Nieuws

uit de gemeente Zutphen

Voor alles: kleur

Bob Buys (1912-1970) is een van de veelzijdig getalenteerde kunstenaars uit de kerncollectie van Museum

Henriette Polak in Zutphen. In olieverf en aquarel schilderde hij stadsgezichten van Amsterdam, portretten en landschappen, maar zijn favoriete onderwerp was het Franse landschap. De kleuren, het licht en grillige vormen inspireerden Bob Buys tot doeken vol warmte en kleur. Van 18 februari tot en met 4 juni is een overzichtstentoonstelling van zijn werk te zien in Museum Henriette Polak, ’s Gravenhof 4.

Gelijktijdig verschijnt een boek over zijn werk door kunsthistorica Nelleke van Zeeland, in opdracht van Stichting Otto B. de Kat. Buys was samen met De Kat en Kees Verwey grondlegger van de Hollandse Aquarellistenkring. Veel van zijn werken schilderde Buys in Zuid-Frankrijk.

Met een van die werken, Port Vendres, won hij de Thérèse van DuylSchwartze-medaille (1959). In Amsterdam schilderde hij stadsgezichten en portretten, zoals de opvallende serie van dansschooleigenaresse Maria Petrelli Ruiz.

“Kleuren zijn voor mij verschrikkelijk belangrijk. Zij bezitten in hun combinaties en tegenstellingen zelf een bepaalde uitdrukkingskracht”, zegt Buys over zijn werk. Buys spande zich in voor de figuratieve schilderkunst en de ondersteuning van jonge kunstenaars. Naast zijn werk als beeldend kunstenaar werkte Bob Buys vele jaren als docent aan de kunstacademie in Tilburg en de Rietveld Academie in Amsterdam. Ook schreef hij als kunstcriticus voor Het Vrije Volk en het Haarlems Dagblad. Dat de warmte en de uitstraling van het kleurrijke werk van Bob Buys nog

Nieuw buurtatelier in Componistenbuurt

Onlangs onthulde wethouder Eva Boswinkel de naam van het nieuwe buurtatelier: De gouden draad. Dit naaiatelier wil een lichtpuntje zijn voor de vrouwen van Zutphen. Een plek voor vrouwen om de verbinding te zoeken en om van elkaar te leren, onder meer door achter een naaimachine te gaan zitten en iets te creëren. Het buurtatelier aan de Strawinskystraat 2 is iedere woensdagochtend gratis toegankelijk voor alle vrouwen die mee willen doen met de activiteiten.

De gouden draad is een activiteit van stichting De Werkmakers en wordt ondersteund door onder andere het Oranjefonds en stichting

Doen. Initiatiefnemer Helma van Aarsen: “Ik droomde al lang van zo’n plek, maar nadat ik Esther Pijlman van De Werkmakers tegengekomen was werd het ineens concreet. En als mensen horen dat deze plek er komt, dan beginnen ze gelijk te

Balg er op los

Zondagmiddag 19 februari treedt Jacqueline Edeling op in Zutphen met haar programma ‘Balg er op los’. Ze bespeelt diverse balginstrumenten, waaronder de bandoneon, en vertelt op ludieke wijze over de herkomst van deze muziek.

Jacqueline Edeling bespeelt tijdens dit verrassende concert al haar verschillende, zeer bijzondere balginstrumenten. Ze vertelt op ludieke wijze over het land en de herkomst van de muziek die zij zo liefheeft. Aan bod komen de concertina, diverse harmonica’s, de accordeon en de melancholische bandoneon. Ze laat zien dat ieder land zijn eigen muziek heeft ontwikkeld voor deze, aan elkaar verwante, instrumenten. Daarbij bespeelt ze de instrumenten als een ware virtuoos. Een programma met een lach en een traan. Jacqueline leerde de bandoneon bespelen bij Carel Kraayenhof, bekend van de ‘traan van Maxima’, en studeerde accordeon aan het conservatorium in Enschede. Al meerdere stralen.” Esther Pijlman: “Met De gouden draad willen we echt van betekenis zijn voor de buurt. Het is een veilige plek voor vrouwen waar ze zich verder kunnen ontwikkelen. Het idee wordt breed gedragen. Het is hartverwarmend om te zien hoeveel mensen en organisaties er hebben bijgedragen, met stoffen, naaimachines en ondersteuning.” Buurtatelier De gouden draad is iedere woensdag geopend tussen 9.30 en 12.00 uur. Deelname is gratis en vrijblijvend. Kijk voor meer informatie op: www.degoudendraad.com.

Foto: Eva Boswinkel en de www.slagerijgelderblom.nl niet aan kracht heeft ingeboet, kunnen bezoekers vanaf 18 februari zelf ervaren in het Museum Henriette Polak. Meer informatie is te vinden op museazutphen. nl/bob-buys

Afbeelding: Bob Buys, Eus, 1960, olieverf op doek, particuliere collectie

Vergunningen verleend Zutphen en omgeving

- Het Horseler 58, Warnsveld, het plaatsen van een stalen ligger

- Van Hasseltstraat, Pekelharingstraat, parkeerplaatsen bestemd voor opladen elektrisch voertuig

- Industrieweg 65b, Zutphen, het plaatsen van een verdiepingsvloer

- Bronsbergen 25r 165, Zutphen, gedoogverklaring permanente bewoning Bronsbergen

- Helbergse Waard ong (kavel 34), Zutphen, het bouwen van een woning

- Helbergse Waard ong (kavel 29), Zutphen, bouwen van een twee-onder-één-kapwoning

