Een innovatieve rector

Uitgebuite studenten maken onze computers Prof Prast op zeteljacht

Een innovatieve rector no. 10 19 maart 2015

Onafhankelijk magazine van Tilburg University

02. Waar

tekst Jozien Wijkhuijs fotografie Rik Wassens

Jihadi John op de envelop, toch een beetje de Henny Huisman van IS Column

Ronselen Breaking news op Omroep Brabant. De Tilburgse politie is op zoek naar een kleine man van rond de dertig jaar met een lichtgetinte huidskleur en een sik. Hij zou mogelijk minderjarige asielzoekers hebben proberen te ronselen om mee te vechten in Syrië en Irak.

De man, die vriendelijk overkwam, liep een opvanghuis voor minderjarige asielzoekers binnen en sprak daar twee jongeren aan. Of ze mee wilden; vechten voor de Jihad. De jongeren vonden de man maar raar en waarschuwden een medewerker van het opvanghuis. Deze belde de wijkagent en die stelde weer een onderzoek in.

Waar is Univers

Kleren maken de man/vrouw Univers is overal. Misschien ook wel bij jou in de buurt.

I*ESN had kunnen kiezen voor een tendentieuze naam als ‘Dragqueens en dykes’, maar ging gelukkig voor de slimme woordspeling SExchange party. Een pluspuntje vooraf.

Het geeft tevens goed weer hoe de sfeer in de Carpe Diem is vanavond: respectvol en gericht op de uitwisseling van kleding en – ja, het is zo – van seks. Het duurt slechts een biertje en een dansje voor er op de verhoging mannen in jurk met meisjes in overhemd staan te zoenen. Het is prettig gratis entertainment voor de aanwezigen die het bij een rustig drankje houden.

Zoals altijd met dit soort verkleedfeestjes in Carpe Diem, geven de aanwezigen massaal gehoor aan de kledingvoorschriften. Sommige mannen zien er verdacht goed uit als vrouw. De vrouwen binden hun haar omhoog onder een petje en laten voor een avond de strakke jurken in de kast hangen. De bewegingsvrijheid wordt gebruikt voor rondedansjes op de dansvloer. Vanwege de midterm tentamens is het niet afgeladen vol in de I*ESN-soos, maar dat lijkt de aanwezigen niet te deren. Het barpersoneel maakt er een eigen feestje van, de barman heeft twee halve watermeloenen aan een touwtje voor de borst gebonden.

Om een uur of twee vindt één jongen de BH toch echt vervelend worden. Met een hoop gewurm vist hij hem van onder zijn jurk en hangt hem over de reling bij de wc, waar zich al meer kledingstukken hebben verzameld. Gelukzalig wiegt hij verder, zijn nieuw verworven vrijheid vierend. De pruiken zitten schever, de watermeloenborsten van de barman zakken na verloop van tijd wat naar beneden en langzaam wordt iedereen weer iets meer zichzelf. Aan het eind van de avond gaat bijna iedereen weer als z’n eigen geslacht naar huis.

Ik vind het een heerlijk koddig verhaal. Nu is een opvanghuis voor minderjarige asielzoekers natuurlijk de allerdomste plek om te ronselen. Aan jongeren die net zijn gevlucht voor de oorlog vragen of ze mee terug willen naar die oorlog. Dat schiet niet op.

Pas echt eng wordt het wanneer de Islamitische Staat westerse ronselpraktijken gaat gebruiken om je over de streep te trekken.

Dat je ongevraagd Jihad-post in de brievenbus krijgt: ‘aan de bewoners van dit adres’. Met Jihadi John op de envelop, toch een beetje de Henny Huisman van IS. En dan een mooie colportagebrief die begint met: ‘tot mijn schrik kwam ik erachter dat u nog niet meedoet aan de Jihad’ en kreten als ‘uw buren 72 maagden in het paradijs en u niet? Dat mag niet gebeuren!’

Als ik IS was, kocht ik het adressenbestand van alle leden van de Postcodeloterij op. Die labielen van geest willen wel. Ik denk zelfs dat zij in al hun gretigheid het verschil niet eens zien tussen een lot activeren en een bomgordel. De hoofdprijs - het eeuwige leven - is in uw straat gevallen!

BOEM! Luuk Koelman columnist Univers

Inhoudsopgave

Univers 19 maart 2015

04. Buzz 06. Pics 08. Passion, fear & faith 11. Coverstory 14. Speak up 15. Opinie 16. Koen Becking 18. Lifestyle 20. Strategisch Plan 22. Incrowd 23. Emile Aarts 24. Science & society 26. International

In de politiek

08.

Gedragseconome en TiU-deeltijdhoogleraar Henriëtte Prast gaat de politiek in. Toch ziet ze zichzelf vooral als wetenschapper.

Becking doet BEST

16.

Bestuursvoorzitter Koen Becking moet BEST, de reorganisatie van de ondersteuning op de campus, nu hoogstpersoonlijk over de streep trekken. ‘Het wordt best een beetje spannend.’

Aardig op weg

20.

Gaat Tilburg University de ambities in het strategisch plan waarmaken? Onderzoek leert dat de universiteit aardig op weg is.

The tower of Babel

26.

Since the beginning of this academic year the university council is experimenting with organizing its meeting in English. After half a year, where are we on breaking down the tower of Babel?

En passant .03

Spotted!

Universonline.nl, 12 maart Nieuw gezicht Het is een feit: de nieuwe website van Univers is online! De oude site was een beetje gammel en ouderwets geworden. Het is nu meer een platform dan een traditionele site, je kan gemakkelijker reageren via social media, en op een handige manier artikelen doorplaatsen naar andere media.

Het platform kent meer mogelijkheden om een artikel mooi aan te kleden en daar gaan we dan ook veelvuldig gebruik van maken.

Mooie foto’s, grote koppen en hippe kleurtjes: het kan allemaal.

Ook kunnen we wat langer belangrijke artikelen een prominente plek geven. De voorpagina is overzichtelijker en de huisstijl is wat opgefrist. Strak en helder zijn de keywords. We nodigen je uit om eens te kijken op universonline.nl.

Tip ons! univers@uvt.nl

En passant

facebook.com/ universonline @universtweet

&

& Condoom & uni Weer een dubieuze vondst op de universiteit. Ditmaal op het gehandicaptentoilet op het sportcentrum. Kijk, daar zal de schoonmaakploeg superblij mee zijn. Het is niet de eerste keer dat wij sporen van anticonceptie vinden op de uni. Voorheen traceerden we een condoompakketje en een pilstrip. Het mysterie wordt steeds groter. Dank aan de Facebookpagina Tilburg University Confessions voor de foto.

& Flip & Fluiter Tilburg University Alumni deed onlangs op Faceboek een oproep om Flip de Fluiter te vinden. Flip de Wie? Flip de Fluiter, het beeld dat door studentencorps St. Olof werd geschonken aan de universiteit in de jaren zestig. Maar het beeld is in 1984 gestolen. Nog steeds is Flip niet gevonden. Heb jij toevallig een beeld in je achtertuin staan dat verdacht veel op Flip lijkt? Mail dan naar alumni@tilburguniversity.edu.

Slaapzak & protest Dit is Arnoud van Hulst, student theologie. Het lijkt alsof hij hier voor zijn lol ligt.

Maar dat doet ‘ie niet. Tijdens de landelijke studentenprotestactie op woensdag 4 maart stuurde hij deze foto rond naar wat redacties. De 25-jarige theologiestudent haalde zelfs de Volkskrant. Bedoeld als een knipoog, maar wel een met een serieuze boodschap: “Richt je als universiteit meer op onderwijs, in plaats van op onzinnige internationalisering.”

Univers 19 maart 2015

04. Buzz

;)

Debat

Knipoog

‘Waarom knallen, als het ook op een normale manier kan?’

Ceci n’est pas une draaiend huis

Op de Landelijke Actiedag voor bredere inspraak en onderwijsvernieuwing (woensdag 4 maart) bleef het in Tilburg stil.

Dat heet: we telden evenveel journalisten als demonstranten en de studentenfracties stonden lachend Omroep Max te woord. Universonline publiceerde de opinie ‘Stilburg’. Kernvraag: Is de Tilburgse student wel kritisch genoeg? Mooi dat Front en SAM direct reageerden.

Fractie SAM laat weten dat de studentenbelangen − ook die van een enkele demonstrant − niet uit het oog worden verloren.

Maar hierbij ligt niet per se de nadruk op het ‘tegengeluid’. ‘Wij zien veel meer het nut in van een constructieve oplossing.’ En: “Het momentum om veranderingen teweeg te brengen is er wel degelijk. Gepleit voor een studentlid in het College van Bestuur hebben we niet. Dat is ons inziens geen oplossing, omdat dit de medezeggenschap juist op grotere afstand kan zetten.”

Rowie Florijn (Fractie Front) schrijft: “Is de Tilburgse student niet kritisch genoeg? Ligt het aan de Brabantse gezelligheid (...) of worden wij soms omgekocht met dagjes Binnenhof en poseren met Mark Rutte? Het antwoord hierop is ‘nee’.” Ze legt uit: “Protesteren voor een betere gesprekspartner die medezeggenschap serieus neemt is totaal niet noodzakelijk wanneer je deze al hebt. (...)”

Beide fracties erkennen de gevaren van het rendementsdenken.

SAM hierover: “Studenten moeten de ruimte krijgen om zich te ontwikkelen in hun studententijd. Dat doe je als universiteit niet door hen zo snel mogelijk door hun curriculum heen te knallen, maar door ze de ruimte te bieden (...).” En Front zegt: “Rendementsdenken speelt ook op deze universiteit, onder andere bij studieadviseurs. Dit leggen wij zeker niet naast ons neer, wat af te leiden is uit de felle kritiek op de aanscherping van het BSA.” De conclusie van Front geldt feitelijk voor beide fracties. “Kortom: de Tilburgse student is kritisch op de plek waar het hoort.

De onderhandelingstafel.”

Een beetje stad heeft zo z’n dingetje. Rotterdam een Erasmusbrug, Groningen een Martinitoren, Amsterdam de selfieletters en Arnhem een brug te ver. Dus kan natuurlijk een net-niet grote stad (maar bijna wel) als Tilburg niet achterblijven. En dankzij kunstenaar/architect John Körmeling doen wij dat ook niet. Een waarachtige doorzonwoning cirkelt op de Hasseltrotonde traag een eigen dagelijks rondje.

Een Draaiend Huis, dáár kun je als Tilburger nog eens mee aankomen. De Sint Jan? Die daar al eeuwen alleen maar staat te staan? Nou, boeien!

Maar nu heeft de draaiende doorzon van Kormeling ook een dingetje. De raadsfractie Lijst Smolders zag het: het Draaiend Huis staat stil. Lijst Smolders had vele vragen. Opmerkelijk genoeg niet: is de wegenwacht al gebeld?

Fractieleider Hans Smolders vond het al niks, zo’n mobiele woning, maar nu die ook nog eens in ruste is hoeft het van hem helemaal niet meer. Slopen, zegt hij. Of verkopen voor 1 euro. Voor wie nu denkt: dat is goedkoop wonen! Het is wel de bedoeling dat je zelf voor een stuk grond en ver-huizing zorgt. Hoe dan ook kreeg Smolders weinig steun voor dat plan en blijft het huis staan waar het staat. In ieder geval tot de reparatie van de kaduuke aandrijfstang, kosten vijftienduizend euro.

Misschien is het een idee om er een bordje neer te zetten: ‘Dit is een draaiend huis’, subtiel afgemaakt met een bloemperk vol margrietjes. Dan is de kunstminnende rotonde­ rijder ook weer gelukkig.

Lees alle opinies terug op univeronline.nl

Statenverkiezingen boeien me

Van de redactie Zo. Univers krijgt vanonder uit de zak! “Elk nummer faalt het ‘onafhankelijke’ magazine weer in het leveren van echte kritiek”, zegt Jos Buyvoets van de debatclub Cicero op pagina 14.

Wij vinden het fijn dat we ervan langs krijgen. Het houdt ons scherp en maakt de Univers-media beter. Op onze nieuwe website is meer mogelijkheid tot reageren en daar wordt gelukkig al gretig gebruik van gemaakt. Hulde aan onze critici, we gaan er zeker mee aan de slag.

De nieuwe website is gewoon te vinden onder de bekende URL: universonline.nl.

Francine Bardoel, hoofdredacteur

Ja, politiek interesseert me (50%, 53 Stemmen)

Nee, sinds Van Rey en Verheijen heb ik er allemaal geen vertrouwen meer in

Natuurlijk, ik studeer immers toch bestuurskunde (13%, 14 Stemmen)

Huh, Hebben wij staten?

