Στρατής Παρέλης, Ο ποιητής στην άσωτη πρωτεύουσα..

΢ΣΡΑΣΗ΢ ΠΑΡΕΛΗ΢

Ο ΠΟΙΗΣΗ΢ ΢ΣΗΝ Α΢ΩΣΗ ΠΡΩΣΕΤΟΤ΢Α..

ISBN: 978-618-5609-03-0

ΑΘΗΝΑ 2021

1

2

3

ISBN: 978-618-5609-03-0 ΢ΣΡΑΣΗ΢ ΠΑΡΕΛΗ΢ 2021

΢το διαδίκτυο: http://stratisparelis.blogspot .com Ε-Mail: stratisparelis@gmail.com

4

ο ποιθτισ ςτθν άςωτθ πρωτεφουςα..

χαμθλόφωνθ πρωτεφουςα άγουρθ και ϊριμθ τόςο που ςαπίηειςτθν Ακθνάσ αλλοδαποί ερθμϊνουν ''το μζςα '' τουσ ςτεροφμενοι φωσ και πατρίδα όλα πλθρϊνονται και όλα αγοράηονται ανυπόφορααναγγζλλονται νεωτεριςμοί που δεν αποδίδουν, βρϊμιςε τθσ Ιδζασ το κάνιςτρο χειροκροτϊ: φαςματικά δευτερόλεπτα δζνονται με τισ ϊρεσ και αςχθμονοφν του Χρόνου εισ βάροσ ποιόσ κα μασ νιϊςει που μελαγχολοφμε; φκινοπϊριαςε θ νφχτα ζχει άλλθ πνοι αλλιϊσ θχεί πλζον ο ποιθτισ κάνει τισ μζρεσ άνκθ ανκοδζςμθ ανκεςτιρια γιορτι όςο κι αν είναι πονεμζνοσ απ' τισ απλουςτεφςεισ... δάκνει κφνασ και ο αμνόσ ο εςωςτρεφισ...

5

μετάλλαξθ...

να παραγγείλω να μου μείνουν τα πουλιά, να παραγγείλω να παρακαλζςω κιόλασ, να μθν λυπθκϊ οι νφχτεσ βουλιάηουν ςτισ νφχτεσ, ποφκε τρζφονται οι μελαγχολίεσ μου; μια πνοι ανοίγει τα όνειρα μια πνοι και τα κλείνει πολφτιμο είναι το ποίθμα πολφτιμο πλατφ ςαν το λιβάδι τθσ οράςεωσ λουλουδίηειπίςω απ' τισ εικόνεσ μια ςυννεφζνια μοίρα με κρατάπάντα ςτο φωσ κα κανατϊνομαι, φωνάηουν οι αιςκιςεισ μου, με εξυψϊνουνκεϊκό είναι εκείνο που μου ξζφυγε μα το ςκθνοκετϊ ω ανκρϊπινο δράμα, δεν κα ςε καταλφςω ποτζ μου! αργά και λίγο λίγο γίνομαι ζνα άγαλμα κακθλωμζνο μια παράξενθ φπαρξθ!

6

ερωτικό αλλιϊσ...

ο πόνοσ μια ανκρϊπινθ κατάςταςθ φωνάηει να φοβάται θ μοίρα· αντίςτροφα δουλεφουνε οι εξάρςεισ: πάκοσ·

πάκοσ του ζρωτα πάκοσ τθσ μουςικισ του φιλιοφ

ςτα αυτιά μου αποταμιεφονται ιχοι δριμείσ· κακαρόσ που είναι απόψε ο ουρανόσ που ςου μιλϊ χωρίσ να είςαι εδϊ που ςου μιλάω! ασ κοιμθκϊ μιασ και ςτον φπνο πιο καλά ςε ηω και ς' ονειρεφομαι! ςαν από μια πθγι αιςκιςεων ηωντανεφουν μπροςτά μου όλεσ οι εικόνεσ, θ χαρά των προςεγγίςεων ηει μζςα μου, εςφ είςαι αλαργινι μα ς' αγαπάω όπωσ ο νουσ μου πετρϊνει τθν ςιωπι και τθν κάνει ζνα κεόρατο άγαλμα μεκυςμζνο τζλοσ των δυνάμεϊν μου τζλοσ των πόκων μου τζλοσ των πακϊν...

7

ο ουρανόσ, πόκοσ κρυφόσ και ελπίδα..

νεόκοποσ ουρανόσ επιβραδφνει τθν νφχτα και φωτίηεται από τισ προςευχζσ, παντοφ μυρίηει αγιόκλθμα, ψθλά ψθλά είναι το αμπζλι του αγγζλου, κάλαςςεσ κάτω θρεμοφν ςαν λάδι ακφμαντο, ςτισ πόλεισ πάκθ ανκρϊπινα και πάκθ ακμαία, ηϊνουν με μια κατάκλιψθ τον βίο, το ποίθμα παντρεφει τθν απλότθτα με τθν ςιωπι και ςταλάηει- ςαν ζνασ φμνοσ κακαρόσ ςταλάηει· λεπτομζρειεσ χάουσ, τισ μελετϊ και κάπωσ κερδιςμζνοσ βγαίνω αφινοντασ πίςω μου τισ ηοφερζσ καταλιξεισ· ωσ τθν ελπίδα είναι πια ξεκάκαροσ ο δρόμοσάςπιλοι μείναμε και άςπιλοι κα ςτακοφμε παράμερα: εκεί που είναι Βίβλοσ ανοιχτι ο ουρανόσ!

8

κοςμικόσ ακλθτισ..

για να λυγίςει το ςϊμα υψιπζτεια ςκαρφίηεται και εμμονι· αφινει πίςω του τθν οκνθρία και τεντϊνει μυϊνεσ δυνατοφσ να φζρει το απίςτευτο μπροςτά· γυμναςτικι των ζντονων φωτοςκιάςεων, γυμναςτικι των ςυλλαβιςμζνων κατορκωμάτωνκάπου εντόσ του ανοίγεται μία κυρίδα ουρανοφ· ψελλίηει το κορμί και φςτερα μια φωναςκία ςκίηει τθν ςιωπι του άκρατου μεςθμεριοφ· ο ακατάλυτοσ δεςμόσ φερζλπιδο να είμαι ξωτικό και ςυςπαςμζνο το φωνιεν μου μεσ τον αιϊνα· γράφω κερίηοντασ τα ςτάχια ενόσ κάμπου που ςτον ιλιο πορφυρίηει και μια ευτυχία δζχεται θδφτατθ...

9

παραςκευι 17/9/2021

ρθχζσ ηωζσ μπουκωμζνεσ ανοικτίρμονα κάνατο ςελαγίηουν ντροπαλά και μετά ςβινονται μεσ τα χάθιχοι από ουράνια άρπα ταριχεφουν τθν ςιωπι και θ Παραςκευι είναι μια ςεπτεμβριάτικθ θμζρα που ςτακικαμε απόμερα ν' ακοφςουμε τθν μουςικι τθσ νφχτασ και το αργό ξθμζρωμα που γζμιςε με ελπίδεσ τθν πλάςθ και τον βθματιςμό του άςτρου που μασ ζρχεται ςιμά...

10

μεταμεςονφχτιοσ ςυλλογιςμόσ...

φφοσ ζχουν επικό οι πολυκατοικίεσ και ζνα φεγγάρι μυκικό επικρζμαται ςτον ουρανό, δαςκαλεφοντασ τθν νφχτα να μου αρζςει. ς' αυτό το κεατράκι όλα ξετυλίγονται αργά και δεν είναι οφτε και δράμα να το πεισ οφτε και κωμωδία, μόνο που χλευάηουν τθν τφχθ μασ, τθν ρθμαγμζνθ. αναςαίνω τον δροςερό αζρα. κάπου μου ξεφεφγεισ Θεζ και κάπου ςε πλθςιάηω · καλϊσ. ιχοι από μζλοσ ουράνιο ξεχφνονται όπου να καταλάβω μπορϊ. είμαι ευχαριςτθμζνοσ. αναςταίνω το ςϊμα ςου και ζνα χάδι που πάντα περιςςεφει αλλάηει τθν αφι ςε κεϊκι! ςτο φωσ του φεγγαριοφ ςτο βακιό μεςάνυχτο μια αντιχθςθ από φπνο βουλιαγμζνο αλλάηει τθν φωνι ςου και γιορτάηει μεσ τθν ακοι μασ με ζνα ςεπτεμβριάτικο Αγακό αποταμιευμζνο ςτθν καρδιά ςου ςτθν καρδιά μου!

18/9/2021

11

κρζμεται ψθλά ο τςίγκινοσ αζρασ τθσ ςιωπισ, οφτε χειμϊνασ οφτε και ραγιςμζνο φκινόπωρο, καλοκαίρι οφτε, ξθμζρωμα βαςίλειο κροκάτο του ουρανοφ απ' το ςάλιο των δζντρων ξεκεφαλϊνει ζνα μυρμιγκι ακοφραςτο ςπυρί ςπυρί μαηεφει τθν ςοδιά τθν χοϊκι λιϊνει ςτθν υψικάμινο τα όνειρα τθσ χλόθσ ιερουργεί ςτθν μοναξιά των ζρθμων δαςϊν τι πλουραλιςτικό καλοκαίρι φζτοσ τι ευφάνταςτο! τςάκιςε ςτισ φοβζρεσ του τα πουλιά και των παιδιϊν τθν φανταςία, βαρφνανε όλα ςε Σθμαςία μεσ το πουκενά...

12

φεγγάρι θμίγυμνο πάνω από τθν λεμονιά μου!..

ςτα τυφλά πάνε οι επιδιϊξεισ μου ν' ανταμϊςουν τθν νφχτα ακζφαλα ςμινθ πουλιϊν πετοφν ςτο μοφχρωμα και ςυγκλονίηονται ζνασ εςμόσ νυχτερίδων κρατεί τθν εγριγορςθ υψθλά τρζμουν ςτο μιςοςκόταδο αμφίβιεσ πεταλοφδεσ ςκοτϊνονται οι ϊρεσ κάτω από τα δζντρα ζνα υδρόφιλο αεράκι ςφάηει τθν ςιωπι ακοφςια και εκοφςια. απ' το μπαλκόνι μου οι ςυςτολζσ είναι μια λφπθ και μαρτφριο, τφμπανα αμυδρά ακοφγονται που ρίπτουν κάτω τα εκείκε τείχθ του ουρανοφ τφμπανα όπωσ ςάλπιγγεσθ λεμονίτςα μου φυςάει τον φροφδο χρόνο ν' απομακρυνκεί ηθτά τα ρζςτα από αυτό το μυςτικό ντελίριο ςτενάηει κλείνοντασ μου μάτι μεσ τθν μοναξιά κακοδθγεί ποδθγετεί το Ποίθμα. φεγγάρι αλλθγορικό ςκινωμα κακαρό μαρτφριο φτάνει επάνω από τισ ταράτςεσ και με περπατά ςτον φμνο μζςα τθν νυκτόσ, φεγγάρι φιλντιςζνιο γνζφοντασ ςτουσ δαιμόνουσ ιςυχα να πλθςιάςουν... βακαίνει κι άλλο απόψε το Σαββάτο... πνευςτό ομοίωμα τθσ ερθμιάσ...

