Happiness may be a thing of the past : ความสุขอาจเป็นเรื่องของอดีต

ความสุขอาจเป็นเรื่องของอดีต เรื่อง/ภาพ : TANAWUT R.

เรือที่สร้างจากูมิปัญญาชาวมอแกนลําเดียวที่จอดอยู่ริมหาดและดูเหมือนใครๆก็สามารถใช้สอยมันได้

“เยาวชนรุ่น ใหม่ เ หล่ า นี้ก ํา ลั ง

เติ บ โตในยุ ค เปลี่ย นผ่ า นของ ชาวมอแกน ทั ้ ง แง่ ข องวิ ถี

ชีวิตที่เปลี่ยนไป เทคโนโลยีที่ เข้ า มา และการรื ้ อ ฟื ้ น ทาง

วัฒนธรรม ท้ายที่สุดถ้าพวก เขาเห็นคุณค่​่าของสิ่งใดเขาจะ เลือกเอง”

เด็กชายแอบมองเพื่อนที่ๆกําลังแสดงนิทานพื้นบ้านผ่านการร่ายรําที่มีท่างท่าจากวิถีชีวิต และเรื่องราวที่เกี่ยวข้อง กับทะเลว่าด้วยการแทงเต่า(นิทานของขาวมอแกน)

เด็กชายกําลังแสดงท่าทางของเต่าที่เคลื่อนที่บนผืนทราย ในการแสดงพื้นเมืองของชาวมอแกนที่เด็กๆได้เรียนรู้มาจากคํา บอกเล่าของผู้สูงอายุเกี่ยวกับนิทานพื้นบ้านของชาวมอแกน ซึ่งว่าด้วยความเคารพในธรรมชาติและการแบ่งปัน

สิ่งที่เราไม่เคยรู้มาก่อนเลยคือเด็กชาวมอแกนนอกจากจะอยู่กับทะเลแล้ว พวกเขายังเชี่ยวชาญการเดินป่าและสมุนไพรอีก ด้วย ภาพนี้แสดงถึงความเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติรอบตัวที่ช่วยพัฒนาทั้งทักษะชีวิตและกล้ามเนื้อของเด็กชาย

ผืนนํ้าจรดแผ่นฟ้า เด็กชายปีน ต้ น ไม้ เ พื ่ อ ขึ ้ น ไปสั ง เกตการณ์

ทะเลและเล่นกันเพื่อนๆ สิ่งที่น่า

สนใจคือ เรามองว่าเขาไม่มีอะไร ขณะที่เ ด็ ก ในเมื อ งต้ อ งเรี ย นปั้น ดินนํ้ามัน เรียนว่ายนํ้าเพื่อเสริม

สร้างกล้ามเนื้อให้สอดคล้องกับ พัฒนาการ แต่ไม่ใช่สําหรับที่นี่ ที่ นี ่ มี ต้ น ทุ น ชี วิ ต ในนิ ย ามที ่ ต่ า ง

ออกไปคือ ทรัพยากรธรรมชาติ (ถึงแม้จะถูกจํากัดด้วยกฏหมาย)

เ ด็ ก ๆ เ รี ย น รู ้ ชี วิ ต จ า ก ป ร ะ ส บ ก า ร ณ์ เ ช่ น เ ดี ย ว กั บ บรรพบุรุษของเขาที่ถ่ายทอดมา รุ่นสู่รุ่น

ความสุขเล็กๆของเด็กมอแกนคือการได้เล่นนํ้าและเดินป่า

การเกิดท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงอาจเกิดปรากฏการณ์ใหม่ๆ และรูปแบบวิธีคิดที่ปรับไปตามยุคสมัย สิ่งที่น่าสนใจคือ มอแกนในอีกสิบยี่สิบปีจะเป็นอย่างไร กรอบวิธีคิด วิธีมองโลก และวิธีคิดต่อทรัพยากรจะเป็นเช่นไร

เด็กชายในชุดผ้าขาวม้าข้าและการเปลือยท่อนบนจากการแสดง “แทงเต่า”

เรือแจวของชาวมอแกนเป็นเรือที่ใช้ไม้พายในลักษณะไคว่ ซึ่งเป็นลักษณะดั้งเดิมที่ชาวมอแกนใช้ในอดีตซึ่งมีลักษณะแบบ เดียวกับหลายร้อยปีที่ผ่านมา

เด็กชายเรียนรู้การจับปลาจากพ่อแม่ ซึ ่ ง ส่ ว นหนึ ่ ง ต้ อ งผั น ตั ว ไปเก็ บ ขยะ

ล้างจาน และก่อสร้างในเขตอุทยาน การประมงสําหรับชาวมอแกนในเขต อุ ท ยานทํา ได้ เ พี ย งเพื่อ ยั ง ชี พ เท่ า นั้น

ซึ่ง แนวคิ ด ของการดู แ ลอุ ท ยานทาง ทะเลไม่ ไ ด้ ม องในมิ ติ ค นที่อ ยู่ม าก่ อ น หรื อ ชนพื้น เมื อ งที่อ ยู่กั บ ทรั พ ยากร

เหล่ า นี้ ปั จ จุ บั น ชาวมอแกนหมู่เ กาะ สุ ริ น ท ร์ อ ยู ่ ภ า ย ใ ต้ ก า ร ดู แ ล ข อ ง อุทยาน

หนึ่งในอาชีพของชาวมอแกนรุ่นใหม่คือเป็นลูกเรือนําเที่ยว เพื่อพานักท่องเที่ยวมาเยี่ยมชมหมู่บ้านพวกเราเอง

และอีกอาชีพคือเป็นคนขับเรือจากอุทยานเพื่อมายังหมู่บ้านชาวมอแกน ซึ่งพวกเขาไม่ใช่เจ้าของกรรมสิทธิ์ในเรือและเป็น เพียงลูกจ้างรายวันเท่านั้น “หน้ามรสุมเราก็ทํางานไม่ได้ จะกินอะไรก็ต้องประหยัด” ลูกเรือคนหนึ่งกล่าวกับผมแบบนั้น

“ความพร่าเลือนของความคิดความ

ฝันในโลกของเด็กดูเหมือนจะค่อยๆ ชั ด ขึ้น ตามการเติ บ โตและสิ่ง ที่พ วก เขาต้องแบกรับ” ธนาวุฒิ / ช่างภาพอิสระ

ความพร่าเลือนของความคิดความฝันในโลกของเด็กดูเหมือนจะค่อยๆ ชัดขึ้นตามการเติบโตและสิ่งที่พวกเขาต้องแบกรับ ผมไม่แน่ใจว่าภาพความสุขในวันวานของพวกเขาจะเป็นเช่นไร เมือเทียบกับสิ่งที่เขากําลังเผชิญในไม่ช้า