FLOW MAGAZINE - Wat ben je aan het doen?

INTERVIEWS EVA LOESBERG (WILMA), ILSE SAVENIJE (RACHEL), JEANNETTE JONKER (EBONY) VERTALING BERNICE NIKIJULUW (EBONY) FOTOGRAFIE BONNITA POSTMA (WILMA EN RACHEL) STYLING ANNE-MARIE REM (WILMA EN RACHEL) VISAGIE CARMEN ZOMERS @YVESROCHER (WILMA EN RACHEL)

Ebony

Rachel

Wilma

DRIE MENSEN DIE VOOR ZICHZELF

WERKEN VERTELLEN DAAROVER.

_ 25

Verwilderd kasje bij de buurman.

“Vanuit huis hebben we uitzicht op het park, de moestuinen en de boerderij.”

Wilma Mulder 47 JAAR RODIN (9)

ARNHEM

WOONT SAMEN MET REMCO EN ZOON

UITGEVER VAN EIGEN BORDSPEL: 360 STORIES 360STORIES.ONE

Wat ben je aan het doen? “Ik haal verschillende slasoorten en een paar komkommers uit de moestuin voor het avondeten. Onze tuin ligt vijf minuten lopen van huis, daar even zijn is een heerlijke onderbreking van mijn werkdag. Toen we hem vier jaar geleden kregen, had ik geen idee, maar inmiddels weet ik alles van kalk, zuurgraden en biologische bemesting. Een goede oogst begint met de verzorging van de bodem.

En ik word daar zo blij van: een zaadje of pitje zien uitgroeien tot een kropje sla, pompoen of complete kersenboom.”

Eet je veel uit eigen tuin? “Ja, het hele jaar door. Van boerenkool, veldsla, winterpostelein, pastinaak, aardpeer, mais en pompoen in de herfst en winter, tot bonen, doperwten, bieten, kruiden, sla, bessen en nog veel meer in de lente en zomer. Ik kook altijd zelf. Dat kan goed doordat ik thuiswerk. Ik heb een studio op de bovenste verdieping van ons huis. Als ik Rodin van school heb gehaald, zitten we vaak samen aan het grote bureau en lunchen we met soep of salade op het balkon.”

Je bent eigen baas? “In 2014 bracht ik mijn bordspel 360 Stories op de markt.

Geen spel met een winnaar of verliezer, maar een hulpmiddel om te communiceren. Tijdens de 360 Stories-café’s die ik organiseer vertellen bijvoorbeeld asielzoekers en omwonenden van een AZC elkaar persoonlijke verhalen en komen zo dichter tot elkaar. Hoewel ik al lang rondliep met het idee, was het erg spannend om al ons geld erin te investeren.

Gelukkig kan ik er nu van rondkomen.

Het enige nadeel van alles zelf doen – van filmpjes maken voor de website tot het organiseren van evenementen – is dat ik snel te veel achter de computer zit.”

Gelukkig moet het onkruid gewied.

“Precies. Ik ben zo’n beetje om de dag in de tuin. Lekker buiten. Maar wat ik het fijnste vind, is het zelfstandige gevoel dat ik ervan krijg. Je kunt meer zelf dan je denkt. We zijn zo afhankelijk geworden van grote bedrijven. Niet dat ik terug wil naar het spinnewiel, maar ik heb wel meer waardering voor lokale producten, fair fashion en craftmanship. Door de moestuin leef ik bewuster.” >

Bieslook in bloei.

26 _

‘Je kunt veel meer zelf dan je denkt’

_ 27

Ook van een picknick in het park met vrienden maakt Ebony iets bijzonders.

‘Hello Sandwich zou er niet zijn zonder mijn geweldige volgers’

28 _

Ebony in haar appartement in de wijk Shimokitazawa, Tokio.

Ebony’s kenmerkende knot voor de fotografie van Hello Tokyo.

Ebony Bizys 36 JAAR

SHIMOKITAZAWA, TOKIO

ONTWERPER, FOTOGRAAF EN BLOGGER

Wat ben je aan het doen? “Ik maak craftboeken en zines (zelfgemaakte tijdschriften, red.), organiseer workshops en ben freelance ontwerper. De rest van de tijd rijd ik vaak op mijn Tiffany-blauwe Mamachari-fiets door de stad om foto’s te maken voor mijn blog: Hello Sandwich.

Mijn laatste boek, Hello Tokyo, staat vol verhalen over hoe het is om in deze stad te wonen. Ook vind je ideeën erin om een eigen stijl te creëren, geïnspireerd op Tokio.”

