Studenten over de ideale universiteit

jaargang 53 | 14 januari 2016 #06

Onafhankelijk magazine Tilburg university

Advancing university with Emile Tranen zijn taboe

Prof. Vingerhoets over ons huilgedrag

Studenten over de ideale universiteit

2

In deze Univers

04

08

Meten is geen weten en twijfel is goed

Geef ons de ruimte!

De Leidse hoogleraar Willem Otterspeer vindt dat universiteit en wetenschap niet bij elkaar passen.

Univers vroeg vijf studenten naar hun visie op toekomst van de universiteit.

16

25

Tranen zijn nog steeds taboe

Advancing TiU with Emile

Onze nationale huilprofessor Ad Vingerhoets geeft zijn belangrijkste inzichten in menselijk huilen.

OVERIGE ARTIKELEN 22 Suit up and say goodbye: End of the exchange period Rubrieken 7 Waar is Univers 7 FF bellen met 12 De Vijf van Eijff

14 januari 2016

Rector Magnificus Emile Aarts believes that Tilburg University has a unique profile. And he wants to make it even stronger.

13 Goudhaantje 13 En Passant 14 Beeldend 20 Recensies 20 WĂŠ nou?

21 Masterscriptie 21 Over de schutting 28 Schappelijk Nieuws

COLUMNS 3 Luuk Koelman 11 Tom Grosfeld 19 Erik-Jan Broers 27 Marianne Lalande

3

Van de redactie Didactiek “Je kunt beter een docent hebben die qua inhoud een zeven scoort maar didactisch een negen,” zegt een student op pagina acht. Maar ik houd een voorliefde voor vakidioten. Mijnheer Van den Dungen bijvoorbeeld, werd geacht grammatica en taalbeheersing te doceren.

Daarentegen fulmineerde hij lessen vol over de bronnen van de Arthurlegende. Nog steeds ken ik de reeks Aneirin-Boek van Taliesin-Culhwch en Olwen-De Vitae-De legende volgens Monmouth uit mijn hoofd.

Nutteloos. Compleet met druipsnor was Van den Dungen een traditionele wetenschapper die geen waarde hechtte aan de maatschappelijke doelen van zijn lessen en zijn onderzoek. Dat was desastreus tijdens de examens, maar een inspiratiebron voor de rest van mijn leven.

column Luuk Koelman

Preventief fouilleren

Francine Bardoel, hoofdredacteur f.bardoel@uvt.nl

Poll

Wat is hÉt goede voornemen voor Tiu?

43%

26%

22%

9%

Meer studieruimtes

Fietsenmaker op de campus

Studystore terug

Meat free monday

(43%, 118 Stemmen)

(26%, 71 Stemmen)

(22%, 62 Stemmen)

(9%, 25 Stemmen)

Stemmen op de volgende poll ‘Heeft het zin om de Nationale Studenten Enquête in te vullen?’ kan op Universonline.

colofon

Univers #6 | 14 januari 2016

Adres Postbus 90153, 5000 LE Tilburg, univers@uvt.nl Internet www.universonline.nl Basisontwerp Death Valley/Pascal Tieman Cover Jack Tummers Productie PrismaPrint Uitgave Univers is het driewekelijks onafhankelijk magazine van Tilburg University Volgende editie Univers 7 van jaargang 53 verschijnt op 11 februari 2016 Redactieraad Voorzitter Wiel Schmetz (w.schmetz@fontys.nl) Dit nummer is gemaakt door Francine Bardoel (hoofdredactie), Martien Bos, Erik-Jan Broers, Dolph Cantrijn, Adrian van den Eerenbeemt, Nathan de Groot, Tom Grosveld, Marianne Lalande, Sarcelle Kemperman, Luuk Koelman, Jan Ligthart, Lars Regeer, Iris Scherphof, Bart Smout, Ton Toemen, Jack Tummers, Ron Vaessen, Marga Walsh, Jeroen Wienen, Niek Willems, Jozien Wijkhuijs.

En, al staande gehouden dit jaar? Iedereen die zich in de Tilburgse binnenstad bevindt, kan sinds enkele weken preventief worden gefouilleerd. Dit op last van burgemeester Noordanus.

Niet omdat je ergens van wordt verdacht, maar gewoon, omdat je in het gebied tussen de Heuvel en de Oude Markt loopt. Onderweg naar de Hema.

Of omdat je in het centrum woont. Wie niet meewerkt, wordt aangehouden.

Dat geldt voor iedereen, dus ook hoogbejaarden en kleine kinderen mogen de benen spreiden en met de armen in de lucht. Overdreven? Nee, want ook zij kunnen de binnenstad potentieel onveilig maken.

“Als oude omaatjes niet gefouilleerd worden, dan worden ze straks ingezet om drugs te vervoeren.” De quote is afkomstig van de Rotterdamse burgemeester Aboutaleb, ook een warm voorstander van preventief fouilleren én het grote voorbeeld van Noordanus.

Nu wordt her en der gesteggeld over de vraag, of de openbare veiligheid daadwerkelijk verhoogd wordt door hoogbejaarden te betasten en kleine kinderen tussen de benen te voelen. Maar de vraag of preventief fouilleren überhaupt mág, lijkt een gepasseerd station. Opmerkelijk, want volgens het Europees Hof voor de Rechten van de Mens is preventief fouilleren zonder verdenking illegaal.

Grappig hè, hoe Noordanus grossiert in maatregelen die op gespannen voet staan met de wet. Eerst de kliko-politie die door je huisvuil snuffelt en nu de fouilleer-politie die aan je lijf frunnikt.

Ach ja, het hellend vlak. Denk jij dat over tien jaar nog gediscussieerd wordt over de vraag of opsporingsdiensten op gezag van de burgemeester preventief je huis mogen doorzoeken? Want wat is daar op tegen als je niets te verbergen hebt? Preventief fouilleren mag toch ook? En is een agent die tussen je benen voelt niet veel ingrijpender dan een agent die de la van je nachtkastje opentrekt?

En vergeet niet waarom dit alles gebeurt, hè: enkel en alleen voor jóúw veiligheid.

14 januari 2016

4

leestijd

6

minuten

tekst Frank van den Nieuwenhuijzen fotografie Ton Toemen

“Meten is geen weten en twijfelen is goed” Weer klinkt de roep om een ‘andere’ universiteit.

Ditmaal uit de mond van Willem Otterspeer, hoogleraar universiteitsgeschiedenis in Leiden. De biograaf van schrijveronruststoker W.F. Hermans wordt nu zelf even polemist. “Meten is weten? Weg ermee!”

‘I

k koester diepe bewondering voor de wetenschap. Maar ik hou nog meer van de universiteit.’ Dat schrijft Willem Otterspeer in het recent verschenen pamflet Weg met de wetenschap. Volgens de Leidse historicus heeft de academie haar ware roeping uit het oog verloren: de essentie van de universiteit is niet onderzoek, maar onderwijs. Otterspeer ziet de bètawetenschappen als boosdoener: ‘De (natuur)wetenschap en de universiteit passen niet bij elkaar. Volgens mij is de universiteit bedoeld als opleiding van een zo breed mogelijke elite, die in staat is de wereld te begrijpen (...). De universiteit is in eerste instantie een algemeenvormende instelling, eentje die wél duidelijk maakt wat wetenschap is maar die niet beoefent.’

Otterspeers pamflet past in een trend. Zo kwamen Amsterdamse hoogleraren vorig jaar fel in verzet tegen het uitkleden van de geesteswetenschappen. En schrijver Simon Schama zei tijdens een lezing op Tilburg University: “Op de universiteit gaat praktische urgentie vóór profetische wijsheid. Alles wordt zakelijker en instrumenteler. Dat is een vorm van armoede.”

In uw pamflet stelt u: de natuurwetenschappen – en hun focus op onderzoek – horen niet thuis in de academie. Hoe reageerden uw bètacollega’s hierop?

“Kijk, het is wel een pamflet... Dat betekent dat je dingen onomwonden neerzet. En daarom zijn ook de reacties fel, variërend van: ‘die man is gek!’ tot ‘kom in mijn armen, je bent een held’.

14 januari 2016

Eigenlijk gebruik ik de bèta-wetenschappen alleen als boksbal. Het échte probleem ligt bij het keiharde sciëntisme dat puur op resultaat uit is. Dat neemt niet weg: er is in de natuurwetenschappen weinig gevoel voor de humaniora.

Vreemd, want elke keuze die je in je leven maakt hangt samen met sociale of ethische vragen.

Zorg dan ook dat studenten in contact komen met de twijfel, oordeelsvorming en denkkracht van de geesteswetenschappen. Als dat niet gebeurt, vind ik dat gevaarlijk.”

Uw collega Simon Portegies Zwart (hoogleraar sterrenkunde) stelt dat de geesteswetenschappen nog steeds over de ‘moraal’ gaan, en dat jullie veel meer moeten doen om die claim te verzilveren. Waarom gebeurt dat niet?

“Zo zwart-wit is het niet. Iedere wetenschapper (alfa of bèta) heeft een morele verplichting.

Ook de ontwikkeling van de atoombom is een product van de natuurwetenschap. Logisch dat mensen als Albert Einstein daarmee voortdurend worstelden. Een ander voorbeeld: in de biomedische wetenschap liggen de ethische beslissingsmomenten voor het oprapen. Maar in Leiden hebben we de metamedica – het deel geschiedenis en ethiek in de geneeskunde – helemaal afgeschaft. De vragen worden ingewikkelder, maar artsen zijn niet meer getraind om daarover na te denken.”

“We zitten midden in wat heet het ‘industrieelwetenschappelijk complex’. Dat leidt tot puur materialistisch gerichte wetenschapsbeoefening. Nu zijn de natuurwetenschappen zelf ook

materialisch. Maar deze cultuur ondergraaft de humaniora. We geven amper gewicht aan abstracte, ethische vraagstukken. Misschien zijn er schokkende gebeurtenissen nodig om dat weer te herstellen, denk aan MH17 of de aanslagen in Parijs.”

U pleit voor ‘kennis om de kennis’.

