Simon Ster 42.1

Simon

Jaargang 42 | nummer 1 | oktober 2010

Het 54e bestuur The Voyagers (English) Staut: De magnetron PhD: Combustion Technology (English)

38

18 | Het 11e lustrum komt eraan. Wat zal al er deze keer georganiseerd worden?

| Sanne en Anna ontdekken de bijzonderheden van M.C.G.V. STACK.

| Treinen zijn goed voor het milieu, maar zijn wel goed voor de mens. Enkele catastrophes uit de geschiedenis.

| De Antonov An-2 is ontwikkeld in Rusland en was bedoeld als militairen agrarisch vliegtuig maar ook als ambulance.

30

24 Colofon Oktober 2010/ 42e jaargang nr. 1 De ‘Simon Ster’ is een uitgave van de Werktuigkundige Studievereniging Simon Stevin van de Technische Universiteit Eindhoven. De ‘Simon Ster’ verschijnt zes maal per jaar.

Hoofdredactie Sanne Janssen

Redactie Bram Berkien, Edward de Boer, Emile Demarteau, Uriel Hoeberichts, Tom Schenkels, Daan Dams, Twan Schout, Liesbeth Campmans, Anna van Velsen, Sanne Janssen, Huib van Amstel, Mark de Vrieze, Jos Feijen, Bart Welling

Ontwerp Vormgeving vM-design

Vormgeving

Adres

Oplage

Technische Universiteit Eindhoven W-Hoog 1.13 Den Dolech 2 5612 AZ Eindhoven Postbus 513 5600 MB Eindhoven Telefoon: (040) 247 33 13 Telefax: (040) 243 49 70 E-mail: redactie@simonstevin.tue.nl Homepage: wsv.simonstevin.tue.nl

900

Financieel ABN-AMRO: 52.90.96.358

Abonnementen Er bestaat de mogelijkheid de Simon Ster thuis te ontvangen. Men kan zich abonneren op de Simon Ster voor € 16 per jaar, inclusief verzendkosten.

Indien u geïnteresseerd bent of meer informatie wilt, kunt u contact opnemen met de hoofdredactie op bovenstaand adres.

Hoofdredacteur

Illustraties en foto’s Hoofdredacteur & leden der W.S.V. Simon Stevin

© Simon Stevin MMX Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm of welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van het bestuur der W.S.V. Simon Stevin.

De hoofdredactie behoudt zich te allen tijde het recht artikelen in te korten of te wijzigen. Plaatsing van een artikel houdt niet in dat het de mening weergeeft van W.S.V. Simon Stevin.

Drukker greve offset

Iedereen kan kopij inleveren bij de redactie in de Simonkamer, W-Hoog 1.13, of per e-mail: redactie@simonstevin.tue.nl

Inhoudsopgave Smile of Science

4

The Voyagers

6

Column: Eerstejaars

9

PhD: Combustion Technology (English)

10

Het 54e bestuur; Wie zijn het?

14

Het 11e lustrum

18

Staut: De Magnetron

20

Kijk in de Sterren

22

Treinongevallen

24

Vervaardigingscommissie

28

De Antonov An-2

30

Ook dit is het 54e bestuur

32

Wevingsdagen

37

Sanne en Anna eten bij...

38

Prijsvraag

42

Sterrenhoekjes

42

Activiteiten

43

Adverteerders IHC Merwede

13

ExxonMobil

27

VanDerLande

36

Frames

41

Redactief Op de voorkant van deze Ster is het duidelijk te zien; er is een nieuw bestuur. Dit zevenkoppige bestuur kent zo zijn bijzonderheden. Voor het eerst kent het een broer-zusrelatie en zitten er drie vrouwen in het bestuur. De wisseling was duidelijk merkbaar. Zo zijn er aan de bestuurskant in de Simonkamer een aantal zaken verplaatst wat aanblik geheel verandert. Ook was er de drukbezochte constitutieborrel. In deze Ster stelt het 54e bestuur zich voor zodat alles te weten komt over hen. Daarnaast vertelt het 53e bestuur datgene wat het nieuwe bestuur liever geheim had gehouden.

Vanaf het moment dat we plaats hebben genomen in de Simonkamer gaat er vanalles kapot: de kassa, de printer, het grafisch systeem, de server, de pinautomaat, het scherm in de kantine, en de twee computers aan de ledenkant. We hopen dat het hierbij ophoudt, wat best mogelijk is omdat er niet veel over is om kapot te gaan. Toch moeten wij onze bestuurstaken blijven uitvoeren en moest er dus aan de Ster gewerkt worden. het maken van deze Ster kostte mij meer tijd en moeite dan verwacht, gezien dit mij eerste Ster is. Gelukkig is het allemaal goed gekomen.

