Lekker thuis of toch op kamers

Onafhankelijk magazine Tilburg university

jaargang 53 | 3 december 2015 #05

Het snapgevoel Hans en Herman begrijpen het wel

21st century skills Van wetenschap naar kunnenschap

Lekker thuis of toch op kamers

2

In deze Univers

04

16

Hans en Herman snappen het wel

Van wetenschap naar kunnenschap

Wetenschapsfilosofen Herman de Regt en Hans Dooremalen schreven een boek over Het Snapgevoel. Over hoe onze honger naar begrip ons juist kan misleiden. Een dubbelinterview.

Onderwijs als synoniem voor kennisoverdracht?

Dat is zo anno vorige eeuw. Overdracht van vaardigheden, daar gaat nu om. Een verhaal over 21st century skills.

08

25

Lekker thuis of toch op kamers

Putting the Christ in Christmas

De rijke spoorstudent versus de arme kamerbewoner. Aan clichĂŠs geen gebrek als het gaat om studenten die nog thuis wonen en zij die op kamers zijn gegaan. De hamvraag: wie is beter af?

OVERIGE ARTIKELEN: 24 #PrayforParis: religie en geweld Rubrieken 7 Waar is Univers 7 FF bellen met 12 De Vijf van Eijff

3 december 2015

It is almost Christmas. Time to put up the tree, give our loved ones presents and drink fine wine.

But does this Catholic university, its students and personnel, also celebrate the birth of Christ?

13 Goudhaantje 13 En Passant 14 Beeldend 20 Recensies 20 Wè nou?

21 Masterscriptie 21 Over de schutting 28 Schappelijk Nieuws

COLUMNS 3 Luuk Koelman 11 Tom Grosfeld 19 Erik-Jan Broers 27 Marianne Lalande

3

Van de redactie Traditie Kan het onderhand niet gaan sneeuwen, dan krijgen we het echte kerstgevoel, zo hoor ik overal. Het christelijke feest ingeruild voor sneeuw en ijspret. Dat kan niet mensen, zo verkwansel je tradities. Ik kom uit een familie waar in de kerstnacht na de mis worstenbrood werd gegeten, de viering van de nacht was belangrijker dan de kerstdagen. Dat is niet geworteld in de christelijke traditie, maar in de Midwinterviering van de Germanen. Ze vierden dat het langer licht werd, op 24 december met de lengte van een hanenschreeuw: ‘Kukelekuu’, ongeveer zeven seconden. Het feest daarentegen duurde 13 dagen en 12 nachten, van 24 december tot 6 januari. Daar houd ik me ook graag aan, de kerstboom op 24 december de kamer in en met Driekoningen eruit. Ik wens u allen een fijne Midwinter toe.

Verwarrende tijden

Daarnaast wil ik iedereen die zich direct of indirect gekwetst, in de goede naam en eer aangetast of verontwaardigd heeft gevoeld naar aanleiding van de PILF-enquête op Universonline.nl mijn oprechte excuses aanbieden.

Francine Bardoel, hoofdredacteur f.bardoel@uvt.nl

Poll

tiu moet studenten trainen in 21st century skills

53% 28%

19%

Goede zaak.

Vaardigheden zijn belangrijker dan feiten stampen

21st century skills? Wat is er mis met 20th century skills?

Slecht idee.

Studeren gaat over kennis en theorie.

(62 stemmen)

(32 stemmen)

(22 stemmen)

Stemmen op de volgende poll ‘Wat moet hét goede voornemen van TiU zijn voor 2016’ kan op Universonline.

colofon

column Luuk Koelman

Univers #5 | 3 december 2015

Adres Postbus 90153, 5000 LE Tilburg, univers@uvt.nl Internet www.universonline.nl Basisontwerp Death Valley/Pascal Tieman Cover Ton Toemen Productie PrismaPrint Uitgave Univers is het driewekelijks onafhankelijk magazine van Tilburg University Volgende editie Univers 6 van jaargang 53 verschijnt op 14 januari 2016 Redactieraad Voorzitter Wiel Schmetz (w.schmetz@fontys.nl) Dit nummer is gemaakt door Francine Bardoel (hoofdredactie), Ben Bergmans, Martien Bos, Erik-Jan Broers, Dolph Cantrijn, Adrian van den Eerenbeemt, Nathan de Groot, Tom Grosveld, Marianne Lalande, Luuk Koelman, Jan Ligt­hart, Marissa van Miert, Bart Smout, Ton Toemen, Jack Tummers, Ron Vaessen, Koen Verheijden, Jeroen Wienen, Niek Willems, Jozien Wijkhuijs, Zoë-Amber Wolters.

Laatst werd een deel van de campus van Universiteit Twente ontruimd. In één van de kluisjes zou een levensgevaarlijk bompakket liggen. Dat ‘verdachte object’ bleek uiteindelijk een autootje te zijn dat via sonar een object kan volgen. Een werkstuk van ene Thomas van der Meer, student technische natuurkunde. Omdat de accu van het autootje bijna leeg was, begon het te piepen. Iemand hoorde dat, alarmeerde de beveiliging en even later waren politie en EOD ter plaatse. Thomas snapt er niets van: “Dit hele gebouw staat vol dingen met draadjes er aan die piepen, dan hoef je toch niet meteen aan een bom te denken?”

Eerst dacht ik nog: Thomas mag in zijn handjes knijpen dat hij geen moslim is. Twee maanden eerder werd in de Verenigde Staten de 14-jarige Ahmed Mohamed in handboeien afgevoerd. Het jochie had vol trots een zelfgemaakt klokje mee naar school genomen. Het metalen potlooddoosje met daarop een printplaatje, batterij en digitaal display werd direct aangezien voor een bom. Het relaas ging viral als schoolvoorbeeld van ethnic profiling en was zo zielig dat president Obama twitterde: “Cool clock, Ahmed. Want to bring it to the White House?”

Waarop Ahmed enkele dagen later triomfantelijk het Witte Huis betrad. Vervolgens wilden ook Google-oprichter Sergey Brin, de Turkse premier, de Soedanese president, de koningin van Jordanië en Mark Zuckerberg hem ontmoeten. Mooi hoe ethnic profiling voor deze ene keer ook in iemands voordeel kan werken.

En dat vind ik dan weer zielig voor onze Thomas uit Twente. Voor hem geen enkel berichtje van premier Rutte of koning Willem-Alexander, of desnoods van Frans Bauer. Helemaal niets. Het zijn verwarrende tijden. Zelfs zó verwarrend dat je bijna zou denken: vette pech voor Thomas dat hij geen Ahmed heet.

3 december 2015

4

leestijd

5

minuten

tekst Bart Smout foto Ton Toemen

Wetenschap moet zich niet van metaforen bedienen

Hans en Herman snappen het wel

Wanneer begrijpen we iets echt? En wanneer denken we iets te begrijpen, maar zitten we er helemaal naast?

In hun nieuwe boek Het Snapgevoel laten de filosofen Herman de Regt en Hans Dooremalen zien dat onze honger naar begrip vaak tot illusies leidt.

“Het snapgevoel kan heel misleidend zijn.”

3 december 2015

A

ls het om de waarheid gaat, houden Herman de Regt en Hans Dooremalen niet van half werk. Niet voor niets openen ze hun nieuwe boek Het Snapgevoel met de volgende quote van David Hume: “Het is niet genoeg zo nu en dan een dorp of een kasteel aan de grens in te nemen; we moeten opmarcheren naar de hoofdstad of het centrum van de wetenschap, naar de menselijke natuur.”

Strijdbare taal. Maar De Regt en Dooremalen herkennen zich in de quote. “Het centrum van de wetenschap bereiken, dat is wel onze missie,” zegt Dooremalen. Bij beide heren is er geen plaats voor relativisme of nihilisme, voor de opvatting dat wetenschap ook maar een interpretatie van de werkelijkheid is, of eigenlijk niets meer dan een modern geloof. Ware kennis bestaat, alleen is de weg er naartoe bezaaid met misleidingen.

Waar komen die misleidingen vandaan en hoe zien ze eruit? Stel die vraag, en je ondervraagt de manier waarop mensen denken. “Pas als we weten hoe we denken, kunnen we de waarde van onze kennis in-

5

zien en onze denkfouten achterhalen,” zegt De Regt. Volgens De Regt en Dooremalen bestaat er zoiets als het snapgevoel. Een cognitief gevoel dat een sturende kracht achter ons denken is, maar ook achter onze denkfouten. Hoog tijd dus om dat verschijnsel eens onder de loep te nemen.

Wat is het snapgevoel precies?

HdR: “Het snapgevoel is het gevoel dat je hebt als je denkt dat je iets snapt.”

En dat is een fijn gevoel?

HD: “Ja. Het vinden van verklaringen geeft een lekker gevoel. Er bestaat nog niet veel data over, maar de data die we hebben, wijst zeker in die richting.”

HdR: “De hedonistische hotspots in je brein lichten op bij verklaringen. Denk maar aan die

keren dat je een eureka-gevoel had, dat je ineens iets begreep. Dat voelde lekker. Dat gevoel zegt alleen niets over de juistheid van de verklaring.

Je kunt denken dat je iets begrijpt en er toch naast zitten.”

HD: “Alleen maakt dat voor het gevoel niet uit. Mensen zullen sneller een verklaring accepteren die fout is, dan vrede hebben met het ontbreken van een verklaring. Als we geen verklaringen vinden voor een fenomeen, worden we boos en gefrustreerd. Het enigmagevoel, noemen we dat.

Mensen kunnen niet tegen mysteries, daar krijgen ze een onaangenaam gevoel van.”

Jullie vergelijken het snapgevoel zelfs met een orgasme.

