Mijn kerk Jacobskerk in Winterswijk

Toen wij in 1973 als gezin in Winterswijk kwamen wonen, zochten we aansluiting bij de Gereformeerde kerk die toen nog bestond uit twee gebouwen: de Zonnebrinkkerk en de kerkzaal Fides et Concordia, aan de Stationsstraat op de plek waar nu het gemeentekantoor staat. In 1981 werd de kerk aan de Zonnebrink verbouwd tot een geheel nieuw kerkelijk centrum. In 2005 kwam er een fusie tot stand tussen de Hervormde Gemeente Winterswijk en de Gereformeerde Kerk van Winterswijk. Het resultaat van deze fusie is de Protestantse Gemeente Winterswijk waar ik nog steeds lid van ben. De kerk als instituut en als gemeenschap van mensen waar je bij mag horen, is voor zover ik me kan herinneren voor mij altijd een min of meer vanzelfsprekend gebeuren geweest.

In de Jacobskerk ben ik bewust van de lange ontstaansgeschiedenis van dit gebouw. Al eeuwen lang komen mensen hier bijeen. Hier is de kerstening van Winterswijk en omgeving begonnen. Dit kerkgebouw heeft voor mij als het ware een ziel. Het kan een spirituele plaats zijn, het is niet uitsluitend een gebouw van steen. De teksten op de pilaren, in het Latijn en het Nederduits getuigen van een lange kerkgeschiedenis, net als de prachtige fresco’s en secco’s in de gewelven en op de muren.

Het stiltecentrum is niet meer weg te denken in de Jacobskerk. Het heeft een duidelijke functie, ook tijdens de openstellingen van de kerk. Inwoners van Winterswijk en andere bezoekers, ook uit het buitenland, lopen even binnen en komen daar voor stilte, gebed, bezinning, om een kaarsje op te steken, te luisteren naar muziek of om zo maar even een praatje te maken.

Ontmoeting, vrolijkheid, verdriet, geloof en hoop delen. Bezoekers komen er op adem, ervaren rust, doen inspiratie op en voelen zich even zen. En wat te denken van de vele concerten die er worden gegeven gedurende het gehele jaar, ook in de zomermaanden; marktconcerten waarbij je zo maar even binnen kunt lopen. Verder biedt de kerk uiteenlopende tentoonstellingen en de mogelijkheid om de toren te beklimmen. Kortom, ik hoop dat de Jacobskerk als monument van religieus erfgoed in het centrum van ons dorp behouden blijft ook voor toekomstige generaties, en dat het een plek mag zijn waar we met mensen van andere religies en culturen op een liefdevolle en respectvolle manier met elkaar blijven communiceren. Samen met alle andere vrijwilligers hoop ik het komende seizoen weer veel gasten te ontmoeten tijdens de openstellingsuren.