Univers #2: Leve de luiheid

Onafhankelijk magazine Tilburg university

jaargang 54 | 15 september 2016 #02

Leve de luiheid

Voetbalprof

Interview Martine Prange

Top of flop

Het nieuwe onderwijsprofiel

Kyrgyzstan calling

Students from all over the globe

2

In deze Univers

05

10

Lang leve de luiheid

Prange gooit graag een balletje op

Druk, druk, druk? Dat klinkt misschien goed, maar ooit was de lege agenda een voorwaarde voor een geslaagde academische carrière. Een pleidooi voor een leven lang luieren.

Ze was professioneel voetballer, nu is ze filosoof.

Haar onderzoek naar vrouwenvoetbal trekt een sombere conclusie. “Gelijkheid tussen man en vrouw is nog ver te zoeken.”

17

23

Onderwijsprofiel: Top of flop?

Students from all corners of the globe

Krijg jij graag les in kleine groepen? Volgens het nieuwe onderwijsprofiel wordt dit de toekomst.

Maar is het ook haalbaar?

RUBRIEKEN 4 En Passant 4 Commentaar 9 I-con 9 Wazda?

15 De vijf van Eijff

15 september 2016

Henry, Mika, Zoe, Faricka, Nguyen and Nick come from completely different backgrounds.

Why did they come to Tilburg and what do they expect?

21 Wè nou?

21 Wat heb je nu geleerd?

22 Masterscriptie 22 Over de schutting 28 Dagboek van een eerstejaars 28 Waar is Univers?

COLUMNS 3 Luuk Koelman 8 Tom Grosfeld 20 Erik-Jan Broers 27 Leanne Sof

3

Van de redactie Lui Er zijn mensen die lijden aan de angst voor succes. Wat een onzin, denken jullie nu, dit verzint ze. Iedereen wil toch succes hebben. Zeker, maar de prijs van het goud kan te hoog blijken. Zo zijn veel studenten vaak onbewust bang voor succes. Ze willen bijvoorbeeld anderen niet overvleugelen of ze zijn bang voor het onbekende. Hoewel deze student wel ambities heeft, wordt er geen enkele inspanning geleverd om deze doelen te realiseren. Sterker nog, de kans om direct succes te oogsten wordt juist uitgesteld. Deze studenten worden vaak door hun docenten als lui gezien. Maar sociaal gezien zijn het juist slimme mensen die zeer geliefd zijn. Langzaam en zonder zichtbare inspanning kruipen ze de sociale ladder op. Ik ken er een paar, ze verdienen veel beter dan ik. Meer over de voordelen van luiheid lees je op pagina 5.

Francine Bardoel, hoofdredacteur f.bardoel@uvt.nl

Poll

Ben je tevreden over je scriptiebegeleiding?

44%

36%

Huh, scriptie­ begeleiding?

Bestaat dat?

Mijn scriptie­ begeleider is mijn held!

Ik heb het gehaald, dus ik klaag niet

44%, 48 Stemmen

36%, 38 Stemmen

20%, 21 Stemmen

20%

Stemmen op de volgende poll kan op Universonline.

colofon

Univers #2 15 september 2016

Adres Postbus 90153, 5000 LE Tilburg, univers@uvt.nl Internet www.universonline.nl Basisontwerp Death Valley/Pascal Tieman Cover Ton Toemen, Eva Witte Productie PrismaPrint Uitgave Univers is het driewekelijks onafhankelijk magazine van Tilburg University Volgende editie Univers 3 van jaargang 53 verschijnt op 6 oktober 2016 Redactieraad Voorzitter Wiel Schmetz (w.schmetz@fontys.nl) Dit nummer is gemaakt door Francine Bardoel (hoofdredactie), Erik-Jan Broers, Adrian van den Eerenbeemt, Laura van Gelder, Nathan de Groot, Tom Grosfeld, Luuk Koelman, Yannick Maas, Susanne Maathuis, Marin van Mensvoort, Kim Pattiruhu, Joubert Pignon, Daan Rutten, Martin Reyneke, Bas van der Schot, Leanne Soff, Bart Smout, Ton Toemen, Jack Tummers, Ron Vaessen, Marga Walsh.

column Luuk Koelman

Een tientje minder De koopkracht van studenten neemt in 2017 ‘enorm af ’, volgens het Interstedelijk Studenten Overleg (ISO). Stijgende collegegelden, hogere kamerhuren en het verdwijnen van de basisbeurs zorgen ervoor dat studerenden volgend jaar 0,8 tot 1,2 procent minder te besteden hebben. Het ISO noemt dat ‘een stuk minder geld’. Wie even rekent, snapt dat het hier gaat om hooguit een tientje per maand. Oftewel één pilsje in de week. Big deal.

Het ISO kan zich beter druk maken over de vraag waarom politici (en dus de samenleving) studenten louter zien als kostenpost. Eentje waarop nu al decennialang bezuinigd wordt. En dat terwijl studenten juist geld opleveren. De Telegraaf berichtte laatst dat de helft van de alumni van de Erasmus Universiteit tien jaar na het afstuderen meer dan 97.000 euro verdient. Maastricht University is goed voor 87.000 euro. Dat zijn allemaal extra belastinginkomsten, dus tel uit je winst als samenleving. Daarbij komt: we willen toch zo graag een kenniseconomie?

Ja, dat willen we ook. Alleen, het mag niks kosten.

Daarom zeggen politiek en samenleving tegen studenten: “Waarom zouden wij in jou moeten investeren? Investeer lekker in jezelf. Bang voor studieschulden? Dan ben je ook niet gemotiveerd.” Het is de veramerikanisering van het hoger onderwijs.

Houdt het dan nooit op? Nee, want de afgelopen decennia is de overheidsbijdrage per student in het hoger onderwijs maar liefst gehalveerd. En we zijn er nog lang niet, want de kruik gaat net zo lang te water tot zij breekt.

Welke partijen komen nog écht op voor studenten?

Enkel de Partij voor de Dieren en de SP. Is dat niet vreemd? Ik bedoel: Nederland telt 700.000 studenten. Dat zijn omgerekend 11 Kamerzetels. Als dat geen machtsfactor is, weet ik het ook niet meer.

Dus hallo ISO, máák die vuist, met de verkiezingen in aantocht. Dat lijkt me een stuk zinvoller dan klagen over een tientje minder in de maand.

15 september 2016

4

En passant Commentaar

Personeel in het wild Univers overvalt je: wat ben je aan het doen?

Met pensioen gaan na vijftien jaar. “Een ‘leukste’ ervaring hier heb ik niet,” lacht Francien Kuijpers. “Ik vind alles leuk. Het contact met de mensen en de studenten vind ik het meest belangrijk. Het is hier gewoon gezellig. Maar ik mag niet meer doorwerken. Anders zou ik gewoon doorgaan. Langs deze weg wil ik ook iedereen bedanken voor de fijne en gezellige tijd.”

op & pad We zijn weer begonnen en iedereen is er.

Echt iedereen. Ramvolle treinen voor de pendelaars en een rektekort voor fietsers op de campus. Met een paar weken zal het wel beter gaan. Tot die tijd is het soms creatief parkeren. Maar er zijn grenzen. En hier zijn die ernstig overschreden. Fietsen moeten van het padje blijven.

Fruit & afval Ken je dat? Een impulsaankoop doen en er later spijt van krijgen? De persoon die deze bak fruit en yoghurt, bijna volledig onaangeraakt, op een prullenbak heeft achtergelaten waarschijnlijk wel. Nee, vandaag geen gezonde snack voor deze student, rot op met je vitaminen!

KONING & DEUR Officieel mag-ie alleen open voor de koning, deze ingang van het Cobbenhagengebouw.

In de praktijk staat de deur toch stiekem regelmatig open, zonder dat er ook maar een gekroond hoofd in de buurt te ontwaren is. Geen wonder dat menig studentenneus gestoot wordt in een poging het pand zo te verlaten. Dat kan en mag eigenlijk nooit, tenzij het dus wel zo is.

15 september 2016

Klein is fijn Groter is niet altijd beter. Die wijsheid is aan bestuurders niet besteed. Tijdens de opening van het academisch jaar opperde bestuursvoorzitter Koen Becking het idee voor een Universiteit van het Zuiden. Oftewel University of the Southern Netherlands. Want in het Engels klinkt alles beter.

Universiteiten en hogescholen van Brabant en Limburg moeten zich volgens Becking verenigen om sterker te staan. Waar hebben we dit eerder gehoord? In 2011 wilden de universiteiten van Delft, Leiden en Rotterdam fuseren tot een megauniversiteit Zuid-Holland. Het idee leidde tot weerstand. Er werden Kamervragen gesteld en uit een enquête bleek dat 72% van de medewerkers en studenten van de TU Delft een fusie met Leiden en Rotterdam niet zag zitten.

Uiteindelijk ging het feest niet door.