(23%, 24 Stemmen)

(13%, 14 Stemmen)

Jonathan Hendriks (21), rechtsgeleerdheid Jazeker! Het sluit aan bij datgeen wat ik doe, bij wat ik studeer. Ik zie in de praktijk gebeuren wat ik in theorie leer. Dat vind ik heel mooi om te zien.

Totaal aantal stemmen: 105 Kees Jegerings (21), international business administration Nee, het boeit me niet. Mijn politieke interesse is sowieso niet zo groot. Je hebt er toch niet veel invloed op. Ik heb, hoe zeg je dat, dingen die ik belangrijker vind om te doen.

F.Bardoel@uvt.nl Ga naar UniversOnline en stem op onze nieuwe poll.

Univers 19 maart 2015

Buzz .05

Dat verschrikkelijke Maagdenhuis

ff bellen met Sander Bax

Literatuurwetenschapper Sander Bax (TSH) schreef ‘De Mulisch Mythe’. In het boek onderzoekt Bax hoe Harry Mulisch (1927-2010) zijn schrijverschap heeft vormgegeven.

Samen met Reve en Hermans vormt Mulisch de ‘Grote Drie’ van onze naoorlogse literatuur.

Wat behelst de Mulisch-mythe precies?

Een leven lang - in zijn werk maar ook in de media - werkte Mulisch zorgvuldig aan het beeld dat hij van zichzelf wilde neerzetten. Conform dit imago was Mulisch een grote schrijver en een flamboyante gentleman tegelijk. Hij was altijd onberispelijk gekleed en ook voorzag hij de media steevast van handige oneliners, zoals: ‘Ik ben een groot schrijver, daar helpt geen moedertjelief aan’.

Je promoveerde op de studie De taak van de schrijver. Hoe zag Mulisch die?

Die functie is voor Mulisch drieledig. Een tijdlang, vanaf midden jaren ’60, was hij uiterst geëngageerd. Hij vond dat een schrijver politiek stelling moest nemen. Zo kwam

het dat Mulisch naar het Cuba van Fidel Castro trok. Een andere taak die hij zag was ‘de autonome schrijver’. Dat is iemand die geen andere verplichting heeft dan om zo goed mogelijke boeken te schrijven, boeken waarin het nu juist niet gaat om zijn eigen mening. Een derde functie is die van publieke beroemdheid. Hij werkte aan zijn imago en was volop aanwezig in de media, vooral vanaf de jaren ’70.

Waarom moeten jonge mensen ‘Mulisch’ vandaag nog lezen?

Als je Mulisch leest, begrijp je de geschiedenis van de twintigste eeuw beter.

Uiteraard heeft hij in zijn werk geprobeerd op talloos veel manieren de Tweede Wereldoorlog te duiden. Maar in feite ligt het perspectief op de hele twintigste eeuw.

Daarnaast schreef hij natuurlijk een aantal prachtige boeken, waarvan De Ontdekking van de Hemel een absolute aanrader blijft.

Proost

Tilburg is klaar voor de wolf Prijzen, prijsjes, benoemingen, subsidies, schouderklopjes en veren in de reet; het academische wereldje zit er vol mee. Univers licht er de mooiste uit.

Column

Verwend Nederland Ik weet nog wel dat Sinterklaas bij ons thuis vroeger een heel ding was. Cadeaus uitpakken en hopen dat je precies kreeg wat je had aangekruist in de gigantische catalogus van Intertoys.

Mijn broertje en zusje beleefden Sinterklaas juist heel anders.

Elk cadeautje was een wedstrijd. Kregen ze wel evenveel? Wie had het het beste voor elkaar? Ze stonden er geen moment bij stil hoe goed ze het eigenlijk hadden met hun berg aan cadeaus. Verwende kinderen waren het.

De afgelopen weken ervaar ik dat Sinterklaasgevoel opnieuw, maar nu in een heel andere context. Heel Nederland lijkt opeens vol te zijn met mensen die niet blij kunnen zijn met hun geweldige levens. Ze zeuren over iets dat beter kan en moet, ondanks het feit dat ze al leven in een prachtig land. ’s Ochtends zet ik met tegenzin de radio aan. ’s Middags check ik met tegenzin het nieuws. Dan hoor ik over studenten in dat verschrikkelijke Maagdenhuis terwijl elders mensen worden opgeblazen door idioten die hopen op 70 maagden. Elke keer dat een jongeling uitlegt hoe belangrijk het wel niet is om gehoord te worden, denk ik aan de slachtoffers die stierven, hopend dat er iemand kwam om hun doodskreet te horen. Dan zie ik beelden van studenten, roepend om het recht om voor zichzelf te spreken terwijl een paar landen verderop mensen simpelweg worden omgelegd omdat ze hun mond alleen maar open durfden te trekken.

Zeg Nederland..., kunnen we niet gewoon blij zijn met onze cadeaus?

Zoë-Amber Wolters (23) student Communicatie.

Haar blogs zijn te lezen op UniversOnline.

Tot nu toe leken het nog sprookjes, de verhalen over wolven in Nederlandse bossen.

Maar ineens was het zover: een dagenlange invasie van één wolf in Drenthe en Groningen. Geenszins mediaschuw ook, onze wolf liet zich filmen en fotograferen als een ware Kardashian. Hoe dan ook konden in Tilburg de kurken knallen. Roofdierrecht-onderzoeker Arie Trouwborst en natuurprof Kees Bastmeijer hadden namelijk al een concept Wolvenplan voor Nederland klaarliggen. En zonder wolf is zo’n plan eigenlijk niet meer dan wishful thinking.

Colofon Adres Postbus 90153 5000 LE Tilburg univers@uvt.nl www.universonline.nl Covers Voor: Bart van Overbeeke Achter: Jeroen de Leijer Productie PrismaPrint

Uitgave Univers is het driewekelijks onafhankelijk magazine van Tilburg University Volgende editie Univers 10 verschijnt op 9 april 2015 Klachten & ingezonden brieven f.bardoel@uvt.nl

Redactieraad Irene Claessens, Jasper Haenen, Annemarie Hinten, Hille van der Kaa (voorzitter), Antony Pemberton, Lisa Reizevoort, Jos Straathof, Marcel Zeelenberg Dit nummer is gemaakt door Francine Bardoel, Cecile Bessems, Erik-Jan Broers, Marlies de Brouwer, Dolph Cantrijn, Adrian van den Eerenbeemt, Marianne Lalande,

Jeroen de Leijer, Luuk Koelman, Frank van den Nieuwenhuijzen, Bart van Overbeeke, Bert van Roermund, Bas van der Schot, Bart Smout, Jack Tummers, Ron Vaessen, Rik Wassens, Bert Westenbrink, Anja van Wijgerden, Niek Willems, Zoë-Amber Wolters, Jozien Wijkhuijs.

Univers 19 maart 2015

06. Pics

fotografie Dolph Cantrijn

Univers 19 maart 2015

Pics .07

Een noest octet ligt op het water. De Brabant Acht – bestaande uit 5 TiUen 3 TUe-studenten − ligt op koers voor de Universiade, komende zomer in Zuid-Korea. Linksboven de uitvalsbasis: het clubhuis van T.S.R. Vidar.

Op 25 april wacht de kwalificatie op de Amsterdamse Bosbaan. Streeftijd:

5.35 minuut, slechts 16 seconden boven het wereldrecord. Als we verder de einder langs kijken, wie weet... Voor enkele mannen in de boot zijn de Olympische Spelen van Rio de Janeiro (2016) niet ondenkbaar. Zij roeien dan in de Holland Acht.

Univers 19 maart 2015

08. Passion, fear & faith

Economie heeft ook een sociale kant die goed bij mij past

Univers 19 maart 2015

Passion, fear & faith .09

Gedragseconome in de politiek

tekst Bart Smout fotografie Anja van Wijgerden

Gedragseconome Henriëtte Prast gaat de politiek in. Met een tweede plek is ze de hoogste nieuwe binnenkomer op de kandidatenlijst van D66 voor de Eerste Kamer. Toch ziet ze zichzelf vooral als wetenschapper. “Inhoud en reflectie staan bij mij voorop.”

H

et klinkt raar, de politiek ingaan, vindt Prast. Daarbij denkt zij vooral aan de Tweede Kamer en ministerposten. En laat dat nou net zijn wat zij wil vermijden. “Vaak gaat politiek meer om het spel dan om de inhoud. Daar houd ik niet van. Ik ben een echt inhoudspersoon.” Daarom is de Eerste Kamer geknipt voor Prast.

“Juist in de Eerste Kamer is er ruimte voor reflectie. Ik hoop daar vanuit mijn kennis op een aantal terreinen een bijdrage te leveren aan de zorgvuldigheid en consistentie van nieuwe wetten en voorstellen. Er wordt van alles gezegd in de politiek, ik controleer liever op onvolkomenheden.”

Prast heeft altijd al graag langs de randen van Den Haag gezworven. Eerder was ze bijvoorbeeld raadslid van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid en lid van de Raad van Toezicht van de Autoriteit Financiële Markten. Toch is dit de eerste keer dat ze namens een politieke partij gaat opereren.

Vanwaar de keuze voor D66? In eerdere interviews heeft u weleens een verwantschap met de PvdA uitgesproken.

“Ik ben nooit een ideologisch iemand geweest die vanaf de wieg voor een bepaalde partij is. Ook dit is een inhoudelijke keuze geweest. Ik ben lid geworden van D66 toen die partij de moed had om te pleiten voor verhoging van de AOW-leeftijd. Andere partijen wisten dat dit nodig was, maar durfden het niet uit te spreken uit angst om kiezers te verliezen. Het moest gebeuren, maar niemand wilde de eerste stap zetten. Toen D66 dit wel deed, dacht ik: dat is mijn partij.”

D66 profileert zich als onderwijspartij. Hoe kijkt u tegen het leenstelsel aan?

“Ik vind dat er geen gemeenschapsgeld moet gaan naar plekken waar het niet echt nodig is. Tegelijkertijd wil je ook niet dat een leenstelsel mensen afschrikt om te gaan studeren. En het is denkbaar dat er jongeren zijn van wie we graag zien dat ze gaan studeren, maar die door het idee van een lening worden afgeschrikt. Bijvoorbeeld omdat het in hun omgeving niet de gewoonte is dat je gaat studeren. Of dat zo is, zal de toekomst uitwijzen. Maar ik heb niet echt de indruk dat studenten van nu de houding hebben dat je niet hoort te lenen. Je hoort wel van studenten die hun studiefinanciering op een spaarrekening zetten zodat ze er rente over krijgen. Dat is eigenlijk niet de bedoeling.”

Henriëtte Prast (Amsterdam, 1955) is vanaf 2005 deeltijdhoogleraar Persoonlijke Financiële Planning aan Tilburg University. Ze staat tweede op de kandidatenlijst van D66 voor de Eerste Kamerverkiezing in mei. Prast is gespecialiseerd in Gedragseconomie. Brede bekendheid verwierf ze met haar columns in het Financieele Dagblad. Prast studeerde economie aan

U bent zelf ooit begonnen als studente biologie en bent overgestapt naar de economie. Hoe kwam dat?

“Ik heb gymnasium bèta gedaan. In die tijd associeerde ik economie vooral met geld en snel rijk worden. Het leek me niets.

Ik wilde trouwens hoe dan ook een bèta studie. Maar biologie paste niet bij mij. Je moest dieren opensnijden en bij wijze van spreken spinnen zoeken in het bos. Ik vond het verschrikkelijk en ben gestopt. Mijn toenmalige vriendje wees me toen op een economiecongres. Omdat ik niet goed wist wat ik verder wilde studeren ben ik daarheen gegaan. Op het congres werd veel gesproken over werkloosheidsbestrijding. Toen ontdekte ik dat economie ook een sociale en maatschappelijke kant heeft die goed bij mij past.”

Uiteindelijk heeft u zich ontwikkeld tot gedragseconome. Wat trok u aan in de gedragseconomie?

“Ik kijk graag buiten mijn eigen vakgebied. Interesse in het raakvlak tussen economie en andere disciplines heb ik altijd al gehad. Maar dat de gedragseconomie mijn carrière professioneel heeft ingevuld komt vooral door mijn column in Het Financieele Dagblad. Ineens moest ik een keer per week schrijven over geld en gevoel. Dat was heel stimulerend. Ik verzamelde in korte tijd veel kennis en bekwaamde me zo snel in de gedragseconomie.”

Uitgangspunt van de gedragseconomie is dat mensen vaak op niet-rationele wijze keuzes maken. Kunt u dit verder toelichten?

“Wat grappig dat je die vraag zo formuleert. Ik zou uitgangspunt veranderen door uitkomst. Als je mensen bestudeert kom je logischerwijs tot de conclusie dat ze systematisch niet-rationele beslissingen nemen. Gedragseconomie schuift vooringenomen aannames opzij en gaat gewoon kijken wat mensen nu eigenlijk echt doen.”

