Wijkkrantje Heilig Hart | editie herfst 2020

wijkkrant heilig-hartwijk

Bijna 100! p 10

Verken de zachte berm van onze wijk p 16

v.u. D i r k S c h u e r m a n s , P r i n s e n s t r a a t 2 1 , 3 5 0 0 H a s s e l t | p303098 - Afgiftekantoor Hasselt

UIT HET HART #01 – Her fst 2020 – jg 1

voorwoord

Heilig-Hartwijk heeft eigen wijkkrant!

In het woord ’wijk’ vind je drie belangrijke letters: ’wij’... Goed burencontact en samenwerking liggen altijd aan de basis en vaak groeit daar iets nieuws uit, zoals deze wijkkrant ’Uit het Hart’ die geschreven wordt voor en door inwoners van de Heilig Hartwijk.

Onze wijk heeft veel potentieel om een aangename woonomgeving te blijven. Twee jaar geleden toonde het stadsinitiatief ’Tournée Locale’ dat aan. Wie had ooit gedacht dat buren die elkaar op straat voordien kruisten als onbekenden, samen zeepjes gingen maken, samen een eigen jeneversmaak zouden bepalen of een gemeenschappelijke interesse in zoveel andere kleine dingen zouden beginnen delen?

Ook nu gebeurde iets gelijkaardigs toen we na een tip van buurvrouw Mary Cox bij de stad ons voorstel voor ’Uit het Hart’ op tafel legden. Een oproep via Hoplr leverde tientallen positieve reacties op van enthousiaste wijkbewoners die mee wilden schrijven, denken of de boekjes wilden verdelen in hun straat! Fantastisch, toch? Zeker omdat al die mensen uit de verste hoeken van de wijk komen, elkaar nooit ontmoet hadden, totaal verschillende achtergronden hebben en van alle leeftijden zijn.

Als hoofdredactie zijn we daar ontzettend blij mee. Tegelijk zijn we ook ontzettend trots dat we dit onaangeroerde wijkpotentieel naar buiten kunnen brengen.

De voltallige ploeg van ’Uit het Hart’ heeft zijn uiterste best gedaan om dit mooie initiatief van de stad te kneden tot wat je nu in handen hebt: een leesbare en informatieve krant die boeit, bijleert en inspireert. We hopen dat ze heel snel een vaste plek krijgt in jullie wijkhart.

Veel leesplezier!

Colofon

Inhoud p.2 Voorwoord p. 3-4

Eerste inwoners

p. 5 Wijksprokkels p. 6

De zes fouten

p. 7

Nummer 7

p. 8 Fotopagina geveltuintjes p. 10-11

De oudste inwoners

p. 12-13 Het Heilig Hart

en de wereld p. 14-15 CM p. 16-18 De zachte berm p. 19

p. 20

Quartier Bleu Klimaatideeën gezocht

De beweegbank Gelatinesite

Deze wijkkrant is een initiatief van de dienst Wijkopbouw van Stad Hasselt i.s.m. dit vrijwillige redactieteam: Hoofdredactie: Dirk Schuermans (dirk.schuermans@telenet.be) Raymond Rutten (raymond.rutten@telenet.be) Teksten: Annemie Reysen, Myriam Vray, Lut Machiels, Lander Bikkemberghs, Jan Castermans, Dirk Schuermans, Raymond Rutten Fotografie: Öznur Özturk (geveltuintjes), Joke Evens, Jan Castermans, Kris Van de Sande (coverfoto), Raymond Rutten Cartoon: Lily Vanreppelen Vormgeving: tricolor.be Drukwerk: Realise Printing Wil jouw vereniging of organisatie in de winterkrant een activiteit of een foto laten opnemen? Stuur dan een mailtje naar raymond.rutten@telenet.be

-2-

eerste inwoners

De eerste bewoners van de Heilig-Hartwijk Tot in het begin van de 20ste eeuw bevond zich tussen Hasselt en Kuringen een binnenlandse polder; in de zomer te droog en in de winter te nat. Het rijke slib, afkomstig uit de overstromingen van de Demer, maakte dat de beemden goed rendeerden als hooi- en graslanden. In de zomer werden ze gebruikt als weide voor de koeien en ossen die vanuit de Hasseltse stadsboerderijen via de Melkvoetweg hier naartoe kwamen.

rapport van 1831. Als verdedigingsstrategie tegen het oprukkende leger van de Prinsen van Oranje, wou men de hele vallei onder water zetten. Gelukkig voor de plaatselijke keuterboertjes kwam het niet zo ver en werd de strijd al in Kermt beslecht. Het hoger gelegen gebied van de wijk bevindt zich aan de Kuringerbaan. Hier ligt de scheidingslijn tussen vochtig Haspengouw en het Demerbekken.

Toen Hasselt nog een onbeduidende nederzetting was, werd deze hoogte gebruikt om van Kortessem naar Kuringen

Er woonde bijna niemand op deze drassige gronden. Dat kunnen we afleiden uit een -3-

eerste inwoners

Wijksprokkels

te trekken. Hier vestigden zich de eerste bewoners. Omdat de akkers niet te nat mochten worden, legden de boeren afwateringsgrachten aan. Vloedgrachten markeerden een scheiding tussen velden en weiden.

