TTIP: Enger dan alleen de chloorkip

Onafhankelijk magazine Tilburg university

jaargang 53 | 8 oktober 2015 #03

Psychologie Betrouwbaarheid is niet sexy

Recruiting abroad Students as ambassadors

TTIP: Enger dan alleen de chloorkip

2

In deze Univers

04

16

Een schone ziel begint bij jezelf

Valt er nog wat te schuiven in BEST?

Dat was schrikken: tweederde van alle psychologische onderzoeksresultaten kon niet gerepliceerd worden. Het moet inderdaad beter en betrouwbaarder, vinden Tilburgse onderzoekers. Maar vooral anders.

De plannen zijn bekendgemaakt, de plaatjes zijn getekend. Alleen achter de namen van de poppetjes die bij de reorganisatie BEST verhuizen of over boord vallen staat nog een vraagteken. Of is er nog meer onduidelijk?

08

25

TTIP: een paard van Troje uit de VS

Recruiting students from far and wide

Hoogleraar Anne Meuwese slaat alarm over het handelsverdrag tussen Europa en Amerika. De invloed van het (Amerikaanse) bedrijfsleven kan met TIPP gevaarlijk groot worden.

The number of international students at Tilburg University is growing rapidly. No wonder: the university has been working on a recruitment program for years. And it pays off.

OVERIGE ARTIKELEN: 22 Kinda Dalla no longer calls Syria home RUBRIEKEN 7 Waar is Univers 12 De Vijf van Eijff 13 Goudhaantje

8 oktober 2015

13 En passant 14 Beeldend 20 Recensies 20 Wè nou?

21 Masterscriptie 21 Over de schutting 28 Schappelijk nieuws

COLUMNS 3 Luuk Koelman 11 Tom Grosfeld 19 Erik-Jan Broers 27 Marianne Lalande

3

Van de redactie Understanding university Het eiland campus wordt overdag vrijwillig bezocht door hondenbezitters en te bruine babyboomers. ’s Avonds zijn er spandexvrouwen die op de parkeerplaats oefeningen doen in de uitlaatgassen, terwijl er een fris bos vlakbij is. Behalve tijdens de Nachtuniversiteit. De bewoners van Tilburg West waren in groten getale aanwezig, mensen van alle rangen en standen liepen zo maar door elkaar op de campus. Mijn buurman bij Herman Koch kwam van de LTS, de kassameisjes van de Albert Heijn kregen Deep Brain Stimulation. “Ik denk dat ik de universiteit een beetje ga snappen”, zei een gastje met bontkraag. Understanding University, het tegengestelde van Understanding Society. Wat een feest mensen, dat hadden we effe nodig, bij alle spanning van het begin van het jaar.

Francine Bardoel, hoofdredacteur f.bardoel@uvt.nl

Poll

Masteropleidingen selecteren aan de poort?

37%

17% Terecht. Zesjesstudenten maken het zichzelf te makkelijk.

Een 6 of 7-, zo'n cijfer zegt ook niet alles (28 stemmen)

45%

Onzin. Een zes is gewoon een voldoende, hoor.

(34 stemmen)

(13 stemmen) Stemmen op de volgende poll ‘Fatsoensregels zijn ook in Tilburg nodig’ kan op Universonline.

colofon

Univers #3 | 8 oktober 2015

Adres Postbus 90153, 5000 LE Tilburg, univers@uvt.nl Internet www.universonline.nl Basisontwerp Death Valley/Pascal Tieman Cover Ton Toemen Productie PrismaPrint Uitgave Univers is het driewekelijks onafhankelijk magazine van Tilburg University Volgende editie Univers 4 van jaargang 53 verschijnt op 5 november 2015 Redactieraad Voorzitter Wiel Schmetz (w.schmetz@fontys.nl) Dit nummer is gemaakt door Francine Bardoel (hoofdredactie), Martien Bos, Erik-Jan Broers, Marlies de Brouwer, Adrian van den Eerenbeemt, Nathan de Groot, Tom Grosveld, Luuk Koelman, Marianne Lalande, Jan Ligthart, Frank van den Nieuwenhuijzen, Bas van der Schot, Bart Smout, Ton Toemen, Jack Tummers, Ron Vaessen, Marten van de Wier, Niek Willems, Jozien Wijkhuijs.

column Luuk Koelman

Wat kun je doen voor 30 miljoen?

Jet Bussemaker is bezorgd. Als Nederland beide Rembrandts niet koopt, “lopen we het risico dat een rijke oliesjeik de schilderijen aanschaft en ze voor altijd uit Europa verdwijnen.”

Dus tast het kabinet in de buidel. Het ministerie van Financiën betaalt 50 miljoen mee aan één schilderij, Jet komt met 30 miljoen over de brug.

Rijst de vraag: waar haalt haar ministerie dat geld vandaan?

Welnu, het was even googelen, want een ministerie dat vooral bezuinigt, is niet zo scheutig met informatie over extra uitgaven. Zeker niet wanneer die extra uitgaven door de meeste burgers als overbodige luxe worden gezien.

De 30 miljoen euro van Jet Bussemaker is het complete potje ‘Nationaal Aankoopfonds’ dat haar ministerie beheert. Opmerkelijk, want officieel mag enkel de rente die dat potje oplevert gebruikt worden voor (kunst)aankopen door de staat. Maar geen paniek: het Nationaal Aankoopfonds wordt - aldus een woordvoerder van Bussemaker - op korte termijn weer gevuld.

En zo zijn we aanbeland bij de hamvraag: hoe schraapt Jet binnen de begroting van haar ministerie die 30 miljoen bijeen? Laat ik eens een gokje wagen, turend naar de miljoenennota voor komend jaar: het budget voor wetenschappelijk onderwijs daalt in 2016 met 27 miljoen euro.

Komt dat even goed uit!

Hola, een dergelijke vergelijking mag je niet zomaar maken, roepen politici dan altijd. Ik vind van wel, want hoe je het ook wendt of keert: een euro kun je maar één keer uitgeven.

8 oktober 2015

4

leestijd

5

minuten

tekst Bart Smout foto Ton Toemen

Betrouwbaar onderzoek

Een schone ziel begint bij jezelf Geen wetenschap die zo diep in haar eigen ziel kijkt als de psychologie. Onderzoek moet beter en betrouwbaarder worden, vinden Tilburgse onderzoekers. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. “Goede wetenschap is gewoon niet rendabel.”

J

e zult maar psycholoog zijn. En dan in Science lezen dat je eigen vakgebied voor een groot deel uit onzin bestaat. Je knippert met je ogen. Kijkt nog een keer. Het staat er echt.

Het wetenschappelijke toptijdschrift publiceerde onlangs een groot herhaalonderzoek waar 270 psychologen wereldwijd aan meewerkten. Honderd psychologische topstudies werden gerepliceerd.

Slechts 36 procent bleef overeind, een kleine 65 procent viel door de mand. Oftewel: de meeste onderzoeksresultaten zijn simpelweg te mooi om waar te zijn.

Wat te doen? Blijven herhalen tot alleen de correcte studies overblijven?

Niet voor niets schreef de Israëlische psycholoog Daniel Kahneman in 2012 al een brandbrief aan zijn collega’s, waarin hij opriep om als de sodemieter onderzoeken te repliceren, wilde het imago van de psychologie niet voorgoed beschadigd raken.

Maar replicatie is helaas niet altijd het gouden ei. Uit recent onderzoek van de Tilburgse promovenda Michèle Nuijten blijkt dat onderzoeken herhalen de boel juist erger kan maken. Dit noemt zij de ‘replicatieparadox’. Omdat herhalingsonderzoek vaak met te kleine aantallen proefpersonen wordt uitgevoerd, waarbij alleen de positieve resultaten worden gepubliceerd, drijf je daardoor juist verder van de waarheid af.

Methodologisch rammelt de psychologie dus. Dat is het slechte nieuws.

Maar er is ook goed nieuws.

Van slow food naar slow science “Als je onderzoekt met ondeugdelijke methoden, krijg je flutresultaten,” zegt Lex Bouter. “Dat is geen verrassing.” Bouter is hoogleraar methodologie en integriteit aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. De cijfers in Science zijn niet uniek, benadrukt hij. In andere takken van de wetenschap kom je bij herhaalonderzoek vergelijkbare uitkomsten tegen. Al in 1995 trok een onderzoek van professor John Ioannidis veel aandacht, waarin stond dat het overgrote deel van de onderzoeksresultaten zo lek als een mandje is. En bij replicatiestudies onder dierexperimenteel kankeronderzoek bleef slechts 12 procent overeind.

“De afgelopen jaren is het besef enorm toegenomen dat de wetenschap methodologisch strakker moet worden,” zegt Bouter. “Er wordt veel aan zelfreflectie gedaan.” De psychologie loopt volgens hem daarbij voorop,

8 oktober 2015

5

Michele Nuijten en Jelte Wicherts

met name de faculteit van Tilburg University, waar de openbare opslag van onderzoeksprotocollen en data sinds ‘Stapelgate’ een prioriteit is.

“Er gebeuren daar fantastische dingen.”

De wetenschap heeft een zelfreinigend vermogen, maar dat werkt niet automatisch, meent Bouter. “Je moet wel actief optreden. Gelukkig zie je dat steeds meer gebeuren.” Zo probeert het wetenschappelijke toptijdschrift The Lancet bijvoorbeeld zoveel mogelijk instituties achter haar REWARD-campagne te krijgen, een afkorting van “Reduce research waste and reward diligence.” Ook blogs als Retraction Watch besteden publiekelijk aandacht aan ‘schone’ wetenschap.

resultaten, waarin veel wordt gewerkt met kleine aantallen per studie, en waarin niet-significante resultaten niet worden gepubliceerd. Dan is het een logisch gevolg dat je veel valse positieven hebt. Toch zijn er veel wetenschappers die dat niet beseffen, of niet willen geloven. Die worden nu met de neus op de feiten gedrukt.”

