Weekblad Gilze en Rijen 01-04-2020

THUISONDERWIJS IN DE TIJD VAN COVID-19

Iedereen leraar!

Nog niet zo heel lang geleden was het gewoonlijk dat mijn dochter tijdens het avondeten verzuchtte: “Papa, je had leraar moeten worden.” Meestal nadat ik heel vakkundig uit Wikipedia had voorgelezen over het onderwerp waarover we het aan tafel hadden, bijvoorbeeld over de kleur paars die niet in het zichtbare spectrum van licht voorkomt en die wij mensen alleen kunnen zien omdat we biologisch gezien de kleuren kunnen mixen. Als ik daar dan vol enthousiasme over vertel, lijk ik volgens mijn dochter op haar docent biologie.

DOOR: WERNER VAN LOOY

Niet alleen mijn dochter ziet een leerkracht in mij. Ik heb het vaker gehoord en ik heb zelfs gekeken of ik me om kon laten scholen, totdat ik door juffrouw Marion van KBS St. Jozef een keer voor haar klas werd gezet. Ik hoefde alleen maar een potje bingo te spelen. Het begon heel gezellig. Ik maakte wat grapjes. Maar binnen vijf minuten nam geen kind mij nog serieus en was het complete chaos. En lijfstraffen mogen niet hè. Ik had compleet geen macht over de meute en haastte me naar Marion om haar te smeken mij te verlossen van die opstandige meute van zesjarige kindjes.

Thuisisolatie

Nee, mij hoor je niet zeggen dat leerkrachten het maar makkelijk hebben. Ik denk dat veel ouders het met me eens zijn. En als ze dat niet waren worden ze het wel in deze tijden van thuisisolatie. Want alle ouders van leerplichtige kinderen staan er ineens voor: of ze het willen of niet, ze zullen leerkracht zijn. Niet van een meute, maar van hun eigen clan. Als je tijdens een tien minutengesprek nog weleens tegengas wilde geven: “Nee, zo is mijn kind echt niet hoor,” dan kom je er nu waarschijnlijk achter dat die leerkracht zijn mening toch ergens op baseerde.

Vingerverf

Want zet een kind van zes met een aandachtsspanne van twintig seconden maar eens aan het lezen, terwijl je even tussendoor de vaatwasser uitruimt. Lukt niet. Leg je zoon van zeven maar eens breuken uit, terwijl buiten het zonnetje schijnt en hij aan voetballen denkt. Je begint je uitleg met het aansnijden van een taart in een aantal taartpuntjes en eindigt met het beuken van je hoofd op het tafelblad totdat er een breuk door je schedel loopt. Handenarbeidles dan? Precies dat halfuurtje dat jij in een online overleg zat in de keuken had je kleuter nodig om de hele muur met vingerverf te bekladden.

Aardrijkskunde

En je moet ineens overal goed in zijn! Ik zie in mijzelf geen basisschooldocent. Als ik niet mocht typen, maar dit artikel in een keurig handschrift uit moest schrijven, zou het nooit geschreven worden. Kramp, een volledig geblokkeerde hand binnen vijf minuten. Ik ben eerder een vakdocent. Bij aardrijkskunde kan ik bijvoorbeeld goed helpen. Ik ken de beste ezelsbruggetjes voor het uit je hoofd leren van steden zoals: Hoeryŏng (Noord-Korea), Dildo en Climax (Canada), Verneukberg en Trekkopje (Namibië) of Neuquen (Argentinië).

Concurreren met de smartphones van je vijf dochters

(foto: Jacomijn Dijkers)

Natuurlijk overwicht

Het helpt wel als je natuurlijk overwicht hebt, zoals John Mertens, de breedgeschouderde vader van maar liefst vijf dochters in de leeftijd van vijf tot negentien, die allemaal thuisscholing nodig hebben. Een beetje stoere uitstraling met baard en tatoeages heb je wel nodig bij zo’n overmacht. Het opsteken van een belerend vingertje leer je in zo’n huishouden wel als je ook een keer gebruik wil maken van badkamer of toilet. “Nou ik potverdomme!” Naast hem wil ik alle incidentele leerkrachten die er nu thuis het beste van maken een hart onder

de riem steken! Ik wens jullie veel succes in de moeilijke tijd die nog gaat komen. En hoe moeilijk het ook is, knoop het tussen de oren: GEEN LIJFSTRAFFEN!

Meester John en zijn meidenklas

(foto: Jacomijn Dijkers)