Niet-kwantificeerbare kennis die afhankelijk is van inzicht, ervaring, zelfkritiek, originaliteit, eruditie, Fingerspitzengefühl... Wordt de gemiddelde wetenschapper hiervan niet een tikkeltje onzeker? Van specialist moet hij of zij nu ineens een schaap met vijf poten worden.

“Dat valt mee. Ik wil de specialismen heus niet afschaffen, en een wetenschapper hoeft geen alleskunner te zijn. Ik pleit met name voor relativering en twijfel. In de wetenschap is twijfel een groot goed. Als wetenschapper en als mens >> Willem Otterspeer (1950) is hoogleraar universiteitsgeschiedenis in Leiden. Daarnaast publiceerde hij over grote Nederlandse geesten als de historicus Johan Huizinga, de filosoof Gerard Bolland en Willem Frederik Hermans. Otterspeers pamflet Weg met de Wetenschap- Een pleidooi voor de universiteit verscheen in november bij De Bezige Bij. Het is een vlammend betoog tegen de valorisatieuniversiteit en vóór de klassieke academie: een universiteit die niet draait om onderzoek, maar om inzicht.

5

‘Ik koester diepe bewondering voor de wetenschap.

Maar ik hou nog meer van de universiteit’

14 januari 2016

6

ga je gebukt onder permanente twijfel. Breng dat gerust eens onder de aandacht van studenten.”

Leidt zo’n traditionele academie vol denkers niet tot ‘ivoren toren’-gedrag? En dus afstand tot de samenleving?

“Volgens mij heeft de universiteit altijd al midden in de wereld gestaan. Ik ben ook niet per se tegen valorisatie, maar er moet niet te veel de nadruk op liggen. In zijn boek The Scientific Life beschrijft Steven Shapin de gewetensconflicten van natuurwetenschappers in commerciële laboratoria. Zij zijn bijvoorbeeld opgevoed met de volledige openbaarheid van gegevens, en moeten nu van alles onder de pet houden. Dat leidt tot spanning, en maakt mensen ronduit ongelukkig. Onze studenten zijn meer gebaat bij wetenschappers die zich ontpoppen tot uitmundende docenten.”

In uw pamflet stelt u: investeer in algemene vorming. Maak de humaniora een essentieel onderdeel van een ‘brede’ bachelor.

“De vroegere studium generale − de brede, algemene academische opleiding – bestaat niet meer. Een groot gemis. De overstap van middelbaar onderwijs naar universiteit is een belangrijk moment. Ik zeg: gebruik dat moment een stuk bewuster dan je nu doet. Veel studenten komen op de universiteit en denken nog steeds dat ze ‘naar school’ gaan. Maar in wezen stappen ze een traditie binnen. Mijn ideaal is de undergraduate-opleiding zoals die bestaat aan grote Amerikaanse universiteiten.

Naast de vakopleiding krijg je een deel algemene (wetenschappelijke) vorming voor de kiezen. In ons onderwijssysteem is het bijvoorbeeld doodzonde dat studenten niet meer fatsoenlijk Duits en Frans krijgen aangeleerd. Voor de geesteswetenschappen is dat een ramp. Het gebrek aan

algemene vorming is niet alleen wetenschappelijk gezien een handicap - het vernauwt je kijk op de wereld.”

Liggen de wortels van het probleem niet al eerder, bijvoorbeeld op de middelbare school?

“Zeker. In mijn tijd was het gymnasium precies de brede, algemene opleiding waarop ik doel.

Nu kiezen scholieren al snel voor een bepaald profiel. Die harde, vroege stroomlijning is niet goed. Overigens: je moet ook niet vergeten dat het onderwijs wezenlijk is veranderd. De samenleving is een stuk complexer geworden.

Al die kinderen, met hun aanpassings- en leerproblemen, komen op het bordje van de docent.”

In uw boek schetst u een romantisch beeld van vervlogen tijden. U bent net 65 geworden. Is uw betoog niet een beetje...

“Ouwemannetjespraat? Haha. Ja, nostalgie zit er zeker bij: de verlangende terugblik. Maar ik kijk niet om in wrok. Ik uit gewoon mijn bezorgdheid. Daarbij is het inderdaad lastig om de ‘ouwemannenblik’ te vermijden. Bovendien: ik ben besmet door de Nederlandse historicus Johan Huizinga, die had nostalgie in zijn genen zitten. Volgens mij kan nostalgie ook het startpunt zijn van een gedegen toekomstvisie. Maar ja, soms leidt het evengoed tot zuurheid en gemok.

De scheidslijn is dun.”

‘Ik vrees dat al dat gepraat over Bildung vooral voor de vorm is’

Ook op Tilburg University praat iedereen over Bildung. Dat is in één woord een beetje wat u nastreeft...

“Klopt. Maar Bildung is haast een mystiek begrip. Van oudher staat het voor de zoektocht naar ‘het ware ik’. Dat is inmiddels een beetje achterhaald: de 21ste-eeuwse mens bestaat uit meerdere ‘ikjes’. In praktische zin heeft Bildung te maken met vorming en ontplooiing, groei en ontwikkeling. En in elk geval niet met de beperking tot één specialisme.

Maar goed. Ik vrees dat al dat gepraat over Bildung vooral voor de vorm is. Tegelijkertijd maken we namelijk afspraken met de minister dat we 80 procent van onze bachelorstudenten laten slagen.”

U bent van een generatie die de universiteit drastisch heeft zien veranderen.

“Ja, maar in meerdere opzichten is de universiteit er ook op vooruitgegaan. Vroeger had je er hoogleraren tussen die totaal onbenaderbaar waren.

Die hun studenten zagen als lastige bromvliegen. Dat moet je ook niet hebben.

We willen allemaal een open universiteit, met prettige omgangsvormen voor iedereen. Ook is de kwaliteit van de organisatie verhoogd. De personeelssamenstelling is diverser en gelaagder. Inhoudelijk − qua disciplines − moet het evenwicht worden hersteld. De humanoira zijn het dna van de universiteit. Zij verdienen het om volledig opgetuigd te blijven, ook als studenten daar niet direct voor warm lopen. En in mijn pamflet reik ik dus een life-line aan: ik wil de geesteswetenschappen deels verplicht stellen en incorpereren in de bachelorfase. Als bijvak, introductie, verbreding van de horizon.”

Ten slotte nog even over de grote, dwarse schrijver. U schreef een kloeke, tweedelige biografie over W.F. Hermans. In een vroeg interview maakt hij hetzelfde onderscheid als u nu doet: de geesteswetenschappen kunnen leiden tot een ‘universele verstandhouding’ en de natuurwetenschappen niet.

“Helaas drukt Hermans zich hier ietwat slordig uit. Hij heeft het niet over álle geesteswetenschappen, maar alleen over de literatuur. Later maakte hij de totale ommezwaai en zei hij: vergeleken met de manier waarop in de exacte wetenschap het smeltpunt van een metaal wordt vastgesteld, zijn de methodieken in de geesteswetenschappen paranoia, een waansysteem. Uiteindelijk kieperde Hermans de hele humaniora in de vuilnisbak. Ik probeer ze juist van de ondergang te redden.”

14 januari 2016

7

Waar is Univers?

tekst Jozien Wijkhuis

misschien wel bij jou in de buurt

ff bellen met

Eric Mathieu Leuk, zo’n kerstpakket vol hapjes, chips en koek. Maar wat daarna? Gelukkig heeft de universiteit ook als werkgever overal een antwoord op: een gratis sportkaart voor een maand. Drukke tijden breken aan voor Eric Mathieu, coördinator personeelssport.

In bed tijdens de nieuwjaarsborrel De nieuwjaarsborrel is de laatste doodsratel van de feestdagen. Hierna is het even over met de pret en daarom wil iedereen zich nog eenmaal bezatten voor het harde leven weer begint.

Helaas raast er onverminderd een golf van griep over ons land en moet een significant deel van de medewerkers de borrels die overal op de campus georganiseerd worden missen. Daarnaast zullen velen na de borrels alsnog hun bed in moeten, want niets maakt een zichzelf respecterend virus zo blij als duizenden medewerkers die elkaar knuffelen, kussen en handen schudden. Zeker als ze daarna met diezelfde handen hun bitterballetje achterover schuiven.

Uw Univers-verslaggever was er ook niet bij deze week. Allereerst niet toen LIS een nieuwjaarsontbijt organiseerde voor de mensen die na BEST aan die afdeling zijn toevertrouwd. Ook niet toen de universiteit tijdens de nieuwjaarsreceptie alle medewerkers een gratis maandabonnement op de sportschool gaf. Of toen Koen Becking zei: “Keep your eyes on the stars, and your feet on the ground”. Dat had vast geholpen tegen de griep.

Nee, ik lag in bed. Van daaruit is het natuurlijk nog steeds mogelijk om universiteitsnieuws te volgen, maar er blijft veel hangen in de koortsmist. Wat er wel doorheen kwam? De burgemeester van Breda wilde iets van Tilburg University en deed daarom flirterig in zijn nieuwjaarstoespraak. Toen ik mijn ogen weer sloot, droomde ik over Paul Depla die een tango danste met Emile Aarts. Weer wakker zat ik even rechtop om thee te drinken en las ondertussen dat de universiteit een sportcursus begint met de naam Body & Mind Reload. Ik bedacht hoe het zou zijn als de hele afdeling Academic Services ineens in een spandex sportoutfit zou rondlopen. Terwijl elders champagneglazen tegen elkaar werden geklonken, dacht ik ook na over de mensen die door BEST hun spullen aan het verhuizen waren. “Waar is de secretaresse”, zou een betere titel voor deze rubriek zijn geweest deze maand, dacht ik grijnzend. Dat was griephumor. Na alle glaasjes en verschuivingen lijkt iedereen inmiddels weer aan het werk, gelukkig. Op de zieken na dan. Volgend jaar weer een kans op een nieuwjaarsborrel.

Is dat nodig, zo’n proefmaand?

