Column - Uit Evenwicht

Door: Gerard Zwinkels

De jarendertig huurwoningen in de Oudelandstraat in het Land van Valk hebben hun beste tijd gehad. Het kost meer om ze op te knappen dan ze plat te gooien, zegt Trivire. Terwijl jarendertig al honderd jaar hip is. Mensen zijn bereid tonnen neer te tellen voor zo'n huisje. Met sfeer, authentieke details, terrazzo vloertje, glas in lood raampje, mooie groene en gele glazuurtegeltjes in de gang. En dat deze huisjes niet meer de moeite waard zijn om ze aan te passen aan het comfort van deze tijd? Ik begrijp dat nooit zo goed.

Maar afijn, het is zoals het is. De keuze is gemaakt. De woningen gaan plat. De man met de hamer en de kraan met de sloopkogel komen eraan. Let’s get it over with. Toch staan de huizen al maanden leeg. Getimmerd hout voor de ramen, gaashekken langs de gevel. En dat terwijl Nederland zit te springen om betaalbare huurwoningen. In de asociale sector betaal je al snel 1500 euro voor een driekamer appartementje. In de sociale sector gelukkig een heel stuk minder. Maar starters komen niet aan de bak. Kinderen moeten noodgedwongen jaren bij pa en ma thuis op zolder zitten. De prijzen schieten de pan uit. Beleggers kopen met hun spaarcenten de paar huizen die er nog zijn voor de geschrokken ogen van de starter weg. Kortom er is een schreeuwend tekort aan betaalbaar onderdak. Dus waarom gaat die bouwer dan niet meteen lekker aan de slag? Ik zal het u verklappen. Dat is omdat er nog een paar huismussen, vleermuizen en egeltjes moeten worden geherhuisvest. Campagnes worden opgetuigd om bij buurtbewoners een alternatief voor de beestjes in hun tuin georganiseerd te krijgen. Om op die manier onze beschermde diersoort te verleiden de overstap uit zijn vertrouwde nestje te maken. De omgevingsdienst houdt ondertussen de verlening van de sloopvergunning nog even lekker tegen tot alles voor onze diertjes in kannen en kruiken is. Voor de vleermuis en de huismus is dat inmiddels zover. Maar van de stekelvarkentjes zijn er nog vijf in de verwilderde tuintjes gespot. Flyeren in de buurt heeft nog niet het gewenste resultaat opgeleverd. Bovendien, de rolmopjes gaan nu eerst lekker een winterslaap doen tot half april, dan gaan ze lekker kroelen en voor hun nageslacht zorgen en dan is het zomaar half juli. En tot die tijd mogen ze eigenlijk niet gestoord worden.

Maar ach, ondertussen zijn de stekelvriendjes gered. Het heeft me echter wel aan het denken gezet. Zou al onze mooie natuurdiversiteit moeten wijken voor de welvaart van u en mij? We zijn al met zoveel. Dus…., wie heeft er in het Land van Valk nog een plekje voor een lief egelgezin. Ik wens u een gezond en evenwichtig 2022.