VAKANTIE-LESS

We bellen, want voor afspreken was geen gaatje. Druk, druk, want vakantie.

‘Er waren gewoon mensen,’ en hij neemt hoorbaar een slok van zijn biertje, ‘die niet terug konden met hun auto.

Compleet verwoest! Treurig.

Kijk je dan zo naar uit, hè?’

Ik knik, dat weet hij.

‘En die branden op Rhodos dan? Af-schu-we-lijk,’ gaat hij verder.

‘Voor wie?’

‘Voor die toeristen!’

Ik mijmer en denk aan de inwoners, vluchtelingen en alle dieren die er ontredderd achterblijven. Voor hen is er geen vlucht naar huis. Geen extra vliegtuigen, geen reisverzekeringen. Zij zijn maar van één ding verzekerd: hun leven zal voor altijd anders zijn.

‘Maar jij bent dus druk met pakken?’ vraag ik.

‘Hou op. En ik moet nog zoveel. Nieuwe zwempakken voor de meiden. Ze hebben er nu maar één. En wat te denken van alle nieuwe kleren, de reisapotheek. En het hele huis moet nog schoon.’

‘Waarom?’

‘Gewoon. Dat is toch lekker thuiskomen? In een superschoon huis? Je gaat toch niet weg in de waan van de dag?’

Ik neem ook maar een slok van mijn wijntje en loer door de woonkamer, net georganiseerd genoeg om geen chaos te zijn, net te rommelig voor netjes.

‘Ja, dat is lekker thuiskomen. Gek gegeven eigenlijk, hè? We gaan weg om te ontspannen,

Column Peter Van Den Boom

uit de sleur van het alledaagse te stappen om vervolgens weer opgelucht en blij te zijn bij thuiskomst.’

Het is stil.

‘Ja, goed, maar niet op vakantie gaan is geen optie. Het hoort er toch bij? Als je hard werkt, moet je op vakantie.’

We kletsen nog wat en de vriend zegt dat hij moet ophangen. Zijn vrouw is gestrest want het lijkt de eerste dagen regenachtig te worden op plaats van bestemming. Ik wens hem een goeie vakantie en hang op. Buiten schijnt de zon, de enige tennisbal die ik zie is van de hond en het vuur komt uit mijn aansteker. Vakantiestress. Misschien moeten we vakantie-less.

Achter De Ijssel

Lezen aan het strand

Op vakantie in Normandië maakten we kennis met een heel mooi Frans initiatief; Lire à la Plage. In vrijwel elke kustplaats van enige omvang in het departement Seine-Maritime is tijdens de zomervakantie op het strand een witgeschilderde, kloeke houten kiosk geopend. Deze is volgestouwd met een fikse verzameling boeken, romans, paperbacks en strips, waarschijnlijk afkomstig van bibliotheken uit de omgeving. Strandgangers met plotseling opkomende leeshonger kunnen naar binnen lopen, kosteloos een exemplaar naar keuze uitzoeken en dat gaan lezen op het bijbehorende terras pal voor de kiosk, dat gevuld is met comfortabele stoelen. En daar wordt verbazend veel van gebruik gemaakt, van jong tot oud. Blijkbaar is de leesdrempel op vakantie én aan het strand lager dan elders. Alles gebeurt in goede harmonie zoals het Fransen in de openbare ruimte betaamt. Niet dringen om het nieuwste boek van Houellebecq als eerste in handen te krijgen, of bekvechten om die schaarse vrije stoel, geen bonkie-bonkiemuziek of storend geklep met de buurvrouw. Gewoon lekker gaan zitten, stil zijn en lezen. Ondertussen genieten van de zon, het kabbelende strandleven om je heen en de ruisende branding. Wij hadden, na een flinke strandwandeling, ons oog laten vallen op twee vrije stoelen waarin het fantastisch zitten moest zijn. Daar moest dus alleen nog even een boek bij. En daar ontstond een klein probleem; vrijwel de gehele bibliotheek was, alweer volgens goed Frans gebruik, gevuld met Franstalige werken. Maar zie, na enig snuffelen hield mijn eega opeens heel toepasselijk ‘Het strandhuis’, van niemand minder dan onze eigen Suzanne Vermeer, omhoog. En omdat ik van de vriendelijke beheerster mijn e-reader als alternatief mocht gebruiken, konden we zonder gewetensbezwaren gezamenlijk neerploffen op het terras. Kan dit concept in ons land ook succesvol zijn? Wij staan nu eenmaal niet bekend om onze zorgvuldige omgang met spullen die ‘van iedereen’ zijn en ‘gratis’ haalt vaak niet de beste eigenschappen in ons naar boven. Toch vind ik het, in de strijd tegen de ontlezing, het proberen wel waard, zo’n kiosk in Deventer, we hebben hier per slot van rekening een boekencultuur hoog te houden. Ik denk aan een plek op het stadsstrand van Meadow. Heb je er gelijk een drankje bij. Deventer bieb, kom er maar in!

Lars Wijnhoud nieuwe wethouder gemeente Deventer

Kwijtschelding waterschapsbelasting

Lars Wijnhoud is woensdag 19 juli geïnstalleerd als wethouder van de gemeente Deventer namens Gemeentebelang Deventer. De gemeenteraad stemde tijdens de raadsvergadering in met de voordracht van Wijnhoud. Burgemeester Ron König installeerde Wijnhoud in zijn nieuwe functie.

Lars Wijnhoud volgt Liesbeth Grijsen op, die sinds 12 juli gedeputeerde is voor de provincie Overijssel. Grijsen nam tijdens de raadsvergadering afscheid van de raad.

Portefeuilles

Wijnhoud startte in juni 2022 als raadsopvolger voor Gemeentebelang Deventer. Vanaf 1 september neemt hij de portefeuilles van Liesbeth Grijsen over, onder meer Ruimtelijke Ontwikkeling, Omgevingswet, WMO, wijk- en dorpsgericht werken en Participatie. Tot 1 sep- tember is Wijnhoud nog in dienst bij zijn huidige werkgever. Lars Wijnhoud: ‘Het wethouderschap in onze prachtige gemeente zie ik als een inspirerende en uitdagende opdracht. Ik kijk ernaar uit om samen met raad en college te gaan werken aan de grote opdrachten die er liggen, zoals de verdeling van schaarse ruimte, en de versterking van de kracht van wijken en dorpen. Steeds met oog voor de brede maatschappelijke ontwikkelingen en de belangen van onze inwoners.’

Lars Wijnhoud is 47 en woont in Deventer.