Becking heeft gezegd niet meteen te denken aan een gezamenlijk universiteitsbestuur. Toch blijft de obsessie met grootte onder bestuurders opmerkelijk. In een tijd waarin de roep om schaalverkleining breed gedeeld wordt (kleinere klassen, meer persoonlijke aandacht, meer betrokkenheid), kijkt de top hardnekkig naar de sterren. Want ja. De rankings, het internationale aanzien. Die tellen.

Maar vraag het eens aan de studenten en universitair docenten. Die weten al langer wat telt.

Het gaat niet om de grootte. Het gaat erom wat je ermee doet.

5

leestijd

6

minuten

tekst Adrian van den Eerenbeemt fotografie Jack tummers

Lang leve de luiheid

Vraag iemand hoe het gaat en het standaard antwoord is: druk. Als student moet je een volle agenda hebben, anders tel je niet mee.

Maar hoe zit het met de deugd die luiheid heet? Universredacteur Adrian van den Eerenbeemt houdt een pleidooi voor een leven lang luieren.

D

e vakantie is voorbij.

Nu allemaal weer met frisse moed, of tegenzin, aan de arbeid. Die boeken leren zichzelf niet.

En je beurs is een lening die niet echt genoeg is om een beetje fatsoenlijk van te leven. Na je studie zal je hard moeten werken om die terug te betalen. Sterker nog, begin daar nu meteen maar mee.

Een bijbaan is goed, twee is beter en doe ook nog maar wat bestuurswerk. Dat staat allemaal prima op je cv. Kortom: geen tijd om te luieren. >>

15 september 2016

6

15 september 2016

7

‘Het geloof in de deugdzaamheid van arbeid heeft immense schade veroorzaakt’

Tot twintig jaar geleden was het studenten nog wel gegeven om te rotten in nietsdoen tijdens hun zes-, zeven-, acht- of nog meer-jarige studie.

Daarna konden ze nog prima uitgroeien tot mannen en vrouwen van aanzien, of premier (Mark Rutte deed zijn studie in zeven jaar). Die luxe ken je als student van vandaag de dag niet meer zo. Voor jullie zit er op z’n best een parttime luiaardschap in, naast het zwoegen voor de euro’s om van te bestaan.

Dat is goed, preken politici en beleidsmakers, dan leer je de waarde van geld en de zegeningen van een dag eerlijk werken. En ze hebben het mis. Zelfs de Here in de hemel werkte maar zes dagen en nam toen vrij. Volgens rekensommen die Ierse monniken ooit maakten op basis van de bijbel was dat op 20 oktober 4004 voor Christus. Sindsdien heeft hij weinig meer uitgevoerd. Als het op luiheid aankomt is God de koning.

Vierurige werkdag Serieus, werken is helemaal zo erg niet, maar je moet het ook weer niet te veel doen. Dat bizarre onderscheid dat je leven bestaat uit een business deel en een pleasure deel. Dat het merendeel van je wakende uren besteed moeten worden aan doorbuffelen waarmee je dan een paar uurtjes vrijheid verdient. Dat is toch echt niet meer van deze tijd.

De Britse filosoof en Nobelprijswinnaar Bertrand Russell schreef al in 1932 in het essay Lof der ledigheid: “Ik vind dat er veel te veel wordt gewerkt in de wereld. Het geloof in de deugdzaamheid van arbeid heeft immense schade veroorzaakt.” Een vierurige werkdag is meer dan genoeg, vond Russell. Hij was in die tijd de enige niet die er zo over dacht. Econoom John Maynard Keynes dacht in 1930 dat we uit zouden komen op een vijftienurige werkweek.

Laat je niet misleiden door het evangelie van de noeste arbeid. Luiheid is de ware zegen en verdient een plaats in je dagelijks bestaan. Door de eeuwen heen is de mensheid opgedeeld geweest in haves en have nots, edelen en klootjesvolk.

Econoom Thorstein Veblen benoemde dat de leisure class en de working class. De laatste

verricht al de arbeid, de eerste is van het niet-economische tijdverdrijf. En die bestaat ook in tijden en landen waarin adel irrelevant is. Veblens leisure class bestaat zo uit priesters, acteurs, aandeelhouders, sporters, professoren. Wat ze doen is op zich niet zo belangrijk. Huizen worden gebouwd, magen worden gevoed, kinderen worden geschoeid, ook als deze leisure class het bijltje erbij neer zou gooien.

Maar eigenlijk, dat zagen dus Keynes en Russell dus dik tachtig jaar geleden al, zijn wij tegenwoordig allemaal die leisure class. Ook zonder ons compleet over de kop te werken kunnen we droge huizen, volle magen en warme voeten hebben.

Het kan allemaal best een beetje minder. Geef die innerlijke luiaard wat ruimte. De mens wordt steeds maar ouder en de paradijselijke nietsheid van het pensioen naar almaar later in je leven verschoven. Voor wie nu begint met studeren is dat een belofte voor over zo’n vijftig jaar. Een halve eeuw! Dat red je toch niet met een uurtje uitslapen op zondagmorgen en twee weken vakantie in de zomer.

Zo verzucht luiheidsicoon Oblomov (uit de gelijknamige roman van Gontsjarov), “Honderd dingen op één dag, die arme kerel! En dat heet leven! Wat blijft er zo van de mens over?”

De oude klassieke filosofische Grieken zagen het precies zo. Hun ideaal was vrij van aardse zorgen tussen de academische zuilen denken, bespreken, debatteren. Het oogsten der druiven, persen van wijn, dorsen van graan en bakken van brood overlatend aan de minder gezegende anderen. De werkman, of vrouw, de bediende en – zo verlicht waren ze ook weer niet in die jaren – de slaaf.

Laat het werk aan de machines Ledigheid is geen zonde. Luiheid is het ideaal. En niet alleen in de wereld van de oude Grieken. Paul Lafargue, de Franse socialist, essayist en

schoonzoon van Karl Marx gaat zelfs een stapje verder. In de Weerlegging van het recht op arbeid proclameert hij in 1848 de ‘Rechten van de luiheid’: “Die duizend en duizend maal eerlijker zijn dan de teringachtige ‘Rechten van de mens’, die bekokstoofd zijn door de metafysische verdedigers van de burgerlijke revolutie. Laat het proletariaat er zichzelf toe dwingen slechts drie uur per dag te werken en de rest van de dag en de nacht niets te doen en te brassen.” Kijk, dat is nog eens taal. Laat het werk aan de machines, vond hij, en de vrijheid aan de mens.

Het klinkt als utopisch gezwam, vol geklingel van lege wijnflessen, lodderige ogen en dikke sigaren. Niettemin kregen hij en ook Russell en Keynes toch wel een beetje hun zin. In ieder geval in dit deel van de wereld geen 15-urige werkdag meer, of kinderarbeid. Daarvoor de 40-urige werkweek, recht op vakantie en uiteindelijk pensioen. Kinderarbeid is een schande, een misdaad tegen de menselijkheid.

Twee miljoen jaar evolutie Waarom ook niet? Luiheid is de mens aangeboren, volgens Daniel Lieberman, evolutionair bioloog op Harvard. “Geen jager-verzamelaar gaat voor de lol joggen, kan ik je uit persoonlijke ervaring vertellen,” schrijft hij. “Ze fourageren, ze verrichten arbeid, maar meer doen zou onverstandig zijn.

Zelfs contraproductief in calorie-arme omstandigheden.” Daarom hebben zo velen er moeite mee om regelmatig naar de sportschool te gaan of te rennen. “Twee miljoen jaar menselijke evolutie schreeuwt je toe: Doe het niet!”.

Als dat al geldt voor onnodige inspanning als sport, gaat dat dubbel op voor werk. Concludeert socioloog Juliet Schor, die ook een tijdje prof was in Tilburg. “Een ding dat we weten is dat mensen die vrijwillig minder gaan werken over het algemeen gelukkig zijn. In de New Dream survey zei 23 procent dat ze niet alleen gelukkiger zijn, maar ook dat ze het geld niet missen.

Zestig procent liet weten gelukkiger te zijn, maar wel het geld in meer of mindere mate te missen. En slechts tien procent had spijt van de beslissing.”

Begin jaren negentig publiceerde Schor The Overworked American over de trend van steeds langere werkdagen in de Verenigde Staten en de tegenbeweging van >>

‘Laat het proletariaat slechts drie uur per dag werken en de rest van de dag niets te doen en te brassen’

15 september 2016

8

downshifters die grof gezegd minder gingen werken en meer zelf brood bakken en truien breien en gelukkiger werden. Na haar bezoek aan een Tilburgs congres van Schor verkondigde ook Margreeth de Boer, toenmalig minister van volksgezondheid de zegeningen van het onthaasten voor de gestreste burger.

