Cavia 6

KLEURPLAATEDITIE

nummer zes

cavia is het zeer onregelmatig verschijnende blad van studievereniging via voor studenten informatica, kunstmatige intelligentie en informatiekunde

Deze Cavia was zeker een zware bevalling. De Cavia begon al mythische vormen aan te nemen, en mensen begonnen te geloven dat er nooit een Cavia bestaan had en dat die blaadjes met Cavia erop in de kelder alleen zo leken omdat ze dronken waren. Maar hier is dan het bewijs van het bestaan van de Cavia in volle.. nou ja, volle.. hij is kleiner geworden en totaal zwart-wit.

Er zijn echter ook een paar goede dingen aan deze Cavia. Onze media-marketing commissie hee� een half jaar onderzoek gedaan hoe wij onze lezers meer kunnen betrekken bij de Cavia. Hieruit zijn de speciaal geïntegreerde interactieve elementen die in deze Cavia zi�en gekomen. Dus pak je kleurpotlood en kleur die voorkant in, en als je daarmee klaar bent kan je altijd nog verder gaan met de puzzel.

Ook de inhoud is fijn, met de verslagen van het BNAIS en het EJW. De gamereview van Ton over een spel waarvoor hij z’n oude mac nog bewaard. De filmreview van Aziz waarvan je de film op een toekomstige VIA-filmmiddag te zien zult krijgen. Verder nog een interview door Janneke voor alle eerstejaars die met het probleem van stoppen zi�en en een uiteenze�ing over het leven op een LAN door mijzelf, waarvoor ik ben geïnspireerd door Networkingday: Evolution en Netgamez 2003B Na mijn LAN-belevenissen ga ik nu als toeschouwer naar Best of the Benelux toe.

De Ba�lefield clan die ik heb ontmoet op Evolution en waarmee ik heb samengespeeld op Netgamez 2003B staan daar in de finale, dat gaat zeker spannend worden. Zelfs Prakkie is weer helemaal opgeleefd toen ik hem vertelde over het bestaan van Best of the Benelux C&C Generals finales, dus ik denk dat hij me onderhand wel vergeven hee� dat ik zijn yoghurt in de vriezer heb gelegd en dat toen vergeten was. Ik heb echter wel al een vroeg goed voornemen voor het nieuwe jaar: Prak in de C&C BoB 2004 finale krijgen. Met wat persoonlijke coaching van mij (en genoeg bevroren yoghurt voor de gezondheid) moet dat te doen zijn.

Tot een volgende Cavia, Ruben Boumans

2 cavia zes

inhoud

4 6 9 11 13 14 16 17

Drop-out interview Janneke van der Zwaan BNAIS 2003 “Playing God?” Henrie�e Cramer en Joram Rafalowicz LAN Ruben Boumans “Ananas, hoi!” eerstejaarsweekend 2003 Tim van Erven en Marit van Dijk Puzzel: Knaagdiertje Janneke van der Zwaan Game: Escape Velocity Nova Tonnie Wessling Film: Two Hands Aziz Baibabaev Why numbering should start at zero Edsger Dijkstra

Cavia is een uitgave van studievereniging VIA, en wordt gratis verspreid.

Adres Plantage Muidergracht 24 1018 TV Amsterdam telefoon: (020) 525 5520 e-mail: c@via.uvastudent.org Redactie Ruben Boumans (het hoofd), Tim van Erven, Janneke van der Zwaan, Marit van Dijk, Martijn Stegeman, Aziz Baibabaev Advertenties Bel voor meer informatie met VIA, (020) 525 5520 © 2003 Studievereniging VIA cavia zes 3

Drop-out interview

Janneke van der Zwaan

Stoppen met je studie hoe� niet te betekenen dat je een faler bent. Vaak weet je niet precies waar je aan begint. Het zou dus zomaar kunnen dat een andere studie beter bij je past. Elisa begon vorig jaar met AI. Al vrij snel stapte ze over naar literatuurwetenschap en op het moment studeert ze psychobiologie. Voor de Cavia beantwoordt ze een aantal vragen over haar studiekeuzes.

Waarom ben je AI gaan studeren?

“Toen ik 16 was las ik stukje over AI en vrijetijdskunde in een studieblad voor scholieren. AI was speciaal en onbekend. Biologie leek me ook interessant, maar ik wilde geen veldbioloog worden.”

“Ik ben een keer naar een voorlichtingsdag geweest. Omdat ik niet heel zeker was, heb ik me ook ingeschreven voor literatuurwetenschap. Ik heb weinig naar andere studies gekeken, AI was een soort blinde keus. Ik ging af op het beeld in mijn hoofd.”