18/9/2021

13

ςτθν υψικάμινο του φεγγαριοφ όνειρα λιϊνουν και ςβινουν μία γαλινθ του βραδιοφ απλϊνεται ολόγυρα και βουίηει ςαν μζλιςςα που άγγιξε το άνκοσ και ευχαριςτικθκε ξεκοφραςτο φκινόπωρο λίκινο τουμπερλζκι που κα ςπείρει μουςικι μζςα ςτον ιλιο χαρίηει μιαν αφρα τριγφρω του οικουμενικι ςτα κλειςτά δωμάτια οι γυναίκεσ ερωτεφονται και ζνασ αναςτεναγμόσ χαλά τθν κλειδαριά και τρζχει προσ τθν ευτυχία ςτικθ λευκά που τραμπαλίηονται με τισ ερεκιςμζνεσ ρϊγεσ τουσ τςακϊνουνε τον ουρανό ςε ζξαψθ και κάπου μακριά μακρφτερα ο ζρωτασ παραφυλά... ρόδινθ μεγαλόςτομθ Κυριακι!

14

ιχνθλαςία ςτου ςκοταδιοφ τθν κοίτθ...

δροςερά φυλλϊματα προσ τθν αυγι που ςυναντοφν το γελαςτό νερό· θ αυγι ζχει ακόνι και τροχίηει το άςπρο μζταλλο των ωρϊν· τραγουδάκια ςιγαλόφωνα ακοφγονται από τα όνειρα τθσ πεταλοφδασ· ο κεόσ καιροφυλακτεί και μασ κάνει παρζα ςτισ μοναχικζσ καρδιζσ.

κάκετθ θ νφχτα ηεςτι και ςυγκεντρωμζνθ ςτθν μαφρθ φοβζρα τθσ αλλάηει τθν φωνι των όντων και καμία τόλμθ δεν μπορεί να τθν διαταράξει.

όλα από πίςω τα ςτεφανϊνει θ μουςικι

ςαν μια παντιζρα ιερι που μασ κινεί και όλο μασ παροτρφνει.

δροςερά φυλλϊματα προσ τθν αυγι νυχτοπεταλοφδεσ που αγαποφν του φωτόσ τθν ςυνάντθςθ λαλοφν ςτθν αντιχθςθ που γεμίηει τθν ςπθλιά του φπνου, κακϊσ οι ετοιμαςίεσ να υποδεχτοφμε τθν μζρα εντείνονται και κάπου μασ ξεφεφγει θ ελπίδα· κάμβοσ ςτερεωμζνο πρόχειρα μεσ το ςτερζωμα αφινει να ςκιρτά θ καρδιά μου να αγαπϊ ωσ και τον κάνατο εγϊ!

15

τί αγνότθτεσ ποτίηω και αντρειεφει το αίμα μου; χρϊματα αναγνϊκω και ςυμπεράςματα αςτραπισ. πάλι Δευτζρα εκκίνθςθ των πράξεων πάλι Δευτζρα. ςτινω ςκαλωςιζσ να φτάςω ουρανό που δεν φτάνεται. οι λζξεισ δφναμι μου οι λζξεισ πορεία μου. προχωροφν τα ποιιματα ςε ςκοτεινζσ γαλαρίεσ. εραςιτζχνθσ των αιςκθμάτων δοξάηω μια μζρα που μια κόρθ αγαποφςα Αυγοφςτου βράδια και με ζηωνε από παντοφ θ φωτιά...

16

νυςτάξαμε κάτω από τον ουρανό και κάπου ςτθν γθ παράμερα το τοπίο βάφτθκε νφχτα και ακράγγιξε τον άτςαλο ορίηοντα ςελινθ αβρι και ςμινθ αςτεριϊν που κορδακίηουν ποιά τραγωδία επζςτρεψε και κα το μάκεισ πιο μετά; ανικουν λόγια ςτον μφκο και ανικει ςε Χρόνο που δεν ορίηεισ θ ηωι όλα κρατοφν μια ηάλθ ςτο κεφάλικαι να ςκεφτείσ ότι ςε λίγο ξθμερϊνει ολόγυρα...

17

εικόνα πόκοσ και κεότθτα...

ανταφγειεσ ςτον κακαρό ουρανό και κατά τα ειωκότα λουλακί το ςυμπζραςμα λιακάδα κι ωσ τθν μεςθμβρία ςφντροφοσ του νου ςου ο γλάροσ πετά χαμθλά και επιβλζπει. αττικι θ ζνδοξθ πατρίδα που ζχω και που ζχεισ και δροςερά κλωνάρια ςτθν αυγι φιλεφοντασ οι ϊρεσ με αςιμι τα γραφτά ςου. πζτρεσ θλιοςτάλαχτεσ ανοίγονται όπωσ βιβλίο για να τισ διαβάςεισ και όπου ριμα πόκου νάςου ζνα κορίτςι που μαγεφει τθν ςκθνιμε ζνα άνκοσ κατακτάσ αυτό που δεν κα το μπορζςεισ πάλι!

22/9/2021

18

ο εκκλθςιαςμόσ του απϊτατου εαυτοφ!...

εκκλθςιάηω τθν ςιωπι και όςα βότςαλα αντθχοφνε ςτθν επαρχία του φπνου μου καταμαρτυροφν αγίνωτθ κάλαςςα. βρζκθκα πάλι με ςθμαςίεσ ςτθν αγκαλιά μου ςπουδαίεσ. ςαρϊνει το απόγευμα τα καλερά ψθφία μου και μνθμονεφω κάτι αγγζλουσ αφανζρωτουσ που διαλαλοφν πίςτθ κι ελπίδα. ω μοίρα τρυφερι, πάρε μου τθν απόγνωςθ και φφςθξε ςτα φρζνα μου αυτι τθν ιερι ευωδιά που Θεό Μζγα μθνάει! ουράνια μζρα, αντίςκθνο που κατοικεί ο αςκθτισ να ο μάντθσ που πρόβαλε πάνω απ' των βουνϊν το φρφδι και ανοίγει τθν πόρτα των ανακτόρων τθσ Δφςθσ. να ο Χρόνοσ που ςυςτρζφεται όπωσ μια κλθματίδα που υπόςχεται βακφν καρπό και μζκθ. κζλω να γεννθκϊ ςε ςυγκυρία καθμοφ και κόπουεκεί που οι γνϊμεσ είναι ςαν λεπίδεσ που κερίηουν και οι λζξεισ μου οφτε κι αυτζσ πια με ςϊηουν...

19

ο εργάτθσ ... εξουςιάηοντασ το ακάματο αίμα του ο εργάτθσ απθχεί μια Πράξθ κεόρατθ· μεταξωτι αςτραπι φωτίηει τα ςπλάχνα του, είναι ο κυβερνιτθσ των ζργων· μζςα του πετεινοί τθσ αφφπνιςθσ, ςτρζφουν τθν πραγματικότθτα προσ τθσ προόδου το άκροιςμα· είναι ο πορφυρόσ αυτοκράτορασ των γεγονότων. όμορφεσ νφχτεσ με καταγωγι από ςφννεφο ραγίηουν τον Σεπτζμβριο τον απλουςτευμζνο. με τα ςφιχτά δεμζνα ςανδάλια του αντικρφ από τα κεϊκά βουνά εκείνοσ ανεβαίνει και είναι μια ακατζργαςτθ φωνι που περιμζνει να ρουφιξει πλθκυντικό μζγιςτο ιλιο. δζνει τθν ιςτορία με κατορκϊματα και οδθγεί τθν φυλακι ςτθν εξαφάνιςθ, κουραςμζνοσ και μόνοσ, εκεί που το μζλλον ζχει ίχνοσ μζςα ςτο παρόν και του κανάτου θ μοίρα απαλείφεται, γινάμενθ αντιχθςθ μιασ άπεφκθσ αιωνιότθτασ...

20

επιςταμζνθ προςοχι!

δεν μπορείσ να εμποδίςεισ τίποτα κι απζναντι ςτον κάνατο είςαι μια θλιαχτίδα τεκλαςμζνθ. κανονιοβολοφν οι επικυμίεσ ςου αλλά ςτόχο δεν βρίςκουν. άκου το ςιμαντρο τθσ ερθμιάσ πϊσ θχεί μεσ τθν μζρα. καπνόσ ςαν ςφννεφο ανεβαίνει ςτον αζρα, πεκαίνεισ μεσ τισ πράξεισ ςου, είςαι θχείο πόνου. ςτο φωσ μοιάηεισ πιο ειλικρινισ-, οι φιλίεσ είναι πάνω απ' τα πράγματα, οι φιλίεσ κρατοφν όςο κρατοφν τα ποτάμια, είςαι εντολοδόχοσ των κεϊν, είςαι για να καρπίςεισ τϊρα. βοικεια ςου δίνει το όνειρο και ζναυςμα θ Αςτραπι, ξεκουράςου μεσ τθν αιςιοδοξία ςου, ξεκουράςου. ίςωσ θ κραυγι που πνίγεισ γίνει μια μζρα μοχλόσ νζου κόςμου. ω χζρι τθσ μοίρασ και χζρι τθσ δικισ ςου Απόφαςθσ, πόςο τολμθρά όλα ςτθν κζςθ τουσ τα βάηεισ! κλείςε τα αυτιά ςτισ Σειρινεσ, κλείςε τα ςφνολα κλείςε τισ αγκφλεσκα χωρζςουν οι ταραγμζνεσ ηωζσ μζςα ςτουσ ξοδεμζνουσ ρόλουσ ςου...

21

ιδρφει ζρωτα θ ματιά ςου ςε κοιτϊ κι εκςταςιάηομαι είςαι θ βιαςτικι απόφαςθ τθσ καρδιάσ μου ο απζραντοσ πόκοσ ςτα χείλθ ςου λάμπει τθσ ηωισ το ελιξίριο είςαι φωσ καρδιά μου είςαι φωσ ςυντεταγμζνο!

22

ερωτοφωτόςχιςτθ....

οι νφχτεσ ρθχαίνουν κάτω από τθν ςελινθ, γλυκαίνει ςυμπεριφορά ο δαίμονασ του ζρωτα, όλα γφρω ζχουν το βλζμμα ςου, όλα είναι το αλθκινό ςου βαςίλειο. ςτον πραγματικό Χρόνο του Τίποτα φζρνεισ κάτι που μοιάηει από αλλοφ, είναι θ κοςμοκεωρία ςου, είναι ο καθμόσ ςου. και γεννάσ τθν Αλικεια ζτςι όπωσ δεν κα το μπόρεςε κανείσ, φτάνει να το κελιςει θ μοίρα, γεννάσ τθν ςυμφωνία των αντικζτων. θ νφχτα υποχωρεί και ξθμερϊνει. ορίηεισ το φωτεινό παιχνίδι των εκπλιξεων, το δφςκολο ζργο τθσ φοφριασ ςου, ςαρϊνεισ το ςφμπαν των λζξεων και με τόλμθ πλάκεισ τα καινοφρια λεξιλόγια τθσ ηωισ..