Toch zijn economische modellen lang gebaseerd op de veronderstelling dat de mens op rationele wijze keuzes maakt. Hoe kan dat?

“Het rationele mensbeeld was lang een uitgangspunt zonder dat het wetenschappelijk was vastgesteld. Als mensen iets irrationeels deden, werd er gezegd: ze zijn gewoon niet goed genoeg geïnformeerd. Lang is gedacht dat mensen rationele keuzes maken als ze over voldoende informatie beschikken. Nu weten we dat ook goed geïnformeerde mensen stelselmatig irratiode Vrije Universiteit en is gepromoveerd aan de Universiteit van Amsterdam. Ze heeft lang als onderzoeker bij de Nederlandsche Bank gewerkt.

Van 2008 tot en met 2013 stond ze in de Volkskrant top 200 van invloedrijkste Nederlanders. Op Tilburg University kreeg ze de free publicity award en stond ze enkele jaren hoog in de media toppers lijst.

Univers 19 maart 2015

10. Passion, fear & faith

Laten we eerst maar eens duwtjes in de kwade richting afschaffen

nele keuzes maken. Toch blijft dat geloof in de ratio hardnekkig.

Economen beginnen nu te accepteren dat de mens niet altijd doet wat het verstandigst is, maar veel overheidsbeleid gaat impliciet of expliciet uit van een rationeel mensbeeld. Of ze het nu verplichten om calorieën op voedsel te vermelden of de gevaren van roken te vermelden, de achterliggende gedachte is nog altijd dat mensen de goede keuze maken als ze genoeg informatie hebben.”

Waarom is dat geloof in de ratio zo hardnekkig?

“Een groot gedeelte van onze oordeelsvorming en gedrag wordt ingegeven door de wil om ons ego te beschermen. Daar past dat geloof in de ratio ook bij. We zien onszelf liever als rationele wezens. Zo zetten we ons apart van de andere levende wezens op deze aarde.”

Zijn mensen als het gaat om hun economische huishouding geboren zelfmisleiders?

“Mensen kunnen zichzelf enorm goed voor de gek houden.

Niet alleen in de economie. Laat ik een voorbeeld geven. Veel mensen hebben een verzekering voor hun mobiele telefoon afgesloten. Terwijl het kwijtraken van je telefoon vervelend is, maar verder weinig impact op je leven heeft. Tegelijkertijd beschermen ze hun huis minder tegen brand dan wordt aanbevolen en zetten ze geen veiligheidsbril op bij Oud en Nieuw. Dat is vreemd, want het kwijtraken van je huis, of van een oog, heeft een enorme impact op je leven. Hoe komt dat? Mensen verzekeren zich eerder tegen iets wat ze zich makkelijk kunnen voorstellen. Ze redeneren in kansen en denken niet na over de impact van risico’s waarvan de kans klein is.”

Kun je bewuster worden van je niet-rationele aard en zo meer greep op je beslissingen krijgen?

“Dat kan. Mijn boodschap is: denk niet dat je mensen kunt veranderen maar geef ze het gereedschap dat het best bij hun karakter past. Ik nam me altijd voor om naar de sportschool te gaan. Ik ging nooit. Volgende week gaat het gebeuren, zei ik dan tegen mezelf. Maar ook de week daarop was ik nog steeds dezelfde persoon. Daarom heb ik een personal trainer ingezet die

Univers 19 maart 2015

mij helpt om te gaan. Omdat ik weet dat ik mezelf anders voor de gek blijf houden. Een ander voorbeeld: als ik geld op mijn rekening heb staan, geef ik dat uit. Dus wat doe ik: als ik meevallers heb los ik mijn hypotheek extra af. Ik breid mijn keuzevrijheid niet uit maar beperk hem juist. Zo krijg je jezelf beter in de hand.”

U heeft eerder gesteld dat mensen niet gebaat zijn bij veel keuzevrijheid. Daardoor kiezen ze moeilijker. Tegelijkertijd associëren we keuzevrijheid met vrijheid in absolute zin en met geluk. Onterecht?

“Het idee dat een ander jouw vrijheid beperkt vinden we heel vervelend. Maar het kan ook prettig zijn en dat vergeten we vaak. Stel dat je ziek bent en naar de dokter gaat. En dat de dokter zegt: weet je wat, ik heb hier tien pillen, kies er maar een paar. Dat zou je niet fijn vinden. In zo’n geval wil je graag verteld worden wat er moet gebeuren. Te veel keus leidt vaak tot een minder goede keus.”

Zou een meer sturende rol van de overheid mensen (en een beperking van de keuzevrijheid) volgens u gelukkiger maken?

“Er wordt vaak gezegd, in reactie op pleidooien van gedragseconomen, dat wij willen dat de overheid manipuleert en meer stuurt in plaats van neutraal te zijn. Ten eerste is de overheid, vaak onbewust en onbedoeld, helemaal niet neutraal. Het feit dat DUO automatisch de studiefinanciering omzet in een schuld als je er geen recht meer op hebt, is een sturing in de richting van meer schuld opbouwen. Net als bij de OV jaarkaart, waarmee je als je er geen recht meer op hebt gewoon kan blijven reizen, maar daarna wel een fikse boete incasseert. Dat kan niet de bedoeling zijn, want er is zorg over hoge studieschulden.

Gedragseconomen zeggen dan dat de stille keus hier de slechte keus is. Een ander voorbeeld, de overheid promoot duurzaamheid, maar overheidsinstellingen bieden vlees - dat heel slecht is als het gaat om duurzaamheid - nog altijd als standaard aan. De gedragseconomie laat zien dat hierdoor ook mensen die anders willen eten, in de richting van niet-duurzaam worden geduwd.

Laten we eerst maar eens deze duwtjes in de kwade richting afschaffen.”

Coverstory .11

tekst Cecile Bessems fotografie SACOM

Uitgebuite studenten zetten onze computers in elkaar

De computers op de universiteit, je mobiel of je laptop waar je thuis op leert. Je staat er misschien niet bij stil, maar het maken van die devices is geen mooi verhaal. Studentenuitbuiting, overuren en beroepsziektes onder werknemers, in de Chinese elektronicafabrieken is het regel. Dus dringt de vraag zich op: zijn de Dell-pc’s op de campus in elkaar gezet door uitgebuite studenten?

Univers 19 maart 2015

12. Coverstory

Uitgebuite studenten zetten onze computers in elkaar

E

indelijk is het zover, Chen gaat stage lopen! Al twee jaar kijkt hij uit naar dit moment. Toen hij aan zijn studie begon had hij het al helemaal voor ogen. Hij zou stage gaan lopen bij een groot, leuk en vooraanstaand bedrijf. Twee weken geleden kreeg hij te horen dat hij als stagiair wordt gestuurd naar Foxconn. Het bedrijf maakt computers, tablets en andere producten voor pc-fabrikanten als Apple, Asus, Intel en Dell, de producent die ook levert aan Tilburg University.

Vandaag heeft Chen zijn eerste stagedag. En wat voor een. Elf uur lang zet hij computeronderdelen in elkaar. Zo gaat voor hem de stage het komende half jaar eruitzien: zes dagen per week lopendebandwerk doen tegen een minimale stagevergoeding waarvan hij een deel moet afstaan aan zijn opleiding. Even dacht hij de stage te weigeren. Jammer genoeg is dat geen optie; dan kan hij wel fluiten naar zijn diploma.

Het verhaal van Chen is het verhaal van honderdduizenden studenten in China. Ze worden uitgebuit in elektronica-industrie.

In beroepsopleidingen en bij enkele universiteiten zijn stages zoals die van Chen verplicht; de opleiding fungeert als een soort uitzendbureau.

De studenten belanden in een keiharde wereld, zo blijkt uit rapportages van ngo’s. Fouten maken tijdens het werk wordt dikwijls zwaar bestraft. Als boete wordt een deel van het loon ingehouden. Protesteren hiertegen is zinloos. In de meeste elektronicabedrijven zijn vakbonden niet toegestaan. Werknemers zijn ook niet in de positie om in contact te komen met de bedrijfsleiding om te onderhandelen. Een groeiende trend in de elektronicasector is het gebruik van tijdelijke arbeidscontracten. Werknemers worden ingehuurd via uitzendbureaus. Zij hebben een stuk minder rechten.

Daar houdt het niet mee op. Werknemers, die tijdens piekproductie dag in dag uit werkdagen van twaalf uur maken, krijgen veel te maken met beroepsziektes. Door urenlang staan en werken met giftige stoffen zonder beschermende kleding worden ze ziek. Kanker, lever- en nierfalen en miskramen zijn niet ongewoon. Maar het kan nog erger. In 2010 raakte Foxconn in opspraak omdat meerdere werknemers zelfmoord zouden hebben gepleegd vanwege de lage lonen en de hoge werkdruk.

Electronics Watch

Om die misstanden aan te kaarten is Electronics Watch in het leven geroepen (zie kader). Als onafhankelijke monitoringsorganisatie heeft ze als doel er op toe gaan te zien dat mensenrechten niet worden geschonden in de elektronica-industrie. Om dat te bereiken wil ze zo veel mogelijk inkopende organisaties aan

Wat is Electronics Watch?

Ongeveer twee jaar geleden besloten zeven Europese monitoringsorganisaties hun krachten te bundelen. Samen richtten zij Electronics Watch op. Ze afficheert zichzelf als ‘een onafhankelijke monitoringsorganisatie die naleving van werknemersrechten in de wereldwijde elektronica-industrie nastreeft door middel van maatschappelijk verantwoorde overheidsinkoop in Europa.’

Het doel is om zoveel mogelijk (semi)publieke instellingen als universiteiten en overheden aan zich te binden. Als die instanties zich aan Electronics Watch committeren kan ze meer invloed uitoefenen. Het idee is dat bedrijven en universiteiten gezamenlijk een grote inkoopmacht vormen. Zij kunnen druk uitoefenen op elektronicabedrijven en eisen dat de productie onder toezicht komt van Electronics Watch. Op deze manier wil de organisatie de werkomstandigheden in elektronicafabrieken verbeteren.

De Nederlandse organisatie die verbonden is aan Electronics Watch is SOMO, Stichting Onderzoek Multinationale Ondernemingen. Dit is een onafhankelijke, non-profit onderzoeks- en netwerkorganisatie die zich richt op duurzame ontwikkeling.

Univers 19 maart 2015

Coverstory .13

zich binden, zoals universiteiten als Tilburg University. Medio 2015 hoopt de organisatie te beginnen met het controleren van fabrieken.

Pauline Overeem is onderzoeker bij SOMO, de Nederlandse organisatie die gekoppeld is aan Electronics Watch. Volgens haar staan niet genoeg mensen stil bij de misstanden en mensenrechtenschending in de elektronica-industrie. “Het is, ten onrechte, de vergeten sector. Als mensen denken aan uitbuiting, dan zien ze toch al gauw kinderen voor zich. In de kledingindustrie is dat ook zeker het geval. De elektronica-industrie heeft een heel ander imago. Ze roept een beeld op van modern, hi-tech, innovatief en schoon.”

De werkelijkheid is anders, schetst Overeem. Geen jonge kinderen, wel veel studenten. “Ze vormen ongeveer de helft van alle werknemers in de fabrieken.” Ook is er het probleem van de chemicaliën waarmee de elektronica schoon wordt gemaakt. Dat is lastig aan te pakken omdat de wetgeving in China minder streng is dan in Europa en de handhaving ervan waardeloos, aldus Overeem. Grote bedrijven als Foxconn maken daar misbruik van.

Overeem: “Vakbonden en organisaties als SACOM (Students and Scholars Against Corporate Misbehaviour, een ngo tegen de uitbuiting van studenten, red) komen met die berichten naar buiten. Bijvoorbeeld over werknemers die blootgesteld worden aan giftige stoffen en hier ernstig ziek van worden.”

In de berichtgeving krijg je volgens Overeem te maken met uiteenlopende lezingen. Bedrijven zeggen dat ze die giftige stoffen niet tegenkomen in hun bedrijfscontroles. Getuigenissen en rapporten van instanties als SACOM zeggen van wel.

Ontbrekende macht

De industrie is tot dusverre buiten beeld gebleven van kritische monitoringsorganisaties. Volgens Nicola Jägers, hoogleraar International Human Rights Law aan de Tilburg University, is dat niet zonder reden. De belangrijkste oorzaak is volgens haar dat mensenrechten gaan over de rechten die je als individu hebt ten opzichte van de staat. Het internationale recht is daarom niet zo geschikt om misstanden in bedrijven aan te pakken. “Als jij denkt dat je mensenrechten worden geschonden, dan kan je naar de rechter stappen en zeggen dat de staat moet zorgen dat er een goede wetgeving is. Bedrijven passen daar gewoon niet goed in.

