet, maar daar zat eerst de kunstacademie. Daar heb ik ook gestudeerd. Dan praat ik over 25 jaar geleden. Het gebouw is in de loop der jaren veranderd. Ik kom er niet vaak,

maar als ik er ben roept het gebouw altijd veel herinneringen op.”

Science & School .27

text Bart Smout

Masterpiece

When managers abuse their power Managers abusing their power is a serious issue, writes Peter Anthonisse in his PhD thesis. The psychological damage to the victims is great, but very little is done.

Burnout, depression and self-confidence in ruins: these symptoms occur among the victims whose managers abuse their power. The consequences are significant, Anthonisse warns in his thesis, Power abuse by managers. He researched the topic of abuse of power from the perspective of the victim. In the course of his research, he conducted in-depth interviews with employees from nine different organizations that characterized their managers’ behavior as abusive.

Anthonisse says that when it comes to abuse in the workplace the question is not if, but when and where. “The threat is real and present in every organization. This behavior can be traced back to the natural human instinct to acquire more power. Some go too far.” It appears from the cases he researched that abusive behaviors are attributed more often to female than male managers.

“The common assumption is that female managers reduce conflicts and motivate staff to collaborate and communicate better.

However, the participants in my research tell a different story.”

Anthonisse considers all acts that violate human dignity as abuse of power. It damages employees emotionally, but also in monetary terms. “The people I spoke with ended up losing their jobs because their situations became untenable, while they were very attached to their work.”

Eureka!

Digital detectives Anyone with an internet connection can be an emergency responder. This is what Kenny Meesters, PhD student at Tilburg University, claims. He has researched the importance of social media during disaster relief efforts and he participates in the Standby Taskforce. This volunteer organization searches the internet for information for emergency responders present in an area struck by disaster. This is important, because without accurate information, emergency responders in the field are powerless. Meesters says that projects such as Standby Taskforce provide a glimpse into the future. “People start

In most cases, abuse of power takes place over time. For years, employees have to deal with their managers’ attempts to humiliate them.

“When this happens, the situation can simply no longer be defused,” Anthonisse explains.

He refers to research by primatologist Frans de Waal that shows that chimpanzees always look to reconcile after a fight. “People are much less inclined to do so in the work place. I have not come across examples of managers and staff trying to reconcile after a conflict. In most cases, discontent breeds discontent.”

Abuse of power should no longer be taboo, Anthonisse says. Managers are very unlikely to face consequences from management at the top and the victims hardly ever take action.

“They are afraid the atmosphere at work will deteriorate even further if they take action against their managers. Emancipation from abuse of power is therefore a necessity.”

PhD thesis: Abuse of power by managers. The victims’ perspective (Misbruik van macht door managers. Het slachtofferperspectief). Peter Anthonisse is a legal, public administration and organization expert.

to help each other online. Facebook now has a page where local people can offer assistance when an emergency situation occurs in their area. That just shows you that the online world becomes increasingly relevant to our society.”

Citizens to the rescue

Lower wages

Municipalities should be quicker to ask help from external sources. This is what public administration researcher Laurens de Graaf argues in his study Not all public administration crises are alike (De ene politiek-bestuurlijke crisis is de andere niet). Local government crises regularly occur in Dutch municipalities when the positions of aldermen and women, mayors or councilors are compromised. The means to end such political crises – patching things up, bringing in a replacement, involving a mediator – usually suffice. Still, some municipalities should be quicker to ask for outside help and local citizens should be consulted more and be informed better. This can significantly prevent and mend damage to reputation and loss of auth­ority.

Lower wages have advantages during recession. Maarten de Ridder states this in his Master’s thesis, The Impact of Nominal Rigidities on State-Level Business Cycle Dynamics in the United States. As it turns out, his was the winning entry for the national prize for the best thesis in the field of economics. The competition is organized by the Royal Holland Society of Sciences and Humanities. In his thesis, de Ridder shows that lower wages can help reduce unemployment and restore the economy during times of recession.

