Wie kies jij?

Thuiszorg, een drama zonder regie Uit de kleren in het virtuele pashok

Wie kies jij? no. 11 9 april 2015

Onafhankelijk magazine van Tilburg University

02. Waar

tekst Jozien Wijkhuijs fotografie Rik Wassens

Hou op met janken

Waar is Univers

Tussen bouwvakkers in gierende

wind

Univers is overal. Misschien ook wel bij jou in de buurt.

Column

Witte universiteit Mitchell Esajas, voorzitter van New Urban Collective (een platform dat allochtone jongeren wil empoweren) gooit op VARAopiniesite Joop.nl de knuppel in het hoenderhok: universiteiten zijn veel te wit.

Als student was de schrijver al ’de enige donkere stip in een zee van witheid’. Waarom? Omdat de Nederlandse samenleving zo is ingericht dat alle goede banen en opleidingen naar overwegend witte mensen gaan. Vier eeuwen kolonialisme en slavernij (de VOC komt ook even langs) hebben volgens Esajas hun sporen nagelaten in ons collectieve onderbewustzijn. Daardoor doen witte Nederlanders nu aan ‘institutioneel racisme’ en tellen universiteiten enkel ‘witte geprivilegieerde studenten’ die zichzelf voortbewegen ‘binnen de bubbel van hun eigen comfortzone’.

Nu valt tegen dit betoog eindeloos veel in te brengen. Bijvoorbeeld: hoe zit het dan met de jongste generatie moslima’s die massaal rechten studeert? Of alle Aziatische studenten? En als écht zo weinig donkere mensen studeren, is dat dan niet veel eerder een sociale-klassenprobleem dan een kleurenprobleem?

Is het feit dat zoveel gekleurde sporters Nederland vertegenwoordigen dan een vorm van omgekeerd institutioneel racisme?

Jammer dat Esajas, in plaats van enkel met de vinger te wijzen, zijn jonge achterban niet maant tot enige vorm van introspectie.

Nederland kent vrijheid van onderwijs.

Univers staat bij het Simon-gebouw te kijken hoe een kraan tegen de verwachting in niet omwaait. Vrachtwagens vallen om op snelwegen, het treinverkeer laat het afweten, Nederland zucht onder de lentestorm. Maar niet de kraan bij het Simon-gebouw. Die blijft staan.

Zo ook de bouwvakkers. Ze verwonderen zich wel om de twee redacteuren die door het hek heen naar ze kijken, maar als ervaren buitenwerkers reageren ze allang niet meer en gaan ze gewoon door met waar ze mee bezig waren. Als ze dan even buiten hun hekken treden en geconfronteerd worden met een ‘mag ik iets vragen?’, antwoorden ze bedeesd: ‘als het maar niet te moeilijk is he!’.

Eén van hen wil wel uitleggen wat er gebeurt. Wat hij zegt ondersteunt wat we zien: Het meubilair van gebouw Simon vliegt bovenin het bouwwerk met een rotvaart een stalen container in. Die container hangt aan de eerdergenoemde windbestendige kraan, terwijl de man beneden in het hokje even lekker de voetjes omhoog legt. Zodra de container weer beneden staat, gaat de bouwvakker in kwestie even een kopje koffie halen, terwijl de rest de stalen bak leegschept.

Aan de andere kant van het gebouw zet een drietal mannen een steiger in elkaar. Door de wind vervliegen hun opmerkingen over de voorbijgaande vrouwelijke studentes. Hoe erg ze hun best ook doen om een reactie te krijgen, niemand lijkt door te hebben dat ze daarboven bijna van een steiger afwaaien. Simon zelf is op dit moment alleen nog een geraamte. Als de noeste arbeid van de bouwvakkers gedaan is, verhuizen de studenten en medewerkers van TSB naar het vernieuwde gebouw. Vooralsnog weerklinkt er alleen het valse fluiten van de mannen met gele helm en die van de wind langs de hijskranen.

Dus studeer je niet terwijl je dat wél had gewild? Stel jezelf dan de volgende vragen: - welke rol heb ik gespeeld in het geheel?

- welke keuzemogelijkheden had ik?

- welke keuzes heb ik gemaakt en waarom?

Ja, dat lijkt me een goed begin: hou op met janken. Want daarmee empower je echt helemaal niemand.

Luuk Koelman columnist Univers

Inhoudsopgave

Univers 9 april 2015

04. Buzz 06. Pics 08. Passion, fear & faith 11. Speak up 12. Coverstory 16. Studentenverkiezing 18. Kleren passen 20. Lifestyle 22. Incrowd 23. Science & School 24. Science & society 25. International

Spin in het web

08.

Thijs Pieters, de griffiemedewerker van de Universiteitsraad, absorbeert gulzig kennis. En deelt die net zo makkelijk met anderen. Via Instagram, Facebook en Twitter. En met iedereen die hij tegenkomt op de uni.

Het thuiszorgdrama

12.

De thuiszorg is een drama zonder regie. Twee Brabantse thuiszorgbedrijven zijn failliet.

Medewerkers van Tilburg University leggen uit wat er mis gaat.

Groen of blauw

16.

Wat ga je straks kiezen: groen of blauw? Front en SAM dingen naar jouw gunst, maar valt er wel wat te kiezen bij de komende studentenverkiezingen?

The New University

26.

What started in Canada, is spreading around the world. Fed up with the focus on efficiency and the lack of transparency, students in Amsterdam occupy university buildings and organize protests. What about Tilburg?

En passant .03

Spotted!

Grasveld gebouw C, 24 maart – Jammen op de UvT Deze vijf Slovenen maken Nederland een weekje onveilig. Drummer Matej Tisaj (23) begon aan zijn laatste week van zijn master Human Resource Studies en om dat te vieren, nodigde hij zijn bandleden uit, inclusief groupie. Op het grasveld voor het Cobbenhagengebouw jamde InSession erop los. Drie gitaristen, een drummer en een zangeres brachten een Engelstalige folk-pop op de campus. Ze zongen het zelfgeschreven nummer ‘Summer Breeze’.

De afgelopen weken traden ze op in Tilburg en ze touren in Rotterdam, Utrecht en Amsterdam. Duitsland volgt ook nog voor de muzikanten.

Wie weet spot jij ze ook nog wel.

Tip ons! univers@uvt.nl

En passant

facebook.com/ universonline @universtweet

&

&

Geheime & bijeenkomst Op de Facebookpagina van Tilburg University Confessions werd flink gespeculeerd over deze foto: wat is hier precies aan de hand? “Ik ben nu wel blij dat ik die LOI-cursus duiveluitdrijving heb gevolgd,” werd er gespeculeerd in de reacties.

Iemand anders denkt aan ‘voorlezen uit de Fabeltjeskrant’. Of misschien waren het wel ’boom-knuffel-sessies’. We weten het niet.

Weet jij het? Mail naar univers@uvt.nl.

Ronald & Plasterk Minister Ronald Plasterk was onlangs te gast op Tilburg University. Ome Roon kwam spreken over lokale democratie.

Tussen al dat gepraat door nam hij een slokje water. “Gisteren de Matthäus Passion gezongen,” zei hij nonchalant. Kijk, dat is pas rock ’n roll, ’s avonds je longen uit je lijf zingen en de dag daarna een volle collegezaal toespreken. Dank aan twitteraar @JeroeniP voor deze foto.

& Zon & verduistering Zonsverduisteringen, die zie je niet elke dag. De laatste was te zien in augustus 1999. In maart vond er een plaats. Het is dan ook niet bepaald leuk als het dan heel bewolkt is. Anticlimax waar je u tegen zegt. Dank aan Study Store voor de foto.

Univers 9 april 2015

04. Buzz

;)

Debat

Knipoog

Tilburg wordt helemaal top

Studenten houden van conducteurs

Vanaf komend collegejaar krijgt Tilburg University een (iets) ander gezicht. Dat komt door het nieuwe Tilburgse Onderwijsprofiel (TOP). Dit profiel bepaalt hoe het onderwijs aan onze universiteit er de komende vijf jaar uit gaat zien.

De achterliggende gedachte is plausibel: Tilburg is klein en moet van die kleinschaligheid haar kracht maken. Werkvormen in kleinere groepen moeten zorgen voor meer onderwijskwaliteit.

Ook onze campus krijgt een meer positieve connotatie. Het kleine, compacte karakter is geen beperking: het is juist een teken van gezelligheid en herkenbaarheid.

Een volgend kenmerk van TOP is de focus op de student.

Hij/zij krijgt meer ruimte om eigen keuzes te maken. Zo is er sprake van een Mobility Window: een vrijgeroosterd semester waarin je een stage kunt volgen of buitenlandervaring kunt opdoen. Ook komt er binnen het curriculum aandacht voor de ontwikkeling van 21st Century Skills: algemene vaardigheden – zoals presenteren en kritisch denken – die op de huidige arbeidsmarkt steeds relevanter worden. Daarnaast is er faculteitsbreed aandacht voor arbeidsmarkt­ oriëntatie.

Samengevat. Tilburg University lanceert een nieuwe branding: een herkenbaar en samenhangend profiel dat komende jaren grotere groepen studenten moet verleiden. De betrokkenen partijen in de U-raad – op de Fractie Internationalen na – zijn positief. Hans Haans (Fractie Onafhankelijken) concludeert zelfs dat Rector Magnificus Philip Eijlander met deze onderwijsvisie zijn ambtsperiode tevreden kan afsluiten.

Mooi, (bijna) iedereen tevreden. Dat zie je ook niet elke dag...

Wat vinden jullie van het Tilburgse Onderwijsprofiel? Is het flauwe marketing? Of is het onderscheidend genoeg en gaat het daadwerkelijk leiden tot grotere studentenaantallen?

Een positief bericht in tijden van ellende, oorlog en geweld.

Amsterdamse studenten die NS-personeel nu eens geen plaatsbewijs of pak slaag geven, maar een bos bloemen. Het is een daad van vier studenten van de Hogeschool van Amsterdam. Als fervente treinreizigers zien ze regelmatig hoe conducteurs te maken hebben met agressie en anders lezen ze er wel over in Metro.

Daarom voeren ze actie, zachte actie. Met een facebookpagina en twitteraccount NSbloemenactie vragen ze aandacht voor het agressieprobleem in de trein. En verder willen ze geld. Elke drie euro is goed voor een welgemeend boeketje en de excuses van het gehele Nederlandse volk voor een willekeurige conducteur.

Tientallen spoormedewerkers zijn al verrast met een spontane bloemenhulde. Mooi, maar de heren HvA-studenten gaan voor duizend sorry’s. En ook al zijn ze nog lang niet zover, ze hebben nu al redenen hun actie geslaagd te noemen. Ze doen het namelijk niet alleen uit de goedheid van hun hart, ze willen ook punten scoren. Voor de minor Ondernemerschap welteverstaan. Ze moesten vijftien bossen bloemen aan de man zien te brengen en daar gaan ze ruim overheen. Door in te spelen op de actualiteit komen de bestellingen bij bosjes binnen.

Lees alles over TOP op universonline.nl.

Ik ben weleens verliefd geworden op een docent(e) van Tilburg University

Van de redactie “Hoogleraren zouden meer aandacht moeten hebben voor de zorg”, vindt Pieter Ruys, emeritus hoogleraar. Daar ben ik het mee eens. Aandacht en deskundigheid is hard nodig. Voor mijn zus met Downsyndroom moest ik een nieuwe indicatie aanvragen. Dat is al absurd, voor een ongeneeslijke aandoening. Maar dan kom je in aanraking met gemeenteambtenaren die het syndroom alleen kennen van de televisieprogramma’s met Johnny de Mol. Ik kan dan alleen maar denken: waar zijn de deskundigen gebleven? Zitten er nog psychologen en orthopedagogen thuis? Zet ze aub bij de gemeente aan het werk. Scheelt veel geld en frustratie. Zie pagina 12, voor meer over de zorg.