Er is geen internationaal tribunaal waar je naar toe kan gaan om mensenrechtenschending door bedrijven of universiteiten aan te pakken. Zoiets moet dus op nationaal niveau worden aangepakt”, zo vertelt ze. “En als je kijkt naar de elektronicasector dan zie je dat een nationale oplossing altijd tekortschiet. De oprichting van een organisatie als Electronics Watch is daarom een goed initiatief.”

Dat de Chinese overheid regels niet aanpast en serieus werk maakt van handhaving, schrijft Jägers toe aan belangen. “China heeft er een groot belang bij dat die apparaten in hun land worden gemaakt. Als de wetgeving zou worden aangepast, is het voor bedrijven minder aantrekkelijk om te investeren in China.

Het is voor bedrijven een kwestie van goedkope arbeid. Meer doen aan mensenrechten en veiligheid betekent dat de productie duurder wordt. Daarom wordt er nu ook door instanties als Electronics Watch meer gekeken naar andere actoren. Bijvoorbeeld: wat voor verantwoordelijkheid heeft de consument, diegene die de producten afneemt of de landen waar de multinationals gevestigd zijn.” De landen waar elektronica geproduceerd wordt zijn vaak niet bij machte om in te grijpen. Omdat ze arm zijn of omdat de wil er niet is, aldus Jägers. En dat is weer een gevolg van het feit dat ze de investeringen nodig hebben.

Er is dus één maar: als Electronics Watch bedrijven gaat controleren en weet te bewerkstelligen dat de regels worden aangescherpt, verplaatsen multinationals de productie naar andere landen, zegt Jägers. Dit noemt ze het ‘waterbedeffect’. “Dit is iets

wat heel reëel is. Je zag het vorig jaar in Bangladesh, toen daar de Rana Plaza fabriek instortte waarbij meer dan duizend mensen om het leven kwamen.” Ondanks het drama en de oorzaak daarvan, overheerste de angst dat bedrijven weg zouden gaan, zegt Jägers. “De mensen daar zijn afhankelijk van die productie, het is hun inkomen. Na het drama is het Bangladesh Safety Accord gesloten. De bedrijven die dat tekenden gingen niet alleen akkoord met de inspectie van hun fabrieken, maar tekenden er ook voor dat ze de eerste jaren niet weg zouden gaan uit dat land. In de strategie die nu door Electronics Watch wordt uitgedacht moet ook over dit probleem worden nagedacht.”

Tilburg University

Vanuit Electronics Watch is er nog geen contact geweest met Tilburg University. De universiteit zelf heeft nog geen oog gehad voor de arbeidsomstandigheden in de Chinese elektronicaindustrie. Daar heeft ze wel reden toe, want ook pc-fabrikant Dell laat haar computers bouwen in China. En op de campus staan Dell-computers, dus dringt de vraag zich op: zijn deze computers in elkaar gezet door uitgebuite studenten? “We zijn er nog niet mee bezig geweest omdat we meerdere plannen op ons lijstje hebben,” vertelt Peter Maarleveld, manager van het

De universiteit zou kunnen inzetten op bewustwording Corporate Social Resposibility-programma. “We zijn nu aan de slag met andere kwesties zoals het energieverbruik. Maar in de volgende vergadering ga ik aan de CSR-stuurgroep voorstellen om lid te worden van Electronics Watch. Over de inkoop van hardware hebben we nog geen afspraken gemaakt. Het idee is er wel, maar het is lastig. Wij zijn afhankelijk van onze leverancier en de bedrijven waar we een contract mee hebben.”

Nicola Jägers zou het toejuichen als Tilburg University zich committeert aan Electronics Watch. “Het genereert aandacht op de campus. Dat is belangrijk. Het draait namelijk voor een groot deel om bewustwording. De universiteit zou kunnen inzetten op bewustwording van de misstanden in de elektronica-industrie.”

De hoogleraar lijkt een punt te hebben. Jeroen Wienen van Fractie SAM was met de misstanden in de elektronicasector nog niet bekend. “Ik kan er dan ook niet zoveel over zeggen. Nu ik het weet gaan we er zeker een keer onderling over praten.”

Fractie Front wil nog geen uitspraken doen. De fractie vindt het onderwerp niet genoeg universiteit-gerelateerd en weet er te weinig van af.

Op andere plekken bekommeren studenten zich wel om het lot van studenten en kinderen die worden uitgebuit in landen als China. Zo is er de Fair Labor Association. Deze organisatie is ooit ontstaan op een Amerikaanse universiteit. Studenten vonden het niet kunnen dat hun universiteitstruien door kinderen in bouwvallige schuren en loodsen werden gemaakt. Ze stelden eisen aan hun universiteit over de werkomstandigheden waarin universiteitsproducten worden gemaakt. Tegenwoordig hebben bijna 200 Amerikaanse hogescholen en universiteiten zich aangesloten bij de monitoringsorganisatie, die er op toeziet er dat de university-spullen mensenrechtenvriendelijk zijn gemaakt.

Kan een studenteninitiatief als Fair Labor Association navolging krijgen? Volgens Nicola Jägers sta je als student sterker dan je denkt. “Als student kun je best wat invloed uitoefenen op de universiteit. Desnoods schrijf je een brief aan het bestuur!”

Univers 19 maart 2015

14. Speak up

coördinatie Frank van den Nieuwenhuijzen fotografie Dolph Cantrijn

Student in het CvB?

Speak up

De Universiteit van Amsterdam wil instemmen met een studentlid in het College van Bestuur. Het idee is niet nieuw: op de Rijksuniversiteit Groningen bestaat de constructie al langer. Ook minister Bussemaker (OCW) wil een meer ‘plattere’ inspraak.

Overigens blijft vaak onduidelijk wat precies de rol is van zo’n studentvertegenwoordiger op het allerhoogste niveau. Alleen meekijken? Of ook meebeslissen? Onze stelling: ook in Tilburg moet er een student in het CvB.

Dagje vrij Moet er een student in het CvB? Reageer! univers@uvt.nl facebook.com/ universonline @universtweet

Uiterst waardevol

Peter Achterberg (37), hoogleraar en programmaleider onderzoek Sociologie, Tilburg School for Social and Behavioral Sciences “Eerst even kijken wat het probleem is, voordat we met oplossingen gaan smijten. Alleen omdat Amsterdamse studenten zich druk maken om meer invloed bij het daarginds volledig losgezongen College van Bestuur, betekent niet automatisch dat een studentlid in het Tilburgse CvB ook goed werkt. Vriend en vijand zijn het er geloof ik wel over eens: onze medezeggenschap functioneert prima!

Dat neemt niet weg dat het CvB uit slechts twee man bestaat: Philip Eijlander en Koen Becking (geflankeerd door Gabe van der Zee) - de mannen hebben het dus behoorlijk druk.

Drukker dan strikt noodzakelijk, lijkt me. Zou er een student bij komen dan kan dat vast en zeker de werkdruk van het duo verlichten.

Natuurlijk, dat moet dan geen spek-en-bonenstudent zijn − anders heb je er nog niets aan − maar een volwaardig lid.

Kunnen Philip en Koen ook eens een vrije dag nemen...”

Jan-Willem van Wouw (22), student bedrijfseconomie & vicevoorzitter Debatclub Cicero

Nul tegengas

Jos Buyvoets (26), student rechten & secretaris Debatclub Cicero “Studentenmedezeggenschap in de huidige vorm is niet effectief. Het totaal aan bestuursbeurzen voor studenten op Tilburg University bedraagt € 639.000,-. Nul is het tegengas dat de studentenmedezeggenschap geeft aan het CvB. Het grootschalige bezuiningsplan BEST is unaniem goedgekeurd. Hardwerkende medewerkers kunnen straks vertrekken - ondertussen bestaat het leven van de bestuursstudent uit netwerken en cashen. Iets wat je prima kunt highlighten op je CV. Tegengas van buiten − uit wijdere, minder geïnstitutionaliseerde kring – is wel mogelijk. Maar helaas is Tilburg een tandenloze universiteitsstad. Neem Univers. Elk nummer faalt het ‘onafhankelijke’ magazine weer in het leveren van echte kritiek. Op een universiteit zoals de onze is een kritische houding ver te zoeken. Dit verander je alleen door studentenorganen met echte macht te creëren. Niet als je een student bij het CvB zet: die krijgt dan een puur symbolische adviespositie.”

Univers 19 maart 2015

“Heb je laatst Omroep Max gekeken? In reactie op de bezettingen in Amsterdam verkondigden onze studentenfracties dat wij in Tilburg een uitstekende relatie hebben met het College van Bestuur. Het initiatief van co-creatie binnen het onderwijs begint duidelijk zijn vruchten af te werpen als de lieftallige Rowie Florijn (Fractie Front) verkondigt dat we helemaal geen gebouwen hoeven te bezetten aangezien we samen zo goed aan de weg timmeren. Dat het nu goed botert tussen student en bestuur is echter geen garantie dat we in de toekomst dezelfde vrijheid-blijheid-sfeer houden. Ik vind een permanente studentvertegenwoordiger in het CvB essentieel. Uiteraard heeft die dan ook de middelen om mee te beslissen. Hij/zij is vooral een belangrijke schakel die de verlangens van studenten en het bestuursbelang direct tegen elkaar kan afzetten. Zo’n directe lijn van boven naar beneden (en vice versa) is uiterst waardevol. Voor een deel verdwijnt de afstand tussen de verschillende hiërarchische lagen en wie weet wordt de bureaucratie erdoor ingeperkt. En: als het echt moet, kunnen we altijd nog de barricade op.”

Opinie .15

tekst Bert van Roermund fotografie kremlin.ru

Een impotente machtspoliticus Op zaterdag 21 maart komt Garry Kasparov naar Tilburg University. Het Nexus Instituut heeft de voormalig wereldkampioen schaken uitgenodigd voor een debat met het publiek over de huidige politieke situatie in Rusland. Kasparov staat bekend als een felle tegenstander van Vladimir Putin. Universonline.nl publiceert voorafgaand aan Kasparovs bezoek een aantal blogs waarin zowel studenten als professoren hun licht laten schijnen op een complexe en actuele kwestie: het Rusland van Putin.

Deze bijdrage is van rechtsfilosoof en prof. dr. Bert van Roermund.

W

at kunnen we zeggen over het Rusland onder Putin daags na de moord op Boris Nemtsov, de zoveelste dode onder Putins meest uitgesproken tegenstanders? Misschien kunnen we op dit moment niet meer zeggen dan dit: Veel te veel Russen geloven dat de dader, wie dat dan ook is, Putin een gunst heeft bewezen. Putin zou daar zelf wel eens anders over kunnen denken, om dezelfde redenen als zijn tegenstanders die hem kwalificeren als geopoliticus, een veelgehoord sentiment.

In het Westen zien we Putin als een leider met geopolitieke ambities - of zelfs plannen - voor Rusland. Rusland zou de status van het eens ontzagwekkende rijk moeten heroveren, vooral door het territorium van de Federatie uit te breiden. Wij geloven dat zowel de publiekelijke als geheime interventies in de Oekraïne juist de cyclus van gewelddadigheden en strenge sancties in de Kaukasus doen voortduren en de dreiging van toekomstige agressiviteiten tegen de Baltische staten en Moldavië reëel maakt. Ik ben noch een expert, noch een profeet, maar ik zou toch willen stellen dat het karakteriseren van Putins strategie als een geopolitieke, onjuist kan zijn. Hij is dan wel een meedogenloze machtspoliticus, maar Putin heeft andere zorgen. De manier waarop hij regeert, herinnert ons aan het feit dat politiek uiteindelijk gaat om de strijd om de macht over de maatschappij. Putin oefent macht uit Opinie door gebruik te maken van zijn scherpe

strategische inzicht en door een enorme hoeveelheid krachten en tegenkrachten in evenwicht te houden, níét door zijn grillen en ambities op te leggen aan anderen.

Uiteindelijk draait het in de politiek om macht: macht over de samenleving. Zonder het bestaan van een polis als een begrensd geheel – de Russische maatschappij in dit geval – kunnen zelfs de meest meedogenloze politieke machthebbers het spoor bijster raken. Tijdens de eerste jaren van zijn regime, zo’n vijftien jaar geleden, stelde Putin zich keer op keer de vraag: Over welke maatschappelijke grenzen heb ik zeggingskracht?

Tijdens Tempus-projecten in Midden-Siberië tussen 2000 en 2010 vernam ik, al luisterend naar collega’s van Russische rechtsfaculteiten, dat hij die grenzen stukje bij beetje wist te verleggen. We hoorden hoe hij mensen die hardop hun verlangen naar autonomie uitspraken het zwijgen oplegde of liet verdwijnen. Zowel mensen die werkzaam waren voor de overheid, maar ook in het maatschappelijke veld, zoals in universiteiten.

