Het tuintegelteam van GroenLinks Deventer komt weer in actie

Achter De Ijssel

DEVENTER - Nederland versteent. Steeds meer mensen bestraten hun tuinen: zij kiezen voor stenen, kiezels, beton en kunstgras in plaats van gras en planten. Die tuinen lijken wel parkeerplaatsen…

GroenLinks Deventer vraagt inwoners om betegelde tuinen aan te pakken en steen te vervangen door groen en bloemen. In ieder geval één vierkante meter. GroenLinks Deventer gaat binnenkort zelf het goede voorbeeld geven door een vierkante meter tuin te onttegelen en te vergroenen. De meest vertegelde tuin van Deventer neemt de fractie onder handen en mensen kunnen hun tegeltuin hiervoor aanmelden bij de fractie. Fractievoorzitter Tjeerd van der Meulen: “Elke extra vierkante meter groen in plaats van grijs is winst voor mens en natuur.”

Snikheet

Elk jaar is de fractie van GroenLinks Deventer op zoek naar de meest vertegelde tuin in Deventer.

“Dit is een tuin die er uitziet als een parkeerplaats of landingsbaan, waar het op zomerse dagen snikheet is en waar geen plek is voor bijen en vogels. Tuinen met alleen maar tegels zijn niet goed voor het milieu en leiden tot: overbelasting van het riool tijdens hevige regenbuien omdat het regenwater de grond niet kan intrekken; opwarming van de stad, want stenen houden de warmte lang vast terwijl groen verkoelt; afname van de stadsnatuur: vogels, zoogdieren (bijvoorbeeld egels) en insecten (bijvoorbeeld bijen en vlinders) hebben niets te zoeken in een betegelde tuin.”

Beter stadsklimaat

GroenLinks Deventer wenst dat alle tuinen één ecologische verbindingszone vormen voor vogels en insecten en wil verstening tegengaan. “De angst voor veel onderhoud is vaak niet terecht: je kunt ook zelf met vrij simpele middelen, een fijne groene en bloeiende tuin aanleggen en onderhouden. Zelfs een vierkante meter draagt bij aan een beter stadsklimaat. Als je dit wilt veranderen, maar niet weet hoe het moet of zelf niet kan, geef je dan op voor onze tuinonttegelactie. Uit de inzendingen kiezen we de meest vertegelde tuin en dan gaat de fractie van GroenLinks je een handje helpen om de eerste vierkante meter te onttegelen en we nemen een bak planten mee om te vergroenen. De fractie van GroenLinks Deventer ondersteunt dit voorjaar de landelijke actie Tegelwippen waaraan de gemeente Deventer meedoet. Elke tegel die we uit de tuin halen telt mee.”

Wat moet je doen?

“1- maak een foto van je betegelde tuin en beschrijf waarom jij vindt dat jouw tuin vergroening nodig heeft; 2- mail je inzending met naam, adres, telefoonnummer vóór 13 mei naar t.van.der.meulen@ deventer.nl; 3- de jury laat je uiterlijk op 15 mei weten of wij jouw tuin gaan aanpakken; 4- bij de winnaar gaan we op zaterdag 20 mei onttegelen en vergroenen. Schrijf die datum dus met potlood in je agenda.”

Geen tijd

Ik heb er dus echt geen tijd voor gehad, verontschuldig ik mezelf telkens weer. Voor de zoveelste keer was mijn oog op de steeds hogere stapel boeken naast de bank gevallen. Ongelezen exemplaren wel te verstaan. Na elke keer kijken welt er direct een schuldgevoel omhoog dat koste wat kost moet worden gecoupeerd.

Als ik ze zelf had gekocht was het nog niet eens zo erg geweest. Maar de meeste boeken die verwijtend naar mij liggen te lonken heb ik dus gekregen. En ik ben vroeger wel zo netjes opgevoed dat ik nog steeds vind dat je op z’n minst een poging moet doen om ze te gaan lezen. Want de gevers rekenen er natuurlijk op dat ik hun cadeau op waarde weet te schatten.

Ik ben overigens niet van het slag dat aan een boek begint en het dan koste wat kost ook uit wil lezen, ook als het me totaal niet boeit of beroerd is geschreven. Gewoon de eerste paar hoofdstukken door, kijken of het bevalt, zo niet dan kan het alsnog met een gerust geweten in de wandvullende boekenkast terecht komen, in goed gezelschap van andere half gelezen exemplaren. Helaas, ik kom er dus niet eens aan toe om ze überhaupt uit de stapel ongelezen te vissen.

Maar, is ‘geen tijd hebben’ eigenlijk wel zo’n goed excuus, bedenk ik terwijl ik mijn smartphone opeens schuldbewust naast me neerleg. Precies, dat is dus de grootste tijdvreter die er bestaat. Ondanks mijn aversie tegen het eindeloze gescroll en geswipe dat ik dagelijks om me heen zie, ben ik er zelf ook nog steeds niet vies van. Ook al zorgt die bewustwording wel voor enigszins afnemend gebruik, boeken lezen schiet er nog steeds bij in.

Terwijl, als ik die telefoon een paar uurtjes op een dag eens niet gebruik, zal het niemand opvallen toch? Iedereen is immers veel te druk met z’n eigen smartbeleving.

Weet je wat, ik ga morgen beginnen met het lezen van een boek, echt waar.