Francine Bardoel, hoofdredacteur

Nee, ik geil meer op mede-studenten (52%, 71 Stemmen)

Ja, ik ben ook maar een mens van vlees en bloed

Verliefd is een groot woord, ik noem het meer soppen

(24%, 33 Stemmen)

(24%, 33 Stemmen)

Totaal aantal stemmen: 137 Job Lambrechts (21), Bedrijfseconomie Verliefd zijn is een groot woord, maar bij mijn werkcollege van Statistiek zat wel een knappe docente. Daar heb ik verder natuurlijk niks mee gedaan, maar ze mocht er wel zijn.

Alies van Hout (23), Communicatie- en Informatiewetenschappen Eigenlijk ben ik nog nooit verliefd geworden op een docent. In mijn studie heb je vooral vrouwelijke docenten. De enige man van wie ik college krijg, is niet echt mijn type.

F.Bardoel@uvt.nl Ga naar UniversOnline en stem op onze nieuwe poll.

Univers 9 april 2015

Buzz .05

Wie is de vader?

Wat voor drugs gebruikt ze?

ff bellen met Ron van Kuijk

Tijdens het Heineken NOOC-openingstoernooi bij T.S.R. Vidar ging het grondig mis.

Leden van de Amsterdamsche Studentenroeivereeniging Nereus sloopten een vakantiehuisje in de Beekse Bergen. We bellen met Ron van Kuijk van Libéma Attractieparken, woordvoerder namens het safaripark.

Wat is er gebeurd?

“Een zespersoons-vakantiewoning is volledig vernield. De Nereus-leden lieten een ongekende ravage achter. Schilderijen van de muur; een lamp van het plafond getrokken; bergen afval op de vloer; on­be­stemde vlekken in het beddengoed - je kunt het zo gek niet bedenken. Het is onduidelijk hoe groot de schade precies is, maar het herstel kost al snel € 10.000,-.

En dan heb ik het nog niet over gederfde huurinkomsten.”

Hebben jullie wel vaker problemen met roeiers?

“Ja, mede daarom zijn er vooraf strenge afspraken gemaakt met de clubs en de

Proost

toernooileiding, zodat er kordaat kon worden opgetreden als het mis zou gaan.

Daar zijn we achteraf blij om. Na vaststelling van de vernielingen hebben alle betrokken partijen snel en goed gehandeld.”

Is er aangifte gedaan?

“Nee. We zijn er uiteindelijk onderling uitgekomen. De betreffende huurders hadden het over ‘een uit de hand gelopen feestje’. Maar ze hebben inmiddels spijt betuigd. De afspraak is dat Neureus de schade volledig gaat vergoeden. Ook krijgen de verantwoordelijken te maken met sancties.”

Zijn roeiers in de toekomst nog welkom bij Beekse Bergen?

“Ja hoor. We zien niet in waarom niet. Er zijn inderdaad weleens problemen, maar het gaat ook vaak goed. Verreweg de meeste roeiers zijn gewoon serieus met hun wedstrijd bezig en gedragen zich verder zoals het hoort. Ze gaan respectvol om met onze spullen.”

Altijd prijs met De Ridder Prijzen, prijsjes, benoemingen, subsidies, schouderklopjes en veren in de reet; het academische wereldje zit er vol mee. Univers licht er de mooiste uit.

Column

Het Speculatiespel In de trein, op een terras, of op straat speel ik graag spelletjes. Met de mensen. Ben ik in de buurt van een Starbucks, dan speel ik memory en zoek ik naar meisjes met lange haren, UGGs, koffie en iPhones. Bij een frituur tel ik de jongens met rugzak, hip kapsel en plastic jas met bontkraag.

Maar het liefste speel ik het Speculatiespel. ‘Het Speculatiespel?’ vraag je, ‘Wat is dat?’ Het Speculatiespel speel je zo: je kijkt om je heen, bijvoorbeeld in de trein, en kiest een interessant groepje mensen. Vervolgens begin je met speculeren: verzin als het ware een backstory. Waar gaan ze heen, en hoe zijn ze met elkaar verbonden? Het Speculatiespel speel je het best met twee personen: vul elkaar aan, geef elkaar punten, maar bovenal: blijf observeren!

Zo zat ik een tijd geleden in mijn favoriete sprinter, met tegenover mij een jong meisje en kinderwagen. Het kind in de wagen wierp mij wanhopige blikken. Help. Het meisje was boos. Ze belde met iemand. Ze schold, spuugde en huilde. De persoon aan de andere kant werd bedreigd: als hij nog eens voor haar kind kwam, zou ze hem opwachten en eens goed in elkaar timmeren.

Op haar been stond de naam Dylano getatoeëerd. Arme Dylano in zijn buggy. Je merkt meteen: hier kun je enorm veel theorieën op loslaten! Wie is de vader? Wat voor drugs gebruikt ze?

Waar gaat ze naartoe? Wie redt het kind? Speel het Speculatiespel overal, met vrienden of familie! Praat hardop, wijs vooral en vergeet voor even je eigen manieren en onzekerheden!

De masterthesis, het is even werk, maar als je het goed doet, heb je ook wat. Zeker in het geval van Maarten de Ridder. Om te beginnen kreeg hij vorig jaar behalve bul en felicitaties een tien. Plus: zijn scriptie The Impact of Nominal Rigidities on State-Level Business Cycle Dynamics in the United States was ook nog eens goed voor een Tilburg University thesis award (4.000 euro). Machtig mooi, maar er was nog meer. Namelijk de Zipconomy scriptieprijs (2.500 euro). En deze maand komt daar ook de Jan Brouwer Scriptieprijs van de Koninklijke Hollandsche Maatschappij der Wetenschappen (2.000 euro) bij. En dat was weer reden voor een universitair bloemetje dat hem - heel tactisch - uitgereikt werd nadat hij sprak op de proefstudeerdag voor potentiële nieuwe studenten.

Rincke de Bont was masterstudent Jeugdliteratuur

Colofon Adres Postbus 90153 5000 LE Tilburg univers@uvt.nl www.universonline.nl

Uitgave Univers is het driewekelijks onafhankelijk magazine van Tilburg University

Covers Ton Toemen

Volgende editie Univers 12 verschijnt op 30 april 2015

Productie PrismaPrint

Klachten & ingezonden brieven f.bardoel@uvt.nl

Redactieraad Irene Claessens, Jasper Haenen, Annemarie Hinten, Hille van der Kaa (voorzitter), Antony Pemberton, Lisa Reizevoort, Jos Straathof, Marcel Zeelenberg Dit nummer is gemaakt door Francine Bardoel, Rincke de Bont, Erik-Jan Broers, Marlies de Brouwer, Dolph Cantrijn, Adrian van den Eerenbeemt, Paul Geerts, Marianne

Lalande, Luuk Koelman, Frank van den Nieuwenhuijzen, Sanne de Rooij, Bart Smout, Ton Toemen, Jack Tummers, Ron Vaessen, Rik Wassens, Bert Westenbrink, Marten van de Wier, Niek Willems, Jozien Wijkhuijs, Aranka van Zanten.

Univers 9 april 2015

06. Pics

fotografie Dolph Cantrijn

Univers 9 april 2015

Pics .07

Het flesje spraakwater is nagenoeg leeg. Stijn van Tuijn betoogt vol vuur dat er geen appartementen moeten komen aan de Spoorzone. Stijn neemt met het team van De Nieuwste School Tilburg in het Dante Building deel aan het Groot Tilburgs Scholierendebat. Dat wordt voor de eerste keer

georganiseerd door debatvereniging Cicero. De leerlingen van De Nieuwste School nemen het op tegen scholieren van het ROC. De debaters worden beoordeeld door de jury rechts. Die doet dat onbevooroordeeld getuige de impressie van de beroemde aapjes Horen, Zien en Zwijgen.

Univers 9 april 2015

08. Passion, fear & faith

Nu beginnen studenten een startup, vroeger begonnen ze een actiecomitĂŠ

Univers 9 april 2015

Passion, fear & faith .09

tekst Paul Geerts fotografie Dolph Cantrijn

Genuanceerde spin in het web Als Thijs Pieters over zijn werk praat, klinkt passie door in zijn stem. Want de universiteit, die gaat hem aan het hart. Studenten, wetenschappers, het College van Bestuur: als medewerker van de griffie ziet hij ze voorbijkomen. En ze zijn hem allemaal even lief. “Mensen hebben hier een gemeenschapsgevoel. Dat geldt ook voor mij.”

H

ij is bescheiden. Vraag Thijs Pieters naar zijn mening over een bepaald onderwerp en negen van de tien keer zal hij doorverwijzen naar mensen die meer verstand van zaken hebben. Wetenschappers bijvoorbeeld, dat zijn collega’s waar hij graag naar luistert. “Ik vind het heel interessant om te zien wat onze wetenschappers doen. Ze zijn met heel fundamentele dingen bezig. Ik vind dat mooi, zeker als ze dat op een populaire manier kunnen uitleggen.”

Want Pieters weet graag van de hoed en de rand. Hij absorbeert kennis, maar deelt die net zo gemakkelijk met anderen. Via Instagram, Twitter en Facebook, maar ook oog in oog met collega’s en studenten. Dat hoort bij zijn werk, zo benadrukt Pieters, die onder meer als secretaris van een aantal commissies de Universiteitsraad ondersteunt.

Als medewerker van de griffie zet hij zich bovendien in voor de studentenverkiezingen voor de Universiteitsraad, van 20 tot en met 23 april. “Het politieke spel dat hier gespeeld wordt, is echt heel interessant.”

Wat spreekt je er zo in aan?

“De universiteit is een gemeenschap die je zou kunnen vergelijken met een olympisch dorp, bescheiden van omvang, maar iedereen die er rondloopt heeft een ander doel voor ogen. Medewerkers, het ondersteunend personeel, wetenschappers, het college, de studenten, allemaal hebben ze hun eigen universiteit.

Dat brengt bepaalde spanningen met zich mee. Men daagt elkaar uit, maar ook mensen die ontevreden zijn, willen dat het hier beter wordt. Overal in de organisatie leveren mensen daarom een positieve bijdrage. Dat komt, denk ik, omdat ze een sterk gemeenschapsgevoel hebben. Dat geldt ook voor mij. En er zijn hier genoeg mogelijkheden om zelf invloed uit te oefenen.”

pese Parlement. Studenten kunnen kiezen uit zestig kandidaten verdeeld over twee partijen. Er zijn negen studentenzetels. Als je dat vergelijkt met andere universiteiten, dan is dat helemaal geen slechte score.”

Maar de opkomst kan altijd beter.

“Als griffie doen we er alles aan om de verkiezingen goed in beeld te brengen. De negen studenten in de Raad houden zich fulltime bezig met jouw belangen, jouw wensen en ideeën. Waar heb je dat nog. Maak daar gebruik van!”

Met de ontwikkelingen van de laatste tijd, het rendementsdenken, de bezetting van het Maagdenhuis in Amsterdam, leeft het ongetwijfeld meer.

“Toen ik laatst in Amsterdam was ben ik even gaan kijken in het Maagdenhuis. Dat protest is heel groot geworden, maar het laat zich niet gemakkelijk vertalen naar andere universiteiten. Het zou best kunnen dat het rendementsdenken hier ook leeft, maar er hebben zich op dat onderwerp geen nieuwe fracties aangediend. De bestaande fracties, SAM en Front, hebben uitgelegd wat de verschillen zijn tussen de Universiteit van Amsterdam en Tilburg University. Ik hoef dat niet uit te leggen, dat is mijn taak niet. Ik heb ook geen idee of de interesse in de verkiezing groter is. De griffie krijgt altijd veel vragen, ik geloof niet dat er wat dat betreft een samenhang is met de protesten in Amsterdam.”

Hoe belangrijk is de Universiteitsraad daarvoor volgens jou?