HdR: “Mensen houden in eerste instantie van seks omdat het een lekker gevoel geeft, niet omdat het evolutionair gezien noodzakelijk is om je voort te planten. Op eenzelfde manier is de belangrijkste drive voor mensen om iets te begrijpen niet de behoefte aan waarheid, maar simpelweg het fijne gevoel dat begrip oplevert.”

HD: “Aristoteles had het bijna goed toen hij zei: alle mensen verlangen van nature naar kennis. Wij zeggen: alle mensen verlangen van nature naar het snapgevoel.” >>

Als je denkt dat je iets snapt, geeft dat een heerlijk gevoel

3 december 2015

6

Het snapgevoel is dus een oud evolutionair gevoel? Een soort oerdrift die ons door de wereld leidt?

HdR: “Dat denken wij, dat is onze hypothese.

Het ligt voor de hand dat het evolutionair voordelig is als je door juiste verklaringen kan begrijpen hoe de wereld in elkaar zit. Dan kun je namelijk beter voorspellen wat er gaat gebeuren, wat je overlevingskansen vergroot.”

HD: “Het is simpel. Als je vooraf kunt bedenken wat er gebeurt als je naar links loopt, of als je ergens een steen naartoe gooit, of als je een bepaalde vrucht eet, dan sta je sterker in de wereld.”

HdR: “Als je hersenen qua structuur ervoor zorgen dat je streeft naar dat soort verklaringen, dan is dat evolutionair gezien voordelig.

Als je suiker lekker vindt, ga je zoeken naar suiker. Op dezelfde manier heeft de evolutie van verklaringen een soort suiker voor onze hersens gemaakt.”

Alleen is het snapgevoel volgens jullie niet altijd betrouwbaar.

HdR: “Ons vermoeden is dat het snapgevoel in een oude evolutionaire context betrouwbaar was.”

HD: “Als het gaat om direct waarneembare dingen, heeft het snapgevoel het vaak bij het rechte eind. Op een zichtbaar niveau begrijpt het menselijk brein gebeurtenissen vaak als botsingen.

Dit raakt dat aan, dat verplaatst daarheen, dan gebeurt er dit. Daar kom je een eind mee. Maar het wordt ingewikkeld als taal om de hoek komt kijken.”

Waarom?

HdR: “Als we complexe processen willen begrijpen, grijpen we vaak naar metaforen. En metaforen zijn per definitie onjuist.”

HD: “Je beschrijft dan een bepaald domein met termen uit een ander domein. Als je dat niet

Herman de Regt is wetenschapsfilosoof en vice-decaan onderwijs aan Tilburg University.

Hans Dooremalen is wetenschapsfilosoof en universitair docent aan Tilburg University. In 2008 schreven zij Wat een onzin!

Wetenschap en het paranormale, waarin ze hardhandig afrekenen met de wildgroei aan bovennatuurlijke verklaringen. Ook droegen ze bij aan het wetenschapsfilosofische handboek Exploring Humans. Hun nieuwe boek Het Snapgevoel verschijnt bij Uitgeverij Boom.

3 december 2015

doorhebt, eindig je met onwaarheden. Als we iets willen begrijpen, gebruiken we vaak botsingsmetaforen, ook als de beschreven processen niet uit botsingen bestaan. Eigenlijk kunnen we de wereld alleen begrijpen in termen van botsingen.”

Dus taal leidt ons van de waarheid af?

HdR: “Taal heeft ons natuurlijk veel kennis gebracht. Maar met metaforen moet je oppassen. Zij helpen ons een snapgevoel te geven. Met metaforen kun je iets heel ingewikkelds vangen met één woord, of een paar woorden, waardoor je denkt: ah, nu snap ik het! Maar vaak is dat niet het geval en krijg je van metaforen een onterecht snapgevoel.”

HD: “De kwantummechanica is een mooi voorbeeld. Die beschrijft namelijk een wereld waarin helemaal geen botsingen voorkomen. Hoe dat precies kan weten we nog niet, maar het is wel zo. En uitgerekend de kwantummechanica wordt vaak uitgelegd in termen van botsingen zodat mensen het begrijpen. Maar je begrip is dan dus onterecht, je snapgevoel misleidt je dan. Wij willen dat wetenschap waar is. Daarom moet je metaforen uit de wetenschap houden.

Wetenschap moet zich vaker houden bij enkel beschrijvingen. Zodra je die gaat uitleggen met metaforen, om dat lekkere snapgevoel op te wekken, gaat het fout.”

dus verder moet kijken. Eigenlijk is ons boek één groot pleidooi om na te denken over de manier waarop je denkt.”

En te accepteren dat er niet voor alles een verklaring is.

HdR: “Precies. Juist als je verklaringen opeist waar ze niet zijn, creëer je gevaarlijke situaties.

Dan krijg je een wetenschappelijk kletsverhaal, of esoterische prietpraat.”

Het lijkt me logisch dat de wetenschap een zuivere taal nodig heeft.

Maar wat is er mis mee om complexe materie met wat metaforen uit te leggen aan het grote publiek?

HD: “Je wilt mensen toch dingen leren die echt kloppen, in plaats van onware verhaaltjes die alleen didactisch gezien goed werken? Zo creëer je een pseudobegrip. Als mensen later doorkrijgen dat die uitleg eigenlijk niet klopt, leidt dat tot een wantrouwen tegenover de wetenschap. En dan gaan ze in andere terreinen op zoek naar een snapgevoel. Terreinen die per definitie minder betrouwbaar zijn dan de wetenschap, want die is ondanks zijn onvolkomenheden nog altijd de meest directe weg naar de waarheid.”

Eigenlijk kunnen we de wereld alleen begrijpen in termen van botsingen

We moeten niet altijd alles willen begrijpen?

HD “Soms moet je genoegen nemen met beschrijvingen en je neiging tot begrijpen onderdrukken. Je moet het snapgevoel niet altijd najagen.”

Maar als dat snapgevoel er evolutionair zit ingebakken, lijkt dat me een bijna onmogelijke opgave.

HD: “Dus gaat het erom dat je in ieder geval weet dat je denken zo werkt. Dat metaforen je vaak een onterecht snapgevoel geven en dat je

Jullie pleiten ervoor om psychologie tot een basisvak op de middelbare school te maken.

Is dat om al op jonge leeftijd een gezond wantrouwen bij het snapgevoel in te bakken?

HdR: “We vermoeden dat het snapgevoel veel denkfouten aanstuurt. Daarom moet je er vroeg bij zijn om mensen daar inzicht in te geven.”

HD: “Het is natuurlijk niet aan ons om zo’n vak in te vullen, wij zijn geen psychologen. Maar wij vinden het wel vreemd dat de psychologie als wetenschap steeds serieuzer wordt en dat de resultaten daarvan amper worden doorgeven aan een nieuwe generatie. Psychologie kan bijdragen aan een beter begrip van jezelf en een beter begrip van anderen. Daarom kun je er niet vroeg genoeg mee beginnen.”

7

Waar is Univers?

tekst Jozien Wijkhuis foto Jack Tummers

misschien wel bij jou in de buurt

ff bellen met

Hans-Georg van Liempd Kuifje, de eeuwig jonge verslaggever. Kapitein Haddock, Bianca Castafiore. Allemaal spreken ze Tilburgs in de nieuwste versie van de strip De sieraoj van Bianca Castafiore. Het is een initiatief van Hans-Georg van Liempd, Kuifje-liefhebber en ook directeur van TSB.

Van het bureau naar het Warandebos De tijden dat de gemiddelde kantoorklerk rustig met de auto naar het werk kwam, de pauzes wegrookte en iedere lunch een kroketje at, zijn binnen veel bedrijven voorbij. Het fietsenplan is ook niet meer afdoende en zitten is het nieuwe roken. Rennen zullen ze. Een groot aantal doet dat op een zondag in november, in een bedrijfsshirtje, tijdens de business run van de Warandeloop. In de grote tent bij de start, naast het Warandebos, is het aangenaam toeven als je net van buiten komt. Het is voor het eerst echt koud en dat geeft altijd lekker veel gespreksstof, vooral onder hardlopers, want wat doe je aan? Als ware marathonlopers bespreekt een loopgroepje van het CZ-kantoor de opties: wel of geen oorwarmers, wel of geen handschoenen? De mensen van Amarant groep staan iets verderop te strekken alsof hun leven er van afhangt.

Tijd voor de start. De groepjes drommen samen en bij het startschot loopt iedereen nog netjes kleur bij kleur. Dit verandert snel als we het bos inrennen. De route is mooi, maar modderig,

aangezien het de hele dag al zachtjes regent.

Langs de weg staan groepjes mensen te bibberen onder hun paraplu. Na afloop krijgt iedereen een energiedrankje, een minihanddoek en een medaille. Deelnemers worden na hun vijf kilometer ontvangen als helden door vrienden en familie. In de tent is een feestband aangetreden die met classics als Proud Mary de lopers een warm welkom biedt.

Iedereen heeft sportief gedaan vandaag, dus er zijn versnaperingen, heel veel zelfs. Saté met brood en kroepoek, erwtensoep, groentefriet, chips op een stokje, glühwein, bier met en zonder alcohol, koeken. En wat doen mensen na een gezond rondje Warandebos? Een gezond rondje feesttent. Na een tijdje borrelen komen de eerste voetjes van de vloer en wordt er voorzichtig meegeklapt met de bands vertolking van Jackson Five-nummers. Tevreden maken mensen selfies met hun medaille, een aantal bijten er zelfs op. We kunnen naar huis, morgen moeten we immers weer naar kantoor.

Waarom moest er een Tilburgse vertaling van Kuifje komen?

“Kuifje-verhalen hebben heel veel lagen. Het gaat over communicatie en miscommunicatie, vooroordelen en signalen die verkeerd worden opgepikt. Het bijzondere van dit verhaal is dat alles zich op en rond het kasteel afspeelt. Daardoor kun je alles makkelijker vertilburgsen. Zo heet de dokter nu bijvoorbeeld Taminiau en de harmonie L’Echo des Montagnes.”

