DE EGYPTISCHE

Kracht Van De Blauwe Lelie Van De Nijl

De Nymphaea Caerulea, blauwe lelie, was een heilige plant in Egypte. In veel tempels en op schilderijen zie je planten terug. Ze staan zelfs op de muren van de beroemde tempel Karnak. Toen ze het lichaam van Tutanchamon vonden, was deze bedekt met de bloesems van de blauwe lelie. Maar wat maakt deze bloem nu zo bijzonder.

Hoewel de blauwe (water)lelie de meest accurate naam voor de plant is, is de meest voorkomende naam de blauwe lotus. De blauwe (water)lelie is echter geen lotus. Terwijl lotusbloemen van het Nelumbo geslacht zijn, zijn de waterlelies van de Nymphaea. De wetenschappelijke naam van de blauwe waterlelie is specifiek Nymphaea caerulea, terwijl de witte waterlelie, die door de Maya’s als psychoactief bleek te worden gebruikt, Nymphaea ampla is. De blauwe waterlelie (blauwe lotus), draagt de mysteries van een hele beschaving met zich mee. Houd dit in je gedachten, behandel de bloem zorgvuldig en vergeet niet: het leren gebruiken en het verkennen van de verschillende effecten ervan is bijna als een archeologische verkenning door de mysteries van het oude Egypte.

De werking van de Blauwe Lelie

De oude Egyptenaren beschouwden de waterlelie als een heilige plant. Op veel feestelijke muurtekeningen zie je de blauwe lotus terug. Tijdens deze grootse feesten en partijen was wijn doordrenkt met de blauwe lotusbloemen en werd rijkelijk gedronken. De bloem werd in het oude Egypte gebruikt voor spirituele doeleinden. De blauwe lotus werd gezien als een