ΠΡΩΤΟΒΆΘΜΙΑ ΦΡΟΝΤΊΔΑ ΥΓΕΊΑΣ
Η μεγάλη πρόκληση του συστήματος υγείας στην Ελλάδα, από την εμπειρία στην τεκμηριωμένη γνώση και εφαρμογή! ρες κυβερνήσεις συνάντησαν σοβαρές δυσκολίες στην εφαρμογή και την ολοκλήρωσή τους. Εκτός όμως από τις αντιστάσεις και τα εμπόδια στην εφαρμογή, εξακολουθεί να υπάρχει σοβαρό έλλειμα στη συμφωνία για το περιεχόμενο, τις μεθόδους και τις πρακτικές, παρά τα εξαιρετικά κείμενα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), τις σημαντικές αρχές που έχει διακηρύξει, αλλά και τον υψηλό οραματισμό που ανακοινώθηκε στη διακήρυξη της Astana (2018).
Γράφει ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΙΟΝΗΣ, ομότιμος καθηγητής Γενικής Ιατρικής και ΠΦΥ, Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Κρήτης.
Η ΠΡΩΤΟΒΆΘΜΙΑ ΦΡΟΝΤΊΔΑ ΥΓΕΊΑΣ (ΠΦΥ) είναι στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης για την Yγεία τόσο διεθνώς (Horton, 2023) όσο στην Ελλάδα, αφού η πανδημία COVID-19 ενεργοποίησε την ανάγκη ανάπτυξης ανθεκτικών συστημάτων υγείας με κύρια αναφορά στην ΠΦΥ εδώ και χρόνια, και αυτό είναι φυσικό, αφού σημαντικές παρεμβάσεις που υλοποιήθηκαν από διάφο-
52 |
Η ΚΑΤΆΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΆΘΜΙΑ ΦΡΟΝΤΊΔΑ ΥΓΕΊΑΣ ΣΤΗ ΧΏΡΑ ΜΑΣ - ΑΝΑΦΟΡΆ ΣΤΑ ΕΛΛΕΊΜΜΑΤΆ ΤΗΣ Οι βασικές διαπιστώσεις και μια πρώτη ανάλυση της κατάστασης στην ΠΦΥ αποτυπώνονται στο Πλαίσιο Ι και αντλούνται από την έκδοση της διαΝΕΟσις με τίτλο «Το Νέο ΕΣΥ: Η Ανασυγκρότηση του Εθνικού Συστήματος Υγείας» (Τούντας και συν. 2020). Στο ίδιο κείμενο γίνεται αναφορά στα ελλείμματα στην πρόσβαση, στη συνέχεια στη φροντίδα, στο συντονισμό και στη διασύνδεση. Το μεγάλο όμως έλλειμμα στη διασύνδεση και στη λειτουργική ολοκλήρωση καταγράφεται στη φροντίδα ασθενών με χρόνια νοσήματα σε προχωρημένο στάδιο, που αναζητούν υπηρεσίες υποστήριξης στο σπίτι, ανακούφισης του πόνου και παρηγορητικής φροντίδας, καθώς και αποκατάστασης μετά από μείζονες χειρουργικές επεμβάσεις. Στο κείμενο αυτό υπογραμμίζεται ότι απουσιάζουν οι δομές εξωνοσοκομειακής υποστήριξης και οι διεπιστημονικές ομάδες που θα συνέδεαν τις υπηρεσίες ΠΦΥ με αυτές της νοσοκομειακής φροντίδας και θα στήριζαν τις οικογένειες και τους φροντιστές των χρόνιων ασθενών. Επιπλέον, απουσιάζει από τον όλο σχεδιασμό η διαμόρφωση του μονοπατιού πρόσβασης των πολιτών στο σύστημα υγείας τόσο κατά την πρώτη επαφή όσο και σε επόμενα στάδια, καθώς και της ενσωμάτωσης των προσδοκιών και αναγκών τους στο σύστημα υγείας (Lionis et al., 2018).