Bouter: “Net zoals je een slow food beweging hebt, is de tijd nu rijp voor slow sience. Met meer aandacht voor correct onderzoek, en minder voor snelle en spraakmakende resultaten. Dat vereist een mentale omslag, maar ik ben hoopvol.”

Leidt dat ook tot verbetering?

Ja, er wordt behoorlijk wat aan soul searching gedaan, beaamt Van Assen. Maar het is lastig om geleerde lessen in de praktijk te brengen. Want niet alleen wetenschappers, ook universiteiten en topjournals pronken het liefst met spectaculaire resultaten – en wel zo snel mogelijk.

Met de neus op de feiten Marcel van Assen is minder optimistisch. De methodoloog, verbonden aan Tilburg University, werkte mee aan het grote herhaalonderzoek.

Van de resultaten schrok hij niet. “Dit kun je verwachten in een wetenschap die gericht is op

Methodologische slordigheid wordt dan een gewoonte. Vaak gaat het zo: stel dat er voor een bepaald onderzoek honderd proefpersonen nodig zijn, dan kiezen wetenschappers ervoor om vijf kleine onderzoekjes met ieder twintig proefpersonen uit te

voeren. Dat is goedkoper, makkelijker en sneller. Vervolgens publiceer je alleen de resultaten waar een mooi effect uit komt – publicatiebias, wordt dat genoemd. Het mag, het is geen snoeiharde fraude – maar het is wel slordig en onbetrouwbaar. “Zo publiceer je eigenlijk alleen maar positieve toevalsbevindingen,” zegt Bouter. “Dat heeft weinig met wetenschap te maken.”

‘Meer aandacht voor correct onderzoek vereist een mentale omslag’

“Er moet een kritische massa worden bereikt van mensen die verandering willen,” meent Van Assen. “Ook topjournals moeten daarin meegaan. Die moeten zeggen: wij willen meer replicaties en studies met voldoende proefpersonen. Nu jagen ze vooral op scoops.”

‘Goede wetenschap is niet renda­bel’ Veel journals hebben helaas weinig trek in verandering. En ook wetenschappers staan niet altijd te springen. Wolfgang Stroebe, >>

8 oktober 2015

6

(advertenties)

Ontdek jouw master aan de Universiteit Leiden sociaalpsycholoog aan de universiteit van Groningen, publiceerde een reactie op het Science-artikel waarin hij het replicatieonderzoek afdeed als ‘mager’ en ‘weinig informatief’.

Volgens Nuijten zorgen vooral de schaarse middelen ervoor dat veranderingen in de wetenschap traag worden doorgevoerd. “In de psychologie onderzoeken we effecten die klein zijn. De aantallen proefpersonen die je nodig hebt om een klein effect te vinden zijn schrikbarend hoog. Vaak meer dan vijfhonderd. Dat is zo ontzettend veel dat onderzoekers bij voorbaat ontmoedigd raken. Het is gewoon te duur en te tijdrovend om grootschalig onderzoek uit voeren. En waarom zou je het doen, als je ziet hoe collega’s kleine onderzoeken gewoon gepubliceerd krijgen in toptijdschriften?

Goede wetenschap is op dit moment niet rendabel.”

Het beloningssysteem moet daarom veranderen volgens Nuijten.

“Degelijk onderzoek wordt momenteel niet beloond.” Voldoende proefpersonen toepassen, het publiceren van niet-significante resultaten, data openbaar maken: stuk voor stuk zijn het voorwaarden voor betrouwbaar onderzoek. Alleen maak je er als wetenschapper geen flitsende carrière mee. Dat doe je door zoveel mogelijk opzienbarende bevindingen de wereld in te slingeren, zodat je veel wordt aangehaald in andere studies.

Nuijten: “Het accent moet op de methode komen te liggen, niet op de resultaten.”

‘Accent moet op de methode komen te liggen’

Masterdag 6 november unileidenmasters.nl

Bij ons leer je de wereld kennen

Eindelijk in Las Vegas Toch klinken er steeds meer stemmen die voor verandering pleiten, meent Jelte Wicherts, psycholoog en universitair hoofddocent methodologie aan Tilburg University. Net zoals Bouter is hij optimistisch. In 2012 richtte Wicherts JOPD op, Journal of Open Psychology Data, waarin data wordt gedeeld en beoordeeld op kwaliteit. “Er waren toen mensen die dat niet begrepen,” vertelt Wicherts. “Inmiddels is dat veranderd.

Vroeger was het normaal om je data niet vrij te geven, bijvoorbeeld omdat je concurrerende wetenschappers niet in de kaart wilde spelen. Nu moet je je juist verantwoorden als je data achterhoudt.”

Vooral bij studenten en jonge psychologen ziet Wicherts een nieuwe mentaliteit. “Zij vinden het vanzelfsprekend dat je data openbaar maakt en onderzoek nauwgezet uitvoert. Het is, oneerbiedig gezegd, vooral de oude garde die nog vasthoudt aan het vertrouwde systeem.”

Maar ook die zal uiteindelijk meegaan, denkt Wicherts. De geest is uit de fles. “Vroeger voelde ik me een roepende in de woestijn. De laatste tijd krijg ik eindelijk het idee dat ik in Las Vegas aankom.”

Meer dan ooit keert de psychologie haar eigen ziel binnenstebuiten.

Ja, er zit een hoop onzin in, maar er wordt hard gewerkt om de boel schoon te maken. “Het onderwerp ligt op straat,” zegt Bouter. “Er is meer aandacht voor dan ooit. Nu is de tijd om door te pakken.”

8 oktober 2015

ZES

7

Waar is Univers?

tekst Jozien Wijkhuis foto Jack Tummers

misschien wel bij jou in de buurt

ff bellen met

Gerry Dietvorst Hij ging al met pensioen bij Interpolis/Achmea en op 16 oktober neemt Gerry Dietvorst ook nog eens afscheid als deeltijdhoogleraar. Nu ziet de pensioenspecialist ook eens hoe het is aan de ontvangende kant. Een mooie reden om te bellen met de aanstaande emeritus.

Wachten op een karavaan in Tilburg zuid We bezoeken per ongeluk een burenactiviteit in Tilburg Zuid. Univers wil namelijk wel eens weten wat het mooiste straatje van Tilburg is.

Of, in goed Tilburgs: ‘’t schonste stròtje’. Op een zonnige zaterdagmiddag, tijdens burendag, zal een fietskaravaan rond 17.30 uur het Transvaalplein bereiken, na een rondje langs alle deelnemers in de strijd om de titel van het mooiste straatje van de stad. Alleen: de fietskaravaan laat op zich wachten. Hij zou finishen bij het buurtfeest op het plein, waar de bewoners van de straat de biertjes, fruitspiesjes en gehaktballetjes al hebben klaargezet. Iedereen heeft een naamsticker, de organisatoren dragen een paarse bloem op hun jas. Ze lopen tevreden heen en weer tussen de jeu de boules-baan en de houten campingtafels waar de buren zitten te keuvelen.

werd hij ziek. Toen is hij maar gaan drummen om er toch nog bij te horen.” Grinnikend kijkt ze toe hoe het Tilburgse koor ‘de Kruikenzangers’ zich opstelt om een aantal levensliederen ten gehore te brengen. Als een verloren kruikenzanger pas na twee minuten doorheeft dat ze weer moet gaan zingen, zegt Jeanne: “Ik dacht al, ik mis iets! Snap je hem?”

Er loopt een jongen van een jaar of 11 voorbij met een mobiele telefoon. Hij zeurt bij zijn moeder of hij nog wat langer mag blijven. “Het jeu de boulen is namelijk vet chill.” Erik, een veertiger met een biertje in zijn hand, denkt er het zijne van: “Ik woon al mijn hele leven op en rond dit plein en vroeger kon je hier voetballen. Nu staat er overal kunst.” Ondertussen zingen de Kruikenzangers: Vannacht wil ik met jou gelukkig zijn!

Dus schuiven we maar even aan bij buurvrouw Jeanne, die direct roept: “dan krijg je van mij een glaasje!” Het glaasje is een wit plastic bekertje rode wijn en Jeanne is goed gezelschap in afwachting van de fietskaravaan. “Zie je die man daar,” zegt ze. “Die kon heel goed zingen en toen

Erik vraagt of we de fietskaravaan al ergens zien.

“Onze straat deed ook mee voor het Schonste Stròtje, maar ik denk niet dat we gewonnen hebben,” zegt hij. Dat klopt, blijkt later. De juryprijs ging naar de Dionysiusstraat. De hele karavaan hebben we nooit meer gezien.

Heeft u al enig idee wat u na uw afscheidsrede gaat doen?

“Nou, ik blijf de komende jaren gewoon een dag in de week naar de universiteit komen. Zolang het niet ‘opa vertelt’ wordt en ik het idee heb dat ik iemand verder kan helpen, zal ik dat wel blijven doen. Het is leuk om met de jonkies samen te werken en ook schrijven kun je lang blijven doen.”

De wetenschap is dus goed bevallen?

“Werken in de verzekeringswereld en in de wetenschap heb ik altijd een gouden combinatie gevonden. Als ik college geef, weet ik waar ik over praat, hoe het in elkaar zit. Ook in de driehoek met de politiek. Mijn doel was altijd de politiek, de wetenschap en de praktijk met elkaar te verbinden en de pensioenwereld beter te maken.”

En is dat gelukt?

“Ik heb op verschillende manieren geprobeerd pensioen dichter bij de mensen te brengen. Een voorbeeld is de pensioen-EHBO die we hier in de mensa hielden met studenten. Door de drukte en de vele vragen die ze kregen konden zij zien hoe mensen met hun pensioen kunnen worstelen.

8 oktober 2015

8

8 oktober 2015

9

leestijd

6

minuten

TTIP: enger dan alleen de chloorkip Tekst Marten van de Wier Foto’s Ton Toemen

Hoogleraar Anne Meuwese maakt zich druk over TTIP, maar niet over de chloorkippen.