23

ζρωτασ, θ φωτεινι προπαγάνδα των αιςκιςεωνγιγαντϊνεται κακϊσ από φιλί ςε φιλί όλα αλλάηουν τα ςφνορα, ελκζ κατ' εμζ χαρά μου, κα ςε υπεραςπιςτϊ δεν κα ς' εγκαταλείψω ςτο ςκοτεινό ςοκάκι τθσ πραγματικότθτασ... ελκζ κατ' εμζ, χαρά μου...

24

ξφπνθμα ερωτικό...

ολοζνα τρζχουν οι ςκζψεισ ςτο δαςφ προαφλιο τθσ ουτοπίασ πορφυρά δευτερόλεπτα ςυνεχίηουν τθν Ωραία Αυταπάτθ είμαςτε ευτυχιςμζνοι κεία ηάλθ αναπάντεχθ, βακαίνει μεσ τθν τζφρα των καιρϊν γκρεμίηονται τα ορκωμζνα τείχθ των ονείρων, αναφαίνεται ο ορίηοντασ ο απϊτατοσ, θ γραμμι των νθςιϊν, ο πόλεμοσ ο λιξασ, θ ζμπνευςθ που ιερουργεί και κάπου εςφ που ξφπνθςεσ και βγικεσ ςτο μπαλκόνι ςου για να μ' αναςτατϊςεισ...

25

αγακότθτα όχι από κείνθ των κρθςκειϊν αγακότθτα όπωσ ςτων ηϊων τισ ςυμπεριφορζσ χωρίσ ρωγμι αγακότθτα ςτα ςτικθ μου είναι μια χϊρα που δεν με χωρά και εγϊ είμαι ο ρακζνδυτοσ που δεν χωράω μια χϊρα πλοίο ο νουσ μου ταξιδεφει ςτθν γαλθνότθτα των νερϊν ςκορπίηομαι ςε μαγνθςίεσ που αναδφουν Μυςτιρια αναγνωςμζνα καμιά ςυνομωςία από τθν πλευρά των πουλιϊν- μόνο ζνα ςκίρτθμα ολοζνα προσ τθν οριηόντια ελευκερία ςτζκομαι ςιμά ςτθν γαλάηια κορυφι των βουνϊν αναςαίνω κλειδϊνει επάνω μου ο κάνατοσ όλεσ τισ φορτωμζνεσ του ανάγκεσ αμφιςβθτϊ τα πάντα του- και τα ςκοτάδια...

26

ο ζρωτασ ζτςι θχεί...

ακοφγονται λόγια ανζμου και ςτο χάραμα είςαι εκεί νζμεςαι αςτεριϊν περιουςίεσ κατοικείσ τον κόςμο ςτθν απροκάλυπτθ ''κζςθ'' του ιερουργϊντασ. διαφαίνεται τθσ νφχτασ το κάλλοσ και τα μάτια ςου αφινουν ανοικτι τθν πόρτα του ντουνιά, κακιερϊνεισ τα φωνιεντα ςτα ποιιματα που αμελϊ να γράψω. να οι μινεσ που ρζουν παραγεμιςμζνοι από ςκοτάδι και φωσ ατθμζλθτο τα πελαγίςια πουλιά οι κθρευτζσ αυταπάτθσ να ο ιχοσ ςου θ μυςτθριακι παλινδρόμθςθ, ριγείσ και ςχίηεται ακραιφνϊσ ο αζρασ, εκριξεισ αιςκθμάτων καταρρακϊνουν τθν απαιςιόδοξθ παράγραφο του φμνου μου- και ευτυχϊσ!- χαράηει τϊρα είςαι μονόλογοσ τθσ Αςτραπισ, φεγγοβολάνε πάνω ςου ηεςτά φεγγάρια, δεν ζχει θ λφπθ καταφφγιο, πάλι γφρω ςου εδραιϊνεται Σφμπαν, μορφζσ αγγελικζσ πάνε και πάνε· θ Αττικι νταμάρι λεθλατθμζνο ηεφει τα φαιά βουναλάκια τθσ ςε αποκάλυψθ· λθςμονϊ να με ξζρω, οφτε εγϊ πια είμαι εγϊ, ζνασ αλλιϊτικοσ εαυτόσ ηει μεσ ςε μζνα, εςφ χρθςμοδοτείσ για τθν Αγάπθ, κρφβεισ για να φαίνεται ο Ζρωτασ, διαφεντεφεισ των φιλιϊν το ροςόλι. ζρχεται ο ιλιοσ, κελαθδοφν τα πουλιά, τα άνκθ ςυγκροτοφν φιλαρμονικζσ, μελωδίεσ χφνονται ςτα ουράνια φψθ όπου ςε ανταμϊνει ο πόκοσ μου και μ' αντιμετωπίηεισ με ζνςτικτο καυτό και με λαχτάρα πάλι μια μοίρα είςαι ζνα φερζφωνο που λζει πάκθ μζςα ςτο αίμα μου...

26/9/2021 27

παράξενθ τετελεςμζνθ μου αυτογνωςία!...

ηθτϊντασ τθν κατάφαςθ των θμερϊν, αινίγματα ςυνκζτω προςοδοφόρα· χυτι όψθ του ατςαλιοφ που ιριδίηει και απειλεί με ςκλθρότθτα, απόψε ςε πλάκω εγϊ, είμαι ο αποφαςιςμζνοσ μζντοράσ ςου, κα μιλιςεισ του ενςτίκτου μου τισ κόψεισ. αφινω τον πλοφτο μου παράμερα· θ φλθ πάντα βαςανιςτιριο και βάροσ απ' το ςθμείο που είμαι πουκενά δεν πθγαίνεισ- και όμωσ κα φτάςω ςτο Απϊτατο Κάπου

εγϊ!

θμερινό φεγγάρι και λιακάδα περίφθμθ αεράκι λιανό γίνομαι επιγραμματικόσ δαίμονασ που ψελλίηει ακατονόμαςτα λόγια, γίνομαι ο υπεράνω κάκε υποψίασ λφκοσ που δεν ξεγράφει τα κοπάδια των αμνϊν, γίνομαι ηευγολάτθσ των ελπίδων!

28

ανοικτόσ λογαριαςμόσ...

δεν ζφερα τίποτα πίςω, οφτε ζνα πράςινο φφλλο· ο Βόλοσ μαράκθκε και άνκιςε μπροςτά μου· τον διάβαςα, ιπια το ςιγανό ψιχάλιςμά του· οι άνκρωποι ίδιοι με κείνουσ που ιξερα· περπατοφςαν βιαςτικά και γερνοφςαν πίςω από καλογυαλιςμζνεσ τηαμαρίεσ. θ άςφαλτοσ λουςτρίνι που αςιμωνε με τθν βροχι. λιγάκι ψφχρα κάνει το βράδυ. λιγάκι μου λείπεισ, λιγάκι ςε ςκζφτομαι. μαραίνομαι κι εγϊ διαβάηοντασ ποιιματα και ποιιματα. μόνο ποιιματα λογαριάηω... ολοζνα λογαριάηω και λογαριάηω...

28/9/2021 Βόλοσ

29

διαυγζσ μεςθμζρι θλιόδοξο ακουμπϊ τθν ψυχι ςου ςε νιϊκω ςαν μια ςβιλάδα που μ' αναταράςςει τζλεια απλϊνεται θ πνοι του ανζμου κερδίηει τα υπζρτατα καταφφγια το προάςτιο κλείνεται ςτον εαυτό του εποχι του ςκεπτικιςμοφ ςτον περίγυρο ενζργεια των ςυλλογιςμϊν ονειρεφομαι αναςτάςεισ δοξαςμζνεσ θ Πράξθ αντθχεί μεσ τθν πραγματικότθτα κατάτμθςθ των Ιδεϊν κατάτμθςθ των επικυμιϊν μασ όλθ θ θλεκτρονικι χαρά θχεί μεσ τθν οκόνθ μασ επικοινωνοφμε αδιάλειπτα επικοινωνοφμε..

28/9/2021 Βόλοσ

30

παραςκευι...

νφχτα μθτζρα μζταλλο ανοξείδωτο, ςτουσ κόλπουσ ςου αράηει το πλεοφμενο του ονείρου ςτα ςυγκαλά ςου ζλα, να ο παράδειςόσ μου, τρίηουν οι ουρανοί ιρκε φορτωμζνοσ μνιμθ ο Οκτϊβριοσ κερδίηουμε ομορφιά και υπόςχεςθ Παραςκευι, ακλόνθτθ και μόνθ ηει μεσ τθν ηάλθ τθσ πρωτεφουςασ μασ ποδθγετεί..

31

είςαι που να μθν ιςουνα....

ςτο απόγευμα ο κόςμοσ είναι μια ςυντετριμμζνθ προςοχι. επίγεια άγχθ κάνουν να βαρυγκωμά ο Οκτϊβριοσ. μόνθ μου ςκζψθ θ διάςωςθ των Ιδεϊν. κατά τα άλλα ωραία ςτοχάςτθκα! μπορεί πιο ερθμίτθσ από τον κακζνα ςασ, μπορεί ζνασ παράξενοσ ντελικάτοσ προφιτθσ που τον ςκεπάηει θ ριςθ του και θ αυγι θ κάκε αυγι τον αποςτομϊνει. κερδίηω ςφνεςθ πάντωσ μιλϊντασ ςιγά. εκεί που οι φιςτικιζσ χτυποφνε παλαμάκια μζςα ςτον αζρα. να, εδϊ ςτο πάρκο, απζναντι απ' το ςπίτι μου: αναςαίνω. πϊσ βαυκαλίηεςαι ρε άτιμε να ςϊςεισ και να μου ςωκείσ από λογοτεχνίεσ! και τόςο δα ςκοτάδι που απζβαλεσ ποφ πιγε; κάπου δοξάηεισ τθν χαρά και κάπου θ χαρά ςε καταπίνει. είςαι ο ενικόσ που πλθκυντικοποιείται και γεμίηει άμετρα παραμυκάκια λφπθσ. είςαι ο γελωτοποιόσ που επιςτρζφει χιοφμορ ςτθν μελαγχολία. είςαι που να μθν ιςουνα...

32

ο ζρωτασ καλά κρατεί και μασ ενϊνει!...

ζχω για ςζνα φεγγάρια να ψικυρίςω ζχω ςιωπζσ μεςάνυχτα που τα είπε όλα ο ζρωτασ, τςαλακωμζνα ςεντόνια και άγριεσ μελωδίεσ του κορμιοφ

μασ διαβάηει θ Αγάπθ και μασ ςφυγμομετρεί α προςφϊνθςθ που φζρει κατ' εμάσ θ χαρά! απόρρθτο είναι το κακετί που ςου κρφβω κατεβαίνω με ςκάφανδρο ςτον κραταιό βυκό ςου

είςαι μία λθςμονθμζνθ γθ που τθν λεθλατϊ αιϊνιοσ είναι ο πόκοσ μου αιϊνιοσ και δεν τον αντζχω κατακλφηομαι από επικά ςυνονκυλεφματα που ςε περιζχουν και με περιζχουν-

πϊσ μπλζξαμε ζτςι τελικά; πϊσ ενωκικαμε μεμιάσ και για πάντα!

