Biljarten in Café Centraal

ook om maar te kunnen biljarten”, bekent Dick. “Voor ons lagen twee cafés strategisch voor de hand: de Gouwe en Centraal”, vult Frank aan.

“Hier in de Gouwe speelden we de eerste tijd, tot scholieren er niet meer mochten komen: ze verteerden te weinig. Toen gingen we naar Centraal dat twee biljarttafels had en die ook nog eens beter waren dan in de Gouwe. Vooral de biljarttafel in het rechterdeel was goed en we hoopten bij binnenkomst dat er geen oude mannetjes rondom die tafel stonden te biljarten.”

En hoe zag het café er van buiten en binnen uit? Dick: “Het was breed en diep met aan de voorkant een houten veranda waar in onze tijd nooit iemand zat. Als je binnenkwam dan liep je recht op de bar af en had je een linker- en rechterdeel waar tafels en stoelen stonden en in elk deel dus een biljarttafel. Buiten de oude mannetjes en de postbode, die er ook vaak zat, was het er niet erg druk.” Aan barman Bert hebben Dick en Frank geen fijne herinneringen. “Het was een grote kerel met rood haar en hij droeg altijd een donkere trui met een kraagje. Hij had het niet zo op ons scholieren, ook hij werd niet rijk van ons. We hadden maar twee gulden vijftig te besteden, één gulden ging op aan de biljarttafel en het overige geld was net genoeg voor een kop koffie. Jammer dat de biljarttafel er na een uur mee ophield.” In het weekend en als er doordeweeks meer tijd was togen de jongens naar café de Rode Leeuw (dat ook al niet meer bestaat). Dit café had maar liefst vier biljarttafels;