Suffen onder een appelboom Luiheid is goed. We worden er gelukkiger van en je krijgt er ook nog eens goede ideeën van. Newton kwam volgens de legende tot zijn zwaartekrachttheorie toen hij maar een beetje zat te suffen onder een appelboom. De wet van Archimedes danken we eraan dat de naamgever zin had om wat lekker te badderen. En Steve Wozniak zou de eerste computer, die later dankzij Steve Jobs tot Apple zou leiden, eigenlijk vooral voor zijn eigen lol gebouwd hebben. Wie van ons heeft het al niet ervaren. Die vergeten filmtitel schiet je ineens te binnen op het toilet, een goed idee onder de douche en de oplossing voor het probleem waaraan je al uren hebt zitten puzzelen schiet je te binnen als je er even niet mee bezig bent.

En geef maar toe, eigenlijk ben je minstens een beetje lui. Dat suggereert in ieder geval de uitkomst van een studie van de Florida Gulf Coast University die deze zomer werd gepubliceerd: intelligentere mensen zijn luier. Efficiëntie noemen wij dat. Met beleid onze taken vervullen en niet als een kip zonder kop rondrennen. Vandaar dat volgens de Von Mannstein Matrix luie intelligente mensen geschikt zijn voor de hoogste functies. Ze zijn geboren leiders die gefocust blijven op essentiële zaken. Bovendien van nature goed in delegeren, het werk zo veel mogelijk door anderen laten doen.

15 september 2016

column Tom Grosfeld student CIW

Feut Drie jaar geleden spraken ze elkaar voor het laatst.

Samen zaten ze op het Sint-Janslyceum in ’s-Hertogenbosch. Er waren weinig overeenkomsten tussen de twee, behalve dan dat ze tijdens hun middelbareschooltijd intensief gepest waren. Zij had een beugel en onregelmatige huid, hij had een sullig brilletje en was verlegen. Het tweetal werd vernederd, uitgescholden en uitgelachen. Af en toe zochten ze troost bij elkaar. Zij legde dan haar hand op zijn schouder en fluisterde dat alles goed kwam.

Het meisje zit nu in haar derde jaar op de universiteit. Ze wordt niet meer gepest, maar vriendinnen maken is nog altijd een heikel puntje. De angst dat iemand een grap maakt over haar fysieke verschijning is nog altijd groter dan de drang om sociaal contact te leggen. Elke dag probeert ze tien minuten te lachen naar haar spiegelbeeld. Soms lukt dit, vandaag kwamen de tranen tijdens de zesde minuut. Ze zou de tijd van haar leven moeten hebben, maar haar leven doodt de tijd met onzekere gedachtes en negatieve zelfbeelden.

Toen ze hem zag lopen verscheen er een kleine glimlach op haar gezicht. Het sulletje van drie jaar geleden was best een knappe vent geworden. Zijn goudbruine haren zaten in een keurige scheiding.

In zijn mondhoek hing nonchalant een sigaret en hij droeg ondanks de bewolking gewoon een zonnebril. Hij keek haar niet aan toen hij haar zag zitten. Hij was met zijn dispuutsgenoten aan het napraten over een machtig feestje eerder deze week en sprak vol lof over de aanwezige hertjes die avond. Toen ze voorbijliepen, wees hij naar haar.

“Vast een feut die nodig ontgroend moet worden”, en hij verdween samen met zijn bulderende lach.

9

I-con

naam Laura Doggen opleiding Master CIW leeftijd 22 jaar Welk programma moet er van de buis verdwijnen?

“Voetbal International. Dat mwoet ik altijd verplicht kijken met mijn vader en broertje.”

Van welke BN-er zou jij wel een gastcollege willen volgen?

“Humberto Tan. Een knappe, intelligente man. In ieder geval niet van Manuel Broekman, daar moet ik van braken.”

Je wint 10 miljoen: ga je door met studeren of stop je er per direct mee?

“Ik zou mijn studie afmaken, investeren en er nog meer geld van maken.”

Wat heb je liever bij een man: een sixpack en rughaar of een bierbuik zonder rughaar?

“Een sixpack met rughaar. Zonder twijfel.”

Wat zou jij veranderen aan Tilburg University als je rector was?

“Leukere eettentjes voor ’s avonds op de campus. En de erwten uit de lasagne en nasi halen. Weg met de erwten!”

Wat is je favoriete plekje op de universiteit?

“De Mediterrane hoek in gebouw P.” Wat ga je doen als Donald Trump de verkiezingen wint?

“Schrikken. En dan doorgaan met leven.”

Je komt op Nationale TV. Je mag één ding zeggen tegen je familie. Wat zeg je?

“In nuchtere staat: “Hey!” In dronken staat: “Ik hou van jullie!”

Je bestelt bittergarnituur op het terras. Welke saus vraag je aan de bediende?

“Truffelmayonaise en Chilisaus. En nog meer bittergarnituur.”

Wat wil je zeggen tegen Pokémon Go-ers?

“Het boeit me niet hoeveel Pokémon je al gevangen hebt.”

Wazda

Managementtaal, turbo-Tilburgs of professoren­ gepruttel. In de rubriek Wàzdà? duidt ex-campus­ dichter Nathan de Groot maandelijks een bijzon­ dere term die gebruikt wordt op de universiteit.

Term T-shaped Student Vindplaats De Universiteitsraad a een gespierde student (m/v), veelal in het sportcentrum b een mislukte marketingstunt van de gemeente Tilburg c een gestandaardiseerd leerproces doorlopend individu d een student met inhoudelijke kennis en brede inzetbaarheid Weinig letters in ons alfabet bezitten de kracht en uitstraling van de letter T. Een verticale lijn die slank maar sterk genoeg blijkt om fier een horizontale evenknie te tillen.

Het doet snel denken aan een slank torso met gespierde schouders. Lichamen zoals je die bezweet in het krachthonk van elke sportschool tegenkomt.

De T is ook een letter die in de stad veel gecommuniceerd wordt naar bezoekers. Tegenover het officiële ‘Tilburg - je bent er’ liep een campagne met het beeldmerk van de letter T. Nog altijd zijn er plantenbakken en vuilcontainers waarop een trotse T prijkt. Zou de gemeente bij wijze van ludieke actie studenten een T-shaped-shirt gegeven hebben?

Of moeten we toch denken aan de auto-industrie van Henry Ford met zijn gestandaardiseerde T-model? Is het onderwijs dan de auto of de student? En hoe ziet de lopende band er nu uit?

Gelukkig is (ten minste) antwoord d correct. Onderzoek wijst uit dat de T-shaped professional werd gemunt door David Guest in het artikel The hunt is on for the Renaissance Man of computing. Betekenis: iemand die inhoudelijke expertise combineert met vaardigheden om samen te werken met andere disciplines. Dat was al in1991. Ouder dus dan veel studenten die dit nu lezen maar de term blijkt hardnekkig of relevant, want het zingt anno 2016 nog rond op de Tilburgse campus.

Ook een beleidswoord of rare term gespot? Stuur hem naar redactie@univers.nl

15 september 2016

10

leestijd

6

minuten

Martine Prange Tekst bart smout fotografie Ton Toemen

gooit graag een balletje op Voetbal en filosofie gaan hand in hand bij Martine Prange.

De voormalig profvoetballer gaat in Tilburg aan de slag als hoogleraar op de leerstoel Filosofie van Mens, Cultuur en Samenleving. Een gesprek over Plato, vrouwenvoetbal en de kunst van het conflict.

W

at doe je als profvoetballer na je carrière? Je kunt trainer worden, of analist, of zelfstandig ondernemer.

Martine Prange doet het anders. Per 1 september is ze in Tilburg aangesteld als hoogleraar. Ze gooit nog altijd graag een balletje op, maar dan het liefst over denkers als Nietzsche, Kant of Foucault.

Prange voetbalde professioneel in België en Turkije en kwam uit voor het Nederlands Elftal.

In 2007 promoveerde ze aan de Rijksuniversiteit Groningen, waarna ze aan verschillende universiteiten werkte. Toch heeft voetbal haar nooit verlaten. De afgelopen jaren bracht ze de maatschappelijke impact van vrouwenvoetbal in kaart voor het NWO-gefinancierde onderzoeksproject ‘Van voetbalvrouwen tot vrouwenvoetbal’. De uitkomst van het onderzoek, dat over een jaar wordt afgerond, stemt vooralsnog niet optimistisch. “Gelijkheid tussen man en vrouw is ver te zoeken,” verzucht de filosoof op het terras van café Esplanade.

15 september 2016

Filosofie en voetbal zijn de rode draad in uw leven. Wat was er het eerst?

“Voetbal. Zodra ik kon lopen ging ik voetballen.

Ik herinner me nog dat ik een jaar of vijf was en zelf trainingen bedacht om beter te worden.

De filosofe vond mij later in mijn leven, toen ik zestien was. Bij Grieks.”

Niet bij filosofie?