Toch is Putin genoodzaakt om het hoofd te bieden aan minstens twee factoren die zijn autocratische regime begrenzen. Dat is ten eerste de onvoorstelbare uitgestrektheid van het land dat hij bestuurt. Een land met regio’s die nog steeds hun eigen belangen vooropstellen en waar Moskou niet het centrum van de wereld is, maar een verafgelegen plek die zij hebben te tolereren. En ten tweede is dat het feit dat de enorme voorraad Russische hulpbronnen en mineralen, waar vooral Siberië rijk aan is, niet in handen is van de Russische Federatie, maar van Chinese bedrijven, of zelfs de Chinese republiek. Rusland is niet arm, maar heeft ook niets te verkopen. Gezien deze twee factoren kan Putin het zich niet veroorloven om écht geopolitiek te bedrijven: dat zou ten koste gaan van de reikwijdte van zijn macht. Maar de schijn van een geopolitieke agenda ophouden en zo zijn buurlanden destabiliseren, is een onderdeel van zijn machiavellistische repertoire. Zo wint hij sympathie onder de Russische bevolking en maskeert hij de volstrekt armoedige staat van het eens grootse Rusland. Maar of de moord op Nemtsov (en op anderen) ook een onderdeel van het repertoire van deze strategische machtspoliticus is, is zeer te betwijfelen.

Bert van Roermund

Deze bijdrage is geschreven in het kader van het Nexusdebat met Garry Kasparov over de politieke situatie in Rusland op 21 maart.

Lees andere opinies op Universonline.nl. univers@uvt.nl facebook.com/ universonline @universtweet

Bert van Roermund is emeritus hoogleraar rechtsfilosofie Door de schijn van een geopolitieke agenda wint Putin sympathie onder de Russische bevolking

Univers 19 maart 2015

16. Personeel

tekst Bert Westenbrink en Rik Wassens fotografie Jack Tummers

BEST niet tegen heug en meug doorduwen Hij was er eerst niet voor in, maar nu geeft Koen Becking direct leiding aan BEST, de reorganisatie van de ondersteuning op de campus. Gaat het nu goed komen? “Het wordt best een beetje spannend.”

N

u het stof van de schermutselingen over BEST is neergedaald, rijst de vraag: heeft het reorganisatieprogramma niet te veel averij opgelopen?

Bestuursvoorzitter Koen Becking vindt van niet.

Op alle punten hebben de plannen instemming van de Universiteitsraad, stelt de voorzitter vast. “Behalve op het punt van het reorganisatieontwerp. Dat riep te veel vragen op. Dat hebben we er daarom weer uit gehaald. We nemen er (Advertentie)

Master Christianity and

Society

Come and attend our

Open Lecture “Christian Fundamentalists on Islam” by Professor Marcel Poorthuis on March 26, 2015 at 7:00 pm in room Cz 8.

Before our Open Lecture, we will have an Open House in room K721 at 5:00 pm, where we will tell you all about our Master’s program in Christianity and Society. There will be free pizza for all those who participate, so make sure to sign up!

Read more and register at

tilburguniversity.edu/openhouse

meer tijd voor. En als het plan beter kan, waarom zouden we dat niet doen? We gaan zo’n ontwerp er niet tegen heug en meug doorduwen.”

U bagatelliseert toch het een en ander. De stuurgroep, die BEST schreef, is gesneuveld. De voorzitter, Bas Werker, had een prominente rol in de roadshows waarin het personeel werd bijgepraat over de plannen. Hij zou de tweede fase gaan leiden, werd op het schild gehesen en enkele weken later bedankt voor de moeite. Dat is toch een serieus bedrijfsongeval.

“Dat is jullie kwalificatie. We hebben afgesproken dat we deze projecten professioneel opzetten. Daar hoort een duidelijke scheiding van verantwoordelijkheden en taken bij. Dan bedoel ik: een programmamanagement, een stuurgroep en het verantwoordelijke College van Bestuur. En in dit project wilden we per se een academicus in de lead, want die kon goed aangeven wat onderwijs en onderzoek belangrijk vinden. We waren heel blij dat Bas Werker dat wilde doen. En hij heeft het goed gedaan.”

In een interview met Univers spreekt Werker over een ‘majeur bestuurlijke inschattingsfout’. Hij doelde daarmee op de kritiek in de Universiteitsraad op BEST die het CvB niet heeft zien aankomen. Herkent u zich daarin?

“Dat zijn uitspraken waar ik niet zo heel veel mee kan. Tot op de dag van vandaag is het nog steeds zo dat iedereen achter de doelstelling van deze operatie staat. Alles wat nu in de actualiteit speelt (UvA-protest in Amsterdam, red.): minder overhead, minder bureaucratie, meer geld naar onderwijs, kleinschaliger onderwijs dat is precies wat wij met dit programma doen. En ik begrijp heel goed dat het voor betrokkenen pijnlijk is en emoties oproept. Het gaat natuurlijk wel ergens over. Het gaat over de hele ondersteuning van deze universiteit. Dat is een majeure operatie.”

Die majeure operatie haperde in januari en februari. In een aantal roadshows voor het personeel werden de plannen eind vorig jaar toegelicht. Veel medewerkers gingen met gemengde gevoelens naar huis. De aangekondigde reorganisatie ging gepaard met het schrappen van 58 fte’s, gedwongen ontslagen werden niet uitgesloten. Bovendien werd er een vacaturestop ingesteld. En in 2015 zou de stuurgroep onder leiding van Bas Werker BEST verder invullen en uitrollen.

Maar het liep iets anders. De Universiteitsraad had veel kritiek op het organisatieontwerp. En ook wilde de U-raad dat bestuursvoorzitter Becking de invoering van BEST zelf moest gaan leiden.

Op beide punten gaf het bestuur toe. Het organisatieontwerp werd ingetrokken en Becking ging leidinggevenaan de tweede fase van BEST. Dat betekende het einde van de stuurgroep, die het advies voor de tweede fase had geschreven.

Zo stelde het bestuur onder druk van de U-raad de plannen flink bij. Ook de doelstelling om 5,5 miljoen euro te bezuinigen, werd gewijzigd in het streven om tussen 4 en 5,5 miljoen te besparen. Die bandbreedte is afgesproken, maar het bestuur koerst nadrukkelijk toch op een bezuiniging van 5,5 miljoen euro, zegt Becking. Want dat bedrag wil het college investeren in onderwijs en onderzoek. Negentig fte aan phd’s en docenten, om precies te zijn. “Dat is echt de uitdaging. En wat het college betreft gaan we dat doen. Sterker, dat is ook wat de faculteiten aan ons vragen: hou de hoofdlijn vast. En dat betekent betere ondersteuning, minder bureaucratie, minder managers, meer geld voor onderwijs en onderzoek.”

Univers 19 maart 2015

150155_adv_104x140_master_Christianity.indd 1

05-03-15 15:38

Personeel .17

Ik hoor nu alles uit de eerste hand.

Dat heeft zeker voordelen

In de hele discussie over het aantal te schrappen fte’s, heeft Werker gezegd dat het CvB aanvankelijk vroeg om te bekijken of er 150 fte konden worden weggestreept. Dat was een opmerkelijke uitspraak. Te meer omdat het CvB bij de presentatie van de plannen vertelde minder ambitieus te zijn dan de stuurgroep die uiteindelijk voorstelde om 90 fte te bezuinigen. De U-raad vroeg zich af of u wel eerlijk en transparant bent geweest. Hoe kijkt u daar op terug?

“Volgens mij moet het college zijn huiswerk goed doen. En we hebben uiteindelijk een besluit genomen om 58 fte te schrappen met als opbrengst 90 fte extra in onderwijs en onderzoek.”

Blijft de vraag of het bestuur aanvankelijk 150 fte wilde bezuinigen. Dat is een kwart van de ondersteuning.

“Een kwart van de ondersteuning, jullie zeggen het zelf. Zo’n aantal is niet realistisch. Uiteindelijk hebben we besluiten genomen die wel realistisch zijn.”

Toch nog een keer de vraag: is die 150 fte genoemd?

De bestuursvoorzitter kijkt vriendelijk en zegt na een moment van stilte: “Dit is wat ik er over te zeggen heb.”

Ander punt van kritiek betrof het werk van de dertien werkgroepen die de diensten hebben doorgelicht. Hun bevindingen waren nauwelijks terug te vinden in het advies van de stuurgroep, zo oordeelde de U-raad. Gaat dat veranderen?

“We hebben gezegd: dat nemen we ons ter harte. Dus we gaan in de vervolgfase echt recht doen aan de bevindingen van de werkgroepen. Dat betekent overigens niet dat we alles overnemen. Je hebt nog altijd de bestuurlijke keuzes die we moeten maken.”

U zegt dat zorgvuldigheid erg belangrijk is in het vervolg van het traject. Zou dat kunnen betekenen dat er meer tijd nodig is voor de invoering?

“Dat is een ingewikkelde vraag. Zorgvuldigheid is heel belangrijk en de reorganisatie gaat door. Je moet kijken hoe dat zich tot elkaar verhoudt. En of je iedereen wel recht doet.”

Is het denkbaar dat u uit het oogpunt van zorgvuldigheid weer een roadshow gaat geven voor het personeel?

“Als dat op enig moment opportuun is, zullen we dat zeker doen.”

Maar deze keer nádat u groen licht heeft gekregen van de Uraad?

“Ja. We zijn nu uitgebreid bezig met ateliergesprekken. Daarna praten we met de medezeggenschap over de hoofdlijnen van de reorganisatie. Dat gebeurt deze maand. En in juli praten we dan over het reorganisatieplan, waarover de medezeggenschap moet adviseren. Daarna volgen nog het personeelsplan en het reorganisatieplan.”

De medezeggenschap heeft bedongen dat u zelf de kar trekt.

Wat is concreet nu uw betrokkenheid?

“Ik heb nu dagelijks overleg met de kwartiermakers. Ik zit bij het directeurenoverleg. Bij dat van de decanen. Ik zit overal bij. Ik hoor nu alles uit de eerste hand. Dat heeft zeker voordelen.”

Dan heeft u vast ook zicht op het commitment met de plannen zoals die nu worden gemaakt door de kwartiermakers. U heeft er vertrouwen in dat de medezeggenschap straks instemt?

“Nou, dat zeg ik niet. Het wordt best een beetje spannend. Het is wel zaak dat de schools, de diensten en de medezeggenschap zeggen: dit is het doel voor de komende jaren. Het is belangrijk dat het slaagt, want dit doe je maar eens in de vele jaren.”

In december heeft het College van Bestuur een vacaturestop afgekondigd. Mensen met een tijdelijk contract komen in principe niet in aanmerking voor verlenging. Terwijl er onder die mensen krachten zijn die heel goed functioneren. Waarom in dit traject ook niet gekozen voor kwaliteit?

“We hebben hier met het lokaal overleg, de vakbonden, uitgebreid over gepraat. We zijn samen tot deze regeling gekomen, die overigens niet rigide is. En het zijn de regels van het spel om het zittende personeel te beschermen. Daar dienen we aan te voldoen. We zijn een nette werkgever.”

Univers 19 maart 2015

18. Lifestyle

coördinatie Niek Willems

Even aanwippen met een stemmig kaartje

Column

Wonderen der techniek Laatst las ik op NRC Q een bericht over Facebook dat begon met de mededeling ‘Jolien Broers is vandaag jarig’, welke mededeling was verstuurd aan haar 278 virtuele vrienden. In de verwachting dat het hier ging om een mij onbekend ver familielid las ik verder.

Het bleek echter al snel dat het voor mij weinig zin had om op feestelijke wijze contact op te nemen met mijn mogelijke familielid, aangezien zij inmiddels al zo’n anderhalf jaar dood was. Op Facebook was zij evenwel blijven voortleven omdat haar profiel nog bestond. Tsja, dat kan gebeuren. Vandaar dat de mensen van Facebook hebben besloten dat de gebruikers van dit sociale medium in de toekomst voortaan moeten kunnen bepalen wat er na hun dood met hun profiel zal gebeuren.

Je kunt er dan voor kiezen om jezelf te laten verwijderen. Maar je kunt je pagina ook laten voortbestaan en laten beheren door iemand anders, als een soort ‘in memoriam’ pagina. Dan kunnen al je cyber friends nog lang na je dood op je geboortedag hun felicitaties overmaken. En kunnen ze je op je sterfdag gedenken. Of op Valentijnsdag even bij je aanwippen met een stemmig kaartje.

