Denise van Herwijnen versterkte The School

1

STUDENT: Denise van Herwijnen STUDENTNUMMER: 1427911 OPLEIDING: Visuele Communicatie- Illustratie JAAR: Vierde jaar STAGEBEGELEIDER: Marco Jeurissen STAGEBEDRIJF: The School STAGEPERIODE: 3 september 2018 tot en met 4 februari 2019 PLAATS: Hasselt

2

Mijn naam is Denise van Herwijnen en ik ben vierdejaars student aan MAMDT in Maastricht.

Hier volg ik de opleiding Visuele Communicatie. Toen ik na het eerste jaar mocht kiezen voor een studierichting die ik gedurende de volgende drie jaar zou volgen, koos ik het profiel illustratie.

Dit is mijn verslag over mijn stagetijd bij The School in Hasselt.

Ten eerste zal ik in het kort uitleggen hoe ik terecht kwam bij The School. In 2017 werd ik in december door Pablo Hannon, een van de oprichters van The School, uitgenodigd om mee te doen bij een project van hun, namelijk het ´City Market Festival´. Ik was dus bij het begin van mijn stagetijd al een beetje bekend met The School. Vervolgens werd ik in mei 2018, toen ik nog in Engeland zat voor een exchange, opnieuw benaderd door The School met de vraag of ik zin had stage te lopen bij hun. Daar ging ik mee akkoord.

In dit verslag ga ik vertellen over het bedrijf en de werkzaamheden die er worden verricht, mijn motivatie, mijn verwachtingen, mijn leerdoelen, het verschil tussen onderwijs en praktijk, ik zal beeldmateriaal laten zien van de projecten en vertellen over mijn conclusie.

Veel leesplezier!

3

4

5

The School is a post- academic and ongoing multidisciplinary festival, residence and happy city experiment.

6

Het duurde lang totdat ik in grote lijnen door had wat The School nu eigenlijk voorstelt en waar het zich mee bezig houdt. In begin was het voor mij een groot, chaotisch en vaag iets.

The School werd in 2017 opgericht door meerdere kunstzinnige mensen, waaronder Pablo Hannon. Men zag de behoefte om de stationsbuurt van Hasselt in verschillende opzichten te verbeteren. De stationsbuurt in Hasselt kenmerkt zich namelijk door leegstaande panden, hoge, lelijke en grijze gebouwen, junkies, dronken landlopers, dealers en criminaliteit. Het is geen uitnodigende plek, het wordt niet voor niets ook wel de ´schandvlek´ van Hasselt genoemd.

In 2017 was The School gevestigd vlakbij het station boven het restaurant de Tajine.

The School nodigde internationale artiesten uit om deel te nemen aan een experimenteel project. Gedurende 7 maanden verbleven meerdere artiesten in Hasselt en namen de stad onder de loep met als doel de buurt te verbeteren.

Toen Hasselt in 2018 te maken kreeg met vele leegstaande en verloederende panden in de stationsbuurt besloot de eigenaar van meerdere panden in de Bampslaan deze als Pop up stores ter beschikking te stellen om leegstand te voorkomen . In overleg met de eigenaar besloot Pablo Hannon meerdere gebouwen in beslag te nemen en een buurtonderzoeksproject te starten vanuit The School. Op deze manier ontstonden er vier experimentele projecten: ´Kabaal´ (gevestigd in Bampslaan 47), ´Päpershop´ (Bampslaan 45), ´Het Kunstschip´ (Bampslaan 43) en ´KlubKitch´ (Bampslaan 41). Bij ´Kabaal´ mogen er iedere week muzikanten, performers of bands maximaal 20 minuten optreden, ´Het Kunstschip´ wordt ter beschikking gesteld voor tijdelijke exposities en bij´KlubKitch´ worden soms creatieve events zoals tekenmiddagen georganiseerd.