The reason? The economy benefits when employment remains stable. When companies are unable to lower labor costs, this results in reorganizations and compulsory redundancies. Wages should rise again once the recession is over, de Ridder says.

Univers 26 mei 2015

28. Science & Society

text Ron Vaessen illustration Bas van der Schot

Law Clinics takes off with a

hot topic

Law students, academics and legal experts working together towards a tangible end result: that is a Law Clinic. The desired outcome: development of the law, by working on an appeal or a bill, for example. Starting the next academic year, this should be possible for Master’s students. Tilburg Law School piloted the concept in Malta at the end of April. Martin Slaats, 25, is one of the eight students that researched the question how asylum seekers can be fairly ‘distributed’ among the EU member states based on the principle of solidarity.

S

laats and his fellow students all wrote papers before their trip, so they were well-prepared when they left for the European Asylum Support Office (EASO) in Malta.

That same week saw two major shipwreck disasters. “It was exceptional to see how the Office responded to these events. The staff was extremely busy. It was interesting to see it do as much as it could within its mandate.”

“On Monday, we were given an introduction on the EASO and on Tuesday, we presented our papers to the staff. The next day, we discussed the issue. We presented our recommendations based on the day before on Thursday. On Friday, we visited other institutions. The collaborative part of our project went surprisingly well. Some research master students are more methodical, while others are more practical; those different perspectives complemented each other well. The EASO was also very well-prepared.

Although they were very busy, its staff was available to us. They reviewed our papers, which surprised me. You do wonder: will they have time for a group of students that – let’s be fair – is partly there for its own learning process?”

“We hurriedly put our recommendations in PowerPoint, we still need to properly sit down for those. We are academics after all, we kept coming back to that. We should have written our article over there. The conclusion of the project is now postponed,

Univers 26 mei 2015

while we should have taken advantage of the momentum we gained there. Everyone is already working on other things, but it is a group of motivated students. If you are not keen, you would not have applied. But we still have to set up a meeting that all eight of us can attend.”

Slaats believes the recommendations of the group will have an added value. “Partly, I think. The EASO is preoccupied for months on end with employing and training judges and asylum officers.

Its mandate will be reconsidered this year. I hope we have highlighted some issues that will give them food for thought.”

The first step towards a fair distribution of asylum seekers, according to Slaats and his fellow students, is to create an allocation key. “This should take the number of inhabitants, population density and ethnic composition of each EU member state into account. The main factor is the asylum seeker’s own preference, since placement should occur with as little coercion as possible.

Previous redistribution efforts have shown that forced redistribution does not have the desired result.”

The asylum seekers are a hot topic and it is a complicated issue, but the students felt they well enough equipped to take it on.

“Feeling drawn to the subject can be enough. It will make you want to read more about it and that is bound to happen, since you have applied for the project in the first place. You also have a supervisor to help you. As for the possible outcome: The result depends very much on what you are working on and where the Law Clinic takes place.”

Slaats also has some recommendations for the Law Clinics project itself. “It should not be a veiled attempt to connect with excellent students. I think the Law School, and not law firms, should be in charge of the selection process. This would give each and every student a chance to get in. And it should have a real purpose: the issue at the heart of the Law Clinic should really mean something.”

International.29

text Jozien Wijkhuijs photography Dolph Cantrijn

Free money without working

You make money by working. In most countries, not working means no daily meals. In the Netherlands, the government comes to aid. But the rules concerning welfare are complicated. There are people who find the overall concept outmoded and who make a plea for a basic minimum income. “Free money”, an amount big enough to pay for all basic needs. The city of Tilburg and Tilburg University want to start an experiment with a similar system.

I

t is a concept that refuses to die. The guaranteed minimum income, a basic income provided by the government, has a worldwide group of articulate proponents. They do not hesitate using big terms. The guaranteed minimum income is a human right and would combat poverty and stimulate equality, they argue. It is a controversial theme. If you start giving people free money, will they ever get off of their shabby two-seaters again? Yes, say proponents, once you separate labor from money, people will begin to shape their lives in ways they find meaningful. No, say opponents, it is bizarre to separate income from the need to work.