1/10/2021

33

γθρατειά...

μεςτό φκινόπωρο ακίνθτο και διψαςμζνο θ ζμπνευςθ μυθμζνθ ιζρεια χαμογελά ςτα πρόςωπα των ποιθτϊν ςτον φμνο θ μελαγχολία το θλιοβαςίλεμα ςυναγωνίηεται μπαλϊνει και ξεμπαλϊνει τισ επωδοφσ-

πλθκαίνουνε τα λόγια τα κεοτικά φαράγγια δραςκελά ο ερθμίτθσ ο καλόγεροσ ανωφζρειεσ πθγαίνω και κατωφζρειεσ ζρχομαι μονάηω και αγριεφω-

α κόκκινο ςφννεφο τθσ αγρφπνιασ μου και τθσ αςτραπισ, με τυφλϊνεισ και ςαν Τειρεςίασ γυρίηω μζςα ςτα ηοφερά λθμζρια του κανάτου χρθςμοδοτϊντασ άκαιρουσ χρθςμοφσ-

να με ξεκοφραηαν μια μζρα οι ιδιότθτεσ! να μου παίρναν το βάροσ! ςθκϊνω κλίψθ και ςθκϊνω ζναν μπελά που με κατςοφφιαςε και λίγο λίγο με κυρτϊνει...

34

αναπάντεχθ νίκθ!...

παραπλζω ςτα πάντα αψθφϊντασ τθν διελκυςτίνδα ςουκα ηιςω κα αφιςω τον ζρωτά ςου αιμόφυρτο κα χακϊ ςε πλάτθ και μικθ κα είμαι ο ζνασ που δεν νίκθςεσ κα αφιςω το χνάρι μου ςτθν ψυχι ςου κι ακόμα κα με γυρζψεισ ςτισ νφχτεσ που κανζνα άςτρο δεν κα ςε υπεραςπίηεται!

35

ομολογία θ ζρμθ...

ςιδθροδζςμιοσ ηει ο ουρανόσ για να φωλιάςει γαλάηιοσ μζςα ςτο αίμα ςου· φτωχά ςφννεφα απικϊνουν γλαςτροφλεσ με άνκθ ςτθν αυλι ςου που τράνεψε· δεν χωράσ ςε πραγματικότθτεσ, είναι αλικεια· χειμϊνιαςε ςτθν καλοκαιρινι χϊρα μασ, τθν δοξαςμζνθ· όςοι ηθλζψανε επαναςτάςεισ δεν κα βρουν παρά μια τρφπα ςτο νεράκι μπερδεμζνθ· αντικρίηει φεγγάρια κι ο γράφοντασ αντικρίηει εαυτό αποτυπωμζνο ςτθσ λιακάδασ το αμάλγαμα· ο χρόνοσ κροταλίηει , όφισ ερπυςτριοφόροσςαν ςτάχυα, ςτον αγρό πλθκαίνουνε οι ελπίδεσ ςου· πάντα κα ς' αγαπϊ και κα με καίνε οι μνιμεσ!

36

και ςε εκατό μοναξιζσ μπορϊ να ηιςω και ςε χίλιεσ και να ευδοκιμιςω ςε απόμακρουσ τόπουσ ςυνείδθςθσ αντζχω τον εαυτό μου ευτυχϊσ κολυμπϊ ςτα βακιά και με κζλγει ο ορίηοντασ... δαμάηω δαίμονεσ που με απειλοφνε...

37

αυτά που κα ςυντελεςτοφνε φωσ και λοφηονται...

τι κρθνείσ μζρα και είναι ςυννεφιαςμζνο το πρόςωπό ςου; κι αυτό το ελεγειακό μεςθμζρι ξεκλείδωτεσ που αφινει όλεσ τισ εκδοχζσ! πάλι μιλϊ τοκίηοντασ δυνθτικι αυταπάτθ. λιγάκι ζβαλε κρφο και δικαιολογείται να είναι Οκτϊβρθσ και ελεθμοςφνθσ φκινόπωρο. αςθμίηει θ ράχθ του ψαριοφ κάτω απ' το νερό και ςτα ρθχά κι ο κάβουρασ φαίνεται και θ ςεμνι ςαλιάρα κι ο κοκωβιόσ και ο ςπάροσ ο οκνόσ και ο ςίγουροσ. μυςτιρια των μυαλϊν και των επικυμιϊν μασ μυςτιρια. κάπου θ Ακθνά γίνεται Παναγία και κάπου ο Δίασ γίνεται μοναχογιόσ και μαλϊνει. ωραίεσ θλιόλουςτεσ ψυχζσ ωραίοι κλϊνοι των αςμάτων κεατρικζσ μπαλάντεσ λουςμζνοι θμίκεοι με επιδερμίδα που γυαλοκοπά και αφινει υπονοοφμενα για ζρωτεσ που κα ςυντελεςτοφνε λίαν ςυντόμωσ...

38

για τον ζρωτα ηοφμε ταπεινά και πεκαίνουμε ζνδοξα. ξεκαρφϊνεται από πάνω μασ θ ματαιοδοξία και γεννιζται θ αυταπάρνθςθ. α φιλί πόςο κοςτίηεισ και κλίμακα γίνεςαι για ζνα ςκαρφάλωμα ςτον ουρανό! αναςτενάηουν τα ςτικθ μασ, γεμίηουν αζρα, θ λευτεριά του κνθτοφ ςτον αζρα φωλιάηει. μετά κα γίνουμε τζφρα και ςκοτάδι και τιποτζνιο επίγραμμα που ντεραπάρει κάτω απ' τθν ταφόπλακα και τρίηει κάτι βράδια πίςω απ' το καντιλι ςαν θ χλόθ που ψθλϊνει ςτον κθπάκο με τα κυπαρίςςια.. τότε θ λαλιά είναι ςθμαντικι που λείπεισ και που λείπω. κατακερματιςμζνοσ εαυτόσ που γράφει ιςτορία απόντασ..

39

γονιμοποιιςεισ...

κάτι βάροσ μου παίρνει θ Τφχθ και μεκϊ από ευτυχιςμζνθ Υπόςχεςθ

δραπετεφω φωτιζσ κλείνοντασ ςτθν καρδιά μου

εξθγϊ τον κόςμο ςαν ζνα παραμφκι που αγαπϊ

φιλοςοφοφν και ξφνουν το παλίμψθςτο του φεγγαριοφ τα νφχια μου

απ' τισ φοφριεσ απζχω των ςυνακροίςεων με αδειάηουν οι εμπνεφςεισ ςτο αίμα μου

ζχω τθν γφρθ που κα γονιμοποιιςει αυτοκρατορίεσ λουλουδιϊν...

40

θ Ποίθςθ ςτο ΢φμπαν...

ο ιλιοσ αρχίηει να με διπλαςιάηει. ηεφει ςε ανατάςεισ τον μεταβολιςμό μου. τραγουδάει ςτο αίμα μου. ό,τι αναπνζω είναι διάπυρο. φλθ ενόσ κόςμου που γεννιζται. κάτι μζςα μου είναι μοναςτθριακό. κρίμα που ξεκουρδίηομαι και ξεκουρδίηω τα άςτρα: ιταν αλλιϊσ οι πορείεσ τουσ. θ Ποίθςθ τα ηεφει ςε ζναν Σκοπό: να λαλοφν ανορκόδοξα και να τρζμει το Σφμπαν ολόκλθρο...

Αχαΐα μία και μόνθ...

Αχαΐα με μια τςουκνίδα μεσ τθν λερωμζνθ φοφςτα τθσ με ζναν βρυχθκμό πριν τθσ βροχισ τθν βροχι με αμπζλια και ελιζσ ςθμαίνουςεσ και δακρφβρεχτεσκλζοσ από το κείον υφαρπάηει! το βράδυ πολφβουθ κεφάτθ Πάτρα ςυγκεντρϊνει τθν οδικι φιλοςοφία τθσ ςτισ πλατείεσ και ακοφσ τα χάχανα των φοιτθτϊν... προοδευτικά βουνά Παναχαϊκά όρθ κλωτςοφν τθν μπάλα των ςυγκυριϊν και το γκολ ςθμειϊνεται ςτο δίχτυ των ανζμων ςτθσ Τφχθσ το δίχτυ ςτθσ Ελλάδασ το μπαλωμζνο βρακί...

41

καλόγνωμα πλοιάρια...

που διαςχίηουν όνειρα ανάποδα και αντιςτζκομαι ακόμα: ςε μια ηωι που κζλει να με καταβάλει. βρίςκω μια αυτοκρατορία ιδεϊν και τθν ριηϊνω μζςα μου τι εςτί κάνατοσ και ποφ πατϊ κι ανζρχομαι κεζ μου! ευκυτενισ και ωσ το απϊτατο φωνιεν λάγνοσ. γιατί ςπουδάηω όςα με πονοφν; μπορεί από μια εμμονι όλα να τα ςκαρφίςτθκα. πάντωσ μια άγρια ομορφιά ζχουν τα βράδια και όπωσ εδράηεται φκινόπωρο κι Οκτϊβρθσ ςτθν καρδιά μου βρίςκω το αχαϊκό παράκυρο ανοικτό και ςε κοιτάηω που κρυφομιλάσ ςτον φπνο μου χαδιάρικο μουτράκι που με κζλγει τόςο που ςαν το παιδάκι κλαίω...

42

χόρεψε ςτθν βροχι μοιράςου το πάκοσ τθσ νεροςταγόνασ νερόλακκοι ςυναντοφν τθν ζξαψι ςου ανταμϊνουν τθν εςϊτατθ γφμνια ςου ευαίςκθτο είςαι φωσ που ςυναντά τον ζρωτα, ςε πιςτεφω χόρεψε ςτθν λεπτομζρεια των επικυμιϊν, ςτον κεραυνό τθσ αικρίασ είςαι θ προςφυγοποφλα τθσ βροχισ, θ μανιαςμζνθ ιζρεια τθσ Αγάπθσ!

43

διατίκενται τα λόγια για να ςυντθροφν τθν αυταπάτθ μασ ςκζπτομαι άρα υπάρχω να υπάρχω και τι ςτον κόςμο! ζχω μονάςει μεσ το πλικοσ εγϊ· λζοντασ είμαι και αμνόσ, φυλακιςμζνοσ ςε ζνα ςϊμα που γερνάει..

44

είμαςτε ο φόβοσ μασ θ τςαλακωμζνθ μασ ευαιςκθςία είμαςτε θ αγκφλθ που περιζχει τα λόγια μασ και τθν αναςφάλεια για τα λόγια μασ είμαςτε θ ανακεματιςμζνθ αυταπάτθ ότι είμαςτε κάτι αλλιϊτικο που δεν είμαςτε όμωσ: γι' αυτό πεκαίνουμε πολλζσ πολλζσ φορζσ..

45

παράξενθ εκδίκθςθ...