“De Raad vertegenwoordigt de gemeenschap en is eigenlijk een middel voor zowel het college als voor de gemeenschap om elkaar op het rechte pad te houden. Op het moment dat studenten iets willen, weten ze de raad heel goed te vinden. Ze komen zelf met initiatiefvoorstellen. Als het college daar iets mee doet, dan kunnen studenten het resultaat direct terugzien op de campus. Op die manier kunnen studenten echt iets bereiken, zoals het verruimen van de openingstijden van de universiteitsbibliotheek. Dat leeft. Met zo’n vijftig procent van de studenten en zestig procent van de medewerkers is de opkomst beter dan bij de verkiezingen voor de Provinciale Staten of voor het Euro-

Zelf heb je gestudeerd aan de London Metropolitan University.

Zijn de studenten van nu anders dan in jouw studententijd?

“Dat is lastig om te zeggen. Een student die medicijnen studeert is heel anders dan een student die econometrie of sociologie doet. Ik denk dat dat onveranderd is. Natuurlijk veranderen mensen. Toen ik studeerde werd ik bijvoorbeeld lid van Facebook, dat bestond toen net. De impact die Facebook heeft gehad op de maatschappij is enorm. Alles is veranderd, ook bijvoorbeeld de arbeidsmarkt. Is die goed, dan ga je je als student voorbereiden op een baan. En is die niet goed, dan bereid je je op iets anders voor. Nu beginnen ze een startup, vroeger begonnen ze een actiecomité. Ik denk dat studenten nog altijd kritisch zijn, weliswaar op een andere manier. In de jaren zeventig werden er discussies gevoerd of ze zich solidair moesten verklaren met het verzet in Chili. Daar zat natuurlijk geen Chileen op te wachten.

Dus misschien haal je uiteindelijk toch een beter resultaat als door jouw inbreng de openingsuren van de bibliotheek ruimer worden. Maar of er echt iets veranderd is, dat zou je aan een socioloog moeten vragen.”

Thijs Pieters (1981) is in Roermond geboren. Hij werkt sinds 2007 bij de griffie. Als secretaris van verschillende raadcommissies ondersteunt hij de Universiteitsraad. Daarnaast werkt hij voor het Lokaal Overleg van de vakbonden en als coördinator van de medezeggenschapsverkiezing.

Pieters volgde een hbo-opleiding Sociaal Juridische Dienstverlening. Hij

haalde een Master of Arts in Comperative European Social Studies aan de London Metropolitan University. Daarvoor deed hij onder meer onderzoek aan de universiteit van Moskou naar het verschil tussen rechtenstudenten in Moskou en Maastricht. Zowel in Moskou als Kiev volgde hij een taalcursus.

Univers 9 april 2015

10. Passion, fear & faith

Er moet altijd ruimte zijn voor nuance, zelfs in 140 tekens

Waarom altijd wijzen naar de wetenschap?

“Ik kan mijn eigen ervaringen hebben, bijvoorbeeld met hoe studenten praten over de economie of over startups. Daaruit kan ik misschien concluderen dat studenten rechtser zijn geworden, maar dat weet je pas echt zeker als je het onderzoekt. Neem de social media, alleen de invloed daarvan is al ontzettend groot. Er verandert zoveel, ik kan daar geen conclusies aan verbinden.”

Zelf maak je dankbaar gebruik van de social media. Je bent bijvoorbeeld actief op Instagram, waarop je geregeld foto’s plaatst van de campus. Waarom?

“Dat vind ik leuk. Ik zie dat niet als kunst hoor, maar gewoon als plaatjes die ik nu en dan schiet. Zo kunnen alumni zien hoe de campus zich ontwikkelt. Maar ik krijg ook reacties van studenten uit Indonesië of Turkije die hier naar toe willen komen.”

Zie je jezelf als een soort ambassadeur?

“Nee, in ieder geval niet bewust. Dit is dé nieuwe communicatie.

In 2013 ben ik vijf weken naar Summer School geweest in Kiev.

Dankzij Google Maps heb ik de weg van huis naar school al tien keer gelopen. Op Instagram heb ik foto’s bekeken van de school en van het klaslokaal waar ik les krijg. Dat zijn geen foto’s die de school verspreid heeft, maar foto’s van een willekeurige student.

Het is mooi om te zien hoe zo’n universiteit beleefd wordt vanuit het gezichtspunt van studenten. Daarom ben ik het zelf ook gaan doen. Ik laat van alles zien: de omgeving, de campus, het bos. Het is leuk om daarop vanuit heel de wereld reacties te krijgen.”

Je bent ook actief op Facebook en Twitter. Waar vind je de tijd?

“Ik kijk misschien drie keer per week televisie, dan hou je heel veel tijd over. Voor mij is het een manier om contact te houden met mijn studievrienden, waarvan een groot deel in het buitenland woont. Onlangs was Garri Kasparov hier te gast. Dat vind ik interessant en dat deel ik dan op Facebook.”

Opvallend is dat je altijd de nuance zoekt, ook als het gaat om

Univers 9 april 2015

politiek beladen onderwerpen.

“Ik weet niet of ik heel genuanceerd ben, maar het debat is heel erg opgeschoven naar de grenzen. Hoe groter je kanon is, hoe eerder je opvalt. Er zijn mensen die alleen nog maar kunnen schelden. Dat lekt door naar de media. Kijk maar naar het nieuws. Niemand is meer verongelijkt, iedereen is woest. Iets is zeer ernstig of vreselijk ernstig. Zeg je dat iets een serieuze zaak is, dan heeft het geen impact meer. Maar ik wil wel iets aan de discussie toevoegen. Waarom? Omdat je het niet alleen maar kunt over laten aan de grote kanonnen. Bovendien hou ik van taal, van schrijven en van discussie. Ik vind het leuk om bij mezelf na te gaan wat ik ergens écht van vind. Als je dat doet, kom je bijna nooit uit bij extremen. Er moet altijd ruimte zijn voor nuance, zelfs in die honderdveertig tekens.”

Je schrijft geregeld over Rusland, een land waarvoor je een passie hebt. Waar komt die vandaan?

“Ik heb de Sovjet Unie heel bewust meegemaakt, evenals de val van de muur. Ik vind het interessant dat een wereld waarmee ik ben opgegroeid ineens niet meer bestaat. Dus toen ik mijn afstudeeronderzoek moest doen, vond ik het tijd om daar naar toe te gaan.”

Dan moet het je pijn doen wat er nu gebeurt in Oekraïne. Hoe genuanceerd is jouw mening daarover?

“Het Maidan plein in Kiev, waar in 2013 en 2014 de protesten waren, daar kwam ik iedere dag. Het doet pijn om te zien wat er nu in het oosten van Oekraïne gebeurt. Ik ben blij dat ik zowel in Rusland als in Oekraïne geweest ben. Daardoor weet ik dat er normale mensen wonen. De stereotypes zoals de media die laten zien, bestaan niet. Er zijn vreselijke dingen aan de hand, maar het is niet zo dat alle Russen in een keer bloeddorstig zijn of dat alle Oekraïners fascisten zijn. Hoe ze eruit komen, weet ik niet.

Ik ben geen politicus. Ik hoop alleen dat ze aan beide kanten het hoofd koel weten te houden. Zo denken de meeste mensen er daar ook over. Ze zien de oorlog liever gaan dan komen.”

Speak up .11

Anders kiezen?

Speak up

coördinatie Frank van den Nieuwenhuijzen fotografie Dolph Cantrijn

Maandagochtend, je bent net uit bed. Een tikkeltje katerig. Dan duwt een mooie brunette een tablet in je gezicht. Of je even wilt stemmen op Fractie Front-Sam. O ja, de fractieverkiezingen...

Tien meter verder staat er weer een colporteuse, dit keer van Fractie Sam-Front. Zij verleidt je met een suikerspin of een hebbedingetje. Onze stelling: het huidige verkiezingssysteem is geen goede manier om de nieuwe universiteitsfracties te kiezen.

Hebbedingetjes

Democratie onwenselijk

Peter Achterberg (37), hoogleraar en programmaleider onderzoek Sociologie, Tilburg School for Social and Behavioral Sciences “Zeer zeker is dit wel een goed systeem!

Punt 1: Mensen houden van hebbedingetjes!

Verkiezingscampagnes zijn het middel bij uitstek om mensen allerhande hebbedingetjes aan de man (m/v) te smeren, dus dat werkt!!

Punt 2: Natuurlijk kun je kritisch zijn op punt 1, maar mensen stemmen natuurlijk om meerdere redenen op fracties met ongeveer dezelfde naam! Bijvoorbeeld omdat ze sommige fractieleden wel kennen, en andere weer niet! Dus dat werkt!! Punt 3: Natuurlijk kun je kritisch zijn op punt 2, maar mensen stemmen natuurlijk ook gewoon op een of andere fractie omdat het voorgestelde beleid hen aanstaat! Dus dat werkt!! Punt 4: Natuurlijk kun je kritisch zijn op punt 3, maar verkiezingen en campagnes zijn nou eenmaal altijd lekker hijgerig en schreeuwerig! Bovendien staan ze een overdadig gebruik van uitroepingstekens totaal niet in de weg! Dus dat werkt!!!”

Jan-Willem van Wouw (22), student bedrijfseconomie & vicevoorzitter Debatclub Cicero

Zetel afwisselen

Jos Buyvoets (26), student rechten & secretaris Debatclub Cicero “Het probleem met de huidige studentenpartijen is dat je eigenlijk nergens op stemt. Wat is het verschil tussen SAM en Front? Dat vroeger Front voor de actieve student stond en SAM voor alle studenten? Dit kleine verschil bestaat niet eens meer. Als je je nergens op kan onderscheiden blijven alleen persoonlijkheden en netwerken over. Uiteindelijk is het enige echte onderscheid ook altijd alleen maar wie er 4 en wie er 5 zetels krijgt. Je kunt onder deze omstandigheden net zo goed gewoon de top-4 van beide partijen benoemen en dan verder een zetel laten afwisselen. Dit scheelt een hoop nutteloos gedoe. Twee andere oplossingen: SAM of Front ontwikkelt een duidelijke, herkenbare persoonlijkheid. Of: er komt een goed georganiseerde derde partij die zich wél duidelijk onderscheidt.”

“In de universiteitsraad is het lastig je te onderscheiden op basis van beleid. Daarom spelen verkiezingen vriendjespolitiek in de hand.

De kandidaat met het grootste netwerk heeft de beste band met de meeste mensen. Iemand zonder netwerk moet studenten eerst om hun naam vragen voordat het over hun belangen kan gaan. Dit soort sociale barrières zijn onwenselijk. Het systeem heeft hopelijk niet tot gevolg dat er een redelijk pervers criterium aan potentiële kandidaten wordt gehangen.

Het is kwalijk als mensen vooral aan de hand van de grootte van hun achterban worden geselecteerd. Stel je voor, bij je sollicitatie gaat de eerste vraag over je netwerk. Of nog gekker, mensen worden geselecteerd op hun etniciteit omdat zij de ‘moeilijk bereikbare groep stemmers’ kunnen bereiken. De koffie lijkt zo zuiver als het water van de fontein bij gebouw Prisma als fracties tot dit soort maatregelen worden gedwongen. Gelukkig zit de politiek niet zo in elkaar.”

Moet er een student in het CvB? Reageer! univers@uvt.nl facebook.com/ universonline @universtweet

Univers 199maart april 2015

12. Coverstory

tekst Marten van de Wier en Marlies de Brouwer fotografie Dolph Cantrijn

De thuiszorg, een

drama zonder regie

Het gaat er hard aan toe in de zorg. Twee Brabantse thuiszorgbedrijven gingen failliet. Gelukkig is daar onze universiteit, met haar specialisten op het gebied van economie en zorg. Tilburg University to the rescue. Wat ging er mis, en hoe nu verder? Gaan we zelf stofzuigen bij pa en ma?

Univers 9 april 2015

Coverstory .13

‘N

ederland verandert, de zorg verandert mee.’

