TAS blad

MtaMdMÉMU^MUUUMMUUMMi

liiiMiiiiiiiiïiAAM^aMMbMAMbAAAMhAAAA^bbMMUO^LU

ItiAüfiiittiiUAfilflH&ttUUilttUttUI

*:::::::#

- " " " • • * ' " f"

ri'Vr'i'VV''-'-'V'S'''''-'''''^r'^''iS'^r'''''''''''''''-'''''''''''''';^

*-»| ^ v^Yi'-'-'---'-^^'.^'.'.'. .•.. 1 . . . . i j A..

•:v:':*Trrrrrr , !rrrr , ir , ! , Trrrrr , ! , ??i , r^??^v??!^^ N

CaX*n^nnppngn!

WWTTTTm

kAAMUBHMlM

1

2wekeliikse uitgave 1sept.1969 lll'l'PIIPflIIM'IMII.I.IlV.M.

V.^^.^^^.^i^l^ij^ij^y.^^jy.VA'^^^^

^TPPn^^^nmwmgippnini^mnnpsQn^nnip^^

welkom welkom eerstejaars Als Je hier komt studeren zijn e r eigenlijk twee mogelijkheden: je wordt radikaal of je wordt het niet. Het laatste is kleinburgelijk en laken wij du Is het e e r s t e het geval, dan zijn e r twee mogelijkheden: je v e r r a a d t je prinsiepes of je v e r r a a d t ze niet. Het e e r s t e is tiepies kleinburgelijk en laken wij dus. Het tweede geeft aanleiding tot twee mogelijkheden: je blijft ten eeuwige dage doormodderen, of je maakt naam. Het e e r s t e is e r g kleinburgelijk en laken wij dus. Het,laatste bergt t w e e mogelijkheden in zich: je blijft steken in het schrijven van betweterige stukjes a l s dit of je wordt een bescheiden opschepper. Het laatsfé laken wij dus.

~ tt*

*

1 x SË

belevisieheldéh ig.3 T *, ltSO

iag.41 ennga

\ X •

t!^i

^ fj

•

I^I

• It ïBïjn vriendin R. heeft j v e r s i e r i n g . Ze vond he tussen het toetsen van ( briljant taalgebruik. Z( al heeft. Ik wil wat orij, nen . . . . " , e n z . Daarn: student die op twijfelac aan de liist.

•enavoud een welkomswoord voor tie e'crsiejaars proueren te sciirijven over ue vooraeien vanaiuminiumioiie ais wana niet goed genoeg, ma.ir ze had het wat mij betrakt best mogen plaatsen, wat mij de./moeite bespaard had om deze klu> ikelvoudige frekwentieverdeling en de onderlinge relatie van twee variabelen in op te:knappen. Ze heeft overigens een it: "Ik mag s t e r k aanraden n u > 8 « s een keer niet te zeggen: "Ik doe niet mee aan deze r a g e s . Ik wil niet wat iedereen s , " m a a r ongeacht de miljoenWof miljarden-die gedeelten van hun krot of k a m e r beplakt hebben, of die in de folie woeen opsomming van voordelen Jsamen, m a a r het enige wat we konden verzinnen, was de konserverende funktie voor de wijze en in eenzame toestand onverwacht komt te overlijden, en bovendien wüde ze dat bewaren voor helemaal onder-

l-MWIWX-XWX-W'X'W'*'»»»

nieuw! wasmiaaei met neuoroor Gekamoefleerde propaganda is geen uitvinding van de twintigste eeuw. Immers toen het orakel van Delfi in het zicht van de Perziese oorlog de gruwelijke ondergang van Atene voorspelde, begrepen de leiders van de stad drommels goed dat de delfiese priesters meer op inspiratie van het P e r siese goud dan van Apollo hadden gesproken, maar bij het volk ging deze onheilspropaganda erin als bittere goden-koek. Ook in het grijze verleden was propaganda en reklame een gewild manipulatiemechanisme. Het verdraaien van feiten ten behoeve van het propaganda-effekt, was geen onbekend verschijnsel in het oude Grike land.

In onze tijd echter beschikt de propaganda over veel meer mogelijkheden tot kamoeflage. De oudheid kende de mogelijkheden van anonimiteit niet, die de drukpers biedt; zij wist niet van geheime zenders; zij had geen wereldvertakt apparaat van nieuwsverbreiding, dat al te gemakkelijk openstaat voor duistere penetratie in de selektie en de formulering van berichten. De propaganda streed met een open vizier. De Griek, de Romein, en de Middeleeuwer wist in meerdere mate dan de twintigste-eeuwer tenminste WIE tot hem sprak. De propaganda droeg een meer persoonlijk k a rakter. Het was meer een propaganda van mens tot mens.

Niet ten onrechte staat het begrip propaganda en reklame heden ten dage in een kwade reuk. Wat de twintigste eeuw op het stuk van reklame te zien geeft, voornamelijk op het kommersiële en politieke vlak, wekt voor een groot deel de indruk van doelbewuste misleiding. De reklame heeft zich ontwikkeld tot een psychologies wei-doordachte techniek van massa-beinvloeding. Een techniek, die in beginsel ter vrije beschikking staat van ieder, maar die gebruik moet maken van een kostbare apparatuur, welke slechts de vermogenden en machtigen ter beschikking staat. De macht van de reklame wordt gekocht. Het is een veile macht geworden. Veil zowel voor de waarheid als de leugen -f voldoende doorzichtig in ie der geval om de bewust geworden mens van de twintigste eeuw van hartgrondige walging te vervullen zodra hij het woord reklame maar hoort.Hij ruikt de reklame; zij stinkt.

Een willekeurig voorbeeld toont aan dat de heersende politieke en ekonomiese elite d.m.v. de reklame de maatschappelijke behoefte aan akademici dikteert. Immers als men s'avonds de teeveereklame bekijkt en het vierde nog-witter-reuzenwaskrachtmiddel ziet aangeprezen, kan men wellicht bedenken dat nog meer chemici dienen om het vijfde nóg witter-wassende wasmiddel te maken met wat sik en span erin. Onze reklame-be schaving vergroot in hoog tempo met feilloos uitgedachte psychologiese technieken het menselijk vermogen tot komfort en maakt overbodige rommel tgt voorwerp van behoefte ten koste van de kreatieve menselijke geest. De mensen herkennen zichzelf in hun gemakken; zij drukken zich uit in hun auto, hi-fi-installatie, bungalow en keukenuitzet. De reklame bindt het individu aan zijn samenleving d.m.v. nieuwe opgelegde behoeftebevrediging, die het bestaande bestel ondersteunt. Dagelijks dringt deze technologiese werkelijkheid door in de privé-ruimte, legt beslag op het hele individu en onderwerpt hem aan wetten, die hijzelf niet heeft uitgevaardigd. Als nu steeds meer mensen uit steeds meer sociale klassen kunnen beschikken over deze aangename produkten, is de doktrinatie die ze met zich meebrengen geen reklame of propaganda meer, maar een manier van leven. Een leven dat geleefd wordt, dat elke psychiese spankracht verloren heeft en dat bestaat uit aanvaarding en aanpassing.

Zo is de reklame ook medeschuldig aan het verschijnsel dat de hogere kuituur deel gaat uitmaken van de materiële kuituur. Bij deze omvorming verliest zij een groot deel van haar waarheid. Elk ideaal wordt met de werkelijkheid gelijkgeschakeld en overtroefd. Deze materialisatie der ide alen is het duidelijkst te zien'in de bourgeoilitteratuur, waarin de figuranten veelal geobsedeerd raken van de uitwerpselen van onze welvaartsmachine, terwijl een tweede dimensie, die radikaal vijan dig staat tegenover de zakenwereld, meestal ontbreekt. Litteratuur waarin deze tweede dimensie wel belicht wordt door ordeverstorende figuren als kunstenaars, dichters en jongeren die niet werken voor de kost, tenminste niet op een ordelijke en normale manier, wordt naar de rand van onze samenleving verwezen en beschouwt als niet te vermijden ziekelijke groeistuipen.

Kortom de taal waarin men gedwongen wordt te spreken, is door de reklame, de bestaande politieke en ekonomiese systemen en niette vergeten de wetenschappen geperst in een keurslijf van operationele begrippen, waaraan elk vleugje van transempiriese betekenis vreemd is: d. w. z. een taal welke niet in staat is een dimensie te bevatten welke uitstijgt boven de gegeven werkelijkheid, dus ook niet krities kan zijn. Ter illusstratie nemen we een voorbeeld uit de sociologiese taal, en wel het gangbare begrip "tolerantie". In de neo-positivistiese sociologie, welke de bestaande sociale strukturen als normatief kwalificeert, krijgt het de betekenis van: verdraagzaam zijn t, a. v, gevestigde sociale status quo. Zich krities opstellen tegenover of het ontkennen van die strukturen irs bijgevolg intolerant gedrag. Aldus is de neo-positivistiese sociologie niet in staat kwalitatieve,nfet kwantitatieve veranderingen te beschrijven, Frans van Beek,

simciuurcommissiemnaara voi tijaDommen

^~

Aansluitend op de bezetting van de hogeschool in de eerste meidagen van dit jaar is medio augustus de structuurcommissie van start gegaan. Tij dens enkele voorbesprekingen werd besloten tot de oprichting van een databank, een centrum van dokumentatie en informatie over de structuurproblemen van het wo en de daarmee samenhangende structuurproblemen van de maatschappij, In de databank zal worden opgenomen een discussie ruimte tussen het achterbalcon van de aula en de docenten-koffiekamer, een leeszaal op het achterbalcon van de Aula, en een verkoop/oriëntatiestand in de discussieruimte. Teksten zullen in de databank worden opgenomen na beslissing, van een uit alle geledingen samengestelde selektiecommissie.

Tot voorzitter werd benoemd Mr, P, Kuypers van het Provinciaal Opbouworgaan en tot secretaris drs, G. van den Heuvel, taalkundig medewerker van de KH, Reeds bij het begin van de eerste Vergadering van 15 augustus bleken er fundamentele verschillen van mening te bestaan. Curatoren en Senaat stelden, dat volledige openbaarheid in de vorm van een publieke tribune onaanvaardbaar zou zijn, omdat dit de doelmatigheid van de Vergaderingen niet zou bevorderen en de vrije meningsuiting zou belemmeren (argumenten, die later bij de kwestie van het interne t. v. circuit ineens geen op geld meer deden). De studentenfraktie en de staf waren echter van mening, dat openbaarheid een eigenschap is van demokratisch beleid, dat de meningsvorm zelf ook openbaar moest zijn, omdat zij van groot belang is voor de informatie van de achterban. Naast het feit, dat openbaarheid en niet doelmatigheid primair is geldt bovendien, dat de beslotenheid van vergaderingen tot grote verwarring kan leiden, hetgeen de openbaarheid geenszins bevordert.

Curator Bartels meende hierop de stellingname van de studentenfraktie te moeten betitelen met onfatsoenlijk en ultimatief, wat tekenend was voor de geprikkelde stemming aan die zijde van de tafel. Tijdens een schorsing voor intern beraad besloten de studenten hun eis van volledige direkte openbaarheid te laten vallen omwille van de voortgang van het gesprek. Besloten werd een intern t. v. circuit te laten aanleggen en de onderhandelingen op de band op te nemen.

Op de Vergadering van 21 augustus werd het doel van de structuurcommissie omschreven als het uitwerken van een structuurplan, waarbij de demokratie-medebeslissingsrecht voor alle geledingen op alle nivoos - als uitgangspunt zal worden genomen. De relatie tussen de structuurhervormingbinnen de hogeschool en maatschappijhervorming ligt daarbij open: de aandacht van de structuurcommissie zal primair uitgaan naar de hervormingen in het hoger onderwijs, waarbij structuurverandering en maatschappijhervorming in eikaars verlengde liggen. De studentenfraktie bracht naar voren, dat maatschappelijke obstakels, die démokratisering in de weg staan moeten worden weggenomen. Dat curatoren en senaat het hiermee niet eens waren bleek reeds tijdens de behandeling van het volgende punt van de agenda de nota-Veringa. Dé procedure van de minister werd door de studenten scherp afgekeurd. Wezenlijk voor démokratisering is dat de plannen tot hervorming aan de basis, dus door de betrokkenen zelf w o r den opgesteld en dat de minister daarop zijn nieuwe wetsontwerp baseert in overleg met de betrokkenen.

De studentenfraktie verwees hierbij enerzijds naar de nota van 21, die door de hogeschoolvergadering van studenten als uitgangspunt is genomen voor het overleg in de structuurcommissie en waarin wordt gesteld dat de onrust in de academische wereld "wordt ingegeven door de wens van het individu de "Umwelt" waarin hij dagelijks verkeert te beïnvloeden, daarop een greep te krijgen, daarvan niet vervreemd te raken, omdat een of andere persoonlijke, maar veeleer institutionele autoriteit de gedaante van deze "Umwelfbepaalt". Anderzijds beriep de studentenfraktie zich op de verklaring van minister Veringa n, a. v, de gebeurtenissen in Tilburg op 6 mei 1969 waarin hij onomwonden de volledige autonomie van de betrokkenen op de universiteiten en hogescholen erkende en beloofde niet te zullen ingrijpen. Juist nu het structuuroverleg op gang komt meent de minister echter met maatregelen van bovenaf te moeten komen, neemt hij de bevoogdingsrol van curatoren en senaat, waartegen het studentenverzet zich gekeerd heeft, over en maakt daardoor het overleg in de structuurcommissie zinloos.

Voor de staf, het ATG en de studenten was het dan ook een uitgemaakte zaak, dat een zinvolle basis voor het overleg pas tot stand zou komen door een afwijzen van iedere wettelijke regeling, die niet gebaseerd is op het overleg binnen en met de universitaire gemeenschappen. Senaat en curatorium waren het hier echter niet mee eens. Zij waren blijkbaar blij, dat de minister de moeilijkheden, die zij zich het afgelopen jaar op de hals hadden gehaald, in een handomdraai wilde oplossen. Curator Bartels durfde zelfs te stellen, dat wij blij moesten zijn met het wettelijk kader, dat de minister aan het scheppen was. Dat wil met andere woorden zeggga^dat hij blij is dat de minister paal en perk stelt aan de democratiseringsbewegingen op de hogeschool, In de vergadering van 29 augustus (die bijnêtrtii-tkQmen van dit nummer waarschijnlijk al heeft plaatsgevonden) zal er gestemd worden over een aantal verklaringen^ De verklaringen van studenten ATG en staf wijzen de procedure van de minister af, omdat deze het recht op zelfbestuur in feite ontkent en daarriaee de zin aan het structuuroverleg ontneemt en die van een deel van de senaat, gesteund door het curatorium, juichen een raamwet toe, /~ Aan het einde van de vergadering werd het curat(?rlum voor de zoyeeTste maal door staf en studenten verzocht een antwoord te geven op het ver zoek hun standpunt omtrent hun positie op de hogeschool na de bfeetting openbaar te maken. Ondanks het feit, dat curatoren voortdurend zeggen, op te willen schieten met het overleg, een nieuwe demokratisch^fitructuur te willen ontwerpen, hebben ze drie maanden lang geweigerd enig kommentaar te leveren op het verzoek van de studenten tijdens de bezetting hun funktie ter beschikking te stellen. De curatoren weten, dat de studenten dit alleen maar in de vorm van een verzoek en niet in de vorm van een voorwajjxd^ tot opheffing van de bezetting hebben geformuleerd om hun de kans te geven zonder al te veel gezichtsverlies te vertrekkpïï7WaarschijrJ,i4t zullen curatoren onder druk van studenten en staf wel deze weken met een antwoord komen, maar uit hun houding is niet veel goede wil gebleken en dat doet voor de toekomst van de structuurcommissie het e r g ste vrezen.