- Korte Beukerstraat en Naadzak, Modeflitsen op 26 maart

- Weg naar Laren 126, Zutphen, het aanbrengen van handelsreclame

- Schamperdijk, uitvoeren van 25 boringen t.b.v. appartementencomplex Pracht

Vergunningen aangvraagd Zutphen en omgeving

- Waterstraat 1a, Zutphen, het plaatsen van zonnepanelen

- Helbergse Waard ong (kavel 15), Zutphen, het bouwen van een woning en aanleggen uitrit

- Vordenseweg 28, Warnsveld, het bouwen van een schuur

- Laarstraat en Paardenwal, Zeldzaam Mooi Markt op 30 april, 29 oktober en 10 december

- Zaadmarkt, Running Center City Hanzeloop op 4 juni initiatiefnemers van De gouden draad.

(Foto: Will van den Brand)

- Scheurkamp 18, Warnsveld, het aanleggen van een uitrit keren voerde zij met succes het concert van de grootmeester Astor Piazzolla voor bandoneon en gitaar uit. Het optreden is van 14.30 tot 16.15 uur in de tuinzaal aan de Badhuisweg

27 in Zutphen. Men is welkom vanaf 14.15 uur. De entreeprijs is €15,-, inclusief koffie/thee in de pauze en een drankje na afloop. Leden van NOLANO betalen €10,-.

T 085 750 04 74

E info@dijk-ers.nl

Goed Bekeken

Eke Mannink is schrijver & voormalig stadsdichter van Zutphen. Vanuit het hart van de stad houdt ze wat ze ziet poëtisch tegen het licht. Want als je goed kijkt, zie je méér. Iedere week weer.

Toeval

In Winter-IJsland van Laura Broekhuysen lees ik over bevroren geluidsgolven. Over een gestolde vloedlijn, waar de maan geen invloed meer op heeft. Over haar uitzicht, een schilderij van een met sneeuw geverfde berg en stilstaand water.

Opeens bevind ik me zelf in dat decor. IJsland in de winter. Nooit gedacht dat ik er ooit zou belanden. Dat is een van de bijverschijnselen van kinderen: ze kunnen je meesleuren naar onverwachte spelonken van het leven. Naar pijnlijke, naar bijzondere, naar betoverende. IJsland in de winter valt in de laatste twee. Tot nu toe ervaar ik het als het eiland van het toeval. Dat heb ik ook met Ierland trouwens. Misschien hoort het wel bij eilanden. Mijn dochter gaat werken op een paardenboerderij in het noorden, bij Akureyri. Toen we in Reykjavik beland waren, de IJslandse hoofdstad, was een van haar verzoeknummers: naar het kattencafé. Op straat hadden we op toeristische plekken veel Aziatische bezoekers gezien, ook hoorden we geregeld Amerikaans geknauw. De ‘O my god, this is so cute!’ (over de regenboogstraat) en ‘Amazing!’ (over de Hallgrimskirkja, die inderdaad verbazingwekkend is) waren niet van de lucht. Hierbinnen, tussen de poezen, de vegan avocadotosti’s en de theetjes, zaten we opeens oog in oog met een Nederlandse moeder en dochter. Ik kon het niet laten, en vroeg na een tijdje of ze wel vaker in kattencafés kwamen. Dat bleek het geval te zijn. Na enig doorpraten bleek dat een vriendin van de dochter op exact dezelfde paardenboerderij werkt als die waar mijn dochter naartoe gaat. Nou heb ik inmiddels in de gaten hoeveel die IJslanders van paarden houden, en hoeveel boerderijen er bestaan… veel. Dus dit was opmerkelijk. Nog diezelfde dag vond ik in een kolossale maar gezellige vintagewinkel – laten we zeggen, het equivalent van de Zutphense Hand, maar dan alleen met kleding – een badpak.

Ik bedoel: slechts één badpak vond ik, tussen die duizenden ongesorteerde kledingstukken. En het paste perfect.

Ik ben vergeten een badpak mee te nemen, goed stom. Op het reisprogram dat mijn dochter in elkaar heeft gezet, staat namelijk een aantal geothermische warmwaterbronnen. In zwaveldampen gehulde baden, meren en rivieren. Maar dat ik dan meteen tegen mijn ideale exemplaar aanloop, ik noem dat bijzonder toevallig. Nog niet overtuigd?

Ik heb meer voorbeelden, maar al dat toeval past niet in één column. Goed, dan deze nog. We verhuisden binnen Reykjavik een paar dagen geleden van de sjieke consulatenwijk naar de hippe, wat shabby studentenbuurt bij de haven. Het was even zoeken. Toen we aanbelden ging er boven onze hoofden een raam open. ‘I think you need to be at the other side of this house. It’s also number twenty two,’ klonk het. Ik keek omhoog en zag een jonge vrouw uit het venster hangen. ‘Haar Engels klinkt lichtelijk Nederlands,’ zei ik tegen mijn dochter, toen we terugliepen naar het hek. ‘En ik heb het idee dat ik haar hoofd ken.’ Aan de andere kant van het gebouw hing een lijst op de deur, met de namen van alle bewoners van nummer 22. Een van hen heet Laura Broekhuysen.