Was het moeilijk om voor elkaar te krijgen?

Na de dood van Hergé zorgden Kuifjefanaten ervoor dat de boeken ook in andere talen en dialecten werden uitgebracht. Dat moest ook voor het Tilburgs kunnen, dus toen ik vorig jaar een maand sabbatical had, ben ik gaan praten met de Stichting Tilburgse Taol en met uitgeverij Casterman en hebben we vier vertalers gezocht.”

Het ligt nu anderhalve week in de winkel, hoe loopt het?

Uitstekend! De 1000 exclusieve genummerde hardcover-exemplaren zijn uitverkocht. Van de 4000 soft covers liggen er nog 50 bij de distributeur.

Ik hoorde dat het de lijst van best verkopende boeken bij boekhandel Gianotten Mutsaers aanvoert.”

3 december 2015

8

leestijd

6

minuten

Lekker thuis of toch op kamers Tekst Jeroen Wienen Foto’s Ton Toemen

Je hebt de luie spoorstudent en je hebt de actieve uitwonende student. Het gemak van Hotel Thuis versus persoonlijke vrijheid.

Meer geld overhouden of alle dagen feest. Iedereen kent de clichés.

Maar kloppen ze ook? Verrassend genoeg: nee. De kamerstudent is armer, maar in zijn ontwikkeling rijker dan de thuiswoner. En wie op kamers woont, haalt betere studieresultaten.

D

e trend is dat steeds meer jongeren langer in het ouderlijk huis blijven wonen.

De afgelopen tien jaar steeg de gemiddelde leeftijd van de (t)huisverlater met bijna een half jaar, van 22,4 naar 22,8 jaar. Door de invoering van de wet Studiefinanciering - in de volksmond ook wel het leenstelsel - is de verwachting dat het aantal thuiswonende studenten zal toenemen. Gratis geld van DUO zit er immers niet meer in; je moet nu zelf betalen voor die kamer van 3 bij 3 boven de frietboer.

Naast huurkosten geven uitwonende studenten meer geld uit aan bijvoorbeeld boodschappen.

Dit zorgt voor een groot verschil in uitgaven.

Gemiddeld geeft een uitwonende student per maand iets meer dan €1000 uit, terwijl een thuiswonende student het met ongeveer de helft doet. Dus waar kies je voor: bij pap en mam blijven of toch op kamers in een studentenhuis?

“Voor mij was het een bewuste keuze.” Annabel Kolijn (19) zit in het eerste jaar van haar rechtenstudie. Zij woont thuis, bij haar ouders. “Ik ben niet direct op kamers gegaan, omdat ik eerst

3 december 2015

even wilde afwachten hoe de stad, de studie en de mensen me zouden bevallen.”

Ook Jocelyn Baah (18) woont nog thuis, maar haar ouders wonen in Tilburg. “In mijn geval ligt het dus iets anders dan voor de meeste thuiswonende studenten. Ik kan gewoon gaan

Gemiddeld is een uitwonende student twee keer zoveel geld kwijt stappen of meedoen aan activiteiten, want thuis is gewoon op de fiets te bereiken. Eigenlijk combineer ik dus het beste van twee werelden. Toch houd ik me soms nog wel een beetje in omdat ik thuis woon. Je hebt toch rekening te houden

met de rest van je familie.”

Mark van Wijgerden (24) bleef de eerste jaren van zijn studie thuis wonen, maar woont nu op kamers. “Een oudere kennis vertelde me dat het tijd werd om de stap te maken van thuis naar op mezelf wonen. Hij heeft me aan het denken gezet en heel snel daarna ben ik verhuisd.” Mark heeft nooit veel gegeven om de traditionele dingen die studenten vaak bezighouden. Hij dronk zijn eerste biertje bijvoorbeeld pas op zijn 21ste.

“Dus wat dat betreft was ik altijd wat anders.

Inmiddels zit ik alweer een paar jaar op kamers en dat bevalt helemaal prima.”

Ook Vera Frusch (22) woont op kamers. Ze trok de deur van het ouderlijke huis al in haar eerste jaar dicht. “Ik had het gevoel dat ik toe was aan die stap.” Ze werd meteen lid van TSR Vidar, de studenten-roeivereniging. “Dat heeft me geholpen met het vinden van mijn draai in een nieuwe stad, met nieuwe mensen.”

Tijdwinst Vaak wordt in steeds weer dezelfde stereotypes gesproken. De thuiswonende ‘spoorstudent’ die het rustig houdt en de op kamers wonende >>

9

Vera Frusch: ‘Door op kamers te gaan, kun je je verder ontwikkelen’ 3 december 2015

10

Rebecca van Geel heeft thuis bij haar ouders alle vrijheid.

student die geniet van het leven. Tot laat in de kroeg, dat kan toch niet goed zijn voor je studieresultaten? Niets blijkt minder waar.

“De student die op kamers woont, presteert vaak beter”, zegt Ton Wilthagen, hoogleraar aan Tilburg Law School. “Dat heeft overigens niets te maken met blijven hangen in de kroeg.

Studenten die op kamers wonen zijn vaker op de campus en kunnen daardoor makkelijker hun professoren bereiken.”

Kamerbewoners zijn assertiever en hebben vaak een beter netwerk Dat was ook de conclusie van Martijn Kobus, promovendus aan de Vrije Universiteit. Hij noemt het constant reizen van de thuiswonende student als grootste probleem. “Reizen kost studenten niets. Hierdoor blijven studenten vaker thuis wonen, waardoor hun reisafstand en reistijd langer zijn”, aldus Kobus. Deze studenten gebruiken hun tijd op de universiteit minder

3 december 2015

efficiënt, waardoor ze lagere cijfers halen. “Bovendien studeer je in de trein toch vaak minder fijn dat je zou verwachten, bijvoorbeeld omdat je moet overstappen of omdat het rumoerig is”, vult Wilthagen aan.

Dat brengt gevaren met zich mee. “Je competentieontwikkeling verloopt toch heel anders”, aldus Wilthagen. “Ik merk het bij mijn studenten ook. Studenten die op kamers wonen ervaar ik als net iets makkelijker in de omgang, ze zijn assertiever en hebben vaak een beter netwerk.

Het is voor hen vaak ook veel makkelijker om bij activiteiten te zijn.”

Lichte dwang Studentenverenigingen zien ook liever dat hun leden op kamers wonen. “Dat is voor ons gewoon een stuk makkelijker”, zegt Tjalle van der Sluis, Functionaris Externe Zaken bij TSV Plato.

“Maar ook voor de student heeft het een boel voordelen. Als je om half 12 de trein naar huis

moet nemen, dan krijg je toch een stuk minder mee van bepaalde activiteiten. En van die activiteiten leer je een hoop. Bijvoorbeeld hoe je moet netwerken of in een groep moet functioneren.

Daarnaast is het ook moeilijker om actief deel te nemen in een commissie als je nog thuis woont.”

Jochem Huijps, vicevoorzitter bij TSC St. Olof, noemt nog andere redenen. “Soms moet je als student een beetje gepusht worden. Als je in een huis woont met alleen maar dispuutsgenoten gaat dat een stuk makkelijker. Je trekt elkaar mee de bibliotheek in, of je nou zin hebt of niet.

Zo motiveer je elkaar.”

Dat gaat soms zelfs onder lichte dwang, zo vertelt Huijps: “Een tijdje geleden hadden we iemand die zijn vakken echt moest halen, maar zijn bed niet uit te krijgen was. Toen zijn we 2 weken lang om 7 uur naast zijn bed gaan staan.

Als hij er niet uit wilde, dan gooide we een flinke plons water over hem heen. Uiteindelijk zat hij wel iedere dag in de bibliotheek en heeft

Thuis

Op kamers

+ Meer geld

- Minder bij activiteiten

+ Vrijheid

- Minder geld

+ Regelmaat

- Reistijd

+ Persoonlijke ontwikkeling

- Voor jezelf zorgen

+ Oude vrienden

- Minder vrijheid

+ Sociale contacten

- Eigen verantwoordelijkheid

11

hij zijn vakken gehaald.” En dat is slechts één van de voordelen van bij een studentenvereniging gaan.

Mocht je erg op je gewicht willen letten, dan is lid worden bij een vere­ niging overigens een minder goed idee. Onderzoek van het UMC Groningen wees uit dat in de eerste drie maanden de leden gemiddeld 2,1 kilo per persoon aankomen. Ook studenten die op kamers gaan komen aan: gemiddeld zo’n 1,2 kilo per maand. Dit komt doordat de regelmaat van het thuiswonen wegvalt. Hierdoor gaan studenten ongezonder en excessiever leven. Met goed wat bier en vettig voedsel als gevolg. Om daarvoor te compenseren slikken uitwonenden massaal vitaminepillen.

Betere ontwikkeling Ben je niet bang voor een pondje meer, dan lijkt het erop dat op kamers gaan de voorkeur verdient. Toch lijken steeds minder studenten dat te doen. De komende 8 jaar zou het aantal uitwonende studenten zomaar met 13.000 kunnen afnemen, zo voorspelt de Landelijke Monitor Studentenhuisvesting. Dat staat in behoorlijk contrast met een stijging van 22.000 die werd voorspeld voor de invoering van het nieuwe leenstelsel.

Dat betekent dat er steeds meer mensen komen als Jocelyn en Annabel, die nog even thuis blijven wonen. Wilthagen: “Dat kan zorgen

‘Actief zijn naast je studie is veel belangrijker dan op kamers gaan’ voor een nog grotere kloof tussen de twee groepen studenten. Als je weinig meedoet aan activiteiten en veel thuis blijft hangen, dan ontwikkel je je anders dan de overige studenten. In een steeds competitievere arbeidsmarkt kun je zo achterop raken.”