“Nee. Mijn leraar filosofie op de middelbare school denkt nog altijd dat ik door hem filosofie ben gaan studeren, maar ik moet hem toch echt uit die droom helpen. We begonnen bij dat vak met Kant, dat sprak mij toen totaal niet aan. Bij Grieks moesten we Phaedo van Plato lezen. Dat greep me meteen. Ik had me al opgegeven voor de opleiding lichamelijke opvoeding, maar vanaf toen ben ik meer naar de filosofie getrokken.

Ik zag mezelf ook niet de rest van mijn leven kinderen over een bok helpen.”

Wat sprak u aan in Phaedo?

“Op dat moment was ik erg met de vragen bezig die in dat boek worden behandeld. Wat is >>

Martine Prange (Amsterdam, 1969) is per 1 september 2016 benoemd tot hoogleraar op de leerstoel Filosofie van Mens, Cultuur en Samenleving aan de Tilburg School of Humanities. Prange is gespecialiseerd in de wijsbegeerte van de 19e en 20e eeuw, in het bijzonder het denken van Friedrich Nietzsche. Zij leidt ook een groot onderzoeksproject over de maatschappelijke impact van vrouwenvoetbal in Nederland.

Zij voetbalde zelf professioneel in België en Turkije en kwam ook uit voor het Nederlands Elftal. Vanaf 2012 was Prange verbonden aan de Universiteit Leiden waar ze als onderzoekster en Universitair Docent werkte aan drie NWO gefinancierde projecten over Kant, Nietzsche en sport. Ze publiceerde in 2013 het boek Nietzsche, Wagner, Europe. In Tilburg zal ze haar onderzoek naar de rol van kunst, spel en sport voor de ervaring en ontwikkeling van menselijkheid en cultuur voortzetten door verder onderzoek naar Kant, Nietzsche, Foucault en hedendaagse lichaamsfenomenologie.

11

15 september 2016

12

rechtvaardigheid, wat is het goede, wat is het schone? Wat houden die begrippen precies in?

Dat fascineerde me. Ik vind dat nog altijd een belangrijke taak voor de filosofie, begripsverheldering. Naarmate ik ouder word ga ik de maatschappelijke taak van de filosofie steeds belangrijker vinden.”

om vrouwenvoetbal gaat roepen de lichamen ook buiten het spel weerstand op.”

De filosoof mag niet aan de zijlijn staan?

“Deze tijd vraagt om een activistische houding, ook van filosofen. Overal worden mensenrechten met voeten getreden. Ook mensen in Westerse samenlevingen staan onder hoge druk door een doorgedraaid kapitalisme. En de eisen die aan jongeren worden gesteld zijn enorm hoog.”

Heeft u dit zelf vroeger meegemaakt?

“Ik moest continu verdedigen dat ik als meisje wilde voetballen. Toen ik bij een amateurclub ging spelen werden er altijd vragen over gesteld.

Wil je als meisje voetballen, dan moet je daar voor vechten. Je ziet ook vaak dat de ouders het eigenlijk niet willen, dat ze liever zien dat hun dochter iets anders gaat doen. Uit mijn onderzoek blijkt dat er in het vrouwenvoetbal veel meer discriminatie en ongelijkheid bestaat dan ik had gedacht.

Een treurige conclusie. Het geeft aan dat er nog veel werk te verzetten is op dit gebied. Echte gelijkheid hebben we pas over een jaar of veertig.

Als het meezit.”

U maakt zich daar zorgen over?

“De druk op jongeren loopt de spuigaten uit. Je moet zoveel presteren voordat je mag hopen op een baan. Dat geldt voor iedereen, maar dat jongeren onder zoveel druk moeten beginnen aan een carrière vind ik schrijnend. Filosofen mogen zich niet afzijdig houden van dit soort maatschappelijke problemen.”

Geef eens een voorbeeld?

“Alleen al het feit dat je als meisje wil voetballen roept weerstand op. Het is nog altijd niet volledig geaccepteerd.”

‘De druk op jongeren loopt de spuigaten uit’

U doet onderzoek naar vrouwenvoetbal. Wordt dat onderzoek getekend door een activistische houding?

“Ik lees graag Franse postmoderne filosofen, zoals Foucault. In Frankrijk is het veel normaler dat filosofen zich bemoeien met het maatschappelijk debat. Ik denk dat het goed is voor de samenleving als filosofen zich daar eens wat meer mee bemoeien. Daarom heb ik onderzoek gedaan naar de vormen van weerstand die bestaan rondom het vrouwenvoetbal. Inspiratie daarvoor is de sociale filosofie van Kant, een onderdeel dat hij zelf trouwens niet volledig heeft uitgewerkt. In Idee zur einer allgemeneinen Geschichte in weltbuergerlicher Absicht constateert Kant dat er altijd weerstand bestaat tussen mensen. Dat vind ik een interessant idee. Vanuit dat kader ben ik naar het vrouwenvoetbal gaan kijken.”

Wat vond u?

“Voetbal speelt zich af in een duidelijk afgesloten stuk van de publieke ruimte, waar lichamen alleen al door hun aanwezigheid weerstand oproepen. Dat is eigen aan het spel, maar als het

15 september 2016

Met wat voor problemen hebben de meisjes waarmee u gesproken heeft nog meer te maken?

“Veel meisjes hebben mannelijke trainers. Ze voelen zich door die trainers niet honderd procent serieus genomen. Ze merken dat ze minder worden aangesproken op hun fouten, dat ze worden ontzien. De ambities van die meisjes worden niet serieus genomen. Dat vinden ze erg, want ze beschouwen zichzelf als serieuze sporters. Dit is overigens een breder probleem.

In onze maatschappij worden prestaties van mannen hoger aangeslagen dan die van vrouwen, ook als die prestaties gelijk zijn.”

Er zal in al die jaren toch wel iets verbeterd zijn?

“Natuurlijk. Maar tegelijk is het probleem ook complexer geworden. Vroeger toen ik voetbalde was er een expliciete weerstand tegen vrouwenvoetbal. Dat was vervelend, maar het was ook duidelijk waartegen ik me moest en kon verzetten. Nu is dat niet meer zo. Mensen zijn politiek correcter geworden. De weerstand wordt minder expliciet uitgesproken, maar hij is er nog wel, onder de oppervlakte.”

Volgens oud Fifa-baas Sepp Blatter moeten vrouwenvoetballers korte rokjes dragen om de sport groter te maken.

“Tsja, dat soort seksisme speelt een grote rol in het vrouwenvoetbal. Meisjes moeten presteren als mannen, anders worden ze niet serieus genomen. Tegelijkertijd moeten ze zich zo vrouwelijk mogelijk presenteren. Als jij je sport onder de aandacht wil brengen als vrouw, is dat bijna een verplichting. Zonder kort rokje krijg je geen aandacht. Dat is een vreemde spagaat.”

De roep om een zo vrouwelijk mogelijk uiterlijk komt natuurlijk van mannen.

“Het vrouwenvoetbal blijft een mannenwereld.

13

De meeste trainers zijn mannen, de meeste bestuurders ook. Terwijl er voor die posities genoeg vrouwen rondlopen die dezelfde capaciteiten hebben. Vaak zijn ze zelfs beter, hebben ze aantoonbaar meer ervaring en kwalificaties, maar krijgt een man toch voorrang. Zodra vrouwenvoetbal meer aandacht krijgt, eisen mannen de nieuwe posities op. Je ziet dit constant gebeuren. Vaak nemen mannen die functies niet eens bloedserieus, ze beschouwen het vrouwenvoetbal meer als een springplank naar een hogere functie binnen de KNVB.” Het onderzoek naar vrouwenvoetbal heeft u afgerond. In Tilburg gaat u aan de slag als hoogleraar Filosofie van Mens, Cultuur en Samenleving.

‘Wil je als meisje voetballen, dan moet je daar voor vechten’

Conflict en weerstand blijven begrippen die centraal staan in uw onderzoek?

“Sport is bij uitstek een discipline waarin conflict en weerstand een rol spelen. Maar maatschappijbreed spelen deze begrippen eveneens een steeds grotere rol, of het nu gaat om de vluchtelingenstroom of om de werkdruk onder jongeren. Ik vind het interessant om daar naar te kijken. De dialoog is de basis van een maatschappij. Juist die dialoog komt steeds verder onder de druk te staan.”

De dialoog wordt vervangen door het conflict?

“Nee, het probleem ziet er anders uit.

Conflicten zijn evengoed een dialoog. Bij een conflict neem je de tegenstander serieus. Je luistert naar hem en reageert op hem. Als je goed naar onze maatschappij kijkt, zie je dat mensen steeds slechter worden in het voeren van een conflict. Partijen zijn zich vooral aan het ingraven. Ze luisteren of reageren niet meer op anderen, ze verkondigen alleen hun eigen standpunt. We moeten weer leren hoe we een goed conflict moeten voeren.”