Hoe zag dat beeld eruit?

“Bepaalde delen leken me heel interessant, andere weer niet, programmeren bijvoorbeeld niet. Vooral aan het einde leek het me een leuke combinatie. Ik heb er nooit echt goed over nagedacht. Ik had beter moeten kijken. Van de universiteit krijg je maar heel weinig voorlichting over wat je te wachten staat. Je komt er binnen drie weken achter of het wat voor je is, dus dat moeten ze ook kunnen overbrengen tijdens de voorlichting.”

“Het leek me trouwens ook wel leuk om één van de weinige meisjes te zijn.”

Waarom ben je gestopt?

“De vakken bij literatuurwetenschap vond ik echt leuk, veel leuker dan de vakken van AI. Toen de eerste tentamens eraan kwamen, sloeg de twijfel toe. De studie AI vond ik niet leuk, maar de mensen en de sfeer wel. Mijn ouders stelden voor om één week alleen literatuurwetenschap te doen. En dat beviel zo goed, dat ik overgestapt ben.”

Hoe ben je gestopt?

“Ik ben gewoon weggebleven. Later heb ik nagevraagd hoe je je moest uitschrijven en heb ik een kaartje opgestuurd. Ik heb er wel een beetje spijt van dat ik geen tentamens heb gedaan. Tentamens zijn een goede maatstaf.”

Ben je bij de studieadviseur geweest?

“Nee. Ik heb wel veel met mijn ouders gepraat. Ik had misschien wat langer moeten proberen, maar achteraf gezien was het een goede keuze.”

Was het lastig de achterstand in te halen?

“Daar heb ik nauwelijks last van gehad. Het was bij literatuurwetenschap nogal rommelig geregeld. Het is sowieso veel minder zwaar, er is minder college.”

4 cavia zes

Wat mis je het meest van AI? “Contacturen, de mensen en de sfeer. De uitdaging. Literatuurwetenschap is veel kleiner, daarom doe ik nu ook psychobiologie. Het minst mis ik de langzame computers. Wij hebben ingebouwde labtopjes met flatscreens in de kantine. Dat is wel raar…”

Heb je nog tips voor mensen die twijfelen over hun studiekeus?

“Ik had natuurlijk wat anders om te doen, anders was ik wel langer doorgegaan.

Ik denk dat het slim is om in ieder geval een tentamen te maken. Voor de studiefinanciering is het handig om voor 1 februari te stoppen. En als je twijfelt kun je er altijd iets bij gaan doen, iets wat je echt leuk vindt… Ik heb uiteindelijk toch ook weer voor exact gekozen.

Zo het EJW is weer voorbij, de foto’s staan weer online en Ork is alweer in verwachring van zijn tweede grote filmproductie: ‘EJW 2003: a story to be untold’. Op tijd van schrijven staat het tweede grote VIA project van dit jaar al weervoor de deur, de BNAIS 2003. Nu zijn we nog hard bezig en moeten we voor god spelen om deze creatie in toom te kunnen houden, maar als ik dit weer teruglees hoop ik te kunnen spreken van een geslaagd symposium.

Gezelligheid en leerzaamheid zie ik hierboven, in twee losse vormen, wat zou het toch mooi zijn dat te combineren. Dus ik zet mijn god-mode weer aan en daar ontstaathet idee voor: ‘De VIA-studiereis 2003’.

Het wordt weer tijd om na te gaan denken over een studiereis en daarvoor hebben we ook een reiscommissie nodig. Iedereen die zich geroepen voelt om mee te helpen dit te realiseren is van harte welkom om iemand van het bestuur aan te klampen of een mailtje te sturen naar het jullie welbekende adres via@science.uva.nl.

Ik ga me nu weer wijden aan alle taken die mij wachten en nieuwe bedenken voor mijn laatste maanden als god, eh, voorzi�er.

Heel veel plezier met het lezen van deze Cavia, Niels Monshouwer

cavia zes 5

BNAIS 2003 “Playing God?”

Henriette Cramer en Joram Rafalowicz

This year’s edition of BNAIS illustrated the great interest of students in current research and issues surrounding the field of AI. Over 200 a�endees from all over Belgium and The Netherlands visited this second edition of the Belgian-Dutch AI symposium for students held the 9th of October in Amsterdam’s Science Park.

Students from the University of Amsterdam’s student association for informationsciences VIA organized this year’s event under auspices of the BNVKI and SIKS. The goal of BNAIS is to give students a platform to present their research projects, as well as to familiarize students with current AI offerings in Belgium and The Netherlands.