Zo ontwikkelde zich de Lazarijstraat uit een voetweg die langs de vloedgracht, naar het lager gelegen vijver- en moerasgebied liep.

Even voorstellen: Hacosi Hacosi verhuurt sociale woongelegenheden in Hasselt, Diepenbeek en Wellen tegen een betaalbare huurprijs. In totaal heeft Hacosi 1.626 woongelegenheden, waarvan 1323 in Hasselt, 219 in Diepenbeek en 84 in Wellen. Tengevolge van corona wordt er momenteel enkel op afspraak gewerkt.

Aan de Bremstraatbeek en de Crutzenbeek ontwikkelden zich twee belangrijke domeinen: de Hekkelaar en Crutzen.

Op een kaart uit 1549 staan beide als gehucht ingetekend. Hun afstand tot aan de Sint Quintinuskerk werd toen in voetstappen genoteerd.

Je vindt Hacosi aan de Gouverneur Roppesingel 53. Tel.: 011/288310 Website: www.hacosi.be Mail: info@hacosi.be Voor de tweede zomer op rij verbleven er metselbijen in de noordmuur van de Heilig Hartkerk.

Het harde werk van de boeren zorgde ervoor dat het open landschap van het Demerbekken al vroeg werd omgevormd tot een cultuurlandschap. De vroegste teelten op de velden waren tarwe en gerst, maar er werd ook hennep of ‘kemp’ geteeld.

Zowel de Hekkelaar als Crutzen stonden later als “Kemphof” bekend.

In de zijmuur van het linkerportaal hebben bijen hun nest van vorig jaar kunnen hergebruiken. Vermoedelijk zijn deze kleine indringers rosse metselbijen (Osmia bicornis), een veel voorkomende bijensoort in Europa.

Eeuwenlang waren beide winningen een vertrouwd oriëntatiepunt voor reizigers en handelaars die Hasselt naderden. Dat is natuurlijk al lang voorbij. De vakwerkgebouwen van de Hekkelaar werden omstreeks 1760 door een hevige brand verwoest en in de jaren ’60, bij de aanleg van de singel, verdween hetgeen er nog restte van het ooit zo machtige Crutzen.(*)

Het Koninklijk Hasselts A Capellakoor repeteert in de Heilig Hartkerk.

Het gemengd koor dat dit jaar zijn 75ste verjaardag viert, repeteerde tot voor kort in het woonzorgcentrum HOGEVIJF. Nu de maatregelen omtrent corona dit niet langer toelaten, koos het koor voor de grote Heilig Hartkerk om zich wekelijks voor te bereiden op concerten die binnenkort hopelijk weer worden toegelaten. “De vriendschap en de enthousiaste leiding maken ons tot een hechte groep. In koorverband én op nevenactiviteiten is dit dan ook zichtbaar “, aldus voorzitster Liliane Hilven.

* Benieuwd naar de verdere evolutie van onze wijk? Annemie Reysen vertelt er meer over in het volgende nummer!

-4-

Even kennismaken: het Genootschap ter bevordering van de Voordracht- en Vertelkunst.

rond om hier te komen broeden. Alleen dan heeft hij vaste grond onder zijn pootjes.

Omdat de nestgelegenheden steeds meer verdwijnen, o. a. tengevolge van betere isolatie, werden er duurzame nestkasten van houtbeton opgehangen aan de kerk.

In 2007 werd in onze wijk het Genootschap ter bevordering van de Voordracht- en Vertelkunst opgericht. Liefhebbers van het woord Hilde Wouters uit de Palmstraat en Noël Marechal uit de Lazarijstraat brengen op hun eigenzinnige manier poëzie en verhalen voor een breed publiek, vaak samen met andere voordragers en muzikanten. Zij doen dat voor verenigingen en in huiskamers. De voorbije jaren kon je hen onder meer aan het werk zien en horen tijdens de Jeneverfeesten. Op 1 november organiseren ze elk jaar wandelingen met poëzie en muziek op het oude kerkhof van Hasselt. Voor Tournée Locale brachten ze in 2018 een vrolijk en ontspannend programma in Hostel te Runkst. Nog in dat jaar organiseerden ze bij Hilde thuis een programma over Wannes Van de Velde.

Info: www.hetgenootschap.be

Record Chris Adams uit de Breestraat speelde maar liefst 70 keer gitaar voor de zorgsector bij de avondlijke steun­betuigingen op het voetpad.

Naast ‘We zullen doorgaan’ van Ramses Shaffy speelde ze ook heel wat andere nummers. De buren bedankten Chris met een bloemetje. https://www.hoplr.com/shout/1109552 Stad Hasselt helpt je door de coronacrisis Heb je het moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen? Wegen de schoolkosten van je kinderen zwaar door? Zijn er spanningen binnen je gezin? Heb je nood aan een luisterend oor? Je bent zeker niet alleen.