Die overheidsslogan zal medewerkers in de thuiszorg flink de keel uit hangen. Alleen al in Brabant verloren er in de afgelopen maanden een paar duizend hun baan. Thebe Huishoudelijke Zorg en Pantein-Vivent gingen failliet. Was dat onontkoombaar? Of is er sprake van mismanagement?

Het Rijk schuift de thuiszorg sinds dit jaar op het bordje van de gemeenten, en die moeten dat doen met een budget dat 32 procent lager ligt. Zij dwingen daarom lage tarieven af bij de thuiszorgbedrijven. Zeker voor de ‘huishoudelijke hulp’, die nu geen ‘signaalfunctie’ meer heeft: dat wordt gewoon poetswerk, zonder zorg. Ton Wilthagen vindt het vreemd, die harde grens tussen zorg en huishoudelijke hulp. “Als iemand in de problemen zit, ga je daar niet even omheen stofzuigen,” zegt de Tilburgse hoogleraar institutioneel-juridische aspecten van de arbeidsmarkt.

“Wat zich in de thuiszorg voltrekt, is een drama voor alle betrokkenen. Een drama zonder regisseur,” zegt Wilthagen, want niemand weet waar het heen moet. “De zorg is van een bloeiende sector een zorgelijke sector geworden. Het paradoxale is dat er wel vraag is naar zorg. PostNL of ING moeten krimpen omdat er minder behoefte aan hun dienstverlening is. Maar in de zorg hebben we juist veel moeite gedaan om jonge mensen binnen te halen. De vraag zal alleen maar stijgen vanwege de vergrijzing. Het aantal tachtigjarigen verdrievoudigt de komende vijftien jaar. En we willen dat die mensen langer thuis blijven wonen.”

De bezuiniging op thuiszorg is kortzichtig van Rutte en consorten, vindt Wilthagen. “Dit gat moet gevuld worden met mantelzorg. Maar de maatschappij kan dat niet aan. De kinderen die voor hun ouders zouden moeten zorgen hebben zelf ook jonge kinderen. Zij zijn ‘de sandwichgeneratie’: klem tussen hun zorgtaken.”

Voor Wilthagen staat het vast: de mensen die nu hun baan verliezen, hebben we over een paar jaar keihard nodig. Of ze dan nog geschikt zijn om te werken, is de vraag. “Deze bezuiniging is een enorme desinvestering in die mensen. Ze doen niets meer aan werk of scholing. De zorg is vaak een van de eerste terreinen waarop wordt bezuinigd, omdat je er snel veel geld kunt weghalen. Maar dat is kortetermijndenken.”

de kant die het opgaat. Anders hadden mensen wel een andere politieke keuze gemaakt.”

“Ik vraag me af in hoeverre deze faillissementen een goed of een fout signaal zijn,” zegt Katrien Luijkx, bijzonder hoogleraar ouderenzorg. “Doordat er minder voorzieningen zijn, worden mensen creatiever. Ik verwacht dat ze vaker zelf zorg gaan regelen. Cliënten krijgen dan meer een stem over de kwaliteit van de zorg dan bij grote zorgorganisaties zoals Thebe of Pantein, en dat is goed.

Mijn angst is wel dat er mensen zijn die nu heel hard zorg nodig hebben, en het niet anders kunnen regelen. We worden met z’n allen in het diepe gegooid,” zegt Luijkx. “Aan de andere kant: als we kleine stapjes nemen, zijn we er over tien jaar nog niet.”

Goed, de overheid snijdt diep, maar de thuiszorgbedrijven hebben zelf ook wel een beetje zitten slapen. “Dit zat eraan zat te komen,” zegt gezondheidseconoom Janssen. “Deze faillissementen laten zien dat er te laat geanticipeerd is. Commerciële ondernemingen zijn gewend aan gymnastiek: een uitzendbureau

Laat zien dat al die banen die verdwijnen ook weer uitkeringen betekenen

Richard Janssen ziet het zonniger in. “We hebben steeds meer vitale mensen boven de 65. Die kunnen best mantelzorg doen.”

Janssen is hoogleraar economie en organisatie van de gezondheidszorg in Tilburg, en bestuurder van ggz-instelling Altrecht in Utrecht. “Je ziet het in Brabantse dorpen: mensen gaan samenwerken in zorgcorporaties. Er komen lokale oplossingen. Dat je nu ook weerstand ziet, komt omdat er echt sprake is van vernieuwing. Dat gaat met pijn gepaard. Maar er is draagvlak voor

als Randstad krimpt en groeit ieder jaar mee op de conjunctuur. De zorg is in vijftig jaar alleen maar gegroeid. Als ze dan moeten krimpen, moet zo’n bedrijf echt door de bocht. Thebe en Pantein-Vivent is dat niet gelukt, maar anderen lukt het wel.

Het is lastig, want de zorg zit vast aan cao’s die erg gericht zijn op het behoud van banen. Dat kunnen de werkgevers niet meer waarmaken. Ga daarover tijdig in gesprek met je personeel.

En ga naar de gemeenten, en laat ze zien dat al die banen die verdwijnen door hun toedoen vaak ook weer uitkeringen in hun gemeente betekenen.”

Ook Wilthagen vindt dat de sector zelf in actie had moeten komen. Medewerkers hadden moeten worden voorbereid op de veranderingen in de zorg. De zorginstellingen hadden moeten overleggen met Den Haag over een tijdelijke regeling zoals deeltijd-ww, zoals het bedrijfsleven tijdens de crisis deed. Dat is niet gebeurd. “Het drama heeft zich al voltrokken. Nu is het zaak die mensen die hun baan kwijt zijn toch bij de hand te houden en te helpen,” vindt Wilthagen. →

228.000 euro voor de directeur Het faillissement bij Thebe was voor medewerkers extra wrang vanwege het loon van de directie. Rob Stam en Karel Verweij staan aan het hoofd van het moederbedrijf, dat niet failliet ging. Volgens de laatste cijfers (2013), verdiende Stam bijna 228.000 euro (bruto, inclusief pensioen en onkosten) en Verweij bijna 221.000 euro.

Pantein-Vivent was een dochter van zorgorganisaties Pantein en Vivent. Bij Pantein toucheert Ton Hanselaar, een krappe 226.000 euro, en twee medebestuurders rond de twee ton. Bij Vivent geeft Inge Fleischeuer het goede voorbeeld: zij krijgt 174.600 euro. Ook Thebe en Pantein voldoen aan de nieuwe wet voor topinkomens zeggen ze. Die gaat uit van een ministerssalaris (178.000 euro), maar er is een overgangsregeling waar de zorgbedrijven gebruik van maken.

UvT-alumni in de zorg Bij Thebe was UvT-alumnus Herman Klingeman directeur van het nu failliete dochterbedrijf Thebe Huishoudelijke Zorg. Klingeman wil niet terugkijken. Hij is ‘al begonnen met loslaten’, zo laat hij weten.

Bij Pantein is alumnus bedrijfseconomie en register-accountancy Antoine Verhoeven lid van de Raad van Commissarissen. Hij is ook directeur bij Canon Nederland. “Er was geen andere uitweg,” zegt hij over het faillissement van Pantein-Vivent. “De gemeenten willen minder betalen dan onze mensen kosten. Dan kun je fors in de salarissen snijden, maar dat hadden we al gedaan. De ingrepen van het kabinet zijn misschien wel noodzakelijk. Ik heb daar verder geen mening over. Dit soort dingen, waarbij mensen hun baan verliezen, is gewoon vervelend. Maar het is zoals het is.”

Lokale oplossingen

Univers 9 april 2015

14. Coverstory

tekst Marten van de Wier fotografie Dolph Cantrijn

‘De marktwerking in de zorg is mislukt’ De vakbonden hadden het faillissement bij Thebe Huishoudelijke Zorg kunnen voorkomen. Dat zegt hoogleraar Pieter Ruys, lid van de Raad van Toezicht bij Thebe. Hij blikt in Univers voor het eerst terug op het faillissement, dat bijna 2000 medewerkers hun baan kostte. En vooruit, op de toekomst van de zorg.

Iets overlaten aan de markt is niet altijd het beste recept, vindt hij.

“H

ier, moet je eens kijken, wat de vakbonden ons allemaal voor processen aandoen,” zegt Pieter Ruys, emeritus hoogleraar Mathematical Economics, wijzend naar een stapeltje papier op zijn bureau. “Het geeft aan in welke sfeer wij moeten werken.” Thebe was eind vorig jaar groot nieuws: de huishoudelijke hulp-tak van de thuiszorginstelling ging failliet. Ruys zat als lid van de Raad van Toezicht dicht bij het vuur.

Wat was het probleem bij Thebe Huishoudelijke Zorg?

“Je hebt in de thuiszorg twee soorten banen: de poetssters en verzorgsters. In het geval van de huishoudelijke hulp gaat het om veredeld schoonmaakwerk. Geleidelijk hebben die dames toch zorgaspecten aangetrokken. Ze komen in situaties waarin mensen vragen om extra zorg, om een praatje of om even de kussens op te schudden. Ik kan me voorstellen dat ze dat dan even doen.”

Volgens vakbond FNV is het andersom: vroeger was er een ‘thuiszorger’ die alles deed, en is die functie juist opgeknipt en uitgekleed.

“Dat klopt. Het probleem is dat mensen toch die oorspronkelijke taken bleven uitvoeren. De vraag is dan: houden we hen aan wat de nieuwe taakomschrijving toestaat, of gaan we extra betalen?

Thebe heeft jarenlang extra betaald. Je zou het bestuur kunnen verwijten dat ze de poetssters niet aan hun taak hebben gehouden.

Thebe heeft ook veel oudere mensen in dienst, en hun loon is volgens de cao gestegen. Het bestuur had kunnen zeggen: nu wordt u te duur, nu moet u maar een andere baan zoeken. Is dat goed werkgeverschap? Nee. Maar nu staan we voor het probleem dat we van de overheid niet meer mogen betalen. Want daar komen de bezuinigingen in de thuiszorg op neer.”

Ruys vergaderde vorig jaar zomer met de top van Thebe volop

De zorg en de overheid Had Thebe niet kunnen wachten op extra geld van de overheid?

Het kabinet maakte onlangs 190 miljoen vrij voor een ‘zachte landing’ van de thuiszorg bij de gemeenten. Volgens Pieter Ruys is overheidsbeleid onzeker, en moeten zorgbedrijven zoals Thebe hun eigen organisatie financieel gezond houden. “Wij kunnen niet onze kop in het zand steken en wachten op de overheid,” zegt Ruys. Het is sinds de invoering van marktwerking een probleem voor de hele zorg: “Wat is de verantwoordelijkheid van de overheid, wat van de zorginstellingen? Dat is niet afgestemd.”

Univers 9 april 2015

over een oplossing. De medewerkers werd gevraagd een loonoffer te brengen van gemiddeld twintig procent, om banen te behouden. “We hebben het over mensen die al niet meer verdienden dan 12,15 euro bruto per uur. Dat is al weinig,” realiseert Ruys zich. “Wij vroegen die mensen om nog 2,50 euro in te leveren. Toch ging 85 procent akkoord.” Eén probleem: zonder instemming van alle vakbonden, kon de regeling niet doorgaan.

Een deel van de vakbonden lag dwars.

Als de bonden akkoord waren gegaan, was Thebe Huishoudelijke Hulp dan niet failliet gegaan?

“Ja. Wij hebben in juni geprobeerd onze arbeidsvoorwaarden in overeenstemming te brengen met het nieuwe overheidsbeleid.

Maar zonder instemming van de bonden, stonden wij met lege handen.”

Wat vindt u van de bezuinigingen door de overheid?

“Het zou wat minder met de botte bijl mogen gaan. De kernvraag is: wanneer houd je op met zorgverlenen? Voor mij als wetenschapper is het probleem van Thebe een interessante casus. Hoogleraren zouden vaker de ruimte en tijd moeten krijgen om essentiële maatschappelijke problemen op te lossen.

Ook de Universiteit van Tilburg mag zich dat als maatschappelijke universiteit aantrekken. Er is hier wel aandacht voor de zorg, maar dan vooral de commerciële kant.”

