Pannenkoeken voor de slachtoffers

DEVENTER - André Isguzar uit Deventer zet een actie op voor de slachtoffers van de aardbeving in Turkije en Syrië.

“Mijn vader Mümin komt uit Izmir in Turkije. Zoals iedereen weet, is er een verschrikkelijke ramp gebeurd in Zuid-Oost Turkije en Syrië, met heel veel slachtoffers, waarbij velen hun familieleden verloren hebben. De mensen hebben niets meer. Sterker nog, ze hebben heel veel verdriet en geen zicht op de toekomst, want ze zijn alles, echt alles kwijt. Ik heb daarom besloten om iets te doen. Samen met mijn zoon

Tim ga ik naar het rampgebied om voor alle opa’s, oma’s, vaders, moeders en kinderen pannenkoeken te gaan bakken en deze uit de delen. Ik weet heel goed dat dit een hele kleine druppel op een hele grote gloeiende plaat zal zijn, maar het is tenminste iets, want pannenkoeken lust iedereen.”

Hij vervolgt: “We gaan zondag 12 maart naar Turkije en blijven er tien dagen. Per dag willen we minimaal vijfhonderd pannenkoeken bakken, we hopen natuurlijk op meer. Daarnaast willen we de kinderen warme chocolademelk geven en de ouders/

Deventer Open Podium is terug

(vervolg voorpagina)

Het programma begint om 12.30 uur en elk optreden start om de 30 minuten. Kans genoeg om als toeschouwer je eigen programma samen te stellen. Meer dan 1100 artiesten, 40 vrijwilligers, 7 presentatoren en een team van recensenten staan weer klaar om van deze speciale 36ste editie van DOP een succes te maken.

INtrodansINjectie

Tijdens de editie van zondag 12 maart (16.00 uur) vindt de eindpresentatie plaats van het project

INtrodansINjectie. In verschillende workshopsessies hebben drie Deventer koren

(Dagkoor, Bouwkundekoor en DVE) onder leiding van docenten van Introdans grootouders warme thee. Mijn vraag aan de mensen in Nederland is: alstublieft, help ons hierbij en steun ons project, want het moet en zal slagen! Met elke donatie, klein of groot, gaan we heel hard werken om de lokale slachtoffers zoveel mogelijk pannenkoeken te geven en een hele kleine glimlach op hun gezicht te toveren.

Alle gevers worden vermeld en we houden hen vaak op de hoogte over de tussenstand van ons project. En als we ter plaatse zijn, plaatsen we een dagelijks videoverslag van ons werk. U kunt uw bijdrage storten op rekeningnummer NL16 RABO 0338 9744 15.” gewerkt aan wat beweging betekent voor het zangstuk en de zangers. Het Deventer Open Podium is een mooi moment je te orienteren op wat Deventer te bieden heeft op het gebied van zang, dans, theater en muziek.

De meeste groepen en verenigingen zijn te vinden op het platform www. deventercultuurlink.nl

De toegang is de gehele middag gratis, maar een vrije gift ten bate van Giro555 is welkom, contant of via QR. Zie ook: www. kunstcircuit.nl

Achter De Ijssel

Carnavalsoptocht

Het voelde, bedacht ik toen ik me in mijn gewone kloffie tussen de bontverklede carnavalsmeute naar voren drong om maar niets te hoeven missen van de vermaarde lichtjesoptocht waar dit Brabantse dorp bekend om staat, toch als een soort van ongeoorloofde daad hier te staan. Misschien maar goed dat ze me hier niet kenden. Alsof je zonder geldig kaartje brutaalweg op de eerste rij van de schouwburg was gaan zitten en niemand er wat van zei. Alleen de wind protesteerde en liet ons binnen een paar minuten alle hoeken zien waaruit ie gemeen kon waaien. Mijn vriend had niets te veel gezegd. Het was een zeer fraaie optocht, lang ook, met steeds grotere en hogere wagens die aan onze smartphones voorbijtrokken.

Even later stonden we strategisch opgesteld in de deuropening van een kerk. Deze was enkele jaren daarvoor voor een appel en een ei opgekocht door een plaatselijke, succesvolle ondernemer. Om er wat anders mee te gaan doen dan het huisvesten van de wekelijkse missen, iets waar te weinig gelovigen zich nog aan gewaagd hadden. Omdat er op een verhoging was gebouwd, hadden we nog beter zicht op de nimmer opdrogende stroom langstrekkende deelnemers, die hun creaties zonder schade door de haakse bochten om het gebouw heen probeerden te sturen. Bovendien wist de wind ons op de drempel van het voormalige godshuis minder goed te vinden.

Een gedeelte van de kerk was voor de gelegenheid ingericht als cateringlocatie. Daar waren we niet voor uitgenodigd, werd ons duidelijk gemaakt toen we onze begerige ogen op de dampende schalen hadden laten vallen. Ook de mate van gastvrijheid verandert wanneer een kerk in andere handen is overgegaan, beseften we, lurkend aan een pijpje pils dat we nog wel uit een krat hadden kunnen vissen. De luidsprekers binnen denderden de laatste restjes sacraliteit uit de hoge ruimtes en concurreerden met de kundig verborgen ghettoblasters die op de praalwagens buiten hun noten over het publiek bliezen. Gelukkig was de pastoor die er ongelukkig van had kunnen worden, nergens te bekennen.