De coronacrisis heeft een impact op vele Hasselaren en hun gezinnen. De stad Hasselt biedt je daarom haar hulp aan!

Mail of bel, en dan werkt onze sociale dienst samen met jou aan een oplossing.

De sociale dienst luistert, informeert en gaat met je op weg. Denk aan emotionele of digitale ondersteuning, hulp bij huisvesting en gezondheidsvraagstukken… Of sta je voor bepaalde onkosten, terwijl inkomsten zijn weggevallen? Ook financiële hulp behoort tot de mogelijkheden. Contacteer ons en dan gaan we verder aan de slag. www.hasselt.be/hulpcorona

Pleintjeswerking Habbekrats De vzw Habbekrats organiseert op het voetbalpleintje langs scouts SMAF en de aangrenzende grasvelden een keer per week pleinspelen voor jongeren.

Alternerend gaat het om spelen voor 8- tot 16-jarigen en voor 16- tot 18-jarigen. www.habbekrats.be/hasselt.php.

Nestkasten voor gierzwaluwen aan de de Heilig Hartkerk Alle Limburgse gemeenten adopteerden een vogelsoort. Voor Hasselt was dat de gierzwaluw, een vogel die zijn nestplaats meestal in het hart van de stad kiest.

Deze koning van het luchtruim - hij eet, drinkt en slaapt al vliegend - overwintert in zuidelijk Afrika en vliegt de halve wereld

MEER INFO OCMW Hasselt Limburgplein 1 011 23 90 00 info.ocmw@hasselt.be www.hasselt.be/hulpcorona -5-

De zes fouten

Hoe goed kennen onze jongste wijkspruiten hun buurt?

Kijk goed naar de twee foto’s en zoek de zes verschillen!

De oplossing vind je in het volgende nummer van Uit het Hart, uiteraard op pagina 6!

-6-

Nummer

7

Een wijk wordt gemaakt door mensen en dus laten we jullie laten kennismaken met wijkbewoners die van onze Heilig-Hartwijk een plek maken waar het goed is om te leven. Iedereen aan bod laten komen is uiteraard onbegonnen werk. Daarom kozen we voor de mensen die in een willekeurige straat op het geluksnummer 7 wonen.

We beginnen onze kennismakingsronde in de Rubenslaan. Daar woont het echtpaar Christophe Henninot (46) en Madelon Janssen (43) met hun kinderen Julie (13), Philippe (9) en Alice (6).

Wat zijn de pluspunten van de Heilig-Hartwijk?

We wonen vlak bij het stadscentrum en toch is het hier heel rustig. Bovendien zijn de grote uitvalswegen vlakbij, wat handig is voor onze verplaatsingen naar het werk.

Er wonen hier ook heel wat niet-Hasselaren en dat zorgt ervoor dat je makkelijker contacten legt met andere ‘inwijkelingen’.

Even voorstellen: Christophe is afkomstig uit Les Sables d’Olonne in de Vendée (Frankrijk), Madelon uit Maastricht. Hij werkt als ingenieur bij Umicor in Balen, zij is milieuverantwoordelijke in het hoofdkantoor van DSM in Heerlen. Julie volgt de richting Latijn aan Kindsheid Jesu, Philippe en Alice gaan naar school op de campus Tuinwijk in de Lazarijstraat.

Wat kan er beter in de Heilig-Hartwijk?

Minder beton, extra groen. We hopen dat het bestuur daar rekening mee houdt bij de uitbouw van de Gelatinesite. Verder mogen er wat ons betreft meer verkeersremmers komen en een snelheidsbeperking van 30 km per uur in de hele wijk.

Hoe zijn jullie in de wijk terechtgekomen?

We zochten een plek ergens halverwege tussen onze werklocaties en we wilden in een stad wonen. Zo zijn we in 2001 in Hasselt terechtgekomen. We hebben hier al op drie plekken gewoond: langs de Sint-Truidersteenweg in Sint-LambrechtsHerk, in de Stokerijstraat en dan hebben we hier in de Rubenslaan gebouwd.

Hoe scoort de wijk?

8,5/10. De plaats en de mensen zijn perfect, het wijkmanagement (groen, verkeer) kan beter!

-7-

g e v e lt u i n t j e s

Stad Hasselt promoot de vergroening van straten, zeker in woonbuurten.

Daarvoor bedacht ze de boomtuintjes. Inwoners kunnen zelf een miniruimte zoals een stoeptegel of een boomspiegel omvormen tot een groene oase die ze dan zelf onderhouden. Dat is niet alleen goed voor de leefbaarheid, duurzaamheid en klimaatbestendigheid van de wijk, maar ook voor diverse bedreigde diersoorten.

Wil je dat ook? Kijk dan op www.hasselt.be/nl/boomtuin en www.hasselt.be/nl/tegeltuin

-8-

-9-

dT iet oe lu dtshteem ian w o n e r s

Mimi Princen kijkt uit naar eeuwfeest We zijn niet alleen een krant voor jong en oud, we zijn ook een krant van jong en oud.