Ik liep stage in de ´Päpershop´, een tijdeli-

jke expositieruimte voor papier en buurtdialoog, het is in principe een open huis waar iedereen welkom is. De ruimte dient daarnaast ook als verkooppunt van publicaties, zines en postcards. Naast mij liep er ook Robin, een studente van de studie Grafisch ontwerp stage. In de tijd dat we niet bezig waren met projecten in andere steden zaten ik en Robin hier doordeweeks meestal van 10 tot 17 uur. De Päpershop is een hele eenvoudige plek zonder luxe. Er was bijvoorbeeld geen toilet, water en verwarming aanwezig.

De ´basecamp´ van The School is dus in de Bampslaan in Hasselt. Naast stedelijk onderzoek in Hasselt doet The School ook onderzoek buiten Hasselt waarbij artiesten van overal uitgenodigd worden om te participeren. Bij ieder project biedt The School daarbij ruimte om te experimenteren, zonder prestatie druk. De projecten zijn altijd open naar het proces en zonder concreet idee over de uitkomst. Het langetermijndoel is om een beweging te creëren en het netwerk te laten groeien en versterken.

Het product van The School kunnen festivals en interventies, kunstwerken of publicaties zijn.

7

8

Doordat ik in 2017 had deelgenomen aan een project van The School was ik al bekend met The School en wist ik dus wat ik een beetje kon verwachten. Wat me in herinnering was gebleven was dat het een hele vrije en experimentele organisatie was waarbij je veel samenwerkt met andere artiesten en dat je veel op pad bent. Ik merkte ook dat veel aandacht werd besteed aan handwerk. Dit alles sprak me sterk aan.

Met opzet heb ik ervoor gekozen om niet bij een ontwerpbureau stage te lopen omdat hier vaak verwacht wordt dat je goed bent in de Adobe programma´s en technisch ben ik niet sterk. Ik werk het liefst analoog. Ik wist dat bij The School niet de nadruk ligt op je technische vaardigheden , dit sprak me daarom ook aan.

Verder ben ik iemand die graag in beweging is en graag op pad gaat, ik heb dan ook veel afwisseling nodig en ben graag bezig ´met mijn handen´ en in een ontwerpbureau ben je vaak gebonden aan vaste werktijden, je zit veel en werkt veel digitaal. Bij The School zou ik de bewegingsvrijheid krijgen die ik nodig heb en ik zou ook aan mijn eigen projecten kunnen werken, deze gedachte beviel me.

The School was voor mij anders, uniek en onderscheidend.

Daarnaast zou deze stageplek ook goed te bereiken zijn met het openbaar vervoer. Verder vond ik het leuk om een nieuw land met een net iets andere cultuur, taal en mensen te verkennen.

9

Help me do it myself.

- Maria Montessori -

10

EXPERIMENTELE EN VRIJE OMGEVING Ik verwachtte een plek die me de ruimte zou geven om te experimenteren en me de mogelijkheid zou geven te ontdekken waar mijn ambities liggen. Ik hoopte op een vrije omgeving waar je soms ook eens met verf kunt kletteren en geen lineaire omgeving met een kantoorruimte waar je de hele dag zit te staren naar een beeldscherm.

In plaats van een ruimte met tafels, bureaustoelen, MacBooks, een koffieautomaat en een printer trof ik een plek aan zonder enige luxe. De eerste paar weken hadden we zelfs geen internet, ook hadden we geen toegang tot water, geen toilet en geen verwarming. Het voelde een beetje als ´back to the basics´. Deze stageplek heeft me uiteindelijk heel onbewust uitgedaagd om zelf naar oplossingen te zoeken en soms te improviseren. Vaak waren het hele kleine handelingen die onbewust mijn probleemoplossend vermogen trainden. Misschien klinkt het flauw, maar hoe veeg je bijvoorbeeld het vuil op als je geen blik hebt maar wel een veger? Wat doe je als je geen internet hebt? In plaats van op internet opzoek te gaan naar inspiratie besloot ik voorbijgangers in de Bampslaan te gaan tekenen. Mij werd bewust dat ik gedurende die tijd mijn tijd aan hele andere dingen besteedde dan dat ik normaal gesproken zou doen. De eenvoud daar heeft me niet alleen nieuwe inzichten gegeven maar heeft me uiteindelijk ook geïnspireerd op het onderwerp van mijn afstudeerproject dat ik over minimalisme zou gaan doen.