De invloed van het bedrijfsleven op toekomstige Europese wetten kan gevaarlijk groot worden, vindt ze.

N

ederland maakt zich zorgen over TTIP. Cabaretier Arjen Lubach stookte een paar maanden geleden in zijn programma Zondag met Lubach eigenhandig het vuurtje op. Op 10 oktober worden zeker 9.000 demonstranten verwacht voor een protest in Amsterdam, georganiseerd door onder andere Greenpeace, Milieudefensie en de SP. Staat Europa op het punt een handelsverdrag met een belangrijke partner te sluiten, of zijn ziel aan de duivel te verkopen?

De chloorkip heeft in die discussie een iconische rol gekregen. Als het vrijhandelsverdrag met Amerika er straks is, moet Europa dan de Amerikaanse kipfiletjes toelaten die met verdund chloor zijn behandeld? Onze gezondheids- en milieuregels gaan op de helling, zo is de vrees.

Haar expertise op TTIP-gebied is niet zo spannend, waarschuwt Anne Meuwese vooraf. Maar niets is minder waar. Meuwese, hoogleraar Europees en vergelijkend publiekrecht, heeft een onderbelicht punt opgeduikeld ‘uit de krochten van TTIP’ – zoals ze zelf zegt. Een punt dat grote gevolgen kan hebben voor de Europese democratie – maar bijna niemand heeft het in de gaten.

Meuwese maakte razendsnel carrière in de wetenschap. Brussel kent ze van dichtbij: tijdens haar promotietraject liep ze stage bij de Euro-

pese Commissie. Nadat ze haar doctoraat haalde in Leiden, in 2008, werkte ze als onderzoeker aan universiteiten in Antwerpen en het Britse Exeter. Twee jaar geleden werd de jonge doctor hoogleraar in Tilburg.

Meuwese praat bedachtzaam. Dat komt omdat ze de termen steeds uit het Engels moet vertalen, legt

‘Gaan wij nu samen met Amerika beslissen wat Europese wet- en regelgeving wordt?’ ze uit. Maar ze wil zich ook nauwkeurig uitdrukken. Vaak is er voor de standpunten aan beide kanten van de oceaan wat te zeggen, vindt ze.

“Kun je er wat mee? Of ben ik te genuanceerd?”, vraagt ze halverwege het gesprek. Meuwese omschrijft zichzelf als ‘zo’n gek die op een zondagmiddag’ op internet diep in allerlei data van de Europese Commissie duikt, om te kijken of de cijfers uit een bepaald krantenbericht wel kloppen.

Hoe TTIP er precies uit gaat zien, is nog onbekend. Wat we wel weten, is de onderhandelingsinzet van de Europese Commissie. De Commissie zette die een paar maanden geleden online.

Maar in die onderhandelingsinzet kan Meuwese al wel de contouren van het verdrag zien. Ze noemt de documentatie ‘een moeras’, maar wel eentje dat ze met plezier doorworstelt.

In TTIP (het Transatlantic Trade & Investment Partnership) worden Europese en Amerikaanse wetten en regels beter op elkaar afgestemd.

Het gaat Meuwese niet om die afspraken over bestaande regels. Dat is een afgebakende lijst, die we straks in de verdragstekst kunnen teruglezen.

Bovendien: daar maakt iedereen zich al druk over.

Meuwese doet dat over de afspraken over toekomstige regels. Hoe ver die afstemming van toekomstige regels gaat, is niet goed afgebakend.

De invloed van Amerika en van het bedrijfsleven op toekomstige Europese wetgeving zou ongewenst groot kunnen worden, waarschuwt ze. Meuwese sprak er vorige maand over tijdens een lezing voor het Hartslagcafé van Academic Forum en studievereniging Asset.

Je noemde dit ‘het grote paard van Troje’ van TTIP. Voorzichtig: “Ehm, ik moet dit even in zijn context zetten, anders wordt dit misschien óók te groot gemaakt. Deze afspraken voor regulatory coherence zijn erop gericht dat er in de toekomst geen onnodige verschillen tussen de VS en >>

8 oktober 2015

10

EU ontstaan. De EU en VS proberen die nu ook al te voorkomen, maar dat gaat nog niet zo effectief. Het plan is om het in TTIP zo te regelen, dat hier bij nieuwe wet- en regelgeving standaard naar gekeken wordt. Dat roept de vraag op: gaan wij nu samen met Amerika beslissen wat Europese wet- en regelgeving wordt?”

“Europa heeft bijvoorbeeld in 2007 regels over chemicaliën aangenomen, die de Amerikaanse overheid en bedrijven een doorn in het oog zijn.

Daar is door Amerika, met zijn grote chemische sector, flink tegen gelobbyd. Maar die wetgeving is er wel gekomen. Het is natuurlijk ondenkbaar dat het Europarlement dit straks niet meer zou kunnen beslissen. Zo ver zal het dus niet komen, ook niet met TTIP.”

‘Er is nu veel meer Amerikaanse lobby in Brussel dan Europese lobby in Washington’ Wat is dan het gevaar van TTIP? “Voor veel wetgeving ligt het initiatief bij de Europese Commissie. De afspraken over regulatory coherence houden in dat je vroeg in het proces belanghebbenden – ook de Amerikaanse – moet consulteren. Nu wordt er door Amerika al veel gelobbyd in Brussel. Maar TTIP institutionaliseert die lobby. Natuurlijk kunnen ook consumentenorganisaties daar gebruik van maken, maar de bedrijfslobby heeft meer middelen, en daarmee een flinke voorsprong. Het risico is dat bijvoorbeeld het technische deel van wetgeving teveel gebaseerd wordt op data die bedrijven aanleveren. Zo kan beïnvloeding ontstaan zonder dat we het zelf doorhebben.”

“De andere afspraken in TTIP gelden voor specifieke sectoren: de auto-industrie bijvoorbeeld.

Regulatory coherence kan elke sector betreffen.

Deze regels kunnen zich veel verder uitbreiden dan we nu kunnen overzien.”

Kun je een voorbeeld geven van een zwart scenario?

“Stel, er komt een nieuwe generatie elektrische

8 oktober 2015

auto’s aan. De EU en VS kondigen plannen aan. Het eigen onderzoek van de Europese Commissie naar de impact van de regelgeving staat onder tijdsdruk, en tegelijkertijd vindt een consultatieronde plaats, zoals in TTIP is afgesproken. Er is een fabrikant van elektrische auto’s die een studie heeft liggen, en deze inbrengt in de consultatie. Dan zou de fabrikant de regels zo kunnen sturen dat ze goed aansluiten bij de technologie die hij gepatenteerd heeft. Met als effect dat auto’s niet schoner en veiliger worden, maar dat het moeilijker wordt de markt van elektrische auto’s te betreden.

Dan lijkt het of we mooie nieuwe regels hebben, zonder dat uitkomt dat het in feite een copy-paste is uit het bedrijfsplan van één fabrikant.”

Je vertelde bij het Hartslagcafé dat je een paar jaar geleden in één week door vijf Amerikanen werd gebeld over hoe het Europees parlement het beste omzeild kan worden.

“Nou, het waren er misschien maar drie. Ik had ergens een hoofdstukje over Amerikaans-Europese samenwerking geschreven. Op dat moment had ik nog niet van TTIP gehoord. Een van die bellers vroeg inderdaad echt hoe het Europees Parlement met TTIP het best buiten spel gezet kon worden. Ik heb gezegd dat ik dat best wilde onderzoeken, maar dat het ze wel wat ging kosten, hahaha. We moeten op de universiteit immers geld van buiten binnenhalen. Blijkbaar ben ik te duur, want ik heb niets meer van hem gehoord.

Maar mijn interesse in TTIP was gewekt.”

11

Waren dat medewerkers van bedrijven, of van de overheid?

“Een van de drie was een lagere ambtenaar uit een team dat de onderhandelingen aan het voorbereiden was.”

Dat is toch ernstig, dat iemand die gelieerd is aan de Amerikaanse overheid zoiets vraagt?

“Ik snap het wel een beetje. Het is voor Amerika vervelend als de Europese Commissie, onder andere na het consulteren van het Amerikaanse bedrijfsleven, met een prima voorstel komt, en het Europees Parlement dat ineens gaat amenderen. Die amendementen zijn ook lang niet altijd in het publieke belang overigens. In Amerika ligt een groter deel van de regelgeving bij overheidsdiensten, agencies, die niet zo politiek zijn als het congres.

“Het is niet slecht als testen voor bijvoorbeeld apparaten zoals drogers in Amerika en Europa in TTIP aan elkaar gekoppeld worden. Als het maar transparant gebeurt. We moeten goed kijken: wat is nou echt veilig, en wat is een mythe? Je hebt altijd gebieden waar de Europese standaarden nou eenmaal hoger zijn, bijvoorbeeld voedselveiligheid.”

Daar zijn dan toch die chloorkippen weer.

“Tja, toch die chloorkippen weer. Maar je kunt in TTIP toch benadrukken dat je de eigen wetgevingsprocedures en standaarden op het gebied van voedselveiligheid niet gaat veranderen?”

Je bent dus niet tegen TTIP? “Mijn belangrijkste bezwaar tegen de Stop-TTIP-beweging is dat het nu óók niet goed geregeld is. Er is nu veel meer Amerikaanse lobby in Brussel dan Europese lobby in Washington. Je kunt het ook zien als een kans om de Amerikaanse standaarden op bijvoorbeeld het gebied van duurzaamheid te verbeteren. Europa moet erop inzetten dat nieuwe regels ook beoordeeld worden op bijvoorbeeld milieu- en mensenrechtenaspecten en op sociale effecten. We moeten pleiten voor een beter TTIP. En het biedt ook perspectief voor Europese bedrijven in Amerika. De VS zijn nu nog erg protectionistisch.”

