Pleegjongeren

‘Een ode aan mijn pleegmoeder’

Achter elke tatoeage schuilt een verhaal. Jongeren met ervaringen in de jeugdhulp en pleegzorg delen hun pijnlijke herinneringen, dierbare momenten en tekens van hoop en verwachting. Samen fotografeerden zij hun (henna)tatoeage en schreven zij een gedicht over het verhaal erachter. Robin is een van de deelnemers.

Tekst: Jitka Peeters

Boven het eindresultaat en links een kijkje achter de schermen

‘Getekend door het leven’ kwam tot stand op initiatief van jongeren in zorg bij Levvel en is een samenwerking van Levvel en Foam Fotografiemuseum Amsterdam. Dit project is mede mogelijk gemaakt door het AFK (Amsterdams Fonds voor de Kunst) en Gemeente Amsterdam. ‘Tijdens de workshop heb ik een hennatatoeage laten zetten. Het is afbeelding van een beeldje van een gehurkt mannetje dat bij mijn pleegmoeder Suzanne in huis stond.’ Robin woonde één weekend per maand bij haar pleegmoeder met wie zij een sterke band had. ‘Vorig jaar kreeg ze een hersenbloeding en ze is een paar maanden daarna overleden. Na haar dood mocht ik wat uitzoeken als herinnering aan haar. Ik heb toen een aantal kleine beeldjes, waaronder dit bronzen beeldje, meegenomen.’ Het beeldje staat voor Robin voor dierbare herinneringen. ‘Eigenlijk is zowel mijn foto als het bijbehorende lied dat ik schreef een ode aan mijn pleegmoeder.

‘De workshopdag was erg leuk. Voor mijn foto zijn we helemaal naar de zolder van Foam gegaan. Yin, een van de andere deelnemers aan het project, is op het dak geklommen en heeft de foto gemaakt. Het was nog wel even zoeken naar ‘the perfect angle’. Ook heb ik een aantal nieuwe connecties gemaakt en leuke gesprekken gevoerd. Het is natuurlijk ook een toffe ervaring om nu in een museum te hangen!’

Benieuwd naar Robins werk en dat van de andere deelnemers? De tentoonstelling is tot eind december 2022 gratis te bezoeken in de expositieruimte in het café van Foam en online op www.getekenddoorhetleven.nl.