Mijn begeleider gaf ons stagiaires veel speelruimte en vrijheid, hij begeleidde ons waar nodig maar hield zich eerder op de achtergrond. Er was nooit sprake van een bepaalde druk om bepaalde resultaten te moeten behalen. Zelfmotivatie, zelfdiscipline en zelfstandigheid stonden daarom voorop. Je moest zelf een planning maken, je deadlines bepalen en taken verdelen.

11

What the hand does the mind remembers - Maria Montessori -

12

HET MAKEN VAN TRADITIONELE KUNST I.P.V. DIGITALE KUNST Verder verwachtte ik een plek waar meer aandacht wordt besteed aan handwerk en traditionele kunst dan het maken van digitale kunst. Ik werk het liefst analoog, als ik iets maak dan heb ik iets tastbaars nodig zoals verf, stiften, potloden en hout. Deze vaardigheid zou ik zeker goed kunnen toepassen bij projecten van The School. In Luik was ik bijvoorbeeld voor de promotie van het mini-festival verantwoordelijk, ik heb toen handgeschilderde posters gemaakt, een flyer ontworpen door middel van handlettering en shirts gezeefdrukt.

Verder ben ik veel bezig geweest met timmeren, boren, graveren, zagen, schuren, verven, knippen en plakken. Ik herinner me goed aan het moment toen tijdens het zagen voor de Päpershop mannelijke passanten hun hulp aanboden, het voelde alsof mannen deze taak van vrouwen willen afnemen. Gedurende mijn stagetijd heb ik geleerd dat niets ´mannenwerk´ is, een vrouw kan even goed zagen als een man!

13

NETWERKEN Ik hoopte veel te kunnen samenwerken met andere jonge internationale artiesten en op deze manier de mogelijkheid zou krijgen mijn netwerk te vergroten. The School is een multidisciplinaire organisatie, er werken dus verschillende soort kunstenaars met elkaar samen, ik heb vooral gedurende de projecten in Luik en Tongeren niet alleen illustratoren ontmoet maar ook samengewerkt met fotografen, grafische vormgevers en andere designers. In Luik heb ik met veel studenten en docenten van PXL Hasselt samengewerkt en in Tongeren heb ik veel artiesten uit Duitsland ontmoet. Ook tijdens de ´What about the Homeless?´ avond heb ik contacten gelegd met artiesten zoals Joris Hilterman die als fotograaf werkt.

Deze stageplek was de ideale organisatie om te netwerken. Mij werd bewust dat netwerken enorm belangrijk is. Het biedt je niet alleen veel nieuwe kansen met eventuele nieuwe opdrachten, een baan en collaboraties maar kan je ook nieuwe inzichten, ervaringen en mogelijkheden bieden. Ik heb bijvoorbeeld een vrouw namens Veer in de Päpershop ontmoet, ik kwam met haar ik gesprek en ze kon eventueel iets voor mij betekenen voor mijn afstudeerproject. Omdat ik uiteindelijk toch voor een ander onderwerp gekozen heb, ging dit helaas niet door maar ze kan eventueel later iets voor mij betekenen. Ik denk dat het belangrijk is je contacten te onderhouden en uit te breiden.

14

COMMUNITY ACTIVATION // PLACEMAKING // SOCIAL INCLUSION Verder hoopte ik kennis op te doen over Community activation, placemaking en social inclusion Tijdens de projecten in Luik en Tongeren heb ik veel geleerd over het fenomeen ´placemaking´. Daarbij worden bewoners betrokken bij de inrichting van de openbare ruimte. Placemaking heeft als doel om een plaats te creëren waar mensen graag verblijven, men verandert een stukje openbare ruimte dat bijvoorbeeld verwaarloosd is maar potentieel heeft om omgevormd te worden tot een mooiere plek.

