3 minute read

Zonnebloem

Tekst: Ans van der Westen

In ons dagblad lees ik de volgende kop: ’Klinkers, kiezels en keien weg: Nederlanders doen massaal mee aan NK tegelwippen. Het vergroeningsinitiatief tegelwippen is een landelijk succes. Bij het Nederlands kampioenschap werden meer dan 2,8 miljoen tegels verwijderd.’ Uit het artikel blijkt dat het wedstrijdelement de mensen helpt om een groene keus te maken. De gouden schep is de prijs voor het hoogste aantal gewipte tegels. Die is er voor kleine, middelgrote en grote gemeenten. Dit jaar winnen Hollands Kroon, Almelo en Breda respectievelijk.

Advertisement

Meer ruimte voor groen in je tuin! Merk ik daar wat van in ons Reeland? Als voorbijganger passeer je de voortuinen. Eerlijk gezegd zie ik daar meer tegelwerpen dan tegelwippen. Tierige tuinen verdwijnen om plaats te maken voor steenzeeën, met een excuusstruikje erin of een bloempot erop. Zo zullen we die wedstrijd niet winnen hoor. Maar ja, het gaat natuurlijk niet om die wedstrijd of die gouden schep. Het gaat om ruimte voor flora en fauna, verkoeling door groen in je tuin, betere afwatering bij regen. Een tuin die fijn is voor vogels, vlinders en bijen, misschien met een vijvertje voor kikkers en salamanders. Een vriendin van me woont in de Vogelbuurt. Hun kleine achtertuin is een van de weinige niet betegelde tuinen in de rij. Dagelijks kwetteren er zo’n twintig mussen in hun struik en heg. Heeft u geen tuin? Wel een balkon en zin in groen! Lees dan ‘Het bijenbalkon’ van Caspar Jansen. Onder het motto “niet zeuren maar doen” veranderde hij zijn kale Amsterdamse stadsbalkon in een bloeiend paradijs voor hommels, bijen en vlinders.

En waar slaat die zonnebloem uit de titel eigenlijk op? Komt daar ook nog iets over? Jawel. Ruim twee jaar geleden hebben we een boom in onze tuin laten zetten. Als we aan de keukentafel zitten staat die mooi in het zicht. Nu in november is hij kaal. Aan een van die kale takken hangt een bosje uitgebloeide zonnebloemen. Met de bloemhoofden omlaag, vol zonnebloempitten. Daar houden de vogels van. Vorige week werd ik geroepen: ”Ans, kom eens kijken, zachtjes… kijk eens wie er zonnebloempitten zit te eten.” Het was een puttertje! Helderrood kopje en een felgele streep op zijn vleugels. Net zo’n prachtig puttertje als die beroemde vogel op het schilderij van Carel Fabritius. Maar deze zat in onze achtertuin in de boom.

Misschien gaat een boom u te ver, doch u hoeft slechts één tegel te wippen om een zonnebloem te kunnen zaaien.

This article is from: