Hoofdstuk 22

Ook na actieve carrière laten oud-medewerkers bedrijf niet los Hoofdstuk 22 Oudgedienden halen herinneringen op

Bij Zegers Bouw blijven veel medewerkers lang aan het bedrijf verbonden. Zelfs tot na hun pensioen. Zo bestaat de maandagmorgenploeg - die nog steeds de tuin van het Edese kantoor verzorgt - louter uit oud-Zegers medewerkers. Iedere maandag wordt er geklust en herinneringen opgehaald. Reden genoeg om een keer tijdens de koffiepauze aan te schuiven. We nemen voor de gelegenheid plaats aan een grote houten tafel. “Door ons zelf gemaakt”, zegt Jan van Beek. “Net als de stoelen. Mooi hè?” Jan zit met zijn collega’s op de praatstoel. Maarten Heus, Barend Wagtho en Berend Jan van Veldhuisen zijn net als Jan met pensioen. Wat inderdaad opvalt, is dat al deze mannen een lange carrière achter de rug hebben bij Zegers Bouw, variërend van

38 tot en met 47 jaar. Een andere overeenkomst is dat ze hun loopbaan stuk voor stuk begonnen bij oprichter Aart Zegers. Berend Jan: “Waarom we het zo lang hebben volgehouden? Dat is niet zo moeilijk. Zegers was vroeger al een bedrijf dat kwaliteit leverde. Waar je geen prutswerk mocht maken en dat is niet veranderd. Maar het was ook een bedrijf waar je graag werkte. Aart Zegers was een aardige en sociale man. Een ‘te goeiige baas’ vonden wij wel eens.” Jan: “Die typisch Lunterse gezelligheid beviel ons goed.” De andere mannen knikken bevestigend. Barend: “En de collegialiteit onder het personeel was groot. Wij zagen bij andere bedrijven dat het er soms heel anders, veel harder aan toe ging. Hier niet. Bij Bouwbedrijf Zegers, zoals het bedrijf toen nog heette, gunden we elkaar wat en was de sfeer altijd goed.”

Mooie projecten Het verhaal gaat over veel mooie projecten die werden gemaakt: woning familie Van Heugten, Burgerweeshuis, bungalow familie Werkman, woning Klomperweg. Of bedrijfspanden, luxe bungalows, zwembaden en monumentale boerderijen. De herinneringen vliegen over tafel. Bij iedere bouw was het bereiken van het hoogste punt een hoogtepunt waar altijd uitgebreid bij stilgestaan werd. Jan: “Bij veehandelaar Wijnand Duits hadden we de pannen op het dak liggen, toen zijn vrouw kwam zeggen dat we om half één het gereedschap schoon moesten hebben voor een verrassing. We kregen karbonade te eten, hebben de hele middag gedronken en liepen de polonaise tot in het kippenhok. Geweldig. Zo ging het vaker. Toen we bij Van de Hengel het hoogste punt bereikten, werden we met z’n allen uitgenodigd in café de Roskam in Achterveld. Het werd een groot feest met halve kippen en veel drank. Aan het eind gaf hij ons een doosje bonbons mee voor onze vrouwen. Dat ze niet boos zouden zijn omdat we zo laat thuis kwamen, haha.”

Kazerne: boontje komt om zijn loontje

De Mauritskazerne in Ede was een plek waar Zegers Bouw regelmatig aan het werk mocht. Tussen de militairen voelden de bouwvakkers zich prima thuis en werd er veel lol getrapt. Zo werd er hard gelachen om de adjudant, die elke dag op de fiets nieuwe moppen kwam vertellen. Maarten Heus: “Wij wilden hem een keer voor de gek houden. Op de momenten dat hij zijn mop vertelde, draaide ik stiekem het ventiel van zijn achterband iets open. Zodat deze net niet siste. Vervolgens liep deze heel geleidelijk leeg. Dat deden we een aantal dagen achter elkaar, totdat hij ons betrapte. Hij boos, wij schik… Maar daar eindigt het verhaal niet. Want hij pakte mij terug. Wij mochten het kazerneterrein alleen op met een pasje. Mijn pasje bleek op een bepaald moment verlopen en daarom liet die adjudant me er niet in. ‘Eerst een nieuwe pas aanvragen bij de hoofduitvoerder bijna 500 meter verderop’, klonk hij streng. Ik zei: ‘Laat me maar even met de auto er door dan rij ik binnendoor en doe ik dat meteen’. Maar nee hoor… met een brede grijns hield hij het hek potdicht: ‘Loop er maar omheen…’ Tja boontje komt om zijn loontje.”