Ieder project was een grote proeftuin die kon gaan zorgen voor een innovatie in de buurt.

Door te testen, te experimenteren, het herkennen van kansen en mogelijkheden wilden we als team een klein stukje ruimte veranderen. De focus lag daarbij steeds niet op het resultaat maar op het proces, het experiment en de daarbij behorende leermomenten. Na ieder project werd gereflecteerd en gekeken wat goed liep en wat minder goed liep, vervolgens wordt deze kennis toegepast bij de volgende projecten. Aspecten waar je bijvoorbeeld aan moet denken tijdens een project zijn de doelgroep, het kijken naar de haalbaarheid, wat realiseerbaar en mogelijk is binnen een week tijd, de timing, de promotie en de toegankelijkheid/ het laagdrempelig houden. Ook is er rekening te houden met de rechten en verantwoordelijkheden die je draagt ten opzichte van het veranderen van een publieke ruimte; soms voelde het namelijk alsof je een activist bent want we schilderden op straattegels met verf en we decoreerden bomen met touw enzovoort. De meeste mensen waren enthousiast over ons initiatief maar achteraf kregen we ook boze reacties van bewoners op Facebook.

De projecten van The School kan men zien als kleine en stille pogingen die zich langzaam opbouwen. Bewegingen hoeven niet altijd groots en luid te zijn die je in de media vaak ziet.

Tijdens de projecten maakte ik deel uit van een gemeenschap, als team ben je op dat moment verbonden door een gezamenlijke identiteit en gedeelte waarden, dit noemt men ook wel sociale intergratie. We gebruikten steeds Facebook als platform waar we onze ideeën deelden, verspreidden en discussieerden.

15

AFWISSELING Ik hoopte op een levendige en dynamische stage waarbij je niet alleen achter je beeldscherm bezig bent maar ook veel op pad gaat.

Mijn stagetijd was heel divers en avontuurlijk. In totaal kreeg ik de mogelijkheid om in drie verschillende steden met een team te verblijven en daar onderzoek te doen: Luik, Tongeren en Aken.

Daarnaast ben ik op op verschillende plekken in Hasselt geweest zoals het Cultuurcentrum en De Nieuwe Zaal waar we lezingen bijgewoond hebben.

Ook kreeg ik de mogelijkheid om bij een Awardshow in Aken aanwezig te zijn.

De buurt van de Päpershop wordt gekenmerkt door vele daklozen en junkies. En de Päpershop is een open huis waar iedereen gewoon naar binnen kan lopen- dus ook daklozen. In begin was ik bang dat deze mensen ook de Päpershop zouden binnenkomen maar dit bleek tot mijn grote verbazing niet het geval te zijn. Ze spraken ons alleen aan als we buiten zaten. Zoals de meeste mensen heb je toch een bepaald negatief beeld van daklozen: ze zijn agressief, crimineel, ze vallen je lastig en zijn drugs- of alcohoolverslaafd. Gedurende de 6 maanden is mijn beeld van daklozen compleet veranderd. We spraken steeds vaker met hun, we luisterden naar hun levensverhalen en werden steeds meer het luisterend oor voor hun.

Het zijn hele kwetsbare en vaak eenzame mensen die uitgesloten zijn van de maatschappij en negeert worden. Vaak zijn ze door foute keuzes op straat belandt en hebben te maken met vooroordelen. Wij waren een soort aanloophuis voor hun, bij ons kregen ze een naam en wij lieten daklozen hun verhaal vertellen. Ik ben dankbaar voor deze ervaring omdat ik nu een heel ander beeld van deze mensen heb.

16

17

Bij de Päpershop werden we wekelijks geconfronteerd met de daklozen problematiek. We merkten dat er behoefte is om deze kwetsbare mensen te willen helpen.