NS

•BB

het ontbindingsproses van de moor

OVER DE TILBURGSE TELEVISIEHELDEN Voor de nieuwsgierige krantelezer die indertijd met zoveel slmpatie en een gevoel van "zo zie je maar dat het ook anders kan'' (ordelijk, in kol bert, kortharig, enz.), de dagelijkse nieuwtjes over de keurige Tilburgse fluwele meirevolutie uitspelde en ziph inmiddels tevreden wijdde aan de viering van de nationale feestdag en Duys' hartverwarmende gebabbel vanuit de radiotent op de Dam - om een uur of zes 's avonds opverend voor een sensationele klap op de oranje-vuurpijl veroorzaakt door het vuile tuig van de sosjalistiese jeugd - , voor deze krantelezer is de zju er in Tll^ burg af; het is tevens de tragiek van de op publisiteit beluste progressieve student die zich tot de schare der ervaren bezetters kan rekenen: de kamera is alweer op andere aktualiteiten gericht, enkele trouwe persmuskieten (je begint ze onderhand te kennen, van der Meer voor het Nieuwsblad, Levij voor de Stem, desnabbelaar Wentink voor het Dagblad De Tijd) wonen de wekelijkse perskonferenties van de struktuurkommissie bij, kortom, de opwindingwas van even korte duur als die van een paard dat klaarkomt bij het doorbladeren van Lach 69. ("Ach, was ik maar een van Vollenhoven, een van Amsberg of een andere nationale held met blijvende publisiteitswaarde").

Met het onderling genoegen is de weerbaarheid weer het territorium van een paar hartstochtelijke, gespesialiseerde hobbiel'sten*geworden ( ze hebben in hun vrije uurtjes zelfs een gesloten teeveesirkwie aangelegd). Maar het spook van de revolutie zal na een ongestoorde zomerslaapaan de Costa Brava en het zonnige strand van Terschelling weer rondwaren door de hogeschool. Nieuwsgaarders, professoren, kuratoren, vaders en moeders aller landen, opgelet' Van nu af begint de viktorie en het gedonder in de glazen binnen de witgepleisterde muren en tiekhouten lam brizeringen van de kolleezjezalen.

Toen het vermaarde duo Boekraad en van Nieuwstadt ongeveer een jaar geleden de bestseller "Aantekeningen voor een radenuniversiteit" produseerde, hebben de schrijvers waarschijnlijk niet beseft hoezeer hun voorstel als geroepen kwam voor de regenten van de universiteiten, die al wat bleekjes om de neus zagen, angstig als ze waren voor het noodweer dat over hun hoofden dreigde los te barsten, en dat de meesten onder hen, met de bullepees in de ene, en de Nijmeegse Aantekeningen in de 'andere hand, dan toch hebben overleefd. Was het radenduo tans dood, het zou zich stellig omkeren in het graf, zoals mijn vader het altijd zo aardig wist uit te drukken als hij zich Beethoven in de 20e eeuwse beatkultuur trachtte voor te stellen.

Zo hebben de Tilburgse statistikus Stouthard en zijn medestanders voor de derdejaars sosjologen naar zij het roemen projektonderwijs ingevoerd.

Je mag het, volgens S' verklaringen tijdens een sosjologenbijeenkomst in juli, ook een andere naam geven. Hij vond dat 'enige didaktiese momenten" uit de "Aantekeningen" best aardig waren om over te nemen, dat de tijd overigens niet toereikend was om e r nog langer over te diskussi eren, en zette de "voorlichting" over het (let op de grappige woordspeling - hahaha) MAO- projekt (MAO=samengestelde initialen van de hoogleraren de Moor, Arntz en Oldendorff) onverdroten voort. Sommige geestigaards noemen het reeds nu OMA-projekt ( wat ik eerst erg flauw vond maar wat achteraf een doordenkertje bleek), en dit mag een voorteken heten voor de geanimeerdheid waarmee het komende jaar de sosjale fakiiteit onderwijs zal bedrijven. Dat een van de in deze streken zeer zeldzaam voorkomende hoogleraren met een nog niet door afstomping en v e r zulting uitgeholde psyche al een jaar lax>x projektonderwijs in haar meest wezenlijke vorm van zelfbeheer met een groep van dertig studenten tracht te realiseren en daarin goeddeels slaagt, is voor het fakulteitsbestuur slechts een reden temeer om deze groep te boycotten, door n,l,op louter formele gronden te weigeren de door de groep zelf geformuleerde besluiten omtrent evaluatie als vervanging van de bestaande eksamen eisen ook maar in overweging te nemen, en het verzoek om de bestaande projektgroep in het z,g. MAO-projekt op enigerlei wijze in te passen van de hand te wijzen, wellicht omdat het maar geschiedenis is, wat de matematisi die het in de sosjale fakulteit voor het zeggen hebben, - alwaar het vak metoden en technieken (of "hoe bereken ik anomie?") van de snel stijgende ster Segers onlangs tot hoofdvak promoveerde - kennelijk beschouwen als een aardige liefhebberij voor de student die wat méér wil.

Dat eerder genoemde S. mij in beperkte kring na lang lepelen toevertrouwde, dat de student van het zelfbeheer weleens spijt zou kunnen krijgen en. dat hij daarom huiverig was voor een te ver doorgevoerde vorm, wat e r dus ongeveer op neer komt dat hij de student tegen zichzelf wil bescheriren deed mij onmiddellijk aan God de Vader denken, en maakt uiteindelijk elk tegen beter weten in gekoesterd sprankje vertrouwen (je weet wel, "de basis voor overleg") onzinnig.

Ook bij de eerstejaars- • K g » . '$Stë^ÊMls3SSÊ!ËM^ 'W ^M^^^Ü^ -JÊT- H M ^ M M M M H W H W zittend in een ondergesosjologen wordt vreanc I I lopen weiland, terwijl omgesprongen met het I i h e t water stijgt van projektonderwijs, zo fi I t i j d tot? tijd voor zichzeer zelfs.dat het fskul-1 I z e l f murmelt (hazen teitsbestuur erover • murmelen):" Laten we denkt om, nu puntje bij I I n o g maar even blijpaaltje komt, daar t o c h l | v e n zitten, het zal wel maar geen "projekton- I I w e e r zakken, "Vroeg derwijs"in te voeren. l o f laat zal het onherHroepelijk verzuipen.

Om misverstanden te • Laten we de publisivermijden, als je het 'M ''^m^m,- ^WÊm?- Wt~ . .^^MM^s^^m^^BS iteitsstunts in eenprotreft mag je aan een • I vinsiestad die een u "projektgroep"deelne - 1 fejttfe .... 1 I n i ver site it wil hebben men, maar aan hetein-|l ^ k ^ ^ l e v e n uit het hoofdzetde van het jaar zul je I t e n . Weiger voor de aan de huidige e k s a m e r i I g e k te worden gehoueisen moeten voldoen.

I d e n met een ondeiwijsHet fakulteitsbestuur bc-l 1 metode die bedoeld is houdt het recht voor l o m de student aan het aan de hoogleraren om " • I lijntje te houden en de te bepalen hoe iemand I autoriteitspositie van slaagt of niet. Verge - | | d e dosent te verstevi lijk voor de aardigheid I I g e n , en die daarvoor eens met de oorspron- 1 B d e naam "projektonkelijke gedachten over I s^^^^^É^' lderwijs"nodig heeft.Ga projektonderwijs zoalsW l e e n s "kolleezje "lopen, bijv. neergelegd in de l e n je zult vreemde toeNijmeegse AantekeningP I standen beleven, geen individuele toets maar een gezamenlijke] groepsevaluatie . Afge zien nog van het weinig| stimulerende dreige ment dat tegenwoordig driekwart van kandidaal eksaminandi moet af gaan, Vnn de frisse'.

Kort en goed:laten we ons in godsnaam niet druk maken over het" kuratorium. Het gedraagt zich als de haas in een van Kool^ haas'verhalen die iKees Lenteboom

Voor de nieuwe jaargang van TAS worden mensen gevraagd die in een veranderde opzet willen gaan meewerken aan het tot stand brengen van het blad. Ze zullen samen TAS moeten verzorgen in een uitgebreider team van medewerkers rond een beperkte kernredaktie. De voorkeur gaat uit naar kreatieve personen die al eens eerder van hun belangstelling voor TAS blijk hebben gegeven.