πλάνο δεφτερο;

με φωτογραφικό φακό θ Αλικεια-

και εκείνα που βίωςεσ, πικρό ποτόνα θ Εκδίκθςθ, φορά όμορφα ροφχα και ζχει χαμόγελο μαλαματζνιο,

κοιτϊ που με κοιτάσ, μασ κοιτάηει κι θ Ιςτορία αφινει ανοιχτά τα βιβλία τθσαπόψε δεν καλοκοιμικθκα: ζμεινα να διαβάηω ουρανό. όλεσ οι ςκζψεισ μου φιλοξενοφνε άςτρα, μπαροφτι γζμιςαν, αφριο κα ομονοιςω με το φεγγάρι που ψιλωςε...

46

ζρωτασ και ο πόκοσ μίασ Κυριακισ!..

υπεράνω των ανκϊν μια αςφλλθπτθ ευωχία είςαι που εγκλωβίηει του νου μου τισ ςτράτεσ ορατι μόνο ςτουσ ζχοντεσ κακαριν τθν καρδία ζνα ορμθτιριο είναι ο ουρανόσ και τον τςιμπολογοφν οι καλογιάννοι μζκοδοσ είναι θ ευτυχία και χωράει μεσ τα ςκουλαρίκια ςου

αδιαφορϊ για τισ προκζςεισ του κόςμου- εγϊ εςζνα κοιτϊ και μου φτάνει

είςαι ζνασ γιγαντωμζνοσ πόκοσ που ςτολίηει του κορμιοφ και τθσ αγιότθτασ τα βαςίλεια

τόςο αβρι καρδιά μου τόςο βελουδζνια που μιασ πεταλοφδασ μοιάηεισ που πετά ςιμά μου και ο αζρασ από τα φτεράκια τθσ μ' αναςτατϊνει!

Κυριακι 10/10/2021

47

ο άνκρωποσ ςτθν Ακινα...

βροχερό μεςθμζρι πρωτεφουςα τοκογλυφικι, Οκτϊβριοσ αφορμισ μεγίςτθσ καταδεξάμενοσ - μασ επιτίκεται διαςκεδάηει πίςω απ' τισ πικροδάφνεσ με τθν κόρθ τθσ βροχισ τθν θμίγυμνθ

ψικυρίηει λόγια ο ζρωτασ των φτωχϊν δυο νζοι φιλιοφνται μπροςτά ςτθν βιτρίνα τθσ αιωνιότθτασ αναπνζω κάρροσ και αναπνζω φωτιά αποςαφθνίηονται τα ςθμάδια του μελαγχολικοφ ουρανοφ

θ Ακινα γεμάτθ πνοι του απζκαντου ιλιου δείχνει τα αρχαία τθσ κάλλθ και τθν λεβεντιά τθσ θ Ακθνά ταιριάηει τα αταίριαςτα κλζθ τθσ οι ϊρεσ κάκονται ςτα γόνατά τθσ μαρτυρϊντασ μιαν ελευκερία

ο άνκρωποσ είναι εδϊ: νουνεχισ αν και μόνοσφοβίηει φοβάται...

48

χρεοκοπία των ζςω...

ςυνικεια ςτθν ςυνικεια, ηιςαμε μόνοι, αποτραβθγμζνοι από ςυνακροίςεισ και ομαδικά αιςκιματα. ξεκφμαναν οι ρυκμοί μασ ι ίςωσ γεράςαμε ανοίγοντασ ςτθν αδυναμία μικρι μπουκαπόρτα. περιβάλλον παράξενο τα όνειρα!

όςο τα πλθςιάηεισ τόςο δεν κα ςου αποκαλυφκοφνε.

κάπου διαςταυρϊνονται οι Αλικειεσ και κάπου κείνεσ που ακολουκϊ δίκοπεσ και με ςφάηουν! ζνα πραγματικό κομφοφηιο οι κοςμοκεωρίεσ παλεφουν και δεν παλεφονται ςκουριάηουν και οςμι αφινουν κάκετθ ςτον απροςάρμοςτο εγωιςμό ςου. ασ ιμουν χαμαιλζοντασ να προςαρμόηω και τον φπνο μου ακόμα ςτθν λιτότθτα των ουρανϊν. χρεοκοπϊ με ρυκμό που το αίμα μου ξζρει!

10/10/2021

49

ζρωτασ...

αναβλφηει πόκοσ και ηθλεφει το ςϊμα αν το ςϊμα ςε άλλον αφιερϊνεται. ζτςι ο ζρωτασ κακιερϊνεται. παράξενα ςιωπά θ νφχτα και φεγγάρια νζμονται τον ουρανό. ςτθν κάμαρα ςεντόνια παλεμζνα και ιδρϊτασ από το φιλί ςτο φιλί. ό,τι ςυμβαίνει μζςα μασ ζχει διάκλαςθ, είναι θ παρθγοριά που δεν κατανοοφμε. πολφφωνθ ςυγκυρία θ ςιωπι, μαηεφει μόρια και τα αναςυνκζτει. δράςθ αινιγματικι κθςαυρίηουμε και γενναιότθτα ακατανόθτθ. ςτον ζρωτα για τον ζρωτα κα παραναλωκοφμε!

50

κροΐηουν χίμαιρεσ μεσ τθν νφχτα· ο άνεμοσ ςκαρφαλϊνει ψθλά· ζνα κάςτρο υπομονισ αυγάηει μεσ τον όρκρο· όλα είναι ηωι και όλα είναι κάνατοσ απόψε. ςυνοψίηονται αλχθμείεσ ονείρων μεσ τον οριηόντιο φπνο· ςτα κοιμθτιρια προςτρζχει θ οδφνθ οικουμενικι. θ ςελινθ ακουμπά το μάγουλό τθσ ςτο λευκό μάρμαρο των νεφϊν. φκινοπωριάτικο αεράκι εμπαίηει τισ μουριζσ και ςτον ευκάλυπτο των πουλιϊν οι φωλιζσ ηθτοφν ουράνιεσ προςταςίεσ για να φανεί τθσ δεκοχτοφρασ το μωρό και του περιςτεριοφ ο κλϊνοσ...

51

εξομολόγθςθ τρόπω δικό μου..

είναι μια καμπι νφχτα των αρικμϊν και των παράλογων κόπων. το φεγγάρι αλυχτά ςαν ςκφλοσ δαιμονιςμζνοσ. κρφο είναι το κρφςταλλο του ουρανοφ. αν δεισ άςτρα κα είναι οι κρυμματιςμζνεσ παρουςίεσ των ψυχϊν. ο κόςμοσ είναι μια ςυνουςία που δεν τελειϊνει. όπωσ τον εςχθμάτιςε Κάποιοσ ζτςι και ολοζνα ταξιδεφει. ι μιπωσ όλα ζχουν αυκυπαρξία και οςμι μιασ Ενζργειασ που εςωςτρζφει; ποντάρω ςτθν Ποίθςθ πάντα! μπορεί να είναι το ορμθτιριό μου, μπορεί να είναι θ ίςαλοσ γραμμι μου. μετά βυκίηομαι ςτον αφανιςμό. όςοι με μελετάτε να ζχετε χζρια κακαρά. και μάτια. προςβλζπω ςε μια Μαρτυρία που ηθτά χοροφσ ψυχισ και λεβεντιζσ δικαιωμζνεσ. προςβλζπω ςτο να είμαι εγϊ!

52

οδαλίςκθ ντροπαλι...

ηουηοφνι ωραίο, είναι φμνοσ

κάκεται επάνω ςε υμνθμζνα ροδοπζταλα·

όλεσ του οι ςυμπεριφορζσ

τθσ αυγισ. μετά ζρχονται φϊτα και ανάβουν τον ιλιο τον χιλιόδοξο. ςερπαντίνεσ άςτρων κανοναρχοφν τθν όραςθ να είναι κακθλωμζνθ εκεί. φκινοπϊρου μαγείεσ και επικόσ ειρμόσ από ποιιματα που αναρριχϊνται ςτθν ανάμνθςθ. τρίτθ, του Οκτωβρίου οδαλίςκθ, ντρζπεται και όλο κάτι ςιγανζσ κραυγοφλεσ βγάηει ςαν τθν πειράηει ο ςάτυροσ καιρόσ...

53

θ άφωνθ μζρα θ ντροπαλι παίηει μαηί ςου κι εςφ χαίρεςαι χαμογελάσ, είςαι ζνα κορίτςι φωτιςμζνο το κάκε ποίθμα ζχει χωρζςει ςτθν καρδιά ςου!

54

πόκοσ για ςζνα...

ψελλίηω νίκεσ που υιοκζτθςαν τθν λεβεντιά ςου. το φκινόπωρο αφρατεφει τουσ καρποφσ. το ζνα είναι δφο και το δφο τζςςερα:- θ αρικμθτικι είναι μια αταςκαλία εφαρμοςμζνθ· ςυνοψίηονται πόκοι μζςα μου για το κορμάκι ςου· ςτο ςάλιο μου είςαι, ζχω τθν γεφςθ ςου ςτον ουρανίςκο, είςαι ροςόλι και το μζλι των ανκϊν είςαι θ λεπτομζρεια των ερϊτων!

55

περιπζτειεσ των ςωμάτων...

το ςϊμα γδφνεται και λζπι λζπι αφινει τθν ςτολι του τθσ ςυςτολισ· μζςα ςου μπαίνω ςαν λιανό αεράκι και ςαν τυφϊνασ ςυμπαντικόσ είμαι ο λικνιςτισ των ποιθμάτων ςαλεφω τα ςπλάχνα ςου και ςου γεννϊ ςκιρτιματα ςφριγθλά είμαι τοπίο είμαι ορίηοντασ είμαι τελεςίδικα ο μόνοσ που χωρϊ μζςα ςου, προςαρμοςμζνοσ ςαν εκεί ανά τουσ αιϊνεσ..

56

ο Ιθςοφσ των ςυνειδιςεων...

χάνεται θ αλλοπρόςαλλθ πεταλοφδα και πίςω τθσ μζνει μια ςκόνθ βελοφδινθ. κρουςτό μεσ τον αζρα το όχι των μελιςςϊν. ανάβει και δίνει διάρκεια ςτισ ανεμϊνεσ. μπόλικο χρυςάφι πίςω απ' τα βουνά ςτο θλιοβαςίλεμα. αργοςαλεφουν καράβια και θ γραμματικι των νεφϊν είναι περιςπωμζνθ. το ριμα κάκε ςφνταξθσ είναι ευτυχιςμζνο. ηεισ με φκινόπωρο και πεκαίνεισ με κακαρογραμμζνο χειμϊνα. ο Ιθςοφσ των ςυνειδιςεων είναι ο Ιθςοφσ των ψυχϊν- ςε εμπιςτεφεται και ςε αφινει αλθκινά να ςφάλλεισ...

12/10/2021

57

ανάκρουςθ ςε τόνο εαυτοφ...

για να ζχω ςωςτά αντανακλαςτικά κουτςουρεφω του εγωιςμοφ τα φυλλϊματα εκείνοσ αντθχεί ςτα ςπιλαια των πακϊν μου ''ζςω ανκρϊπινοσ'' μου λζει μια φωνι ''μα πϊσ;'' ''είμαι χωμάτινοσ και ερεβϊδθσ...''