Dit jaar verschijnen er twee nieuwe rubrieken.

Vanuit verschillende commissies zullen er stukjes komen om iedereen op te hoogte te houden van hun activiteiten. Zo is er dit keer een artikel van de Vervaardigingscommissie. Deze commissie heeft een week georganiseerd waarin tweetallen bierkratracers konden beunen en deze ook gebruiken. In deze Ster staat nog een tweede commissie: de Lustrumcommissie. Deze keer kun je lezen over het 10e lustrum. Later in het jaar zal de voortgang van de nieuwe Lustrumcommissie te lezen zijn. De tweede nieuwe reeks bevat artikelen van promovendi over hun eigen onderzoek.

Ik wens jullie veel plezier met lezen van de eerste Ster van dit jaar en mijn eerste Ster ooit.

Sanne Janssen

4

Smile of Science

De zin en onzin achter de techniek

Daan van den Assem en Sanne Janssen

Wetenschap

Heb je even?

Tijddilatatie door zwaartekracht is het verschijnsel waarbij de tijd op verschillende snelheden verloopt door verschillen in de zwaartekrachtpotentiaal. Des te lager de zwaartekrachtpotentiaal is (hoe dichter iets bij de massa komt), des te langzamer de tijd verstrijkt. Dit heeft Einstein voorspeld met zijn relativiteitstheorie.

In het dagelijkse leven zijn deze verschillen niet waarneembaar voor de mens. Om een voorbeeld te geven: Als een atoomklok zich op één kilometer hoogte bevindt, zal die klok na één miljoen jaar drie seconden voorlopen op de klok die er precies onder staat. Toch blijven wetenschappers proberen om de verschillen te registreren.

vergeleken met een atoomklok in Washington. Het vliegtuig dat naar het westen vloog, tegen de rotatie van de aarde in, zou dan een langzamere tijdservaring moeten hebben. Het omgekeerde gebeurde bij het vliegtuig dat in oostelijke richting vloog. Het vliegtuig die in westelijke richting vloog had uiteindelijk 273 nanoseconden voorsprong op de klok die op de grond stond, hierdoor kwamen de reizigers ouder terug. Het andere toestel stond 59 nanoseconden achter. Deze resultaten kwamen goed overeen met de theorie van Einstein.

In 1971 werd een experiment gedaan met twee vliegtuigen met daarin atoomklokken. Daarbij vloog er één in oostelijke richting en één in westelijke richting. De atoomklokken werden

Wetenschappers zijn er weer in geslaagd om dit effect waar te nemen.

Het verschil met eerdere experimenten is nu dat het op een veel kleinere schaal is gedaan. Er zijn waarnemingen gedaan met een hoogteverschil van minder dan een meter tussen de klokken waarbij al tijddilatatie optrad. Ook met snelheidsverschillen van minder dan zesendertig kilometer per uur tussen de klokken waren er waarneembare verschillen. Deze proef was mogelijk door gebruik te maken van een nauwkeurigere atoomklok. De atoomklokken die gebruikt worden om de internationale tijd vast te stellen maken gebruik van microgolven, waardoor slechts een beperkt aantal waarnemingen per seconde mogelijk zijn. De atoomklok gebruikt in het experiment maakte echter gebruik van een laserlicht, waardoor de nauwkeurigheid veertig keer groter werd.

Transport

Ballonnen voor zware ladingen Het grote voordeel van ballonnen is dat ze alle richtingen op kunnen en dat ze geen landingsbaan nodig hebben. Een nadeel was dat ze geen zware ladingen kunnen tillen. Dat is nu veranderd. De ballonnen zijn nog in ontwikkeling, maar de bedoeling is dat ze 150 ton kunnen tillen over een afstand van twee kilometer. Ze vliegen met een snelheid van 83 km/h.

Deze ballonnen hebben niet de traditionele vorm, maar zijn discusachtig.

Hierdoor hebben ze een parachuteeffect wat het landen geleidelijker

maakt. Ook lijken ze minder op een zeil waardoor het gemakkelijker is om de ballon te sturen.

De eerste, op afstand bestuurbare testversie is al gemaakt. De ‘ballon’ heeft een doorsnede van drie meter en kan iets meer dan een halve kilo vervoeren.

Er is ook al een versie met een doorsnede van 18 meter, maar deze is niet bedoeld om ooit te gaan vliegen. Op de planning staat om in de komende drie jaar een testversie op ware grootte te maken. Het gaat om een bemande variant waarvan de ballon een diameter

van 150 meter heeft. Door deze grote diameter is het nog maar de vraag of het een succes wordt, maar een vet idee is het in ieder geval!