“Er zijn al behoorlijk wat personeelsleden met een sportkaart, zo rond de 250. Maar het kunnen er veel meer zijn. Nog lang niet iedereen weet wat alle mogelijkheden bij het Sports Center zijn. Daarom mogen mensen die hier nog niet komen het een maandje uitproberen. Dit is een mooie periode ervoor, met de goede voornemens.”

Wat zouden nieuwelingen echt eens moeten proberen?

“Och, dat ligt vooral aan de persoon zelf. Als je van competitie houdt kun je eens kijken naar de racketsporten. Naast het reguliere aanbod is er voor speciaal voor personeel badminton, tennis en squash. Anderen zijn liever individueel bezig met fitness, yoga of qigong.”

En dan maar hopen dat iedereen na die maand de smaak te pakken heeft?

“Gezondheid wordt toch steeds belangrijker. Samen met HR ontwikkelen we activiteiten waaraan je ook kunt meedoen zonder sportabonnement. Zoals deelname aan sportieve evenementen, als de Hart van Brabantloop. Of fitness tijdens lunchtijd met Body & Mind Reload.”

14 januari 2016

8

leestijd

6

minuten

Tekst ron vaessen en Jeroen wienen foto's Ton Toemen

Hoe studenten de universiteit zouden inrichten:

Geef ons de ruimte!

Hoe ziet de ideale universiteit er volgens studenten uit? Univers ging de diepte in met vijf studenten van nu.

D

e universiteit is niet op aarde om diploma’s te printen, marktonderzoek voor bedrijven te doen of in een ivoren toren naar de eigen navel te staren. Hoewel, wat is eigenlijk de taak en rol van de universiteit? De opvattingen daarover lopen uiteen. De rector heeft zijn vijfjarenplan voor Tilburg University gepresenteerd. De studenten hebben zo hun eigen ideeën over hoe de universiteit er uit zou moeten zien. van fabriek naar tempel Zo denkt Susanne Maathuis dat de universiteit in de 21e eeuw het algemene belang moet behartigen. Want wie doet dat anders, nu zelfs de overheid een bedrijf is geworden met eigen belangen? Ook vindt Susanne dat de universiteit zich veel meer open moet stellen voor de maatschappij.

Lars König maakt die opvattingen concreet. Sinds de wetenschap de kerk van de troon gestoten heeft, is er geen instituut meer dat ons vertelt hoe we moeten leven. Daardoor vallen mensen makkelijk ten prooi aan quasiwetenschappen of charismatische leiders, zegt Lars. De universiteit zou ze daartegen kunnen wapenen. Bijvoorbeeld door vrij toegankelijke colleges over manipulatie te geven.

Susanne Maathuis (26) studeert internationaal en Europees recht.

Lars König (24) is alumnus Liberal Arts and Sciences. Was voorzitter faculteitsraad TSH. Lawrence Bolte (25) studeert Supply Chain Management en is studentassessor TiSEM. Was voorzitter UniPartners.

Mark van Wijgerden (24) studeert bedrijfseconomie. Was o.a. voorzitter Asset.

Joris Berns (22) studeert psychologie en IBA. Was bestuurslid Cicero en Studentenraad Tilburg.

Susanne Maathuis

14 januari 2016

9

‘Er stonden ongetwijfeld meesterbreinen voor de klas, maar in doceren waren ze geen kei’ Valorisatie dus. Wetenschappelijke kennis moet verzilverd worden. Dat gebeurt al. Populair wetenschappelijke boeken en televisieprogramma’s boeren goed, universiteiten zoeken bedrijven op en wetenschappelijke kennis moet vanaf 2020 vrij toegankelijk zijn. De oproep van Susanne en Lars past naadloos in deze trend. Wel waarschuwt Susanne dat de universiteit geen fabriek moet zijn van kennis of studenten.

Lawrence Bolte deelt die waakzaamheid: “Valorisatie is goed, maar je kan er in doorslaan. Dan krijg je zo’n scenario als in Amerika, waar donaties nodig zijn om universiteiten draaiende te houden. Daarom zeg ik: samenwerken is goed, maar je mag niet afhankelijk worden van bedrijven.”

De universiteit moet geen afhankelijke productiefabriek zijn, maar zich wel meer naar buiten richten. Op het bedrijfsleven, of de maatschappij.

Susanne mikt nog een treetje hoger. De universiteit moet volgens haar een tempel voor het denken zijn. Een plek waar nagedacht kan worden over eigentijdse problemen. Net als de andere studenten, ziet ze een hoofdrol voor het onderwijs.

Onderwijs moet anders De rol van onderwijs verandert constant. Zo verschoof de focus al van kennisvergaring naar kennisontwikkeling. Inmiddels draait het ook om valorisatie. Mark van Wijgerden denkt dat het tijd is voor een volgende stap. Lawrence waarschuwt dan wel voor teveel afhankelijkheid van bedrijven, volgens Mark mag er tijdens de studie wel wat meer aansluiting gezocht worden bij het werkveld. Ligt dat immers niet voor de hand?

Mark: “Als je aan een grote collegezaal vol eerstejaars vraagt wie een carrière in de wetenschap ambieert, dan gaan er 1 of 2 handen omhoog.

Het is dan toch gek om vast te houden aan studenten opleiden voor de wetenschap?”

Om die betere aansluiting te bewerkstelligen, moet er wat veranderen.

Susanne denkt dat onderwijs en onderzoek meer samen moeten komen, terwijl Mark ze juist wil scheiden. Ze vullen elkaar volgens Mark niet aan. Hij neemt docenten tot voorbeeld: “In mijn eerste jaar stonden er ongetwijfeld meesterbreinen voor de klas, maar in doceren waren ze geen kei.” Gevolg: lege collegebanken en gedemotiveerde studenten. “Dat heeft dus geen nut. Dan kun je beter een docent hebben die qua inhoud een 7 scoort, maar didactisch een 9. De toponderzoeker kan je vervolgens mee de diepte innemen, later in je studie.”

Lars König

“Het begint allemaal bij de docent,” beaamt Lawrence. Onderwijskwaliteit kan inderdaad omhoog. Bijvoorbeeld door de top te belonen. “In het onderzoek gebeurt dat al.”

Toetsing kan volgens de studenten ook beter. Of vooral anders. Mark gelooft niet zozeer in parate kennistesten (tentamens), maar in zware opdrachten, die ook multidisciplinair kunnen zijn. “Dat is lastig met controle, maar heeft wel veel toegevoegde waarde. Dan ga je iets meer de kant op van het hbo. Ook met opdrachten voor bedrijven. Noem het hbo+, maar in de bachelorfase lijkt me dat helemaal niet erg.”

Te veel verdieping is volgens Mark in de bachelor niet nodig. Mark hekelt de bachelorthesis: “Een verschrikkelijk ding. Een thesis is bedoeld om iets toe te voegen aan de academie. Dat kan een bachelorstudent niet.” Dat ligt volgens Mark niet aan de student, maar aan de opzet van de thesis. “Begeleiders hebben te weinig tijd en als student krijg je niet de tijd en ruimte om baanbrekend te zijn. Zou een student wel wat toe kunnen voegen, dan zou die eigenlijk direct zijn mastertitel moeten krijgen.”

Susanne denkt evenmin dat het aan de student ligt. “Die is wél in staat tot serieuze inbreng, al vanaf het eerste jaar.” Wel denkt ze dat studenten bij hun academische ontplooiing begeleid moeten worden. Dat lijkt paradoxaal, maar Susanne ziet een docentmentor voor zich die de potentie van studenten aanboort. Die ze uit hun schulp trekt. >>

14 januari 2016

10

Vooral wil Susanne af van hyperspecialisatie. Net als Mark en Lars ziet ze veel in een multidisciplinaire aanpak. Academici zouden volgens Susanne samen moeten werken met elkaar en met de maatschappij. Dat kan volgens haar in denktanks, met vakoverstijgende projecten en halfjaarlijkse samenwerkingen tussen studenten van verschillende disciplines.

Uitgangspunt is dat de student op gelijk voet staat met de docent en in contact komt met andere disciplines en meer verbindingen legt. Zo krijgt de academische opleiding trekken van het hbo, waar studenten al in deze vormen werken.

Joris Berns is wars van zinspelingen op hbo-toestanden. Met name een hbo+ lijkt hem niets: “Dan kunnen we het predicaat universitair net zo goed cadeau doen bij 50 euro aan boodschappen. Op dit moment zijn er al belachelijke opleidingen zoals ‘hbo masters’ die een dubieuze titel opleveren. Als we het verder doortrekken, is de waarde van een universitaire diploma dadelijk zoek.” Joris ziet meer in een gouden standaard van onderwijs. Studenten die meer willen doen, binnen of buiten het onderwijs, moeten daartoe de ruimte krijgen.

‘Dan kunnen we het predicaat universitair net zo goed cadeau doen bij 50 euro aan boodschappen’

Ontplooiing staat voorop Hoe het onderwijs er ook exact uitziet, voor deze vijf studenten moet er

Joris Berns

Mark van Wijgerden

14 januari 2016

vooral ruimte zijn voor ontplooiing. Dat blijkt ook wel uit de activiteiten die ze zelf tijdens hun studie ondernemen. Voorzitterschappen, commissies, toneelspelen en fotograferen, consultancy en meerdere opleidingen.

Daarin zijn ze zeker niet uniek. Studenten lijken anno 2016 zoveel mogelijk ervaring bij elkaar te graaien tijdens de studiejaren. Mark: “Je moet op eigen benen kunnen staan. Verantwoordelijkheid dragen. Een keer slecht slapen als iets niet lekker gaat. Daar zijn we in Nederland soms terughoudend in.” Met een slogan als advancing society ontkom je er zelfs niet aan

11

column Tom Grosfeld student CIW

Stijgende lijn

Lawrence Bolte

soft skills in je opleidingen op te nemen, merkt hij op. Studenten zullen immers wel moeten leren kennis over te brengen.

Universiteit en maatschappij hebben baat bij veel zelfontplooiing.

Actieve studenten creëren als vanzelf communities, merkt Lawrence op.