En op Kerst natuurlijk, want dat is toch al een tijd van bezinning. Nieuwjaar ligt denk ik wat minder voor de hand. Ik heb maar heel weinig Facebook-vrienden, maar ik denk dat ik nu al testamentair laat vastleggen wie na mijn overlijden mijn profielpagina gaat bijhouden. Of ik ga een codicil bij me dragen met de naam van mijn toekomstige beheerder. Hoera! Eindelijk antwoord op de vraag waar de mensheid zich al eeuwenlang het hoofd over heeft gebroken! Er is inderdaad leven na de dood!

Erik-Jan Broers is docent aan de rechtenfaculteit. Lees zijn blogs op UniversOnline.

I-con

Koen Grootswagers (20), Psychologie

Ik ga graag hangen met vrienden Mooiste stad?

Breda. De sfeer is fijn. De stad is niet te groot en heel gezellig. Tilburg is ook gezellig, maar heeft veel lelijke gebouwen.

Slechtste gewoonte?

Te veel geld uitgeven. Vooral aan kleding. Ik koop shirts, terwijl ik er een hele kledingkast vol van heb liggen.

Beste eigenschap?

Geen idee. Dat is altijd lastig om over jezelf te zeggen.

Favoriete film?

The Dark Knight, met Heath Ledger.

Dat is een geweldige film. De manier waarop Batman en The Joker elkaar uitspelen... Die scène in de gevangenis

Univers 19 maart 2015

als hij The Joker in elkaar slaat, geweldig.

Favoriete bezigheden?

Uitgaan, videogames spelen, series kijken en ik ga graag hangen met vrienden.

Favoriete serie?

Orange Is The New Black. Ik heb het eerste seizoen achter de rug en ik vind het een geweldige serie. Die afwisseling tussen comedy en drama.

Er gebeuren vreselijke dingen, maar het is tegelijkertijd ook heel grappig.

Toekomstbeeld?

Geen idee. Iets in de richting van economie en psychologie. Denk aan marketing en reclame.

Lifestyle .19 Game

Lekker los gaan op logge zombies

Wè nou?

Quinoakutten en cheeseburgers Quinoakut: dat is de beschrijving van iemand die groene smoothies maakt, chia-zaad naar binnen werkt en goji-bessen eet. Hoe biologischer en groener, hoe beter. Hoe denkt de TiU-student over het fenomeen superfood? En wat zijn de eetgewoontes van de TiUstudent?

Ik heb er nog nooit van gehoord, maar ik eet regelmatig salade en fruit. Tijdens het diner eet ik niet heel veel. Omdat mijn productiviteit ’s middags het hoogste is, eet ik voornamelijk ’s ochtends en in de middag veel. Hoe mijn ontbijt er uitziet? Eieren, sandwiches en melk. En ’s middags vaak een salade.

Dying Light is het spel dat een verslaving aan parkour en bizarre wapens combineert met een wereld vol hersenverslindende zombies. Een combi die de meeste gamers op het puntje van hun stoel weet te houden terwijl ze rondrennen in een wereld waar alles je dood kan betekenen.

Het is niet een spel dat het moet hebben van een unieke verhaallijn of geweldige karakters. Het zijn juist de vloeiende controls en geweldige spelsituaties die je urenlang bezig kunnen houden. Daar waar je in het spel overdag lekker los kunt gaan op de logge zombies en alles kunt verzamelen wat je lief is – moet je in de nacht vechten (en vooral rennen) voor je leven. Want Harran, het stadje dat je thuisbasis vormt, is overdag een speelplaats waar toevallig wat vleesetende monsters rondlopen. Je zoekt je weg over daken en auto’s om contact te vermijden, of slaat zombies de hersens in met een keur aan interessante wapenopties. Dit allemaal verandert wanneer de zon ondergaat.

Nergens ben je meer veilig wanneer de Volatiles (lees: superzombies) de straten onveilig maken. Toch word je met extra beloningen gelokt om steeds de nacht te trotseren.

En elke keer hou je je hart vast wanneer je de donkere straten doorkruist.

Dying Light is daardoor DE perfecte game voor de The Walking Dead verslaafde die zelf een keer wil ervaren hoe ie het zou doen in een zombie apocalypse. Zoë-Amber

Adam Lu (27), PhD Tilburg Law School

Wolters

Ik heb niet zo veel met superfood. Mensen zeggen dat het heel goed voor je is, maar belangrijker is dat je gevarieerd eet. Ik woon in een studentenhuis en elke avond eten we iets anders: de ene keer pasta, dan rijst en een andere keer weer aardappelen.

Gerjo ten Hove (20), bachelor Economie en Bedrijfseconomie

Ik eet niet veel groente, omdat ik soms te lui ben om ze te snijden.

Maar goed, iedereen gaat toch dood. Mensen doen er alles aan om zo lang mogelijk te leven. Ik ben daar misschien wat pessimistisch in. Als je heel gezond eet, leef je misschien gemiddeld drie jaar langer. Maar ik eet op zijn tijd ook graag een cheeseburger.

Steve Hintz (23), werkzaam bij studentenorganisatie Student Lab

Ik ga regelmatig naar de EkoPlaza om groente en rijst te kopen.

En af en toe drink ik een groene smoothie. Ik kom uit India en daar eten we eigenlijk alleen maar warm eten. Dat was ook het eerste wat me opviel aan Nederland: iedereen eet alleen maar sandwiches en baguettes. In het Oosten nemen we langer de tijd om eten te bereiden. Daar is het haast het belangrijkste van de dag.

Priyanka Priydershini (31), PhD Tilburg Law School

Baardontharen Lieve moeder aller studenten, ik ben mijn hipsterbaard zat, want ik moet gaan solliciteren. Twee dure mesjes heb ik al gespendeerd en ben maar een paar centimeter opgeschoten. Hoe krijg ik die verdomde baard eraf? Gr T. Beste T., Ons Mam hielp heel wat mannen van hun wilde haren af. Als je niet op een Maagdenhuisbezetter wil lijken, dan moet die baart eraf. Knip eerst de baardharen zo kort mogelijk of koop een tondeuse, vaak voor een tientje te krijgen bij de Action of Kruitvat. Dat scheelt je zo 20 euro aan scheermesjes. Daarna een warme vochtige handdoek minstens vijf minuten op je gezicht houden. Met ronddraaiende bewegingen scheerzeep aanbrengen waardoor de haartjes zo veel mogelijk recht overeind gaan staan, straktrekken en scheren maar. Lukt het niet, ga dan meteen naar de hondentrimsalon.

Heb jij prangende vragen voor Ons Mam? Mail naar univers@uvt.nl

Dying Light - Techland.

Beschikbaar op: PC, PS4 en X1. Prijs: € 50/60.

Boek

Luyendijk op z’n blauw-grijze ogen geloven?

In dit aardig geschreven boek, gelardeerd met vrij droge, soms spannende cliffhangers, trekt antropoloog-journalist Joris Luyendijk ons door de Londense City - het hart van de bankierswereld. Daar sprak hij voor The Guardian met zo’n tweehonderd ingewijden.

Eerste inzicht: in 2008 waren we er bijna geweest. De financiële wereld was op een haar na geïmplodeerd. En dat lag niet aan een paar rotte appels (graaiende bankiers), maar aan rotte landbouwgrond (het systeem).

Het kijkje achter de schermen is fascinerend. En wat ver van ons bed. Het palet aan vreemde vogels dat Luyendijk opvoert, kleurt het grimmige maar ook vage doek van de bankierswereld. Maar heel dichtbij komt die wereld niet, als hij het heeft over complexe producten, wiskundige formules en ongekende gevolgen als het mis gaat.

Begrijpelijker wordt het wel, daar waar Luyendijk laat zien hoe bankiers continu opgejaagd worden door het systeem. Wie niet meedoet valt buiten de groep, iedere minuut kun je onaangekondigd op straat gezet worden. En interne (en externe) toezichthouders zijn losers, die niet snappen waar ze op moeten letten.

De bankierswereld blijkt er één van mensen die vaak gevangen zijn in tunnelvisies binnen de hypercompetitieve cultuur van big money waaraan ze gewend zijn geraakt en nog maar moeilijk aan kunnen ontsnappen. Tenzij ze eruit getrapt worden.

Inzichtelijk verhaal. Toch ontkom je niet aan een licht, ongemakkelijk afgrijzen bij het lezen. Want Luyendijk zegt het allemaal wel, maar het fundament van zijn verhaal bestaat zuiver uit geanonimiseerde verhalen. Is het wel allemaal wel waar – moeten we Joris op zijn blauw-grijze ogen geloven? Ron Vaessen Joris Luyendijk, Dit kan niet waar zijn - onder bankiers. Januari 2015 €19,99 Univers recenseert alles. Ook op UniversOnline.

Univers 19 maart 2015

20. Bestuur

tekst Rik Wassens en Marlies de Brouwer illustratie Adrian van den Eerenbeemt

Strategisch plan maken we het verschil al?

Eens in de 4 jaar stelt elke Nederlandse universiteit een instellingsplan op. Eind 2013 publiceerde Tilburg University haar meest recente, genaamd ‘Het verschil maken’. Hoe Tilburg dat verschil gaat maken, is meetbaar in zogenoemde Kritische Prestatie Indicatoren: concrete en meetbare ambities. We zijn 1 jaar bezig. Is het verschil al meetbaar? We zochten het uit.

Tweede geldstroom Tilburg University wil meer geld uit Europese fondsen binnenhalen om onderzoek te bekostigen. In het strategisch plan is een stijging van 50 procent geformuleerd - naar 6,7 miljoen euro gemiddeld per jaar over een periode van 4 jaar. Dat is in totaal 26,8 miljoen euro over de gehele strategische periode.

Om dat te realiseren moet elke faculteit (exclusief Tilburg School of Catholic Theology) minstens 2 Europese beursaanvragen indienen die de hoogste beoordeling krijgen. Dat betekent nog niet direct dat de aanvraag gehonoreerd wordt, dat gebeurt in ongeveer de helft van de gevallen. Daarnaast moet het aantal aanvragen voor een bijdrage uit het fonds Horizon 2020 stijgen naar 50. Horizon 2020 is het grote onderzoeksprogramma van de Europese Unie met circa 80 miljard euro in de pot. In de periode 2007 tot 2011 werden 34 vergelijkbare subsidieaanvragen uit Tilburg gehonoreerd.

Er zijn nog geen cijfers bekend over de behaalde subsidies in 2014. In de periode 2010-2012 haalde Tilburg University gemiddeld 4,5 miljoen euro op uit Brussel. In 2013 zakte dat bedrag naar ongeveer 1,5 miljoen euro. Dit bedrag moet volgend jaar dus meer dan verviervoudigen om het streefcijfer te halen. Het schrijven van aanvragen duurt lang – onderzoekers zijn er geregeld een maand of langer mee bezig. De deadline voor de voor Tilburg University relevante onderdelen van Horizon 2020 ligt dit jaar. Vorderingen op dit punt worden pas later gemaakt.

Score: Uit. Hier valt nog weinig over te zeggen.

Univers 19 maart 2015

Promovendi

Instroom

Tilburg University wil meer studenten laten promoveren. In 2020 moet elke hoogleraar jaarlijks ongeveer 1 (0,9) persoon laten promoveren. In 2013 promoveerden 132 personen op ongeveer 180 hoogleraren: ofwel ongeveer 3 promoties per 4 hoogleraren.

Op de universitaire agenda van 2014 stonden 159 promoties. Daarmee ligt de universiteit op schema. Om de vaart er nog meer in te zetten, moet voltooiing van de promotie in 5 jaar naar 65 procent stijgen. In 6 jaar moet drie kwart van de promovendi zijn doctorstitel bemachtigen. Dit geldt overigens alleen voor promovendi die in dienst zijn van de universiteit. De economische faculteit TiSEM heeft plannen om promotiestudenten aan te gaan stellen (zie pagina 23 en 24) en dat zal de cijfers van de universiteit negatief beïnvloeden.

Meer studenten betekent een grotere rijksbijdrage. In 2016 wil Tilburg University een marktaandeel van 5 procent hebben: van elke 20 studenten studeert er 1 in Tilburg.

Maar het marktaandeel van Tilburg University daalt sinds 2012. In 2011 lag het nog op 5,57 procent (ca. 13.500 studenten).

De definitieve telling van dit collegejaar blijft steken op een kleine 12.000 studenten: ofwel een marktaandeel van 4,78 procent. Mocht de landelijke instroom gelijk blijven, dan moeten er in Tilburg 554 studenten bij om een marktaandeel van 5 procent te halen. Op de instroom van studenten kan zelfs het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap geen peil trekken. Zijn referentieramingen zitten er al 2 jaar naast. Zo raamden de ambtenaren de studentenpopulatie van dit jaar op 238.000, terwijl er ruim 253.000 studenten ingeschreven staan. Dat is een record. OCW voorziet een daling van studenten vanaf 2015.