Als jongste wijkredacteur ging Lander Bikkembergs langs bij de oudste wijkbewoonster, Marie-Justine (Mimi) Indeherberge-Princen, geboren in Henegouwen. Ze is 99 jaar en woont nog altijd alleen in haar huis in de Plantenstraat.

Daar werd ik hartelijk ontvangen.

Er zijn niet veel mensen die deze leeftijd halen. Had je ooit verwacht zo een gezegende leeftijd te bereiken?

Nee, ik had dat nooit kunnen denken; ik laat me leven. (lacht) Ik doe dus niks speciaals, maar wil nog een beetje leven en tot honderd gaan! Laat toch leven, je kan niets anders.

- 10 -

titel thema

Mimi als jong meisj

e

Wat is het grootste verschil tussen toen en nu?

Wat was het mooiste geschenk in heel je leven?

Wel, zo schoon was het allemaal niet.

Ik heb geweldig veel afgezien! Er is een oorlog geweest, dat was een zware tijd, we zijn met grootmoeder moeten vluchten naar Geetbets… En toen we terugkwamen hadden we niets meer. Mijn vader ging de kelder in om te kijken of we nog iets hadden; het enige was een fles olie… Hij is dan in de mijnen van Waterschei gaan werken om goedkoop een huis te krijgen.

Wij hadden dus echt niks.

Ik heb een hele goede man gehad, mijne Fons was een echte gentleman. Ik heb zelfs nooit, nooit de sleutel van de deur gehad, want hij deed die altijd open. In de Demerstraat hebben we een winkel gehad. waar we handdoeken, schorten en baby- en kinderkleding verkochten, en daarna zijn we hier komen wonen. Zestig jaar zijn we getrouwd geweest.

Ik heb veel goede dingen, maar ook veel slechte dingen gezien. Zo heb ik de vrederechter van Hasselt en Peer, bij wie ik werkte, zien doodgeschoten worden.

Zijn vrouw was als een moeder voor mij.

Ik mocht altijd met hen mee-eten.

Ze zijn zo goed geweest voor mij...

Ik woon hier graag, met mijn goede buren.

Het is hier echt fijn wonen.

Wil je nog iets kwijt aan de lezers?

In april volgend jaar vieren we dus allemaal Mimi’s 100ste verjaardag!

- 11 -

interview

Onze wijk en de wereld In deze rubriek willen we kennismaken met nieuwkomers in onze wijk, meer bepaald mensen die vanuit een ander land of vanuit een ander continent in onze wijk zijn komen wonen. Onze eerste gast in deze rubriek is Ahsan Anjum.

”Vijf jaar geleden ben ik getrouwd met Attia Jabeen, ook een Pakistaans ahmadiyya.

Mijn vrouw is voorzitter van de vrouwenafdeling van de lokale Ahmadiyya Moslim Gemeenschap. Zij helpen nieuwkomers integreren, doen vrijwilligerswerk en steunen goede doelen. Wereldwijd organiseren ze humanitaire hulp en lokaal zijn ze actief op verschillende domeinen, zoals het bezoeken van asielcentra, ziekenhuizen en bejaardentehuizen. Hun en ons levensmotto is: liefde voor iedereen, haat voor niemand.”

Ahsan Anjum (43) vluchtte op zijn 23ste uit Pakistan. “Ik behoor tot de Ahmadiyya Moslim Gemeenschap en in de meeste islamitische landen zijn wij vogelvrij verklaard”, zegt Ahsan. “We hebben geen rechten, we worden vervolgd en onze mensenrechten worden voortdurend geschonden. Twintig jaar geleden ben ik naar België gevlucht en heb ik hier politiek asiel gevraagd. Ik ben via het open asielcentrum in Lanaken en het Klein Kasteeltje in Brussel in Antwerpen terechtgekomen, waar ik werd opgevangen en geholpen door mensen van mijn geloofsgemeenschap. Daar heb ik hard gestudeerd om Nederlands te kunnen begrijpen en spreken. Om mijn nieuwe omgeving en mijn nieuw land te leren kennen trok ik er vaak op uit met de fiets. Mijn volgende stop was Beringen. Daar heb ik vier jaar gewoond, ik stond toen op markten met een kledingkraam. In 2009 heb ik mijn definitieve verblijfsdocumenten gekregen, en toen ben ik ook naar Hasselt verhuisd.

Ik heb veel jobs gehad: vier jaar heb ik bij Alva Verse Vruchten gewerkt, en ik ben zelfs koerier en taxichauffeur geweest.

Momenteel werk ik als orderpicker bij Carglass in Bilzen, waar ik elke dag met de fiets naartoe rij.”

