INTERVIEW SANDER SCHIMMELPENNINCK

INTERVIEW SANDER SCHIMMELPENNINCK

Je hebt natuurlijk een juridische achtergrond, wat heeft jou bewogen om rechten te gaan studeren?

Gebrek aan fantasie is het eerste wat ik zou zeggen. Destijds was rechten de meest brede studie die je kon volgen. Ik had ook niet echt een direct uitgesproken voorkeur voor een bepaalde studie. Ik kom eveneens uit een familie waar er veel rechten werd gestudeerd. Dus mijn keuze om rechten te gaan studeren, was in die zin vrij normaal en logisch.

Hoe was jij tijdens je rechtenstudie? Hield je je toen al bezig met journalistieke werkzaamheden?

Ik was als student niet echt bezig met journalistieke werkzaamheden. Als middelbare scholier was ik daar a contrario wel veel mee bezig. Ik las veel kranten, deed mee aan georganiseerde debatten en was goed in het schrijven van stukken. Maar in mijn studententijd werd ik niet echt gestimuleerd om mijn talenten verder te ontplooien. Het doel was doorgaans om je studie op zo een minimalistische wijze te behalen.

Welk advies zou jij aan jezelf als rechtenstudent willen meegeven? Ik kan niet andere mensen advies gaan geven, maar als ik terug kijk op mezelf had ik me wellicht meer bezig willen houden met economie. Daar ligt nu ook veelal mijn interesse en daar schrijf ik ook veel over. Dus het is vooral belangrijk dat je dicht bij je eigen interesses blijft. Ook de combinatie rechten en economie had goed bij mij gepast. Destijds was er echter een heersende cultuur om niet te ver door te draven in ambities en laagdrempelig een studie te volgen.

Met welke rechtsgebieden heb jij je bezig gehouden tijdens je advocatenstage?

Ik heb gezeten op de afdeling Corporate Transactions en Corporate Litigation. Dus ik heb vooral gewerkt voor cliënten uit het bedrijfsleven. M&A paste niet bij mij, terwijl ik litigation wel leuker vond vanwege de diversiteit aan zaken en cliënten.

Welke vaardigheden en kennis heb je tijdens je advocatenstage opgedaan die hedendaags nog steeds van pas komen?

Mijn eerste ingeving zou zijn nee. Maar je leert natuurlijk wel tijdens je stage om puntsgewijs te denken en snel tot de kern van een verhaal te komen. Ook het veel schrijven traint wel de schrijfspier waar ik vandaag de dag als journalist veel aan heb.

Waarom ben jij uiteindelijk de advocatuur uitgestapt?

Ik voelde heel sterk dat de advocatuur niet mijn wereld was. Ik was gewoon geen goede advocaat. Ik ben geen specialist. Ik ben veel te breed geïnteresseerd. Ik zat in de hoek van de advocatuur waarin ik werd verondersteld een specialist te zijn. Er waren ook geen alternatieven in het rechtsgebied waarin ik werkzaam was om mij wel breder te oriënteren waardoor ik niet op mijn plek zat. Wellicht had het meer bij mij gepast om in de alge-

mene praktijk werkzaam te zijn. Het voelt ook veel natuurlijker om vanuit een algemene praktijk te specialiseren. Maar het is uiteraard altijd achteraf speculeren of ik dan wel in de advocatuur was gebleven.

Wat betekent veiligheid en vrijheid voor jou en hoe heb jij dat ervaren in Nederland gedurende de coronacrisis?

Veiligheid en vrijheid hangen nauw met elkaar samen. In deze tijd zijn ze echter tegenover elkaar komen te staan. Want de veiligheid van elk mens kwam boven onze individuele vrijheid te staan. Veiligheid en vrijheid zijn vandaag de dag vijanden van elkaar geworden. Het is echter niet zo ingewikkeld lijkt mij. Want jouw vrijheid houdt op wanneer je andermans veiligheid in gevaar brengt. Daar moet altijd wel een belangenafweging worden gemaakt. Tijdens de coronacrisis hebben landen verschillende meningen gehad over in hoeverre het gevaar onze vrijheden kon en mocht beperken. In Nederland was het namelijk totaal anders dan in Zweden, waar ik ook veel ben geweest. Overal is men vooral bezig geweest met veiligheid waarbij de meeste landen hebben gekozen om onze vrijheden te beperken.

Wat is een belangrijke ervaring geweest in jouw leven waarbij jouw veiligheid of vrijheid onder druk is komen te staan?

Ik ben een journalist en ik heb een mening. Dus dat maakt wel dat ik wel op iemands tenen kan staan met het ventileren van mijn mening op bijvoorbeeld Twitter of via mijn column. Het gevolg hiervan is dat ik nog wel eens bedreigd word, waardoor mijn vrijheid van meningsuiting onder druk komt te staan. De rol die ik heb als zichtbare journalist en de vrijheid die ik neem om een mening te geven bedreigen soms mijn eigen veiligheid. Er zijn mensen die zich erg richten op boodschappers en dus niet op de boodschap. Mijn mening wordt dus heel erg persoonlijk opgevat.

Heb je weleens bepaalde dingen niet gezegd of nagelaten omwille van je eigen reputatie/veiligheid?

Nee ik voel me zeker wel vrij om te zeggen wat ik vind. Ook omdat het in mijn geval niet echt uit maakt wat ik zeg. Bij de vijanden gaat het niet om wat ik zeg, maar meer om de persoonlijke afkeer naar mij als persoon. Het is aldus een persoonlijke aanval. Social media heeft daar uiteraard wel aan bijgedragen, omdat bedreigingen nu heel gemakkelijk kunnen worden geuit.

Wat heeft jou doen bewegen om dagvoorzitter voor het SJBN congres te worden? Wat kunnen de deelnemers verwachten van jou als dagvoorzitter?

Dagvoorzitter zijn is heel leuk ook voor een journalist zoals ik. Je begeeft je daardoor in een andere wereld en dus onder de mensen. De meeste journalisten leggen zich enkel toe op de journalistiek zonder daarbij aansluiting te zoeken bij de meningen op straat. Met het zijn van een voorzitter kom je onder de mensen en pik je daarbij juist op hoe de maatschappij over bepaalde onderwerpen denkt. De deelnemers kunnen van mij verwachten dat ik besproken onderwerpen van verschillende kanten zal belichten door het stellen van kritische vragen. Samen kom je zo tot nieuwe inzichten.