Om het tij te keren gaat Tilburg University haar bachelorprogramma’s opnieuw in de markt zetten, ontwikkelt ze een nieuwe marketingstrategie en bachelorportfolio. Maar is het genoeg? De bachelorvoorlichtingsdagen waren in ieder geval het best bezocht sinds jaren.

Score: Groen. Tenzij TiSEM blijft bezuinigen op promovendi.

Score: Oranje. Hoewel de OCW-raming weinig goeds voorspelt, kunnen we daar niet echt op varen.

Bestuur .21

Bedrijfsvoering

Prestatieafspraken

Het grootste project dat op dit moment binnen het hoofdstuk bedrijfsvoering van het strategisch plan wordt uitgevoerd is BEST - Building Excellent Support Tilburg.

Daarin wordt een bundeling van alle diensten voorgesteld, een reductie van het ondersteunende personeel en het minder ‘top zwaar’ maken van de huidige organisatie.

Daarnaast staat in het strategisch plan dat er een meer evenwichtige samenstelling van het wetenschappelijke personeel wordt nagestreefd. Een voorbeeld hiervan is de topzware samenstelling van Tilburg University. De academische staf van Tilburg University bestaat voor een vijfde uit hoogleraren. Bij andere universiteiten is gemiddeld 10 procent van de wetenschappelijke staf hoogleraar. Op Wageningen University werken de minste hoogleraren: bijna 7 procent. In Tilburg is 13 procent van de hoogleraren vrouw. Het landelijke gemiddelde ligt op 16 procent.

Tilburg University wil dat in 2017 een kwart van haar hoogleraren vrouw is. Het percentage vrouwelijke universitair hoofddocenten moet stijgen naar 40. Dat is in 2013 25 procent: in lijn met het landelijke gemiddelde.

Tevens wil de universiteit dat 2 van de 5 decanen vrouw zijn. Nu is Corien Prins van Tilburg Law School de enige.

Begin 2013 werd 7 procent van het onderwijsbudget voorwaardelijk gemaakt aan prestatieafspraken: dat geld is alleen beschikbaar als universiteiten hun afspraken met het ministerie OCW nakomen. In 2016 wordt de voortgang beoordeeld door een reviewcommissie van het ministerie: de universiteit moet dit jaar orde op zaken stellen. Gemeten wordt onder andere het percentage docenten dat het BKO op zak heeft. BKO staat voor basis kwalificatie onderwijs; het is een diploma waarmee universitair docenten kunnen aantonen dat ze bevoegd zijn om wetenschappelijk onderwijs te ontwerpen en uit te voeren. In 2015 moet 30 procent van de docenten dit diploma hebben.

Score: Oranje. BEST mag door van de Universiteitsraad, maar meer vrouwen in de top is een stevige ambitie.

Internationalisering Tilburg University wil verder internationaliseren, daarvoor heeft ze een ‘mobility window’ in het leven geroepen: studenten hebben dan één semester (window) om op uitwisseling (mobility) te gaan, zonder studievertraging op te lopen.

Tilburgse bachelorstudenten gaan steeds meer op exchange (16,5 procent had buitenlandervaring in 2013).

Tegelijkertijd gaan masterstudenten minder naar het buitenland - 7,1 procent van hen had daar ervaring mee. Ook wil Tilburg University uitwisseling bevorderen.

Daarnaast wil Tilburg University meer Engelstalige bacheloropleidingen: 6 in 2015. Tilburg University heeft er nu 4, te weten Global Law, Liberal Arts and Sciences, International Business Administration en Economics.

Om de doelstelling te halen, moeten er nog 2 bacheloropleidingen uit de grond gestampt worden. Dat lijkt een onmogelijk missie: de uiterste aanmelddatum voor nieuwe studenten ligt sinds invoering van de wet ‘Kwaliteit in verscheidenheid’ op 1 mei en de laatste open dag van Tilburg University vond plaats op 28 februari.

Score: Rood. Met 4 Engelstalige bachelors heb je minder studenten die naar het buitenland gaan of er vandaan komen.

Aan de start van dit collegejaar was deze target al gehaald: 31,5 procent had de BKO op zak. Het ministerie wil ook het rendement van bacheloropleidingen verhogen. De universiteit vond een rendement van 70 procent na 4 jaar haalbaar. Dat is ook gehaald. Tegen 2020 moet drie kwart van de studenten in 4 jaar afstuderen.

Een ander criterium is switch: studenten stoppen met de ene studie, maar starten wel met een andere studie aan Tilburg University. Het ministerie en de universiteit zijn overeengekomen dat in 2015 de switch onder 11 procent ligt. De switch gaat de afgelopen jaren alle kanten op. Hij daalde tussen 2009 en 2011, maar begon weer te stijgen tussen 2011 en 2013. Hij ligt nu op 12,3 procent.

Net als switch moet ook de uitval verminderen. Om de prestatieafspraken te halen mag maar 22 procent van de studenten uitvallen.

Als geheel staat de universiteit er goed voor.

De meeste recente cijfers laten een uitval van een kleine 20 procent zien. De resultaten van de Nationale Studentenenquête zijn zeldzaam goed. 84 procent van de studenten van Tilburg University is tevreden tot zeer tevreden over de universiteit. Het target lag op 80,5 procent.

Overhead is ook onderdeel van de prestatieafspraken, maar wordt hier besproken onder het kopje bedrijfsvoering.

Score: Groen.

De gegevens uit dit onderzoek zijn gebaseerd op de jaarverslagen van Tilburg University en rapportages van de VSNU, de Vereniging van Nederlandse Universiteiten, CROHO-bestanden van DUO en referentieramingen van het ministerie van OCW.

Univers 19 maart 2015

22. Incrowd

tekst Ron Vaessen en Niek Willems

Over de schutting Wat gebeurt er ondertussen op de andere universiteiten? #Koop je diploma

#Legomeisje bouwt robothaai Overdag studeert ze Werktuigbouwkunde, in de vrije uren speelt ze met Lego.

Anika Brandsma ontwerpt haar eigen Lego-robots. Een haai bijvoorbeeld, zien we in het Eindhovens blad Cursor.

Lego stuurt haar de blokjes toe als ze er om vraagt, en ze mag de nieuwste robots testen als officiële Mindstorm Community Partner (dat is high-tech Lego). Want de speelgoedfabrikant is onder de indruk: zo werd Anika al gevraagd om in Kopenhagen en Abu Dhabi haar creaties te showen. Vet cool.

#Bibberen met Grunberg Het nieuwe boek van Grunberg, Het Bestand, blijkt zo prettig nog niet om te lezen.

Hersenonderzoeker Ysbrand van der Werf onderzocht bij 350 lezers hoe zij reageren tijdens het lezen. Het is een uniek experiment, zegt de onderzoeker in Advalvas (Vrije Universiteit Amsterdam). “Nu hebben we een groep waarop we echt statistiek los kunnen laten.” Grunberg zelf hebben ze ook gemeten, maar dan tijdens het schrijven. De schrijver was weinig emotioneel. Omdat hij zijn ideeën niet achter de schrijftafel, maar onder de douche krijgt, verklaart hij zelf.

Afstuderen. Het levert de gemiddelde academicus een shitload aan stress op.

Deadlines, niet gehaalde deadlines, onvindbare bronnen, strenge of onbereikbare begeleiders, vakanties, geldproblemen. Nog meer gemiste deadlines. En dat uiteindelijk alleen maar voor een papiertje. Waarom moeilijk doen? Het Nijmeegse blad Vox schrijft over nepuniversiteiten met prestigieuze namen waar je voor een paar flappen een diploma koopt.

Altijd al een bachelor Aerospacial Engineering willen hebben? Of liever een master én doctoraat? Kan allemaal. Je kiest zelf je punten en afstudeerdatum. Vooral kleine bedrijven zouden er intrappen.

Paaiende universiteiten Heb je je ooit afgevraagd wat het nut is van de Nationale Studenten Enquête? Observant (Maastricht University) schrijft erover. Blijkt dat de enquête vooral invloed heeft op de jaarlijkse Keuzegids en de rankings van Elsevier. Die ranglijstjes krijgen altijd veel aandacht, terwijl veel studenten de enquête niet invullen, of alleen maar meedoen omdat ze een prijs kunnen winnen. Want er wordt van alle kanten aan ze getrokken, met herinneringsmails, iPads en cadeaubonnen. En dat vindt Studiekeuze 123, de organisatie achter de enquête, allemaal wel best. Zolang maar niet verteld wordt dat studenten invloed uitoefenen op de rankings.

Van fietsendief tot overstroming Univers spot personeel en studenten in het wild. We overvallen je op de campus met de vraag: wat ben je aan het doen? Op een maandagmiddag lopen we binnen bij Safety & Security in het Vigilant-gebouw. Fred Heins vertelt over het wel en wee als beveiliger: “Geen dag is hetzelfde. Soms denk je dat het rustig wordt en dan gaat er opeens een brandalarm af.”

Safety & Security is verantwoordelijk voor de veiligheid op de campus. Fred Heins (“Net als de ketchup, maar dan met een S”) vertelt over het wel en wee als beveiliger.

“In totaal werken we hier met vier mensen. Er is altijd minimaal één collega aanwezig, de centralist. En er loopt regelmatig iemand over de campus om de boel in de gaten te houden.”

Noemenswaardig feitje: onlangs hebben medewerkers van Safety & Security een fietsendief aangehouden.

Heins: “Er kwamen meldingen binnen

Univers 19 maart 2015

C a m p u s corners

van studenten die hun fietsen misten.

We besloten om een week lang in burger rond te lopen. Uiteindelijk is de veelpleger betrapt en overgedragen aan de politie.”

Safety & Security heeft een breed takenpakket: “Het gebeurt ook wel eens dat een student zich onwel voelt in de collegezaal.

Wij krijgen een melding en gaan er dan meteen heen. En soms helpen we studenten met een band oppompen. Vooral internationale studenten weten niet hoe dat moet.” Volgens de beveiliger is dat begrijpelijk, omdat zij in hun thuisland nauwelijks fietsen.

Daarnaast biedt het team de mindervalide studenten een helpende hand: “We weten hier overal de weg en brengen ze naar de collegezaal. Ook verplaatsen we fietsen als die de oprit voor rolstoelers blokkeren.”

Mocht je iets kwijt geraakt zijn, dan kun je ook in het Vigilant-gebouw terecht. “Wij verzamelen hier van alles. Kledingstukken, sieraden en USB-sticks, noem maar op.”

Het leukste aan het vak? Fred: “Het contact met studenten, personeel en collega’s.

Er hangt een goede sfeer en we hebben een gezellig club. Soms denk je dat het rustig wordt en dan gaat er opeens een brandalarm af. Of neem nou de overstroming afgelopen zomer: er is altijd wat te beleven op de campus.”

Profiel .23

tekst Frank van den Nieuwenhuijzen fotografie Bart van Overbeeke

Innovatieve denker met veel

O&O-bagage

De opvolger van Philip Eijlander is bekend. Per 1 juni wordt professor doctor Emile Aarts de nieuwe Rector Magnificus van Tilburg University.

Sinds tweeënhalf jaar is hij decaan van de faculteit Wiskunde & Informatica van de Technische Universiteit Eindhoven (TU/e). Nu is het tijd voor Tilburg.

“In mijn profiel zijn het academische en het meer bedrijfsmatige met elkaar verweven. Dat komt nu opnieuw goed van pas.”

E

mile Aarts (1955) is geboren in Roermond. Hij studeerde cum laude af in Nijmegen en promoveerde in Groningen in de Wis- en Natuurkunde. In datzelfde jaar (1983) kwam hij in dienst bij Philips Research Laboratories. Nadat hij het daar had gebracht tot hoofd Research & Management, keerde hij in 1990 terug naar de universiteit. Aan TU/e werd Aarts hoogleraar Computing Science.

Vaardig vernieuwer Aarts heeft een lange staat van dienst in Onderwijs & Onderzoek. Hij richtte zich met name op Data Science, Social Innovation Technologies en Open Innovation. Voor tal van publicaties kreeg hij internationale erkenning. Sinds 2014 maakt Aarts deel uit van de Koninklijke Hollandsche Maatschappij der Wetenschappen. Hij heeft zitting in meerdere internationale Raden van Bestuur, zoals het European Technology Platform Artemis en het European Institute of Innovation Cluster ICTLabs.

Door studenten en collega’s wordt Aarts geroemd om zijn innovatieve manier van denken, ook op het gebied van management.

Een voorbeeld zijn de door hem ingevoerde ‘Department Dialogues’. Wekelijks komt de complete faculteit bijeen en vertellen drie medewerkers over zichzelf en hun werk. Aarts hierover: “Dat is echt leuk. Je kunt veel beter samenwerken als je wat meer weet van elkaars achtergrond.”