15 september 2016

14

Beeldend

foto Kim pattiruhu

Uit volle borst Op de biercantus ga je niet je eigen glazen wassen. Zou je denken. Toch heeft de jongen in het rode shirt een theedoek over zijn schouder hangen. Je vraagt je af waarom. Het meisje naast hem ziet het niet. Te druk bezig met het zingen van het volkslied. Ondertussen lijkt het erop dat ze oogcontact heeft met de jongen aan het andere eind van de tafel. De vlaggen aan het plafond zijn blauw en roze. Wie weet wat er nog gaat gebeuren als het volkslied is afgelopen.

15 september 2016

15

15 september 2016

16

de vijf VAN EIJFF

Van negatieve rente wordt niemand beter Banken lenen gratis van de Europese Centrale Bank (ECB) en nu krijgt ook de consument met negatieve rente te maken. De Duitse internet­ bank Skatbank laat spaarders betalen om te mogen sparen. Dan zou je denken dat het tegenoverstelde ook waar moet zijn: wie rood staat, krijgt geld toe. Maar die vlieger gaat niet op, leert onze hoogleraar financiële economie Sylvester Eijffinger.

1. Negatieve rente, dat lijkt een zege voor de armlastige student. Betekent dat niet gewoon rood staan en er nog geld op toe krijgen ook?

Ha, dat zou wel mooi zijn hè? Ik moet die student helaas uit de droom helpen. Simpelweg omdat er twee soorten rentes zijn: de creditrente, dus de spaarrente, en de debetrente, die je betaalt omdat je rood staat.

Die laatste zal nooit negatief zijn. Banken willen tenslotte wel aan je verdienen!

‘Het is een perverse prikkel die de crisis in stand houdt’

2. Oneerlijk zeg, want voor spaarrente geldt het dus kennelijk wel...

Het zal niet vaak voorkomen, maar kan wel. Normaal gesproken hebben banken behoefte aan geld om uit te kunnen lenen aan derden en daaraan te verdienen. Een deel van die liquiditeiten konden ze lenen

15 september 2016

bij de ECB en de rest moesten ze lenen van andere banken, en van particulieren.

De crisis echter deed de geldmarkt tussen banken instorten. Om investeringen te stimuleren, voorziet de ECB nu in alle behoefte aan leningen.

Full allotment, heet dat.

Bovendien hoeven banken geen rente te betalen over wat ze lenen bij de ECB. Ze zitten dus niet te wachten op je geld, en willen er dus ook niet voor betalen, want wanneer ze het in kas hebben, wordt het door inflatie alleen maar minder waard.

Overigens berekenen de banken dit verlies meestal niet door aan de consument, want dat kan ze ook klanten kosten.

Maar doen ze dit wel, dan berekenen ze je dus negatieve rente.

3. Wie profiteert er eigenlijk van die negatieve rente?

De ECB verstrekt geld aan banken en dat werkt door

in goedkopere leningen. Toch zullen er maar weinig mensen van profiteren. Het probleem zit hem namelijk niet in de prijs van leningen, maar in het gebrek aan vertrouwen van banken in potentiële leners. Banken hebben op dit moment weinig vertrouwen in middenstanders die geen eigen vermogen meer hebben en evenmin in grote bedrijven, banken en overheden. Om de economie echt weer te laten draaien, moeten eerst schulden worden afgelost.

4. Wat voor effect heeft de negatieve rente op lange termijn?

Uiteindelijk stimuleert het mensen alleen maar om meer schulden te maken. Het is een perverse prikkel, die de crisis in stand houdt. We moeten eerst schulden aflossen en niet meteen in paniek schieten wanneer de bestedingen even achterlopen.

5. Heldere boodschap, maar waarom gebeurt het dan niet?

Omdat veel politici vastzitten binnen de horizon van het korte-termijn-denken.

17

leestijd

5

minuten

Tekst Yannick maas illustratie Bas van der schot

Nieuw onderwijsprofiel

Top of flop?

Het nieuwe onderwijsprofiel ligt er. Goed nieuws voor de student. Die krijgt in de toekomst les in kleine groepen. En docenten kennen hem bij naam. Overal juichende reacties dus? Dat niet. De meeste partijen zijn enthousiast, maar er wordt getwijfeld aan de haalbaarheid.

15 september 2016

18

M

et meer dan tien grote universiteiten in een relatief klein land, moet je je als onderwijsinstelling onderscheiden van de concurrentie.

Waarom zou je uitgerekend voor Tilburg kiezen, als dezelfde opleidingen ook in andere steden gevolgd kunnen worden? Met deze gedachte werd in 2014 onder leiding van Alkeline van Lenning, decaan van Liberal Arts and Sciences, een vernieuwd onderwijsprofiel geschreven. In maart van 2015 is het Tilburgs Onderwijsprofiel (TOP) met een ruime meerderheid door de Universiteitsraad goedgekeurd. Univers sprak met de beleidsmakers en met de fracties die er over gestemd hebben.

15 september 2016

Wat is het?

Het onderwijsprofiel bestaat uit vier kernpunten, die voor iedere afzonderlijke studie als raamwerk dienen. De combinatie van deze vier speerpunten moet er voor zorgen dat studeren in Tilburg een meerwaarde heeft ten opzichte van de concurrerende studentensteden.

Als eerste punt van het vernieuwde onderwijsprofiel dienen alle studies aan Tilburg University vanaf 2017 academisch van aard en onderzoek-georiĂŤnteerd te zijn. De studies aan onze universiteit moeten zich helder onderscheiden van de praktische insteek die hbo-instellingen hanteren. Studenten aan Tilburg University zouden niet alleen kennis moeten vergaren en toe moeten kunnen passen, maar dienen hier

ook als kritische denkers op te kunnen reflecteren en deze uit te kunnen breiden. Bij iedere studie zullen de onderzoeksvaardigheden meer dan uitgebreid aan bod te komen, zodat iedere Tilburgse student zich onderscheid als begaafd onderzoeker na afstuderen.

Internationaal Het tweede speerpunt van het profiel is dat het onderwijs in Tilburg sociaal en internationaal georiĂŤnteerd zou moeten zijn. Iedere studie moet de studenten een zekere mate van sociale handigheid bijbrengen. Tilburgse studenten worden geacht hun kennis niet alleen toe te kunnen passen, maar deze over te dragen aan mensen met verschillende persoonlijkheden, achtergronden en culturen. Als onderdeel van hun studie

19

Tijdlijn van TOP naar beter Feb 2014

Juli 2014

Sept 2014

Maart 2015

Maart 2015

Feb 2016

Juli 2016

Sept 2016

Werkgroep (adviescommissie) van Lenning ingesteld

Eerste versie onderwijsvisie van werkgroep naar CvB

Stand van zaken omtrent visie besproken in O&O

Advies over profiel van O&O aan Uraad

Tilburg Onderwijsprofiel goedgekeurd in Uraad

Implementatie plan TOP besproken in O&O en Uraad

Voortgang implementatie besproken in O&O

Presentatie onderwijsprofiel op Education Bazaar

weet Tilburg zich al te onderscheiden van veel universiteiten, maar ook het onderwijs zelf dient voortaan kleinschalig te zijn. Concreet stelt het nieuwe onderwijsprofiel dat de groepsgrootte tijdens college niet meer dan 40 studenten mag zijn, enkel bij grote hoorcolleges kunnen meerdere groepen samengevoegd worden. Docenten worden voortaan geacht hun studenten allen bij naam te kennen en persoonlijk contact tussen docent en student wordt gestimuleerd.

Tot slot stelt het nieuwe profiel dat onderwijs op Tilburg University interactief en gevarieerd dient te zijn. Hierbij wordt afgestapt van de gedachte dat iedere afzonderlijke cursus gegeven wordt in de vorm van hoorcolleges en werkcolleges.

De sterke punten en expertise van de docent worden als uitgangspunt genomen, waarbij de docent de vrije hand krijgt om de cursus en tentaminering zelf in te delen. Ook zal er meer nadruk komen te liggen op extra-curriculaire activiteiten en toevoegingen van studieverenigingen.

wijs moet gewoon constant verbeterd worden”.

Op de vraag hoe de groepen van maximaal 40 studenten bereikt kunnen worden en of het haalbaar is dat alle studenten bij naam gekend zullen worden, willen Coppes en Bettonviel nog niet vooruit lopen. “Er zijn verschillende manieren om kleinschaligheid te bereiken, bijvoorbeeld door docenten aan vaste groepen te koppelen. Er ligt nu een voorstel bij de faculteiten waarin dat voornemen uit het onderwijsprofiel geconcretiseerd wordt.”

Verdeeldheid Binnen de universiteitsraad deelden niet alle fracties het optimisme van de universitaire beleidsmedewerkers.

Fractie Front heeft voor het nieuwe onderwijsprofiel gestemd.

Elbrich Meijering van fractie Front legt uit: “Fractie Front is vooral tevreden over de ruimte voor extra curri­culaire activiteiten die het nieuwe onderwijsprofiel biedt.