- καμία ςθμαςία οι εκμυςτθρεφςεισ πράττω ςωςτά και όμωσ ολοζνα δικάηομαι μοίρα και βουλιαγμζνθ κατάλθξθ ξθμερϊνει ςτο ςτζρνο μου, ζχει ανάταςθ θ κζλθςι μου ςπόρε τθσ αυγισ ξοδζψου τϊρα, κάρπιςε ςτα καλερά χωράφια τθσ ελπίδασανικει ςε μια τόλμθ θ ηωι!...

58

ερωτικό και όχι...

χαλάει αυτό το παιχνιδάκι των ωρϊν και βλζπω μάγιςςεσ να κρατοφν μαντιλια και χορεφουν ςτον αόριςτο χρόνο και ςτο πουκενά. ιρκαν αυτόκλθτα νζφθ ςτον ουρανό και θ μζρα άςτραψε ςαν κλυδωνιςμζνθ φωτιά που φιλάει μιασ ιερότθτασ το κφροσ. περπατοφςα χαηεφοντασ ςτθν προκυμαία, μπουκωμζνοσ ο ορίηοντασ μελαγχολία, επιςτρεπτζο το κακετί ςτον εαυτό του. άφθνα πίςω μου τθν βεβαιότθτα και τον εγωιςμό μου, άνοιγα τα παράκυρα του νου και νάςου θ ςκζψθ ότι όλα ακολουκοφνε τθν φρενιαςμζνθ μπόρα τθσ ηωισ. αποκρυπτογραφϊ λαχανιαςμζνα ουςιαςτικά που νζμονται τθσ πρόταςθσ το βάροσ, μεταγλωττίηω φευγαλζεσ χίμαιρεσ, το ποίθμα πολλαπλά μου ανικει, μάςθςα τθν δόλια τθν ςάρκα μου, αφινω ζνα χαιρετιςμό να ςυναντιςει τισ αβρζσ αφεντιζσ ςασ, όπου και να ςασ βρίςκω κε να νιϊκετε κείνθ τθν μυρωδιά λεβάντα να ςασ βρίςκει και κατάςτθκα να ςασ αποκεϊνει! τι γράφω τϊρα που παλίμψθςτο και λειτουργεί κλονίηοντασ το ανοικτό βιβλίο των ωρϊν; φεγγάρι ακουμπά ςτθν κάλαςςα και γω μια κόρθ αγαπϊ και λιϊνω, καθμό να βάηω και μαράηι μεσ τθν περδικοφλα μου, ζτςι που ο ζρωτασ τον κζλεισ και εκείνοσ ςε κατατροπϊνει...

13/10/2021

59

ςτα μζςα του μθνόσ... ςτθν ςιγι ο αζρασ καμϊνεται τον καμπόςο και φοβερίηει τα ελαιόδεντρα. κάποιο φεγγάρι είναι κρυμμζνο ςτα ψθλά. φουςκϊνουν και ξεφουςκϊνουν οι αρτθρίεσ. κάτω απ' το πουκάμιςό ςου πνεφμα κάνεισ τθν κάκε ιδζα που επιςκζπτεςαι. ξθμερϊνει. ο κάνατοσ είναι ζνασ πετεινόσ που ξζφυγε από τα μθχανουργεία τθσ νφχτασ. λαλεί ςτθν κορυφι των ονείρων. μια ατςαλζνια πζτρα ανάβει ςτθν φωνι του παράμερα. το φκινόπωρο ξεκινά μανιαςμζνο. ςπζρνει αποςκιρτιςεισ ςτθν κοιλάδα. μόνο τα υμνθτικά πουλιά ηεφονται τον δικφραμβο και πάνε. ςπικίηει ςτα μιςά του ο Οκτϊβριοσ. καλθμζρα!

60

* βλαςταράκια τρυφερά φυτρϊνουν ςτον αγρό και χαμογελοφνε. θ ηωι τρζμει ςιγαλινά και αντιςτζκεται. μια δυνατι φωτοχυςία τρζφει τα λαμπρά μάγουλά τουσ. κοίτα να χαίρεςαι!

* μετά 'πο τθν βροχι οι μυρμθγκοφωλιζσ αναςυγκροτοφνται και δίνουν τον εαυτό τουσ καλφτερο ςτον ιλιο. και βλζπεισ εκείνο το αδιάκοπο πθγαινζλα των κατοίκων τουσ που κουβαλοφν ςτθν πλάτθ και κάτι. ποιόσ κεόσ ορίηει τισ τφχεσ όλων των μικρϊν πλαςμάτων; ςεβάςου να ςε ςζβεται θ ηωι!

61

τι βάςκανθ προοπτικι μζρασ αρχομζνθσ να ςε κοιτϊ ςτα μάτια και να μαγνθτίηομαι! λεσ κι ο ζρωτασ είναι ζνα μαρτφριο που πολλά μασ δικάηει. δεν απελπίηομαι. ζχω ςυντονιςτεί με τα χείλθ ςου και θ κάκε κουβζντα μασ ςε φιλί καταλιγει, ςε ζνα παραμφκι που το αναςκευάηουνε τα λόγια μα που τα ζργα μασ ςφιχτά δεμζνουσ μασ κρατοφν...

62

το μθδζν ανκεί- το καταλαβαίνω αυτό μοςχοβολάει. κανείσ μθδενιςμόσ φιλοςοφικόσ ςε αυτό. νιϊκω να με ςκεπάηει το βαρφ βιβλίο τθσ απαιςιοδοξίασ. να εδϊ που είμαι ςαν ζνα κανόνι ςαν εκείνα του Μεςολογγίου, τα μθν ζχοντασ βόλι πια να εκτοξεφςουν...

παραςκευι 15/10/2021 γλιτϊνω φαςαρία λόγων και φεφγω κατά τθν Ανατολι που μου υπόςχεται κάτι. μπουμπουνθτά τθν νφχτα και πολλι βροχι. ςε ποιόν χρωςτάει το νερό και του το ξεπλθρϊνει; γδυτόσ ορίηοντασ. αςτραπζσ. ο κεόσ αργεί. μία μελαγχολία πζτρινθ ανεβαίνει ςτα ντουβάρια των πολυκατοικιϊν. τελεςίδικα. Παραςκευι του Οκτωβρίου 15 κάτι ίςωσ ςωριαςτεί μπροςτά ςτα μάτια μου μιπωσ και το αναςτυλϊςουνε τα μάτια μου. ι ίςωσ μείνει ξεχαςμζνο εκεί που θ μζρα που κα ῤκει ζχει απαίτθςθ κανείσ να μθν ςφάλει...

63

θ δόξα του ζρωτα... ανάκατα μεσ τον ενεςτϊτα μινα ζνα κοτςφφι ιρκε και ζπαιξε με τθν βροχι. ςβιλάδεσ ανζμου αναμζριςαν τισ κουρτίνεσ του ουρανοφ. τριανταφυλλιζσ ςυντεταγμζνεσ ςκλθρφνανε τθν ςτάςθ τουσ ςαν δευτερόλεπτα να αφαιροφςαν από τθν αιωνιότθτα. παντοφ μια θδονι αιςιοδοξίασ. ςτον κακαρό καμβά του πόκου το κορμί ςου ψζλλιςε φωνθζντα πακϊν. πόςο ςε κζλθςα κυρά μου!

* ακμαίο φωσ τρικυμιςτό αφινει ίηθμα δόξασ πάνω ςτα ςυντριμμζνα τείχθ του καιροφ αγγίηει το μυαλό μου όπωσ διαβάηω ςκζψεισ των φυτϊν και τςαλιμάκια τθσ φφςθσ ταράςςει τον μονόλογό μου τον διάςτικτο τςοφηει επάνω ςτθν επιδερμίδα μου...

64

* αχνιςτόσ καφζσ ηεφει τισ αιςκιςεισ ςε εγριγορςθ ρουφϊ το ηοφερό καϊμάκι του ξυπνοφν τα πάντα μου γράφεται μζςα μου θ ευωδιά του ζνα τςακμάκι ανάβει ςτον απογευματινό μου χρόνο διαβάηω ακόμθ ζνα φλιτηάνι ςε χωρά και με χωρά...

* κόκκινθ όψθ του Τίποτα ϊςπου χάκθκε το φωσ· τρυφερζσ απουςίεσ καταγράφει θ διαίςκθςι μου· καλοηείσ μεσ τθν απομόνωςι ςου λοιπόν· νοςταλγίεσ εγγράφονται ςτθν φανταςία ςου, παράξενεσ νοςταλγίεσ· ςου ανικει μια λεπτομζρεια που μου διζφυγε· πζντε δάχτυλα τολμθρά ςκαρφαλϊνουν κάτω απ' τθν φοφςτα ςου: διαςκεδάηω ςτθν αφι και ςε κζλω!

65

* ςτθν αμθχανία των γεγονότων περπατά θ ανατροφι ςου με χαρακτιρα ρόδινο αρμολογείσ των ποιθμάτων μου τα κομπολόγια να το κόκκινο φουςτάνι ςου τςαλακωμζνο από τθν αυκαιρεςία των πόκων μιλάσ και άλικο ςτολίδι κάνει τα φυλλϊματα των δζντρων να ηθλεφουν εκείνθ θ εγωιςτικι αντωνυμία που ςε φιλοξζνθςε ανοίγει τρφπεσ ςτθν καρδιά μου διαλζγω κλίψθ διαλζγω τθν μελαγχολία μου που γίνεται μουςκίδι λεσ από του ουρανοφ ςου τθν βροχι ςαν ζνα τοφλι αόρατο θ αςπίδα ςου το άγγιγμά μου αποκροφει το ντροπαλό!

* ξαφνικό νερό, φταςμζνο από μια νεροςταγόνα, κοιμάται μζςα ςτο τοπίο και θ γθ το ανταμϊνει πίνοντασ τθν δροςιά του. προσ τθν αυγι, οι γάτεσ νιαουρίηουν κρυμμζνεσ πίςω από τοίχουσ τθσ ςιωπισ. όλο το βράδυ μίλαγαν με τον κεό τουσ. ζςτεκαν μεσ το ςκοτάδι με τα μάτια λαμπερά και απόκοςμα. ο κάνατοσ ξορκίηονταν από ςκυλιά του δρόμου που δεν ξζρουν φυλακι. ζνα καλάμι άφθνε τον άνεμο να το διαπερνά γράφοντασ μουςικι των καθμϊν. τα δζντρα γαλουχοφςαν νεογζννθτα ςπουργίτια. τόςθ φανταςμαγορία εικόνων που θ μελαγχολία τςαλακϊκθκε. τόςθ επωδόσ που το φκινόπωρο πάει να γίνει κωμωδία τραγωδία...

66

* ςαν ζνα τςιγάρο προτοφ να τ' ανάψω, ςτρίβω τον άνεμο, μια ορκιςμζνθ τριανταφυλλιά παίηει ςτα μάτια μου, ςάλοσ και θςυχία. τα χρϊματα βελάηουν, είναι ςυμπαγι και αικζρια, είναι βραδυφλεγι και αόριςτα, επωάηοντασ ςυγκινιςεισ και ουτοπία. ψυχικζσ αλιεφςεισ, αιςκιματα που κα χαρακτθριςτοφνε γαλαηωπά και ουδζτερα, νικοφν τθν κλίψθ, το Σάββατο είναι μια ρθμαγμζνθ ανάγκθ δυνατοτιτων. και κα ξθμερϊςει αφινοντασ κατά μζροσ εκείνα κι εκείνα, βακαίνει θ κοίτθ τθσ πραγματικότθτασ, ζνα άτςαλο αεράκι ντουμανιάηει τθν μοναξιά ςου με περίφθμο κάρροσ...