5

Simon Ster 42.1 | oktober 2010

Voedingsmiddelen

Biologie

‘Phisky’

Olifant mijdt mier

23 – 26 September was de 100% Materials beurs in de Earls Court Exhibition Centre te Londen. Deze beurs is de plaats voor ontwerpers en architecten die toe zijn aan vernieuwing. Dit jaar was het thema voedingswaren.

James Gilpin, een designer en onderzoeker met een bijzondere interesse in de toekomst van gezondheidszorg, presenteerde hier de Gilpin Family Whisky. Het bijzondere aan deze whisky is dat het gemaakt is van de urine van een mens. Hierbij is niet zomaar urine gebruikt, maar de urine van diabetespatienten. Omdat precies deze personen glucoserijk urine hebben, is dit interessant om te gebruiken voor een single-malt whisky.

Samen met wetenschappers van het Imperial College heeft James de whisky ontwikkeld. De suikermoleculen worden uit de urine gehaald die vervolgens worden toegevoegd aan een graanbeslag. De toegevoegde suikermoleculen zorgen voor een versnelde gisting. Bij normale whisky komen de suikers uit het zetmeel van het graanbeslag. De rest van het productieproces is hetzelfde als het productieproces van een normale whisky.

De whiskyliefhebbers die deze whisky graag zouden willen proeven hebben pech, want de whisky wordt niet op de markt gebracht.

Dat sommige mensen bang zijn voor insecten is bekend. De mens is niet de enige op de aarde die van een mug een olifant maakt. Afrikaanse olifanten zijn namelijk bang van mieren. Mieren redden hiermee complete ecosystemen in de savannes in midden Afrika. Dit blijkt uit een onderzoek dat 2 september gepubliceerd is in Current Biology.

Normaal gesproken is de begroeiing van de savannes sterk afhankelijk van de regenval, bosbranden en de planteneters. Olifanten spelen hierin een grote rol, omdat ze hele bomen uit de grond trekken bij het eten ervan. Door satellietbeelden te bekijken van Kenia in de tijdsperiode 2003 tot 2008 blijkt dat het aantal bossen stabiel is gebleven, terwijl de olifantenpopulatie sterk is toegenomen. In deze bosgebieden bleken veel mieren in de bomen te zitten.

Om te controleren of olifanten echt bang zijn van mieren hebben Goheen en Todd Palmer van de universiteit van Florida twee experimenten bedacht. Bij het eerste experiment hebben ze mieren weggehaald bij een boom waar veel mieren op zaten. En bij het andere experiment hebben ze juist mieren op de boom gezet. Deze experimenten gaven een opvallend resultaat. De bomen met veel mieren werden minder gegeten door de olifanten dan de bomen zonder mieren.

De mieren zijn dus de beschermers van de bomen. In de natuur zitten de mieren alleen maar op de Acaciabomen, omdat deze bomen veel suikerrijke uitscheidingen hebben. Hiervan leven de mieren en dat is dan ook de reden waarom ze de bomen beschermen voor herbivoren. Indien een olifant wel van de boom probeert te eten, kruipen de mieren in de slurf en bijten ze van binnenuit. Olifanten hebben dus wel een goede reden om mieren te vermijden.

6

The Voyagers

Golden Records

In the year 1977, two spacecrafts were launched from the Cape Canaveral Air Force Station. Originally, they were to study just Saturn and Jupiter, but both managed to make their way into the outer solar system and will eventually, if nothing interrupts the journey, exit our solar system.

Huib van Amstel The favorable planetary alignment of the late seventies led the mission team to decide to launch both craft during 1977. This way, the craft could use other planets’ gravity wells to slingshot themselves into the outer solar system. Also, the amount of planetary bodies that could be studied would be optimized. While the project yielded great amounts of information about the gas giants in our system, they were also meant to help set restrictions on the possible existence of the so-called Planet X, a planet supposedly orbiting around the sun somewhere behind Pluto. These days, scientists postulate that many such planets may exist, belonging to the so-called Oort Cloud. As an interesting side note, this Oort Cloud extends to about 1,5 Light Years from the sun; since the closest stars to our sun are ‘only’ 4,3 Light Years away, this might mean that our solar system and the Proxima Centauri and Rigil Kentaurus systems may be exchanging matter and energy on a regular basis.

7

Simon Ster 42.1 | oktober 2010

The Voyager project consists of Voyagers I and II. Since Voyager I was launched on a later date than the Voyager II, Voyager II is one breaking the records. Voyager II is currently over 14 billion (14 x 1012) kilometers from the sun, after a little over 12,000 days of continuous operation and 21 billion (21 x 1012 m) kilometers travel distance, which is a quite unfathomable distance. After overtaking the Pioneer 10, the Voyager II has become the furthest manmade object from earth.