Gert Blotenburg mist telefoontjes

In de tijd dat er nog werd gebeld met een telefoon met draaischijf, kon je handig testen of de telefoon het nog deed. Dan draaide je een bepaald nummer gevolgd door je eigen nummer. Vervolgens ging jouw telefoon over. Maarten Heus: “En op die manier hadden we collega Gert Blotenburg voor de gek. Iedere keer als hij vanuit de keet naar de bouw liep, lieten wij de telefoon afgaan. Vervolgens zagen wij op afstand Gert weer terugrennen. Hij moest de telefoon namelijk opnemen. Dat deden we een paar keer achter elkaar, terwijl Gert maar bleef mopperen dat iemand de haak er steeds opgooide. Wat hebben we gelachen.” Loonzakjes Berend-Jan: “Jan Paul Markhorst was in die tijd onze boekhouder. Hij kwam elke maand de loonzakjes brengen. Eén keer viel hij op de bouw zo in een diepe put… met alle zakjes in de hand… Hij zat helemaal onder de modder, haha.” Barend: “En collega Ullrich had het loonzakje nog niet ontvangen of zijn vrouw stond aan de andere kant van het hek om het weer in beslag te nemen. Bang dat ze was dat Ullrich het geld meteen zou verdrinken.” De mannen kregen in hun tijd bij Zegers Bouw ook te maken met de crisis. Vooral het moment dat de overheid in de jaren tachtig stopte met het subsidiëren van de beroemde premie A en B-woningen herinneren ze allemaal nog goed. Barend: “Toen ging het even heel slecht met Zegers.” Jan: “Ik weet het nog precies. Wij waren aan het werk bij zwembad De Peppel in Ede, toen Aart op de bouw kwam. We kregen allemaal ontslag. Maar wel met de toezegging dat we terug konden komen als het weer beter zou gaan. Ik was diep ongelukkig, maar we begrepen het wel omdat anders het bedrijf was omgevallen. Op deze manier kwam Zegers door de crisis heen en mochten we daarna snel weer aan het werk. Aart hield woord.”

Feestavonden Barend: “Er is altijd een goede band geweest met de directie, die een paar keer wisselde. Met directeur Johan Staring is het contact prima, maar bijvoorbeeld ook met de oud-directeuren Evert Schipper en Berry Peereboom. De laatste nam het bedrijf van Aart Zegers over. Berry was soms best een harde man, maar als je goed was voor het bedrijf en hard werkte, was hij ook goed voor jou.” De feestavonden hebben ook hun sporen nagelaten, zo blijkt uit de vele anekdotes. Berend Jan: “Dat waren jaarlijkse hoogtepunten. We hebben zelfs meegemaakt dat een feest in de werkplaats zo luidruchtig was, dat de politie kwam informeren wat er aan de hand was, haha.” Maarten: “Ja, die feesten waren echt leuk. Ik herinner me nog dat uitvoerder Hennie van Hunen en timmerman Gert van Hal echte fuifnummers waren. Met een borrel op zetten ze de zaal op de kop. En de volgende dag moesten we opruimen en durfde niemand de trap op om de slingers er af te halen….” Berend Jan schiet in de lach. “Als je zo met elkaar kletst over vroeger, komen er als vanzelf meer mooie verhalen op tafel.” Hij wijst naar Barend: “Ik weet nog dat jij een keer de gereedschapskist van iemand aan het hout hebt vastgeschroefd. Haha. Die wilde ‘m optillen en dat lukte niet. En in 1974 tijdens het WK voetbal mochten we op de dag dat Nederland speelde allemaal om half drie naar huis. Om voetbal te kijken. Maar we waren ’s middags eerst nog op de vuilnisbelt in Leersum geweest om afval te brengen. Collega Gert van Hal had daar een sigarettenpeuk weggegooid. Hoorden we ’s middags plotseling de brandweer wegrijden. Stond de vuilnisbelt in de fik.”

Stropdas Aart Zegers tussen latten

Barend Wagtho weet nog precies dat hij aan het timmeren was met het dakbeschot. “Aart Zegers kwam als directeur even kijken in zijn nette kleding. Hij wilde niet voor ons onderdoen en timmerde ook een paar van die plankjes vast. Totdat hij er achter kwam dat zijn stropdas er tussen zat. Haha. Zo vast als een huis. Wij die plankjes weer losmaken om Aart te bevrijden…

In klederdracht deelnemen aan de Oud Lunterse Dag

De traditie bestaat nog steeds. De Oud Lunterse Dag was en is een begrip in en rond Lunteren. Een optocht waar in historische stijl door het dorp wordt getrokken. Jan van Beek: “Zegers Bouw deed daar vaak aan mee met onze vrachtwagen en oude machines. De wagen wordt ieder jaar in een ander thema aangepast en de mensen die meetrekken verkleden zich in stijl. We hebben zelfs een keer de Hervormde Kerk van Lunteren nagebouwd op de wagen en daarmee rondgetrokken. Ook helpen we de organisatie altijd met het opbouwen van de bogen die er stonden. Erg leuk en gezellig…”