“Ja, achteraf gezien heb ik wel spijt”, zegt Annabel. Haar keuze om thuis te blijven wonen levert na de eerste maanden studie toch moeilijkheden op. “Mijn rooster is het grootste probleem. Ik moet anderhalf uur reizen om op de universiteit te komen. Als je dan lange dagen hebt, houd je weinig tijd over voor andere dingen. Waar studenten die op kamers wonen zo thuis zijn, moet ik eerst nog een flink stuk in trein en bus.”

Maar op kamers gaan is niet per se beter, zegt Mark. “Het is echt afhankelijk van je situatie. Ik denk dat actief zijn naast je studie veel belangrijker is dan op kamers gaan.” Hij onderstreept daarbij wat Wilthagen al zei: “Actief worden gaat wel makkelijker als je op kamers woont.”

“Je persoonlijke ontwikkeling komt in een soort stroomversnelling door op kamers te gaan”, zo zegt Mark. “Het grootste voordeel is de toename in je sociale contacten. Je gaat veel makkelijker met mensen om.” Vera vult aan: “Studeren is meer dan alleen je studie. Persoonlijke ontwikkeling is wat centraal moet staan in deze periode. Door op kamers te gaan, kun je je ook ontwikkelen op andere vlakken.”

Jocelyn blijft vooralsnog gewoon thuis wonen en vindt dat prima. Ze maakt zich nog geen zorgen. “Ik zie wel al wat verschillen met medestudenten die op kamers zitten. Die moeten natuurlijk een stuk meer zelf doen. Soms maak je dan ook fouten, maar daar leer je ook van. Ik heb daar ook zin in, om alles zelf te ontdekken, want daar groei je van als mens. Maar voor nu zit ik nog even prima. Ik ben een familiemens, dus ik vind het fijn om iedereen om me heen te hebben.”

column Tom Grosfeld student CIW

@Aarde Met een redelijk hoge mate van betrokkenheid volg ik de ontwikkeling van onze Aarde. Ik kijk het nieuws, ik vorm een mening, ik laat mijn hersens kraken over onoplosbare vraagstukken en ik word emotioneel bij een natuurramp of bij een doelpunt van Mick van Grinsven, voetballer bij tsvv Merlijn te Tilburg (zaterdag 4e klasse).

Ik weet niet of het de bedoeling is, of misschien toch een puntje dat onze Schepper even over het hoofd gezien heeft, maar we zijn zo betrokken in onze relatief korte periode op aarde, dat het eigenlijk heel cru en harteloos is dat we ineens het contact met de aarde zomaar verliezen als we doodgaan. Het voelt een beetje als je droomvrouw leren kennen tijdens een geweldige one-night-stand, op slag verliefd zijn, om haar vervolgens de volgende ochtend voorgoed uit het oog te verliezen.

Het zou toch geweldig zijn als we een beetje betrokken kunnen blijven bij onze planeet? Dat we de aarde na onze dood gewoon konden volgen op Twitter en Instagram en vrienden konden worden op Facebook? Ik wil weten of dikke rappers nog altijd overdreven vaak moeten melden dat ze wel degelijk “bitches bonen” ondanks hun zwaarlijvige verschijning. En zouden vrouwen nog steeds zo gestructureerd zijn in het dagelijks leven, maar tegelijkertijd wel hun complete inboedel in hun handtasje flikkeren zonder enige vorm van orde of structuur? Wordt het westen verpulverd door IS? En niet te vergeten, welke kleur heeft zwarte piet in het jaar 3000?

Ik weet niet of de aarde nog in haar kinderschoenen staat of in een rollator door het universum zweeft, maar ik weet wel dat ik geen hoofdstuk uit haar boek wil missen.

3 december 2015

12

de vijf VAN EIJFF

Toezichthouders die geen toezicht houden Wat hebben onder meer ABNAmro, Rochdale, Meavita en de NS gemeen? Het antwoord: falend toezicht. Waarom doen toezichthouders niet waar ze voor zijn aangenomen? Hoogleraar financiële economie Sylvester Eijffinger geeft antwoord op vijf vragen.

1. Hoe kan het dat het zo vaak fout gaan?

Als toezichthouder moet je deskundig, onafhankelijk en toegewijd zijn én je moet voldoende tijd hebben. Vaak zitten er mensen in een Raad van Commissarissen die helemaal niet over die combinatie beschikken. Helaas zijn het vaak kralenrijgers, nevenfuncties stapelende (ex-)politici. Dat kan niet.

Ze zouden zelf moeten beseffen dat stapelen fout is. Al was het maar omdat je dan dus nooit genoeg tijd kunt hebben om je werk goed te doen.

“Ik geloof niet in regels, ik geloof in toezicht”

2. Je zou zeggen: na zoveel rellen worden mensen wakker. Maar, nee. Is een Raad van Commissarissen nog wel nodig?

Zeker wel. Dat orgaan zorgt juist voor het disciplinaire mechanisme. De institutionele aandeelhouder ziet het puur als beleggingsinstrument, de kleine aandeelhouder kan geen invloed uitoefenen. Dus komt het qua intern toezicht aan op de Raad van Commissarissen. Helaas is er bij de grote instellingen, van banken tot verzekeraars, een subcultuur ontstaan. Een mini-kosmos

3 december 2015

van bestuurders die er vooral zitten voor het geld. Zij laten zich met een auto met chauffeur van de ene naar de andere vergaderruimte rijden en hebben nauwelijks nog voeling met de echte wereld.

3. Jan Sijbrand (DNB) en Jeroen van der Veer (ING) vinden dat er te veel regels zijn én dat de samenleving te hoge verwachtingen heeft van toezichthouders. Is dat zo?

De kritiek op de regelgeving snap ik. Er zijn nu zoveel regels dat het banken en instellingen wel heel moeilijk wordt gemaakt om nog fatsoenlijk te functioneren. Ik geloof ook niet in regels, ik geloof in toezicht. Met de klacht over te hoge verwachtingen kan ik echter niets.

4. Jean Frijns, oudhoogleraar beleggingsleer, stapte op als presidentcommissaris bij Delta Lloyd nadat de rechter oordeelde dat DNB terecht Delta Lloyd een megaboete oplegde. Frijns vindt dat Commissarissen te weinig worden gezien

als raadgever van het bestuur.

Eens?

Nee, Frijns zit hier principieel fout. Ik vrees dat hij zich als president-commissaris juist te veel met de Raad van Bestuur van Delta Lloyd heeft geïdentificeerd. Op het moment dat er een externe toezichthouder om de hoek komt kijken, in dit geval de DNB, dan zit je als interne toezichthouder echt in de foute hoek.

Zover mag je het nooit laten komen.

5. De jongste rel gaat over coco’s, een bankproduct waarbij banken zelf de fiscale regels meeschreven. Als ‘toezichthouder’ kreeg minister Dijsselbloem zware kritiek van Kamer en Europese Commissie omdat hij dit niet had gemeld. Zelfs hij?

Dat ‘meeschrijven’ is van alle tijden.

Financiën houdt gewoon de regie op het eindproduct, dus daar zie ik niets verkeerd aan.

Dijsselbloem had dit echter wel veel beter en transparanter moeten communiceren. Zeker nu, in een tijd waarin banken een slecht aanzien hebben en toezichthouders onder het vergrootglas liggen. Daarin dient hij het goede voorbeeld te geven.

13

Goudhaantje

En passant

Katrien Luijkx De beste promotor van Nederland werkt op Tilburg University. Katrien Luijkx, bijzonder hoogleraar ouderenzorg bij Tranzo, kreeg de prijs op National PhD Day van het Promovendi Netwerk Nederland (PNN). De acht huidige en drie oud Tranzo promovendi van Katrien Luijkx besloten haar te nomineren.

Beste promotor van Nederland, gefeliciteerd!

Is de champagne ontkurkt?

“Nou, het was best een feestelijke aangelegenheid. Ik kreeg de prijs van Karl Dittrich, voorzitter van de VSNU. Daarna is er nog geborreld.”

Wat maakt u tot de beste promotor?

“Dat moet je eigenlijk aan mijn promovendi vragen.”

En als u zelf eens een poging waagt?

“Mijn promovendi hebben een aantal punten in een rapport gezet. Het wordt gewaardeerd dat ik met ze meedenk. Ik zeg niet hoe het moet, maar stel vragen om hen nog een keer aan het denken te zetten en zo door samenwerking hoogwaardig academisch werk te verrichten. Ook kijk ik naar de persoon achter de promovendus, dat wordt als fijn ervaren.”

De persoonlijke problemen van uw promovendi zijn u niet vreemd?

“Nou, je moet als promotor natuurlijk ook de juiste afstand bewaren. Het moet niet te intiem worden. Maar promovendi zijn over het algemeen erg ijverig en prestatiegericht.

Soms moet je tegen ze zeggen dat de boog niet altijd strak kan staan, dat ze best even mogen ontspannen.”

Die aandacht is niet vanzelfsprekend. Je hoort promovendi weleens klagen dat ze moeten smeken om een afspraak met hun promotor.

“Daarom is deze prijs ook een prima initiatief. Als promotor moet je echt goed kunnen coachen en motiveren.

Het is niet iets wat je even tussendoor doet. Ik zorg dat ik altijd helder ben over de dingen die een promovendus van mij mag verwachten. Zo voorkom je teleurstellingen en valse verwachtingen.”

Personeel in het wild Univers overvalt je: wat ben je aan het doen?