Een van de speerpunten van Fractie Front is de actieve student. In het nieuwe onderwijsprofiel is eindelijk ruimte om je naast je studie op andere vlakken te ontplooien, zonder dat je direct studievertraging oploopt.” Meijering erkent dat er vragen zijn bij de haalbaarheid van sommige punten uit het plan, maar volgens haar had het plan meer positieve dan negatieve punten.

‘Het plan is niet voortgekomen uit slechte beoordelingen’

kunnen ze een minor in het buitenland of aan een andere faculteit volgen. Omdat er vanaf 2017 universiteitsbreed met een uniforme jaarplanning gewerkt wordt, kan dit voortaan zonder studievertraging. Om er verder voor te zorgen dat studenten optimaal voorbereid zijn op het betreden van de arbeidsmarkt, wordt er voortaan tijdens de studie een e-portfolio bijgehouden en wordt er binnen de studieprogramma’s meer aandacht besteed aan de ontwikkeling van soft-skills.

Niet meer dan 40 studenten Van het derde TOP-punt zullen de studenten het meeste merken. Ook heeft dit punt de meeste vragen en twijfels opgeleverd. Onderwijs aan Tilburg University zou namelijk kleinschalig en betrokken moeten zijn. Met de intieme campus

En nu Het onderwijsprofiel zelf is al in maart 2015 door de universiteitsraad goedgekeurd. Sindsdien is er gewerkt aan de invoering van het plan en aan het concreet vormgeven van de voorgenomen doelstellingen. Hiervoor zijn Hein Coppes en Riet Bettonviel, beiden beleidsmedewerker van de universiteit, verantwoordelijk.

Wij stelden hen de vraag waarom er behoefte was aan dit profiel, waarop Coppes antwoordt dat er gebrek aan een écht Tilburgs onderwijsconcept was. “Als je nu hier een student op de campus vraagt wat specifiek aan het onderwijs op Tilburg University is, dan is dat heel lastig te benoemen. Dat was dus ook de opdracht die Alkeline van Lenning meekreeg, zij moest de universiteit meer ‘smoel’ geven.”

Bettonviel vult aan: “Het plan is niet voortgekomen uit slechte beoordelingen, maar het onder-

Onhaalbaar De enige fractie die tijdens de stemming over het onderwijsprofiel negatief stemde, was TiU-International. Tobias Klein, lid van de universiteitsraad namens deze fractie, legt uit waarom zijn fractie tegen heeft gestemd. “Onderwijs is een van de hoofdtaken van de universiteit, dus iets als een onderwijsprofiel is alleen maar toe te juichen. De universiteit verliest echter haar geloofwaardigheid als het beloftes doet die het niet na kan komen.

Dat is hier het geval.” Klein spreekt zijn zorgen uit over de haast waarmee het plan volgens hem door de universiteitsraad is geloodst. Er worden >>

15 september 2016

20

20

volgens hem meerdere beloftes gedaan in het onderwijsprofiel die de universiteit niet kan nakomen. Hij haalt hierbij het voorbeeld van de maximale groepsformaat aan. “Het begon met een maximum veertig studenten per groep, toen bleek dat dat niet haalbaar was mochten meerdere groepen samen colleges volgen. Het plan was nog niet goed genoeg doordacht en nu worden meerdere punten van het onderwijsprofiel verdraaid om toch aan de beloftes te voldoen.

Mijn fractie stemt niet in met onhaalbare voorstellen”.

Beren op de weg Fractie SAM heeft evenals Fractie Front positief gestemd over het nieuwe onderwijsprofiel tijdens de universiteitsraad van maart 2015. Romy van Limpt, dagelijks bestuurder bij fractie SAM, stelt dat het onderwijsprofiel veel goede voorstellen bevat. “In het nieuwe onderwijsprofiel wordt rekening gehouden met het ontwikkelen van soft skills. Ook wordt het mogelijk om stage te lopen binnen het reguliere studieprogramma. Dit zijn twee zaken waar Fractie SAM zich al langere tijd hard voor maakt”. Van Limpt ziet ook beren op de weg: “Het onderwijsprofiel zoals het er ligt is een mooi voornemen. De implementatie van het plan wordt echter nog een hele uitdaging, dat moeten we komend jaar als fractie goed blijven monitoren”.

Hoewel het nieuwe onderwijsprofiel op papier goed klinkt, hebben meerdere partijen nog hun twijfels over de uitvoering. De toekomst zal uitwijzen of het profiel meer is dan een papieren tijger. Univers blijft het volgen.

Voor de reactie van een docent: zie de column van ErikJan Broers hiernaast.

15 september 2016

column Erik-Jan Broers

docent rechtenfaculteit

Topdocenten Aan het begin van het nieuwe collegejaar heb ik nog even een blik geworpen op het Tilburgs Onderwijs Profiel. Volgens dit TOP heeft onze universiteit het kleinschalig onderwijs hoog in het vaandel staan, onderwijs dus dat aan kleine groepen studenten wordt gegeven, laten we zeggen een man of twintig.

Samen met een collega verzorg ik in het eerste semester een vak voor een paar honderd eerstejaarsstudenten. Willen we dat in kleine groepen geven, dan komt dat neer op zo’n acht tot tien groepen per persoon per week – nog afgezien van het feit dat ik dat semester nog bij twee andere vakken betrokken ben. Dat wordt fysiek en mentaal toch een hele klus. Vandaar dat mijn collega en ik op zoek gingen naar een oplossing die enerzijds de werkdruk zou verlagen maar anderzijds ook zou passen binnen het TOP. Toppers wilden wij als docenten zijn, geen tobbers.

Omdat ook onze colleges enige amusementswaarde hebben, hebben we toen de shows ten voorbeeld genomen die de Toppers elk jaar weer geven, de echte Toppers dus, Gerard, René en Jeroen. Van diverse mensen die zo’n show hebben bezocht (maar die om begrijpelijke redenen hier anoniem wensen te blijven) begrepen we dat het daar gebodene eveneens een heel persoonlijke ervaring is die je nooit meer vergeet. En toen wisten we het.

We gaan college geven aan kleine groepen, maar we brengen die groepen samen in één grote zaal! En we zorgen ervoor dat het allemaal heel persoonlijk wordt want we gaan met een microfoon de hele zaal door. Een polonaise is niet uitgesloten. Nu nog wel even wat leuke kostuums regelen voor de sfeer.

Met veel glitters en veren en zo. Toppie toch?

21

Wè nou?

Wat heb je nu geleerd?

tilburgse reacties op Het nieuws

college Forensische Psychologie locatie Academia Z209

Aan de Erasmus Universiteit geven ze in de zomervakantie een Pre Academic Programme. Deze vierdaagse training moet studenten een vliegende start geven in het nieuwe schooljaar. Zou jij een week van je vakantie opgeven voor (hopelijk) betere studieresultaten?

“De eerste weken als eerstejaars zijn zwaar. Ik denk dat zo’n klaarstoomweekje helpt met instromen. In de eerste periode ben je dan meteen goed bezig. Je hebt meteen een kleine voorsprong.”

Arischa-Maria van Cuyk, 21, Sociologie

“Ik denk niet dat het effect heeft op de resultaten van studenten. Gemotiveerde studenten hebben het niet nodig. Misschien zullen studenten die van zichzelf weten dat ze extra hulp nodig hebben, meer hebben aan bijles. Trouwens: alle opgedane kennis is na de introductieweek toch weer weggedronken.”

Agne Cerniauskaite, 22, International business administration

“Voor sommige vakken lijkt het mij zeker nuttig om voorafgaand aan het collegejaar een instapcursus te ontvangen. Ik denk dat dit vooral voor de minder theoretische vakken voor een ‘headstart’ kan zorgen.

Al kan ik mij wel voorstellen dat niet iedereen hier tijd of geld in wil investeren.”

Eelco van Es, 20, Bedrijfseconomie

“Het lijkt me een goed initiatief voor mensen die niet helemaal zeker het jaar in gaan. Ik vraag me alleen af of mensen zich ook echt aanmelden. Voor mij zou het er aan liggen wat voor vakken er gegeven worden. Als het vakken zijn waarbij je alvast wat “skills” leert lijkt het me best chill.”

Romy Kamstra, 19, Psychologie

Docent?

Jelle Sijtsema. Beetje type Horatio uit CSI: Miami, maar dan dertig jaar jonger en zonder zonnebril.

Onderwerp?

De geschiedenis van de forensische psychologie.

Kon je wakker blijven?

Met gemak.

Hoe zaten de studenten erbij?

Geconcentreerd. Er wordt driftig meegeschreven en –getikt terwijl de docent vertelt over psychoten, dolhuizen en Tbs-klinieken. Op de voorste rijen zitten de usual suspects die ijverig hun hand opsteken als de docent iets vraagt, maar verder is de zaal stil en een beetje verlegen misschien omdat dit het eerste college van het vak is. Eén meisje lijkt er wat minder zin in te hebben. Zij wil van Sijtsema weten of de wetenschappelijke artikelen die de studenten moeten lezen ook tot de tentamenstof behoren. “Of zijn die alleen ter voorbereiding van de colleges?”