Both Voyagers spacecraft are identical in design, though one is lightly faster than the other. They are packed with instruments and sensors intended to pick up and process countless bits of information. Among these instruments are an Ultraviolet Spectrometer, the Plasma Spectrometer, the Photopolarimeter, a Flight Data Subsystem and two magnetometers. Of all subsystems installed of both craft, these days the data of only five is still processed, though two other instruments are still recording data.

While it appears that both crafts have gone a long way, one must realize that they are only at about twice the distance to Pluto from Earth. This means that they are at about 1/25000th of the distance to the Oort Cloud’s outer Boundary, which is still a fairly long way away, considering they have been on their journey for 33 years already. It will be long before the outer edge is reached.

Information for extraterrestrials However, someday, far in the future, the Voyager spacecraft will exit our solar system. After, they will pass other star systems, though the calculated trajectory over a considerable distance indicates that, after 40,000 years, the nearest star will still be over a light year away and the chances of anybody ever detecting and reaching either craft are minimal.

However, someday, the Voyager spacecraft may be found by whatever form of life is out there. If these craft are found, any systems on board will long be dead (considering that the Heliopause of the sun, the sphere where its solar winds are stopped by the counter pressure, is the last object that might possibly be analyzed and is at 1000 AU from the sun).

The extraterrestrial lifeforms thus encountered will not be able to communicate with us through the craft, though they may be able to extrapolate the vessel’s trajectory and will be able to infer that other life does exist. At least from their end, they will have confirmation and information about another species present in the galaxy.

Since any electrical systems will have long given up, the information could not be sent in any digital package. Therefore, two golden records have been attached to both Voyagers.

Several figures have been etched into these: a representation of a man and a woman and a simple encryption key, fit to be used by anyone with even rudimentary understanding

of the periodic table, is included: a model of the two lowest states of simplest element known to man, the hydrogen atom. Using this binary key, any foreign intellect will be able to decrypt the information on the records. Aside from the required cartridge and needle, there is a diagram present which indicates that the needle will be required to run from the outside of the record to the inside.

Contents of the Golden Records Present on the plaques are, for starters, greetings in 55 languages. These include Sumerian (a long-dead language), Arabic, Hittite, Aramaic, Indonesian, Kechua, Japanese, Cantonese, Dutch, Teluga and a large variety of extinct, rarely spoken or perfectly common languages such as English and French. Every greeting is a unique message. For instance, the French greeting included says “Bonjour tout les monde!’ or “Hello everyone!” and the Dutch says: “Hartelijke groeten aan iedereen” or “Heartfelt greetings to everyone”. Others convey a simple greeting of “Shalom”. Most wish peace, health and happiness to the listener, others just say “Hello” or “Hail”. The Amoy (Chinese dialect) greeting asks whether the listener has already eaten and invites him over.

The record then continues to offer greeting from all contemporary UN members. A veritable waterfall of spoken greetings in dozens of different languages may confound any potential listeners, but the intention is there: an honest, friendly greeting of the world’s largest international organization.

The following section is dedicated to sounds of earth.

Twelve minutes of sounds that range from a barking dog to a tractor to more celestial sounds like the lift-off of the Saturn V and the Life Signs of a Pulsar.

8

Another section concerns itself with music from Earth. 27 famous or typical pieces show off the rich musical history of earth. There are pieces that everybody is familiar with, like Chuck Berry’s Johny B. Goode and Mozart’s The magic flute, pieces that everybody should be familiar with like Blind Willie Johnson’s Dark was the Night and Bach’s Gavotte en Rondeaux, and pieces that typify human culture such as a wedding song from Peru, and Indian raga and a selection of other traditional songs. All sounds and musical pieces can be found with the links below.

Also included on the record are 116 images. These are intended to convey an image of human, plant and animal life on earth, culture and art. Anatomical details of the human body, planetary photographs, sets of mathematical equations, natural phenomena and manmade structures are also represented. A rough cross section of twenty examples: Diagram of Male and Female, Sunset with Birds, DNA Structure, Fallen Leaves, Seashell (Xancidae), Bushmen Hunters, Radio Telescope (Arecibo), Astronaut in Space and Heron Island (Great Barrier Reef of Australia). The original names of the figures are used. Several examples can be seen in the accompanying figures.

The last section contains an hour long audio representation of the brainwaves of the famous Carl Sagan’s wife, Ann Druyan.

“Earlier I had asked Carl if those putative extraterrestrials of a billion years from now could conceivably interpret the brain waves of a meditator.

Who knows? A billion years is a long, long time, was his reply. On the chance that it might be possible why don’t we give it a try?

