Tilburgs Jaargang 2
Hogeschoolblad
maandblad
Redactie: R. M. Lapre W. F. M. Kuiper J.J. Sijben Redactie-adres: Hogeschoollaan 225, Tilburg
n u m m e r 10
oKtober 1 9 6 5
J. M. M. de Swart P. J. P. Tak H. A. M. Wagemakers J. J. M. de Bont (Hoofd Bureau Senaat)
Mededingingsrecht Inleiding In het volgende wordt gepoogd de lezer een — zeer schetsmatig ^ beeld te geven van wat onder mededingingsrecht is te verstaan en van de verschillende categorieÍn rechtsregels die tot het mededingingsrecht behoren Vooreerst de vraag W a t is mededingingsrecht' Vooropgesteld moet worden dat het mededingingsrecht slechts die rechtsregels omvat die gedragingen en rechtsbetrekkingen in verband met de economische mededinging normeren Rechtsregels die betrekking hebben op andere verschijnings vormen van de mededinging in sociologische zin (waarvan de economische mededinging een verschijningsvorm met eigen specifieke kenmerken is) behoren met tot het mededingingsrecht Verder worden in het juridisch spraakgebruik ook de rechtsregels die betrekking hebben op de mededinging bij de vorming van ruilverkeersrelaties m b t arbeid in loondienst niet gerekend tot het mededingingsrecht maar tot het arbeidsrecht Is aldus het terrein, binnen hetwelk het mededingingsrecht wordt aangetroffen enigszins afgegrensd een enigszins bevredigende definitie van dit recht is niet gemakkelijk te geven De verschillende onderdelen van het mededingingsrecht worden gekenmerkt door een specifieke betrokkenheid op de economische mededinging die men bij andere delen van het recht (ook bij het voor het economische leven en voor de economische mededinging relevante recht zoals b v het ondernemingsrecht, het belastingrecht) niet aantreft Overigens hebben die onderdelen van het mededingingsrecht echter, zoals WIJ zien zullen, een nogal uiteenlopend karakter hetgeen het formuleren van een bevredigende definitie bemoeilijkt W I J zullen dan ook eerst de verschillende soorten mededingingsrecht de revue laten passeren en pas daarna pogen tot een definit'e van het mededingingsrecht te geraken
De n o r m e n betreffende de behoorlijkheid In d e mededinging In 1915 werd in het Wetboek van Strafrecht een bepaling opgenomen (art 328 bis) waarbij oneerlijke mededinging, voorzover plaats vindend door middel van een bedriegelijke handeling, strafbaar werd gesteld Deze bepaling heeft weinig betekenis gekregen vooral doordat de rechtspraak zware eisen stelt voor het aannemen van een bedrieglijke handeling. V a n veel grotere betekenis is de mogelijkheid van verweer tegen onbehoorlijke mededinging langs civielrechtelijke weg geworden Toen de Hoge Raad bij het Cohen-Lindenbaumarrest van 31 januari 1919 het onrechtmatigheidsbegrip uitbreidde tot gedragingen in strijd met de goede zeden of met de zorgvuldigheid, welke m het maatschappelijk verkeer betaamt ten aanzien van eens anders persoons of goed, ontstond daardoor de mogelijkheid concurrentiele handelingen die, zonder in strijd met een wettelijk voorschrift te zijn, de marktpositie van een concurrent op oneerlijke of onbehoorlijke manier aantasten, door een actie ex art 1401 B W te weren Zodoende is er een uitgebreide jurisprudentie betreffende de tegenover concurrenten in acht te nemen behoorhjkheidsnormen ontstaan Het feit dat hier rechtsvoming door de rechter plaats vindt m uitspraken, die uiteraard op concrete situaties zijn toegespitst maakt, dat het aldus gevormde recht voor de justitiabelen moeilijk kenbaar is terwijl over tal van kwesties onzekerheid is blijven bestaan Herhaaldelijk IS dan ook voor regelend optreden op dit gebied door de wetgever gepleit, waartegenover o m wordt aangevoerd dat wettelijke voorschriften op dit gebied niet anders dan vaag kunnen zijn, t'-rwijl het toch niet mogelijk is voor alle denkbare casusposities van onbehoorlijk handelen tegenover concuii enten regelingen te treffen De Nederlandse Juristen Vereniging heeft zich in 1963 in meerderheid tegen het treffen van gedetailleerde wettelijke voorschriften uitgesproken 1