”Sport is mijn langste leven. Ik fiets heel graag omdat je zo de omgeving het best leert kennen. Ik heb zelfs al tochten tot in Duitsland gemaakt Verder heb ik squash gespeeld bij Olympia Hasselt, en vaak speel ik online schaken. Jammer genoeg heb ik mijn sportieve hobby’s op een lager pitje moeten zetten; sinds vorig jaar ben ik bachelor in accountancy en fiscaliteit aan het studeren aan de UCLL.” ”Wij voelen ons heel erg thuis in Hasselt, in onze wijk en in onze straat, de Oude Kuringerbaan. Daar heb ik zelf ook wel verdienste aan, vind ik. Om te integreren heb ik Nederlands gestudeerd en ik leg vlot contacten. Daardoor ken ik heel veel mensen en heel veel mensen kennen mij.

En om jullie helemaal te overtuigen van mijn liefde voor dit land en zijn mensen: ik vier ook de Belgische Nationale Feestdag!!!”

- 12 -

- 13 -

(En hebben ze zoveel inspiratie dat ze niet voldoende hebben aan één tekening?

Vraag dan eens of ze het krantje van de buren ook mogen inkleuren!)”

Onze jongste wijkbewoners zullen ooit de toekomst van de wijk zijn. Maar hoe kleuren ze de leukste hoekjes vandaag al in? Met deze tekening van Lily Vanheybeeck kunnen ze hun fantasie alvast los laten!

CM bouwt nieuw hoofdkantoor in onze wijk

heid zijn voor ons uiteraard erg belangrijk.

Het nieuwe CM-gebouw ligt niet meteen vast aan de woonomgeving. We hopen dat er geen vergelijking gemaakt wordt met de grote woonblokken die momenteel al gebouwd zijn of in de toekomst nog gebouwd zullen worden. Het nieuwe gebouw moet in de toekomst fungeren als een akoestische buffer ten opzichte van de grote ring.”

Langs de binnenzijde van de Herken­ rodesingel, achter de scoutslokalen, werd de voorbije maanden een groot terrein bouwklaar gemaakt voor de nieuwe provinciale hoofdzetel van Christelijke Mutualiteiten. In het najaar gaan die bouwwerken van start en tegen het voorjaar van 2022 willen onze nieuwe buren daar inhuizen in de gebouwen die voorlopig ’Thuishaven’ blijven heten.

Overleg met de buren

Stijn Vaes van CM licht het project toe: “De locatie in de Heilig Hartwijk bleek het meest geschikt. Uiteraard is CM niet over één nacht ijs gegaan. We leggen de lat hoog op vlak van duurzaamheid, comfort en gezondheid. Ook mobiliteit en toegankelijk-

”Bij aanvang van het project vond een eerste overleg plaats met Wijkcomité Achter het Lijmfabriek. Hun bekommernissen hebben we alvast meegenomen. Er zal de komende maanden zeker nog overleg - 14 -

De combinatie trein-fiets zal ongetwijfeld collega’s en bezoekers overtuigen om op die manier te komen. Voor ons gezondheidsfonds is dit echt een prioriteit.”

CM ontving in 2016 de Lean & Green Award van het Vlaams Instituut voor Mobiliteit voor haar inspanningen op vlak van CO2-reductie.

“Dat lukt maar door ons anders en slimmer te verplaatsen en door vervoer te delen.”

Lizy Cosemans is alvast enthousiast over 2022. ”Ik kijk er echt naar uit om als wijkbewoner gebruik te kunnen maken van wat het nieuwe CM-hoofdkantoor zal aanbieden. Mijn actieve carrière als directeur van CM Limburg zal dan eindigen, maar je zal me daar nog regelmatig aantreffen. Heb je die ene plastic stoel al zien staan op de site? Daarmee is mijn plaatsje alvast gereserveerd (lacht).

Het terras – waar elke wijkbewoner welkom zal zijn – ligt op een toplocatie.

Wij willen echt een warm thuisgevoel geven aan de hele wijk. Met een toffe brasserie en een open deur voor bezoekers en verenigingen. Ik nodig iedereen uit om de ontwikkeling van het project te blijven volgen!”

gebeuren, zoals over de faciliteiten die we willen aanbieden. Zodra de coronasituatie het toelaat, hernemen we de gesprekken.”

Mobiliteit ”Er komen twee ondergrondse parkeerniveaus onder de gebouwen om de parkeerdruk in de wijk niet nog te verhogen. CM stimuleert nu al om te carpoolen, om fietsen te leasen of bedrijfsfietsen te gebruiken. Medewerkers kunnen nu bijvoorbeeld al douchen bij aankomst op het werk. Die visie zullen we verder doortrekken. Pieken in verplaatsingen willen we vermijden via een mix aan formules (glijdende werktijden, thuiswerk).

Het station ligt bovendien ook vlakbij.

- 15 -

De zachte berm: Alverberg In de zachte berm wandelt of fietst Jan Castermans met een inwoner van de Heilig-Hartwijk naar een plek die voor hem of haar een speciale betekenis heeft. Een zachte beweging, met tijd om te praten en ruimte om te kijken naar wat er onderweg te zien is. de koeien belandden. Links en rechts waren er weilanden met niet meer dan een fietspadje in aarde tussenin en aan beide kanten prikkeldraad.”