Two days after our life-changing phone call, I entered a laboratory at Bellevue Hospital in New York City and was hooked up to a computer that turned all the data from my brain and heart into sound. I had a one-hour mental itinerary of the information I wished to convey. I began by thinking about the history of Earth and the life it sustains. To the best of my abilities I tried to think something of the history of ideas and human social organization. I thought about the predicament that our civilization finds itself in and about the violence and poverty that make this planet a hell for so many of its inhabitants. Toward the end I permitted myself a personal statement of what it was like to fall in love.”

No matter what happens to our planet, the Golden Records contained within both Voyagers will continue to travel through space for longer than anyone of us will be alive. They will forever contain a momentary shot of our history.

Images: Sounds:

http://re-lab.net/welcome/ http://goldenrecord.org/sounds.htm

9

Eerstejaars

Simon Ster 42.1 | oktober 2010

Denk eens terug..

In mijn column wil ik deze keer een lans breken voor de eerstejaars studenten die zich zoals elk jaar weer tussen de door Groningen gefinancierde lui die niet meer nat zijn achter de oren begeven. Deze schattige oud-scholiertjes hebben het namelijk al zwaar genoeg.

Bram Berkien U als oude en wellicht ondertussen enigszins dementerende wijze herinnert zich misschien nog hoe u ooit in een grijs verleden zelf de burelen van deze universiteit betrad. U was zeer content dat zowel uzelf als uw lever de introductieweek hadden overleefd en dat u inmiddels geen gevangenisstraf uitzat voor het neersteken van een overenthousiast lid van het zoveelste clubje dat u wild gesticulerend duidelijk wilde maken dat u uw studententijd tot een groots succes zal maken als u zich aansluit bij hem en zijn vriendjes.

Na enkele weken van het leven als treinreiziger te hebben geproefd (toen nog met de zekerheid dat u gratis reisde, tegenwoordig met het elektronisch reisvehikel absoluut niet) en elke dag al om 8 uur ’s ochtends een veldslag die zijn gelijke slechts kent in scenes uit de film 300 te hebben moeten uitvechten voor een plekje in een reeds vertraagde trein, nam u het verstandige besluit met hangende pootjes een aantal kijkavonden te bezoeken om een kamer in een ranzig studentenhuis te bemachtigen.

Op het studiepuntenfront was u inmiddels in de slag om de Ardennen beland. Op de middelbare school had u nooit geleerd dat u moest leren en de huiswerkcontroles die u daar zo verafschuwde leken nu een warm bad waar u met ruwe hand uit was getrokken, de vrije wereld van colleges skippen, gamen en downloaden wanneer u maar wilde en biertjes van vijftig cent drinken in geforceerd. De mythes over het schrikbarende aantal meisjes dat u tijdens uw studie werktuigbouw-

kunde zou ontmoeten bleken niet te kloppen. De verhouding bleek namelijk nog dramatischer te zijn.

Ook wat uw trouwste vriend zou moeten zijn, uw state-of-the-art laptop, wierp de nodige hindernissen op. Hadden de computers op de middelbare school de beschikking over een niet-werkende versie van Outlook Express en kon u mocht de school high-tech zijn geweest het rooster van vorig jaar downloaden van de website, de TU/e confronteert de student met maar liefst drie portalen die allen even ondoorgrondelijk zijn. OWinfo is een fossiel uit de tijd dat plaatjes te veel bandbreedte vraten, DLWO is een poging met de tijd mee te gaan maar laadt weer zo traag dat de ontwerpredenen achter OWinfo geheel gerechtvaardigd lijken en Studyweb zou ik u als zesdejaars student eigenlijk ook niet uit kunnen leggen. Daar bovenop eet Outlook Web Access de laatste weken uw zojuist geschreven email op als u er te lang over doet om op verzenden te drukken.

Dus als u als ouderejaarsstudent de volgende keer een nieuw gezicht tegenkomt, denkt u dan tweemaal alvorens u hem “Opdrukken, poepfeut!” toeschreeuwt. Deze fragiele medemens heeft het namelijk al zwaar genoeg. Mocht u dit als nieuwe student lezen, maakt u zich dan geen zorgen, de oude, wijze, woeste baarden dragende mannen bedoelen het allemaal niet zo kwaad en proberen vaak slechts hun eigen recente verleden als onwetende eerstejaarsstudent te maskeren.

10

PhD: Combustion Technology

Computational and experimental study of tar conversion in biomass derived fuel gases

In recent decades civilization has become aware that fossil fuel stocks are finite. This has led to an interest in sustainable energy sources. A promising renewable conversion technique is biomass gasification. Gasification can be defined as thermal degradation (devolatilisation) in the presence of an externally supplied oxidizing agent. The resulting gas mixture is called producer gas or syngas and is itself a fuel.

Liselotte Verhoeven

Every edition in the Simon Ster will from now on feature an article by a PhD student from one of the divisions of Mechanical Engineering. Liselotte Verhoeven tells about her research project in the Combustion Technology Division.