Dat is belangrijk: “We studeren als individu af, maar je komt terecht in een sociale omgeving.” Daarin leren gedijen is belangrijk, en verstrekt je in je studie. Dat is wat Susanne bedoelt met groepsvormen en -activiteiten op de campus.

De maatschappij profiteert er dubbel van. Waar Susanne en Lars ontplooiing belangrijk vinden, voegen ze er aan toe dat de universiteit vooral mensen op moet leiden die na kunnen denken. Susanne: “Zo komen mensen met een visie terecht in het bedrijfsleven.” Lars spreekt over bewust ontwikkelde individuen. Daar schort het volgens hem aan.

Studenten zouden meer na kunnen denken over wat ze motiveert. En of dat wel de juiste drijfveren zijn voor een betekenis- en waardevol leven.

Lars: “Deze vragen worden collectief genegeerd of het antwoord wordt voor vanzelfsprekend gehouden. Namelijk: succesvol worden. Terwijl we ons niet afvragen wat dat inhoudt, en wat we ervoor op moeten geven. De universiteit moet studenten uitdagen en laten proeven van verschillende invalshoeken en praktijken. Zodat de student zijn levenskoers beter kan bepalen.”

Wat was het toch spannend. 31 december 2015.

Wordt 2015, geheel volgens traditie, opgevolgd door het volgende jaar, of blijft 2015, als eerste jaar in de geschiedenis van onze jaartelling, gewoon op zijn troon zitten? Sinds het begin van onze jaartelling is het nog geen enkel jaartal gelukt om de veroverde positie te handhaven en ook dit jaar werd 2015, na een spetterende vuurwerkshow met kansen voor beide jaartallen, uiteindelijk toch opgevolgd door 2016.

Een nieuw jaar betekent voor veel mensen nieuwe voornemens. Vaak wordt er via een licht emotionele of inspirerende facebookpost met de buitenwereld gedeeld wat het afgelopen jaar allemaal teweeg heeft gebracht. Dit kan negatief, gematigd enthousiast of positief zijn, maar wat de score ook mag zijn, men ziet altijd ruimte voor verbetering. “Dit wordt mijn jaar”, is het mantra dat je hen met een fitgirl-achtige motivatiekreet hoort herhalen, totdat ze inderdaad niets anders kunnen dan te denken dat dit hun jaar wordt. We willen een stijgende lijn zien in ons leventje. Zelfs als 2015 eigenlijk alles had waarvan we ooit hadden durven dromen, willen we verbetering zien in het nieuwe jaar. Achteruitgang is uit den boze, stilstaan is ambitieloos.

Alleen vooruitgang kan onze gulzigheid voeden.

2015 heeft mij meer gebracht dan dat ik van tevoren voor mogelijk had gehouden. Mijn contract met mijn vriendin is met vijf jaar verlengd, ik ben nog steeds niet ontslagen als Univers-columnist en ik heb het behalen van mijn bachelor wederom met een jaar uitgesteld. Ik ambieer geen vooruitgang in 2016, maar pleit voor een kleine achteruitgang.

Ik hoop dat 2016 mij veel voorspoed en geluk gaat brengen, maar als het even kan, graag iets minder dan in 2015.

14 januari 2016

12

de vijf VAN EIJFF

Vluchtelingencrisis is de donkere wolk boven 2016 Hoe zal 2016 er in macro-economische zin uitzien? Hoogleraar financiële economie Sylvester Eijffinger geeft antwoord op vijf vragen.

1. De Nederlandse economie zit weer in de lift. Blijft die lift ook dit jaar stijgen?

Het is solide groei, maar niet uitbundig.

Dat ligt niet aan het bedrijfsleven of aan de consument, maar aan de politiek. Er is te weinig groei omdat er te weinig wordt hervormd. In Nederland is van de herziening van het belastingstelsel niets terecht gekomen. En in landen als Frankrijk en Italië is de economie door het gebrek aan politieke durf al helemaal vastgeroest.

Daar gebeurt zelfs niets meer. En onze economie is ook afhankelijk van hoe het in het buitenland gaat.

‘We gaan correcties krijgen, en forse ook’

2. Daarover gesproken: geen Chinees vuurwerk dit jaar?

Eerder politiek dan economisch vuurwerk. De Chinese economie is aan het afkoelen en dat heeft consequenties. Dat zag je al op de eerste beursdagen van het jaar toen de handel voortijdig werd gestaakt vanwege de grote koersverliezen.

Tot nu toe zijn de problemen beheers-

14 januari 2016

baar, mede omdat China behoorlijke reserves heeft. De grote uitdaging wordt hoe je economische vrijheid kunt hebben zonder politieke vrijheid. Dat gaat een tijdje goed maar dat houdt een bewind nooit vol.

3. Welk woord zien we dit jaar het vaakst terug in krantenkoppen: banken, banen of beurzen?

Beurzen. We gaan correcties krijgen, en forse ook.

Niet alleen in China, ook in de VS gaat dit gebeuren. Niet dramatisch, wel noodzakelijk. Wat voor obligaties al langer duidelijk was, geldt ook voor aandelen: de koerswaardes zijn op dit moment te hoog.

En de centrale banken in Europa en de VS zullen voor de beurzen impopulaire maatregelen moeten nemen.

4. Van welke molensteen gaan we het meeste last hebben: de Britse, de Griekse of die van de ‘oliegarchen’? Of is er een ander gevaar?

De Grieken zijn ingekapseld en de olieprijzen blijven voorlopig

laag. Dus van deze drie: Brexit en wel vanwege de onrust die de discussie veroorzaakt. Zo lang de baten hoger zijn dan de kosten, zullen de Britten nooit uit de EU stappen. Maar ze gaan bij onderhandelingen wel tot het gaatje. Dus Europa zal ze binnen moeten houden door concessies te doen. Alweer, ja. Het grootste gevaar is echter de vluchtelingencrisis.

Die crisis ondergraaft de cohesie in de samenleving en de politieke stabiliteit, hier en elders in Europa, en daar maak ik me de meeste zorgen over.

5. Nederland is nu een half jaar EU-voorzitter. We mogen aan de bak met vluchtelingen, Brexit en Oost-Europese xenofobie. Maar welke stempel gaat Nederland op economisch gebied zetten?

Het zou prachtig zijn als onder Nederland de eerste stappen naar een fiscale unie worden gezet. Maar dat is niet realistisch. Dat proces is veel moeilijker dan de monetaire of bankunie en gaat decennia duren. Gezien de aard en omvang van de acute problemen waarmee de EU te maken heeft, zal crisismanagement de boventoon voeren en zal er nauwelijks of geen ruimte zijn voor iets anders.

13

Goudhaantje

En passant

Lorena Sosa De Tilburgse promovenda Lorena Sosa won de Max van der Stoel Human Rights Awards voor haar proefschrift. Handjes in de lucht dus in huize Sosa.

Gefeliciteerd! Wat betekent deze prijs voor jou?

“Promoveren is vaak een enorme worsteling. Dit is een mooie beloning voor de geleverde strijd. Daarbij krijg je het gevoel dat jouw werk in iedere geval een kleine bijdrage levert aan betere mensenrechten. En daar doe je het toch voor.”

Wat heb je onderzocht?

“Mijn proefschrift onderzoekt geweld tegen vrouwen.

De mensenrechten hanteren het perspectief dat geweld tegen vrouwen universeel is en vooral te maken heeft met ‘vrouw-zijn’. Maar in de praktijk zijn er veel factoren die van invloed zijn op geweld tegen vrouwen, zoals religie, sociale status, etniciteit en leeftijd. Dit noemen we ‘intersectionaliteit’. Ik heb onderzocht hoe intersectionaliteit is verankerd in de mensenrechten.”

En? “Nou, dat blijkt dus onvoldoende te zijn. In de praktijk is er niet genoeg oog voor intersectionaliteit, waardoor veel vormen van geweld tegen vrouwen slecht erkend worden.

Daar valt nog een grote slag te maken.”

Bij de prijs hoort een geldbedrag van 1500 euro. Speciale plannen?

“Ik wil mijn drie promotoren trakteren op een luxe etentje om ze te bedanken voor hun nooit aflatende steun.”

Dan zal het prijzengeld wel op zijn. Heb je inmiddels werk?

“Ik heb Tilburg University verlaten en werk nu bij SIM (Netherlands Institute of Human Rights) aan Utrecht University. Ik verricht vergelijkend onderzoek naar opvattingen over mensenrechten. Ik kijk hoe derdewereldlanden de mensenrechten begrijpen en leg dat naast de Europese normen.”

Personeel in het wild Univers overvalt je: wat ben je aan het doen?

Vrijdagmiddag, Prismagebouw. Bij het invoeren van subsidieformulieren is Bas van den Berg gebonden aan veel regels. “Soms duurt de invoering van een formulier wel twee dagen. Deze is in een half uurtje klaar; dit is een vrijdagmiddag klusje.” In het weekend gelden er minder regels voor de projectadministrator. Bas is hobbyslager. “Ik koop dan een homp vlees en maak daar vervolgens worstjes van.”

MASTERS & BUITENLAND ‘Iedereen een kans geven op een toekomst’ was het doel van de mini-fair op 4 december in het Dantegebouw. Buitenlandse studenten kwamen meer te weten over de Tilburgse masters. Het was de eerste keer dat de beurs op Tilburg University werd gehouden. Ook aanwezig met hun masterprogramma’s waren universiteiten uit Spanje, Italië, België, Oostenrijk en Duitsland.

AULA & KUNST Kunstliefhebbers kunnen tot eind maart terecht in de gangen van het Cobbenhagengebouw. Rond de aula is een nieuwe fotocollectie te bewonderen. De tentoonstelling bestaat uit een breed scala aan mooie beelden, gemaakt door onder meer Teun Hocks (zie afbeelding). Medewerkers die hun kantoor willen opfleuren kunnen een kunstwerk huren bij de kunstuitleen.

KERST & VRIJHEID De kerstboom op de campus werd vanaf 14 december volgehangen met kerstkaarten.