όταν ο ζρωτασ ςυλλαβίςτθκε... το άνκοσ είναι φμνοσ και πάνω του κάκεται ςκεναρι πεταλοφδα: ςαν θ ανάμνθςι ςου ςαν θ αγάπθ που ςου' χω! κυματιςτά φεγγάρια αφινουν τον φπνο ςου εκτεκειμζνο, αγζρωχθ φιλαυτεφεισ και το ςκιπτρο κρατάσ των αδάμαςτων ιλιων. λόγια κερδοφόρα αφινουν ςτίχουσ κάτω από τα ματοτςίνορά ςου. μια οπταςία είςαι που γεννιζται από πόκουσ και όνειρα!

67

όλα εισ τθν αιολικιν... πλζει ο φπνοσ μου ςε μυςτθριακά ςυναπαντιματα. μωρζλια άςτρων νανουρίηονται κάτω από το φκινοπωρινό φεγγάρι. κοματζλ λαδζλ να βαςτάσ να ανάψουμε το καντιλι το ζρμο. τα λόγια που είπαμε ςαρϊνονται από ευτυχίεσ καρδιάσ. πίςω απ' τον ναό ο Άθ-Λιασ χαίρετε που μασ βλζπει! κα ςε φιλιςω ςχίηοντασ το πζλαγοσ. θ φτζρθ φοφντωςε ολόγυρα. περπάτιε βρε να φταςμε ςτον τςεςμε που ςελεγα! μανοφλαμ άςτρα που φυλά θ καρδιά ςου!

68

φαρμάκι ζχει θ νφχτα όταν απουςιάηεισξεβιδϊνεται θ πλϊρθ των ουρανϊν· ταρακοφνιονται τα Σφμπαντα· ευάλωτα είναι τα ποιιματα και ριγοφν· περιπατϊ ςτα ςοκάκια τθσ ςκζψθσ· είναι θ νφχτα μια νότα τςουχτερι· ςτθν μοναξιά αναρριχϊνται άπλετα φωνιεντα· θ ϊχρα των τοίχων του μεςθμεριοφ ξεπλζνει τουσ επίλογουσ των κιπων· όλα αναςταίνονται!

69

γαλαντόμοσ καιρόσ και μασ περιζχει. όςο κυμάμαι ν' αναπνζω είμαι λιακάδα. ςχίηονται μζςα μου οι παραφυάδεσ των νεφϊν. το κακετί ανταριάηει. ςτισ εςχατιζσ των ιδεϊν ζνα κοράκι κρϊηει και ςπρϊχνει τθν νφχτα ςε βδελυρά καταφφγια. ςιτίηομαι καυμαςτικά και μόνον! ςιτίηομαι επαναςτάςεισ του κάλλουσ...

70

πεταλουδίηω... θ αναπνοι είναι κϊδικασ, γι 'αυτό τθν υπεραςπίηονται οι κεοί· θχθρά ανάβει και πριμοδοτεί τισ γενζςεισ· ςφγκορμοσ ο πόκοσ τθν δανείηεται για να επιταχφνει τθν λιτότθτά τουκαι ηει πλουραλιςτικζσ ερμθνείεσ. όςο προςκζτω απλουςτεφςεισ τόςο και αποςτεϊνομαιεφκρυπτοσ μεσ ςε αντιπάλουσ ουρανοφσ· διαιροφμαι, γίνομαι θ οδόσ του εαυτοφ μου θ μία· πεταλουδίηω ανικοντασ ςε φκινοπωρινό κονςζρτο...

71

επικοινωνίεσ αορίςτου διάρκειασ και όπωσ για να κάνουνε το χάοσ εντατό. εκτείνονται μζςα ςτον χρόνο, τςουχτερζσ μαφρεσ απϊλειεσ. ολοκλθρϊνουν τθν προςπζλαςθ ο εαυτόσ να ξεπερνάει τον εαυτό του, ιλιον ςτθν κορυφογραμμι κεαςάμενοι, ω Τφχθ είμαςτε εμείσ που κα αντικρφςουμε τθν όψθ τθσ θκικισ τθν δαφνοςτεφάνωτθ!

72

μανιφζςτο μιασ προςωπικισ δυςκολίασ...

εφκολα θ μοναξιά καταφζρνει να με ςφάηει. ακολουκϊνται ιςάξιεσ μζκοδοι φκοράσ. αλλά εγϊ εξοικειϊκθκα πια με τον πόνο και δεν πονϊ· παςχίηω μόνο μθν βαλτϊνω ςε ριματα α-προςοδοφόρα και ςτερθτικά ουςιαςτικά. ςτο παράξενο ανατρίχιαςμα του βραδιοφ- να παηαρεφεισ όνειρα και να ςε τρϊει θ ουτοπία κακαυτι... ανοίγω να με παρθγοριςει το παράκυρο. καλαςςοποφλια ζχουν μια δυνατότθτα πολλά να ςου λζνε. ζγχρωμθ μελαγχολία του απογεφματοσ. πρόκυμεσ αυταπάτεσ με βάηουν ςτθν κζςθ μου. ταξίδια να με διαιροφν και ταξίδια να με αναςυνκζτουν. ηω τισ γεννιςεισ μου, ςχθματίηομαι από εγζρςεισ και κακιηιςεισ: εμοφ του ιδίου αιωροφμαι πάνω από μία ςιωπι γκρεμιςμζνθ. ζρθμοσ μεσ τισ ςυνειδιςεισ με δικαιοςφνθ!

18/10/2021

73

ανάςταςθ!... πζφτουν ολόβαρα μεσ τον αζρα τα λογάκια τθσ αυγισμε τα ωραία τςαλιμάκια τουσ, ωραία κι επιδεικτικά! θ νφχτα βάκυνε και τρίηειςαν ζνασ καρπόσ που ωριμάηει και ζρχεται. θ αυγι μπαλϊνει τα ροφχα τθσ και πλθςιάηει. ζνα αίμα κακαρό τρζχει ςτισ φλζβεσ τθσ αγάπθσ. ο νζοσ άρτοσ ηυμϊνεται- κα κρζψει τθν εκατονταρχία των ονειροπόλων. θ Ποίθςθ χαμογελά ςτουσ ακϊουσ. ζνα πουλί γεφεται τθν παλίρροια των ουρανϊν. κ' αναςτθκοφμε!

74

εγϊ ο ταπεινόσ... ςφγχυςθ ςτον κόςμο των καυμάτων. κι ίςωσ καφματα δεν υπάρχουν πια. ςβινονται οι ανατριχιαςτικζσ λεπτομζρειεσ τθσ πραγματικότθτασ και αυτά που παηάρευαν οι εργολάβοι απαλείφονται. ο ςπόγγοσ ςβινει. μετά κα ζρκει θ καταπραχντικι ηάχαρθ να γλυκάνει τθν πίκρα. τα ςωριαςμζνα δεν κα ξαναορκωκοφν. πολιτικάντθδεσ κα ηζψουνε το ψζμα ςτθν πεικϊ τουσ και κα μασ παραπλανιςουν. λιϊνουν οι ςκζψεισ μου καταποντίηονται. μπορεί να μθν πιςτεφω πια ςε καφματα. μπορεί να αλθτεφω ςε ςτενά ςοκάκια. με μία ερθμιά τθν καρφωμζνθ μζςα μου. διαλυμζνοσ από γεγονότα που με ξεπερνοφν. εγϊ ο ταπεινόσ ο ακϊοσ ο μόνοσ...

75

θ νφχτα μου θ ορμι μου... φυςάει ςτον διάκοςμο τθσ νφχτασ. ζνα φεγγάρι ηαλιςμζνο ηθτά μια φευγαλζα κατάλθξθ. κρόςςια άςτρων κρζμονται από ψθλά. ακολουκεί ο ςκφλοσ τθσ γαλινθσ. κάπου γαυγίηει κλείνοντασ τθν γειτονιά του ςτθν μυκολογία. ντυμζνοσ νουσ τθν μελαγχολικι του μπζρτα. παρατθρϊ μια λάμψθ από λάμα μαχαιριοφ που κόβει τθν διάκεςθ ςωςτά. ωραία φυλλϊματα και ψίκυροι από ερωτευμζνουσ που φιλιοφνται. ζνα μεταλλικό φωνιεν ρζπει ντελικάτο προσ το ςιδθροφν μεςάνυχτο. ο δυνατόσ βραχίονασ του ανζμου φζρνει ςτθν οκόνθ μου τθν ςιωπι τθν ατςαλζνια. ηω ςε ατόφιο πανδαιμόνιο και ςυγκεντρϊνω κλίψεισ...

76

οδεφουν φϊτα τθν ψυχι τθσ μζρασ ςτθν κεότθτα και ςτθν αυγι πουλί που ξφπνθςε γλυκά θ ϊρα τον φμνο ετοιμάηεται να πει. είμαςτε ακόμα εκεί που μασ άφθςεσ ςτισ πεδιάδεσ του φπνου, ςυντεταγμζνοι γφρω από τισ αναμνιςεισ μασ- ενϊ οι καιροί αλλάηουν και ςε μπερδεφουν απόλυτα δαςκάλα τθσ φωνισ μάγιςςα που αγγίηεισ τα ςζπαλα των λουλουδιϊν, τθν ιερότθτά τουσ προςτατεφοντασ. κι ενϊ ςτο πρϊτο φωσ εςφ κι εμείσ αχνοπετάμε...

77

κι απόψε θ νφχτα τοφτα εργάηεται... λιϊνοντασ ςτο ςτόμα ςαν μια καραμζλα μζντα θ ανάμνθςθ ςε φζρνει πιο κοντά· διαλφκθκε το φωσ ζγινε ζνα μινυμα ανεπίδοτο· ό,τι υπιρξε ζμπνευςθ και χάκθκε εξανεμίηοντασ τθν δφναμι του· αμζριμνα περπάτθςεσ μεσ το πρϊτο ςκοτάδι· μια νόςτιμθ νφχτα ζφταςε· ιχοι από πραγματικότθτα που εξζχει καρφωκικανε ςτο αφράτο ξφλο του πεφκου· ςυγκεντρωμζνοι ιχοι ζνα μάτςο κραυγζσ ζρχονται πάνε ςτθν ερθμιά του τοπίου ετοφτου· κομματιάηομαι απόψε είμαι ρακζνδυτοσ και μυςτθριϊδθσ ςυγκεντρϊνονται επάνω μου βοερά εφόδια του ουρανοφ· είμαι εγωιςτισ και μικραίνω αποχαιρετϊντασ το πανδαιμόνιο των αινιγμάτων...