This year’s theme ‘Playing God? AI in creation and control’ a�empted to highlight issues from the creation of AI entities and control over these entities to Big Brother type control in current society using AI-techniques. The theme inspired discussions of a wide array of AI-related topics in three plenary sessions, eleven shorter talks and a closing panel discussion on ethics of AI use. Talks on topics such as artificial life, evolutionary and genetic algorithms, artificial art, adaptive game AI or the access to and coupling of sensitive personal information all illustrated the broadness of the field. Various universities fought for student a�ention at the information market promoting their research and educational programmes on AI, alongside a number of students who presented their own research on posters.

Professor Guszti Eiben, head of the Vrije Universiteit of Amsterdam’s computational intelligence group, coupled science with science fiction in his lecture on artificial societies. Such systems mimic some features of existing animal or human societies thus providing a way to investigate social phenomena. However, there are two problems, or challenges if you wish, with such simulations. On the one hand, the complexity of current systems is far lower than the complexity of real societies. This raises serious concerns about what exactly we are studying: real life or artefacts. On the other hand, these systems are o�en too complex for thorough analysis and understanding. The experimenter might be playing God, but the intrinsic dynamic of the system o�en goes beyond his/her comprehension. The lecture consisted of three parts; professor Eiben explained the idea of artificial societies and his philosophical image of the future. He took everybody back to reality by showing current work, which included very interesting behaviour of simple artificial societies 6 cavia zes

that have been given a simple language. These societies showed behaviour of exploration, not only of the environment itself, but also the borders. This leads to some very interesting questions about the nature of those societies and our own.

To finish the lecture everybody was treated to a short story. The story, in the form of some kind of interrogation of a scientist, brought us ‘back to the future’. In this future a scientist had created an artificial society so advanced the inhabitants realised they were just some creation living in a computer. They were nothing more than an experiment, their god was a computer scientist. The entire society collapsed in some kind of mass depression, the only humane thing to do was to pull the plug.

On a happier note, the visitors were then offered a choice of lectures, while students of the various student associations present discussed their plans for future collaborations. Dr. Maarten van Someren of the University of Amsterdam offered his views of the possibilities and dangers of web mining. PhD student Enrico Gerding of the Centre of Mathematics and Computer Science elaborated on his research into automated negotiations on the information market. Enno Peters, student at Groningen University proposed an extension of the actor-critic method.

The KION award for the best AI master thesis was handed out by Paul Kamsteeg (University of Nijmegen) to Jelle Kok and Remco de Boer of the University of Amsterdam for their thesis on socces simulation for RoboCup. Jelle Kok then proceeded to a presentation of his work as PhD student which led to his current status as world champion RoboCup simulation.

A�er raiding the lunch buffet down to the last crumb, the a�endees again had the option of choosing from a wide array of subjects in he following two workshop sessions. IBM’s Extreme Blue student team presented work on user profiling, Pieter Spronck of the Universiity of Maastricht Adaptive Game Opponent AI by applying machine learning in “virtual world games. Erik Borra (student University of Amsterdam) a�racted considerable interest with his talk on current activities of various authorities to ‘log our lives’ and whether these are useful and/or acceptable. Wouter Teepe (PhD student University Groningen) presented research on coupling and use of sensitive information.

The colourful presentation and demonstrations of computer generated art on the by Remko Scha (Institute of Artificial Art Amsterdam , University of Amsterdam’s Insitute of Language and Computation) provided both information and entertainment in the third session. Femke de Jonge en Steven de Jong (University of Maastricht) discussed ProAnita - a multiagent solution for legitimate information retrieval. David de Goot (University Groningen) talked about generative cross-platform migration of compositional agents. Valentin Robu elaborated on his endeavours to improve the outcome of cooperative negotiations in incomplete information environments aspect.

cavia zes 7

All assembled to a�end the final lecture by professor Henk Visser; Professor of humanistic views on man and computer at the University of Maastricht shed a completely different light on the day’s theme. Not only the content differed, even his presentation. In contrast to the predominant use of flashy PowerPoint presentations, he turned to the basics and most fail-safe method: the blackboard. In his lecture Henk Visser raised the issue that with use of readily available new technology people are losing certain capabilities. Who needs to be able to calculate difficult multiplications when there is a calculator in almost every digital device imaginable? Who needs to be able to write with pen and paper when you can use a keyboard or voice recognition?

Professor Visser main concern was that using all kinds of these innovations in education does not necessarily improve and might even impair education. These inventions may seem to make it unnecessary to learn the basics, while this makes building up knowledge in certain areas very difficult.

While all this sounds very anti technology and anti artificial intelligence, Henk Visser, despite his rant, did not want the audience to reject technology. His main concern is the use of technology and how easily people let computers take over their lives; perhaps in the process turning us all into dumb slaves. He wants to warn us and make us aware of a problem that is very real. In the discussion about computers ge�ing smarter and smarter, we shouldn’t forget contemplating our own capabilities.