Geen kerstwensen erop, maar persoonlijke definities van vrijheid. Onderwijs volgen is voor velen belangrijk. ‘Kunnen doen wat ik wil zonder gevolgen’, deed het ook goed. Een ander vertaalt het begrip vrijheid iets plastischer: ‘Kakken met de deur open’.

14 januari 2016

14

foto Ben Bergmans

Beeldend

14 januari 2016

15

Ben weg Ineens was-ie weg, na 41 jaar, campusfotograaf Ben Bergmans. Met vervroegd pensioen. Fijn voor hem, maar wij zullen het voortaan zonder zijn vertrouwde verschijning met camera op de campus moeten stellen. Duizenden studenten, wetenschappers en OBP’ers (de mensen die al het werk doen) heeft hij de afgelopen decennia vereeuwigd. Reden om hem te vragen nog één keer met de camera de campus op te gaan voor een fraai portret. Een selfie dit keer, zodat we hem ook een keer zien zonder camera voor zijn gezicht. En hier is-ie dan. Ben Bergmans, de man, de fotograaf, de pre-pensionado.

14 januari 2016

16

leestijd

6

minuten

Tekst bart smout fotografie ton Toemen

Tranen zijn nog steeds taboe Alleen mensen huilen omdat ze geëmotioneerd zijn. Er is geen dier te vinden dat hetzelfde doet. Wie wil weten waarom dat zo is, moet aankloppen bij huilprofessor Ad Vingerhoets. De Tilburgse psycholoog onderzoekt al vijfentwintig jaar waarom mensen huilen. Univers zet zijn belangrijkste inzichten op een rij. Een tipje van de sluier: verdriet is niet de grootste bron van tranen.

Tranen uit je neus “Tranen bestaan voornamelijk uit water, maar ook uit zout en proteïnen. Eigenlijk lijken tranen veel op speeksel, zweet en andere lichaamsvochten. Boven het oog zitten de grote traanklieren die het traanvocht afscheiden en in de hoek van je oog zit het afvoerputje waardoor je tranen in je neus komen. Tranen worden afgevoerd via je neus, dus als je huilt word je neus nat van de tranen. Dat geeft een snotterig gevoel. Als je veel tranen produceert is de capaciteit van het afvoerputje onvoldoende en lopen je ogen letterlijk over. Dat is wat we huilen noemen.”

dat we ons meer verbonden voelen met anderen. De mens wordt weleens omschreven als de ultrasociale soort, omdat wij de zwakkeren helpen. In het dierenrijk is verder de menselijke onderlinge samenwerking redelijk uniek. Tranen hebben daar waarschijnlijk een belangrijke rol in gespeeld. Ze zijn belangrijk voor de menselijke evolutie, maken ons tot de zorgende soort die we vandaag de dag zijn.”

Huilende baby’s “Mensen zijn ook uniek vanwege hun lange kindertijd. De meeste dieren zijn binnen de kortste keren volwassen en klaar om zichzelf voort te planten. Ze worden kant-en-klaar geboren voor hun specifieke leefomgeving.

Dat maakt de meeste dieren tegelijkertijd weinig flexibel, waardoor ze zich slecht aanpassen aan veranderende omstandigheden. Bij mensen ligt dat anders. Wij worden niet kant-en-klaar geboren.

Onze hersenen ontwikkelen zich door tot het

Tranen zijn instrumenteel voor het overleven

De ultrasociale soort “Charles Darwin schreef dat tranen geen nut hebben. Volgens mij is het tegenovergestelde waar. Tranen bevorderen ons empathisch inlevingsvermogen en zorgen ervoor

14 januari 2016

twintigste levensjaar, wat ons een groot flexibel en adaptief vermogen geeft. Die lange doorontwikkeling van de hersenen zorgt voor een lange kindertijd waarin we relatief kwetsbaar zijn.

Bescherming is dan van groot belang voor het overleven. Tranen zijn daarbij instrumenteel. Ze zorgen ervoor dat je als kind hulp, zorg en liefde krijgt. Zonder die affectie kan een mens zich niet ontwikkelen.” >>

Ad Vingerhoets werkt als hoogleraar emotiepsychologie aan Tilburg University.

Hij behaalde zijn master en doctoraat ook aan de Tilburgse universiteit. Vingerhoets verricht onderzoek naar stress, emoties, en kwaliteit van leven. Hij publiceerde meer dan 300 artikelen in (inter)nationale vaktijdschriften en redigeerde/schreef 18 boeken op dit terrein. In februari 2013 verscheen zijn meest recente boek Why only humans weep. Unravelling the mysteries of tears bij Oxford University Press.

Voor meer informatie zie: www.advingerhoets.com.

17

14 januari 2016

18

Krijsen en janken “Veel jonge dieren krijsen als ze aandacht van hun moeder nodig hebben, of als ze verloren zijn. Dat is effectief, maar ook gevaarlijk. Want niet alleen de moeder hoort het krijsen. Een roofdier kan het ook horen. Huilen met tranen is de veiligste vorm van krijsen. Zonder geluid te maken maak je duidelijk dat je hulp nodig hebt aan degene van wie je dat het meest verwacht en zonder aan anderen te laten blijken dat je kwetsbaar bent.”

Oud en jong “Als mensen ouder worden huilen ze minder vaak. Dat is niet vreemd en heeft alles te maken met de lange kindertijd en de mate van zelfstandigheid. Tot je vijfentwintigste levensjaar neemt het aantal keren dat je huilt per jaar gestaag af.

Vanaf dan blijft de frequentie redelijk gelijk, totdat mensen oud worden. Dan gaan ze weer vaker huilen. Niet omdat ze hulp willen, maar vooral om sentimentele redenen.”

In je eentje huilen “Natuurlijk huilen mensen ook alleen. Je kunt je afvragen waarom mensen dat doen, als tranen vooral bedoeld zijn als een roep om hulp. Toch vermoed ik dat ook eenzame tranen gericht zijn tot iemand anders, ook al is die ander niet lijfelijk aanwezig. Je kunt bijvoorbeeld alleen huilen om een brief, bij je huisdier, of tegen een god. Maar mensen huilen het meest in besloten

14 januari 2016

kring, met een vertrouwd iemand erbij. Uit onderzoek blijkt dat er het liefst wordt gehuild tussen zes en tien uur ’s avonds, in het gezelschap van de partner of de moeder.”

Huilen bij muziek “Mensen zeggen vaak dat huilen oplucht. Dat ze het fijn vinden om bijvoorbeeld te janken bij een sentimentele film of droevige muziek. Voor een deel kan dat natuurlijk bedoeld zijn om troost en hulp van anderen uit te lokken. Sommige onderzoekers denken dat huilen zelf troost brengt. Huilen zou, net zoals lachen, endorfines vrijmaken waardoor je gelukkiger wordt. Spijkerhard bewijs hiervoor is overigens nog nooit geleverd. Een ding is zeker: of huilen oplucht, is voor een groot deel afhankelijk van de manier waarop je omgeving reageert. Als je hulp en begrip krijgt, voel je je na het huilen natuurlijk beter dan wanneer je met de nek wordt aangekeken.”

vermoedelijk omdat je je tranen er dan uitperst.

De traanklieren zijn een soort uiers. Als je er genoeg druk op zet, knijp je ze uit. Ik denk dat dit is wat er gebeurt wanneer mensen huilen van het lachen. Hetzelfde kan gebeuren als je moet gapen, of als je moet overgeven. Dan huil je wel, maar het zijn geen emotionele tranen.”

Mannen en vrouwen “Als je naar baby’s kijkt, huilen jongetjes iets vaker dan meisjes. Later verandert dat. Volwassen vrouwen huilen meer dan mannen. Als het gaat om grote emotionele gebeurtenissen dan zijn de verschillen tussen mannen en vrouwen niet zo groot.

In geval van kleinere, meer alledaagse zaken, huilen vrouwen wel beduidend meer. Het zou kunnen dat mannen minder makkelijk huilen doordat ze meer testosteron hebben. De grootste invloed op het verschil tussen man en vrouw wordt waarschijnlijk door de maatschappij uitgeoefend. Mannen is vooral geleerd dat het niet oké is om te huilen, terwijl het van vrouwen wel wordt geaccepteerd. Dan huil je dus ook vaker en makkelijker.”

Het liefst wordt er gehuild tussen zes en tien uur ’s avonds

Huilen van het lachen “Je kunt huilen van het lachen. Maar dat komt

19

Machteloos “Machteloosheid is de belangrijkste uitlokker van tranen. Niet verdriet, zoals de meeste mensen denken. Tranen zijn bijna altijd een uiting van hulpeloosheid, van een verlies aan controle. Ze ontstaan daarom vaak bij een verliessituatie, zoals een overlijden, romantische breuk of bij heimwee.”

Taboe “Tranen zijn een taboe. Vooral op de werkvloer. Huilen tijdens werktijd doet je carrière zelden goed. Er wordt nog altijd heel eenzijdig tegen tranen aangekeken. Er zijn een paar plaatsen waar het is toegestaan. Thuis, of tijdens speciale gelegenheden zoals een begrafenis of ziekenbezoek.

Vooral in de publieke sfeer wordt huilen gezien als een teken van zwakte en incompetentie. Laatst publiceerden we een onderzoek waaruit bleek dat bijna de helft van de artsen weleens huilt. Dat werd breed uitgemeten in de media. Ik schrok daarvan, het bewees wederom dat op tranen nog altijd een taboe rust. Daar is nog een wereld te winnen.”

Onderzoek “Tranen zijn het ondergeschoven kindje van de psychologie. Er wordt weinig onderzoek naar gedaan. Als je in de belangrijke handboeken over emoties kijkt, en op zoek gaat naar termen als ‘huilen’ en ‘tranen’, dan vind je die niet. Hoe dat komt? Ik denk omdat ook psychologen automatisch de associatie maken tussen huilen en verdriet, zonder daar verder bij na te denken. Psychologen zijn niet geïnteresseerd in de symptomen, maar in de emotie erachter. In het verlengde daarvan kun je denken: huilen is niet interessant, verdriet wel. Maar daar doe je tranen schromelijk mee tekort. Huilen is een gedrag. Het is niet een reflexmatige reactie die hoort bij verdriet, het is een uitingsvorm die op zichzelf staat. Tranen onderzoeken loont.”