Wat is je achtergrond? “Voordat ik in 2010 vanuit Australië hiernaartoe verhuisde, was ik al vaak in Tokio op vakantie geweest. En mijn scriptie voor de kunstacademie ging over Japanse ‘micropop’-kunstenaars. Na mijn studie heb ik elf jaar voor Vogue Living gewerkt. In 2009 ben ik met Hello Sandwich begonnen. Het blog was voor mij toen een plek om de dingen die me inspireerden te bewaren, zodat ik ze niet zou vergeten. Een soort persoonlijke Pinterest, voordat Pinterest bestond.

En op die manier gebruik ik het eigenlijk nog steeds.”

KUNSTENAAR, HELLOSANDWICH.JP

Krijg je leuke reacties op je blogs?

“Hello Sandwich zou er niet zijn zonder mijn volgers, die stimuleren me enorm.

Hun opmerkingen en reacties maken het allemaal de moeite waard. In het begin zette ik er niet zo vaak iets persoonlijks op, maar plaatste ik bijvoorbeeld een stukje over een mooie expositie waar ik was geweest, of over een modeontwerper die me inspireerde. Maar als ik wél iets persoonlijks postte, met originele foto’s erbij, viel het me op dat ik daar veel meer positieve reacties op kreeg.”

Hoe ziet je dagindeling eruit qua werk? “Routine bestaat vrijwel niet in mijn leven. Soms ben ik dagenlang tot vier uur in de ochtend aan het werk in mijn studio om een deadline te halen, terwijl ik de week erop tijd heb om uit­ gebreid met vrienden te lunchen. Bij mij bestaat er geen duidelijke scheiding tussen werk en privé. Zo’n lange lunch – een cadeautje aan mezelf als ik hard heb moeten werken – zou dan zomaar in de volgende Hello Sandwich Tokyo guide kunnen staan. Op die manier combineer ik alles, en dat vind ik heerlijk.” >

_ 29

Rachel in haar tuin.

Rachel van de Pol 34 JAAR

UTRECHT

WOONT SAMEN MET MINK

EN KATTEN DENZEL EN BONKIE EINDREDACTEUR EN BLOGGER

Wat ben je aan het doen? “Ik blog over kleine gebaren waarmee je de wereld wat groener, vrolijker en socialer kunt maken. Na een regenbui droog ik fietszadels, ik versier stiekem het huis van een vriendin of geef een voetbaltraining aan kinderen met een beperking. Een goede daad hoeft niet origineel en span­nend te zijn. Als je bewuster om je heen kijkt, zie je al snel hoe je iets voor een ander kunt betekenen. Wanneer ik een vrouw met een mooie hoed zie, geef ik een compliment. Door die contact­ momenten ervaar ik meer verbondenheid en is iedere dag weer anders.

Het zijn echt de simpele dingen waarmee je een verschil kunt maken.”

Hoe ben je begonnen? “Ik had al een tijd een idee voor een jeugdroman in mijn hoofd, over een meisje dat de wereld redt. Toen mijn relatie eindigde en ik stilstond bij wat ik nu echt belangrijk vind, realiseerde ik me dat ik ook zelf in actie kon komen. En waarom niet elke dag, een jaar lang? Om anderen te inspireren, en om mezelf te dwingen het vol te houden, begon ik erover te bloggen.”

30 _

“De zelfgemaakte kaart met blouse ontving ik op mijn boekpresentatie.”

JOURNALIST,

IKREDDEWERELD.NL

Wat is het effect? “Vanaf dag één kreeg ik positieve reacties. Ik besloot mijn buren een gelukkig nieuwjaar te wensen en te trakteren op baklava. Ik werd overal binnengevraagd en leerde ze beter kennen. Door vrijwilligerswerk te doen zag ik hoeveel mensen hun nek uitsteken voor anderen. Dit maakte me optimistischer. Ik leerde dat vooruitgang soms in kleine stapjes gaat en dacht bij zo’n voetbaltraining of bij de daklozenopvang: hoe tof is het dat mensen hiermee bezig zijn?”

Hebben de daden je veranderd?

“Ik zeg sneller ja tegen mooie initiatieven.

Door het persoonlijk contact heb ik minder vooroordelen en ben ik milder voor anderen. En het werkt door, want iets voor een ander doen is besmettelijk.

Door zwerfafval op te ruimen, denken anderen ook: waarom niet? Mijn familie, vrienden en ook volgers van mijn blog, vertellen me trots dat ze minder vlees willen eten of vrijwilligerswerk hebben opgepakt. En wanneer je aardig bent voor iemand, is de kans groter dat hij of zij ook aardig is voor een ander.”

“Mijn literair agent Remco snort overal superwomankaarten voor me op.”

‘Het zijn echt de simpele dingen waarmee je een verschil kunt maken’

_ 31