BABAE, ANG LUGAR MO AY SA REBOLUSYON

BY PAUL ANGELO FABIA

Kababaihan sa kasalukuyan, sa makismo’y hindi padadala; Hindi lamang sa kusina, ngunit sa kalsadang mainam, Lugar ng babae: sa kasaysayan, sining, at agham

Rebolusyong naisilang kabalikat si Gabriela, Silangang naghahayag ng matingkad na bukang liwayway;

Pagdating ng karimlan ang tanglaw na sinindihan, hindi magagapi ng sino mang kaaway.

Takluban man ng pangamba ng huwara't gahaman,

Makatatayo pa rin sa bantayog ng lipunan;

"Tanggalan ng boses, alisan ng karapatan!"

Iyan ang sigaw ng iilang makapangyarihan.

Gayunpaman ang modernong kababaihan, na umaatikabo ang pagmamahal sa bayan; kahit pa tahasang ikinukubli ang hinaing, sa huli't huli, pagiging makabayan pa rin sa kanilang damdami'y mananaig

Handog aming palad at isang nakataas na kamao, umaapaw na lila at sigaw ng mamamayan; Sa maliwanag na himpapawid habang nakatingin ang nagdaan umiigting na inklusibong kabihasnan

Poot Ng Isang Bayani

Kung sikat ng araw ang bubuhay sa labi kong bayani, at walang-bahala lang ang dadapuan ng mga mata, nawa'y habang-yao na ang takip-silim Maubos man ang lago ng mga pananim.

Lilim man ang kalakhan ng bagong-silang Kung hindi rin lang tanaw ng mga nauna ang nakaraan, mabuti pang dilim ang sumakop sa bukas

At hindi dalangin ko ang magpapatotoo rito, kundi ang pagpili ninyong mga sumunod Pagpili sa landas ng lupang tinubuan

Pagpili sa sagot ng tanggol sa karapatan

At di ko nais makitang danasin niyo ang unos Pagkat saksi ako sa kabayarang tinubos

Tila kulang sa demonyo ang labing-isang libo. Di piso kundi buhay, baryang bibilangin mo Ngayo'y anong dugo mula sa aming giting, hulma sa pagpinta ng tawag nila'y sining

Obra ang gamit panakip sa layuning sumulyap ang totoo, mga sinungaling!

Kung 'di lamang nangyari ang aking libing, Kabaka ako sa lansangang turing, at sana roo'y, mamasdan kita laban ma'y kumitil, aking huling hininga

Gunitaan

BY DANICA JANE GUIEB

Ang pasanin ko’y mabigat Isang kilo, bente pesos?

Hindi

Isang buhay?

Dalawa?

Tatlo?

Hindi Libo

Ang bawat dagitab kapag mamanlaw at maipipinta sa kawalan ang noo ’ y isang malabong reyalidad lamang

Ngayon naglapat na ang kasaysayan nito’t kung sa ngayon ay ano siya

Nasa harap ko na

Sabi nila, tayo ang bayani ng liwayway

Ang ating karunungan ay katipan ng pagkatao,

Mula sa kasaysayan

Aabot pa ba ang laban sa dapit-hapon?

Masisilayan pa ba ang matahom na pagsilip muli ng araw?

Ang pasanin ay mabigat pa rin

Marahil nandito na nga siya,

Nandito na rin tayo

Mabigat pa ba?

A Harvest Of Greed

BY MISHAL AKHAND

Come, look at this fertile soil, Vast fields of wheat and green, Surely, hungry stomachs are to be fed, After these long hours of toil, This land I call mine, As if nestled like a baby, Cared for and loved, This terrain to be ours for time, But from uncut grass is where serpents hang, Seizing what belongs to us, The earth that I once owned, Now go to the fangs of greed Give, give back what I own, Mountains and mountains stretch, Patches of land where the sun sets, This soil is all unsown, No longer mine to call home.