(Advertentie)

“

Haal in deeltijd je master Kunst- en cultuurwetenschappen bij de Open Universiteit Cultuurgeschiedenis - Filosofie - Kunstgeschiedenis - Letterkunde in twee tot vier jaar - intensieve begeleiding - gestructureerd programma

column Erik-Jan Broers

docent rechtenfaculteit

Goede doelen Ik kan maar moeilijk nee zeggen. Zeker niet tegen collectanten die aan de deur staan. Afgelopen week was het opnieuw raak. Stond er weer een collectant aan de deur. De collectant kwam erg overtuigend over. Het was trouwens een collectante. Een leuke collectante bovendien. Jong en blond en leuk gekleed en erg openhartig. Ze had moeite mijn gegevens te noteren want ze was dyslectisch, zei ze. Ze had ook ADHD, zei ze. En ze studeerde vrijetijdswetenschappen, ook al zoiets. En zo werd ik weer donateur en ging ik weer een goed doel steunen. Iets met kinderen met een beperking.

Of honden met een beperking. Of kinderen met honden met een beperking. Ik weet het niet meer precies, maar ik kon gewoon geen nee zeggen. Die vrijetijdswetenschappen zullen wel de doorslag hebben gegeven.

Ik vind het allemaal prima hoor, want ik krijg mijn geld toch niet opgeknoeid en ik help graag mensen die het om een of andere reden minder goed hebben dan ik. Zo ben ik de afgelopen jaren al donateur geworden van de Kankerbestrijding, het Astma Fonds, de Hartstichting, de Nierstichting, de Zonnebloem, CliniClowns, Willem II en nog zo het een en ander. Nog los van allerlei giften die ik heb gedaan in de meest uiteenlopende collectebussen die voor mijn neus werden gehouden. Ook ben ik sinds kort de ‘personal sponsor’ van een jonge mondschilder uit Haïti. Een aardige jongen, erg talentvol, met veel gevoel voor compositie en kleur.

Wel erg stil als hij aan het schilderen is. Dat zal wel met zijn concentratie te maken hebben. Hij is nu bezig met de deur van mijn schuur.

Vraag een persoonlijk studieadvies aan

www.ou.nl/master-cultuur

6215444

14 januari 2016

20

Recensies deze keer serie, seizoen, boek

Wè nou? tilburgse reacties op Het nieuws

Recensie carnavalskraker cv Veul Gère Met de nieuwe carnavalskraker Wa trekte aon heeft cv Veul Gère zich weer op de kaart gezet. Opzwepend en vrolijk, zal de gemiddelde carnavalscriticus zeggen. Maar wie beter luistert, ontdekt een hoge mate van tragiek en bittere poëzie in de chanson.

Want het jaarlijkse festijn gaat niet over rozen. Wat trek je aan met carnaval, filosoferen de heren. Het antwoord is dan ook simpel: “Lelijke wijven”, scandeert een koor. Daarmee spreekt Veul Gère een grote onzekerheid uit van elke man: ben ik wel mooi genoeg in een maatschappij die steeds meer is gefixeerd op esthetiek? Wa trekte aon is een pareltje als je het ons vraagt. (Niek Willems)

Meer voorpret Januari is nog maar net begonnen en de goede voornemens liggen alweer in de vuilnisbak.

Terugblikken op het oude jaar en mooie plannen maken voor 2016, het voelde zo aangenaam. We verheugden ons op het idee van verandering. Meer sporten, gezonder eten en ons minder druk maken, ‘want dan worden we vast gelukkiger’.

Maar helaas, elk jaar falen we weer massaal met onze plannen. Losers die we zijn. De voorpret bij het maken van voornemens maakt ons enthousiast, maar de uitvoering is minder magisch. Laten we daar dit jaar iets van leren: voortaan alleen nog maar voorpret, laat de praktijk maar zitten. (Sarcelle Kemperman)

Coldplay kleurt braaf mee Tip: als je op een hip feestje bent waar je eigenlijk niet wilt zijn, bemoei je dan met de muziek en zet het nieuwe album van Coldplay aan. Gegarandeerd dat je ver voor het einde van de avond bent weggekeken. Met dit in het achterhoofd, ging ik Coldplays nieuwste, Head full of dreams te lijf. De band van Chris Martin is een van mijn jeugdliefdes en ik geniet opnieuw van zijn stemgeluid. Maar eerlijk is eerlijk, veel verschil met het vorige album hoor ik niet. Coldplay kleurt mee met de tijd en maakt wat verwacht wordt. Ik zal dit album luisteren omdat oude liefde niet roest, maar daarmee houdt het op. (Jozien Wijkhuijs)

14 januari 2016

Boem=ho?

Gillende keukenmeiden, grondbloemen, kanonslagen en vuurpijlen: oud en nieuw is knallen. Maar dat brengt ook ellende: brandwonden, troep op straat en kapotte prullenbakken. Afschaffen die handel. Toch?

Ik word er heel ongemakkelijk van. Het is zo’n lawaai.

En het is ook heel vervelend voor mensen met een oorlogstrauma. Mijn ouders komen uit Afghanistan, die vinden vuurwerk heel verschrikkelijk. Daarnaast is het gewoon geldverbranding. Mensen kunnen die miljoenen euro’s beter ergens anders in steken.

Fanoes Bayat, 21 jaar, International Business Administration

Vuurwerk is leuk. Je moet niet altijd alles afschaffen wat leuk is. Het is een feestelijke traditie. Ik heb tien jaar in Roemenië gewoond. Daar wordt veel vuurwerk afgestoken; het mag daar elke dag. Ik heb er nog nooit problemen mee gehad.

Iulia Voinea, 22 jaar, International Business Administration

Het is raar om iets geheel te verbieden als er nadelen aan zitten. Verkeer kan ook gevaarlijk zijn, dat gaan we toch ook niet verbieden? Het is wél van belang dat kleine kinderen niet aan vuurwerk kunnen komen.

Daar moeten ze juist iets aan doen.

Kasper Langejan, 25 jaar, Bestuurskunde

Mensen moeten zelf weten waar ze hun geld aan uitgeven. Ik heb er geen last van. Er zou overigens wel een leeftijdsgrens moeten worden ingevoerd. Dat je pas vanaf je zestiende vuurwerk mag afsteken.

Tim Laurensse, 22 jaar, Economics

Ik zeg altijd: het mooiste werk is vuurwerk.

Ferry Adriaanse, 22 jaar, Economics

21

Masterscriptie

Over de schutting wat gebeurt er ondertussen op de andere universiteiten?

#Pieker je gelukkig

Does Being Happy Make You Attractive?

Hoop je online een partner te scoren? Dé tip: lach op je foto’s. Dan zijn je kansen stukken beter, blijkt uit het afstudeeronderzoek van Kim Lenders (Bedrijfscommunicatie en digitale media). Online datingadvies kwam niet eerder uit zo’n onverwachte hoek.

Mensen gebruiken verschillende strategieën om zo aantrekkelijk mogelijk over te komen. Dat kan steeds beter, want online dating is één van de belangrijkste manieren geworden om anno 2016 een partner te vinden. En online kun je je net wat beter voordoen.

Dat is dus wat mensen ook doen. Of althans proberen.

Omdat iedereen begrijpt dat vrolijke teksten en plaatjes iemand aantrekkelijker maken dan neutrale of negatieve, plaatsen mensen vooral stralende teksten met emoticons en foto’s waarop ze glimlachen. Kim vroeg zich af wat de invloed van deze happy parade is. Worden de profieleigenaren er aantrekkelijker door bevonden? Dat worden ze. Maar niet altijd. Een vrolijk plaatje laat iemand er aantrekkelijker uitzien dan een neutraal plaatje. Maar er komt meer bij kijken. Wie glimlacht, lijkt ook nog eens intelligenter en vriendelijker. Maar positief woordgebruik of emoticons verbeteren niets aan je aantrekkelijkheid.

Intrigerend wordt het als we zien wat er met de persoon aan de andere kant van het scherm gebeurt.

Jouw glimlach zorgt er namelijk niet alleen voor dat je er aantrekkelijker uitziet, maar ook dat de ander zich blijer voelt. Mensen worden blij van lachende mensen.

Emoties zijn namelijk besmettelijk. En omdat blije mensen alles positiever waarnemen, vinden ze jou nog eens éxtra aantrekkelijker.

Noem het de kracht van de glimlach. Wie beter wil scoren via Tinder, Relatieplanet of Facebook, doet dat dus met een mond vol tanden. Pas wel een beetje op.

Niemand behalve jijzelf kan instaan voor de gevolgen.

Cijfer 9

Sommige mensen staan lang stil bij gebeurtenissen. Waar anderen al schouderophalend verder zijn gegaan met hun leven, staan deze tobberds nog te malen. Piekeraars voelen zich gemiddeld genomen minder goed dan hun tegenhangers. Maar piekeren is niet alleen negatief, stelt een Leidse psychologe. Ook bij positieve momenten staan deze mensen namelijk langer stil, lezen we in Mare. Daardoor genieten ze meer dan anderen, die haast gedachteloos over geluksmomenten heenstappen.

#Reorganiseren voorkomen “Dit moeten we niet nog eens meemaken”, zegt een vertrekkend bestuurder over de reorganisatie van ondersteunende diensten van de Vrije Universiteit. Een operatie net als in Tilburg, maar die in Amsterdam had een iets ander karakter. Maar liefst 400 formatieplaatsen moesten geschrapt worden, om jaarlijks 17 miljoen euro te besparen. Belangrijkste les die de bestuurder trekt: voorkomen dat zo’n omvangrijke operatie weer nodig is.