Sollicitanten wordt verzocht vóór 10 september schriftelijk of mondeling kontakt op te nemen met de redaktie, ATSO, Academielaan 9.

atso » mededelingen

f

Globaal overzicht van de activiteiten van de afgelopen twee maanden: 1. voorbereidende werkzaamheden struktuurkommissie (zie elders in dit blad) 2. in de stichting Eigen Huis werd besloten aan het kuratorium te adviseren, de bevoegdheden van de stichting over te nemen en over te dragen aan de ATSO, Indien het curatorium hier positief op reageert, wordt de Stichting Eigen Huis opgeheven, 3. De financiering van de verbouwing van het Eigen Huis is geregeld.

Een bedrag van ongeveer een ton wordt uitgegeven om de vroegere sociëteit van St, Olof te veranderen in een open trefsentrum, medio november zal het trefsentrum volledig ingericht zijn.

4. In verband met het zelfbeheer van het Eigen Huis en een uitbreiding van de gezelligheidsfunksie is overgegaan tot reorganisatie van de Posjet kommissie. Met ingang van 1 september is er sprake van vier kernen: a, de algemene beleidsgroep; sekretaris trefsentrum en sekretaris financiën van de ATSO b, de dagelijkse beleidsgroep: een programmaman, een voor de pubUsiteit en twee zakelijke medewerkers, waarvan een finantieel en een voor het personeel c, de vaste uitvoerders: een dag- en een nachtbeheerder, een administrateur en twee schoonmaaksters d, losse uitvoerders, censoren, disc-jockey's en schoonmaaksters De totale beleidsgroep (a en b) komt minimaal l x per week bijeen. De totale werkeenheid (a t/m d) minimaal 1 x per drie weken.

5. Van 18 t/m 29 werd een atso-seminar georganiseerd rondom de tema's geschiedenis van het socialisme, maatschappijkritiek en universiteit & wetenschap, In het kader hiervan worden door de kritiese uitgeverij van de ATSO drie mappen uitgegeven (verkrijgbaar in de kritiese biblio theek, vroeger Atoom, kamer, waar een ruime keus gemaakt kan wórden uit een verscheidenheid van boeken, mappen en stencils.

Tevens wordt de ruimte gebruikt als leeszaal waar een uit te breiden aantal boeken tijdschriften en mappen, nageslagen en gelezen kunnen worden. Behalve literatuur zullen er ook voorbehoedmiddelen (N, V,S,H,) verkrijgbaar zijn.

Openingstijden voorlopig van 12,SO uur - 14,00 uur op alle werkdagen en dinsdags en donderdags tevens van 17,45'- 18,45 uur 6. In de eerste twee weken van september wordt een introduktie-weekend georganiseerd. De eerste week wofdt georganiseerd onder veranwoordelijkheid van de hogeschool, ATSO-leden en met name de Pochette kommissie zijn sterk bij de organisatie ervan betrokken geweest, Aan het eind van de eerste introduktie-week kan men gratis inschrijven voor de ATSO-week, de tweede week van september.

Het programma vindt U hieronder. De bedoeling is globaal de eerstejaars vertrouwd te maken met de politieke en kulturele leef- en dlskussiesfeer, die zij in Tilburg zullen aantreffen. De ATSO gaat ervan uit, dat eerstejaars zo spoedig mogelijk vertrouwd moeten worden gemaakt met en struktuur gaan zien in wat er zoal omgaat in de Tilburgse Studentenwereld, Dit niet in de laatste instantie om reden van de aanpassingsproblemen die zich ieder jaar weer bleken voor te doen. Oorzaak bleek daarbij dat eerstejaars moeilijk vat konden krijgen op de schijnbare chaos in de studentenwereld. Wij hopen hierin dit jaar een verandering te kunnen brengen.

Maandag I september:

Dinsd Woensdj Donderde

Vrijdf

m.

m.

m

eptember: leptember: september: eptember: eptember:

September: september:

mijt Zaterdr jeptember: oai^iu*™ september: N.B. InBSde weken zijn de POSJET-kommissie

In Posjet: 21 uur Veni Vidi Vici Populaire underground

Zondag ^ s e p t e m b e r : Maand:

leptember: Bovenzaal: ^^pi Diskussieruimte met . rustige achtergrondmuziek 21 uur Voorzaal en Posjet ^ Dinsdi september: Bovenzaal: Zie maandag ;^i 21 uur Johny the Selfkicker mét gijn |||j| poëtische erupties Voorzaal:21 uur Films Woensdf ptember: Andere Ruintes: Disko Posjet creative session: |;||i allerlei materialen zijn Donderdagl Iseptember: aanwezig.

Donderd zelfexpres "iemiddag met Aula Hogeschool: zelfexpr motto: versier de leegte 20 uur Toneelgroep Proloog v Na afloop (+ 22 uur) Dirty Underwear met grote lichtshow Trefsentrum Eigen Huis, Disko Vrijdj ptember: allé avonden toegankelijk voor alle A. T. S. O. -leden

m

Posjet:

Kmeut Peupe|fl| undergroundband '.

Eigen Huis: Posjet en Bovenzaal Disko en social talk Voorzaal: Doorlopende filmvoorstelling slapsticks en politieke films Posjet: Speciale sexyavond en als we niet sexy zijn een gewoon fijn feest.

Bovenzaal: Diöko ^ l l Maranatha: 20 uur: Film: Prima del revoluzione, regisseur Bertolucci.

Eigen Huis: Z-Amerikaanse jamsessions.

'Dag van de (re)creatie ' s middags o. a» Annemarie Prins van Tejater Terzijde, Paul Bartels Leraar sociale academie Breda Jan Spit: Bewegingstheater: Bewth Amsterdam.

SLOTFEEST 20 uur CUBY & THE BLIZZARDS MET GROTE LICHTSHOW - kom met je partner

VAKATURES Voor zo spoedig mogelijk in de beleidsgroep van het open trefcéntrum: frj^rganisator, voornamelijk belast met het dagelijks finantieel beleid. ^ ^OTfiswÉfitsman.

3. Organisator, die zich voornamelijk bezighoudt met het leggen van kontakten in verband met de programma'

de nota ver inga:

Volk en parlement beschouwen minister Veringa in het algemeen als een jong, kundig en zeer progressief man, die als een rots in de branding vai de onderwijsproblematiek staat en veel begrip weet op te brengen voor de wensen van democratiseringsbewegingen aan de hogescholen en universiteiten in Nederland. Het lijkt daarom vreemd, dat juist op de laatstgenoemde instituten de weerstanden tegen het beleid van de mvrister steeds groter worden. Maar wie zich wat meer verdiept in de onderwijsproblematiek, wie zich de moeite getroost om naast de oppervlakkige perskomm'entaren de notaas te lezen, die de regeringskommissarissen Posthumus en Maris en nu de minister zelf ter tafel brengen zal spoedig inzien, dat het beleid van de minister een hypocriet beleid is, omgeven met een aureool van bereidwilligheid, maar in de kern door en door reaktionairt Dit be leid heeft in juni van dit jaar zijn voorlopig hoogtepunt bereikt in de nota bestuurshervorming universiteiten en hogescholen, kortweg de nota Ve ringa genoemd, die naar procedure en inhoud een rechtstreekse aanval is op het streven naar zelfbestuur.

De gevolgde procedure onQ^ Aanvankelijk leek de minister bereid te wachten met bestuurshervormingen totdat de ideeën over demokratisering op de universiteiten en hogescho len zouden zijn uitgekristalliseerd in konkrete hervormingsplannen, waarop de minister dan Mjn nieuwe wetsontwerp zou kunnen baseren. In de pers zette de minister zijn standpunt hierover o, a. als volgt uiteen: "De mensen hebben recht op diskussie. Dan kun je ook niet beginnen met stellige uitspraken" (VN 17 mei 1969) "Ik aarzel om mezelf al te snel en dus ondoordacht in de diskussie te werpen. Ik hecht sterk aan zelfbestuur" (AD 18 juni 1969) Ongelooflijk nietwaar, die bereidwilligheid van de minister'. Maar vond hij het op 18 juni nog te snel en dus te ondoordacht om zich in de diskussie te mengen, op 19 juni (één dag later dus) achtte hij de tijd rijp om met een nota te komen, waarmee hij zich niet alleen in de diskussie mengde,maar waarin hij zelfs "de globale uitgangspunten, die ten grondslag zullen liggen aan het ontwerp van wet tot wijziging van de Wet op het wetenschappelijk oncjerwijs, dat,de-regering in het begin van het parlementaire zittingsjaar 1969/1970 denkt in te dienen"formuleerde.

