4 minute read
"Een verhaal doorgeven is het geven van een cadeau"
We zijn deze keer op bezoek in de smaakvolle werkkamer van Janny Kok. Zij is verhalenverteller en poppenspeler. Janny is een kunstenaar, woont in Stadspolders en vertelt enthousiast over haar passie.
Wat doe je precies? “Ik maak voorstellingen voor kinderen. Soms met een thema, bijvoorbeeld pesten, en ook regelmatig aan de hand van een kinderboek. Ik vertel het verhaal of lees het voor, maar doe dat op een creatieve manier. Ik maak en speel de voorstellingen helemaal zelf. Ik gebruik allerlei materialen, zoals doeken, poppen en muziekinstrumenten. Soms ben ik zelf verkleed. Het kan diverse vormen krijgen, zoals een poppenkast of meer interactief. Soms zit ik op de grond. Kinderen komen dan vanzelf bij mij. Het gaat mij erom dat de kinderen iets beleven, dat het thema hen raakt. Als ik speel ‘woon’ ik in het verhaal, ik ben het als het ware zelf. Dat breng ik over en de kinderen maken het dan ook zelf mee. In een verhaal, ook in een kinderboek zit vaak een diepere laag en die probeer ik door te geven. En omdat in elke volwassene ook een innerlijk kind schuilt, herkennen volwassenen ook veel in mijn voorstellingen. Verhalen verrijken het leven en geven het leven door.”
Hoe ben je hiertoe gekomen? “Ik was leerkracht op de basisschool en raakte rond mijn 45e jaar (ik ben nu 71) in een burn-out en kreeg ook nog een hernia. Ik kon toen een jaar lang niks doen. Dat zette mij stil bij de vraag: ‘wie ben ik als alles wegvalt?’ Ik realiseerde mij toen dat ik van jongs af iets had met poppen. Ik speelde er mee en bedacht er verhalen bij. Ik hou erg van kinderen en ontdekte dat ik iets met poppenspelen en kinderen wilde doen. Ik ging daar cursussen voor volgen en mij verdiepen in de binnenwereld van de mens: hoe zit iemand in elkaar.
Behalve met het spelen van poppen ging ik me ook bekwamen in pastoraat. Ik ben een gelovig mens en was daarin op zoek naar betekenis. Zo kwamen twee talenten in die periode naar boven en die staan voor verhalen vertellen (de poppenvoorstellingen) en verhalen horen (luisteren in pastorale gesprekken). Het ontstond eigenlijk vanzelf. Mijn slogan is ‘verhalen moeten worden verteld en verhalen moeten worden gehoord’. Mijn eerste voorstelling ging over pesten en die heb ik op vele scholen gegeven. Van het een kwam het ander. Toen ik 50 jaar was heb ik een eigen bedrijfje opgericht en ben ik een dag minder gaan werken. Het maken van een voorstelling is een proces. Ik heb een creatieve tank en vertrouw erop dat er geleidelijk ideeën komen en er zo een voorstelling groeit. Des te eerlijker en dieper ik in mijn eigen innerlijk kijk, des te sterker is ook mijn verhaal.“
Na mijn pensioen “Toen ik met pensioen ging had ik met mijn eigen bedrijfje al een aantal dromen gerealiseerd. Wat nog meer? Ik heb toen eerst veel poppenfestivals bezocht en ook heb ik nog een cursus clownerie gevolgd. Ik wilde ontdekken wat er nog meer in mij zat en hoe ik dat zou kunnen inzetten. Na een jaar kwam ik in contact met voorlezen voor mensen met dementie. Dat was nieuw voor mij, maar ik bleek het ook heel leuk te vinden. En ik ging vertelvoorstellingen doen in bibliotheken, naast de voorstellingen op basisscholen. Verhalen vertellen blijf ik doen. Een verhaal doorgeven is het geven van een cadeau dat het leven van kinderen en volwassenen verrijkt. Die passie heb ik nog steeds.
Arie Kuperus
Wij komen graag in contact met bewoners van Stadspolders die een kunst uitoefenen (zang, schilderen, toneelspelen. Alles wat kunstig is, is welkom!