#Borsten voor kerst Ben je in de feestmaanden weer afgescheept met chocoladeletters en handschoenen? Vráág volgend jaar dan gewoon wat je wil. Ben daarin niet bescheiden. Cadeautip van onze vrienden van het Nijmeegse Vox: nieuwe borsten. Als je twijfelt, overtuigt de plastisch chirurg je wel. Die pakt graag je bankpas uit je hand, om je er twee volle handen voor terug te geven. De filosofie: hoe jonger en groter, hoe beter. Het mantra: begin je studentenjaren met een degelijke voorbereiding. Neem op je 18e verjaardag een dubbel D!

#Volle UB Word je gek van de drukte in de Tilburgse UB? Je bent niet de enige. Wij zijn niet de enigen. Ook over de grens, bijvoorbeeld in Californië, is de nood voor studieplekken hoog. Of in Canada. Daar gaat de University of Toronto de UB dan ook verbouwen, lezen we in het U of T Magazine. Het 14-verdiepingen tellende gebouw wordt uitgebreid. De UB had al plek voor 4,5 miljoen boeken. Met vijf extra verdiepingen aan de westzijde moet de UB plek gaan bieden aan 6000 studenten.

14 januari 2016

22

reading time

5

minutes

text Jozien wijkhuijs photography jack Tummers

Suit up and say goodbye

Martin Tůma, 27, Law and Technology, Czech Republic “In Prague we do not have a campus like this. There, I go to this small law school and see the same people every day.

In Tilburg, I met new people all the time.

Besides that, it is nice to see that the sports center is such a big deal here. Studying is not only about going to school, students even come to campus because they have nothing else to do. There are more facilities where students can have coffee and spend time together. I really enjoy that. Since I am not working here, I have a lot of time to meet people, read books and enjoy my time.

What I miss about my country are the mountains, because I like mountain sports. I am not the type of person who misses people from home much, but I do miss the food. The food here at Mensa tastes a little bit like plastic. It has taste, but it is the taste of a package.”

14 januari 2016

The students who were on exchange during the fall semester are leaving Tilburg to finish their studies at their home university. During the I*ESN gala, they partied and said their first goodbyes. How do they feel about leaving and how do the ones who stay behind feel about seeing them go?

23

Gwendoline Tonino, 21, Creative advertising, France “I am from the south of France, and I will have to start my second semester there already at the beginning of January.

So I will be leaving a little bit earlier than most people do. It will be good to have a nice house with sun nearly every day, also because I did not really like my house here.

But of course I am going to miss the people I met here, so leaving does make me sad. My plan is to finish my year in France, and do an internship in Spain. I also want to improve my Chinese and take part in another program in China.

The thing that I noticed about Dutch people is that they are always eating. The whole day. It seems like you guys do not take any lunch breaks, but eat whenever you feel like it. At home in France, we have a clear lunch break, and eat before we come to university and after we come home. Oh, and we do not eat sandwiches all the time, like the Dutch do!”

Seunghoon Jang, 24, Humanities, South Korea “My original major is English Literature, but at Tilburg University I take classes at several faculties, like humanities and law. Now that my exchange here ends, I am going to Dublin, because coming here made it feel necessary to improve my English. Dutch people usually speak it so well. I like Tilburg, people can just get everything they want here. It suits me better than Amsterdam, even though I liked visiting that city as well. It seems to me that there are more people with malicious intentions in a big city like Amsterdam. Apart from that, it is good that we have a lot of nature here.

My time as an exchange student in Tilburg changed me.

Before, I was very shy and after some time I found myself speaking easily to other students who I met. I tried to attend a lot of events, and I met so many people.”

Jonathan Papadopoulo, 23, Australia “My university had a list of universities to choose from, and I was looking for a country where English is spoken and that is gay-friendly. After my stay, it is difficult to say how gay-friendly I found Tilburg to be. Holland is very respectful of individuals and individual privacy and autonomy, and I never felt homophobic violence, but I would not necessarily say that it is outwardly accepting of difference. Dutch culture and Dutch people seem to say: ‘there is one way to be Dutch, and that is it’.

I will miss Tilburg, it has been my home for six months. There is a lot that I would love to take home from Holland. I like beer cantus, it is very Brabants and would go off well in Australia. Also, it is good that everything is easy reach by bike here. When I get home, I will kiss my mom and dad and eat some good Thai food, it has been difficult to find that here. But what I love about Dutch food is stroopwafels, I have to eat three every day. I have even found out where to buy them in Sydney.”

Celine Nielsen, 21, Social and Behavioral Sciences, Denmark “When I just came to Tilburg, I felt like it was nice, but I missed my home. After two months it became a second home to me, so I am going to miss it. I have built a relationship with the Netherlands. It will be nice to speak my own language again when I get back. In the grocery store here in Tilburg, I have a competition with myself to see how far I can go without letting the sales person know that I am an international. They speak Dutch to me, and I say dankjewel and smile. But at some point they will ask for five cents or something, and my little knowledge of Dutch easily shines through. In five years, when I think of Tilburg, the thing I will remember the most are the bicycles. There are so many of them here. Also, I like elderly Dutch people. They are so nice and friendly, and will always try to help you find your way on the street.”

14 januari 2016

24

Karoline Melstveit, 23, Classical Saxophone (Fontys), Norway

Savannah “Savi” Dodds, 18, Liberal Arts & Sciences, Great Britain “I was born in Zimbabwe, but I lived in England and my current home has been Tilburg for three years. I love the modern vibe here, mixed with the green, healthy environment. And obviously there are the parties. The internationals here are like a family to me, and the Dutch people I have met are very nice and helpful. While choosing a university, I was in doubt on where to go. A friend who was already here invited me over and as soon as I got off the train, I thought: this is where I belong. I felt safe, and people were helpful and laidback from the start.

Tonight is of course a going away party, but I see it as a new start for others. I also know that I have made friends for life here, and that I will see them again. We will be visiting each other’s parents with a group of seven girls. For Christmas, they came to England to my family, and we will be visiting another friend’s family in Thailand in summer.”

Andrea Rizzica, 23, Law, Italy “I really enjoyed Erasmus life, it is something that only happens once in your life and you should really experience it. This international atmosphere is something that I will not find when I go home. The two universities that I now know are different too. All the exams here in Tilburg are written exams, while at home in Milan, I get oral exams. Tilburg University is also more easygoing. The teachers here are younger and the contact with them is less formal. On top of that, it would be a lot harder to find courses in English at home, while here, there are a lot.

Here in Tilburg, I have learned that people from all over the world can be your friend. They are totally different from you in culture, language, and habits, but it is possible to get to know them and build a friendship.

That is the thing I will cherish most from this experience.”

14 januari 2016

“I have been an exchange student, but I thought that the program was so good that I decided to stay. I will be here at least until the summer. Last semester, I was a mentor for the exchange students. It is very sad to say goodbye to them, but life goes on and I will meet new people.

Next semester, I will be a mentor for the new exchange students, making sure they are ok and I will have dinner with them every Tuesday.

From home, I do miss the snow and the mountains, but I love it here also a lot. The biggest difference that I found between The Netherlands and Norway is that smoking is so uncool back home. Nobody smokes there, unless they are seventy years old or something. This is my date, Timothy! He just pronounced my name right for the first time!”

I have learned that people from all over the world can be your friend Nicolas Benini, 27, Master Business Administration, Argentina “My first idea was to stay in the Netherlands to try and get some work experience, but it is hard to find a job here when you do not speak Dutch. So my plans have changed, and I am going to travel around Europe, mainly Portugal and Spain. It is not as cold there as it is here, I am not used to this weather.

Sharing this experience with so many exchange students has been very good, and Tilburg is so different from the cities I know in Argentina. Everybody is so nice, willing to help you, and everything is perfect. The public transport, the university, everything goes on time. When you come from South America, this surprises you. I have lived in Buenos Aires for a long time and Tilburg reminds me of the city I was born, which is a lot smaller. But it was the people that I met that made this exchange so much fun, even more than the city.”

25

reading time

6

minutes

text Jan Ligthart Photography dolph cantrijn

Advancing university with Emile Emile Aarts is starting the New Year for the first time in his position as rector of Tilburg University. The honeymoon period of exploration and discovery is over: time for an interview. How would he like to shape the future of the university?

Let’s get right to it: what is your vision for Tilburg University, in five sentences?

“I dream of a Tilburg University as a superb third generation university. That means: not an exclusive focus on research and education, but also on transforming knowledge into impact.

We want to be a trading house for knowledge.

This bears upon Bildung and 21st century skills.

And on T-shaped people: people with depth and knowledge, who are capable of connecting with others and learning professional skills. That makes them interesting to all parties. For me, that is what’s most important about the third generation.

We house four great disciplines: Economics and Management, Law and Public Administration, Social Sciences, and Humanities and Theology.

If you ask me how the third generation applies to these four fields, I would say: on three social innovation areas. Firstly, generating value from data. Secondly, active aging, wellbeing and health. And thirdly, empowering the resilient society. We are currently developing these themes with our valorization board. At the Nationale Wetenschapsagenda we want to stake our claim to those fields. Hmm, I think I already used up my five sentences now.”

rather easily, but we actually aim to play at Champions League level. We have made our mark – the size of a sequoia tree – with the Data Science Center, for the Netherlands an unparalleled initiative. The subject is gaining tremendous momentum, like a fly wheel, spiking the interest of other parties. We have just had a visit from the King’s commissioner, who had recently been to Japan. He was told there about the scope of this initiative. That makes me proud; that this is on their radar on the other side of the planet...”

Active aging and building a resilient society. How can the university contribute to those issues?

“Health care is un-

dergoing major developments at the moment.

This issue stretches far beyond the hospital and the doctor’s consulting room. It has to do with prevention and healthy living. It also involves Tranzo, the scientific center for care and welfare, and Behavioral Sciences. How can you inspire confidence in patients, how do you monitor and de-escalate stress, dementia, the whole concept of big data and health care, but also: who pays what, and the role of the insurance companies?

Our university has a huge amount of knowledge in these areas, across various disciplines.”

“Building a resilient society, that is of course where our theologians and philosophers come in. But there is also a legal component. For example, when we are talking about the border issues and the refugee crisis.