Maandagmiddag, Dantegebouw. We worden verwelkomd door studieadviseur Cathy de Waele. “Kijk, hier word ik blij van”, zegt ze, doelend op een ijverige masterstudent economie die daarnaast een premaster filosofie wil gaan volgen. “Dit is de leukste baan die er is.” Maar ze hoort niet alleen de positieve verhalen: “Sommige studenten kunnen door persoonlijke problemen het studietempo niet aan.” Vandaar de doos tissues? Ze moffelt die snel weg. “Van mijn collega’s mag die niet op tafel staan”, lacht ze.

Dj & professor De Nacht der Professoren in café Studio trok veel studenten. Dj Koen Becking, Ton Wilthagen en Margriet Sitskoorn draaiden platen als volleerde dj’s. In totaal is er door SAM hiermee 1.019 euro opgehaald voor Villa Pardoes: netjes! (Foto: Will Reijnders)

Minuutje & stilte Tilburg University hield maandag 16 november één minuut stilte voor alle slachtoffers en nabestaanden van de gruwelijke aanslagen in Parijs. Een mooi gebaar, al duurde de stilte geen minuut maar ongeveer 45 seconden. Aan de andere kant: tijdens een herdenking ga je niet met een stopwatch staan rommelen.

Puch & drukken In de loopbrug van Koopmansbuilding wordt studenten en medewerkers gevraagd om hun ‘brommer te drukken’. Waarom precies is ons onduidelijk. Tilburg University: understanding society. Maar eerst nog een cursusje Engels.

3 december 2015

14

foto Jack Tummers

Beeldend

3 december 2015

15

Treffend Je had natuurlijk de apenkooi. En er was korfbal, handbal, basketbal, softbal en voetbal. Hockey en trampoline, touwklimmen en die vervelende rekken en balken en ook nog iets met van die zware grote ballen. Maar het leukste spelletje in de gymzalen van je jeugdige schooljaren was toch wel trefbal. En dus bedacht Fosst een speciale Dodgeball clinic (niet zeuren, je zit nu op de uni, daar heeft alles een moeilijkere naam) in het Sports Center. Afgelopen maand mochten de deelnemers proberen elkaar zo hard mogelijk te raken met een bal. Werd je geraakt, dan lag je eruit. Even simpel en even gemeen als vroeger. En gezien het plezier van de spelers ook nog even lollig. Voor wie zin heeft in meer: op 12 januari is in Leeuwarden het jaarlijkse Studenten Dodgeball Toernooi.

3 december 2015

16

reading time

6

minutes

Tekst Ron Vaessen illustratie Martien Bos

Nut en noodzaak van 21st century skills

Van wetenschap naar kunnenschap

Onderwijs in de 21e eeuw moet over vaardigheden gaan.

Het overdragen van uitsluitend kennis is niet voldoende. Van bassischool tot universiteit, het moet anders. Dit wereldwijd klinkende pleidooi voor 21st century skills vindt ook op Tilburg University gehoor.

M

ensen in de 21ste eeuw leid je niet op voor de 16e of 20e eeuw. Lijkt logisch. Toch is dat wat er gebeurt. Onderwijsvernieuwers roepen op tot verandering. Studenten op de universiteit hebben méér nodig dan wetenschappelijke kennis.

Ze moeten vooral vaardigheden aanleren, want zonder overleef je niet in deze snel veranderende tijden. Het is een variant op het Confuciaanse gezegde over de man en de vis. Geef een student feiten en hij haalt zijn diploma. Leer een student vaardigheden aan en hij is zijn leven lang competent.

Maar wat zijn die 21st century skills? Zijn het zomaar wat bijeengeraapte vaardigheden? Tilburg University benoemt bijvoorbeeld kritisch denkvermogen, creativiteit, oplossingsgerichtheid en verantwoordelijkheid. Het handboek 21st Century Skills. Learning for life (2009) zet breder in. Het betekent ook een leven lang leren, gepersonaliseerd, online en student-

3 december 2015

georiënteerd onderwijs. Kennis blijft belangrijk, maar de focus verschuift.

Nooit eerder was de tijd zo rijp om het onderwijs te veranderen. En wel om drie redenen. Eén: het onderwijs loopt letterlijk én figuurlijk achter de feiten aan. Stonden in het industriële tijdperk een brede geletterdheid en kennis van een vak nog voorop, in het kennistijdperk gaat het om wendbaarheid en innovatie. Maar dat komt nog onvoldoende terug in het onderwijs.

Tweede reden: de afgelopen drie millennia heeft de mensheid universiteiten en lesprogramma’s uit de grond gestampt, zonder te weten hoe mensen het

beste leren. De laatste drie decennia is daar veel kennis over vergaard. Die kennis zou toegepast moeten worden. Derde reden: we hebben nieuwe technologieën. Studenten waren lange tijd aangewezen op papieren bibliotheken.

Inmiddels is internet een dagelijkse realiteit en bestaat Google Books al ruim tien jaar. Om niet te spreken over technologieën als virtual reality. Waarom zou een vijftiende-eeuwse techniek als de drukpers wél gebruikt worden, maar de allernieuwste technieken niet? Of waarom zouden we überhaupt die oude technieken nog gebruiken? >>

Het onderwijs loopt letterlijk en figuurlijk achter de feiten aan

17

3 december 2015

18

Studenten activeren Gerwin Pols, hoofd van de afdeling Education Support (LIS), heeft een vierde reden. Dik twee jaar terug zei Pols tegen Univers dat het huidige onderwijssysteem creativiteit doodslaat. Studenten die in hun eigen tijd een blog bijhouden en Twitteren, zitten in de collegezaal doodstil op hun stoel. Pols wil dat oplossen door studenten medeverantwoordelijk te maken voor het onderwijs.

Hans Van Driel (TSH) riep destijds samen met Pols op tot activering van de student. Dat trekt hij nu door. Aan kennisoverdracht doet Van Driel bij zijn vak Mediawijsheid vanaf februari 2016 niet meer. “Dat kunnen studenten online doen. Fysieke bijeenkomsten kun je vervolgens gebruiken voor reflectie, toepassing en combinatie van inzichten.” Het is ‘flipping the classroom’: de student kijkt bijvoorbeeld vóór het college al naar een opname, en gaat dan ter plekke in discussie.

Maar wil die student wel actiever worden? Van Driel weet ook: “Studenten zijn behoorlijk conservatief als het om onderwijs gaat. Als je vraagt hoe het onderwijs er over tien jaar uit moet zien, dan krijg je antwoorden als ‘meer werkplekken’ en ‘kleinere groepen’.

Ze willen horen wat ze moeten doen, niet leren hoe ze zelf dingen kunnen.”

Er is meer weerstand.

Niet alle docenten zijn in staat volgens nieuwe methoden les te geven. Het beleid uit het industriële tijdperk is om massaonderwijs zo efficiënt mogelijk te maken. Onderwijs is ingericht op meetbaarheid door middel van basisvaardigheden als lezen en wiskunde. Onderwijs is bovendien al zo’n lange tijd gebaseerd op het overbrengen van informatie door directe instructie, dat het moeilijk is dat te veranderen. Tel daar bij op dat uitgevers veel geld verdienen aan studieboeken. En bovenal de vrees dat focus op vaardigheden kennis ondermijnt.

Tilburg University BEST, de reorganisatie van de ondersteunende diensten, werkt ook niet mee. Pols en Van Driel merken beiden op dat BEST haaks staat op innovatie. Pols: “Er is al eerder gekort op ondersteuning op het gebied van onderwijsinnovatie.

En nu wordt nog eens de helft geschrapt.” Van Driel: “Dit soort dingen gebeurt niet vanzelf, daar heb je aanjagers en ondersteuners voor nodig.”

Tegenwerkende krachten te over. Gaat er wel wat veranderen? Van Driel: “Dat mag je toch hopen. Anders gaat het helemaal fout. Als het klassieke onderwijs zichzelf niet opnieuw uitvindt, zal het links en rechts ingehaald worden.” Sinds Van Driel en Pols in 2013 samen opriepen tot meer interactie, is ook wel wat veranderd. “Er is meer aandacht voor de inzet van digitale onderwijsmiddelen”, zegt Pols. “Vooral zien we groei in het gebruik van collegeopnames en weblectures. Maar als we vooruit willen, moet er meer samengewerkt worden op grotere schaal.” Op het vlak van digitaal toetsen, merkt Pols op, loopt TiU bijvoorbeeld nog achter op andere universiteiten.

Wat TiU wel heeft is een Virtual Reality Lab. En een Digital Global Classroom.

Dat laatste is een moderne conference-room, die er volgens de rechtenfaculteit aan bijdraagt dat studenten nieuwe vaardigheden verwerven.

Een mobiele, betaalbare versie daarvan won een innovatieprijs. Mede dankzij de vele studenten die op het initiatief stemden. Rechtenstudent Teun Hoozemans licht zijn stem desgevraagd toe: “Het is duidelijk nodig om wat meer van de

Studenten zijn behoorlijk conservatief als het om onderwijs gaat

3 december 2015

19

huidige technologie te betrekken in het onderwijs. Maar dat is extreem duur. Dit is een mooie goedkope tussenweg.”

Door alle verhalen over digitalisering, zouden we bijna vergeten dat het ook om basale vaardigheden gaat.

Daarvoor heeft fractie SAM een voorstel bij de universiteitsraad liggen. Met vaardighedenvouchers wil de fractie studenten een professioneel zetje geven. Studenten kunnen dan gratis trainingen volgen en zo aantonen dat ze bepaalde vaardigheden opgedaan hebben. Nodig, vindt de fractie, want met alleen een diploma komen studenten er niet meer.

Hoezo, 21st century skills?

Wie met de troepen mee wil lopen, heeft de wind in de rug. Geert van Boxtel heeft nog wel wat bedenkingen.

Studenten die niet klaar zijn voor de arbeidsmarkt?

Onzin, zegt de vice-decaan onderwijs van TSB. “Even afgezien van de vraag of wij studenten uitsluitend voor het bedrijfsleven moeten opleiden, denk ik dat wij er over het algemeen heel goed in slagen om dat te doen.