Ludo en Annie Copermans-Manshoven wonen in de Breestraat. Hun hele leven al wonen ze in de wijk en dat willen ze graag nog lang zo houden. Als grote basketliefhebbers, hebben ze een abonnement op Limburg United. Is er een wedstrijd, kom je hen dus vaak tegen wanneer ze richting Sporthal De Alverberg wandelen. Zij leken me de ideale ‘zachte bermers’ om mee te beginnen.

We nemen het doorsteekje naar de Anne Ruttenstraat. Het vastrijden met de auto is gebleven, al heb je nu geen koeien meer die kunnen observeren. Ook de prikkeldraad is vervangen. Wie kent niet het groene doek met veel klimop dat door heel wat kinderen met de vinger beschreven is. We stoppen bij de overgang naar het ”Gelukspad”.

Vertrekken doen we vanuit de Breestraat, richting Plantenstraat.

Annie: “Tot 20 jaar geleden waren dit dus allemaal weiden. Veel dieper dan nu, en nat erg nat, bijna een moeras.” Ludo: “Dit hier is echt een mooi stuk. Net alsof je een in park zit, met een speeltuintje. Open en veilig, en veel sociale controle.” Annie: “Hier laat je de kinderen los. Ze kunnen met de step rollen, of fietsen en je kan ze lekker laten ravotten.”

Annie: “De Breestraat is een oude straat.

Waar nu een aantal appartementen staan met een doorsteekje naar de Heilig-Hartkerk stonden vroeger twee kleine boerderijtjes. Aan het einde van de straat, op de hoek van de Tenierslaan, was de speelweide van de hele wijk, daar werd dagenlang in geravot.” Ludo: “Hier, op het einde was ook een klein steegje dat de verbinding vormde met de Korte Breestraat. De straat liep door, niet voor wagens, wel voor voetgangers en fietsers.

Er zijn er nochtans veel die dat geprobeerd hebben (lacht) én die zo onfortuinlijk tussen

Ik voel het ook, de focus ligt hier op de achterkant. Elke woning kan met de auto bereikt worden, maar het hart ligt in de staart en die vind je te voet of met de fiets.

Het Gelukspad nodigt uit, met open armen.

- 16 -

We konden de Panoramastraat nemen, maar we blijven links ervan en lopen op een stuk weiland met bomen waar we langs de Kippodroom en de achterkant van de scoutslokalen wandelen. De voorzichtige stapstijl van Annie doet me vermoeden dat we hier wel eens natte voeten kunnen krijgen. We slaan links de Goudsbloemstraat in en stoppen aan een hek.

Ludo: “Ik hoop dat dit allemaal behouden blijft. Zo was het vroeger allemaal, van ons thuis tot hier waren het allemaal van die kleine paadjes. De weilanden waren van slechts één of twee boeren. (Wijst richting Haarbemdenstraat) En waar die bedrijven allemaal staan, daar waren de ”boemekoeter”. Annie: “Ik mocht daar van mijn ouders zeker niet alleen naartoe, dat vonden ze veel te gevaarlijk. Tijdens de Tweede Wereldoorlog waren bij bombardementen op het station een aantal bommen in de wijk gevallen. De kraters die door de inslag waren ontstaan, vulden zich met water. Daarin kon je gaan zwemmen.

Als mijn ma meeging dan mocht ik er wel naartoe. Dat voelde precies alsof we op uitstap naar zee gingen.” Ludo: “En in die richting (wijst richting Heilig-Hart kerk) had je ook van die volkstuintjes zoals je nu nog hebt in Kiewit. Die kwamen uit op de Plantenstraat. We maakten een fietsparcours tussen de tuintjes en moesten dan ook af en toe met de fiets over een gracht springen.”

Annie: “Onze schoonzoon basket hier en onze dochter heeft hier gebasket.” Ludo: “Vroeger stond hier een ‘blaas’, daarin hebben we nog badminton gespeeld. We zaten alle twee in de wijksportraad. Mijn schoonbroer en ik waren verantwoordelijk voor het badminton. Elke maandagavond kwamen we samen om anderhalf uur te spelen. Niet in competitie maar iedereen kon gewoon komen meedoen, recreatief.

Die wijksportraad was van de wijk zelf en die hadden een minivoetbalploeg, tennisclub, petanque. En 1 keer per jaar kozen ze een sportvrouw en sportman van het jaar.” Annie (fier): “Ludo is nog ooit sportman van het jaar geweest.”

Waar de Haarbemdenstraat een bocht van bijna 90 graden maakt, vind je een smal paadje waar je je (als je je rechteroog goed dichthoudt en de open parkeergarage negeert) bijna in een echt bos waant. Annie merkt de braambessen op.

We lopen langs de gigantische ”Amelinckx building” naar een smal pad waar de gravel het beton een rode schijn geeft. Links van ons oefenen kinderen vooral het achter een bal aanhollen, verderop menen anderen hun backhand en forehand al goed te beheersen.

Annie:“Ik zou ze wel niet opeten, ze hangen allemaal onder 1 meter en daarop plassen de vossen en de honden.”