A panel discussion on ethics and AI provided a suitable ending to BNAIS. The discussion was led by dr. Bern Martens of the University of Leuven with a panel consisting of Henk Visser, Guzsti Eiben, Remko Scha and Han la Poutré (chairman BNVKI). Both panel and audience were very willing to voice their (o�en pre�y strong) opinions. Of course discussion strayed from the set topics from the beginning, with a variety of subjects ranging from AI and its implications on the job market (who will be dispensable..), AI and the end of mankind, to AI and legislation (could it ever keep up?). Some were mainly optimistic about the effects of AI, but a number of risks still were clear. The end of mankind was not foreseen in the near future, but changes in human identity and possibly human-AI hybrids were deemed very possible with some observations that cyborgs in certain ways already exist. In the end one thing was clear: progress can be positive and maybe inevitable, but everybody has to keep their eyes open and keep up. With this conclusion most BNAIS visitors could commence their journey back home, while others successfully took on the challenge of organising a last-minute symposium dinner.

Next year’s event is to be organized by students of the universities of Maastricht and Leuven, actual dates and locations will be announced as soon as they are available. Over 200 visitors a�ended BNAIS 2003, and a considerable number of aspiring a�endees even had to be turned down; this provides great hopes for the future editions of the event. BNAIS 2003 pictures and descriptions of all lectures can be found at bnais.via.uvastudent.org.

8 cavia zes

LAN

Ruben Boumans

Als de term LAN nu in de mond genomen word staat deze meestal voor een ruimte vol computer waarmee de gebruikers uren achter elkaar files sharen, chatten (IRL of online) of games spelen. Waarom doen mensen dit niet gewoon thuis zou je denken, er zijn verschillende redenen voor: De hogere snelheid, omdat het thuis niet kan, maar voornamelijk omdat het gewoon leuk is! In de groo�e van deze ruimtes en het aantal computers bestaan verschillende degradaties. Zelf heb ik al een aardig aantal verschillende LAN’s bijgewoond.

De kleinste LAN’s waar ik ooit ben geweest waren toen ik nog in B’schop (kort voor Benschop) woonde. Toen was er nog geen internet. Toen moest je om tegen elkaar te spelen naar elkaar toelopen, met je kast onder de hand, en nog een tweede keer voor je monitor (wat niet meevalt als je een loodzware oude IIyama 17” hebt). Het idee was toen: hoeveel mensen krijgen we in iemands slaapkamer en/of zolder zodat men nog kan slapen en zonder veel moeite naar het toilet gegaan kan worden tijdens het lannen. Dit lukte ook meestal nog wel, maar de monitors stonden vaak zo dicht op elkaar dat als er één aanging, de rest ook local area network (n) a local network for inter-computer communication; even mee degauss’te. especially a network connecting

De groo�e hiervan is van een minimum van 3 computers and word processors and other electronic office equipment to mensen tot een maximum van 7. Bestanden worden create an inter-office system [syn: alleen uitgewisseld als iemand de laatste update LAN] van een spel nog niet hee�, immers het zijn vriendengroepen dus films en dergelijke zijn al via een cd Source: WordNet ® 1.6, © 1997 Princeton University uitgewisseld. Er wordt wel veel gegamed, meestal normale games. Maar als iemand voor de zoveelste keer roept dat het spel bugs hee� omdat hij niet raak schiet en als je onzichtbare, ondergrondse leger van Zerg wat nooit gezien had kunnen worden, wordt genuked weet je ook dat er iemand over je schouder hee� lopen kijken (nog nooit zo’n grote bloedvlek in Starcra� gezien). En dan heb je ook even genoeg van normale games, maar dan ga je over op de meest vage games. Ik noem daar de Soccer mod voor Half-Life waar je first- of third-person gaat voetballen, in 1 woord hilarisch.

Als je een stapje hoger gaat, wordt er al niet meer gelant bij iemand thuis (of deze persoon moet een heel groot huis hebben), maar in een wat grotere ruimte. In mijn geval is dit de Rode Hen (de kantine van de Diamandslijperij, NP) waar nu al een paar keer is gelant door leden van VIA. Een ophaaldienst voor mensen die in Amsterdam wonen (en ook een keer voor Almere) werd opgezet en toen kon twee dagen van openings- tot sluitingstijd gelant worden. Hier gaat het ook vooral om het spelen van games, maar dan de wat meer standaard-spellen zoals Ba�lefield 1942 (en de Desert Combat mod ervoor), Unreal Tournament en Counter-Strike.