Graag wilden we als vormgevers iets voor hun kunnen betekenen. Vandaar besloten we met een klein team van vijf mensen begin december voor vijf dagen naar Aken te gaan voor een ´creative research residency´ om de werking van ondermeer Caritas en al haar projecten in de Duitse stad te bekijken. Gedurende deze tijd logeerden we bij Designmetropole Aachen, het studio van Fabian Seibert en bezochten we iedere dag verschillende faciliteiten voor dak- en thuislozen om niet alleen informatie te verzamelen maar ook inspiratie. We spraken met plaatselijke organisaties en ook met vormgevers die rond het thema dakloosheid gewerkt hadden. Er werd een project opgestart rond ´People Empowerment´en ´Talent Discovery´. Deze tijd in Aken was het begin van een nieuw project dat van start ging want hierop volgden meerdere ´What about the Homeless?´ avonden die vanuit The School georganiseerd werden.

18

19

20

21

22

In week 4 verbleef ik een week lang tijdens het ´Alternative city residency´experiment met 14 andere artiesten in Tongeren in de Ambiorixkazerne. Er waren artiesten uit België, Nederland, Duitsland, Iran en Frankrijk. De Ambiorixkazerne is een voormalige militaire basis en staat al enige tijd leeg. De Makelarij wil de Kazerne transformeren tot werkdorp voor creatieven, The School wil dit initiatief ondersteunen.

Er werden vijf designteams opgesteld die elk een thema tackelden: Mobiliteit, Mode, Signatuur, Talent en Retail. Ook was er een team dat focuste op residency for creative nomads. We toverden meerdere ruimtes om tot een groot speelterrein voor bezoekers. Marielle, ook afgestudeerd aan MAMDT begeleide ons drie dagen lang. We werkten met een interdisciplinair team. Zoals bij alle projecten van The School was er geen concreet plan, het Experiment,de Improvisatie en het Onwetende stonden centraal. We wisten niet hoe het zou gaan verlopen of wat we gingen maken, het resultaat was dus een grote verrassing. Ik bedacht met een team een interactief spel dat we zelf vorm gaven, we waren veel bezig met timmeren, verven, knippen en plakken. Het was een avontuurlijke week waarbij ik veel geleerd heb op het gebied van teamwork, het bedenken van ideeën en oplossingsgericht denken.

23

24

25

26

In week 7 was ik samen met andere deelnemers van The School 5 dagen lang in Luik. Daar hebben we de wijk Bavière opgefleurd. Gedurende deze tijd heb ik veel geleerd over ´Placemaking´ en ´Community Activation´. De wijk Bavière bestaat uit o.a. lelijke, grijze en hoge gebouwen, een verwaarloosd voetbal- en basketbalveld en treurige pleintjes. We kozen in totaal 5 plekken die we omtoverden tot een mooiere buurt. We hebben de plekken niet alleen esthetisch mooier gemaakt maar we hebben ook geprobeerd de buurt erbij te betrekken en de buurtbewoners stimuleert om actief deel te nemen aan o.a. interactieve spelletjes.

Ik was verantwoordelijk voor de communicatie/ promotie van het festival, naast de gezeefdrukte shirts van The School die we de week daarvoor al gemaakt hadden, besloot ik een flyer te ontwerpen en ik maakte handlettered posters.

27

28

29

Voorafgaand aan mijn stage bij The School heb ik meerdere leerdoelen opgesteld waar ik gedurende de 6 maanden aan wilde gaan werken en behaald wilde hebben na afloop van mijn stage. De leerdoelen die ik heb opgesteld zijn: sneller naar de uitvoeringsfase gaan, het ontwikkelen van een eigen artistieke stijl, leren om minder perfect te zijn, communicatie en beter geïnformeerd zijn over maatschappelijke en vakinhoudelijke ontwikkelingen.

SNELLER NAAR DE UITVOERINGSFASE GAAN

Meestal denk ik (te) veel na en doe ik teveel desk research voordat ik iets uitvoer en op papier breng.