Dat houdt dus in, dat op de derde dinsdag in september de minister aan de kamer gaat voorstellen om ons van bovenaf "hervormingen" te gaan opleggen, waarvan hij zelf in Vrij Nederland van 17 mei meende te moeten zeggen: "ik ben bang, dat als ik het zou willen opleggen, dat dan die hervormingen in feite niet gaan werken, omdat niemand wezenlijk betrokken zou zijn bij die hervormingen."

Van de wens van de formeel nog machteloze geledingen op universiteiten en hogescholen (t,w, staf studenten en overig personeel) om in overleg zelf hun bestuursstructuur te mogen bepalen, van hun strijd tegen van bovenaf opgelegde bestuursstructuren heeft de minister verbaal veel geleerd.

Maar in de praktijk doet hij een tot mislukken gedoemde poging om zijn macht over het wo te handhaven; nu zijn stromannen (curatoren en het overgrote deel van de senaten) niet langer in staat zijn hun instellingen volgens de stringente ministeriële richtlijnen te laten funktioneren. Nadat de curatoren van Tilburg zich blameerden, het Openbare Ministerie en de Minister vanjustitie (de "eerste hulp bij ongelukken" van Veringa)faalden en de senaat van Nijmegen zich de woede op de hals haalde van de algemene universiteitsvergadering meent de minister "de onrust, die de vormen van een krisis aanneemt" nog te moeten vergroten door nieuwe autoritaire maatregelen. Dat hij hiertoe gedwongen is onder de politieke druk van industriële machtsgroeperingen blijkt niet alleen uit de tegenstelling tussen zijn uitspraken en zijn overhaaste procedure maar ook uit de inhoud van de nota.

faillissement van S zelfbestuur

De inhoud De minister tracht met zijn nota de pogingen om een werkelijk demokratische bestuursstructuur in te voeren te torpederen. Voert hij ogenschijnlijk het medebeslissingsrecht voor alle geledingen op alle nivoos door d. m. v, een uit de geledingen gekozen universiteitsraad, in feite handhaaft hij zijn centrale toezicht door een dagelijks bestuur, dat bestaat uit een aantal professionele managers, die de macht aan de geledingen onttrekken en daardoor de bestaande gezagsverhoudingen bestendigen. Blijkens de nota is voor de minister demokratisering identiek met het instellen van een loos praatorgaan en het veranderen van de naam curatorium in "vertegenwoordigers van de maatschappij". Hij stelt het in zijn nota als volgt:"In deze gedachtengang draagt het bestuur, naast een externe verantwoordelijkheid tegenover de minister van onderwijs en wetenschappen en, wf)t de landbouwhogeschool betreft, tegenover de minister van landbouw en visserij, een interne verantwoordelijkheid tegenover de universiteitsraad, die als exponent van de universitaire gemeenschap het midden houdt tussen een college van algemeen bestuur en een universiteitsparlemenf'.

Wat dat in de praktijk oplevert blijkt uit het volgende: het dagelijks bestuur wordt door de Kroon benoemd; het vergadert besloten en maaktsleclts zijn conclusies bekend; het is niet afzetbaar door de müversiteitsraad; het heeft de dagelijkse leiding over alle centrale diensten; de universiteitsraad is slechts één orgaan temidden van vele waarmee het onderhandelt, wat het haar mogelijk maakt om alle informatie en kommunikatie naar zich toe te trekken. De overeenkomst met het huidige curatorium is treffend. Het overwicht op de universiteitsraad wordt nog gecompleteerd doordat de minister in de raad de tegenstellingen tussen enerzijds de senaat en de kunstmatige geleding "vertegenwoordigers van de maatschappij"en anderzijds de overige geledingen institutionaliseerd, waardoor hij de universiteitsraad degradeert tot een praatorgaan, dat niet in staat is zich ook maar eniszins tegenover het dagelijks bestuur waar te maken.

Het is duidelijk, dat de minister mèt'zijn nota niet getracht heeft om tegemoet te komen aan het verlangen naar zelfbestuur, aan de wil tot fundamentele hervormingen in de bestuursstructuur; zijn enige doel is het oliën van de bestaande autoritaire structuur iu dienst van de produktiviteit en de doelmatigheid en daarmee in dienst van een minderheid, die de sociaal-economische situatie in Nederland beheerst. Het is belangrijk de minister er op te wijzen dat de heren curatoren van Tilburg in mei van dit jaar met een ongeveer identiek voorstel tot instelling van een universi teitsraad zijn gekomen en dat zij toen enkel en alleen hoongelach hebben geoogst. Misschien dat de Minister daaruit zijn conclusies wil trekken', N,Scheerder

Reeds meerdere malen heeft de T.S.W.H, langs deze en ook andere wegen aan haar bestaan en doeleinden kennis gegeven. De bedoeling van deze publikaties is steeds geweest een bijdrage te leveren, aan de realisatie van wat de werkgroep zich in eerste instantie'voor ogen heeft gesteld, n. I. de opvang van studenten, die wegens.moeilijkheden betreffende hun seksuele geaardheidkontakt willen zoeken met anderen, die soortgelijke problemen hebben ervaren. Het zou dwaas zijn met deze publikaties door te gaan, indien zij op den duur geen enkel effekt in deze zin blijken te sorteren. Aangezien dit niet gebeurd is, stel ik mij dan ook voor met deze laatste publikatie de reeks te beëindigen. Indien wij de gebruikelijke percentages mogen doortrekken voor Tilburg, zouden e r onder studenten van Katholieke Hogeschool reeds plm. 100 moeten zijn, die hoofdzakelijk homoseksueel zijn aangelegd. itc-i; Dat er bij de werkgroep tot heden toe slechts 15 leden zijn aangesloten en dat er verder nauwelijks van enig homofiel gedrag blijk wordt gegeven wijst er overigens op, dat ons werk nog lang niet beëindigd kan zijn. Wij moeten aannemen, dat een grote groep studenten zich ofwel latent homofiel gedraagt, ofwel verkeert in een toestand van onbewuste verdringing van een homoseksuele aanleg, ofwel onzeker is over zijn aanleg, doch daarmee niet de stappen onderneemt die wij juist zo belangrijk vinden: namelijk het zoeken van kontakt met eventuele soortgenoten.

Dit alles moet zich wel laten verklaren uit het feit, dat de sfeer en de gemiddelde opvatting in de Tilburgse studentenwereld nog niet geheel klaar is met het verschijnsel homoseksualiteit en dit nog niet als volledig normale gedragsvariant heeft aanvaard. Op basis van onze ervaring moeten wij evenwel stellen, dat daar in de praktijk niets van is gebleken. Eerder is van een positief accepteren sprake, tot het nivo zelfs van een feite lijk wat irritante overmaat aan belangstelling en welwillendheid. Indien bovenstaande veronderstelling nog juist is, moeten wij dus aannemen, dat buiten ons om en zonder dat daarvan wordt blijk gegeven opinies en oordelen bestaan, die minder gunstig luiden. In dit geval zouden wij gaarne een diskussie daarover tegemoet zien. Wellicht heeft het ook ontbroken aan een sterke aktie onzentweegs. Wij hopen hierin in het komende jaar verbetering te kunnen brengen met name doordat zich geïnteresseerde medewerkers, homo- hetro- bi- of a- , aanmelden voor een uitbreiding van ons 'potentieel'.

Een andere niet te onderschatten verklaring jzpu kunnen zijn, dat velen, die met het probleem zitten, om tweeerlei redenen niet tot een akseptatie komen, welke f akteren nauw samenhangen: 1) men heeft zelf nog morele of andersoortige bezwaren tegen het verschijnsel van seksuele varianten, i . e . de homoseksualiteit, In dat geval zou ik nogmaals willen aanraden het op het ' gemiddelde publiek' afgestemde boekje van dr, Sengers, : 'gewoon hetzelfde?', dat is uitgegeven door Paul Brand en voor een bescheiden prijs in de boekhandel verkrijgbaar is, 2) Men gaat er zonder meer van uit, dat de omgeving het wel niet zal aan vaarden , Ik geloof, dat men dan in Tilburg zijn omgeving nogal onder schat, In feite doet men aldus aan zelfdiskriminatie. Zelfs geloof ik, dat - zeker in bepaalde kringen - op den duur de mogelijkheid aanwezig is om zich noch eenduidig homo noch eenduidig hetero te gedragen. In ieder geval moet er de ruimte zijn om zich hetzij uit experimentele overwegingen, hetzij uit biseksuele geaardheid naar behoefte homo en hetero te gedragen.

