HELDER ZIEN

Ik ben daar zo blij om. Wie heeft er sportles nodig als je je aura van een fikse poetsbeurt kunt voorzien?

Met een schone lei beginnen! Zo benieuwd hoe zo een cursus eruit ziet. Dat je ergens in een Vinexwijkje op Paardenbloem nummer 16 op je blote pootjes binnentreedt en eerst een emmer en Swiffer in de knuist krijgt gedrukt. Op de achtergrond een beetje tingeltangelmuziek en in het midden van de zolderkamer een gewoven tapijt.

Daar moet je dan gaan zitten en dan zit de kwakzalf,ik bedoel cursusleider te midden van de groep met Ajaxspray in de hand de lucht om je heen te klaren. Na de cursus ben je clean en is je budget schoon op. Doen ze ook aan het zuiveren van de ziel? Dan heb ik nog wel een lijstje politici die door de wasstraat getrokken kunnen worden.

Ook zo verguld met het feit dat je met dat budget lekker betaald in een glazen bol kunt leren loeren. Helderziendheid. Het lijkt me zo prettig om gesubsidieerd de toekomst te kunnen voorspellen! Wat ziet de deelnemer voor komende maand? Gratis geld? Misschien moeten de pakketten uitgebreid worden. Met nog meer onmisbare cursussen onder het mom van participatie voor de minima. Een cursus caviayoga. Ik heb nooit begrepen hoe mensen daar zonder kunnen. Daarbij vind ik dat iedere koe geknuffeld moet worden, dus koe aaien moet ook in het basispakket. Die kunnen wel wat liefde gebruiken, zo zonder hun kalfjes.

Daarnaast moeten er meer opleidingen voor coaches komen. Daar zijn er veel te weinig van. Gewoon, een driedaagse cursus in een Van der Valk met naderhand een keurig geprint coachbrevet. Kunnen de mensen een leuk extra zakcentje verdienen. Iedereen blij!

Yoni-yoga, Bezemsteelvliegen, cursus Spiritueel Afwassen… Het moet er allemaal bij! Gewoon betaald uit de gemeentelijke kas. Hoe dat geld daar in komt? Manifesteren, natuurlijk. Ik ben zo blij dat we het allemaal zo helder zien!

Goed Bekeken

Eke Mannink is schrijver & voormalig stadsdichter van Zutphen. Vanuit het hart van de stad houdt ze wat ze ziet poëtisch tegen het licht. Want als je goed kijkt, zie je méér. Iedere week weer.

Druppels

Weer een warme dag. Afkoelend loop ik te genieten van de toegift: een zwoele, net een paar graden frissere, avond. Hond en ik lopen in de richting van het station. Daaronder staat de fiets van dochter geparkeerd. Die halen we voor haar op. Ik loop te denken aan de fietsenstallingen die ik ken, in binnen- en buitenland. Volgens mij mogen we ons gelukkig prijzen met die eerste tien dagen gratis. Zo ken ik er geen tweede. Misschien u wel, laat het gerust weten. Of zelfs een betere deal.

Hoe dan ook, we lopen daar, Hazel en ik, en al mijmerend hoor ik gedruppel in de verte. Het klinkt zwoel, passend bij de avond, en het zwelt aan. Een tropische bui, schiet door me heen. Zoek dekking! De klimaatverandering in persona zweeft over Zutphen. We worden neergeregend.

Al snel maakt mijn angst plaats voor opluchting. En een lichte schaamte, om die angst natuurlijk. De tropische regenbui blijkt heel lokaal, namelijk onder het raam van pianiste Mariëtte Hehakaya. Ik ken bijna niemand in de Beukerstraat. Maar nét de bewoner van het druipende huis is mij bekend. Ze improviseert als de beste. We traden jaren geleden geregeld samen op, vooral in de oude wasserij, de IJsselstroom. Yet, zo heette ze toen. Ik kijk altijd even naar de etalagepop die elegant vanuit haar woonkamer neerkijkt op straat. Op haar linkerhelft zijn met verf pianotoetsen aangebracht. Als ik die gezien heb, kan ik weer door. Meestal. Maar nu niet. Nu moet ik me ervan vergewissen waar dat geluid vandaan komt. Mariëtte Hehakaya heeft haar