Ik probeer de Heilig-Hartvos te negeren en klem mijn handen stijf in mijn broekzakken.

Voor ons zien we de Sporthal Alverberg opduiken.

Annie: “Wandelen heb ik moeten leren.

Toen ik nog werkte nam ik voor alles de auto, zelfs naar de plaatselijke apotheker - 17 -

ging ik met de auto, gek hè. En nu doe ik alles te voet en met de fiets.”

Of ze ooit gedacht hebben hier weg te gaan?

Annie: “Ja, ik heb dat al een paar keer tegen Ludo gezegd. Ik word hier versmacht door het beton en dat blijft maar duren, maar Ludo wil hier niet weg.” Ludo: “De plaats waar wij wonen, ge zijt dicht bij alles, alles is te voet haalbaar. Waar vind je dat nog?”

We slaan links de Oude Kuringerbaan in en ik merk aan Ludo dat hij zich hier thuisvoelt, dit is zijn jeugd. Onderweg passeren we villa Cornu, een grote, witte, ex-directeurs­woning en we kunnen het niet laten even de tuin te bezoeken. De achterkant is tot een open vlakte verworden, veel bomen zijn gerooid, vogels fluiten verdwaald. We zien de kale muur van het oude Crutzenhof.

We komen op de Oude Kuringerbaan aan Villa Vinkenbos. Het wegje links van de villa toont ’Privaat’, maar Ludo verzekert ons ’dat het kan’. Het wegje lijkt overleden door een teveel aan Roundup, er is geen spatje groen meer te bespeuren. De vele garageboxen en een grote opslagruimte tonen een perfecte locatie voor een laatavond-crimi. De toren, waarvan ik altijd gedacht heb dat die bij de villa hoorde, blijkt een tweede ’kasteeltje’ te zijn.

Ludo: “Het is een voormalige tingieterij.

En in die opslagruimte zat een auto­c arrosseriebedrijf. Toen ik 15 was kwam ik hier soms met pa zijn auto ‘rondsjezen’.

Terug op de Oude Kuringerbaan, nemen we nu 30 meter rechts van de villa de doorsteek, onder een appartements­gebouw door, richting de voormalige tuin en de Palmstraat.

Ludo: “Met de wijksportraad hielpen we ook altijd mee aan de Vlaamse kermis in de wijk. Dat was een beetje zoals de Pinksterfeesten in Stevoort. Niet dat de wijk hier in vier delen verdeeld werd, maar het was wel drie dagen feest in het Crutzenhof.

Wij deden de barbecue, anderen hielden dan weer een gezellige wijnbar open.” Annie: “En op het Heilig-Hartplein was het ook één keer per jaar kermis, altijd in juni tijdens de examens.” (kijkt teleurgesteld) Niet alleen gefeest werd er, Annie en Ludo vertellen ook honderduit over de vele kleine buurtwinkeltjes in de wijk.

Ludo: “Hier op de hoek met de Plantenstraat was er eentje, ook waar de Plantenstraat de Breestraat kruiste.” Annie: “Tegenover de Tuinwijkschool was er ook nog een winkeltje, het ‘groentenboerinneke’. Die kwam huis-aan-huis met de groentekar. Je kon er ook ’s zondags terecht om iets te kopen.

Heel klein en eigenlijk alleen maar groenten.

Op de Manteliusstraat waren ook nog een drietal buurtwinkels. Allemaal gestopt omdat ze niet overgenomen werden door de kinderen. Jammer toch!”

- 18 -

Ludo: “Hier was een bedrijf in tandheel­ kundige producten gevestigd en daarachter zat een invoerder van bananen. Zo werd er af een toe een exotische spin in de wijk gelanceerd.”

Onze lus zit er bijna op. Aan de Palmstraat grenst de Heilig-Hartkerk en via de pastorie gaan we binnendoor naar ‘Het Kerpke’.

Annie: “In ‘Het Kerpke’ speelde ik basket bij Orly, de basketbalploeg van de wijk. Er was een openluchtpleintje met ruimtes voor de reservespelers en een kantine. Ook de scouts zaten er in die tijd.”

Niets doet vermoeden dat achter een donkerbruine schuifpoort op het einde van de parking achter de kerk, een hele generatie basketters werd gekweekt.

Als we iets leerden tijdens deze wandeling is het dat de Heilig-Hartwijk te mooi is om gewoon door te rijden met de wagen. Wie ze goed wil leren kennen, moet afwijken, observeren en zijn tijd nemen om met mensen als Annie en Ludo te praten. Daarvoor loop je graag eens door de vele doorsteekjes en natuurlijk … via de zachte berm.

Quartier Bleu of Quartier Vert?

Liefst 148 nieuwe bomen werden er aangeplant op het openbaar domein van Quartier Bleu, 20 verschillende soorten of variëteiten. De grootste boom, een Acer platanoides ’Faassen’s Black’ of Noorse esdoorn, heeft een stamdiameter van 80 à 90 centimeter.