En wij doen er ook van alles aan om dat te blijven doen.”

Meer algemene kritiek heeft Van Boxtel ook: “21st Century skills is een slogan die goed en modern klinkt. Die de indruk geeft dat iedereen precies weet wat daarmee bedoeld wordt.” Dat is niet zo. En nieuw is het ook niet.

“Onderwijsvernieuwing is van alle tijden. In deze tijd kom je dan al snel in aanraking met digitale middelen.

Maar onderwijsvernieuwing moet niet beperkt blijven tot de inzet daarvan.” Digitalisering is volgens Van Boxtel niet nieuw voor TiU: “Nu plakken we daar het label 21st century skills op. Maar het proces is al veel langer gaande.”

En tot slot denkt Van Boxtel ook niet graag in absolute verschuivingen zoals die van kennis naar vaardigheden. Uiteindelijk, merkt hij op, gaat het erom wat werkt en wat niet. “Hier past een zeker conservatisme. We moeten niet te snel weggooien wat we hebben en dat vervangen door iets waarvan we nog niet helemaal goed weten of het werkt. De resultaten van experimenten met moderne onderwijsvormen, zoals bijvoorbeeld ‘flipping the classroom’, zijn nogal wisselend.”

column Erik-Jan Broers

docent rechtenfaculteit

Wij zijn Broers Ziet u die foto hierboven? Die foto van mijn hoofd?

Die heeft de Tilburgse fotograaf Ton Toemen gemaakt. Tijdens een fotosessie waarin ik mijn gezichtsuitdrukking zoveel mogelijk moest afstemmen op mijn persoonlijkheid en op de aard van de stukjes die ik voor dit blad schrijf. Nou, dat viel niet mee. Mijn stukjes wist ik na enig gehakkel te omschrijven als “humoristisch bedoeld, variërend van melig tot lomp, neigend naar absurdisme, met een flinke vleug arrogantie maar ook de nodige zelfspot en enige koketterie met mijn onhandigheid”. Probeer dat maar eens fotografisch vast te leggen. Op een gegeven moment werden er zelfs foto’s van mijn achterhoofd gemaakt! En dan mijn persoonlijkheid. Heb ik die eigenlijk wel?

Een hoogst onduidelijke persoonlijkheid dan. Of eigenlijk meerdere persoonlijkheden – ik heb niet voor niets vijf doopnamen: Erik-Jan Maria Frans Cornelis. Inderdaad, er zit één vrouw tussen, daar zal mijn X-chromosoom wel verantwoordelijk voor zijn. Het is altijd behoorlijk druk in mijn hoofd met al die personen. De één wil koffie gaan zetten, de ander een boek lezen, weer een ander gezellig naar de stad – tot een aanvaardbaar compromis of een duidelijke taakverdeling komt het zelden. Ik vraag me wel eens af door wie van die personen mijn colleges worden gegeven, en wat de anderen dan aan het doen zijn. En wie zou dit stukje aan het schrijven zijn en wat zou de rest daarvan vinden?

Maar goed, het heeft ook wel zijn gezellige kanten, zo met zijn allen. “You’re never alone with a schizophrenic”. Dat is de titel van een plaat van de oude rocker Ian Hunter. Ik denk dat ik die direct maar eens ga opzetten. Als de anderen dat goedvinden tenminste.

3 december 2015

20

Recensies deze keer boek, game, drank

Wè nou? tilburgse reacties op Het nieuws

Solide De vorige roman van Henk van Straten heette Superlul. Een leuke titel, maar ook Henk wil weleens doorstoten naar het literaire establishment. Daarom schreef hij Bidden en vallen, zijn nieuwste roman. En wat voor een. Bidden en vallen is een meeslepend relaas over twijfel en de hunkering naar houvast in een langzaam uiteenvallende wereld. Ambitieus van opzet, heftig en soms grappig. Heeft Van Straten daarmee ook een geslaagde serieuze (met hoofdletter s) roman geschreven? Nou, hij heeft weleens de neiging pathetisch te worden en zijn schrijfstijl is bij vlagen een tikje drammerig. Daar moet je tegen kunnen.

Toch is Bidden en vallen een roman die langzaam onder je huid kruipt.

Een solide driepunter. (Bart Smout)

Geweldig leven na nucleaire oorlog Er is dezer dagen maar één titel die op ieders lippen ligt en de games-schappen van de winkels uit vliegt. Fallout IV heeft de huidige wereld overgenomen nog voordat deze is veranderd in een postapocalyptische hel vol met gemuteerde ratten, dodelijke clans en vreemde figuren.

Als vijfde spel in de reeks (met het liefst snel vergeten Fallout: New Vegas) verandert deze game de wereld van gaming. Oogverblindende graphics worden afgewisseld met een spetterende verhaallijn en content om jezelf wekenlang voor op te sluiten. Het leven in de wereld na een nucleaire oorlog is nog nooit zo geweldig geweest. Spelen dus. (Zoë-Amber Wolters)

Stille nacht, zware ochtend Wat moet de bierliefhebber tijdens de kerstdagen? Op menig feest is het wijn wat de klok slaat, het liefst gedronken met de hand om het steeltje en uiteraard niet te veel. Niets daarvan, denken veel bierbrouwers. Om bier een fatsoenlijke concurrentiepositie te geven, maken velen een kersteditie. Vaak is het helaas niet meer dan een nieuw etiket om het flesje, blijkt uit een steekproef in het assortiment van de lokale slijter.

Slagmuylder’s kerstbier blijkt matige pils, and Val-Dieu Bière de Noel smaakt als een lekker, maar normaal blond biertje. Gelukkig is daar Gouden Carolus Christmas, een donker, dropachtig en verraderlijk sterk biertje. De volgende ochtend herinner je vooral die dropachtige smaak en de alcohol nog, verder vrij weinig meer.(Jozien Wijkhuijs)

3 december 2015

Kerst is familie Kerstmis: niets is fijner dan gekleed in je felgekleurde kersttrui met wat wijn in je mik de gourmetplaat te domineren. En dat natuurlijk het liefste thuis, bij pappie en mammie. Want voor dit heuglijke feest ga je toch niet de deur uit?

“Met Kerstmis blijf ik thuis, zeker weten. Op dit moment weet ik nog niet wat we precies gaan doen, want ik heb een versnipperde familie; mijn ouders zijn gescheiden. Dus het is altijd een stressvolle bezigheid om Kerst te plannen. Het wordt geen Amerikaans diner met kalkoen, maar gewoon een stuk vlees, afgeblust met rode wijn.”

Sjeng Muermans, Psychologie, 21 jaar

“Wij vieren met de familie geen Sinterklaas, maar wel Kerst. Als ik niet hoef te werken, vier ik het thuis. Ik werk in een restaurant in Vlijmen dat open is met Kerstmis, dus ik probeer in ieder geval één dagdeel thuis te zijn.”

Renate Gloudemans, Rechtsgeleerdheid, 22 jaar

“Ik vind het belangrijk om met familie te zijn, maar het is ook leuk om met wat vrienden iets te doen. Bij ons in de familie kookt iedereen een gerecht, zodat we een diner hebben met meerdere gangen. Mijn cadeauwens voor Kerstmis? Wereldvrede.”

Wikke Heesterbeek, Psychologie, 21 jaar

“Ik ga in december voor twintig dagen terug naar China. Daar vieren we spring festival, vergelijkbaar met Kerstmis. Het is lang geleden dat ik in China ben geweest, de vorige keer was in juli. De meeste van mijn vrienden wonen daar. Ik ga ze dan opzoeken, want ik mis ze heel erg.”

Guolin Yang, Strategic Management, 24 jaar

21

Masterscriptie

Over de schutting wat gebeurt er ondertussen op de andere universiteiten?

#Onzekere studenten

De polemist als heftig betrokken buitenstaander De literaire polemiek is dood. Iederéén heeft tegenwoordig een mening. De schrijver W.F. Hermans was volgens kenners één van de laatste ware polemisten. Maar ook Hermans had twee gezichten, laat Eline Peeters zien.

Literaire polemiek stond lange tijd hoog in aanzien onder vakgenoten. Schrijvers bouwden er een reputatie op en verdedigden die. De persoonlijke waarheid van de schrijver stond voorop. Voor compromissen, politiek en moraal was geen plek.

Dat veranderde door de medialisering en liberalisering van de naoorlogse literatuur. Schrijvers konden niet langer alleen in weinig gelezen tijdschriften publiceren. Ze moesten de boer op met stukjes in kranten en optredens op televisie. Ze moesten vorm geven aan een publiek schrijverschap. Dat betekende een dubbelrol: er moest een reputatie opgebouwd worden in het literaire veld, maar ook de publieke vertoning verdiende de nodige aandacht.

Sindsdien zou de ware polemiek een stille dood gestorven zijn. Maar Eline laat zien dat ook W.F. Hermans (1921-1995), één van de laatste ware polemisten, al sporen liet zien van een nieuw schrijverschap. Hermans bleef onverminderd uitgaan van zijn waarheid, terwijl hij wel het mediadiscours opzocht.

Dat zorgde voor botsingen. Zo vond Hermans dat tv-presentator Adriaan van Dis hem niet mocht onderbreken en praatte hij gewoon door. En Hermans raakte bovendien eens zo in opspraak, dat Amsterdammers de straat op gingen om tegen een lezing te protesteren.

Hermans’ schrijverschap veranderde daardoor. De compromisloze polemist kon zich niet langer helemaal onafhankelijk en geïsoleerd opstellen. Hij zei dat wel te doen, maar praatte ook over zijn jeugd, liet zijn gezin en zijn humor zien. En al bleef hij wraakzuchtig en agressief, hij toonde zich wel betrokken. Een paradoxale positie: Hermans was een heftig betrokken buitenstaander.