Geschikt Jan Hommen, voorzitter van het Stichtingsbestuur van onze universiteit, verklaart: ‘Met Emile Aarts haalt Tilburg University een Rector Magnificus binnen met een uitstekend wetenschap-

pelijk profiel. Aarts heeft bewezen met zijn brede, vernieuwende blik mensen te kunnen motiveren en stimuleren (...).’ Die laatste kwaliteit maakt Aarts zeer geschikt om mede sturing te geven aan de volgende fase van de ontwikkeling van Tilburg University, aldus Hommen.

De redactie van Cursor – het universiteitsblad van de Technische Universiteit Eindhoven − laat ons weten: “Binnen de faculteit Wiskunde en Informatie staat Emile Aarts bekend als een decaan met een krachtige bestuursvisie. Hij weet wat hij wil en staat voor een heldere, open communicatie. Zijn vertrek, na slechts tweeënhalf jaar, komt enigszins als een verrassing voor zowel de faculteit als voor het College van Bestuur van de TU/e. Maar wel kun je stellen: Aarts brengt een stijl vol elan en gaat voortvarend te werk.

Sommige mensen gaan daarmee beter om dan anderen.”

Emile Aarts: 'Je kunt veel beter samenwerken als je wat meer weet van elkaars achtergrond'.

Moeilijk besluit Vorige week lichtte Aarts zijn Eindhovense personeel in over de carrièrestap: “Een moeilijk besluit. Ik zit hier in een geweldige omgeving, met een groeiende en bloeiende faculteit (...).” Hij vertelt dat een headhunter hem benaderde voor de Tilburgse post. “Mijn ultieme carrièredoel was het niet, maar het rectoraat stond zeker op mijn wensenlijstje.” Aarts gaat met veel ambitie aan de slag in Tilburg. “Wat ik een paar jaar terug aan de faculteit Wiskunde & Informatica aantrof, tref ik straks ook in Tilburg aan.

Je ziet veel getalenteerde mensen, maar ze werken nauwelijks samen. Daarbij heb je bijvoorbeeld te maken met de ambities van de provincie en de druk op de middelen. Als je dat allemaal goed op elkaar hebt afgestemd en je krijgt elan in zo’n organisatie, dan heb je veel lol met elkaar. En het wordt er béter van.”

Univers 19 maart 2015

24. Science & Society

text Rik Wassens illustration Bas van der Schot

TiSEM experiments with student PhDs

PhD students being enrolled as students rather than employees, it is a situation universities have long been wishing for. Minister Bussemaker of Education now allows universities to experiment with a new system for doctoral students. Tilburg School of Economics and Management (TiSEM) wants to take part in this trial: but is it really such a good idea?

Univers 19 maart 2015

Science & Society .25

D

octoral students are notably cheaper than doctoral employees: the students don’t earn a salary but receive a grant. That makes a difference to universities’ budgets – which is beneficial in a time with more students but less money. Universities don’t have to pay income tax over grants nor do they have to pay for a pension for doctoral students – for employees they do. On the other hand, doctoral students don’t have to teach, they have an additional year to write their thesis and they enjoy more freedom when it comes to choosing a subject.

But is this doctoral education also beneficial for PhD-students?

The Promovendi Netwerk Nederland (PhD Network Netherlands or PNN), Tilburg Overleg Promovendi (the Tilburg Consultation PhDs or TOP), the Intercity Student Consultation (Interstedelijk Studentenoverleg), the National Student Union (Landelijke Studentenvakbond) and the FNV- and CNV-Government (unions) don’t think so. The branch organizations call on the staff and student members of university councils not to support the experiment.

The Radboud University Nijmegen has already made it clear it won’t be taking part and has announced that it sees doctoral students as employees. The universities of Utrecht, Groningen and Wageningen are taking part. In Tilburg, Rector Magnificus Eijlander stated during the last university council that there were ‘no concrete plans’ for Tilburg’s participation in the experiment.

A week later, these plans have become concrete and the Economics faculty, TiSEM, announced that it wants to partake.

Criticism on all sides The criticism on the eight-year experiment is ubiquitous, even up to the Council of State. “With this experiment, the minister intends to find out whether the criticism will persevere in practice”, writes interest group PNN. One of PNN’s objections is that with this experiment doctoral education has in fact already been realized. The extent of the experiment points in that direction: 2.000 doctoral students can participate. A substantial figure, says the PNN. “Bearing in mind that the grand total of doctoral employees in the Netherlands is 8.700. This is in conflict with previous promises of conducting a small-scale and careful experiment.”

There is also criticism in parliament. The SP noted in a written statement that the experiment seems more like a phased implementation of doctoral education.

Vice-dean of Research Geert Duijsters at TiSEM, explains why his faculty is nevertheless participating in the experiment, despite all the criticism: “We see an international development: there are three other countries in the world – Bosnia, Denmark and the Netherlands – that solely have an employee system for PhD graduates. The current development is to appoint doctoral employeers. However, this doesn’t subsequently mean that we support such a system. We’re taking part in the experiment to see the effects on students, on us and what it entails in practice.”

It’s important to note that participation in the Tilburg’s variaton on the experiment is purely voluntarily, says Duijsters. “We’re not forcing anyone to take part.” It seems that doctoral education comes with a lot of disadvantages but there are some advantages as well, explains Duijsters. “PhD Students with a grant are given four years to take their doctorate (an extra year) and they don’t play a structural role in teaching.” This extra year could perhaps raise the quality of the doctorate and its profitability, Duijsters hopes: “In the end, the idea behind the system is to have more people attain a PhD.”

The experiment is meant to make the pros and cons of doctoral education clear, says Duijsters. One disadvantage – the abolishment of secondary employment conditions such as pension plans – doesn’t play a major role for TiSEM: “I’ve discussed this with Research Master students and PhDs who often come from abroad. They say that the amount of pension they build up here isn’t interesting. They usually go back home again.”

Duijsters understands where all the criticism is coming from but wants to wait for the outcome of the experiment: “I think people are afraid that it’s a first step towards a complete system of grants and in their eyes that’s a deterioration of the entire group’s employment status. I personally haven’t decided whether it’s a good move, yet. It depends on how it’s structured.” There is a possibility that the experiment will be advantageous to everyone involved; to everyone, the vice-dean emphasizes. “I’m not in favor of saying that we won’t take part in the experiment upfront.

Especially as we’re doing it voluntarily.”

Hans Westerbeek, PhD student at the Tilburg School of Humani-

Only three countries have just an employee system for PhD graduates ties and involved in the Tilburg Overleg Promovendi (Tilburg Consultation PhD students), sees things differently. “First of all, PhD students don’t want to be considered students but as full university employees. They contribute to the primary process. If you were to draw up a list of a university’s or a faculty’s publications, a large part is either entirely or particularly written by PhD students.” Symbolic? “Yes, but it also undermine what a university is.”

Good intentions Westerbeek isn’t convinced of the good intentions of this experiment. “This experiment is really about the question whether we can save on doctoral students. The universities aren’t doing well, we see this too. Reducing costs is essential. But now they’re reducing costs in a way that removes PhD students’ secondary and tertiary employment conditions.”

Participants of the experiment are given a grant that’s equal to a doctoral employee’s net salary. So the same amount of money but without an employment contract. “Not only do I receive a salary but I’m building up a pension, social security and I have a CLA that ensures that I’m protected: that’s very important to me.

A doctoral student on a grant does the same work as I do – or perhaps even better – but without all the extras. That’s a distinction that can’t be accounted for.”

A lot of disadvantages, but are there any advantages for doctoral students? Westerbeek doesn’t see any: “I’ve been involved with this subject for years but I have never heard of a single advantage of doctoral education fore the students. There are advantages for the universities. It’s always presented as beneficial for PhD students but it all seems to come down to is money, really.”

Univers 19 maart 2015

26. International

text Jozien Wijkhuijs illustration Jeroen de Leijer

U-council is like the tower of Babel

For an international University, one very important issue is the language barrier. Since the beginning of this academic year, the university council is experimenting with organizing its meetings in English. However, there is no actual policy on the use of English at Tilburg University, and things can change overnight. After half a year, where are we on breaking down the tower of Babel?

“T

he discussion about Tilburg University’s official language has been going on for years,” says Thijs Pieters, the university council’s clerk. “The situation that we are in now, is that we speak English for pragmatic reasons, since the TiU international fraction has two seats in the council. It would be preferable for the position of the council to be embedded in a policy for the whole university.” This is exactly what TiU international wants. The fraction first participated in the elections last

We don't get by with the English that we know year, and took a firm stand on this subject. Tobias Klein, the party leader, said: “a university cannot be half international.” Meanwhile, the university is striving to get an Internationalization Quality Label, and for that, it needs a clear policy on the official language.

When the international board members first joined the meeting, a memo was written in which the council offered a short-term solution. Documents drafted in Dutch now get an English summary, members can choose what language they want to speak

Univers 19 maart 2015

and Dutch is simultaneously orally translated into English by a translator. Recently, the Executive Board decided to speak English during every university council meeting. After three cycles, the committee evaluated the chosen path and advised the board to allocate a bigger budget for professional translators and better summaries. Also, they asked the student members to talk slower.

Additional training Now, after half a year of meetings in the council, Klein is quite positive about the achievements. “It is great that the Executive Board agreed to speak English, because they set a great example by doing so. Most of the time we can follow the meeting quite well. It is not optimal yet, though. If we use headphones through which a translator whispers the translation, it is like watching a movie one mute while somebody is telling you what is happening on screen.” While the language of choice is mostly a pragmatic point for other parties, it is a political point for Klein and his own. “We are a party with an international mindset and we believe that we should all move in the direction of speaking English at this university. During the discussion about BEST, we spoke about improving communication at this university. Choosing one official language helps us achieve that.”

A committee is forming a university-wide language policy at the moment, and all the parties seem to be eagerly looking forward to that. Tjits Roselaar from employee fraction Onafhankelijken says: “we as a council don’t want to push the language policy

International .27

Why does the shower curtain stick to you?

Column

Read all the books!

one way or the other. What we are doing now is an experiment.

In my experience, we can understand each other very well at the moment.” Rowie Florijn from student fraction FRONT thinks that additional training in English is needed, if the language policy is going to be that all discussions take place in English. “In daily life, I can speak English well enough, but if we want to discuss really important and complicated issues, we don’t get by with the English that we know.” This is partially solved by the list of important words that the clerk’s office has made. On this list, words like Feasibility Study, Absenteeism, Roll-call Vote and Collective Bargaining Agreement are included.

All Dutch again Roselaar’s party did have language on its agenda, but it was not that urgent. The only party that really makes a political point out of speaking English, is TiU international. The others might well be waiting it out until the council is all Dutch again. Thijs Pieters says that it cannot be demanded of members to change their chosen language. “The only demand for someone to get into the council is that they are elected.” He conducted a survey to see if the members want to get a course to improve their English. It showed that the members are willing to improve their skills.

Right now, the solution to speak English partially is working for all the parties in the council. When the language policy is final, the members of the council will discuss their language of choice again.

Look, I know. This is the busiest you’ve ever been. You’ve got parties to attend, roommates to quarrel with, jobs to balance, groceries to buy and studying to do. Ain’t nobody got time for leisure reading, right? Wrong. Just hear me out.

Unless you’re very lucky, there is no time in your life when you’re going to find yourself in as exciting and enriching a place as you are now. Don’t get me wrong, I’m not saying it’s all going downhill from now on – only that what you get to experience now, you only get to experience now. You’re building yourself up, piece by piece: learning to make pasta (hopefully you’ve got that down by now), working towards a degree, experimenting with jobs and hobbies and making friends for life... THIS IS SUPER EXCITING! Why does no one seem to be as excited as I am?!

My point is that right now, you have the chance to define who you set out to be in this crazy life. You get to choose to be smart, kind, involved, efficient, happy, confident, and anything else that might be on your list of resolutions. You aren’t born skilled, you become it. So it is absolutely essential that you make time for real learning. I’m not talking about lecture work; I’m talking about work that doesn’t feel like work. I mean learning about science: why does the shower curtain stick to you? – about people: why do they eat snails in France? – about places: what’s up with the Taj Mahal?

But most importantly of all, you can learn from all the geniuses (and others) who have lived, loved and learnt before you. Read the classics, for they are full of great lessons that will allow you to look at the world and yourself differently. Read self-improvement books that will help you reflect on who you are. Read Young Adult fiction that critiques today’s world by describing another. Heck, read business books if that’s your thing! But also try to read something completely new to you.

Because that’s how you become the cool, smart, interesting person at the dinner table.

Marianne Lalande Liberal Arts student

Univers 19 maart 2015

International starts here

Language policy

no. 10 March 19, 2015

Independent magazine of Tilburg University