Add to that our knowledge of economics, law, sociology and psychology, and I think we are capable of building a resilient society.” >>

First of all; data science, isn’t that a bit obvious?

“Well, you’re brushing it aside

14 januari 2016

26

Will the Year of the Dialogue, that you have initiated, focus on these social innovation areas? Or can they still be shot down at sounding board and debate groups?

“It is possible. I am open to that. But only on the basis of well-founded arguments...” He is quiet for a moment to properly phrase his next sentence, a quote from Goethe: “Es ist nicht genug zu wollen, man muss auch tun”. Debates here are not always as sharply focused as they should be and tend to just taper off at times.

Within the University Council this has been substantially improved by making simple but concrete agreements. But I still do think that council is too political, too much form instead of content. And you simply can’t solve conflicts about form.”

This is somewhat surprising. In your earlier statements and speeches, you seemed to steer more towards a vision created communally...

“I will answer that in the negative. Something I often say is; when homework is done together with others, it goes a lot quicker when one person has already finished it. That’s my way of working.

When there are two destinations, I will show you the right way.

If I was not able to do that, I would not be a good leader. But I have also learned that more roads lead to Rome. A combination of paths is possible, or even paths running parallel. This can work to everyone’s advantage. So yes, I want a dialogue.

But not value-free and not obligation-free.”

step up your game regarding branding. The strength of our profile lies in our four academic disciplines, with possibly the added three social innovation areas. Not one Dutch university can match us in that respect.”

So, is that also the identity of Tilburg University?

“Yes. We are in a position to make that claim, because Cobbenhagen started it all eighty years ago already. We can also envision a connection with the future. Right now, Alkeline van Lenning and Herman de Regt are working on an educational vision that is based exactly on this philosophy. When you focus on these three social innovation areas, you’ll find that the value chains that are applicable to the disciplines, are all around us. We can make just as much of a claim as a technical university with a profile focusing on technological innovation. Now these universities can simply say: we train engineers. But what is the equivalent at Tilburg University? We’ve come up with entrepreneurial thinkers. A nice concept, although lacking in some respects. I have not seen a single job vacancy posted anywhere asking for an entrepreneurial thinker. But, recognition is growing, and it dovetails nicely with the Cobbenhagen profile. Our students love it, it really resonates with them.”

‘There is no other Dutch university that can match our profile’

This year, the preliminary reports on the performance agreements will be made. One of the agreements with the Ministry of Education is that universities strongly position themselves. Does this mean that your Year of the Dialogue comes too late?

“No, I wouldn’t put it that strongly. Tilburg University is able to comply with all but one of the performance agreements. You want to know which one? I’m not going to give that scoop away. But that means we are doing well. On the other hand: when it’s this easy to comply with the performance agreements, they are obviously not of much value and one should go back to the drawing board. And yes, you then have to

14 januari 2016

When you talk about the profile, one word is conspicuously missing: Catholic.

“When I talk with professors and deans, the subject of Catholicism hardly ever enters the conversation. Except with Marcel Sarot, Dean of TSCT, when he tells how things are going at his faculty. That does not mean that it does not play any role at this university. Obviously, it forms the backbone of our profile as constructed and epitomized by Cobbenhagen. I think that by implication it influences and is part of the life of many of our employees. However, we have also come to a point in time where our society is fed up with all the religion-born conflicts and we want to distance ourselves from them. So I do not believe that our Catholic identity will play an explicit role in the near future. International students taking our Catholic heritage into account when choosing Tilburg, is what I call a collateral advantage. When universities around the world

offer similar education, some will choose Tilburg because of our Catholic background. But in that order, and not the other way around.”

Tilburg does focus a lot on yield, isn’t that right? Growth is key here. What is wrong with staying small?

“Then you’re usually eaten by bigger fish. You have to grow, it’s virtually a law of nature. Otherwise, things are beyond your control. That’s why you have to pursue a combination of excellence and a growth in seize.”

A merger seems like the best way to go, in that case. So, the first steps have been taken by collaborating with Eindhoven University of Technology?

“I agree. Striving for innovation as we do in the Brabant region has brought us together and that is the reason we have been able to develop the Data Science Center. We are of added value to one another, both institutions complement each other well. A merger would create a university with 30,000 students, and would therefore be one of the top five Dutch universities. From a valorization perspective, it’s a dream come true.

On the other hand: what will we call it? Brabant University? That would mean starting from scratch on an international level. Also: ranking is not as important to all of us. And above all: the issue of identity is nearly unsurmountable when it comes to Tilburg and Eindhoven.

What we talk about with our students, and what motivates us, is society itself, as a whole.

In Eindhoven, students are less vocal and it is nearly exclusively concerned with technology.

However, the regional – Brabant – identity is comparable at both universities. And that runs deeper than those other things. Nonetheless, I don’t think that I will live to see that merger.”

Finally: should this university try to understand the world or change it?

“When I came here, I didn’t understand that you could be satisfied with just Understanding Society. More than that: I think it borders on negligence to not apply the deep knowledge you have acquired. Our philosophers say: advancing, that’s a tricking subject. They say that connecting knowledge with a solution by definition allows an ideology to take hold and that this compromises your independence. I like the theory, but not its conclusion. I actually find it counterintuitive. I haven’t found the answer yet, but I’m still considering the issue. Because lecturers, students and others tell me we should be doing more than just understanding. That strengthens my belief that we should do things differently.”

27

column Marianne Lalande liberal arts student

New year, new you?

You have barely taken down your Christmas tree (reluctantly, I expect), and already you have broken at least one of your New Year’s resolutions. “It’s not my fault, though”, you tell yourself. “It’s past / drunk / delusional me. That idiot thought that promising to be someone completely different in 2016 would work.” And yes, that was a stupid thing to think.

But as you made your resolutions, you probably underestimated how hard it would be to keep them. And here is why.

First, you were asked what your New Year’s resolutions were. You probably shrugged it off. Saying that you didn’t have any because those things never work anyway, and it’s pretty arbitrary to start working on what you want on the first day of the year, and why don’t we all work on ourselves every other day of the year, and so on. Then you made a New Year’s resolution that you kept to yourself, just in case it wouldn’t work out. You half-heartedly kept that resolution on the first couple of days – or hours – of January, but eventually went back to your old habits. Giving yourself a pat on the back for trying and telling yourself that this is another proof that New Year’s resolutions never work.

But if it “just didn’t work”, it only means that you didn’t try hard enough. The reasons could be numerous: bad timing, sure, but perhaps you also aimed too high too fast. Or maybe you just did not seriously believe in your own resolutions. Whatever it is, don’t call it a day and wait until 2017 rolls around to make a change. Evaluate what went wrong and come up with a new plan. Not a massive change for the entire year – just something small that you can sustain most days or most weeks. You can do it. The year 2016 is your year... if you make it so.

14 januari 2016

28

Schappelijk nieuws

medewerker van de maand Elk nummer kiest Univers een Medewerker van de Maand. Dat gebeurt op basis van onder meer bijzondere verdiensten of prestaties, grote inzet en opvallende collegiale activiteiten.

Chris Pothoven heeft voor het eerst in zijn leven het predicaat Medewerker van de Maand veroverd voor de maand januari. Die van juli tot en met december had hij al. De recordbeheerder bij MS/Documentary Information wint de titel omdat hij zich helemaal in de student weet te verplaatsen.

“Het begint er al mee dat ik zelf ook jong ben geweest, dus dan voel je al meer affiniteit met die doelgroep dan mensen die dat niet kunnen zeggen. Daarnaast denk ik dat ik precies weet wat er omgaat in de student van vandaag de dag. Wat er dan in omgaat? Van alles! En dat heb ik dus ook, dat er van alles in mij omgaat.”

Chris gaf uiting aan die treffende overeenkomsten door de feestdagen bewust zo studentikoos mogelijk door te brengen: veel eten, nog meer drinken en eindeloos veel tijd onnuttig op sociale media doorbrengen. “Ik heb 624 likes en 291 commentaren op Facebook-pagina’s van collega’s geplaatst. En afgelopen week heb ik de kerstboom vanaf het platdak op straat gemikt.

Want eens een student, altijd een student.”

Universiteit haalt Primark naar de campus Door nathan de Groot Medio 2016 opent Primark een nieuw filiaal op de campus van Tilburg University. Het Ierse modewarenhuis ziet in het gebied de ideale plek voor een flagship store. De winkel zal intrek nemen in Primark Building dat wordt ontworpen door architect Rem Koolhaas. Volgens een woordvoerder van de afdeling Sustainable Real Estate krijgt het filiaal een oppervlakte van ruim 3000m². Daarmee zou straks de helft van de campus in een klap winkelgebied zijn.

Volgens de burgemeester van Tilburg Peter Noordanus is het een unieke impuls voor een tamelijk geïsoleerde uithoek van de stad. “Deze plek lijkt haast compleet geconfisqueerd door studenten en wetenschappers. Zo’n monofunctioneel gebied is niet meer van deze tijd.”

Afgelopen dinsdag stemde de Universiteitsraad unaniem in met het ambitieuze plan. Vincent van Riel (SEM) denkt dat de komst van de Primark een positief effect heeft op het aantal beschikbare werkplekken. Niet alle studenten zijn echter blij met de komst van het modewarenhuis. Marjolein Duins (19, Econometrie) vreest dat haar wekelijkse uitje naar de binnenstad op de tocht komt te staan. “Straks wordt het nog moeilijker om de campus te verlaten: koffie, college, döner, kleding.”

Wetenschappers zijn bezorgd dat hun kennis straks ook in de uitverkoop gaat. Het projectteam benadrukt nogmaals de kansen tot uitwisseling en valorisatie. “Studenten kunnen een kek pak scoren voor het volgende themafeestje terwijl winkelend publiek kan uitrusten in de bibliotheek met een bakje koffie en een boek over supply chain management.”

Oproep

WIl je ook in de rubri ek ‘De Groete n uit’. Stuu r d an je leukste fo to Tilburgse lo van een catie naar univers@u vt.nl.

14 januari 2016

Tennisvereniging Lacoste vierde nieuwjaar