Ik ben mij er stellig van bewust dat vele andere overwegingen een rol kunnen spelen, zoals de verhouding tot het ouderlijk milieu, de overweging dat misschien de studentenwereld wel positief is, maar dat het daarbuiten nog erg tegenvalt, terwijl het student-zijn toch een tijdelijke aangele genheid is, Hierop kan men antwoorden, dat de homoseksueel zich nooit zonder schade zal kunnen aanpassen aan een afwijzende omgeving. Niet te onder schatten zijn de psychiese deformaties, die hierdoor vaak onbewust kunnen ontstaan. Onverschilligheid, vervreemding, eenzaamheid, antisocialiteit, onbevredigende kompensatie in politieke e. a. dogmatismen, zijn de ziekelijke gedragskategorieën waarin de homoseksueel verzeild kan raken, die weigert zich in te zetten voor een volledige akseptatie van zijn persoon door zijn omgeving, en door zichzelf.

•Het zou verkeerd zijn te menen dat in het bovenstaande de gehele ideologie van de T. S.W.H, is neergelegd. Het tegendeel is waar. Bij een studie over seksualiteit als menselijke gegevenheid, blijkt dat de homoseksuele problematiek lang niet de enige is die zich rond de seksualiteit stelt, doch dat er een veel dieperen en meeromvattende kritiek op het tegenwoordige seksualiteitsbeleven van toepassing is, waarvan de homoseksualiteit een aspekt is. In feite verzetten wij ons tegen klakkeloze gelijkschakeling van de homoseksualiteit met de aktuele hetero-instituties. Bovenstaande gedachten zijn ontwikkeld met als uitgangspunt: welke schade lijdt de mens, die zich in zijn konkrete omgeving niet geheel vrij kan gedragen op hetge bied van zijn seksuele aanleg? Hoe moeten wij in eerste instantie het individu helpen voorkomen dat het hierdoor psychologies wordt ontwricht. Het gaat hierin om enkele aktuele milieu-hygieniese en psycho;hygieniese faktoren, die konkrete psychiese schade voor studente, kunnen veroor-zaken, In het kort gezegd verzet de sekspolbeweging zich tegen autoritaire beginselen in de primaire leefeenheid van de mens, i,c, met name hel gezin, j Onder putoritaire beginselen wordt verstaan het feit, dat in de verhoudingen tussen de leden van het gezin bepaalde posities als vanzelfsprekend kwalitatieve macht en invloed kunnen uitoefenen op andere posities. In het gezin zijn de autoriteiten de ouders, doch ook de man t. o. v. de vrouw, de ondergeschikten zijn de kinderen. Doordat de kinderen met autoriteiten worden gekonfronteerd worden zij vertrouwd gemaakt met de typieseelementen van de autoritaire verhouding, liever gezegd zij internaliseren de autoritaire beginselen in hun zielsstruktuur, waardoor deze wezen lijk in een bepaalde richting wordt vervormd en wel die van de vrijheidsbeperking. Immers wezenlijk voor het autoritairisme is dat iemands oorspronkelijke mogelijkheden en kreativitelt wordt verdrongen doordat richtlijnen van buiten af worden gesteld. Tevens wordt, cbo rdat de kinderen autoriteitsgevoelig worden gemaakt, in hen de basis aangelegd voor facisme, d,w,z,psychiese kondities als autoriteitenvrees, onderworpenheidszin en leiderschapsbehoefte worden gekweekt. Onder invloed van enkele kondities kunnen de kinderen zichzelf tot uitgesproken autoriteiten ontwikkelen. Hier zij te denken aan bijv. de oudste zoon of dochter, die zich het meest aan de ouderlijke macht aanpast en hun gezag op den duur over neemt. Hoewel facisme dus niet de typiese waarde is van de Nederlandse samenleving en door de volksmond juist wordt verworpen is de gezinsgëwijze opbouwvan de maatschappij daarentegen een typiese struktuur voor fascistiese vorming..

Menigeen zal zich nu afvragen of de moderne ouders nu inderdaad zo autoritair zijn. De nieuwere denkbeelden die in deze maatschappij opgeld doen verwijzen er immers toch naar, dat'een verstandig ouderschap' grotere vrij held bij de opvoeding impliseert.

Om het schijnkarakter van deze vrijheidsvergroting aan te duiden is het nodig na te gaan wat de betekenis is van het autoritaire beginsel in het gezin. Het gezin is tot nu toe het opvoedingsmechanisme geweest in deze maatschappij. D. W. Z. dat alles wat deze maatschappij waardevol heeft gevonden via het gezin aan haar nieuwe leden moet worden overgedragen. Met name moet worden overgedragen de veelgeprezen 'degelijkheid', het 'harde werken' en de soberheid in het genot van andere naar ons Inzicht even belangrijke of nog belangrijker menselijke behoeften of gedragsexistentialen bijv. de seksualiteit. Dat deze degelijkheid op de voorgrond wordt geplaatst is niet toevallig. Wij moeten dit histories verklaren. Gegeven immers de initiële verhouding tussen mens en wereld is eeuwenlang de strijd om het bestaan de eerste opdracht ge .veest van de mensheid. In het proces waarin de mens zich heeft moeten uitwerken boven de vergeleken bij zijn primaire behoeften ontoereikende materiele kondities, heeft hij met behulp van zijn vermogen tot planning, organisatie en effektieve aanpassing, gedragswijzen- en voorschriften ontwikkeld, die waren afge stemd op een doelmatige verruiming van deze kondities. Alles werd gezet naar de hand van de welvaartsvermeerdering, ook de seksualiteit. De ze was slechts zinvol en moreel toelaatbaar voor zover zij de degelijkheidskultuur beaamde, bijv. voor zover zij een sterk nageslacht garandeerde. De onderdrukking van al haar andere mogelijkheden stond in dienst van de welvaartsvermeerdering. Wij kennen bijv. uit vroegere tijden het beeld van de ideale echtgenote, aan te duiden als de Terme Marie, die naast het voortbrengen en zuinig opvoeden van 12 kinderen dagelijks 40koei en weet te melken. Wij kennen ook de brave Hendrik, het opvoedingsidool van de vorige eeuw, die arbeidszaam, weinigzeggend en vooral braaf is, maar van wie wij blijkens de jongste psychlatriese inzichten weten, dat hij langs achterdeurtjes graag eens 'vieze' spelletjes mag doen met vriendjes.

Geschetste historiese beweging is te begrijpen en men kan er niet over oordelen. Sinds evenwel door de ontwikkeling van het kapitalisme en de onevenredige verdeling van produktiemlddelen en de welvaartsgoederen de handhaving e n verhoging van de produktivitelt steeds meer in het belang is gekomen van kleine groepen van de bevolking en steeds minder- door de kapitalistiese uitbuiting- het feitelijke belang werd van de rest van de samenleving, staat de onderdrukking van de seksualiteit steeds meer en regelrecht innlienst van deze kleinere groep, het esthablishment. Deze groep is dan ook de grote representant van de degelijkheidskultuur en van onvrije burgelijke orde, die diep in de maatschappelijke struktuur is verankerd. Ook nu nog is een vasthouden aan de seksuele verdringing funktioneel voor de voortzetting van haar positie. De vrijheden in de seksua liteit nemen ogenschijnlijk toe, en de producent werkt dit in de hand door bijv. de reklame. Maar het is geen wezenlijke bevrijding. Alles blijftv in het oude stramien van huwelijk en gezin. Voorechtelijkheid worden toegestaan, maar in het verlengde blijft toch het gezin; voortplanting wordt van seksualiteit ontkoppeld, maar zij blijft gebonden aan het gezin, dat, datgene waar het om gaat, de degelijkheid en burgerlijkheid moet overge dragen aan de nieuwe leden van de samenleving. De seksualiteit wordt niet fundamenteel bekritiseerd, eerder wordt zij gelicht uit het oorspronkelijk geïntegreerde verband, dat zij in de mens heert; als geïsoleerd welvaartsgoed wordt zij te koop gepresenteerd, samen met het nieuwe kostuum, samen met de deodorant en met het nieuw gasfornuis. Van bevrijding is geen sprake, eerder nog van een verdere pervertering van het oergegeven, n.l. in de zo genoemde konsumptieseks, waartegen de sekspol beweging zich scherp kant. de konsumptleseks immers doet de slapende konsumptieslaaf menen dat hij vrijer wordt en nu meer mag ; daardoor misleid zij hem niet alleen en geeft zij op den duur aanleiding tot algemene' neurotisering van de maatschappij, maar tevens neemt zij de energie weg die nodig is om de mensheid in krities verzet te brengen tegen de rqpres sieve orde.