Jouw thema is iets uit de krochten van TTIP. Waarom vind je juist regulatory coherence zo interessant?

“Hierin komen alle aloude vragen van de politiek en het publiekrecht terug. Hoe groot zijn de krachten die op de democratie staan? Hoe kun je die met vasthoudendheid en creativiteit ombuigen? In het geval van TTIP kan dat bijvoorbeeld door zo transparant mogelijk te zijn over de lobby. Europa heeft bijvoorbeeld al een lobbyregister.

Maar veel Europese data over de impact van regelgeving zijn nog erg ontoegankelijk. Daarom wil ik gaan onderzoeken – even reclame maken voor mijn nieuwe project – hoe we kunnen zorgen dat we optimaal gebruik maken van die data. Hoe maak je die behapbaar, zodat Ngo’s (maatschappelijke organisaties, red.) er iets mee kunnen doen?

Zo kunnen zij de lobby beïnvloeden.”

Wordt er naar je geluisterd in Europa?

“Meer in Amerika, haha. Ik heb er onlangs nog op een congres gesproken. Ik heb het idee dat daar meer behoefte is aan mijn expertise.

Ik kan namelijk uitleggen hoe de procedures in Europa werken. Maar wat Europa betreft: ik heb nu contact met een klein groepje wetenschappers dat regulatory coherence ook interessant vindt. We willen nu een lijstje met punten maken om naar de Europese onderhandelaars te sturen.”

column Tom Grosfeld student CIW

De vereiste mile Het studiejaar is weer begonnen. Waar ik twee maanden geleden nog met mijn matig onderhouden studentenlichaam keihard lag te bakken aan het strand van Scheveningen, zit ik nu braaf in de collegebanken te luisteren naar een aantal verstrooide hoogleraren die duidelijk geen vakantiedagen hebben opgenomen deze zomer. Ik vraag me af of ze überhaupt weleens op het strand van Scheveningen zijn geweest om daar hun ontblote torso ten toon te stellen en hier en daar wat glimpen van vrouwelijk schoon op te doen. Ik vrees van niet.

Enfin, de collegebanken. Waar we zoveel mogelijk kennis absorberen. Waar we worden klaargestoomd voor een plek in de maatschappij. We zijn een bijna gladgestreken blouse die nog van enkele vouwen moet worden ontdaan voordat we de buitenwereld in kunnen.

Tegenwoordig vinden we in de collegebanken zitten echter niet meer genoeg. We willen ons onderscheiden door actief te worden naast onze studie. Bijna iedereen vult zijn CV op met formele en praktische ervaringen waardoor we ons vandaag de dag niet meer positief onderscheiden door actief te zijn naast onze studie, maar ons negatief onderscheiden als we enkel onze studie volgen. Twintig jaar onderwijs volgen is niet langer genoeg om aan werk te komen. Studenten die netjes nominaal hun studie hebben behaald wordt vol ongeloof gevraagd waarom ze er niets naast deden.

De competitiedrang wordt groter wat resulteert in een enorme druk om actief te worden naast je studie en de ‘extra mile’ te lopen. Burn-outs binnen de studentenwereld zijn geen uitzondering meer.

De bekende leus “Geniet van je studententijd, want voor je het weet is het voorbij”, lijkt niet meer te gelden. De ‘extra mile’ is geen ‘extra’ meer maar een vereiste.

8 oktober 2015

12

de vijf VAN EIJFF

Het Lehman-moment van de auto-industrie Ooit wist één bank, Lehman Brothers, een globale financiële crisis te veroorzaken. Gaat een autofabrikant nu hetzelfde te doen met Duitsland, de (diesel)motor van de Europese economie? Hoogleraar financiële economie Sylvester Eijffinger geeft antwoord.

1. Heeft het emissieschandaal bij Volkswagen de potentie om een economische crisis te veroorzaken die heel Europa treft?

Geen algehele economische crisis. Maar dit is wel het ‘Lehman-moment’ voor de automobielindustrie, een crisis die in bijna alle facetten vergelijkbaar is met de bankencrisis van 2008. De sector werd steeds meer in het keurslijf van de emissienormen gedwongen, terwijl zij technologisch de grens had bereikt. Het gevolg is dit soort strapatsen die de onhoudbaarheid van het model aangeven.

“Het gevolg is dit soort strapatsen”

2. Is dit de prijs van het kapitalisme: bedrijven die zo groot zijn geworden dat zij een bijna fatale invloed hebben op de macro-economie?

Dit is vooral het gevolg van bad risk-management en poor governance. In een kapitalistisch systeem is de afweging constant: hoeveel risico kan en durf ik te nemen. Dat risicomanagement was bij Volkswagen dui-

8 oktober 2015

delijk niet goed op orde. Maar er werd ook niet gecontroleerd. En dat is minstens even erg. Het interne toezicht heeft gefaald, zowel door de Raad van Bestuur als door de Raad van Commissarissen. Dat geldt waarschijnlijk trouwens voor heel de auto-industrie.

Daarom heeft dit zeker impact op de groeicijfers in Duitsland en dus op Europa.

Maar de invloed van de autosector op de economie is minder groot dan die van de bankensector en zal geen twee of drie recessies tot gevolg hebben.

3. Is dit heel erg 2015 of is dit een systemisch verschijnsel?

Crises zijn inherent aan het kapitalistische systeem. Die kun je niet wegnemen, maar je kunt ze wel mitigeren.

Niet met regelgeving, die is altijd ontwijkbaar. De enige manier is beter risicomanagement en beter intern toezicht.

4. De Griekse crisis, de vluchtelingen, nu dit weer. Het kost bakken met geld. Hoeveel kan het continent nog aan voordat het op een financiële catastrofe afstevent?

Het heeft allemaal te maken met de

manier en het moment waarop de Europese Unie is ingericht. Daarbij was sprake van ‘goed-weer-integratie’. Nu zitten we in slecht weer. De enige manier om dan nog erger te voorkomen is Europa naar een hoger niveau van politieke integratie te tillen.

5. Maar elk van deze crises had juist Brussel kunnen voorkomen of beperken. Ooit begon de EU als een economische unie. Wat staat het meest onder druk: ‘economische’ of ‘unie’?

De unie. Het niveau van politieke integratie in Brussel was onvoldoende om dit soort problemen te tackelen. Economisch hebben we het allemaal redelijk goed geregeld in Europa. De interne markt, de EEG, was redelijk simpel. De monetaire unie en de bankenunie waren iets lastiger maar nog goed te doen.

De volgende stap, een fiscale unie, wordt pas echt moeilijk.

Daarmee geef je je soevereiniteit op. Dan kun je inderdaad gaan spreken van een ‘nepparlement’. Dat gaat niet meer over de economie maar over de stabiliteit en de functionaliteit van het politieke systeem.

En daar maak ik me grote zorgen over.

13

Goudhaantje

En passant

Bart Dierynck Bart Dierynck is universitair hoofddocent Accounting en ontwikkelde samen met een collega een applicatie die bedrijven inzicht geeft in de kosten en baten van reshoring: het terughalen van de productie naar eigen land.

Daarnaast won hij in het verleden verschillende prijzen, waaronder een award voor het lesgeven aan grote groepen. Ambitieus? Jazeker.

Hoe is de applicatie tot stand gekomen?

De gemeente en kenniscentrum ReflecT hebben ons gevraagd of wij een tool konden ontwikkelen die bedrijven inzicht geeft in de kosten van produceren in China tegenover produceren in Nederland. Veel textielbedrijven uit Tilburg zijn tientallen jaren geleden verhuisd naar het buitenland, omdat daar de productiekosten lager zijn. De reshoringbeweging is daarom interessant voor de stad en de regio.

Wat wil je komende jaren gaan onderzoeken?

Leiderschap verder bestuderen. Economen hebben nooit veel aandacht besteed aan leiderschap, maar hier komt langzaam verandering in. Wat kunnen bedrijven bijvoorbeeld doen om van hun werknemers betere leiders te maken?

Het hoogtepunt in je academische carrière?

Ik heb niet echt één hoogtepunt. Tijdens mijn doctoraat heb ik hard gewerkt. Soms wel vijftien uur per dag. Daar ben ik trots op. En ik ben heel tevreden als ik een van mijn studenten inzicht kan geven in de complexe economische realiteit.

Je hebt je PhD behaald in Leuven. Waarom koos je voor Nederland?

Nederland scoort op het gebied van accounting het hoogst van Europa. Het onderzoeksklimaat hier is goed.

Nederland wil altijd aan de top staan, België is sneller tevreden met een lagere positie.

Personeel in het wild Univers overvalt je: wat ben je aan het doen?

“Ik ben bezig om deze computer opnieuw te installeren”, vertelt ICT’er Thomas Janssen als Univers binnen komt wandelen. Computerproblemen? Dan is hij je man, samen met zijn collega’s. Het ICT-Team op de tweede verdieping van het Koopmansgebouw biedt 400 TiSEM-medewerkers hulp bij softwareproblemen. En ja, dat kan best druk worden. “Ik werk bijna zeven jaar hier. Het leukste van het werk? Samen met de klant een oplossing zoeken. En je komt in aanraking met verschillende talen.”

Alex & blijven Zijn veertig collega’s op de campus waren bang dat Alex’ contract niet verlengd zou worden, want de besluitvorming duurde wat langer dan verwacht. Blíj dat ze waren, toen ze het goede nieuws kregen: Alex krijgt een vast contract van Sodexo! Dat moest gevierd worden, met een feestelijk spandoek aan de gevel. Gefeliciteerd Alex!

Padden & stoelen Van de natuur wordt ook altijd gezegd dat zij onvoorspelbaar is. Nou, dat valt reuze mee. Neem dit ‘bosje’ vliegenzwammen op de campus. Fraai maar wel voorspelbaar. Weer in de herfst, weer het bekende patroon van rood met witte stippen.