According to the website of the Vereniging Basisinkomen (VBi, Society for a Guaranteed Minimum Income), the guaranteed minimum income is “a fixed (monthly) income that the government provides or guarantees for each citizen without making it dependent on conditions. It is called the minimum income because it is just enough to get by on. Anyone who wants a higher income will remain dependent on other sources of income, such as labor.”

In 1985, the Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WWR, the Scientific Council for Government Policy) advised the government to introduce a partial guaranteed income. This advice was not acted upon, but ever since then, it has been a recurring item on political and social agendas. Proponents founded the VBi in order to keep stimulating the introduction of a guaranteed minimum income.

Embrechts, director of the Maatschappelijke Ontwikkelings Maatschappij Tilburg (Social Development Association Tilburg), there are some 3000 to 6000 welfare-dependent people in Tilburg for whom jobs truly can no longer be found. “Their trades have simply stopped existing, or have been replaced by technology. Sometimes people have all kinds of personal impairments.

Should we keep on bothering them, or will we say: focus your attention on something other than reintegration?”

That is why some countries and towns are already flirting with the idea of a guaranteed minimum income. Switzerland will have a referendum in 2016; the stakes are a guaranteed minimum income of circa 2000 euros per month for each citizen. Closer to home, in Groningen, one chosen resident will receive 1000 euros per month, one year long, as an experiment. In Tilburg, the

Replaced by robots The television program Tegenlicht recently devoted a lot of attention to the idea of a guaranteed minimum income. At the start of the episode called ‘Gratis Geld’ (Free Money), economist Marcel Canoy says: “We know that all simple tasks will soon be done by robots and Chinese people.” Here in Tilburg, the consequences of technological developments and the shift towards low-wage countries can be noticed as well. According to Ralf

“After finishing this study I want to go and get a master’s degree. I will then have three bachelor’s and one master’s degree. I am ambitious and I have high expectations about finding a job. Right now I do not have a job on the side. It is hard to find work being an international student, since I do not speak Dutch. Even applying for a student-assistance job is a no-go as the university requires from you that you are proficient in Dutch.

How much money I want to make after my studies? At least 1500 euros. But salary is not the most important thing, what matters is that my job will be challenging.”

Zsófia Dudá, 24, Global Law

Univers 26 mei 2015

30. International

Free money without working

city council would like to start a trial with restraint-free welfare, for which the recipient won’t have to answer for every step he or she takes. The city specifically avoids using the term “guaranteed income”. According to Embrechts this is because that term meets with a lot of resistance. “People immediately ask: ‘How about someone who has a million euros? Will they get money as well?’ In relation to this project, we prefer talking about a trust experiment.”

Unhealthy system “If you base the policy on trust instead of distrust and control, people will make different moves. Especially if it concerns their livelihood,” Embrechts adds. The city trusts people to not stop searching for jobs once they receive money for their vital necessities. Whether the experiment will really start in Tilburg remains to be seen. There are, after all, rules and regulations concerning government benefits, and these would need to be temporarily suspended in order to allow for the realization of the project.

According to the city’s spokesperson, David Chapman, the city hopes to be able to use an ‘experiment law’ that is currently in development. This law would allow cities to temporarily experiment with new initiatives, even when these initiatives conflict with current regulation. “This will not happen in the very short run. We have filed an application with minister Plasterk, and we now have to wait for a response,” says Chapman.

The city sees many opportunities in this experiment, he tells us. “The rules for government assistance can feel oppressive to people. We are curious about the effects of removing those rules.” How large the experiment will be and which people will be involved, is not yet clear. Chapman says that the city is now working on a pilot in collaboration with Professor Wilthagen of Tilburg University and Ralf Embrechts. “We are determining the setup of the pilot. We want a control group, of course, of people who will receive welfare under the recent terms. We have yet to determine whether we want a specific group, or rather a diversified group. There is a great difference between people who have only just started receiving welfare, and people who have been dependent on funding for a long time.”