If you would like to send in an article about your or somebody else’s PhD research, please notify the studyassociation Simon Stevin in the Simonkamer (WH1.113).

The gas consists mainly of CO, CO2, H2O, H2 and CH4. Syngas can be directly used for the production of heat and electricity. Other possibilities are further conversion into liquid automotive fuels or Synthetic Natural Gas (SNG). To produce SNG, syngas is applied to several complex catalytic processes to increase the concentration of methane to simi lar levels of natural gas. It can then be directly injected in the current gas grid. A lot of research is still conducted in the field of biomass gasification and syngas conversion technologies.

During the process of gasification tars are formed which exit the gasifier in vapor phase. Gasification tars can be regarded as a collection of Polycyclic Aromatic Hydrocarbons (PAHs), which are chemical compounds consisting of fused aromatic rings. When producer gas cools down, the tars condense, creating problems like fouling and plugging of after-treatment. Tar formation during the thermal decomposition of biomass is not avoidable. For the wide-spread application

11

Simon Ster 42.1 | oktober 2010

Figure 1: Converting tars by means of partial combustion

of biomass gasification it is of importance to convert or remove the tars at high temperature (before condensation takes place). My research focuses on an after-treatment technique which is known as partial combustion or partial oxidation.

Studies by two former PhD students, Marja Houben and Dorus van der Hoeven, have demonstrated the possibility to remove naphthalene, a tar model component, from producer gas at high temperatures by means of introducing a limited amount of air ( lambda ≈ 0.2). During the experiments air was fed continuously through several nozzles into a partial combustion reactor creating multiple diffusion flames (see left diagram in Figure 1). These multiple (inverse) diffusion flames create local radical pools and a rise in temperature. It is believed that due to the mixing of these radicals with the remaining producer gas the naphthalene is converted to smaller hydrocarbons. To encourage mixing, the oxidizer was introduced to the reactor with swirl. The experimental results demonstrated that 95% of the naphthalene could be converted to smaller hydrocarbons. Problems which occurred during the upscaling of the reactor indicated that additional knowledge of the working mechanism behind this tar conversion process is required to optimize the process and the reactor geometry.

Modeling of combustion applications very often requires the use of detailed chemistry models in two or even three dimensional simulations. To account for tar conversion, complex reaction mechanisms involving many chemical species and reactions have to be used. It is well-known that the use

Figure 2: Temperature contour plot of a laminar non-premixed flame – reduction technique (FGM) vs. the full calculation (FC)

12

of such detailed mechanisms results in extremely high computational costs. As a result, efficient methods are needed to decrease the computational burden. The reduction technique regarded in my research is the flamelet-generated manifold (FGM) approach.

Applying FGM for the numerical simulation of multidimensional flames leads to a gain in computational cost of approximately two orders (≈ 100 times faster than conventional techniques).

The purpose of my research is twofold. The bigger picture concerns gathering additional knowledge of the working mechanism behind tar conversion by partial combustion; which is required to optimize the process and the reactor geometry. To achieve this, a large investment is to be made in the available reduction technique FGM. This investment will result in the application of FGM to more complex combustion applications, including phenomena like soot formation.

Figure 2 shows some of my modeling results. To validate the FGM method I have modeled a laminar non-premixed flame. I have compared my results to the full calculations (solving a transport equation for every species involved). The full calculation took almost six months. To apply the FGM method, it took one day to construct the necessary database, and after that a few hours to apply the FGM. At the moment I am expanding this model to include PAH chemistry. The challenge lies in the broad range of time scales. Large hydrocarbon chains (PAHs) are submitted to larger time scales than major combustion species. This model will be validated with advanced Laser Induced Fluorescence (LIF) measurements which have been executed in collaboration with a colleague of mine, Marcelo de Andrade Oliveira and the Centre for Combustion Science and Technology at Lund University, Sweden.

The experimental results can be seen in Figure 3.

Why do a PhD Nowadays the choice of applying for a PhD is not a popular one.

The percentage of Dutch students within the PhD student community decreases almost every year. If one does not aspire to an academic career, why do a PhD? The salary is not all that and it takes up another four years! True. So why do people choose to commit to research for another four years?

Doing a PhD is like being your own project manager. You have to make your own decisions, and defend them. Usually there is a budget allowing you to build setups the way you think they work best. By making mistakes and correcting them you learn most.

Also, you can choose to develop yourself in certain areas by applying for courses (here or abroad). By visiting conferences, you get to present your work around the world. Enjoying such freedom also leads to having a lot of responsibility concerning your work.

This combination will eventually make you a good researcher and manager, being valuable for the industry.

Figure 3: A LIF image of PAH concentrations – this laminar non-premixed flame was doped with benzene (C6H6); this is clearly visible at the bottom of the flame

13

Simon Ster 39.5 | augustus 2008

14

Het 54e bestuur; Wie zijn het?