Had de docent er zin in?

Zijn zeer uitgebreide powerpointpresentatie (mét plaatjes van Fokke & Sukke) getuigt van wel. Sijtsema spreekt bevlogen, maakt af en toe een grapje en betrekt de studenten bij zijn verhaal. Maar als het na de pauze niet meteen stil wordt, deelt hij toch een kleine sneer uit: “Blijkbaar was de pauze niet lang genoeg.” Hij glimlacht er wel bij.

Wat heb je nu geleerd?

Gekken zijn er altijd al geweest, forensisch psychologen niet. En volgens de 19-eeuwse criminoloog Cesare Lombroso kon je een misdadiger herkennen aan zijn unibrauw. Toch meer van dit college opgestoken dan van een gemiddelde Criminal Minds-aflevering. Tot slot: ja, de artikelen zijn tentamenstof.

15 september 2016

22

Over de schutting wat gebeurt er ondertussen op de andere universiteiten?

Masterscriptie

#Computer niet meester Te veel docenten op de Radboud Universiteit klungelen met computers, aldus het Nijmeegse studentenblad ANS. Werken met smartboards, microfoons, projectieschermen en Powerpoint is voor velen een onoverbrugbaar probleem. Het vinden van de aanknop op Youtube kan soms wel tien minuten duren. Hoog tijd voor een basiscursus computervaardigheden voor die digibeten, stelt ANS.

#App uit Ondertussen mogen studenten wel wat minder digitaal zijn, vindt de HvA faculteit Bewegen, Sport en Voeding. Tijdens het introductiekamp worden daarom de telefoons van alle 650 eerstejaars in beslag genomen, meldt Folia. Ze moeten elkaar echt ouderwets leren kennen. Tot problemen hoeft dat niet te leiden, zegt de voorzitter van de introductiecommissie: “Als iemand heimwee heeft, mag hij iedere avond vanaf de receptie zijn ouders bellen.”

#Tinder universiteit Onschuldig Tinderen is er ook niet meer bij in Engeland. De University of Salford uit Manchester heeft profielen op Tinder gemaakt in de hoop zo nieuwe studenten voor zichzelf te regelen. Eentje voor de jongens en eentje voor de meisjes, zo meldt The National Student. Dacht je een fraaie date te hebben geswiped, kom je terecht op een studievoorlichting.

Lekker. Salfordstudenten zijn blijkbaar dol op Tinder. Vorig jaar kwam deze uni al met een Tinderachtige app om swipend de studie van je leven te vinden.

#Schokgevaar Altijd fijn als je binnen bent tijdens een flinke onweersbui. Maar voor koeien geldt dat niet zo, vertelt prof. Frank Leferink van de Universiteit Twente aan UT Nieuws. Boeren hebben volgens hem niet altijd door hoe hi tech de apparatuur in hun stallen is en hoeveel schade die kan oplopen door een blikseminslag. “Als de melkrobot uitvalt en de ventilatie functioneert niet meer, dan is dat een ramp voor de dieren, maar ook voor de continuïteit van het boerenbedrijf.”

Verlangen naar een vervlogen wereld De Russische dichter Boris Ryzhy heeft in zijn werk veel geschreven over de tegenstellingen tussen het communisme en kapitalisme. De kritiek die een kunstenaar heeft op de maatschappij, het engagement, is vaak verhuld.

Lotte van Dongen (Arts, Media & Society) onderzocht het engagement van deze dichter.

Ryzhy groeide op in de Sovjet-Unie en had een intens gelukkige kindertijd. Dat veranderde met de val van het communisme: individualiteit verdreef het gemeenschapsbelang, er was veel criminaliteit en economische onzekerheid. In dit nieuwe Rusland voelde Ryzhy zich nergens thuis.

Om zijn ervaringen te kunnen plaatsen, schreef Ryzhy gedichten. Zijn poëzie bestaat, net als de dichter zelf, uit tegenstrijdigheden. Als braaf schooljongetje haalde hij goede cijfers, buiten was hij één van de beste straatvechters. Als volwassene was hij een liefdevol vader en echtgenoot, maar daarnaast ook een gekweld dichter die veel dronk en er andere vrouwen op nahield. Als jongvolwassene werd Ryzhy in Rusland, later wereldwijd, geroemd om zijn toegankelijke en herkenbare poëzie.

Er spreken twee boodschappen uit zijn werk. Ryzhy keurde de samenleving waarin hij leefde af en waarschuwde wat er van zou worden. Bovendien verwees hij naar een ideale wereld, die sterk lijkt op de communistische samenleving uit zijn jeugd. Daarom typeert Van Dongen Ryzhy’s werk als een naar het verleden gerichte utopie: Ryzhy verlangde naar een wereld die voorbij was.

Na meerdere mislukte zelfmoordpogingen, vertrok hij naar Nederland voor een poëziefestival. Daar dacht hij het goede van kapitalisme te kunnen zien.

De desillusie was groot: hij werd slecht begrepen en ontvangen. Ryzhy voorzag nu dat zijn leefwereld zich ontwikkelde in een (kapitalistische) wereld waarin hij niet kon leven. Zijn verlangen naar een vervlogen wereld was een doodlopende weg. Volgens Van Dongen is dit motief een plausibele verklaring voor zijn zelfmoord in 2001.

Cijfer 8

15 september 2016

23

reading time

6

minutes

Students from all corners of the globe text Laura van gelder

Henry, Mika, Zoe, Faricka, Nguyen and Nick come from completely different backgrounds.

Their home countries range from Saint Martin to Kyrgyzstan. But they all have one thing in common: Tilburg University.

15 september 2016

24

Henry Engel (20) Honolulu, Hawaii Exchange student Entrepreneurship and Sociology

“H

awaii is a wonderful place to grow up. It’s incredibly beautiful, and the people are very laid-back. It’s a melting pot of lots of different cultures. My mom is Chinese, and my dad is Jewish with Hungarian, Romanian, Spanish, Turkish and Portuguese roots. That makes me a Jewish Chinese from Hawaii, which I guess is pretty unique!

I went to the same high school as Barack Obama. Whenever he visited the school, there were snipers keeping watch. I’ve seen him quite a few times, and he actually just bought a property a few houses down from my family home.

In our free time, my friends and I would go kayaking, swimming, hiking, and checking out waterfalls. It sounds cliché, but that’s really what life is like in Hawaii. After high school, I went to Los Angeles to study. LA is completely different from Hawaii. Everyone is always in a rush, traffic is crazy, drivers are honking at each other. In Hawaii, people are much more easy-going.

So far, I really like Tilburg. The energy is amazing, and the Dutch are so cool. I feel like I don’t have to worry here. Also, it’s nice to stay in one place for a little bit. Before I came to Tilburg, I travelled through Singapore and Thailand and I worked in Vietnam for a start-up incubator.

I love travelling and exploring other cultures. I don’t really see myself as a global citizen, but rather as a global learner. I’m studying and getting to know different parts of the world at the same time.

I think that’s pretty fantastic. After I’m done with my studies, I’d like to work in South East Asia. But eventually I want to return to Hawaii. That’s where I would like to raise a family, just because it’s such a unique place.”

Faricka Merrick (18) Phillipsburg, Saint Martin Degree-seeking student IBA

“S

aint Martin is a half-Dutch, half-French island in the Caribbean Sea. I’m from the Dutch side, so I was already very familiar with the Dutch culture. I had a lot of Dutch teachers and Dutch friends, and I speak Dutch fluently. So I can’t say I’m culture-shocked, even though I moved halfway across the world.

I can’t think of another way to describe Saint Martin than as a paradise. It’s the Caribbean, after all! It’s fun and beautiful. Because Saint Martin is a small island, a lot of high school students want to go abroad to study. Most people apply for college in the United States or university in the Netherlands. Not everyone actually gets to go, though.

You have to be in the top 30 percent during your entire graduation year.

I’m glad the weather here isn’t as terrible as I expected it to be. I was counting on rain and cold, but the weather has actually been super nice. Since I arrived, I’ve met lots of people and I’ve been going to a lot of parties and social events. But now I’m getting serious for the start of the semester.”

15 september 2016

25

Nguyen Hai (26) Hanoi, Vietnam Degree-seeking student Supply Chain Management

“G

rowing up in Vietnam, I always heard positive stories about the Netherlands. Since childhood, I pictured it as a very peaceful country. Later, when I studied at the Foreign Trade University in Hanoi, I learned that Holland has good business relationships with other countries and a strong international infrastructure because of its seaports and airports. As a student Supply Chain Management, that made the Netherlands all the more interesting for me.

The main difference between studying here and back home, is the level of independence that is expected from students. In Hanoi, everything is fixed.

Here, you must be very independent. For example, you’re expected to choose your own track instead of following a set curriculum.