Voordat ik iets uitvoer wil ik altijd het liefst alles wat er over dat onderwerp te vinden is zoals internetartikels en boeken afgezocht hebben, ik wil dan ook zoveel mogelijk informatie verzameld hebben, pas daarna kan ik daadwerkelijk aan de slag. Dit resulteert dan vervolgens daarin dat ik te weinig tijd heb om het project uit te voeren. Gedurende de 6 maanden wilde ik daar graag verandering in brengen.

Tijdens de projecten in Tongeren en Luik moesten we als team resultaten leveren in korte tijd, want we hadden elke keer maar een week de tijd, dat betekende dus dat we snel moesten ageren en actie ondernemen. Je moet gaan nadenken wat haalbaar is en wat realiseerbaar is binnen een week tijd. Toen werd ik dus gedwongen om snel naar de uitvoeringsfase te gaan, in die zin heeft mij The School zeker daarin getraind.

Gedurende de ´What about the Homeless?´ avonden mocht ik als ´Visueel notulist´ te werk gaan. Tijdens het visueel notuleren leg je het besprokene in korte tijd visueel vast door live te tekenen. Al snel merkte ik dat dit voor mij moeilijker was dan gedacht. Je moet namelijk over de vaardigheid beschikken een begrip snel en duidelijk te verbeelden binnen de kortste tijd. Achteraf was ik niet blij met het resultaat maar het was zeker een goede oefening voor mij en ik heb er iets bij geleerd.

HET ONTWIKKELEN VAN EEN EIGEN ARTISTIEKE STIJL

Op dit gebied heb ik zeker vooruitgang geboekt en 30

ben ik een stapje verder gekomen bij het ontdekken van mijn ambities binnen illustratie.

Gedurende mijn stagetijd heb ik een voorliefde ontdekt voor het tekenen van portraits. Ik was bezig met het tekenen van busreizigers, daklozen, mijn medemensen zoals Robin en ook tijdens The Creators Market in Hasselt heb ik portraits getekend (en er zelfs geld mee verdiend). Ik ontdekte dat ik het steeds leuker vind om niet alleen het gezicht van mensen vast te leggen maar ook hun lichaamshouding en gezichtsuitdrukking te observeren. Ik heb er ansichtkaarten van gemaakt en ook een geborduurd portrait gemaakt. Ook merk ik dat ik steeds vaker het liefst heel minimalistisch teken en alleen gebruik maak van een zwarte fineliner.

LEREN OM MINDER PERFECT TE ZIJN

Ik ben een mens van de planning, het overzicht en de to-do-lijstjes. Mijn doel is altijd om alles zo perfect mogelijk uit te voeren.

Met opzet heb ik gekozen voor een stageplek met een vrije en experimentele omgeving die me wellicht dit gevoel van controle zou kunnen helpen los te laten. The School is namelijk een meer chaotische en minder gestructureerde plek, dus het tegenovergestelde van mijn eigenschappen.

Het motto van de werkwijze van The School zou je kunnen omschrijven als ´Niet te veel nadenken, gewoon doen!´ Bij de projecten van The School is er nooit een concreet of strak plan, wel een grof idee van hoe het eruit gaat zien, er is een soort leidraad maar hoe het gaat verlopen en wat het resultaat zal zijn, blijft altijd een verrassing. Het Experimentele, het Improviserende, het Speelse, het Spontane en het Onwetende staat centraal bij The School. In begin vond ik deze werkwijze uiteraard lastig en uitdagend en wist ik niet of hiermee om kon gaan maar naderhand ben ik dankbaar voor deze ervaring omdat het me uit mijn comfortzone gebracht heeft.

Ieder project van The School wordt als leermoment gezien en niet het eindresultaat van een project maar het proces staat centraal. Er was nooit een druk om bepaalde resultaten te moeten behalen.