Uiteindelijk moeten we met z’n allen de zorg betalen, weet Ruys. Zuinigheid is geboden. Maar hij ziet ook de schade die de bezuini­gingen aanrichten. “Het dreigt nu te gebeuren dat alleen jonge mensen en allochtonen bereid zijn werk als huishoudelijke hulp te doen, omdat de overheid niet bereid is om meer te betalen. Dat vind ik geen goede ontwikkeling.”

Wat is dan de oplossing?

“Dat poetswerk moet worden geüpgraded. De marktwerking is voor zorgdiensten een mislukking gebleken. Voor de prijs die het mensen waard is, kan het werk niet geleverd worden. Je hebt naast de commerciële economie van goederen en diensten een relationele economie met ook zachte elementen. Het poetsen heeft een relationele kant, die de markt niet uitbetaalt. Eigenlijk is dat een non-profit activiteit. Om die te kunnen betalen, zou je moeten toestaan dat een instelling als Thebe profit-activiteiten ontwikkelt, zoals verpleegtehuizen, van waaruit ze non-profitactiviteiten kan betalen.”

Wat vindt u dan van de salarissen van de top van Thebe? Ze zijn hoger dan een ministerssalaris, en daarmee hoger dan de Wet op topinkomens in de publieke sector toestaat.

Coverstory .15

Dat type bestuurders mag blij zijn dat ze dit werk mogen doen

“Het zijn hoge salarissen. Maar ik heb begrepen dat ze passen binnen de geldende overgangsregeling van vier jaar. Het is een kwestie van geschiedenis. Een van de directeuren verdiende eerder drie ton, en dat is al teruggebracht naar wat nu toelaatbaar is: rond de twee ton. Maar dit type bestuurders moet niet zeggen dat ze gecompenseerd moeten worden voor hun harde arbeid. Ze mogen ook blij zijn dat ze dit werk mogen doen.”

Waarom zijn die inkomens dan niet lager?

“Je hebt ook te maken met de bestaande praktijk als je een nieuwe bestuurder zoekt. Hoe krijg je de goede persoon voor een zware baan als je het salaris gelijk stelt aan dat van een boekhouder?”

Gelijk aan een minister dan?

“Ministers gaat het vooral om hun inkomsten na hun ontslag,” zegt Ruys gedecideerd. “Minister zijn is niet zwaar, dat is egotrippen. Maar mijn punt: in de zorg om een marktconform salaris vragen, is absurd. Je werkt niet in de markt, je werkt in de zorg.

Dat vraagt om een mentaliteitsverandering. Daar moet tijd overheen gaan.”

Wat krijgt u zelf als lid van de Raad van Toezicht?

“Achtduizend euro per jaar. Dat is niet veel voor wat ik doe. Ik ben

er ongeveer een dag per week mee bezig. Ik denk dat als ik niet betaald word, men minder respect voor mij zou hebben.”

Heeft het bestuur van Thebe fouten gemaakt?

“In het verleden hebben de toezichthouders de vroegere bestuurders misschien te veel vrijheid gegeven. Het zou goed zijn als toezichthouders niet meer werden benoemd door de andere toezichthouders, maar door de stakeholders, zoals de cliënten. Want waarom zou je ruzie maken met het bestuur als je met dat bestuur aan dezelfde tafel zit, en het verder niemand interesseert? Maar in mijn tijd als toezichthouder - ik ben zes jaar geleden begonnen - hebben we wel degelijk gezorgd voor een cultuuromslag. Twee bestuurders zijn in die tijd vertrokken.”

FNV: ‘Thebe had niet failliet hoeven gaan’ Het verwijt van Ruys aan de vakbonden is onterecht, vindt bestuurder Karim Skalli van vakbond FNV Zorg en Welzijn. “Er is sprake van loondump in de thuiszorg. Er wordt puur op prijs geconcurreerd, niet op kwaliteit. Dat zorgt voor steeds lagere tarieven. Wij wilden die glijdende schaal tegenhouden, en samen met Thebe naar de gemeenten stappen om voor betere tarieven te strijden. Dat wilde Thebe niet. Wij geloven ook niet dat Thebe Huishoudelijke Zorg in december failliet had hoeven gaan. Volgens ons was er nog tijd om naar een oplossing te zoeken.”

Univers 9 april 2015

16. Studenten

tekst Frank van den Nieuwenhuijzen en Rik Wassens fotografie Ton Toemen

Nieuwe ronde, nieuwe kansen De studentenverkiezingen staan voor de deur. Hoe wordt de zetelverdeling? Wie komt er namens Front en SAM in de Universiteitsraad? Vanaf 20 april wordt het duidelijk, want dan openen de stembussen. Wat hebben de fracties SAM en Front het voorbije jaar bereikt? Wat kunnen we verwachten van de nieuwe lichting?

W

e spreken Fractie SAM (‘Studenten Aan de Macht’) in hun kantoor in gebouw Esplanade.

Vice-voorzitter Jeroen Wienen bladert door het verkiezingsprogramma van vorig jaar.

“Tja, als je het allemaal opschrijft, is het ook wel handig als je er iets mee gaat doen.” Hij wijst direct op het eerste punt uit het programma: lege collegezalen gebruiken als extra studieruimte. In januari werden al twee zalen vrijgemaakt.

Aankomende tentamenperiode zijn er drie zalen in Prisma vrijgeroosterd. SAM wil dat structureel aanpakken. “Als de plek er is, moeten we er ook gebruik van maken.”

Nog een facilitair punt: stopcontacten in collegezalen. “Die rondvraag staat nog steeds open”, vertelt Jeroen. Het antwoord laat dus nog even op zich wachten. Ook strijdt SAM al jaren voor een betere horecavoorziening bij de sportvelden van de universiteit. Recent kwam er weer een voorstel, maar langzaamaan kunnen we concluderen dat dit het niet gaat redden. Jeroen relativeert: “Het is goed om zulke dingen te agenderen zodat er over gesproken wordt. Het College wil het nu nog niet omdat er net een nieuwe sportkantine is bij het Sportcentrum. Het CvB is bang voor directe concurrentie. Wij willen geen concurrent - laat dat duidelijk zijn - maar als er een betere tijdelijke voorziening komt, dan vind ik dat een mooie tussenstap.”

Elders in gebouw E huist Fractie Front. Rowie Florijn (dagelijks bestuur) dreunt de door haar fractie behaalde resultaten volautomatisch op: “Waar we trots op zijn is de toegangscontrole in de bibliotheek. Ook hebben we een informatiemiddag georganiseerd over het leenstelsel. Op de derde plaats ons initiatiefvoorstel rond cursusevaluaties: een heel gedegen voorstel, waarop de medewerkersfracties positief reageren.”

Andere zaken kwamen daarentegen niet uit de verf. Voorzitter Nina van Gestel licht toe: “In ons vorige verkiezingsprogramma stond dat we Engelstalige opleidingen laagdrempeliger wilden maken voor studenten. In de praktijk betekent dat dat ook de ondersteuning van het Engels zou moeten worden versterkt.

Nationaal gezien blijkt echter dat dit in Tilburg al goed geregeld is met het Talencentrum en het voucher-systeem. Al doende besloten we om dit punt minder prioriteit te geven.”

Nieuwe lichting

Univers 9 april 2015

Machiel Hermans, lijsttrekker Fractie Front Machiel (20) studeert Bestuurskunde. Hij is dit collegejaar voorzitter van de Fractie Vrijspraak (Magister JFT) en Algemeen Bestuurslid Magister JFT. Zijn ambitie is om van de universiteit een plek te maken waar ‘zelfontplooiing hoog in het vaandel staat’. Want, zegt Machiel, zo sluit de TiU beter aan op de arbeidsmarkt.

Het is nog lang geen tijd om het stokje door te geven aan nieuwe fractieleden, maar de verkiezingen naderen. Wat brengt de toekomst? Rowie: “Los van ons verkiezingsprogramma geldt: negen nieuwe mensen, negen nieuwe invalshoeken… Dat enthousiasme willen wij niet te veel sturen. Het blijft natuurlijk Front en het moet binnen onze pijlers passen, maar verder willen we de creativiteit en energie van onze opvolgers volop de ruimte geven.”

Studenten .17 Blauw of groen?

Lees alles over de komende fractieverkiezingen op univers­online. nl. Op onze site blijf je dagelijks op de hoogte van het laatste campagnenieuws. Blauw of groen? Aan de hand van achtergrondverhalen, interviews en analyse helpen we je bij het maken van de juiste keuze.

Front richt zich op drie pijlers: focus op de actieve, betrokken student; versterking van de internationalisering en heldere communicatie op de uni. Daarbinnen formuleert de fractie tal van concrete wensen. Rowie: “Daar komt dit jaar nog bij dat we graag het ‘campusgevoel’ willen versterken. De beleving van een eigen, compacte campus zoals die ook naar voren komt in het nieuwe Tilburgse Onderwijsprofiel. Concreet denken we bijvoorbeeld aan een campuscafé ‘voor studenten, door studenten’.

Hierover zijn al gesprekken gevoerd met bijvoorbeeld Sodexo en Het Dorstig Hert.”

inhoudelijke keuzes. Op sommige gebieden is het inderdaad een populariteitsstrijd.”

Front kan zich wel vinden in die gedachte. Rowie: “Het is een beetje gekkenwerk aan het worden. Het gaat erom wie het grootste circus op de been brengt en het hardste loopt. Misschien moeten we inderdaad eens met iedereen kijken of het niet op een andere, betere manier kan. Uit navraag op andere universiteiten blijkt dat het daar niet veel anders aan toe gaat.

Een goed, niet fraudegevoelig alternatief is misschien nog niet 1,2,3 gevonden.”

Jeroen Wienen (SAM) op zijn beurt is trots op het nieuwe blauwe bloed: “Ik denk dat de kieslijst goed genoeg is om weer terug te gaan naar de vijf zetels die we altijd hadden.” De huidige fractie blijft de rest van de termijn inzetten op goede faciliteiten, ontwikkeling naast de studie en onderwijskwaliteit. Daarnaast wil SAM de internationalisering van Tilburg University versterken: “De internationale student op Tilburg University wordt eigenlijk nog niet veel gehoord in de medezeggenschap. Wij doen erg ons best om dit te verbeteren, maar dat is een moeilijk punt. We hebben nu een internationale kandidaat op de lijst staan en we hebben een nieuwe commissie VOIS - Voice Of International Students. Daarmee willen we kijken of we die internationale student beter kunnen bereiken.”

Verschillen tussen SAM en Front Dan de hamvraag: Wat is nu het verschil tussen SAM en Front?

Rowie: “Wat ons met name onderscheidt zijn de al genoemde drie pijlers. Overigens: de focus op de actieve student – studenten die ervoor kiezen om méér te doen dan wat puur noodzakelijk is voor de studie − betekent niet dat we andere studenten vergeten. Iedereen wordt gehoord en kan bij ons aankloppen.

Qua werkwijze kun je zeggen dat wij heel concreet met punten bezig zijn, terwijl SAM vaker breder werkt en meer uitgaat van een helikopterview.”

Jeroen is van mening dat dit onderscheid tussen beide fracties kleiner wordt. “Vroeger was er altijd een traditioneel verschil: SAM is er voor alle studenten en Front richtte zich vooral op de actieve student. Je merkt dat Front - zeker nu ze de grootste zijn - zich ook op de rest richt. Het verschil is daardoor moeilijker te zien.” Jeroen ontkent dus niet dat de fracties op elkaar lijken.

Toch vindt hij het goed dat er twee partijen zijn: “Je houdt elkaar scherp. Je wilt altijd eerder zijn, beter zijn; zorgen dat jouw plannen er daadwerkelijk komen.” De fracties trekken soms ook samen op, zoals bij het Scriptorium. Echter, dit gebeurt lang niet altijd. Jeroen: “Op sommige dingen wil je jezelf profileren. Daar doen we niet geheimzinnig over.”