Nooit eens in mei. Nooit blauw met gele strepen of paars met groene ruitjes. Saai dus. Doorlopen mensen, niets onvoorspelbaars te zien.

Espla & rommel Gratis nieuwe koelkasten en vloerbedekking?

Nee, bedankt. De studentenfracties in het Esplagebouw vinden de vloerbedekking daar na 17 jaar nog lang niet versleten. En nieuwe koelkasten: die oude zijn veel groter! Collegevoorzitter Becking: “Veiligheid en hygiëne zijn belangrijk.”

Ach. Geef het drie maanden, dan ziet al het nieuwe er waarschijnlijk even oud en vies uit.

8 oktober 2015

14

foto Jack Tummers

Beeldend

8 oktober 2015

15

Los gaan met karaoke

Nee, Night University is niet alleen maar kennis opdoen bij tl-licht. Of luisteren naar wat voor zinnigs of onzinnigs Gummbah of Herman Koch te vertellen hebben. Het is ook blind uit je bol gaan bij een stel sociologen dat karaoke tot hogere kunst probeert te verheffen. Gewoon dansen, lachen, brullen en ‘meeblèren’ op muziek met teksten als ‘Sex bomb, sex bomb, you’re my sex bomb’. Liefst in koor en vooral zo hard mogelijk. En nu hopen dat dit ook usance wordt bij Day University.

8 oktober 2015

16

Tekst redactie illustratie Martien Bos

Valt er nog wat te schuiven in BEST? De reorganisatie BEST lijkt vorm te krijgen. Bij het ter perse gaan van deze Univers is de definitieve klap nog niet gevallen en kan de medezeggenschap het plan nog tegenhouden. Maar de plaatjes zijn getekend en er wordt al volop met mensen geschoven.

D

at heeft zijn tijd geduurd, in de herfstvakantie van 2013 werd het eerste concept Strategisch Plan openbaar.

Daarin werd al gesproken van grote bezuinigingen en de samenbundeling van diensten. Sindsdien heerst er onrust en onzekerheid op de werkvloer. Nu lijken de zaken ten goede te keren.

De formatie van het ondersteunend personeel gaat door de reorganisatie van 669 full time eenheden naar 611 FTE per 1 januari 2016. Dat is een reductie van 58 structurele formatieplaatsen. De personeelsfracties Abva Kabo en de Onafhankelijken vroegen afgelopen week om clementie bij de reductie van 58 FTE omdat tijdens de begrotingsbespreking bleek dat de financiële situatie van de universiteit gezond is. Ze riepen het college op een frictiebudget te garanderen voor 10 full time eenheden die bij het

8 oktober 2015

nieuwe grote Academic Service gaan werken, de zogenaamde ‘frictie FTE-s’. Volgens het college gaat het daarbij om tijdelijke formatieplaatsen, dus die mogen niet van de reductie van de 58 FTE worden afgetrokken. De AbvaKabo personeelsfractie denkt echter dat deze mensen wel structureel kunnen worden, een interpretatiekwestie dus. Deze mensen kunnen bijvoorbeeld

ingezet worden bij de voorgenomen harmonisatie van de procedures van de examencommissies in het nieuwe Academic Services. bazenstructuur Daarnaast dienden de personeelsfracties AbvaKabo en Onafhankelijken gezamenlijk een aantal bezwaren in. Eén groot bezwaar was

17

de besturing of de ‘governance’ van de grote nieuwe afdeling Academic Support. In deze afdeling is de hele onderwijsondersteuning en het voormalige Studentservices samengevat. De personeelsfracties willen dat er een goede ‘bazenstructuur’ komt, met voor iedere werkende een direct leidinggevende. Samen dienden ze een voorstel in voor de governance van Academic Support dat bestaat uit één directeur en twee adjunct-directeuren. Zij zouden het kern-MT van Academic Support moeten gaan vormen. De twee adjunct-directeuren waren niet voorzien in het plan, dus in wezen wordt er 56 FTE bezuinigd (58-2).

Het College van Bestuur meldt dat nog ongeveer 15 FTE (ongeveer 25 personen) van de vaste medewerkers niet zijn geplaatst. Dat zouden vooral mensen zijn uit de hogere salarisregionen. Het plaatsingsproces is nog niet afgerond, dus waarschijnlijk wordt het aantal boventalligen nog lager. “En”, benadrukte Koen Becking, “boventalligen zullen in het komend jaar van werk naar werk worden begeleid. Met een beetje geluk zullen er geen gedwongen ontslagen vallen.”

Verder deelde het College mee dat 80 tot 90 procent van de nog zittende tijdelijke werknemers ook een plek in de nieuwe organisatie krijgt.

Dat lijkt goed nieuws, maar hier zit een addertje onder het gras. De vacaturestop is er vanaf december vorig jaar, daardoor zijn veel mensen met een tijdelijk contract al weg. Dat zijn vaak jonge werknemers. Die vacaturestop bestaat nog steeds, en het kan nog steeds zo zijn dat een vaste kracht voorrang heeft in de plaatsingsprocedure.

De reorganisatie van BEST levert verder 15 tot 20 vacatures op voor functies die niet bezet kunnen worden door boventallige medewerkers. Voor die vacatures zal intern en extern geworven worden.

Het hoofd van Career Center, Mirjam Baars verwoordt het als volgt: “Ik hoorde van de zomer zo links en rechts wel dat er om ons heen iets gaande was. Maar ik was toch verrast toen ik hoorde dat we opgeheven zijn. Een rare beslissing. Wij weten eigenlijk nog niets, niet waar onze mensen geplaatst worden of zo.”

Ook bij Prisma Print lijkt er nog weinig duidelijk onder het personeel. Er is een onderzoek geweest voor de vakantie, zeggen mensen die niet nader genoemd willen worden: “Ze denken erover de printservices te outsourcen, 1 januari gaat de balie dicht. Maar of dat tot ontslagen leidt, dat weten we niet.” Hoewel in de vergadering van de Universiteitsraad op 3 juli aangedrongen werd op heldere communicatie naar de eventueel met ontslag bedreigden, zeggen de betrokkenen daar nog weinig van te hebben gemerkt. >>

‘Ik was toch verrast toen ik hoorde dat we opgeheven zijn’

slechte communicatie Kortom: Bij het ter perse gaan van deze Univers lijken de consequenties van BEST mee te vallen.

Toch blijkt uit een rondgang van Univers langs afdelingen die opgeheven worden, zoals het Career Center, dat er nog maar weinig duidelijk is.

8 oktober 2015

18

Secretaresses De fractie TiU international vindt het BEST-plan eigenlijk wel goed. Ze vinden dat de reorganisatie zo snel mogelijk door moet gaan en dat de ‘finetuning’ later wel plaats kan vinden. De internationalen hebben echter wel bezwaar gemaakt tegen de plaatsing van de secretaressepool onder Facility Services. In de secretaressepool zitten alle secretaresses (86,9 FTE) van de universiteit. De reden dat zij in een pool geplaatst worden is dat er dan beter opgeleid wordt en dat de secretaressekracht beter verdeeld kan worden. “Een afdeling die vooral moet zorgen voor water, gebouwen en sanitaire voorzieningen is geen logische plek voor secretaresses en het werkt demotiverend”.

TiU-international doet de suggestie om de secretaressepool te plaatsen onder Executive Support, de directieafdeling onder leiding van Gabe van der Zee.

vers, Sportcentrum, Academic Forum) is ook een heikel punt. De studentenfracties vinden de plek van het Sportcentrum bij Facility Services niet goed. Het antwoord van CvB-voorzitter Koen Becking hierop: “Deze discussie is gesloten”. De Onafhankelijken hadden een vraag over de plaatsing van Academic Forum bij het nieuwe grote Academic Support.

Becking, weer kort: “Daar is goed over nagedacht.”

Univers is geplaatst onder Facility Services.

Zij vinden ook dat ze niet thuis horen bij deze afdeling.

Univers wordt nog gehoord over de plaats waar zij onder wil vallen.

Decanen hebben straks grote invloed op langlopende trajecten

Jongleren met De kleintjes De plaatsing van drie kleine afdelingen (UniTijdspad - 9 oktober Universiteitsraad brengt advies uit over het reorganisatieplan - 13 oktober het College kan of het voorlopige reorganisatieplan of het definitieve reorganisatieplan vaststellen. Dat ligt aan het advies van de Universiteitsraad - half oktober, verspreiding van de brieven met de voorlopige plaatsing - vanaf 17 november de verzending van de definitieve plaatsingsbesluiten

8 oktober 2015

Met BEST verdwijnt ook de Corporate Staff. Het College van Bestuur houdt, op twee bestuurssecretarissen na, geen centrale beleidscapaciteit meer over. De kwaliteit van de dienstverlening aan het CvB krijgt hiermee een flinke klap te verduren. Langlopende trajecten, zoals het Strategisch Plan, het Data Science Center en het TOP (Tilburgs Onderwijs Profiel) zijn straks afhankelijk van de capaciteit die de decanen ervoor willen uittrekken. Concreet betekent dit dat er na 1 januari 2016 geen gegarandeerde ondersteuning meer bestaat voor deze processen en voor nieuwe ideeën.

Terugblik De voorloper van BEST is het Strategisch Plan, dat voor het eerst openbaar was in de herfst-

vakantie van 2013. In die tijd daalde het aantal aanmeldingen stevig, Brabantse studenten vonden de weg niet meer vanzelfsprekend naar Tilburg. Volgens onderzoeksbureau Berenschot was de overhead van Tilburg University ook veel te hoog. Bezuinigingen waren nodig. Het reorganisatieplan 2011 van voormalig Collegevoorzitter Hein van Oorschot stierf in schoonheid. Na doorlichting van de kolommen van de ondersteunende diensten is alleen in de kolom communicatie veel gebeurd. Daar lag ook een stevig advies van Berenschot aan ten grondslag, “Hou het percentage Marketing en Communicatie in de gaten.”