Het belangrijkste is om een beweging te creëren en een verandering tot stand te brengen. Dit aspect heeft me ook geholpen om me minder te focusseren op het perfecte eindresultaat dat ik normaal gesproken doe.

COMMUNICATIE

Er zijn 2 verschillende typen mensen: mensen die denken door te praten en mensen zoals ik die praten als ze nagedacht hebben. Ik heb tijd nodig om te reageren, ik wil hetgeen dat ik gehoord heb verwerken. Tijdens een discussie ben ik daarom dus altijd de luisteraar. Ik luister, observeer en denk. Pas daarna kan ik reageren.

Doordat ik veel observeer, zie en hoor ik vaak wat anderen ondergaat, daardoor beschik ik over extra informatie.

Maar tijdens discussies wordt van je verwacht dat je gelijk reageert, je moet je ideeën gelijk kunnen uitleggen en verdedigen. En vaak hebben mensen de indruk dat ik niet meedenk of afwezig ben terwijl dit niet het geval is. Mijn doel was het daarom een manier te vinden waardoor ik mijn aanwezigheid toch kan tonen en mijn mening kan uitdrukken.

Tijdens het ´What The silent ones are the about the Homeless?` event ging ik als visueel notulist aan de slag, toen merkte ik dat dit ook een goede manier voor de toekomst zou zijn, een eventuele oplossing om mijn gedachtes tijdens discussies uit te drukken..

Een mooie mogelijkheid om mijn gedachtes letterlijk te verbeelden.

Gedurende wekelijkse exposities kwamen bezoekers langs met die ik small talks ging voeren.

Ik denk dat deze momenten mij ook verder geholpen hebben op het vlak van communicatie.

Oefening baart kunst!

MAATSCHAPPELIJKE EN VAKINHOUDELIJKE ONTWIKKELINGEN VOLGEN

Steeds vaker merk ik dat ik niet op de hoogte ben van maatschappelijke en vakinhoudelijke ontwikkelingen terwijl ik weet dat het belangrijk is voor een artiest.

Gedurende mijn stagetijd hebben we een aantal expo´s bezocht, zoals de tentoonstelling van

RECIPROCITY in Luik, een inspirerende internationale triënnale die een debat wilde openen over de rol van design als vector van duurzame verandering en sociale vernieuwing. In het Cultuurcentrum in Hasselt bezochten we lezingen over het onderwerp ´Symposium Eidolon.

Over perceptie en interpretatie´. De lezingen waren over de verandering van innovatie met onze omgang met de wereld, wetenschappers en kunstenaars onderzochten hoe dat gebeurt of hoe dat kan gebeuren.

Ook waren we bij lezingen in De Nieuwe Zaal in Hasselt, het onderwerp van die avond was ´Narratives on Migration´. Makers vertelden over hun projecten die met het onderwerp immigratie te maken hadden. Emma Ribens sprak bijvoorbeeld over haar masterproject ´Nomadlab´. Emma onderzocht hoe ze als ontwerper een bijdrage kon leveren aan de vluchtelingsproblematiek en werkte hiervoor een maand mee in het vluchtelingenkamp most observant ones. in Duinkerken. Ze studeerde productdesign en haar doel was om een product te ontwikkelen dat kinderen in vluchtelingskampen ondersteunt.

En ook buiten mijn stagetijd heb ik probeerd nieuwe inspiratie en kennis op te doen op illustratief vlak- naast een bezoek aan Villa Verbeelding, Marres en het Kikk-festival heb ik ook een lezing van de twee illustratoren Gerda Dendooven en Casaer Randall aan PXL MAD bezocht. Ze vertelden over hun baan als illustrator, gaven tips en spraken tijdens het panelgesprek over valkuilen in het vakgebied en financiele zaken.

In Hasselt heb ik vaker de gallery Alley bezocht waar regelmatig werk van jonge grafische ontwerpers getoond wordt.

Het bezoek van deze expo´s en lezingen heeft voor nieuwe kennis en inspiratie gezorgd en heeft zeker een bijdrage geleverd aan mijn leerdoel.

