Column

Van de oud-voorzitter

Ivo Maas

Terugkeer in het peloton

Na ongeveer anderhalf jaar afwezigheid rij ik weer mee in het peloton. Een langdurige afwezigheid is vaak een gevolg van een valpartij, zeg maar een hobbyrisico. Gelukkig meestal kort, zoals bij een sleutelbeenbreuk of wat langer bij het ontvangen van een nieuwe knie of heup. Beiden komen in onze vereniging voor.

Mijn afwezigheid is veroorzaakt door een ernstige ziekte van mijn echtgenote, waardoor ik fulltime mantelzorger was en zeer strikt Covid en later griep moest vermijden (en zeker ook geen ongeluk kon krijgen). De enige manier om mijn fietsconditie op een acceptabel niveau te houden was “Zwiften” thuis in mijn schuur.

In mijn allerlaatste column van najaar 2021 heb ik beschreven hoe leuk Zwift is. Voor degenen die nog niet weten wat Zwift is, nog even een toelichting. Op een racefiets, bevestigt op een fietstrainer, heb je virtueel contact met andere wielrenners over de gehele wereld.

Je ziet jezelf op een scherm rijden, als het berg opgaat dan gaat de trainer automatisch zwaarder fietsen en je valt nooit.

Er zijn conditie- sprint- en toerprogramma’s. Voor mij was het een uitkomst, ik heb op vele plaatsen in de wereld gereden en daarbij contact gehad met vele buitenlandse wielrenners.

Gelukkig heb ik nu iets meer vrijheid en is het risico op Covid minder geworden.

Zwift is niet alleen leuk voor de winter maar ook een uitkomst voor degenen die moet revalideren of op een regenachtige dag toch comfortabel wil fietsen (behalve dat je met binnen fietsen jezelf in het zweet fietst).

De terugkeer in het peloton was bijzonder aangenaam. Na zo’n periode van afwezigheid valt op hoe prettig onze vereniging is. Het fietsenthousiasme spat ervan af en je voelt je welkom.

Wat je wel kwijtraakt op Zwift is het bochtengevoel, de fietscoördinatie wordt wat minder. Daar besteed ik wat meer aandacht aan en hoop op wat coulance bij mijn medefietsers. Maar dat komt wel goed met zo’n mooie vereniging.

Blij dat ik weer terug ben!