Datum Quasitum Demonstratio

Foto’s gemaakt door Simon Bus

De leus van het 54e bestuur luidt “Datum, Quaesitum, Demonstratio”. Dit is de Latijnse vertaling van “ ’t Ghegheven, ’t Begheerde, ’t Bewys”. Simon Stevin gebruikte deze drieslag altijd om zijn wiskundige bewijzen op te bouwen. Maar het is natuurlijk op veel meer dan alleen wiskundige bewijzen toepasbaar. Denk aan het organiseren van activiteiten, maar het is ook toepasbaar op ons hele bestuursjaar.

Voorzitter Hallo allemaal. Ik ben Stefan Verdenius en komend jaar ben ik de Voorzitter van de mooie werktuigkundige studievereniging Simon Stevin. Mijn leven is zo’n 20 jaar terug begonnen in het pittoreske Brabantse Roosendaal. Ik ben de trotse broer van twee zussen en heb in mijn jeugd enorm veel gezelligheid beleefd met hen. Op jonge leeftijd ben ik het huis uitgebroken en heb ik mijn opleiding genoten aan achtereenvolgens basisschool De Saffier en middelbare school Het Gertrudiscollege. Al vroeg was duidelijk dat de talen, historische, economische en geografische vakken niet mijn sterkste punten waren. Er bleef dus vrij weinig over dan een fijn N&T profiel. Hoewel ik natuurlijk erg genoot van de middelbare school, was ik blij toen ik na zes jaar klaar was. Na een week vol examenfeesten (wat niks is vergeleken bij een week constitutieborrels) moest het Spaanse Lloret de Mar nog even bezocht worden voordat ik de alom bekende rekentoets mocht maken.

Dat was het begin van de studietijd.

Vanaf de eerste studiedag zit ik op kamers. Samen met vijf gezellige huisgenootjes woon ik in Woensel-west, de prachtwijk van Eindhoven. Met mijn huisgenoten gaan we, behalve samen eten en bier drinken, vaak pokeren, bowlen, op stap of natuurlijk gewoon lasergamen. Hartstikke gezellig dus! Behalve studeren, zit ik ook bij volleybalvereniging Hajraa. Twee keer per week trainen èn een wedstrijd op zaterdag is niet altijd even gemakkelijk! Gelukkig doen we genoeg leuke en ontspannende dingen.

Binnen Simon ben ik in mijn eerste jaar actief geworden in de Ouderdagcommissie. Met drie man hebben we de ouders zich weer een dag student laten voelen. Vervolgens heb ik in het tweede jaar niet veel meer gedaan dan koffie drinken en pauzeren in de Simonkamer. Toen in februari bleek dat we bestuur zouden worden, was ik nog vaker in de Simonkamer en vanaf mei waren wij met z’n zevenen alweer flink bezig met de voorbereidingen voor dit jaar.

In al die maanden voorbereiding zijn we goede vrienden geworden; iets wat erg belangrijk is voor komend jaar. Met ons zevenen moet het wel één groot, fantastisch jaar worden met nieuwe, leuke en leerzame activiteiten en hopelijk veel actieve leden: zonder jullie kunnen we niks! Als voorzitter zal ik er op toezien dat wij met dit bestuur een mooi jaar zullen neerzetten en samen, aan het eind van het jaar, als vrienden terug kunnen kijken op een succesvol jaar!

Ik hoop iedereen vaak terug te zien in de Simonkamer en wens jullie veel plezier en succes in jullie studie!

Secretaris Hallo, ik ben Sandra Kleinendorst, de nieuwe Secretaris van onze vereniging Simon Stevin. Ik ben op 26 oktober 1988 geboren in Dordrecht en heb later nog twee broertjes en een zusje gekregen.

De oudste daarvan zit gezellig bij mij in het bestuur: Stephan

15

Simon Ster 42.1 | oktober 2010

alias Jeroen. Ik heb bijna mijn hele leven in Uden gewoond, een dorp ongeveer 30 kilometer ten Noordoosten van Eindhoven.

In de meeste werktuigbouwers school al van jongs af aan een werktuigbouwer. Ik speelde ook met LEGO, maar in plaats van het geavanceerde technische LEGO, bouwde ik huisjes en dergelijke.

De echte werktuigbouwer in mij is pas later naar boven gekomen.

Mijn hobby’s waren klassiek ballet en toneel spelen. Niet echt werktuigbouw-verantwoorde-lompe hobby’s dus. Maar toch zat ik in groep 8 al bij een techniekclubje voor meisjes, Technica 10, waar ik leerde timmeren en solderen.