Populariteitsstrijd Een korte terugblik naar april vorig jaar, toen SAM haar traditionele meerderheid in de Universiteitsraad verloor. Waar ging het mis? Jeroen: “Op de verkiezingsmaandag stonden we met beduidend minder mensen, en dan gaat er wel veertig procent van de stemmen doorheen. Dat is voor ons een harde klap geweest.”

Dat duidt op willekeur van het systeem, maar Jeroen probeert de voordelen te zien: “Het blijkt dat het aantal stemmen nergens zo hoog is als in Tilburg. Dat wijst óók op bewustzijn en betrokkenheid bij onze studenten. Alleen: misschien moeten we de verkiezingen anders organiseren.”

“In de huidige vorm gaat het niet altijd om de inhoud”, stelt Jeroen. “Het gaat erom dat je mensen weet te bereiken, hoe je dat doet maakt niet uit. Het zou mooi zijn als we een slag kunnen maken zodat mensen zich meer bewust worden van de

Iris Wester, lijsttrekker SAM Iris (22, Bestuurskunde) is coördinator studentengeleding in de faculteitsraad van Tilburg Law School. Ze was vorig collegejaar actief in de Opleidingscommissie Bestuurskunde. Iris wil zich inzetten voor hoogwaardig academisch onderwijs. “En een goede studieomgeving. Met voldoende ruimte voor individuele verdieping en verbreding.”

Univers 9 april 2015

18. Kleren passen

tekst Sanne de Rooij en Aranka van Zanten fotografie Jack Tummers

Niet meer uit de kleren Nooit meer geworstel in dat té kleine pashokje. Of eindeloos gezoek naar de juiste maat.

Binnenkort passen we kleding virtueel. Met een druk op de knop trek je een broek, shirt of jurkje aan. Is het wat? Univers ging alvast wat kleren passen.

‘Je hebt het snel door’ “Oké, wat zal ik als eerste gaan passen”, begint Janne Wijdeven (21). De studente Filosofie heeft zich geïnstalleerd voor de virtuele spiegel. Ze vindt het leuk dat je combi’s kunt maken zoals een broek met een shirtje. “Het is wel jammer dat je niet zo goed kunt zien of je borsten er mooi uitkomen of dat je vetrolletjes hebt”. Daarnaast vindt Janne de virtuele paskamer een gebruiksvriendelijk systeem: “Je hebt het best snel door. Ik krijg er alleen wel lamme armen van.” Wat een voordeel is volgens Janne: “Mijn benen zijn nog nooit zo dun geweest, haha!”

‘Hij flipt helemaal!’

Aranka van Zanten (21), redactielid bij Univers probeert het ook. “Ik pas nooit jurkjes dus laat ik dat eens doen. Out of my comfort zone”. Zij vindt de spiegel een beetje omslachtig: “Ik denk dat je beter online van jezelf een foto kunt maken, en daarop kleding kunt passen.” Ze zou met dit systeem alleen kijken of een combi leuk staat, en wanneer dat zo is zou ze het wel passen. “Bij deze manier van passen zou ik het niet meteen kopen.” Na een tijdje begint ze zich vreselijk te irriteren aan het apparaat: “Hij flipt helemaal!”

It’s all about the chip In elk kledingstuk dat je wil passen zit een chip die wordt herkend door het softwaresysteem dat de spiegel aanstuurt. Wanneer je kledingstukken hebt uitgekozen en deze hebt opgehangen, weet de spiegel meteen welke kleren je wilt proberen. Je gaat staan en passen maar. De virtuele paskamer is ontwikkeld door M3 ICT Solution. Het bedrijf wil ‘de winkelbeleving’ voor klanten verbeteren.

Je privacy wordt hierbij wel ‘een beetje’ geschonden, geeft het bedrijf toe. De informatie uit de chip kan gebruikt worden door winkels om je shopgedrag te volgen. Zij kunnen aan de hand van de chip zien waar je bent. De chip is pas na een paar keer wassen uitgeschakeld. Wel is deze alleen af te lezen met een speciale reader.

Univers 9 april 2015

Pashokje? Zooo 2014 Kleren kopen zal nooit meer hetzelfde zijn. Over een aantal jaar kun je zelf op een knopje drukken in het pashokje wanneer je een andere maat nodig hebt. Deze wordt dan voor je gehaald door een medewerker die een seintje krijgt op een telefoon of tablet. Daarnaast kunnen we via een app en via webshops gewoon virtueel kleding passen. Dus bestel je over een paar jaar iets bij Zalando of Wehkamp, dan kun je het eerst even in je huiskamer virtueel passen voordat je op de bestelknop van je laptop drukt.

Kleren passen .19

Aranka van Zanten voor de virtuele passpiegel, Janne Wijdeven legt uit

Univers 9 april 2015

20. Lifestyle

coördinatie Niek Willems

Telkens werd ik teruggespoeld door nieuwe golven bier

Column

Een avondje uit Was het gezellig, vroeg mijn vrouw. Zij had mij ’s morgens aangetroffen op de bank, in volledig geklede toestand. De avond daarvoor was ik naar een of andere vage bijeenkomst geweest.

Ik weet nog dat ik daarna samen met een onduidelijke groep mensen in een wazig café was terechtgekomen.

Het café was een studentencafé en dus waren er veel studenten en al die studenten dronken bier, heel veel bier. Aangezien zij welopgevoed en hoffelijk waren – wat opmerkelijk is voor studenten – boden zij ook mij voortdurend bier aan, steeds meer bier. En het is nu eenmaal niet beleefd om zulke blijken van waardering en achting te weigeren.

Wel moest ik net doen alsof ik verstond wat ze allemaal tegen mij zeiden. Het geluidsniveau van de muziek was echter dusdanig hoog, dat ik geen idee had wat er allemaal in mijn oor werd geschreeuwd, behalve spuug en stukjes borrelnoot. Op goed geluk knikte ik ja en nee en zozo, en ik stemde mijn gezichtsuitdrukking zoveel mogelijk af op hetgeen ik vermoedde dat zij me trachtten duidelijk te maken.

Ik kan mij nog vaag herinneren dat ik later op de avond diverse pogingen heb ondernomen om het café te verlaten, maar telkens werd ik teruggespoeld door nieuwe golven studenten en nieuwe golven bier. En nu zat ik thuis op de bank en golfde het nog steeds. Barstende hoofdpijn. In mijn mond de smaak van een dood vogeltje, dat waarschijnlijk ten prooi was gevallen aan dezelfde kater waarmee ook ik te kampen had. Was het gezellig?

Geen idee. Waarschijnlijk wel.

Erik-Jan Broers is docent aan de rechtenfaculteit. Lees zijn blogs op Universonline.

I-con

Koen Rouwhorst (23), Liberal arts and sciences

Ik kan niet weg voordat ik op 9gag heb gekeken Kledingstijl Kledingstijl? Ik pak gewoon wat er boven op de plank ligt. Meestal met een zwarte broek, die past overal bij.

Favoriete eten?

Recentelijk heb ik sushi ontdekt.

Onbeperkt eten. Vooral met sojasaus, dat vind ik heerlijk.

Bier, wijn of sterke drank?

Ik ben eigenlijk niet zo van de alcohol.

Maar als ik toch moet kiezen, dan kies ik voor bier.

Toekomstplannen?

Ik wil nog veel gaan reizen. Azië lijkt me heel leuk, daar ben ik nog nooit geweest. En verder wil ik in de toekomst creatief bezig zijn en veel ondernemen.

Hoeveel kinderen wil je later?

Geen. Want uit onderzoek blijkt dat kinderloze mensen gelukkiger zijn.

En dat ouders gelukkiger zijn als de kinderen op zichzelf gaan wonen. Ik ben liever onafhankelijk.

Doof of blind?

Blind. Ik houd te veel van muziek om doof te zijn. Dan kan ik maar niemand zien. Je kunt trouwens ook voelen of iemand knap is.

Univers 9 april 2015

Slechte gewoonte?

Ik kan niet weg voordat ik op 9gag heb gekeken. Dat is toch wel mijn slechtste gewoonte.

Plannen vanavond?

Niet zo veel. Ik ga vanavond voornamelijk leren. Ik heb binnenkort namelijk een belangrijk tentamen.

Lifestyle .21 App Wè nou?

Hechte vrienden en een dikke huid

Un tegelke voor ons Royke Roy Donders ligt voortaan naast Guus Meeuwis en Kluun op de Tilburgse Walk of Fame. (Ja, die bestaat echt). De Brabantse Stylist kreeg de tegel omdat hij een ‘uithangbord’ is voor Tilburg. Wat vindt de TiU-student hiervan? En wat vindt de TiUstudent van Royke?

Voor Tilburg is hij ‘famous’ en dan vind ik ook wel dat hij een tegel verdient. Ik vind hem alleen wel een beetje over de top en zijn kleding is lelijk. Hij is niet beroemd om de juiste redenen, en zet zichzelf eerder voor lul.

Lotte Smeets (18), International Business Administration

Roy Donders valt onder de categorie van mensen die ik wil vermijden. Niet om zijn uiterlijk, maar gewoon omdat hij me niet boeit. Die tegel snap ik niet helemaal, want wat heeft die kerel nou eigenlijk echt bereikt?

Jeroen Niederer (23), Rechtsgeleerdheid

Die tegel op de Walk of Fame vind ik onterecht, zeker omdat hij tussen grote namen ligt. Ik vind Roy Donders verder niet interessant, hij schreeuwt gewoon om aandacht. Ik zou in ieder geval nooit mijn haren door hem laten doen.

Een groepschat met meer functies. Dat is het idee achter de nieuwe app Happening, bedacht door oud-studenten van de Universiteit van Twente. Emiel Mols, Frank van Viegen en Jelmer Feenstra namen de populaire groepschat van Whatsapp over en bundelden dit met extra’s: onder andere een anonieme chat, selfie opdrachten, ranking spel en een datumprikker. Van handige functionaliteiten zoals een Wie Betaalt Wat tot lachwekkende spelletjes. Handig en vermakelijk, maar dan moeten al je vrienden écht mee doen. Als de helft de datumprikker niet invult of niemand reageert op jouw selfie oproep, kan het slaapverwekkend worden. Zoals de naam ‘Happening’ al zegt, er moet wel iets gebeuren.

Maar als je vrienden wel actief zijn, is de selfie game vermakelijk: zo snel mogelijk opdrachten uitvoeren en dit bewijzen met een selfie. Het levert humoristische foto’s op die je normaal gesproken nooit ontvangt van je vrienden. Praat maar tegen een rubberen eend of probeer je neus te raken met je tong.

Bij de komische ranking game krijgen de deelnemers een vraag voorgelegd zoals ‘wie is de beste chef’ en ‘wie zou een gevecht winnen’. Iedereen mag ranken en daaruit volgt een top drie. Klinkt prikkelend, maar het ligt ook gevoelig. Want wie leeft het ongezonds? Wie is de beste leugenaar? Wie zal als eerste plastische chirurgie ondergaan?

Een dikke huid en een hechte vriendengroep zijn essentieel om zulke vragen te overleven. Of je kiest er voor om de ranking niet in te vullen natuurlijk. Aranka van Zanten Happening. Gratis via App Store, Google Play Store en www.happening.im

Lotte van Breder (19), Bedrijfseconomie

Hebben wij een Walk of Fame? Om het netjes te zeggen, eigenlijk vind ik Roy Donders totaal niet interessant. Ik weet dat hij op TV komt en dat hij worstenbroodjes en huispakken verkoopt, maar ik heb hem eigenlijk liever dood dan levend.

TV

Robert Ossenblok (21), International Business Administration

BNN, doe dat nou niet

Rokjesdag Beste Ons Mam, ik heb witte benen en zit compleet onder de blauwe plekken van de hockey en de cantus. Binnenkort is het Rokjesdag, en ik wil graag mijn benen laten zien.