Opheffing van het gezin, anti-autoritaire en seksbeamende opvoeding, reorganisatie van de maatschappelijke strukturen door opheffing van het kapitalisme, dat tevens eigenbelan g en antisosialiteit in de hand werkt( ontwikkelingslanden'.), socialisering van de produktiemlddelen, demokratisering van het onderwijs als anti-autoritaire herstruktuering, zijnde kritiese punten van de sekspolbeweging.

Tot slot wil ik er nogmaals op wijzen, dat dit artikel veel te kort is om een goed inzicht te geven. Het is van het grootste belang dat iedereen zich uit eigen beweging wat meer Inzicht gaat verwerven in deze denkbeelden. Nochtans hoop ik i e t s van de essentiële punten te hebben overge bracht.

Wilfried Martens, na1 Voor'kontakten mét de T, S. W. H. kan men zich wenden fot: mens T,S.W.H, en Sekspol Wilfried Martens, prof. Verbèrnelaan 52 -,72942 Ton Lugtenberg , prof. Verbèrnelaan 114- 74987 Wim Kuipers, voltstraat 65 Prof. dr. J. Godefroy, Gijselstraat 6 Diessen 04254-209 of K. H, Voor kontakten met Sekspol kan men zich wenden tot alle bewoners van Goirkestraat 158, of Wilfried Martens

mm

IWiiWiSffiKÜSJSS!

m

Als ik op mijn bruine horloge kijk, verdwijnt het paardehoofd van de grote wijzer tussen de kaken van wat ik in de afgelopen jare n het meest heb leren liefhebben: de gespierde nekken van de kuratoren bartels, loevendie & struyken. Op de achtergrond, tussen de bloeiende cyclamen, oefent rektor-magnifikus scheffer, zijn iets teerdere spieren op een roodgeverfde hometrainer. Zijn snor blijkt volgegroeid met ijspegels, \vaarnan hij hartstochtelijk zit te sabbelen. Vlak onder de grijze wolken raast een veelkleurige hengst, die voortdurend, goddelijke paardevijgen laat < eerdnlen op dit Oostenrijks alpenlandschap, paardevijgen echter, die bij langdurige emotieloze beschouwing, gevuld blijken te zijn met de ogen van de wereld, en die men, smakelijk opgedist in krantesnippers, aan iedereen zou kunnen verkopen als oplossingen voor de struktuurproblemnn van de universiteiten.

Er loopt een naakt meisje, met borsten als ballonnen, en tepels als gloeiende sigarettenpunten, door de met afval van de gemeente-reinigings dienst gevulde dakgoot. Scheffer brult té luid: "Houdt Uw Stad Rein".

De kleine wijzer toont nu de lente, maar verwondt daarbij mijn linkeroog. Er vloeit bloed in, overdadig, maar zonderling gekleurd. Min of meer plotseling schijnt de zon op het riet langs de vijver, waarin, op het middelpunt, een teeveetoestel op een paaltje gespijkerd staat. Het toont de kaken van dat wat ik in de afgelopen jaren het meest heb leren liefhebben: de gespierde nekken van de kuratoren bartels, loevendie & struyken.

Op de achtergrond, tussen de bloeiende cyclamen

er -.voonde een boer op een open plek in het bos, er stroomde een smalle beek naar zijn huis en verdweer. even onder de muren door, kwam inde keuken boven en vervolgde zijn weg. er zwommen rode vissen in de'beek, met zachte vinnige uitsteeksels, een grote (duimgroot) groengerande anus. er was een fuik opgezet in de beek, waaraan een automatiese machine zat, die we werken lieten op zonne-energie, zodat hij als er een vis in de fuik zat, het beest voorzichtig in een grote bak met water zwiepte, de vissen hadden grote scherpe tanden, die de boer er eerst met een tang moest uittrekken voordat we de vissen zo konden dresseren dat ze uit onze handen aten, en met dankbaarheid nuttige werkzaamheden ver -. richten in het huis, zoals het omzetten van kroos in een voedzaam soort mest, dat gekookt in het water uit de beek, erg lekker smaakte, alleen als de zon verdween, kon de machine niet werken, dan hielden we ons bezig met het bebouwen van de open plek. er groeiden vlezige bloemen die eetbaar waren, en die we ook vaak als beloning aan de ijverigste vis voerden, in kleine stukjes gehakt, want de vissen konden zonder tanden niet kauwen.

pik-pik, deed de vogel in de vette worm die hij zo juist gevonden had. op zijn rode bek lag een vrolijke glimlach, de randen van zijn snavel wa ren lekker zacht.

De mooiste gelegenheid om je groene kamer te verlaten is 's avonds, vlak nadat de zon is ondergegaan, de straatlantaarns door het feit dat ze hun wazig licht verspreiden aangeven dat het tijd is om zonder reden of ten hoogste met het doel een zinloos bezoek te brengen aan vrienden of kennissen, die ook allen, alleen, met zijn tweeën, of in grotere groepen, maar toch altijd alleen, groene kamers in overleden huizen bewonen, de straat op te gaan en als het dan regent, dan is de situatie haast absoluut ideaal, omdat de meeste mensen in allerlei weersomstandigheden een veront schuldiging ontdekken om het kommando van de ontstoken straatlantaarns te negeren en dat te doen waar ze hef meeste zin in hebben: masturberen, met hun vrouw naar bed gaan, binnen vier uur, nax dex konstantex dreunex vanex hetex grijzex schimmerendex televisiebeeldex tex hebbex ontvangex.

Dan is de straat het echte rijk der vrijheid, als plaats, en niet als warrig oneindig beeld zoals het beschreven is in de boeken die tegenwoordig door iedereen (ook door mij) gelezen schijnen te worden en zoals het zoveel trekken aan een televisieontvanger verwant heeft. Het asfalt krijgt een nieuwe betekenis, de huizen veranderen van inhoud en doel en de mogelijkheid ontstaat om een werkelijkheid geschapen te zien worden die zinVoller en gelukkiger is dan de angst en het mos, door mijn gedachten en dromen hun eigen, onbegrijpelijke en wijze loop te laten. De enige ma nier om nog vrij te zijn: dromend op straat. Motregen. Straatlantaarns.

als ik op. mijn bruine horloge

Als ik iemand zou doden (en misschien is het dat wel wat ik het meeste wens, wat de diepste bevrediging van mijn intense en dus verborgen behoeften vereist) dan zou het onmogelijk zijn mijn slachtoffers tot een vast lichaam te laten worden. Ik zou niét in staat zijn de ontelbare keuzes, tussen een mooi of een lelijk meisje, een jonge of een oude man met bruine of met grijze ogen zelf te maken. Het beste zou zijn het lot te laten beslissen, het slachtoffer zichzelf te laten kiezen en ik onr wetend te blijven van zijn of haar identeit. En pas de volgende ochtend in de krant te lezen of per toeval vernemen: Dat Bij Het Roken Van De Door Mij Met Rode Fosfor Gevulde Sigaret Een Jonge Vrouw Van 34 Jaar Om Het Leven Was Gekomen.