Je zit met ongeveer 20 man en misschien 1 vrouw, dus zijn er altijd wel van allerlei soorten bestanden op het netwerk te vinden, van speelfilms tot anime-series tot complete muziekverzamelingen. Na 2 dagen college ontlopen is zo’n LAN ook weer voorbij en wordt ook iedereen weer naar huis gereden. Een noemenswaardig cavia zes 9

moment van een VIA-LAN was de afsluiter, waarbij we met ongeveer 20 mensen UT InstaGib CTF gingen spelen op Niven. Voor de mensen die de Unreal Tournament map CTF-Niven niet kennen: het is een map bedoeld voor 4-6 mensen. Voeg daar InstaGib aan toe en je krijgt totale chaos, elke flag-capture berus�e totaal op geluk en naderhand kon niemand echt stoppen met trillen.

Het summum van LAN’s echter is de echt grote LAN, waar honderden mensen van over het hele land naartoe komen. Op zulke LAN’s vindt je ook hele clans met zwaailichten, dezelfde T-shirts, neonlicht logo’s en vlaggen erbij. In elk opzicht is elke LAN een ervaring op zich als je nog nooit gelant hebt, maar zulke LAN’s zijn echt een aparte ervaring.

Tot een paar maanden geleden was deze ervaring voor mij onbekend. Maar toen ik uiteindelijk de kans had om naar zo’n LAN te gaan nam ik die meteen (ik had een LAN gevonden die op loopafstand van mijn flat in Osdorp werd gehouden).

Na mijn computer aangesloten te hebben kon ik naar hartelust elk mogelijk spel spelen wat ik wilde omdat er toch overal genoeg spelers voor waren. Ook qua file sharing had ik niet te klagen, het was maar goed dat ik die extra 17 Gig erbij had geprikt. Maar wat het echt onvergetelijk maakte was de IRC-server. De eerste nacht had iemand een pomp nodig, gelukkig was ik zo vooruitkijkend geweest om wel een pomp mee te nemen, dus een uitwisseling was zo geregeld, en vervolgens heb ik het hele weekend nog lopen Risk II’en met die persoon. Op zaterdag was er weer iemand die de omgeving in wilde, en sinds ik in de buurt woonde kon ik wel helpen. Het voelde als internet aan, maar de persoon waar je 2 seconden eerder nog een Bulletproof Monk van had geleecht, maakte je nu af in UT en even later zou je ze weer zien schreeuwen voor een keygen van Half-Life in het IRC-kanaal.

Dan heb je ook nog een keer de compo’s (game-competities) waar vooral de clans aan meedoen. Het niveau ligt dus ook erg hoog en je kunt dus finaal ingemaakt worden, maar dat is ook leuk. Maar als je dan bevriend bent met een goede speler kan je iedere tegenstander langs gaan om voor hem de dreigingen te uiten: “Je gaat dood!”.

Merk trouwens op dat zulke LAN’s wel slecht zijn voor je slaapritme, of je rug, als je besluit dat je toch te moe bent om je luchtbed op te pompen en maar gewoon op je toetsenbord gaat slapen. Door het niet slapen en het non-stop beeldscherm kijken maken van een grote LAN een uitpu�ingsslag. Maar met genoeg zakken chips, M&M’s, croissants, sap, deo, Snickers, Red Bull en koffie kom je het weekend wel door. Maar aan het eind van het weekend ga je meteen (na je computer eerst thuis weer in elkaar gezet te hebben) naar bed. Om vervolgens ‘s ochtends vroeg door een zus wakker gebeld te worden met een vraag over Word.

Eigenlijk moet je als die-hard gamer toch gewoon elke soort LAN ooit gedaan hebben, want elke hee� zo zijn charme. Zeker moet men het 24 uur per dag doorgaan van de hele grote LAN een keer geprobeerd hebben. Voor de mensen die willen weten hoe een middel-grote LAN is en in Amsterdam wonen: binnenkort komt er weer een VIA-LAN, ik zal zeker van de partij zijn.

10 cavia zes

“Ananas, hoi!”

Tim van Erven en Marit van Dijk

Van vrijdag 26 t/m zondag 28 september vond het Eerstejaarsweekend (EJW) van 2003 plaats. In de EJW-brief waren ons twee dingen beloofd: “De zin van alles zal ver te zoeken zijn en het bier zal rijkelijk vloeien.” Al snel bleek echter dat de organisatie de zin in het bos hoopte te vinden. Ze stuurden de eerstejaars daar tenminste steeds naartoe.