Veel mensen dachten in 2012 dat de rust teruggekeerd was op de universiteit. Maar door het dalend studentenaantal moest er bezuinigd worden, en het Strategisch Plan was daar duidelijk over: vermindering van ondersteunend personeel. De bezuinigingssom van 3,5 miljoen werd al snel genoemd en de 58 FTE zijn al sinds december 2014 bekend. De vraag is natuur-

19

column Erik-Jan Broers

docent rechtenfaculteit lijk: heeft Tilburg dan zoveel ondersteunend personeel? Als je kijkt naar de jaren vanaf 2009 is het aandeel ondersteunend personeel in verhouding tot wetenschappelijk personeel redelijk stabiel gebleven.

Ongeveer 42% van het personeel is ondersteunend, en daarin zitten we landelijk gezien niet slecht. Maar qua overhead zitten we nog altijd hoog. Overhead is geld dat de organisatie aan zichzelf besteedt, zoals aan de directie, secretariële ondersteuning, personeelszaken, financiën etcetera.

Na veel uitstel is het oktober 2015 en het uiteindelijke plan ligt ter advies in de Universiteitsraad. Door natuurlijk verloop en de vacaturestop moeten er veel minder mensen van de ondersteunende diensten weg, oftewel er zijn minder boventalligen. Volgens Marinus Verhagen van de AbvaKabo lopen het reorganisatieplan en het personeelsplan inmiddels door elkaar. “Dat laatste wordt pas op 13 oktober openbaar, maar is wel al in grote lijnen klaar. De rekensom met FTE’s klopt, maar het college verliest de achterliggende visie van BEST uit het oog.

De reorganisatie focust op onderwijs, onderzoek en valorisatie. Maar als ik naar de nieuwe diensten kijk, mis ik bijvoorbeeld de aandacht voor valorisatie.” Verder schrapt het college enkele diensten, maar is er geen sprake van daadwerkelijke centralisatie.

Verhagen: “De faculteiten zijn machtig. Ze zijn daar dus voor gaan liggen.”

Gelukt De vraag is natuurlijk wanneer BEST gelukt is. Bijna alle fracties en dienstraden vragen om goede evaluatie. Het schuiven met mensen en afdelingen is een middel, geen doel. Als eerste moeten onderwijs en onderzoek er beter van worden. Ongeveer 80 FTE aan universitair docenten en promovendi wordt aangesteld om de strategische plannen op gebied van onderwijs, onderzoek en valorisatie waar te maken. Daarnaast moet er minder overhead komen, en minder bureaucratie. Het gaat daarbij niet alleen om samenwerking tussen de ondersteunende afdelingen onderling, maar ook om partnership tussen ondersteuners en wetenschappers.

Leuk toch?

Aan het begin van het collegejaar zitten de werkgroepen altijd helemaal vol. Zeker de eerstejaars werkgroepen puilen dan nog uit. Ik sta voor een grote groep eerstejaars rechtenstudenten en kijk de zaal rond. Allemaal jongens en meisjes... pardon, allemaal jonge mannen en vrouwen die in Tilburg rechten komen studeren omdat... eh, ja, waarom eigenlijk? Omdat ze graag een juridisch beroep willen uitoefenen? Of omdat ze voor een andere studie zijn uitgeloot? Of mislukt? Of omdat ze niet over een bijzonder talent beschikken en toch iets moeten doen? Vroeger vroeg ik nog wel eens naar de redenen waarom iemand voor een studie rechten had gekozen, gewoon uit nieuwsgierigheid, maar daar ben ik mee opgehouden. De laatste keer dat ik ernaar vroeg antwoordde de eerste student dat hem dat wel leuk leek. Ook zijn buurman leek het wel leuk. En degene die naast hem zat leek het ook al leuk. En degene daarnaast ook al. Wat is er in hemelsnaam zo leuk aan rechten? Naar de film gaan is leuk. Nieuwe schoenen kopen is leuk.

Banjo spelen lijkt me ook heel leuk. Maar rechten studeren? Toen ik opmerkte dat mensen ook wel voor rechten kozen omdat ze deze studie interessant vonden, vond de volgende in de rij de studie ook meteen interessant. En zijn buurvrouw ook.

En haar buurvouw eveneens. En daar de buurman weer van vond de studie leuk en interessant. En zo ging het verder. Zo ging het verder tot een ernstig kijkende student op besliste toon zei dat hij advocaat wilde worden. Aha, en waarom wil jij advocaat worden? vroeg ik hem. Dat leek hem wel leuk.

8 oktober 2015

20

Recensies deze keer docu, film, muziek

Wé nou? tilburgse reacties op Het nieuws

De perfecte afkondiging Grandioos proza, die aankondiging van de Glitter- en Glammertour van Roy Donders.

Het persbericht: “‘Ons Royke’ zal de schouw­ burg compleet op z’n kop zetten! Gewapend met glitters, steentjes, pailletjes, printjes, plukskes, minimaal honderd bussen haarlak, zijn band, danseressen en veel ballonnen zal de Tilburger een show van jewelste geven.

En dat weet inmiddels heel Nederland: al als kleine dondersteen deed hij twee keer mee aan de Mini Playbackshow. Daarna was hij te zien in Gypsy Girls en zijn real-life soap Roy Donders: Stylist van het Zuiden. Wat volgde: een eigen huispakkenlijn, twee nieuwe winkels aan het Pater van den Elsenplein, heel veel optredens en eindeloos veel fans. Theaters Tilburg is maar wát trots dat Roy zijn theatertour in première laat gaan in de schouwburg.”

Pullitzer-waardig persbericht waardoor de show zelf alleen nog kan tegenvallen.

Weet Roy ook. Daarom heeft ie zijn hele tour afgeblazen. (Jan Ligthart)

Zondag met Lubach Hier zat Nederland op te wachten, een journalistieke talkshow met humor. Maar Arjen Lubach is ook inhoudelijk: het handelsverdrag TTIP wordt in 5 minuten met uitstekende graphics uitgelegd, zijn redactie achterhaalt wél hoe Coca-Cola en Unilever de overheidscampagnes tegen overgewicht van een andere waarheid voorzien. Zware journalistieke onderwerpen goed uitgelegd in een sketch, nooit belerend en altijd met humor. Hij onderzoekt en steekt de draak. Een interview dat Olaf Koens afgaf bij De Wereld Draait spelen ze letterlijk na in ZML, waarna een kleine rel ontstaat. Heerlijk, ik blijf ervoor thuis. (Francine Bardoel)

god is een klootzak De Belgen sturen dit jaar de film Le Tout Nouveau Testament naar de Oscars. Misschien net iets te optimistisch maar komisch is de absurde film van Jaco van Dormael wel. Alles draait om Ea, de dochter van God. Ze woont met haar vader en moeder in Brussel, in een troosteloze flat die broer ‘JC’ al lang ontvluchtte door een tunnel in de wasmachine. God is een enorme klootzak, die speelt met stervelingen via stomme wetten als ‘zodra je in bad gaat zitten, gaat de telefoon’. Ea besluit hem tegen te werken en een geheel nieuw testament te schrijven, met zes nieuwe apostelen. Gewone stervelingen, die elk op hun eigen manier worstelen met een ander trucje van Ea: het bekend maken van de sterfdatum van ieder mens op aarde. (Jozien Wijkhuijs)

8 oktober 2015

Een schoon vaatdoekje is het halve werk Uit onderzoek blijkt dat per jaar zo’n 700.000 Nederlanders een voedselvergiftiging krijgen.

De overheid geeft regelmatig tips die burgers moeten helpen om hygiënisch te koken.

Zoals: snijd vlees apart en verschoon elke dag je vaatdoekje. Dat maakte ons nieuwsgierig: hoe hygiënisch kookt de Tilburgse universiteitsstudent? Hoe lang gebruikt hij zijn keukendoekje?

Onze keuken is best hygiënisch. Ik vervang een keer per week het keukendoekje. Soms was ik mijn groente, maar niet altijd.

Martijn Pijs, Psychologie, 20 jaar

Mijn keukendoekje vervang ik twee keer per week.

Volgens mij is mijn keuken heel schoon, ik ben namelijk bijna nooit ziek. Ik kook zo hygiënisch als Rob Geus: handen wassen en alleen schone pannen en ander keukengerei gebruiken. Groente was ik vanzelfsprekend. Ik gebruik twee snijplanken tijdens het koken.

Jochem van de Kamp, pre-master Information Management, 25 jaar

Ik heb geen idee wat er met het keukendoekje gebeurt eigenlijk. In mijn studentenhuis is het een grote zooi.

We wonen met elf mensen, Voor vlees gebruik ik in sowieso altijd een aparte snijplank.

Iris van Ingen, Psychologie, 20 jaar

Ik woon nog thuis. Ik kook best hygiënisch. In een vieze keuken kan ik niet koken. Ik maak gewoon het aanrecht schoon en overal waar eten kan komen te liggen. Ik vervang mijn keukendoekjes wanneer ze vies zijn. Ik snijd mijn groente en vlees gescheiden.

Elina Jonis, Liberal Arts and Sciences, 18 jaar

21

Masterscriptie

Over de schutting wat gebeurt er ondertussen op de andere universiteiten?

#Desillusies in de wetenschap

De (vecht)scheiding tussen rechter en wetgever Mounaim El Mokhtari werkte naast zijn studie als griffier. Daar zag hij dat de rechter een wet niet altijd toepast. Waarom? Mounaim zocht het uit en schreef er zijn scriptie over.

Het Nederlandse strafrecht was ooit daadgericht. Anno 2015 is het dadergericht. De rechter straft niet doelmatig maar rechtvaardig. Daartoe heeft hij een grote straftoemetingsvrijheid. Zo kan hij straffen of maatregelen opleggen die recht doen aan de omstandigheden.

Hij kent de verdachte immers beter dan de wetgever.