Embrechts is convinced that the money will motivate people to - for example - look after their neighbors, clean up their neighborhoods, or find extra jobs. In the latter case, participants are allowed to keep the money they earn that way, whereas every euro that is earned on top of ‘regular’ welfare needs to be turned in. “The current system is making people sick. The bureaucracy surrounding welfare payments is complicated for anyone, let alone low-educated people. When you remove that, people will be given room for other things.” Furthermore, this reduction of stress might yield profits in other areas. “Perhaps people will visit their physicians less. These are all things we can test with this experiment. I am curious about the effects.”

In the Kruidenbuurt the city of Tilburg wants to start a pilot with restraint-free welfare in collaboration with Tilburg University.

Hot air Ad Planken, president of the VBi, sees projects like the one in Tilburg as a first step. He appreciates them, but remains critical: “Personally, I find it sad to see that a sort of proliferation of separate initiatives is happening throughout the country. If those prove to be hot air, we will have to start reestablishing the guaranteed minimum income’s imaging all over again. And that while public opinion is so important.” The VBi wants to create a platform of organizations in order to, in Planken’s words, “take a stand.”

“I do not really care where in the world I will end up. As long as it is not Jakarta. I am from that city and it is an incredibly crowded place. What I would like most is working in the USA. Over there they have the best jobs. But whether or not I will ever get there? I often worry about my future. There are so many people just like me, with a similar education. Having a master’s degree just isn’t enough anymore. So how will I be able to distinguish myself from my competitors? That question keeps me up at night. What I do believe it that it is smart to do as many internships as possible. My future income is not an issue for me. I mainly want to find a job with a tolerable stress level that I really enjoy.”

Jama Decanandra, 24, Human Resource Studies

Univers 26 mei 2015

International .31

The teeny tiny task of passing exams

Column

Be that happy grandma

Embrechts knows that the association would prefer to see a more radical form of the guaranteed minimum income. “You always need people who keep pleading for the ‘ultimate’ form, the dot on the horizon. That is good for inspiration, but I am really happy about this experiment as a first step.” He is wholly positive about the form that has been chosen in Tilburg: “Currently there already are people living a couch potato lifestyle, so that is no argument not to try it. I am sure that this system will give many people room to breathe, enabling them to participate in society again.”

So far, the spring weather has been very moody: it’s hot then it’s cold, it’s yes and it’s no... Nothing too out of character for Holland.

But there is no denying that summer is almost upon us! While summer plans are all that everyone is thinking about – aside from the teeny tiny task of passing exams – all I want to do is stop time and enjoy my last few weeks of this year in Tilburg.

I feel like a reminiscing grandma when I admit that time passes so fast I barely notice it. Six months ago feels like yesterday and I couldn’t very well tell you all that has happened between then and now. Most of us plough on until we suddenly realise that now is the time to make these anti-artistic pictures of the Dante building we always wanted to make so that we could show off when we would go back home. Now is the time to make that group picture. But mostly, now is the time to make sure you are present in whatever you do. Exams are approaching, yes, and of course they are important. But don’t forget to make time for the people and the experiences you care about. Go visit that museum that has been on your to-do list forever. Go to that party even if you are a bit tired. Netflix will still be there tomorrow.

This is particularly the case for us, ‘the internationals’. We are like agents on a mission: here for a limited period of time, learning to blend in while celebrating diversity and difference, and coming home a changed person. If your stay abroad does not always feel like an adventure, I assure you that looking back you will think it truly was. So make sure you have memories and trinkets to hold on to when you go back to your other life. Really be that happy, reminiscing grandma.

Marianne Lalande Liberal Arts student

“After my time here in Tilburg, I am going back to Iceland to find a job. I do not expect it to be too hard to find a job that fits my studies. Right now, my main focus is on applying for many part-time jobs while completing my study. My dream job would be dictator of the world. In my field of interest, a good salary comes with the job. I expect it to be around 4,000 or 5,000 euro per month. Unless I really become dictator of the world, of course.”

Gunnar Ingi Ágústsson, 27, Law

Univers 26 mei 2015

International starts here

My future, my work no. 13 May 26, 2015

Independent magazine of Tilburg University