78

μφκοσ και Ιςτορία μου!... ταξιδεφουν τα αόρατα δίχτυα των ανζμων και ωραία εργάηεται θ ςιωπι, μοναξιάσ δϊρα: να ο ίπποσ τθσ ζμπνευςθσ δράμει επάνω ςτθν ερθμιά· τυχαία νερά και ςυναπαντιματα τουσ ςτον ποταμό που εκβάλει ςτα ματιά μου· και ιδοφ ο μελίρρυτοσ ποταμόσ τθσ ςοφίασ να το περιϊνυμο Δζλτα του χωνεμζνο ανάμεςα ςτισ καλαμιζσ και τθν αφρόντιςτθ τςουχτερι κάλαςςα· κομμάτιαςζ με ωκεανζ, κάνε με τυχερό κανόντα που ο πνιγμόσ απάλλαξε από τα βάςανα· ςφγχυςι φζρνουν ςτα φρζνα μου του βιοποριςμοφ μου οι λφπεσ· κάπου χάνω τον μποφςουλα και κάπου πατϊ τα πλικτρα που δεν πρζπει· χρίω με φωσ τον πολυςφλλαβο ορίηοντα· κάπου όλα είναι μφκοσ και κάπου θ Ιςτορία μπουρδουκλϊνεται· κρατϊ αποςτάςεισ· ςτθν βιάςθ όλα τα κοιτϊ και όλα ςμπαραλιάηονται δεν με χωράει τίποτα, εκτίω ποινζσ ονείρων· ω νφχτα που ζρχεςαι με κομματιςμζνεσ ςιωπζσ και άμετρο πόνο! παλουκϊςου ςτθν κζςθ ςου, μείνε ςτον άξονα τθσ μελαγχολίασ μου, ποντάρω ςε ςζνα ςτίχουσ γλαφυροφσ, είςαι θ φωλιά των αετϊν μου· ςτον ςμαραγδζνιο βυκό του ουρανοφ ςου θ Ποίθςθ γελά και κάνει να φαίνεται πιο υποφερτόσ ο δφςκολοσ κόςμοσ!

79

ζρωτασ ... πιο βουβό το φεγγάρι πιο βουβό το όνειρο αγάπθ να μου πεισ για το φιλί ςου ςφννεφα ανεβαίνουνε ςτον ουρανό είςαι το μόνο που ςκζφτομαι. πιο νφχτα θ νφχτα πιο αζρινοσ ο πόνοσ μου αγάπθ να με κρατιςεισ παράμερα άςτρα δζνουν τον κόςμο μου με λφπεσ είςαι το μόνο που ςκζφτομαι. πιο αίνιγμα το αίνιγμα πιο παράξενα που ςε κζλω αγάπθ να μου πεισ για τον πόκο ςου λζξεισ και άλλεσ λζξεισ φζρνουνε το ποίθμα είςαι το μόνο που ςκζφτομαι...

80

ταυτοπροςωπία ουδζτερθ... προχωρϊ ςτθν μζρα θ κάκε ςκζψθ ανατινάηεται λιακάδα τραυλι μιλά με φωνιεντα φκινοπωρινά το προάςτιο γεμίηει μπάηα απελπιςίασ ίςκιοι που ιρκαν και πζραςαν ίςκιοι μπαλωμζνοι ςαν τα παλιά ςακάκια των παπποφδων μασ ίςκιοι που καμϊνονται τουσ καμπόςουσ παραπλανιόνται ςτουσ δρόμουσ ςαν τισ κατάρεσ τισ άδικεσ. όλοσ είμαι ματωμζνοσ από τισ δικζσ μου ηωζσ ανοίγω το βιβλίο τθσ Απόφαςθσ ζνα τζτοιο κάρροσ μοιράηω ςτισ ϊρεσ μου, υπζροχα λιϊνω ςτθν υψικάμινο του μεςθμεριοφ, ο χρόνοσ αρωματίηει τθν ατμόςφαιρα, χωρϊ ςε ζνα ποίθμα τςαλακωμζνο θ ηωι μου μελανι ςελίδα καλοπιάνει τθν μελαγχολία να με λυπθκεί είμαι μια ανταλλαγι ρόδο να ανταλλάςςεται με ρόδο κι θ αναπνζει μου υπαίκριο αεράκι που μπατςίηει τισ μυρςίνεσ εν ζτει που εςφ είςαι εγϊ και αντιςτρόφωσ...

81

προκόβω!

καλοπιάνω τθν νφχτα και θ μζρα ανατζλλει δοξαςμζνθ· επικά πουλιά μου μιλάνε, ο χρόνοσ είναι άκυρο επίρρθμα, μια αγωνία γδαρμζνθ ςζρνεται ωσ τθν αγρφπνια, μεγεκφνεται θ άπλα τθσ ηωισ, προκόβω, ςε όλα προκόβω! μετζχω ςε εμφαντικά οράματα, ςτα κλωςτιρια τθσ πραγματικότθτασ ςχεδιάηω ακφμαντθ κφελλα, χορταίνω με φφοσ, βρίςκω τθν μοναξιά που μου ταιριάηει, προκόβω! ξεραίνονται οι ουτοπίεσ μου, γίνονται ζνα καμπό γυαλί που διακλά το Τίποτα, μεςολαβοφνε οι ςκζψεισ να μθν θςυχάηω, ανεξιγθτο το κακετί που ηθτϊ, ςυςπειρϊνεται το παν μεσ το ποίθμα, προκόβω, ςε όλα προκόβω!

23/10/2021

82

φκινόπωρο και ο παπποφσ μου εδϊ!...

μπαμπάκι υδρόφιλο τςιγάρο εκιςτικό κομπολόι ρθτίνθ άτςαλο χτφπθμα τθσ χάντρασ απόγευμα πίνω καφζ και αφινω το μυαλό μου να θςυχάςει μπροςτά μου μια μουριά πλατιά ςτιλπνά τα φφλλα τθσ με χρζωςε θ ομορφιά οδφνεσ Σαββάτο των ευχϊν ςπικίηει θ φανταςία μου φωτίηομαι από κει που δεν το περιμζνω εγκαφματα επάνω μου οι ςτίχοι τα ποιιματα λειτουργοφν μζςα μου διακαϊσ κολλϊ ςε κάτι νότεσ που ςθκϊνουνε όλθ τθν μουςικι- πϊσ να το πω; ςφμπτωμα ο Χρόνοσ και βουλιάηω εκελοφςια αχκοφόροσ τθσ μοίρασ μου μπορϊ ζνα επιφϊνθμα που με τςακίηει μεςολαβοφνε διαφάνειεσ που είναι του εαυτοφ μου οι εγωιςμοί δεν ψεφδομαι πουκενά ομολογϊ και κείνα που πονάνε ςφραγίδα βάηει θ ϊρα επάνω ςτα γραφτά μου ο Οκτϊβριοσ νουκετεί τθν εγριγορςθ τιλε θ ζμπνευςθ και πϊσ τθνε μαηϊνεισ; γερνάει κι θ Δφναμθ κάπου ακοφω τθν ανθμπόρια μου βάηει τρικλοποδιζσ ςτα ςωςτά μου γλυκόλογα να μθν μου φφγει το απόγευμα χρυςόσ ιλιοσ λιακάδα επικι Ελλάδα ηόρικθ κι Ελλάδα γκρεμιςμζνθ πλάκουν τα χζρια μου και το κερί και τον πθλό χλόθ γεμίηει το ςτόμα μου λαλϊ τθν Μικραςία α ρε παπποφ πϊσ μου ζφυγεσ προτοφ να ςε χορτάςω! μεσ τθν ανάμνθςι ςου τριανταφυλλίτςεσ όπωσ ζλεγεσ και λεμονίτςεσ δίφορα ελπιδοφόρεσ ςϊμα του φκινοπϊρου λαγαρό και εφχυμο ανοίγει δρόμο μεσ το ςτζρνο μου και με μπολιάηει με εκείνα τα ωραία μπόλια ςου οποφ κρατοφν ςτον νου μου ακόμα!

83

μουρμουρίηω κάτι ξεφλουδίηεται θ ςτιγμι πιάνω τθν ςφυρίχτρα καλϊ τον άνεμο πανταχόκεν θ ταχφτθτα ζτρεξα πολφ κανζνα φρζνο μποφχτιςα τα ''πρζπει'' αφινω πίςω μου τθν ςκόνθ τθσ περίςταςθσ τον χυμό πίνω τον άκρατο μιασ ευτυχίασ...

84

ςε κάκε βιμα ηει ολόχαροσ ο Οκτϊβριοσ ςαρκικό φκινόπωρο αζναο παιχνίδι μοίραηε και όλο κάτι να ςου λείπει υποδιματα ταλαιπωρθμζνα ροφχα φκαρμζνα και παλιά ιδοφ ο εργάτθσ τθσ ςιωπισ ο κατζχων μυςτικά αντικλείδια ςθκϊνεται να τραγουδιςει κι είναι πιο αυκεντικι θ φωνι του κι από 'να καβουράκι που ςτο ακρογιάλι περπατάει λοξά μουρμουρίηω νφχτα με ςυναντά το φεγγάρι το ςϊμα μου βάλλεται από ςπικίςματα ςαν ζνα φλάουτο βγάηει και ιχο και ταλαιπωρία μελετϊ με τθν αφι εγγαςτρίμυκοσ τθσ ξακουςτισ ανατολισ που ςε πλθςιάηει...

85

ωραία μπάλα που χοροπθδά επάνω ςτα τετράγωνα του αζρα και ςτρζφει μάτια προσ εκείνθ! και ξίφθ των νεφϊν μεσ τθν μουντι ατμόςφαιρα να κόβουν φζτεσ άςεμνθ υγραςία... δευτζρα διπλωμζνθ γφρω από τθν μζςθ του αικζριου ςτυλοβάτθ.. α λφπθ απ' τουσ ξαφνικοφσ κανάτουσ, α λφπθ από τθν άπονθ ηωι! ηουλϊ το φροφτο τθσ χαράσ κι αυτό κουκοφτςι ζχει μελαγχολίασ ςκλθρό... τραβϊ τθν ςκανδάλθ, ματϊνεται θ μοναξιά μου, δεν θςυχάηω... εξουςιοδοτϊ ζναν κουραςμζνο κάνατο να με περιμζνει...

86

*

δεν κα μου γλιτϊςει το ςκοτάδι- κα το πνίξω ςτο αίμα μου: κα γεννιςω άπλετο φωσ!

87

χαιρετιςμόσ ςινιάλο ςφννεφο με ςφννεφο θ μζρα ςβινει και αρκουδίηει πάνω ςτα βουνά όςο διαβάηω τόςο απομακρφνομαι απ 'τον κόςμο παραμφκια μου δείχνουν τον τρόπο αλλάηω τισ ιδζεσ μου με ρόδα θ νφχτα που ζρχεται είναι αγνι ςχθματίηουν κλοιό τα άςτρα αργότερα το φεγγάρι είναι ξεκυμαςμζνθ προςευχι το αποςτθκίηω ζχω πολλζσ γεωμετρίεσ ν 'ανατρζψω μπελάσ ο φπνοσ μου ξυπνϊ ξαναξυπνϊ, ρίχνω άγκυρα ςτα βακιά όνειρα τρζμουν μεσ τον λαγαρό αζρα θ δφνθ του ςκοταδιοφ καταπίνει τα λόγια μου υπάρχω.. ξεχαςμζνα υπάρχω..

88