Cijfer 9

Twee weken nadat Univers omgangsnormen tussen docenten en studenten aan de kaak stelde, brengt ook het Nijmeegse Vox dat verhaal. Ook boven de rivieren blijken de studenten groen en onervaren in het contact. Per e-mail, en in de collegezaal. Verfrissende toevoeging is een theorietje van een Nijmeegse hoogleraar. Studenten, zegt hij, zijn te veel gepamperd. Letterlijk.

Vroeger kregen kinderen zindelijkheidstraining, tegenwoordig krijgen ze een pamper aan. Dat groeit uit tot onzekere jongvolwassenen. Die grijpen niet naar hun knuffel, maar naar hun smartphone.

#Stress = a mess Zestig procent van de studenten heeft stress, lezen we in Punt, het blad van Avans. Niet handig in tentamentijd. Studeren loopt stroef, en na de tentamens wil iedereen van je weten: Heb je genoeg geleerd? Heb je het gehaald?

AAAARRRGH. Stress geeft een akelig gevoel en vaak ook fysieke klachten. Vergis je niet, stress is een blijvertje. Het leven wordt nog veel, véél zwaarder. Leer er mee omgaan. Eet chocolade, knuffel veel.

En doe de afwas.

#Angstcultuur Een voorgenomen reorganisatie van receptiediensten heeft gevoelige aders blootgelegd in Maastricht.

Dat lezen we in Observant. Nadat drie personeelsleden opstapten, volgden emotionele e-mails. Een medewerker schreef over de ‘sneaky manier’ waarop de directie de reorganisatie erdoorheen probeerde te jassen. De directie reageerde streng: er was een grens overschreden, waarop ‘gepaste maatregelen’ zouden volgen. Ingewijden spreken van een angstcultuur. Een dictatuur, waar je klappen krijgt als je je mond open doet. Mensen zouden hun werktelefoons niet meer durven te gebruiken: die wordt gemonitord. Hmmm...

#Gamen op de uni Hebben we in Tilburg sinds kort een e-sport vereniging, in Delft bestaat ’ie al een jaar. Opgericht om gelijke geesten te vinden. Want gamen in gezelschap is soms gewoon leuker. Ook kijken de leden samen in een donkere theaterzaal naar professionele gamers die elkaar te lijf gaan. De vereniging is niet alleen voor mannen, zegt een vrouwelijk lid in Delta. Maar wel voor de wat meer toegewijde zielen: “Ik heb ook wel vriendinnen die gamen, maar zij spelen minder vaak en zijn daardoor minder ver.”

3 december 2015

22

Opinion

reading time

3

minutes

text frank bosman photo koen Verheijden

Praying for Paris after religion based violence The western world has reacted with shock and disgust, but also with acts of solidarity to the recent attacks in Paris. Solidarity that is signaled by the blue, white and red filter on Facebook profile pictures, the Eiffel Tower-meets-peace sign image, and the hashtag #prayforparis. That hashtag is a problematic one. Praying for the victims of an attack that was carried out by terrorists who were motivated by religion in the first place? Some critics now wonder: Is religion not the source of all this misery?

O

n the face of it, it’s an understandable reaction.

Almost all terrorist groups are explicitly motivated by religion (the Islam, in most cases): the Taliban, ISIS, Boko Haram and the like. Critics, such as Dutch philosopher Paul Cliteur, point their fingers to a core element of mono­theism: those who believe in God are intolerant of other views. But it’s not that simple, even when taking the regular violent attacks by polytheistic Hindus in India on Muslims and Christians out of the equation.

Religion is the catalyst: it brings out both the worst and the best in us. A believer is someone that is capable of unparalleled acts, both for good and for evil. On the one hand, role models such as Martin Luther King, Nelson Mandela, Mother Theresa and Titus Brandsma, who vehemently opposed the Nazis during WOII, were all inspired by their faith. On the other hand, the inquisition, the crusaders and Muslim terrorists were also all motivated by their faith.

The terrorists have unquestionably achieved one thing: the whole of the western world is now suffering from an acute case of religious anxiety. In a desperate attempt to keep the peace,

3 december 2015

the politically correct elite puts the emphasis on the distinction between Islam (a religion) and terrorism (violence). Understandable, but still, a little odd. To say that the Islam had nothing to do with the Paris attacks, is the same as saying child-abusing priests aren’t Catholics, and the crusaders’ appetite for conquest had no religious connotation.

This religious anxiety has prompted British cinemas to refuse to screen a promotional video for the Anglican Church. In it, Christians from all walks of life recite one line from the Lord’s Prayer. The cinemas won’t screen it, for fear of offending ‘some visitors’. Now, I would be willing to believe that these cinemas are referring to atheist visitors, but I think they are envisioning a more aggressive kind of audience.

So, the Islam has, at the very least, a publicity problem. Apart from the fact that it’s difficult to speak of ‘the Islam’ as a whole, Muslims in this day and age are confronted with two huge issues. For one thing, the majority of the West associates their religion with violence. That is one big publicity problem. Moreover, Muslims could learn from the Christian and Jewish tradition of establishing a hermeneutic distance from their own sacred texts.

Jewish and Christian theologists, exegetes in particular, have put the origins of the Old and New Testament in a historical context. Systematic theologians summarize their findings as such: the Holy Scripture may come from divine inspiration, but it is written by human hands.

This allows for a necessary space that would be beneficial to faith-based criticism within the Islam.

Another thing about #prayforparis. I find it remarkable that a civilization that prides itself on its secularity, as Western Europe does, still uses this kind of faith-based language. As soon as we are confronted with existential fears and doubts, we collectively return to the religious vocabulary of our shared history. We pretend we have left all things religious behind us, as wretched ballast from the distant past, but that is purely superficial.

Religion is deeply anchored within us. It rises up. It gives us beautiful things: #prayforparis. It gives us awful things: dead bodies in a concert venue. Let’s not throw out the baby with the bathwater.

Dr. Frank Bosman is a cultural theologist at the Tilburg School of Catholic Theology. An abridged version of his opinion piece was previously published on universonline.nl

23

We pretend we have left all things religious behind us, but that is purely superficial

3 december 2015

24

On this day, long ago

photo Dolph Cantrijn

That was the night when churches smell like kitchens.

All around chopped onions and potatoes, seared broccoli and codfish, boiled eggs and stew pork meat continue to mix with the noble aromas incensing the air.

My grandma was never enrolled in a theology course but she silently approached the mystery of incarnation: ‘he will find a warm welcome in our poor smells of hungry humans when he will come into the world to sojourn here for awhile’.

Chiara Raucea, campuspoet 2015

3 december 2015

campuspoem

My grandma was never enrolled in a theology course.

To say the truth, she never went to school.

She was not able to write or read, but she told us good stories and wise tips.

Till the year before she died, every Christmas Eve she started to cook for the coming little man.

She rolled out dough and on the altar of her old wood pastry board.

I glued my child eyes on her working dusty hands.

All around chopped onions and potatoes, seared broccoli and codfish, boiled eggs and stew pork meat.

Every gesture of her was a hymn of care.

She folded and folded again thin rectangles of flat bread.

She stuffed them richly with the poor ingredients unusually mixed just for the occasion.

She embellished the borders with twisted bread. She was working and praying.

She always made an extra tiny flat bread: this was the one that nobody would taste; this was the one for the little men.

She floured the pan before setting the pieces on it.

Then, it was time to wait till when the room was filled with smell, till when the bread in the oven was ready.

All the family together ate the Christmas Eve supper.

The children placed the tiny flat bread close to the tiny feeding trough where the little men and little god made of gypsum laid.

Then it was time to follow the bells.

25

reading time

7

minutes

Putting the Christ in Christmas text Jozien wijkhuijs foto Jack Tummers

For a lot of people Christmas is the time of year to attend church, for some it is the only time of the year to do so. Is the birth of baby Jesus still celebrated by TiU-students during the December holidays? And how about the university itself: does it express its Catholic identity in any other ways, apart from the short prayer that is recited at official gatherings?

I

f you go to the Starbucks coffee shop on campus and buy a Pumpkin Spice Latte, you get your drink in a plain, red cup. Nothing wrong with that, most people would say, but Christians in the US, home of the company, are rather upset about this holiday cup choice. Their problem is that for the first time in years, Starbucks chose to not put any Christmas symbols on their cups. Christmas is a Christian holiday, and coffee lovers with other faiths should feel welcome too, according to Starbucks. Although people here on campus in Tilburg might not feel the same outrage as some of the coffee consumers in America, the Starbucks controversy is still an interesting case. Most people in the western world celebrate Christmas, not necessarily just Christians. But traditionally, it is of course a Christian celebration.

that the days are almost as short as they can get, this is the perfect time for the university to show its religious tradition. Not in the least because of its international orientation. The students who visit the university chaplaincy mostly have international backgrounds and the university’s Catholic identity is important to them, espe-

cially for students from America and Africa, university chaplain Michiel Peeters says.

Meaning before merriment One of the international students who frequently visits the chaplaincy is Oscar Varghese Abraham, from India. He is doing his Master’s >>

Tilburg University is one of two Catholic universities in the Netherlands, along with Radboud University in Nijmegen. This means that bishops still have a say in who gets elected to our Board of Governors, and that its members have the duty to ‘preserve our Catholic identity’.

Then there is the Tilburg School of Theology (TST) of course, and Maranatha, the active student chaplaincy with its campus chaplain. Now

"Adoration of the Shepherds"

by Gerard van Honthorst, 1622

3 december 2015

26

Michiel Peeters rehearses with a choir of university staff for their performance of Christmas carols on the 17 December

International Taxation in Tilburg. “I go to church every Sunday,” he says. “I am also a member of the choir. To me, it is very important that the university I go to is Catholic.