I haven’t been in Tilburg very long yet, but so far I’m getting accustomed to the Dutch way of life pretty quickly. I’ve already met some Dutch people, and I think they’re very nice. I’m also learning Dutch. The only thing I don’t like, is the fact that shops close so early. In Hanoi, most shops don’t close until midnight. Because I didn’t know shops close around six here, I didn’t have any food on my first night in Tilburg. I learned the hard way!”

Nick Rurangwa Nshimiyen (18) Kigali, Rwanda Degree-seeking student Global Law

“W

hen most people think of Rwanda, they only think of the genocide. I think that’s understandable, because it’s a defining event in Rwandan history, but the country has changed a lot since then. It really has a lot to offer. Its nature is really beautiful, and the culture is very warm and welcoming. I think it’s a great travel destination. There are lots of mountains and extinct volcanoes where you can hike and spot gorillas.

My parents left Rwanda a long time ago, so I spent my youth in Leuven. Still, I feel more Rwandan than Belgian. Rwanda is my home. I was brought up with Rwandan values, and I still have a lot of family there. Maybe one day, when I’m older, I’d like to return to Rwanda.

But first I want to travel more. And I also want to learn Kinyarwanda, the national language, which I only speak a little. At home, my parents and I speak French, which is also an official language in Rwanda.

After I’m done studying Global Law, I’d like to use my knowledge to help people without a voice. My goal in life is to be part of changing the world in a positive way.”

15 september 2016

26

ZoeWaikanea, Higgins (20) New Zealand Exchange student Business

“W

aikanae is a small town on the Kapiti Coast. My family lives in a house on the beach, so we do a lot of watersports and other “natury” things. My friends and I would often go on a winery tour in our free time, or we’d go hiking in the mountains. Now that I’m away, I realize how easily you take your surroundings for granted.

Going on exchange offered the perfect opportunity to go to Europe, which I’ve always wanted to do. Since I came to Tilburg, I haven’t just been studying.

Especially during the summer months, I’ve travelled a lot.

I’ve already visited 21 different European countries.

I think the Dutch are really cool.

They’re nice, but they’re also

very direct. If they have something to say, they’ll say it. That was kind of a shock to the system, but I think it’s a good thing. It also took me some time to get used to the Dutch biking culture. Back home, riding a bicycle is kind of a kid-thing, so it seemed silly that Dutch people bike everywhere. At first I hated it, but now I actually really love my bike!

I’ve become very close with a group of other international students. Because you’re all in a completely new environment and you struggle with the same things, you really become a family. Those friendships make it easier to be so far away from home, but it’s still difficult sometimes. There’s a ten hour time difference, so I can’t just call my parents whenever I feel the need to talk to them. And if something would happen at home, it would take me at least two days to get there. That’s a scary thought. It’s nice to have friends who can relate to those feelings.”

Mika Tashtanova (21) Bishkek, Kyrgyzstan Exchange student Political Science

“I

study Journalism in Kazakhstan, and I came to Tilburg as an exchange student last spring. After I had arrived, I found out that all Journalism classes were given in Dutch. That was a bit of a shock. Luckily, I was able to switch to a minor in Political Science.

I was born and raised in Bishkek, the capital of Kyrgyzstan. In my experience, many Dutch people don’t know Kyrgyzstan. It’s a very beautiful country with lots of mountains.

Historically, the Kyrgyz people were nomads.

That changed during the Soviet period, but some people still live a nomadic lifestyle. They move from place to place in the mountains with their livestock, and live in traditional round tents called “yurts”. Especially in the cities, the Soviet influence is still very noticeable.

I actually speak better Russian than my native language,

15 september 2016

even though Kyrgyzstan regained its independence before I was born.

Studying at Tilburg University has been one of the most amazing experiences of my life. I’ve learned so much and I’ve made friends from all over the world. I think the Nether­ lands are very utopic: everything is well-organized, the roads are all really good, and even small villages are very developed. I also really like the Dutch education system. It’s not just grade-oriented, the focus is really on gaining knowledge.

And you always get a second chance if you fail. Back home, there are no resit exams. If you fail, you fail.

After I graduate from my university in Kazakhstan, I’m planning to apply for a Master’s program in the UK. Eventually, I want to work as a journalist for the BBC. That’s my dream. But I’ll always cherish my memories of Tilburg University and my time in the Netherlands, and I’m sure I’ll come back to visit it someday.”

27

column Leanne Soff

liberal arts student

Open Letter to Dilma Rousseff Dearest Dilma, What an emotional rollercoaster you have taken me on. Oh the pride I felt when you got elected.

The first female president of Brazil, the possibilities were endless! Not only did you have ideals to fight for, but you finally had the power as well. You had the chance to be the role model that not only Brazilian women, but all women needed!

But you blew it, Dilma. You went ahead and blew it completely. Three weeks ago, you were impeached.

They accused you of corruption, of taking on loans to trick the people of Brazil into thinking you made their economy great again. You chose your own wellbeing over that of your people. Some role model. I was devastated. I was angry. How could you?

I really thought you were the one to fight sexist stereotypes, to prove that women can rule the world.

Forgive me, Dilma. I was foolish. I was blinded by anger and failed to see the genius that is you. I should have praised you, applauded you. I should have realized that this was part of the plan. You were going to prove them wrong all along, weren’t you, Dilma? While other women are just blogging vigorously, wearing t-shirts with angry slurs, you went out and showed them. You showed them that we, women, are just as capable of doing what men are best at doing: making this world a miserable place. We don’t need no angry white men to bring this world into crisis!

Today, Dilma, I applaud you, for taking the one thing that we thought only men were capable of: screwing up our society.

Kindest regards, Leanne

15 september 2016

28

Waar is Univers?

door Marin van Mensvoort fotografie Susanne Maathuis

dagboek van een eerstejaars

S

eks in Tilburg was een aparte, ietwat vernederende, ervaring. Ik had al gehoord dat Brabanders konden drinken als kittens onder een koeienuier, maar wij Zwollenaren zijn ook wel wat gewend. Dacht ik.

Verkeerd gedacht.

Op de eerste ochtend na de eerste avond van de introductieweek werd ik wakker in wat sinds kort mijn bed is, in mijn nieuwe kamer, naast een plas van wat hopelijk mijn eigen kots was en naast een gevuld condoom dat niet van Dennis kon zijn.

Even voor de duidelijkheid: Dennis is mijn vriend. Hij woont nog in Zwolle.

Ik heb het idee dat ik deze column helemaal verkeerd begonnen ben. Of het mijn bedoeling is om mezelf positief te laten zien, daarover kan ik kort zijn (nee), ik wil gewoon de naakte waarheid laten zien over hoe het leven van een eerstejaars student in een nieuwe stad óók kan zijn.

Mijn naam is Welmoed Tiedeman. Ik ben naar Tilburg gekomen om hier iets te leren. Zo leerde ik dat ik in de introductieweek beter in bed kon blijven liggen (na het verschoond te hebben) en dat ik niet moet denken te kunnen meedrinken met Brabanders. Daarnaast leerde ik dat openheid in een relatie mooi is, maar dat je wanneer je te open bent geweest tegenover een ander je beter gesloten kunt zijn.

Ik ga op deze plek, in Univers, verslag doen van mijn belevenissen als eerstejaars student in Tilburg, ik hoop dat het meevalt en dat ik geen wartaal uitsla.

15 september 2016

Op een alcoholvrij TOP-evenement ‘Probeer je te vermaken’, zo luidt het afscheid tussen de TOP-Week studenten die naar de Biercantus gaan, en zij die naar de nonalcoholic activity gaan. Er loopt misschien vijf procent van de intro-studenten rond in de bioscoop waar de alcoholvrije tegenhanger van de Biercantus gehouden wordt. Een comedy show. In de zaal lijken alle mondhoeken krampachtig omlaag gekruld. Komt het door de overkoepelende kater in de zaal, of is de reden dat alleen de stumperds die te jong zijn om naar de Biercantus te mogen hier worden opgevan-

gen als kindjes in een soort kinderopvang? De komiek die deze sfeer kan omdraaien, mag wat mij betreft morgen in Carré optreden. En dan begint de show. En het gaat… nog slechter dan gevreesd. Ken je dat, als je geen klik met iemand hebt en je net zo goed kunt opgeven? Deze komiek kent dat gevoel blijkbaar niet. De grappen variëren van zeer flauw tot best gevat, maar zijn vonnis was geveld binnen vijf minuten. Met een openingsapplaus dat je na een lijkrede verwacht, kan ik nog maar een ding denken. Weet je wat dit evenement nodig heeft? Alcohol.

Het is algemeen bekend dat studenten , houden van een frisse de im ru ge op e, schon omgeving. De leden van Vidar vormen edaarop geen uitzond in ze t da r ring. Vandaa te els ve zo de plaats van st fee n ee of borrel ke eens een andere leu t he : en dd ha it ite tiv ac . en Leijpark opruim