Omdat de meeste bomen in een enorme daktuin staan, boven op de ondergrondse parking, moest er een speciale oplossing komen: boombunkers, gemaakt uit blauwe kunststof. Die zijn voorzien van een bewaterings- en beluchtingssysteem. Het onderhoud en de verzorging gebeurt de eerste twee jaar door een extern bedrijf.

De top vijf: 1. 24x Ulmus ’New Horizon’ (iep, hoogte 15 à 20m) 2. 21x Quercus cerris (moseik, hoogte 20 à 25m) 3. 19x Quercus phellos (wilgbladige eik, hoogte 15 à 20m) 4. 18x Carpinus betulus ’Frans Fontaine’ (zuilvormige haagbeuk, hoogte 8 à 12m) 5. 15x Cornus mas (gele kornoelje, hoogte 6 à 8m)

”Ik heb altijd gezegd dat de gebouwen opgetrokken zijn rond de bomen in plaats van andersom”, vertelde projectontwikkelaar Philippe Onclin tijdens de opening in mei. ”Het resultaat is voor mij een kers op de taart, en zelfs één van de mooiste elementen van Quartier Bleu.”

Hasselt zoekt klimaatideeën Heb je een origineel idee om Hasselt een duurzamer zetje te geven en de leefomgeving van elke Hasselaar te verbeteren, maar heb je niet de middelen om dat te realiseren? Dan geeft de stad tot 15 december een unieke kans met de hulp van een burgerbudget.

Hasselt wil tegen 2050 klimaatneutraal zijn en gebruikt deze nieuwe stimulans voor het eerst in Limburg. ”Willen we dit doel halen, dan moeten we slimmer omgaan met onze grondstoffen, materiaal en ruimte. Dus: meer hergebruiken en meer delen in alle aspecten van de samenleving”, motiveert schepen Joost Venken het initiatief.

De Fietsbib, het Weggeefpleintje of de Buurderij zijn geslaagde voorbeelden van de circulaire, delende stad die Hasselt wil worden.

Elke inwoner van de stad die ouder is dan 16 jaar kan mee beslissen welk project een subsidie van minimaal 1000 en maximaal 5000 euro krijgt. Liefst 70 procent van de punten komen van deze burgerjury, die via een formulier op de website de winnende projecten zal kiezen. Het aanvraagformulier voor een burgerbudget en het reglement vind je op de website van de stad.

- 19 -

hasselt.be/burgerbudget

Titel thema

IPitup- beweegbank in Heilig Hart Een laagdrempelige manier tot bewegen of een complete trainingssessie voor een sterker en beter uitgebalanceerd lichaam?

Dichtbij huis, in openlucht en helemaal op jouw maat? Daar zorgt de IPitupbeweegbank voor. Je vindt ze op de hoek van de Plantenstraat en de Palmstraat.

Wat? De IPitup- beweegbank voorziet een combinatie van kracht -en stabilisatie­ oefeningen die zorgen voor een sterker en beter uitgebalanceerd lichaam. Ze is voorzien van een beweegpaneel met daarop 6 zeer laagdrempelige oefeningen. Het is ook mogelijk om via https://my.ipitup.be/ select of via een QR-code op de bank zelf een app te downloaden.

Vul je persoonlijke gegevens in zoals lichaamslengte en leeftijd, en bereken je hartslag in rust. De app stelt dan een individueel oefenprogramma voor waarmee je aan de slag kunt. De sportdienst van de stad richt ook lessenreeksen in, maar dit gebeurt enkel op aanvraag door minimum 6 wijkbewoners.

Ambassadeur De IPitup- beweegbank maakt deel uit van het Hasseltse beweeglint. Zij heeft ook, een ambassadeur. Voor onze wijk is dat Raymond Vanderstraeten, die daarvoor een speciale opleiding volgde.

Ontwikkeling Gelatinesite Waarover gaat het?

Het gebied vlak achter Quartier Bleu kreeg de naam ’Gelatinesite’. De stad wil hier een nieuw, dynamisch stadsdeel ontwikkelen en daarvoor een toekomstplan opstellen.

Buurtbewoners met ideeën of suggesties over hoe dit nieuwe stadsdeel aansluiting en aanvulling kan vinden op de bestaande wijk, zijn welkom tijdens verschillende publieke infomomenten en workshops.

In augustus organiseerden het onderzoeksbureau Endeavour en de ontwerpers van OMGEVING alvast een verkenningswandeling doorheen de wijk met geïnteresseerde buurtbewoners. Die leidde tot een aantal

goede ideeën waarmee men aan de slag wil gaan; voldoende diversiteit in de uitwerking van de architetcuur, aandacht voor publiek toegankelijk groen, een aangename plek voor fietsers en wandelaars en aangepaste woonvormen zijn maar een aantal voorbeelden die genoteerd werden.

In het najaar komen er workshops waarvoor geïnteresseerde mee-denkers zullen uitgenodigd worden. Er komt ook een breder infomoment, al is daar nog geen datum op gekleefd. Hou dus zeker de communicatie­kanalen van de stad in de gaten om op de hoogte te blijven van alle ontwikkelingen.

- 20 -