I chose between Leiden and Tilburg, and Tilburg University’s active chaplaincy was one of the main reasons for me to come here.” Oscar thinks that Christmas should not just be a secular party. “People should know what it is about. After that, we can all get on with the merriment.”

Cindy Lai, from Indonesia, works at the chaplaincy, after studying at Tilburg University. She didn’t choose it because of its Catholic identity, but it has become very important to her now.

“Christmas is not only about giving presents

to your family and friends, and partying, but it is about something bigger. We celebrate God who became man, through a small baby born that night,” she says. “In the Christian faith, we believe that the mystery of God becoming man is important to all mankind. How the university expresses its Catholic traditions is significant, because it is a big institution. This holiday period is an especially good time to reflect on everything that happened throughout the year.

In my view, if Tilburg University organizes a charity event to help the refugees that currently live here with us, that is already a real celebration of Christmas.”

The students from Navigators Student Association Tilburg (NST) also want to give back

Cobbenhagen wanted the university to bring forth good human beings

3 december 2015

during this time of year. The association is an interdenominational organization, which motto reads ‘beer and bible’. “We do not attend a Christmas service together, because most of our members go to their home towns and go to church with their families there,” board member Elma van der Ent says. “We do want to go into the city center on the 17th of December, to work together with the charity Serve the City. We will sing carols and give small gifts to people to help them remember the meaning of Christmas.” Personally, Elma does not think the university’s celebration of the holidays has to be rooted in religious traditions. “People decide for themselves how they celebrate Christmas. Having some attention for the meaning of it all is good, but that does not necessarily have to come from the university.”

Breakfast and shopping So how does the university celebrate Christmas?

At the front desk of the five schools, staff gave us some information about the university’s Christmas activities. Most of the departments organize Christmas drinks for their employees. Tilburg

27

Law School chooses to throw a traditional Christmas breakfast and Tilburg School of Humanities puts on a lunch for support staff this year. This will be the time for the staff to celebrate Christmas together and say their goodbyes, since a lot will change for them when reorganization plan BEST kicks in.

The Staff Association also organizes some activities. If you are a member, you can go Christmas shopping in the German city of Essen. The association also takes a sporty approach: on the 23rd of December, it organizes a Christmas volleyball tournament, so participants can get in shape just in time to ruin it all again during the holidays.

When it comes to decorations, some of the schools do put a Christmas tree in their buildings. In the previous years, though, it was nothing too extravagant, says Paul Hoeijmans, head of Facility Services. “Those trees have little to do with the Christian meaning of Christmas of course, and more with the atmosphere around Christmas,” he says. There are no university guidelines for the kind of decorations staff can use on campus, according to Hoeijmans: “The only thing that is regulated, is that the Christmas decorations have to abide by fire safety rules.” Secretly, Hoeijmans says he would appreciate a bigger university Christmas tree.

“I’m personally a huge fan of those mega big trees you see at squares the US”. Looking at the big fir tree in front of Cobbenhagen building, he says: “Hmm I wonder if we could put lights in that one!”

Handling the grief One true Catholic approach this year comes, not surprisingly, from Tilburg School of Catholic Theology (TST). On the 17th of December, a choir of university staff will perform a range of Christmas carols in the Dante building, and people from TST will serve hot drinks to go along with them. Student chaplain Michiel Peeters helps to organize this ‘Christmas on Campus’ event and practices with the choir. “The choir is very Christmassy, we sing carols from all kinds of Christian traditions. This year, our gathering has extra meaning because of what happened in Paris. You cannot separate these things.”

He thinks music can give comfort, and helps provide a meaning to life. “It is not a refuge, but a way to handle the grief that the terrorist attacks have brought about.” On Christmas Eve, a special mass is held at the Maranatha church. “Most of the people who come in regularly are with their families around the world at that time of year. During the Christmas mass I always see new faces, people that for whatever reason are not able to go home to their families.” There is a Christmas breakfast after the mass.

Peeters keeps in close contact with the Executive Board. “The president, rector and other university directors are always very interested in our work here.” He just came off the phone with someone from the university, who asked his help with a memorial for the events in Paris during the Dies Natalis. “I have recently also been working on re-publishing some of Cobbenhagen’s works, the university’s founder.

From his essays, it becomes clear that he wanted the university to bring forth good human beings, not just capable specialists. This is a very Catholic way of thinking.”

When it comes to holiday celebrations, he thinks the Gospel tells us something that is, in essence, universal. “Something that gives positive meaning to life has come to live among us in the form of Jesus,” he says. “That speaks to everybody. Something new arises, that is something we can celebrate at all times and with everybody.” Remembering this together with other people is important, and something you don’t get to do much in everyday life.” Even though the activities are mostly Catholic, Peeters says there is also room for people from different backgrounds. “If a big group of people wants to celebrate the end of the Ramadan, there should be room at the university for something like that too.”.

column Marianne Lalande liberal arts student

Pray for the world This year in January, Parisian journalists were attacked by a group of terrorists, and the world proclaimed that terrorists would never win the fight against ideas with guns. In November, Parisian citizens were attacked by a group of terrorists. Now France is fighting their ideas with bombs.

The international community has been treating jihadists like they are not people. Yet contrary to popular opinion, they are very similar to you and me. Some of them grew up here. They speak our language. They have friends and families. So what is it that turns them into monstrous murder machines? How can we prevent more people from converting? What did we do wrong? It may be time to inspect what flaws within us allow for more and more of our people to turn to ISIS. The responses of our governments are deplorably dated: closing boarders, bombing foreign lands, distrusting migrants... They seem to have mistaken this fight for a war. But terrorism is no defined enemy, it knows no bounded territory; it is merely driven by the idea that the destruction of the other is right. We cannot win a war that does not exist. All we can do is choose a smart reaction over an irrational, emotion-driven one. Let us mourn and let us grieve; then let us gather our smarts and create new strategies in response to the current situation. Violence and bloodbaths only lead to more violence and more bloodbaths. If we let ourselves be driven by fear and a desire for vengeance, we put in jeopardy all that differentiates us from those who are blinded by hatred. We need to change our motives and choose new methods. Let us fight for peace by cunning, not by death.

The people of the world have reacted to the recent attacks with an endless flow of emotion, solidarity and thoughtfulness. Children had to learn that flowers are our only weapon against random violence. Survivors had to go home after their friends got shot next to them. As for all of us, we need to stand united. Undivided. Scared, maybe – but as one all the same.

3 december 2015

28

Schappelijk nieuws

medewerker van de maand Elk nummer kiest Univers een Medewerker van de Maand. Dat gebeurt op basis van onder meer bijzondere verdiensten of prestaties, grote inzet en opvallende collegiale activiteiten.

Chris Pothoven heeft het predicaat Medewerker van de Maand van december veroverd.

Toch nog tot verrassing van enkelen. De recordbeheerder bij MS/Documentary Information wint de meest begeerde titel op de campus omdat hij op een heel creatieve manier zijn eigen invulling geeft aan kostenreductie.

In een maand waarin de definitieve stoelendans in het kader van de reorganisatie BEST plaats vond, bleef Chris letterlijk en figuurlijk zitten waar hij zit. “Heel bewust. Mijn stoel zit prima en is nog lang niet versleten. Ik hoef geen nieuwe. Mijn mantra is al sinds jaar en dag: doe het met wat je hebt, dat is altijd goedkoper. Zo ben ik ook tegen de digitalisering. Ik werk niet voor niets met potlood: beetje gummen en je kunt elk A-viertje weer opnieuw gebruiken. Voor mensen geldt hetzelfde. Waarom zou je ze weg doen als ze nog niet op zijn.”

TiU’er ontdekt waar het schip strandt Door nathan de Groot De Tilburgse econometrist Bastiaan Verduyn (39) zegt eindelijk te weten waar het schip strandt. Na jarenlang onderzoek blijkt de oplossing verrassend dicht bij huis te liggen: 52° 40’ NB, 5° 36’ OL (op Urk, -red.). “Door met een interdisciplinair team te werken hebben we de precieze locatie kunnen vaststellen. Niemand hoeft nu nog in spanning af te wachten waar het schip strandt.”

Voor de scharrelrelatie van studenten Emma (19, Psychologie) en Mike (22, Nederlands Recht) komt dit nieuws op een vervelend moment. In een open gesprek gaf Emma recent aan het ‘allemaal wel best te vinden zo lang als het gewoon leuk blijft’. Mike vond het positief dat ze het avontuur aan ging en dat zij samen wel zouden zien waar het schip strandt. “Nu het

eindpunt van onze gezamenlijke ontdekkingsreis al bekend blijkt, is dat natuurlijk niet chill.

Maar we kunnen er zo wel op anticiperen.”

Zelfstandig ondernemer Henny Groen (44) ziet vooral kansen. De barrista wil nu met haar gezellige koffiewinkeltje in de Heuvelstraat zo snel mogelijk naar Urk verhuizen om maar niet tussen wal en schip te vallen.

Volgens Bert Groothuijs, professor Maritieme Geschiedenis aan de Universiteit Leiden, zal het zo’n vaart niet lopen. Hij heeft ‘flinke bedenkingen’ bij de gebruikte onderzoeksmethoden en interdisciplinaire teams in het bijzonder.

“Los van het feit dat Verduyn onwaarschijnlijke coördinaten noemt, is de plaats niets waard zonder tijdsaanduiding. Kijk, als iedereen nu naar Urk zou trekken, gaan ze mooi het schip in. Nee, timing is alles in de scheepvaart, maar ik zeg altijd: een schip op het strand is een baken in zee.”

Alwaar TSV Plato dit jaar het Dies gala hield.

Oproep

WIl je ook in de rubri ek ‘De Groete n uit’. Stuu r d an je leukste fo to Tilburgse lo van een catie naar univers@u vt.nl.

3 december 2015