Zo was er op vrijdagavond al het bosgeluidenspel. Gewapend met zaklampen gingen de groepjes op jacht naar diverse “vogels” en andere levensvormen, zoals de k-ieuw-y, de kotsvogel, de kletsmajoor en de 56K-raaier. Op zaterdagmiddag was er traditiegetrouw het New Age-spel. Dit gaf iedereen een excuus om naar behoe�e bomen te knuffelen, regendansen op te voeren, de zon te groeten en juryleden om te kopen. Doel was om zoveel mogelijk le�ers te verzamelen en een zo goed (lang?) mogelijk woord te maken.

Maar er waren ook activiteiten die zich niet in het bos afspeelden. Ter vergroting van de algemene meligheid hadden Niel2 en Tonnie voor vrijdagmiddag rare spelen verzonnen, zoals krantenmeppertje (nu met extra bloem!) en frisbee met bananen. Het laatste spel werd soms even “per ongeluk” verward met tre�al, hetgeen resulteerde in het bekogelen van scheidsrechter Pruinard (a.k.a. Paul Ruinard). Helaas waren de bananenvlekken niet waarneembaar op zijn toch al drukke Hawaii-shirt.

Ook zaterdag waren er activiteiten georganiseerd waar bomen weinig mee te maken hadden. Het enige groen op de sportochtend aanwezig was bijvoorbeeld het gras waarop getre�ald, gerugby’d en getwisterd werd. Ja, iedereen spande zich die ochtend maximaal cavia zes 11

in. Dat de maximale inspanning van sommige aanwezigen eruit bestond om ontspannen in de zon te zi�en was niet minder dan een noodzakelijk gevolg van hun bierconsumptie op de voorafgaande avond.

Op de laatste dag was het tijd voor de traditionele speurtocht. Gegeven de keuze tussen plees schoonmaken en wandelen in de regen, kozen de eerstejaars het laatste. Een enkel groepje (groep 1) ging op alternatieve speurtocht naar de snackbar in het nabijgelegen De belo�e dat het bier rijkelijk zou Alphen en vond op de terugweg zowaar vloeien werd over het algemeen behoor- de touringcar! De aardige buschauflijk waargemaakt. Een goed begin was feur, die toch al op weg was naar de de Knock-out Show. Daar werden nutkampeerboerderij, liet ons meerijden, ter tige activiteiten ontplooid, zoals een algemeen vermaak van de mensen die bierestafe�e en “sexy” bierdrinken. Het de bus stonden op te wachten en (met bier vloeide echter niet altijd rijkelijk name) het groepje zelf. Toen we helegenoeg, want presentator Joram bleek maal compleet waren, vertrokken we niet onderuit te krijgen. Helaas voor moe en gaar (zoals het hoort) weer naar sommigen bleken de vodka-shots wel Amsterdam. iets te rijkelijk te vloeien, hetgeen op vrijdagnacht voor sommige mensen al Ter afsluiting van dit verslag nog enkele resulteerde in chili-in-reverse. eervolle vermeldingen. Jago verdient lof voor zijn dronkemansondersteuning, Een andere gelegenheid waarbij de JaVa (Jasper Valentijn) en Arnie (Niels fusten niet ontzien werden was de Roosen) waren onmisbaar bij het kotsbonte avond. Dit jaarlijks terugkerende ruimen. Dit alles was uiteraard onmogefenomeen biedt de aanwezige studenlijk geweest zonder de organisatie! ten de mogelijkheid in groepjes hun creativiteit te tonen op een podium.

Een eervolle vermelding gaat dit jaar zeker naar het bestuur dat, voorzien van bijbehorende midi-files, een aantal klassieke computerspellen uitbeeldde zoals Lemmings en Mario Brothers. Er vielen gelukkig geen doden en niet al te veel gewonden, zelfs niet tijdens het “levend galgje”, waarbij eerstejaarsstudent Jasper meerdere keren werd opgehangen. De spelers in het publiek deden dan ook geen serieuze pogingen dat te voorkomen. Winnaar van de bonte avond werd echter groepje 2, dat een muzikale versie van Roodkapje ten gehore bracht. Het liedje “Ananas, hoi!” van Hanne was zo populair dat groepje 2 verzocht werd het nogmaals ten gehore te brengen. De rest van de zaterdagavond werd wederom volop bier gedronken, hetgeen resulteerde in gedans, gegabber en gestrip door Party Boy 1, 2 en 3 (Anton, Alex en Steffan).

Knaagdiertje

Janneke van der Zwaan

Deze puzzel is op te lossen door in alle rijen en kolommen het aangegeven aantal vakjes te kleuren. Eén getal betekent dat er één groep getekend moet worden. Meerdere getallen geven aan dat er meerdere groepen moeten komen. Deze groepen zijn van elkaar gescheiden door minimal één wit vakje. De volgorde van de getallen gee� ook de volgorde van de groepen aan.