Beste R. een lastig probleem. Mannen geloven dat iedere vrouw van nature gladde bruine benen bezit maar een echte sportvrouw heeft die gewoon niet. Blauwe plekken kun je niet wegpoederen of schminken. De oplossing: zomerpanty’s. Een onsexy maar goede oplossing. Je kan ze duur kopen bij de lingeriezaak of goedkoop bij de Hema: dé natural 15 denier panty. Mat, nooit glimmend. Wel met natte handen aantrekken. Niemand ziet het en je benen zijn meteen twee tinten bruiner. Niet aandoen als je ook maar een sprankje vermoedt dat een afspraakje zal uitlopen op seks.

Heb jij prangende vragen voor Ons Mam? Mail naar univers@uvt.nl

Ooit was ik BNN-lid. De omroep maakte goede programma’s en doet dat sporadisch nog steeds. Je zal het maar hebben, bijvoorbeeld, en Spuiten en slikken. De laatste jaren ben ik mijn interesse enigszins verloren en ontwikkelde ik de compleet ongefundeerde mening dat de omroep net als al het andere ‘van vroeger’ naar de gallemiezen aan het gaan is.

Toen ik de trailer van het programma First Dates zag, riep dat bij mij dan ook een triomfantelijk gevoel van gelijk op. Het concept? De redactie kiest koppels die met elkaar mogen gaan daten in hetzelfde restaurant. Je filmt het, interviewt ze achteraf en plaatst een paar teasers op de website. Je hoeft het wiel immers niet bij ieder concept opnieuw uit te vinden. In aflevering 1 vliegen de ‘lekker gekke’ citaten je om te oren: ‘Ik vind het leuk om naar feestjes te gaan. Ik ga erheen, ga uit mijn plaat, dan ga ik naar huis’ en ‘Ik ben niet echt een seksmannetje’. Die laatste komt van de 73-jarige Wim, die met zijn date met de eveneens 73-jarige Rietje de eerste aflevering redt. Ze gaan naar dezelfde soos, komen uit de Jordaan en besluiten broodnuchter dat het niks wordt.

Je ziet allerlei soorten mensen en dit keer niet, zoals in andere slechte programma’s, alleen om ze uit te lachen. Hoewel, eigenlijk wel een beetje om ze uit te lachen. Of eigenlijk voornamelijk om ze uit te lachen. En dat soort beeldbuisvermaak hebben we al genoeg op zenders als MTV en TLC. En de informatieve waarde blijft ook beperkt tot ‘het is best ok dat ze best wel stevig is’ en ‘ja, je wilt je leven toch delen, he?’.

Nee, BNN. Nee. Jozien Wijkhuis

First Dates is elke dinsdag­ avond (20.30 uur) te zien op NPO 3

Univers recenseert alles. Ook op UniversOnline.

Univers 9 april 2015

22. Incrowd

tekst Ron Vaessen en Aranka van Zanten

Over de schutting Wat gebeurt er ondertussen op de andere universiteiten?

#Glurende hockeytrainers Niet te voorkomen, lezen we in het Utrechtse Trajectum.

Maar er kan wel wat aan gedaan worden: stel de Verklaring Omtrent Gedrag (VOG) verplicht. Zodat iemand die al eerder veroordeeld is voor het stiekem filmen en begluren van hockeymeisjes, zijn slag niet zomaar bij een andere club kan slaan. Dat werkt preventief. Toch is het geen garantie. De cultuur van de vereniging blijft veel belangrijker: hoe bespreek je dingen, wat is het klimaat?

#Lanterfantende Einsteins

#UB zonder boeken In Rotterdam wil de UB ‘datamanager’ worden van de universiteit. Weg dus met de boeken. Want die staan maar in de weg. Promovendus Rolf Viervant komt ertegen in opstand in Erasmus Magazine.

De wortels van expertise waarmee de Rotterdamse universiteit zich onderscheidt liggen in de bibliotheek, stelt hij. En dan gaan ze daar de bijl inzetten? Viervant is verbijsterd en rekent door: “Daar zitten ze dan, met een transparante bibliotheek vol studieplekken, internetaansluitingen, bespreekruimten, printers, datamanagers, workshops en datacontracten, zonder boeken. Echt! Een bibliotheek, zonder, boeken.”

De rede is de kracht van de wetenschap. Denken, redeneren. Maar intuïtie en creativiteit zijn minstens zo belangrijk: dáár komen nieuwe ideeën uit voort. Vreemd genoeg hebben we het daar nooit over, constateert hoogleraar Marten Scheffer in Resource (het blad van Wageningen). Wetenschap zou te rade moeten gaan bij de kunst: daar leert men interessante, juiste vragen te stellen. En we zouden moeten lanterfanten, liefst de helft van de tijd. Om nieuwe ideeën vervolgens te toetsen aan de ratio.

Van beveiliging naar de UB Univers spot personeel en studenten in het wild. We overvallen je op de campus met de vraag: wat ben je aan het doen?

Op vrijdagmiddag lopen we naar de UB en vinden Yimaz Metin achter de balie. Daar is hij druk in de weer met de roosters voor het personeel.

“De vrijheid hier, elke dag een andere klant en contact met studenten vind ik het leukste van mijn werk.” Metin, geboren in Turkije, werkt al sinds 1998 op de universiteit en begon als oproepkracht bij de beveiliging. “Helaas had ik geen beveiligingsdiploma dus moest ik stoppen.

Daarna ben ik naar het Audiovisuele Centrum gegaan en uiteindelijk eindigde ik hier in de bibliotheek.”

Hier is hij coördinator van de Library Services en maakt onder andere roosters voor het personeel en helpt studenten achter de balie. En zelfs hier maak je bijzondere dingen mee.

Univers 9 april 2015

C a m p u s corners

Een tijdje geleden wilde een studente wifi op haar Samsung tablet. Metin moest de instellingen daarvoor aanpassen, maar dit lukte niet. “Haar instellingen waren zo vreemd dat ik de tablet maar terug gaf en vroeg of ze de standaardinstellingen er in kon zetten.

Ze kwam er mee terug, maar het is niet gelukt om wifi te installeren. Ik heb echt alles geprobeerd. Later kwam ze weer terug en diende ze bij een collega een klacht over mij in. Ik zou haar tablet stuk hebben gemaakt. Dat was dus echt niet waar.” En ziet hij haar nog weleens? “Ja, maar dan loopt ze direct naar een andere collega.”

#Soft guy Stapel Diederik Stapel was slinks en koelbloedig, dacht schrijver Joost de Vries. Tot hij diens boek las: Ontsporing. Daarin betuigt Stapel spijt. Hij wist ook niet hoe het zo gekomen was, de leugens gingen van klein naar groot. Wat een teleurstelling, schrijft De Vries in Advalvas. Stapel had zich een ‘overtuigd bad guy’ moeten tonen. Had hij maar gezegd, zo mijmert De Vries: “Ik heb iedereen bedrogen omdat iedereen dom is en ik slim; ik heb iedereen bedrogen, gewoon omdat het kon.”

Dan was hij veel interessanter geweest, voer voor schrijvers in plaats van psychologen.

Science & School .23

text Bart Smout

Masterpiece

Competition results in high bonuses for bankers The high bonuses in the financial sector are the result of competition on the labor market. The culture of bonuses encourages bankers to take excessive risks. Research by PhD student Anton van Boxtel suggests this.

This bonus culture in banking seems to be irrepressible. Van Boxtel isn’t surprised. But, instead of focusing on the bonuses, he looked at the labor market. Competition among banks and bankers is one of the main causes for the level of bonuses, the financial economist says.

Van Boxtel developed a theoretical model to analyze the reasons why banks pay bonuses, and why these are so high that they tempt bankers to take excessive risks.

“You have to take risks to make a profit. Some bankers are better at taking risks than others,” van Boxtel explains. The banks don’t always have full insight in the skills of the people they recruit. That explains the bonus system, which serves as a tool to determine quality. “By offering an average salary and specifically award bonuses for excellence, banks scare away less skilled bankers and attract the better ones.”

At the same time, high bonuses entice good bankers to stay.

“Otherwise, they would be snatched up by other banks.”

High bonuses encourage bankers to take risks. “In a nutshell,

Eureka!

Foreign name

Is your name Mohammed and would you like to manage an investment fund? Think again. Investors are less likely to buy shares from an investment fund when the manager’s name sounds foreign.

Research carried out by professor of Behavioral Finance Oliver Spalt, together with two colleagues from Mannheim and Miami, suggests this. “Discrimination is an issue in the financial sector”, Spalt says. Investment funds that are managed by persons with foreign-sounding names obtain 10 per cent less investments than investment funds that are managed by persons with typically American names. Spalt says,

you could say that competition leads to higher bonuses, which in turn leads to taking bigger risks.” Van Boxtel says that challenging the excessive risks bankers take is a real problem. “Good results are rewarded more than bad results are punished.” In practice, banks have few means to take appropriate action when bankers have gone too far.

Van Boxtel advises to deal with the bonus culture by addressing the competition on the labor market. “If it is harder for bankers to switch jobs so easily, it may lead to lower bonuses and less risky behavior.”

PhD dissertation: Essays on Competition in Banking. Anton van Boxtel (1984, Heemskerk) started the Research Master in Finance at the Tilburg School of Economics and Management in 2010 and started his PhD research at the Department of Finance in 2011. Van Boxtel is currently assistant professor at the Institute for Advanced Studies in Vienna.

“We estimate that investment funds with managers with foreign-sounding names annually miss out on about $133,000.”

Sweetie 2.0

In Tilburg, people are hard at work crea­ting a virtual girl. Sweetie 2.0 will be her name, and she is the successor of Sweetie 1.0, who caught thousands of online pedophiles. Stefan Bogaerts, professor of Clinical Forensic Psychology, and Bert-Jaap Koops, professor of Regulation & Technology, are working with Terre des Hommes to create Sweetie 2.0. Bogaerts and Koops are primarily involved in researching the effectiveness of prevention by deterring and undermining online child molesters. Sweetie 2.0 will launch in a year and run for three to four years.

Cruel women

Women are just as cruel as men. The role of women in large-scale violent acts is much larger than previously thought,

Anton van Boxtel: “Good results are rewarded more than bad results are punished.”

says Alette Smeulers, professor of International Criminology in the International Criminal Law Review (vol. 15, 2015). Her extensive literature review shows that women were involved in violent acts in Nazi Germany, but also in Sierra Leone, Sudan, Colombia and Iraq, where conflicts currently take place. Women are just as capable as men of committing gruesome acts of violence in wartime. Smeulers explains: “It is time to accept that female perpetrators are regular women, and that these women are just as likely to be involved in large-scale violence as regular men.”

Univers 9 april 2015

24. Science & Society

text Jozien Wijkhijs photography Dolph Cantrijn

Teaching computers to

communicate

Last week, the university granted the Tilburg center for Cognition and Communication (TiCC) the status of Center of Excellence. The institute combines expertise in a large number of research fields to explore human intelligence and intelligent systems. By doing so, it works on recent developments such as robojournalism, eHealth, social media, and machine translation, to mention a few.

F

or a short while, the title ‘Center of Excellence’ that the Tilburg center for Cognition and Communication (TiCC) was almost certain to receive, was questioned by employee faction Abvakabo. At the university council meeting on 27 March, the faction had some concerns about the money that comes with the quality mark. Would the money, 200.000 euros every year for the next five years, be used to cover deficits in the departmental budget, instead of on better research? Professor Emiel Krahmer, scientific director of TiCC, does not share this concern, nor does the Executive Board.

The board guaranteed the factions in the university council that TiCC will indeed only use these funds for research and promises to monitor the money flow, just like it does with any other Center of Excellence. Krahmer is pleased that TiCC has the Executive Board’s trust.

With this, TiCC becomes the fifth and last Center of Excellence.