De Dood Met De Verbrande Longen Was Zeer Pijnlijk.

het was helemaal niet zo moeilijk als we gedacht hadden om van de smalle richel waarop we een kwartier gerust hadden, met een stevig touw dat we gelukkig hadden meegenomen, tot in de dakgoot van het gebouw af te dalen, en daar stonden we dan, het waaide en het regende, het werd zoden ker dat je al op de hoek van het huis stond, voordat je het merkte en bijna naar beneden flikkerde, als je riep, kaatste het geluid tegen de berg wand en de (hoever beneden ons liggende?) rotsachtige bodem van het dal. ik liep van achteren tegen haar aan en hield haar zacht vast. ik verlangde naar haar. we deden het, erg snel, op het Schuine dak, naast een dakkapel, in de luwte van de wind . . .

het is natuurlijk wel zeer begrijpelijk dat in die tijd, toen het naderen van een uiterst harde oorlog overduidelijk werd, want de generaals en de regerihgeh van alle landen deden steeds dreigender uitspraken, en de lonen van de arbeiders daalden, terwijl ze in de wapenfabrieken steeds zwaarder werk moesten verrichten, dat toen de mensen zich steeds meer (altijd steeds meer, of beter .)

Ik zou wel eens willen zien wat er van hun rode albino-ogen en hun witte, pigmentloze huid overbleef als de zon de kamer zou binnenvallen door een scheur in de dofzwarte verf die ze zorgvuldig op de kleine raampjes hadden aangebracht. Misschien was het ritme onjuist. Of de gefilterde lucht door een fout in de air-conditionlngsinstallatie kurkdroog. Of misschien was het ook wel een kleine vergissing - door de verveling verslapte aandacht - bij het afstellen van de wekker op een half uur na zonsondergang (het tijdstip dat het daglicht zo zwak is dat het te verdragen is op hun tere huid) zodat ze, niets vermoedend, de zware gordijnen zouden openen om door veel te felle, en nog volop met deeltjes gevulde zonnestralen gebombardeerd te worden.

weiger te doden wel

In NederlaTBr worden jaarlijks duizenden opgeroepen voor het vervullen van de militaire dienstplicht. De meesten vinden dit vanzelfsprekend en gaan in dienst. Anderen denken erover dienst te weigeren.

In Nederland is het weigeren van militaire dienst wettelijk toegstaan. Iedereen kan zich beroepen op de Wet Gewetensbezwaren Militaire Dienst.

Volgens deze wet hoeft iemand die gewetensbezwaren tegen militaire dienst heeft, deze niet te vervullen. In plaats daarvan is hij echter verplicht tot het vervullen van een vervangende burgerdienst, welke 23vmaanden duurt, (tewerkstelling bij een rijksinstelling) Ook bestaat thans de mogelijkheid vrijstelling van deze 23 maanden burgerdienst te verkrijgen door 2 jaar te gaan werken in een ontwikkelings land.

Om erkend te worden als gewetensbezwaarde en in burgerdienst tewerkgesteld te worden, moet je voor een commissie verschij nen, die de op rechtheid van je bezwaren onderzoekt. Gewetensbezwaarde is de nogal hoogdravende term voor iemanddie om algemeen tnenselijke of godsdienstige redenen deelname aan of voorbereiding tot elk oorlogsgeweld ten ene male verwerpt. / ^ \ De vraag: wet of niet in militaire dienst gaan?, is belangrijk genoeg om het voor en tegen terdege te onderzoeken. Wie in dienst gaat, verklaart zich bereid mensen te doden in omstandigheden waar van zelfverdediging meestal geen sprake is. Op wat voor manier men aan het doden ook mee werkt; men is er zelf verantwoordelijk voor. Daar komt bij dat een oorlog met moderne middelen onvgrmijgelijk tot totale vernietiging leidt.

Verdere inlichtingen kun je schriftelijk of mondeling krijgen bij onderstaand kontaflctadres.

Werkgroep Dienstweigering Tilburg, Maranatha, Maandag en donderdag 19-21 uur. "•"

3 ^ ^

wie

»

SaiSoenen* niets schets mijn verbazing, toen afgelopen vrijdag, de mij als zodanig als een vrijwillige marteling tegemoet geziene herstelling van de zesm; delijkse kennismaking met meneer govaert, plotseling een voor mij aangename wending kreeg, gewend als ik was aan de langzaamaan-dooddrukle. de-kracht van de helse masjiene, het pijnigende tuig, kon ik na het kommande: spoelen maar, aan de tevreden glimlach op govaerts gezicht zien dat hij klaar was.

Wst" *$$% WÊêrk^ ^èl ja, meneer, u bent nogal verbaasd, geloof ik, maar u bent niet de eerste die een onuitstaanbaar vernietigende houding aanneemt tegen ons tandart sen. wij zijn niet voor niets de kwelgeesten die door alle klassegrenzen heenbreken, de weldoeners, de verlossers uit onleefbare oorden, de ge nieters van de mensheid, dank zij een simpele verbetering ontwikkeld door de meest eminente intellektuelen op aarde, ja, meneer doordat het amerikaanse ruimtevaartprojekt dusdanige eisen stelde aan de te hanteren materialen, kon men na jarenlange intenzieve proefnemingen een lege ring ontwikkelen, die in staat bleek de hitte te weerstaan, die optreedt, als de kogels in een lager 1000 of meer omwentelingen per minuut maken, de tot voor kort gebruikte koperen lagers hebben nu bijna voorgoed afgedaan. dus er zit toch iets pozitiefs in de amèrikaanse ruimtereizen, overdacht ik bijna juichend; ik die jaren gevloekt en gekermd had dat amerikaas landing op de maan ten koste zoagaan van miljoenen mensenlevens, dank zij de enorme A^g^^jking die amerikaas industri^, opliep door de siestematiese onttrekking van steeds meer grondstoffen tegen belacheluk lag:e prijzen, uit zuid-amerika en andere kontinenten. dit gepaard gaande met de wens van v amerikaas industrie een steeds grotere greep te krijgen op,de wereld-ekonomie, heeft een grote reklamekampanje voor amerikaas p r o dukten noodzakelijk gemaakt, dat zij er niet voor schromen bij deze kampanje mensenlevens te offeren, blijkt wel uit het optreden van de nasa,na de mislukte start van apollo .1 op 18 januari .1967, waarbij drie astronauten om het leven kwamen, toen de nasa alle mogelijke moeite deed om een onderzoek te vermijden, omdat dat vertraging in de rees met zich mee zou brengen, ''en anders winnen de russen'', is een veelgehoorde kreet, dat ze daarbij nog opmerken dat het hele projekt in het teken van de vrede staat en een vredig karakter heeft, is des te hipokrieter, daar de ineen ekstatiese hiepnoze geraakte tee-vee kijkers en andere sjovinisten (miljoenen bleven de hele nacht op), een gemakkelijke prooi waren voor de verkopers van massaprodukten, die hun advertenties met maansimbolen overstelpten.

Wm liP^ hitlers kapabele VI en V II bouwers konden handenwringend toezien, hoe de nu zo onschuldige dinamietladingen die toen gebruikt werden, vervangen zijn door een veel gevaarlukker lading: de ekonomiesé ekspanziedrift, de wil tot overheersing en onderdrukking. heel de amèrikaanse politiek is een marionettenteater in handen van het grootkapitaal, vier marionetten mochten 20 juli de hoofdrol spelen: drie soldaten en een lappenpop, nixon. nixon die iedere keer als hij zijn grijnzende kop ergens liet zien miljoenen in ekstaze bracht, die een wig probeert te drijven in het kommunistiese blok, om zodoende amerikaas industrie als alleenheerser op aarde te vestigen, als zij elkaar hebben vemie

tigd

- •

W*

Si

al deze fatalistiese gedachten schoten mij door het hoofd toen ik zo in die stoel zat, dus al die miljoenen vermoorde mensen in z.o. -azië al diehon gerende mensen in afrika en zd. amerika, al die miljarden uitgegeven dollars, hebben god-zij-dank toch nut gehad. met een kleine teut in mijn broek van opwinding verliet ik de spreekkamer, een klein kindje dat op straat met een pop zat te spelen, trapte ik de pop uit de handjes, die ik met een paar felle klauwbewegingen in stukken scheurde . "zo'', dacht ik, "dat is dan mijn deel, toen ik omkijkend grijns de naar het kind, alsof ik haar grootste weldoener was.

HlS&'i ^Ss

•M