De titel gee� een aanwijzing over het uiteindelijke resultaat.

Er wordt een echte Janneke-megabrownie (25x25cm) verloot onder mensen die de goede oplossing komen inleveren in de kelder (wel voor 9 januari).

Veel plezier!

11

11 10

16 15 15 2 11 11 2 10 14 17 19 21 23 23 5 8 12 15 18 20 22 24 26 26 16 14 10 10 11 11 8

10 1

1

1

1

1

1

8

1

1

5

7

1 6 6 5 6 5 6 7 6 5

3

4

3

3

2

1

1 10 1

2

9

9

8

8

7

7

6

1

1

1

1

1

3

5

4

3

2

Escape Velocity Nova Tonnie Wessling

Escape Velocity Nova (EVN) is een game waarbij je de plaats inneemt van een avontuurlijke space pilot. Je begint natuurlijk met een klein rotscheepje, weinig poen en een reputatie van nul.

Maar lef heb je wel. Je bent (min of meer) vrij om te gaan en staan waar je wilt in het universum, waarvan ik na 24 uur spelen nog steeds niet de totale groo�e van weet... Beginnend als handelaartje of koerier begin je aan je eerste missies die je makkelijk kan kiezen op het “Mission BBS”, o�ewel een soort van electronisch prikboard (bekend uit Freelancer? Die hebben het namelijk gejat uit een eerdere EV!) op een planeet of space station. Lekker vliegen van system naar system, van planeet naar planeet en ondertussen een beetje de galaxy verkennen. Na een beetje credits te hebben opgebouwd, kan je je scheepje inruilen (samen met een hoop poen natuurlijk) voor en iets betere, of je bestaande scheepje een beetje updaten (genoemd ‘outfi�en’ in EVN). Outfitten met bijv. wapens, shielding, armor, scanners, engine upgrades, cargo pods, etc. etc. Er zijn wel honderden verschillende updates, maar je schip moet het wel aankunnen, en je moet er de poen voor hebben. Nou, als je zo’n beetje bezig bent, dan sloop je op en gegeven moment vast ook wel eens een piraat, of je wordt er zelf een... Dan gaat je repu14 cavia zes

tatie veranderen, en aan de hand van je reputatie en de verhouding met verschillende ‘governments’ in het universum.

Volgens de EVN-Bible is en government: “Any collection of ships and planets that react collectively to the actions of the player and other ships. Governments keep track of how they feel toward you, and they can also have set enemies and allies.” Met andere woorden, je acties hebben gevolgen. En zeker de acties die inhouden dat je iemand sloopt. Aan de hand van je reputatie wordt je af en toe benaderd als je de bar van een planeet of space station ingaat (hee� Freelancer ook gejat), en word je gevraagd voor een “speciale” missie - een missie die je niet zomaar van de Mission BBS kan halen.

Vaak krijg je er ook extra’s voor: veel poen of een license, dat je betere wapens of (illegale) outfits mag kopen.... soms ook een nieuw schip. Als je voor de ene partij bijvoorbeeld en scheepje van de andere partij moet wegknallen, dan hee� dat natuurlijk weer gevolgen...

Al spelend ontluik je steeds meer van 1 van de 6 verschillende storylines, die stuk voor stuk RETEverslavend zijn en steengoed in elkaar zi�en.

Dat was zo’n beetje het verhaal, nu nog wat extra info: Het is en 2d- game, je kijkt van bovenaf op je scheepje in space.

Controls zijn erg makkelijk, het zijn er ook niet veel. De gameplay spreekt ook wel voor zich, maar je krijgt wel even een klein regeltje in beeld te zien welke control je moet gebruiken als je bijvoorbeeld voor het eerst moet landen, of een hyperspace jump maken naar een ander systeem. De graphics zijn niet spectaculair, en de storyline die je volgt wordt steeds stukje bij beetje in een blokje text aangeboden, als je weer eens een missie af hebt of gevraad wordt voor een nieuwe. Als je het voor ve�e graphics zou doen a la Freelancer of C&C Generals zit je verkeerd, maar als je van een

sterk verhaal houdt moet je dit zeker spelen. EV Nova is de 3e in een reeks, na Escape Velocity en Escape Velocity: Override. De graphics zijn sindsdien alleen maar gedetaileerder geworden en meer divers, maar nog steeds 2D van bovenaf.

Helaas geen multiplayer mogelijkheid, maar wie weet komt dat nog een keer in een update of zo... zou in ieder geval geen kwaad kunnen.