Maar toen Zembla in 2007 een documentaire uitzond, met als strekking dat misdadigers van gewelds- en zedendelicten vaak wegkomen met een taakstraf, schoot de overheid in de stress. Bang dat de taakstraf niet meer serieus genomen werd, introduceerde de wetgever art. 22b Wetboek van Strafrecht. De rechter die nu een taakstraf wil opleggen voor bijvoorbeeld delicten waar zes jaar of meer voor staat, móet óók een gevangenisstraf opleggen.

Dat schuurt. De taakstraf – middenmoot tussen geldboete en gevangenisstraf – werkt volgens rechters, Openbaar Ministerie, advocatuur en reclassering naar behoren. “Natuurlijk bepaalt de wetgever de marges waarbinnen de rechter een sanctie op kan leggen.

Maar dit gaat te ver”, zegt Mounaim. De wetgever trekt de straftoemeting naar zich toe, waardoor de machtenscheiding op losse schroeven staat. Omdat de rechter zijn werk zo niet kan doen, negeert of omzeilt hij art. 22b vaak. Terecht, concludeert Mounaim.

Als de rechter zijn uitspraken maar goed en volledig motiveert.

Alle ogen zijn nu gericht op de Hoge Raad. Mag de rechter dit doen? Het Openbaar Ministerie gaat normaal niet in beroep als de rechter art. 22b omzeilt. In de Valkenburgse zedenzaak wel. Want de maatschappij snapt helemaal niets van deze juridische constructies. De Hoge Raad is aan zet.

Cijfer 7

Oproep

Ook in Univers met je masterscriptie?

Mail ons: univers@uvt.nl

Promovendi jagen zichzelf over de kling, om binnen vier jaar een dissertatie te produceren. Gesteld dat het lukt, wat dan? Er is nergens plek, hooguit in het buitenland. Een Leidse promovendus ontdekte de Veni-beurs. Een zak geld, goed voor nog wat jaren onderdak. De beste man had al 4,5 paper geschreven, lezen we in Mare. “Dat is echt bovengemiddeld.” Hoopvol keek hij vooruit.

De desillusie wachtte om de hoek: pas bij acht tot twaalf gepubliceerde artikelen word hij serieus genomen. Ho-pe-loos.

#Schrijven Waar studeer je anno 2015 nog voor? Na een jarenlange rit van saaie, onpraktische colleges, tentamens en paniekaanvallen, kom je werkloos bij je ouders te zitten. Misschien moet je toch maar je hart volgen en doen wat je leuk lijkt. Ben je één van de velen die schrijver wil worden, dan heeft het Amsterdamse Folia dé gouden tip. Ga niet studeren maar lees twee jaar boeken, en schrijf dan twee jaar verhalen. Zelfde nominale duur, maar dan met resultaat. Hoop je.

#Hawking & Oxford Zeg, Stephen Hawking heeft óók aan Oxford gestudeerd, schrijft Oxford Magazine verontwaardigd.

De universiteit kwam er in The Theory of Everything bekaaid vanaf. Wisten we trouwens al dat Hawking een slacker was? In drie jaar tijd besteedde hij maar duizend uur aan zijn studie. Daar is hij niet trots op, maar niemand vond toen iets de moeite waard. Zijn ziekte veranderde dat. “It makes you realize that life is worth living and that there are lots of things you want to do.”

#Revolutionair feest De Nationale Wetenschapsagenda gaat hard. Uit 11.700 inzendingen selecteerde een jury 140 overkoepelende vragen. Voorzitter Beatrice de Graaf komt in het Rotterdamse EM superlatieven te kort.

De Wetenschapsagenda moet nu “een soort amazon. com” worden. “Waar je doorheen kunt wandelen, een vraag in je winkelmandje kunt doen en naar partners kunt zoeken.”

Groots gedacht. Doe ‘s een belletje naar Silicon Valley, als de overheid het financieel af laat weten. Vraag naar Elon Musk.

8 oktober 2015

22

reading time

5

minutes

My country is no longer my home text Jozien wijkhuijs foto's Jack Tummers

Kinda Dalla is a TSB student from Syria.

To her news about the war, refugees and interventions from the West sounds different than it does to Dutch people. She is building a future for herself outside the chaos of her home country. “It is impossible to connect with other Arabic people without touching the core question about whose side you are on.”

T

he hardest moment of Kinda Dalla’s life, she says, was when she had just left Syria to work and live in Lithuania, in September 2013. “I was very excited about my new life, and had just settled into my new surroundings, when the UN Security Council voted about bombing Syria. My whole family was still there, and it felt like the council was voting about their future.”

Kinda has seen the first two years of the conflict up close, living in Damascus. “Before the war, life was good. Damascus was safe, sometimes I walked the streets alone at 4 in the morning. I did not know the political and religious views of the people I worked with or spoke to. While the conflict developed, the company I worked for had to implement policies on expressing political views at work, because people started fighting over it every day”, she says. “Things got worse when the bombing started. There was no more room for personal development or training, the company was happy when someone showed up for work.”

8 oktober 2015

Kinda has now started the master Organization Studies at Tilburg University. After studying and working in Lithuania for two years, she wanted to continue her education somewhere else.

She emphasizes that she did not use her plans to study abroad to flee the country. “I always wanted to go abroad to study and work. My parents are very open minded, they are great thinkers and wanted me and my brothers to travel and learn.”

Staying in Syria would have had a big influence on her future.

“Syrians have lost the luxury of choice.

Your future, your wellbeing, safety and mental health, it is completely out of your hands. I saw a bomb explode two hundred meters away from me. I have lost eleven friends. The

consequences of the conflict are in everything.”

More subtle effects of the war also undermine the efforts of young people trying to build a life.

“For example, the bank system has shut down completely. Getting a loan is out of the question.”

Confusing media Living in Tilburg is working out well for Kinda. “I enjoy my time here, the university is encouraging me.” She does not want to think about the situation in her home country all the time.

“I stopped following the news closely one and a half years ago. It was driving me crazy”, she says. “The Syrian media is shit, and news on Facebook groups that I followed was often used to cause confusion. >>

‘Syrians have lost the luxury of choice’

23

8 oktober 2015

24

I would read ‘the opposition is going to bomb this neighborhood’, and since internet does not always work there, it would take me a long time to find out if my family was safe.”

Now, she follows a limited number of news sources and tries to rely on her family for information. “We stay in touch, but I have not seen them for two years. Traveling there is dangerous, and I am afraid the borders would close when I am there.” One of Kinda’s brothers lives in Germany, another one is in school and a third brother is serving in the army. “He was in compulsory military service when the war started, thinking he would just be in the army for a year. He got stuck. I am glad he is not fighting. He works in logistics.”

Luckily, her family is safe. They are not planning to leave Syria. Kinda knows two countrymen who did, and ended up in the Netherlands. “I see that the refugee situation is dividing Dutch society. It is understandable that people worry, a big influx of people could change demographics. It does not specifically

hurt me as a Syrian when I hear people say bad things about refugees from my country, but of course I do feel connected to them.”

Refugees come for all kinds of reasons, she thinks. “Some did not have to, and some had nothing to lose. I asked the two guys I know what it is like and they told me they want to work, they do not want to take money from anyone anymore. They are educated as an engineer and a musician.”

Kinda tries to understand and accept that people have different views on the matter of refugees, and also on the conflict in Syria. “I have sympathy for all human beings, I don’t pick a side. When the protest in Syria started, I supported it, but the chaos and mess have destroyed all good intentions. I just want the violence to stop, but can understand that people who lost everything want revenge. It is important that people keep talking to each other with an open mind.”

Choosing a side is important for many people who are affected by the war. “I find it hard to connect and communicate with Arabic and Syr-

‘The chaos and mess have destroyed all good intentions’

8 oktober 2015

ian communities in Holland”, Kinda says. “You always end up talking about politics and you are demanded to take a side of the conflict.”

Many forces The concept of ‘home’ is an emotional topic for Kinda. Just before she left Damascus, she had an experience that made her realize that Syrian society was changing drastically. “I used to be able to wear the same clothes I wear here in Holland, without getting in trouble. One day I was standing at a bus stop and a man said: ‘I hope God can forgive me for having seen this’. At first I could not believe he was talking about me.” It made Kinda realize that for her Syria is no longer home. “My home is my family, not the country.”

“Many Syrians still believe the conflict might be solved tomorrow, my parents sometimes feel like that too. I have a hard time convincing them this is not the case”, Kinda says. “It is a complex war that went from a political conflict to a religious one. Many forces influence the outcome and they are stuck at a point where no-one wants to compromise. This will not end without an intervention, one of the fighting sides has to give up.”

She refuses to become desperate, though.

“Where there is life, there is hope. Education is key to any development, and I am going to look for more challenges. You have to keep wanting more for yourself.”

25

reading time

7

minutes

text Jozien Wijkhuijs illustration Bas van der Schot

Recruiting students from far and wide Around five years ago, Tilburg University moved all recruitment activities to a central level. Before, all schools had their own marketers and ways to recruit students, nationally and internationally. The new system seems to be working; the number of international students has grown significantly this year. So how does the recruitment system and Tilburg University’s ‘hybrid strategy’ work?

T

o reach the university’s ambitious internationalization goals, the board has hired people whose core job is to promote the university internationally. Among them is Dennis Baas, who just came back from a trip to Brazil. He is communications advisor at Tilburg University and responsible for marketing and recruitment for master programs at Tilburg Law School (TLS) and Tilburg School of Social and Behavioral Sciences (TSB). Baas says Tilburg University recruits actively, and has a wide range of tactics. “Ours is a specialized university, and we cannot just rely on rankings and the number of publications alone for marketing. We need to put more effort in recruitment to interest students to come here.”

Tilburg University has treated internationalization as one of its top priorities for years now.

