WELZIJN & ZORG

GETUIGENIS LEIF-PUNT

Ieke: ‘Mijn mama was zwaar dement. We wisten niet welke keuzes ze zelf zou gemaakt hebben in deze situatie. Ik ervaarde hoe belangrijk het is om tijdig na te denken over welke zorg je nog wil in bepaalde situaties en erover te praten met je naasten.’

‘Je kan nu al zaken vastleggen, wanneer je nog wilsbekwaam bent. In een negatieve wilsverklaring geef je bijvoorbeeld aan welke behandeling of zorg je niet meer wil in specifieke situaties. Het is evengoed je recht om niets vast te leggen. Het is gewoon belangrijk dat je weet wat er kan.’

Vera: ‘Soms moeten mensen eerst hun verhaal kwijt, voordat de vragen komen. Een groot stuk van ons werk bestaat uit luisteren, meeleven en nagaan wat er kan. Mensen hebben bijvoorbeeld vragen over euthanasie, omdat ze anderen veel hebben zien lijden en ze dat zelf niet willen meemaken. We proberen duidelijkheid te scheppen, want veel mensen zijn niet vertrouwd met de wetgeving rond euthanasie. Die wetgeving is trouwens heel strikt. We proberen mensen de verschillen te laten zien tussen wilsbekwaam en wilsonbekwaam zijn. Beslissingen rond je levenseinde moet je nemen wanneer je er zelf nog goed in staat toe bent. Het zijn geen zorgen voor later. Nee, het is nu zorgen voor later!’