Een leuke feature van alle 3 de EV’s is dat iedereen een ‘plugin’ kan maken op niet al te moeilijke manier, waarin men storylines, schepen, persoontjes, outfits, planets etc. kan toevoegen/veranderen naar eigen wens. Voor EV en EVO zijn daar al een hoop voor te downloaden, maar helaas is er geen Windows-variant van EV en EVO. EVN is de eerste Windows-EV, maar ongewijfeld zullen er gauw plugins voor op het web komen.

Die plugins kunnen echt alle relaties met het originele verhaal vervangen; sommige mensen zijn zeer creatief.

EV Nova is shareware, kost $30, maar is het naar mijn mening ook wel waard: EVN zit kwa verhalen echt steengoed in elkaar, maar je kan ook gewoon kiezen of je die verhalen wilt volgen of niet. Je kan ook gewoon piraat worden en alles aan gort knallen.

Wat heb je nodig: DirectX 7, Quicktime 5.0, Pentium 400, 128 MB geheugen.

Mijn advies over deze game: download hem gewoon, bij ambrosiasw.com of ergens anders, maar NIET VLAK VOOR JE TENTAMENWEEK! Het is een tof spel, en werkt nogal verslavend. Maar ga het wel spelen! Mijn score voor dit spel is een 8,5.

cavia zes 15

Two Hands

Aziz Baibabaev

Donderdagavond 2 oktober 2003. De dag dat menig eerstejaars AI tot diep in de nacht zijn of haar eerste Prologopdracht probeert te voltooien. “Prolog succ()s!” hoor je net voor sluitingstijd ratelen door de overvolle practicumzalen. Ook ik ben een lotgenoot.

En als de tijd zover is en René (de portier) ons naar buiten schopt, begint de zoektocht naar ontspanning. Met een blik op de gesloten kelderdeur denk ik aan de goedkope, goede, goddelijke vloeistoffen die erachter verscholen staan, en al vrijelijk door de aderen stromen van de gruwelijke, geïntoxiceerde griezels die ervoor staan te zingen. Karaoke-borrel gemist. Snert!

Dan maar een filmpje...

Twee Handen “I like doin’ stuff with me hands, ya know.” Jimmy is de hoofdrolspeler van deze met zwarte humor doordrenkte pulpy action-comedy. Jim is jong, dom en op het slechte pad geraakt. Opgegroeid in een achterbuurtje probeert hij vrienden te worden met de lokale gangsters; voor eigen bestwil denkt hij. Niets is minder waar, maar na wat vechtpartijen weet hij de aandacht eindelijk te trekken en wordt hem om een ‘gunst’ gevraagd. De job is simpel.

Breng 10.000 dollar weg, haal dit en 16 cavia zes

dat op en kom terug. Half uur werk zou je denken. Zie nu de pulp in je koffie wolkvormig opstijgen. Het plot van deze uit Australië afstammende film is niet eenvoudig samen te va�en. Het gaat overal en nergens over. Het enige dat alle gebeurtenissen bij elkaar houdt is de sfeer die regisseur Gregor Jordan oproept en je tot het einde in een ijzeren greep houdt. Het is onmogelijk om het plot vóór te blijven, iets wat een steeds raarder verschijnsel wordt in ons steeds meer met Amerikaanse invloeden verzadigde filmwereldje. Het gaat nergens over, maar onvoorspelbaar, positief?

Jazeker! Two hands is geen verhaal maar een ervaring, en die is fris, eenvoudig en bliksemsnel.

Skills Er is niet veel te zeggen over de technieken of trucjes in deze film. Alles is strak en keurig gefilmd, maar iets bijzonders valt niet in het oog. Dit is zeker niet erg, want het stemt heel erg overeen met de geest van de film. No-nonsense special effects. De muziek daarentegen is wel spectaculair. Prima uitgekozen nummers weten de sleutelscènes vlijmscherp te slijpen waardoor ze nog strakker op je netvlies komen. Een perfecte aaneensluiting van alle simpele elementen zorgt voor een makkelijk en plezierig te beschouwen film.

Kijkuh of niet Kijkuh?

Mocht het nog steeds niet blijken uit mijn enthousiasme: zeker doen! Deze strakke, onvoorspelbare en pre�igstemmende film is zeker weten jouw anderhalf uur waard. Uiteraard is hij binnenkort te zien in de kelder tijdens de VIA-filmmiddag. Let goed op de posters in de gangen, en vergeet niet: we hebben maar twee handen. Maak je niet te druk. Ga er regelmatig tussenuit.

Begin op tijd aan Prolog... Snert!

cavia zes 17

ďż˝

18 cavia zes

ďż˝

cavia zes 19

(advertentie)