GRATIS DAKINSPECTIE

fUw specialist in Daken Gevelonderhoud fDak- en Gevelreiniging en -renovatie fVakkundige dakdekker fZowel platte als hellende daken

BIJ U

Karakteristiek en natuurgetrouw met ouderwets vakmanschap en de nieuwste materialen.

M eerinfo ?

B el of k ijk op mijn website.

TandprothetischepraktijkWesthof Nieuwehaven 298, Gouda 0182-672499 www.tppwesthof.nl

Binnensingel 6, 7411 PM Deventer 0570-769120 www.tppwesthof.nl

• Protheseopimplantaten

● Klikgebitten

• Klikgebitten

● Lichtgewicht protheses

• Lichtgewichtprotheses

● Frames

• Frames

● Reparaties van protheses

• Reparatiesvanprotheses

● Verfraaiing en correctie

• Verfraaiingencorrectie

● Verhelpen van pijnlijke plekken

• Oplossenvanpijnlijkeplekken

‘En dus, Majesteit, dienen we als kabinet ons ontslag in.’

Het is even stil aan de andere kant van de lijn. Wim-Lex sommeert Amalia om er bij te komen zitten, hier kan de gouden kooiprinses vast voor de toekomst van leren.

‘Waar ging het mis?’ vraagt de Koning en vond dat zelf een excellente vraag.

Kooiprinses

‘Over gezinsherenigingen en dat soort gedoe. Het is dus eigenlijk de schuld van de asielzoekers,’ zucht Mark. De Koning knikt deftig. ‘Ik snap het.’

‘Maar, Majesteit, we leven in een gaaf land en u weet wat ze zeggen…’ jodelt de demissionair premier.

‘Altijd blijven lachen!’ jubelt de Koning. Amalia zit op het puntje van haar fluwelen troon. Ze wil ook graag wat zeggen, de telefoon gaat op luidsprekerstand. ‘Meneer Rutte, mag ik u wat vragen?’ stelt ze blijmoedig resoluut. ‘Natuurlijk, prinses Amalia, maar ik wil eerst nog even…’ antwoordt Mark monter. Amalia steekt van wal. ‘Hoe kan het dat er zoveel dingen mis gaan? Hoe kan het dat we statiegeld heffen op blikjes, maar dat de apparatuur daar nog helemaal niet klaar voor is? Hoe kunnen we zoveel mensen het land binnen laten, zonder fatsoenlijke opvangmogelijkheden?

Waarom betalen de mensen al extra voor plastic verpakkingen, terwijl het niet duidelijk is waar dat geld naartoe gaat?’ en ze neemt een slokje van haar thee.

‘Sorry, prinses, ik wil u even onderbreken…’ De prinses is op stoom. ‘Hoe bestaat het dat we de bio-industrie massaal negeren? Of zelfs promoten! Hoe kan het dat een varken in huis meer rechten heeft dan een vleesvarken?’ De Nokia aan de andere kant begint wat zweterig aan te voelen. ‘Waarom mogen de grote vervuilers hun goddelijke gang gaan en kletsen we om het klimaatprobleem heen? Waarom wordt er,’ en er klinkt een dappere snik in haar stem, ‘zo om de hete brij heen gedraaid?’

Het is stil. Haar vader zit met een gefronst voorhoofd.

‘Dat is, prinses Amalia, omdat uw vader en ik graag met onze handen werken.’ De Koning veert nieuwsgierig op en de prinses houdt de telefoon dichter bij haar vader.

‘De Koning wuift naar zijn volk, en ik? Ik wuif professioneel problemen weg. En nu? Nu zwaai ik af. Het wordt me te ingewikkeld.’ Amalia en Willem-Alexander kijken elkaar verbaasd aan. Bestaat dat? Gewoon ontslag nemen als het allemaal niet zo gaaf meer is?

Achter De Ijssel

Big city

We waren voor een paar dagen vertrokken naar de grote stad. Meer precies, onze eigen hoofdstad, die zich graag afficheert als één van de steden in de wereld Waar Het Allemaal Gebeurt. Nu was er dan eindelijk een goede gelegenheid om dat eens effe te gaan controleren. Bovendien hadden we na enkele hoofdstadloze jaren op cultureel gebied heel wat in te halen, vermoedden we. Deventer zou ons best wel even kunnen missen, druk als ze zijn met het herinrichten van pleinen en rotondes en het maniakaal zoeken naar windmolenlocaties die iedereen oké moet gaan vinden. Femke had voor schitterend weer gezorgd, waarvoor nog onze grote dank. Dus we konden zonder plu en met korte broek op ons gemak die bakfietswijken doorbanjeren die op toeristen uit alle uithoeken van de wereld de grootste aantrekkingskracht hebben. Met één groot verschil, wij gingen al vroeg op pad. Dus konden we het de eerste uren zonder de luidruchtige hordes stellen. Die lagen nog op goedkope hotelbedden de kater van de afgelopen nacht weg te zweten.

We hadden dus best hoge verwachtingen, waren goed voorbereid en dat betaalde zich wonderwel uit. Op het gevaar af dat gedeeltes van deze column ooit in een toeristenfolder belanden konden we na afloop, en vele culturele hoogtepunten rijker, thuis vertellen dat de stad ons beslist niet teleurgesteld had. Heel genereus ook al die ponten die zowat elke vijf minuten afvaren om over het drukke IJ te laveren, gratis nog wel, kom daar hier eens om! Klein nadeeltje, de verleidingen van een grote stad in de zomermodus zijn wel erg sterk, opdringerig en talrijk. Daarom zaten we steevast halverwege de middag al met een rozig hoofd met de voeten boven het nog immer ondoordringbaar ogende grachtenwater de sloepen vol feestende studenten na te kijken. Nou ja, sloepen, alles wat eventueel zou kunnen blijven drijven, wordt hier dus ook daartoe ingezet. En dus dacht ik regelmatig aan Huub van der Lubbe, toen ik weer eens aan een plakkerige toog een gepeperde drankrekening stond te voldoen. ‘De stad is een veel te mooie vrouw, je geeft alles wat je hebt, maar ze geeft geen moer om jou.’