This is what the board stated in the Strategic Plan 2014 – 2017: “An international orientation must become an integrated part of our degree programs. [...] Moreover, the international

character of our campus will be boosted, thereby encouraging cooperation between Dutch and international students.” Former Rector Philip Eijlander said in an interview with Univers that internationalization is one of the most impor-

‘We actively recruit new students in ten countries’

Not set in stone “We actively recruit new students in ten countries,” says spokeswoman Tineke Bennema, who is responsible for the department’s communication. “We do this in Germany, Bulgaria, Romania, Greece, Latvia, Turkey, China, Indonesia, Russia and the UK.” The department chose these countries because of a number of criteria. “We look at demographic aspects, like durability of recruitment, student profiles, the quality of education in the home countries, international >>

tant developments at Tilburg University right now. He said that it should be possible to double the number of international students at Tilburg University in the future. The department of Education and Research Management (ERM), with its single recruitment plan for all schools, plays a big role in achieving the university’s ambitious internationalization goals.

8 oktober 2015

26

mobility of the students, and interest areas.”

Bennema calls the university’s recruitment strategy a ‘hybrid strategy’: “We make an activity mix for each country, but we also engage in activities for specific groups of students.”

The university also holds into account that the Nuffic, the expertise and service centre for internationalization in Dutch education, had offices in countries that the government thinks are ‘strategic’. These so-called Neso offices are located in Brazil, China, Indonesia, Mexico, Russia, Thailand, Vietnam and South Korea.

This semester, the biggest group of internationals came from China. A total of 134 Chinese students applied for a study program here this year. Germany delivers a group of 100 students to Tilburg this semester, Greece 76, and Indonesia 32.

organized a joint trip for Dutch higher education institutions to Brazil and ERM decided that we had to go there as well.” In Brazil, Baas went to recruitment fairs, where he talked to students about following programs in The Netherlands.

He also went to high school events and to an

Brazil It is not always clear why students from one specific country apply for a program here.

Therefore, the list of countries where the university actively recruits is not set in stone, says Baas. “We noticed that in recent years, a lot of students came in from Brazil. The Nuffic

alumni event, where he met Brazilian students that already finished part of their education in the Netherlands.

Speaking to students that have already been to Tilburg is useful, says Baas. “From surveys among students, we have learned that stories from other students about their experiences are

8 oktober 2015

Students are trained to promote the university back home

the most important motivation for many others to come here.”

That is why Tilburg Law School (TLS) is running an ambassador program, where students are trained to promote the university when they are back home. They do not work for the university, but do it voluntarily. At Tilburg School of Social and Behavioral Sciences (TSB), the board wants to start working with ambassadors as well, the board announced in a faculty council meeting last year.

“Students have a lot of credibility, because they have experienced Tilburg University themselves.

For international students, this is important, because they cannot visit an open day, like Dutch students can, and see for themselves.” What internationals can do, is visit ‘portal websites’ that give an overview of possible places to go.

The university invests in those websites, which might explain some of the growth, says Baas.

Agents Another way to reach these potential ‘customers’ are agents who personally recommend institutions to individual students. The university has these agents in countries where it does not have

27

many partner universities. This can be because of a variety of reasons, like differences in academic quality or cultural differences. Examples of these ‘agent countries’ are Vietnam, Bulgaria and Romania. In Bulgaria, Tilburg University has two agents, who get paid for every student that they send to Tilburg. “Agent countries are nations that we cannot visit very often. Our strategy also depends on culture: in some countries visiting an agent is more common than in others.”

Agents have a ‘shortlist’ of institutions that they recommend to students, based on their personal preferences and profile. Most of them work with all Dutch institutions for higher education at the same time. “Agents deliver a service. The world of universities is very big; students can choose for Oxford or a private university in Siberia and anything in between. When an agent knows you are a good institution, they can select students that fit in at Tilburg University,” says Baas. There are quality marks for agents, and Nuffic Neso keeps a list of good and bad ones. “Not every university makes much use of them.

Some have the luxury not to do it, when they have enough influx.”

Hindsight It is hard to determine what recruitment strategy works best, says Baas. “You can only analyze this in hindsight. We are going to do that now, through surveys and conversations with students,” he says. Tineke Bennema confirms this: “We have launched our hybrid strategy last year, and we will continue to work this way in the years to come. Of course we evaluate the effects of it and might change parts of our recruitment strategy based on that.”

Bennema and Baas both agree that Tilburg University’s recruitment is very organized, much more than at most other universities. “Wherever we go, we represent the whole university and not just specific schools or programs,” says Baas. “We get trained to know all the studies the university offers. The way we work now is much more professional than it was four to five years ago.”

Steady growth Tilburg University wants international students to come to our campus, and has recruiters flying all over the world to tell people that. With success, it seems. According to numbers from the international office, 1.412 international students have applied for a program here and 1.062 of them want to stay for a full degree program.

A ‘facts and figures’ infographic on Tilburg University’s website shows that in 2014, there were 1.238 students from outside The Netherlands. International student association I*ESN and the International Office have had their busiest arrival days and TOP-week so far and for the first time in years, students had trouble finding accommodation.

column Marianne Lalande liberal arts student

Refreshing your life What is it do you do first thing in the morning?

Stretch? Have a glass of water? Breakfast? Let me guess: you check your phone before you do any of that. If you’re like me, you like to get in touch with the mood of the world before your feet even touch the ground. The thing is, I end up scrolling down my Twitter, Instagram and Facebook feeds for way too long without seeing anything I actually like. I don’t get information or inspiration or motivation; my social media accounts have become a great big mass of noise I don’t want to hear – yet can’t stop reaching for.

I’m not sure why I started following this stranger’s account, but now I get to see a picture of whatever she has for lunch each day. And why did I even choose to subscribe to this fitness account? I do not work out and I certainly do not aspire to having a Kardashian-esque figure.

What makes social media so interesting is that each user gets to choose what they want to be exposed to. But our online spaces, much like our physical spaces, tend to accumulate clutter over time. So it’s good to take a moment to sort through your stuff every now and then and decide what belongs there and what does not. I almost feel like I’m being reintroduced to the beauty of social media simply by being mindful of what I really want out of it.

Instead of seeing big butts and food on Instagram, I now get to see National Geographic pictures, cats, the cities I love and even advice for writers.

My Twitter feed is now full of stuff I actually care about: books, jokes, news... all in a smaller amount.

In the infinite sea of the Internet, it is valuable to take a moment to choose your battles. Your time is limited so you might as well make sure that you enjoy whatever you fill it with. Remember: it’s all down to you.

8 oktober 2015

28

Schappelijk nieuws Foto jOE gOLDBERG

medewerker van de maand Elk nummer kiest Univers een Medewerker van de Maand. Dat gebeurt op basis van onder meer bijzondere verdiensten of prestaties, grote inzet en opvallende collegiale activiteiten.

Chris Pothoven heeft het predicaat Medewerker van de Maand oktober veroverd. En dat is heel opmerkelijk. Want Chris won de prijs vorige maand ook al. Hoewel de concurrentie dit keer groter was, ging de prijs toch weer naar de recordbeheerder bij MS/Documentary Information.

Chris maakte het verschil met de grote colle­ giali­teit die hij aan de dag legt. Zo laat hij iedereen voorgaan in de kantine en de draaideur van het Koopmans Building. En hij deelt veel complimenten uit, een kwaliteit die je normaal alleen op CvB-niveau tegenkomt. “Het kost me ook geen moeite. Zo zei ik vanmorgen nog tegen mijn directe collega dat ik het fijn vind dat hij zo weinig praat. En secretaresses complimenteer ik als ze iets heel goed hebben uitgeprint. Goed zo!, zeg ik dan. Vaak reageren die collega’s dan niet. Ze zijn gewoon te verbaasd.

Veel mensen vinden het ook moeilijk om een compliment te ontvangen. Maar ik denk dat het toch heel erg wordt gewaardeerd.”

Oproep

WIl je ook in de rubri ek ‘De Groete n uit’. Stuu r d an je leukste fo to Tilburgse lo van een catie naar univers@u vt.nl.

8 oktober 2015

‘Mannen kunnen toch twee dingen tegelijk’ Door nathan de Groot Mannen kunnen meer dan één ding tegelijk. Dat blijkt uit onderzoek van de Deense antropoloog, dirigent en fysiotherapeut Agnes Tubbingen.

Volgens Tubbingen zijn de resultaten verrassend: “Mannen blijken in staat twee keer zo veel dingen tegelijk te kunnen doen als voorheen altijd werd gedacht.”

Ook de Tilburgse neurowetenschapper Sophie Hofman is onder de indruk. “Hersenonderzoek toont aan dat mannelijke hersenen feitelijk onderontwikkeld zijn. Een evolutionaire achterstand die de komende eeuwen nog niet wordt ingehaald. Het zijn de vrouwelijke hersenen die multitasken mogelijk maken, terwijl mannen traditioneel juist one-taskers zijn.”

Vrouwen scoorden inderdaad hoog in het experiment van Tubbingen. In de zogenaamde

tandenborsteltest liet de gemiddelde vrouw zien vier dingen tegelijk te kunnen. Mannen hadden al moeite met whatsappen terwijl ze hun tanden poetsten, maar vrouwen wisten daar hun haar nog bij te föhnen en de was te vouwen.

Tubbingen verklaart: “De combinatie van tandenpoetsen en whatsappen was aanvankelijk zelfs te hoog gegrepen voor veel mannen. Ze kregen geen berichten uit hun tandenborstel en grote hoeveelheden Elmex werden op de smartphones gesmeerd.” Na drie maanden bleek 30% van de mannen deze twee dingen toch tegelijk te kunnen doen. Daarmee is nu bewezen dat er in mannelijke hersenen in beginsel een mogelijkheid bestaat tot duo- en wellicht zelfs multitasken.

Proefpersoon Hans is enthousiast over de mogelijkheden, maar wilde zich eerst concentreren op het uitruimen van de vaatwasser.

ut De bar van dispu r lde ke de in , ter Ka ­ van het dispuuts huis aan het Wilhelminapark