After that all the money that the university had reserved for creating the Centers of Excellence has been spent. This project awards a number of multidisciplinary research centers additional support from the university. The other Centers of Excellence are INTERVICT, Netspar, TILEC and CoRPS. Tilburg University wants them to continue to be leading in their international field of research. To get the status, institutes are inspected by the Breimer Committee. It determines whether the institute lives up to the standards the university has set. The committee wrote: “TiCC program leaders have yielded impressive results, in quality and volume, speaking invitations at conferences, publications in leading journals in their fields, and membership to the editorial boards of top professional journals.”

Facial expressions TiCC does research, in Krahmer’s words, on how people communicate with each other and how you can teach a computer to simulate that. “The combination of these two angles is unique,” says Krahmer. “Researchers from all kinds of disciplines are involved in TiCC, it is very multidisciplinary.” Some of the fields of science that are represented in TiCC are computational linguistics, communication studies, artificial intelligence and psychology. To bring all the different disciplines together, TiCC organizes colloquiums, presentations, and away days for its academics.

The center consists of two research programs: the Language, Communication and Cognition (LCC) research program and the Creative Computing (CC) research program. The first explores cognitive, functional and social aspects of human communication and the second studies the computational modelling of cognitive processes in the visual, linguistic, and ludological domains.

‘Ludological’ means the study of games and gaming, especially video games.

However, it is the combination of the two research programs

Univers 9 april 2015

Emiel Krahmer, scientific director of TiCC

which makes TiCC unique, and which can help for the development of interesting, new applications. For example, LCC researchers study how speakers express themselves non-verbally, using facial expressions and gestures. CC researchers use these data to develop computer programs that can automatically interpret non-verbal behavior of people. This is useful for robots that interact with, for example, elderly users, such as the cute girl robot Alice (not developed by TiCC), about whom a documentary has just been screened at the International film festival in Rotterdam.”

Horizon 2020 The money that TiCC receives from the university will be used for three things. Krahmer says they plan to facilitate the development of new project applications, attract more young researchers (in particular PhD candidates) and strengthen the visibility of the institute, for instance by inviting international visitors.

Recently, TiCC also received the news that a research project in which they participate receives three million euro from the European funding program Horizon 2020. With that money, the institute will contribute to the development of translation systems for MOOCs. This can be used for the subtitles of lectures. The project has the title TraMOOC. Researcher Menno van Zaanen told Universonline: “The number of MOOC’s (Massive Open Online Courses) is growing, but are usually only available in one language. Automatic translation of lectures is possible, but the quality of those kinds of translations is often insufficient.”

This kind of multidisciplinary research will be even more important in the future, expects Krahmer. “Science funders like NWO (The Netherlands Organisation for Scientific Research) stimulate it. At the same time, researchers shouldn’t lose sight of their own discipline. They don’t have to be an expert on a different field than their own, as long as they are willing to collaborate and are to some extent familiar with the possibilities and limitations of the other field.”

International.25

text Jozien Wijkhuijs photography Ton Toemen

The New University, the call

from the Maagdenhuis What started in Canada, is spreading around the world. Student bodies and university employees in Amsterdam, are making themselves heard. Fed up with the focus on efficiency and the lack of transparency at universities, students and employees occupy university buildings and organize protests. What is happening exactly and what does this protest look like in Tilburg?

O

ne of the first shout-outs students of the London School of Economics (LSE) received when they occupied the Vera Anstey Suite, a meeting room at their university, came all the way from the Dutch capital. “@LSEOCCUPATION Keep up the good work, solidarity from Amsterdam”, the Dutch students tweeted. By then, the students of the University of Amsterdam (UvA) had been occupying buildings that belong to the university for over a month. In a new wave of student occupations, the Netherlands, for a while, has become the center of Europe. Students are protesting against new education laws, the focus on efficiency, budget cuts and unethical investments by their universities.

Not only students are trying to make themselves heard. Employees of several universities have declared solidarity to the students and have even united in new protest groups. In Amsterdam, it is ‘The New University’ for students and ‘Rethink UvA’ for employees. In other cities in the Netherlands, such as Rotterdam and Utrecht, similar organizations have been founded.

Long live the revolution Amsterdam is the scene of the biggest protests in the Netherlands. In the very early morning of 13 February, a group of people calling themselves ‘New University’ occupied the Bungehuis, a building belonging to the University of Amsterdam. They hung a sign on the front of the building that read: “This building is occupied! By students and teachers in their struggle for free, democratic and emancipatory education. [...] The occupation will last until our demands are met. Long live the Bungehuis revolution!”

After 11 days, the police started to pull the occupants out of the Bungehuis. The Executive Board did talk to them at first, and later initiated a lawsuit to get them out. They demanded that every student paid 100,000 euros for each day that they stayed. They did stay and were removed by the police. Then, almost immediately, the students kicked in the door of another building, the Maagdenhuis. Again, they declared not to leave until the call for more democracy is met.

The people in the Maagdenhuis declared that 4 March was ‘National student protest day’. In Tilburg, only a small group of students responded to the call from the capital. While in 1969, Tilburg was the source for widespread student protest, in 2015, around fifteen students protested for more transparency. The two student factions, SAM and Front, even said they thought protest was un­necessary in Tilburg. According to them, students here are heard. The protesters asked lecturer and researcher Arthur Kok, who was giving a lecture on Hegel to Philosophy students at that moment, to support them. He moved his class outside to the corridor and continued his lecture. According to Kok, the focus on efficiency and valorization threatens studies like Philosophy and other humanities studies. “And without the Humanities, there can be no university.”

New University Tilburg In Amsterdam as well as in Tilburg, the faculties of Humanities are reorganized. This was one of the reasons for the students in Amsterdam to occupy the Bungehuis, and in Tilburg for Vino Avanesi, student Online Culture, Arts, Media and Society, to get involved in the protest. A group of five students and around thirty sympathizers have united under the name New University Tilburg (NUtilburg).

They are not planning on occupying a building anytime soon, but want to walk the diplomatic path first. They had their first meeting recently, and plan to have a lunch debate on 15 April. Before this protest, one student, Arnoud van Hulst, took a sleeping bag and laid down on a bench at the campus. He made the national news as ‘the lonely protesting student at Tilburg University’.

The situation at Tilburg School of Humanities (TSH) is not the only reason Vino and four →

Univers 9 april 2015

26. International

In 1969, students occupied Tilburg University and renamed it Karl Marx University.

It was the start of widespread student protests.

The New University others decided to make flyers and protest in front of the Dante building. “Discontent is alive across the university. Unfortunately, there is a culture of silence, where criticism is muffled in an attempt to uphold the status-quo. There definitely is a spirit of criticism in Tilburg. And Tilburg University has its problems,” he claims. He goes on to say that in Tilburg, just as in Amsterdam, there is too much focus on efficiency, and too little transparency.

Take the discussion about the reorganization plans at TSH, in May, he says, “The University Council asked questions about the

Criticism is muffled in an attempt to uphold the status-quo Executive Board’s vision on the future of TSH. Strong words were exchanged, and after that, the meeting was suspended until the beginning of July. Staff at TSH told us that in the meantime, negotiations were continued behind the scenes and a watereddown plan was accepted. That is not transparent at all.”

Old Boys Network Light “The new reorganization program, BEST, puts a lot of pressure on education. Professors need their support staff, because they already work very hard. If they also have to take on tasks that are now carried out by their support staff, education will get even more under pressure. Meanwhile, university staff is already reviewed on the economical merits of research, and a lot less on the quality of education,” says Vino.

Univers 9 april 2015

The little attention to education affects a lot of students, Vino says. According to him, the student factions should emphasize this a lot more. “The factions in the different councils are toothless. The university has simply institutionalized the protest, so that they are harmless. It is like ‘Old Boys Network Light’, members of the student factions might eventually all end up in boards themselves. We, and especially the factions, should focus on what kind of university we want Tilburg University to be.”

This criticism is not new; the claim that student factions Front and SAM are ignoring major problems and wrongly claim every­thing is fine in Tilburg, has been heard before. Both factions reacted to this claim in articles on UniversOnline. Rowie Florijn from Front wrote: “Of course, the student from Tilburg is critical, but also where he is supposed to be: at the negotiation table. [...] The difference with for example Amsterdam, is that the student from Tilburg is heard. When we express our concern about matters in the university council, this is considered seriously.” The students from the other student faction, SAM, agree with her: “Only offering an alternative voice does not provide solutions, in our opinion.

We think providing a constructive solution is much more useful.”

Tineke Bennema, Tilburg University’s spokeswoman, agrees with Front and SAM. “The student factions in Tilburg have lots of supporters and the students that are active in Front and SAM don’t recognize the criticism. We even received a prize for the university’s good relationship with its active students and employees, the Toffe Peer award. I see no evidence for the claimed culture of silence.”

Before the protests became national news, there was already a strong sign of protest at Tilburg University, Vino says. “In June 2014, six professors wrote a petition, Put researchers first, for a better Tilburg University. This was a clear message from the professors and 160 people backed it. Some did not, because they

International .27

The grave smile of someone who has been to hell and back

A 22-year-old’s mistakes

feared negative consequences. Now, eight months later, there is still no open discussion about it.”

Discussion about quality Spokesman for this petition was professor of Economics Eric van Damme. In an interview in June, he said: “I miss the discussion about quality. The Board’s mind is on the wrong things. The distance between the administrative level and the academics at the workplace is too big. The ambition and the vision that academics have, is not the same as the management’s vision.”

In November 2014, Van Damme and three of his fellow professors wrote a paper Researchers first, for a better TiU, eight months later. Despite the fact that the authors of the paper advocate an open and transparent university, this paper has never been published as a concession to the members of the Executive Board. Van Damme: “The board was not thrilled about the first petition. They said it was unfortunate that we generated so much publicity.” The professor still hopes for a constructive debate. “We will have a discussion this spring; Academic Forum is involved in organizing it. There are more parties now. We could involve New University Tilburg in the debate.” Van Damme is not worried that the time that passed since the original petition, will lessen the protest. “The protest here is like a fire in a heath. It does not die, it keeps smouldering.“

The other day, I heard someone say ‘everyone makes a stupid mistake at the age of 22’ with the grave smile of someone who has been to hell and back. Being 22 years old is tough. You dye your hair the wrong colour, or you fall for the wrong person, or you make a fool of yourself by asking a question you didn’t realise was offensive. Wrong timing, wrong job, wrong friends, wrong choice.

It’s a ridiculously normal thing.

At the age of 22, some (I won’t say who) wear large, unflattering glasses that are out of proportion compared to the rest of their body. Others (and I still won’t say who) choose not to pursue a college education and to grow flowers and vegetables for a living instead. And even though at the time, it seemed like they were making a huge mistake (especially the one with the glasses), they both turned out alright. Who’s to say that a so-called mistake won’t turn into the best learning experience of your life? Even if that mistake just sucks, worry not; there is always hope for the young.

We have the luck of being grown-up enough to make our own choices and yet not to be too burdened by the ones we made before. We have all the energy in the world, so much so that it’s hard to choose where to spend it. The world is our oyster. So naturally, along with our victories, we get a few mishaps: what you’d call ‘bad choices’ that will have repercussions on your life for a while.

But the thing about life (ha! Don’t listen to me, I haven’t lived that long) is that it isn’t as linear as it seems. You change country, you meet someone, they introduce you to a different worldview, you start a new career, you bump into a dream, you change your mind, you create something, you find a new friend group, you tell them about that mistake you made when you were 22, you look back – and it seems like a lifetime away. Life is a zigzag. Mistakes don’t define who you are, who you will be, or how happy you will end up being.

Mistakes are just mistakes.

In a blog series, TiU-student Christianity & Society Zeger Polhuijs blogs about his experiences in the Maagdenhuis. “The Maagdenhuis occupation is in its fifth week now, and much has already been accomplished. At the same time, the activist students of ‘de nieuwe universiteit’ are aware that they have to carry on until the (according to them) vague and general pledges of the executive board of UvA university are turned into concrete changes.”

Read more on www.universonline.nl

Marianne Lalande Liberal Arts student

Univers 9 april 2015

International starts here

Towards a New University no. 11 April 9, 2015

Independent magazine of Tilburg University