31

Verder zal ik over mijn bevindingen vertellen m.b.t. het verschil tussen onderwijs en praktijk.

Het grootste verschil dat ik ervaren heb is het feit dat je in de opleiding concrete opdrachten krijgt aangereikt terwijl ik bij mijn stage eerder mezelf opdrachten mocht stellen. Ik zie het als een goede voorbereiding voor later omdat ik graag als freelancer wil gaan werken en dit ook veel zelfdiscipline en -motivatie vergt. Er is bijvoorbeeld niemand die je pusht om bepaalde opdrachten te doen, je moet zelf een planning maken en deze kunnen aanhouden.

Op school zit je in een klas met allemaal illustratoren en iedereen kijkt vanuit een illustratieve kant naar een bepaald onderwerp, in de praktijk werk je vaak in groepjes met andere disciplines zoals fotografen, productdesigners en grafische vormgevers. Op dat moment besef je je ineens dat jij ´de illustrator´ bent, jij bent dan ineens diegene die verantwoordelijkheid draagt en beslist over het illustratieve gedeelte van een project of product. Tijdens mijn stage heb ik bijvoorbeeld samengewerkt aan een project met een studente van Grafisch ontwerp en een studente van Fotografie. En in het onderwijs kun je altijd met vragen terecht bij je docent, je docent bepaald wat goed of fout is maar in de praktijk zul je zelf moeten beslissen wat goed of fout is.

En wat betreft teamwerk is er ook een verschil: in de opleiding kies je toch eerder je vriendjes met die je in een groep samen gaat werken maar in de praktijk kun je niet kiezen. Wanneer je geen klik hebt met je collega´s moet je zelf een uitweg zien tevinden. Ik had het geluk om tijdens mijn stagetijd met iedereen overweg te kunnen.

Ook heb ik vastgesteld dat je op school je ontwerp in principe alleen voor jezelf en je docent maakt maar in de praktijk probeer je met je ontwerp publiek te vinden en je 32

probeert je werk te promoten want je moet er uiteindelijk je kost mee verdienen. Tijdens mijn stagetijd heb ik deel genomen aan The Creators Market in Hasselt, dit was een leerzame ervaring en een eerste keer dat ik werk van mij aan een groter publiek liet zien en te koop aanbod.

Op school lag de focus altijd op je eindproduct maar bij The School lag de focus juist op het proces, het experiment en niet op het eindresultaat of de uitkomst. En in plaats van veel tijd door te brengen achter een beeldscherm ,zoals het geval is in het onderwijs, kreeg ik bij The School veel bewegingsvrijheid en de mogelijkheid om veel buiten te zijn en onderweg te zijn, met verf te kletteren en mijn inspiratie ook buiten het gebouw op te zoeken en niet alleen op internet.

33

34

35

36

37

Balans

Cigarette

38

De visser

Naaiwerk

39

Ik heb een leuke en leerzame tijd gehad als stagiaire bij The School. Ik heb veel geleerd in de afgelopen maanden. Voordat ik aan deze stage begon had ik nog geen ervaring met het organiseren van events en had ik nog nooit gehoord over ´placemaking´. Ik heb me continue op mijn gemak gevoeld, heb mijn ambities kunnen volgen en kon mezelf ontplooien. Vooral de experimentele omgeving heeft me geholpen om buiten mijn comfortzone te gaan en minder perfect te zijn. Ik heb aan interessante uitdagende projecten mogen mee werken en ik heb sympathieke mensen ontmoet met uiteenlopende levenservaringen, talenten en interesses.

Ik kwam tot de ontdekking dat zelfdiscipline, optimisme, ondernemerschap, flexibiliteit, geduld, oplossingsgericht denken en netwerken enorm belangrijk zijn als je als freelancer werkt.

Ik ben enorm dankbaar voor mijn stagetijd bij The School en zal de mensen daar zeker gaan missen.

40