Na de basisschool ging ik naar het gymnasium. Omdat ik wel goed was in de exacte vakken, was de keuze voor een technische studie niet moeilijk. De keuze voor Eindhoven was ook niet moeilijk, want dan kon ik eerst nog even thuis blijven wonen. Toen twijfelde ik nog tussen Technische Natuurkunde en Werktuigbouwkunde, maar nadat ik vorig jaar de minor Natuurkunde heb gedaan weet ik zeker dat Werktuigbouw de juiste keuze was.

In mijn tweede jaar ben ik pas actief geworden binnen Simon Stevin. Ik heb nu twee jaar in de Bijzondere Activiteiten Commissie gezeten en afgelopen jaar in de Galacommissie. Ik vond het actief lid zijn zo leuk, dat ik nu eens andere actieve leden aan wilde sturen. Daarom ben ik het bestuur in gegaan. Ik zal dit jaar de functie van Secretaris vervullen. Dit houdt in dat ik alle leden ga spammen met activiteitenmails en andere verenigingen ga spammen met blaatbrieven. Daarnaast houd ik de planning bij en ga ik ervoor zorgen dat zoveel mogelijk activiteiten door gaan.

Ik heb in elk geval heel erg veel zin in dit jaar!

Penningmeester Mijn naam is Caroline Balemans. Zo’n 20 jaar geleden ben ik geboren in Eindhoven als dochter van een werktuigbouwkundige en een lerares. Ik ben opgegroeid in het dorpje Waalre, dat vlak

onder Eindhoven ligt. Van jongs af aan was ik al nieuwsgierig naar technische apparaten, wilde ik weten hoe dingen werkten en keek ik toe wanneer mijn vader ergens aan sleutelde. Verder vermaakte ik me prima met tekenen, knutselen en het spelen met mijn knuffels, zoals kleine meisjes normaal gesproken doen.

Nadat ik klaar was op basisschool De Bonkelaar ben ik naar scholengemeenschap Augustinianum in Eindhoven gegaan. Hier heb ik beide natuurprofielen met goede resultaten afgerond. In deze tijd heb ik ook de stad Eindhoven beter leren kennen. Omdat ik het hier prima naar mijn zin had en Delft en Enschede me minder gezellig leken, heb ik gekozen voor de Technische Universiteit Eindhoven. Hoewel ik lang heb getwijfeld tussen Werktuigbouwkunde en Biomedische Technologie heb ik toch de juiste studiekeuze weten te maken. Ik voelde me er meteen op mijn plaats, ging op kamers, ontmoette Sam, die ik alweer twee jaar mijn vriendje mag noemen, en haalde mijn propedeuse netjes in één jaar.

Nog voordat mijn eerste collegejaar werkelijk begon, was ik al gelubd voor de Bijzondere Activiteiten Commissie. Omdat dit de leukste commissie van Simon Stevin bleek te zijn, ben ik hier ook een tweede jaar actief geweest. Om de Commissaris Bijzondere Activiteiten te ondersteunen, blijf ik er nog een derde jaartje bij.

Naast tappen en feestjes organiseren, heb ik me afgelopen jaar ook bezig gehouden met serieuzere zaken. Tijdens mijn jaar in de Opleidingscommissie Werktuigbouwkunde heb ik veel geleerd over de studie en de organisatie ervan. Maar ik ben niet alleen actief geweest bij de studievereniging. Bij studentenvolleybalvereniging Hajraa ben ik de PR- en Sponsorcommissaris geweest van het Buitentoernooi, het grootste grasvolleybaltoernooi van Europa.

Komend jaar zal ik de taak als Penningmeester op me nemen in het mooie 54e bestuur van studievereniging Simon Stevin. Ik heb er ongelofelijk veel zin in en zal er voor zorgen dat het geld blijft rollen!

16

Onderwijscommissaris en Hoofdredacteur Hoi, ik ben Sanne Janssen en ook ik ben ongeveer 20 jaar geleden geboren. Volgens mijn paspoort ben ik geboren in Eindhoven, maar ik heb mijn hele leven in Veldhoven gewoond. Ondanks dat het maar 35 minuten fietsen is (op de heenweg, op de terug weg is het driekwartier doordat je dan bijna altijd wind tegen hebt) wilde ik toch meteen op kamers. Nu woon ik net buiten de ring in Gestel op kamers met maar twee andere huisgenoten. Toch is het er altijd gezellig. Ondanks dat mijn mentor me vijf minuten uitlachtte, mijn vader het er niet mee eens was en er bijna geen meisjes zijn, was ik vastberaden om Werktuigbouwkunde te gaan studeren. Na één jaar heb ik cum laude mijn P gehaald en in het tweede jaar ben ik met het Honors Program begonnen.

te studeren. Toen ik in mijn zesde jaar van de middelbare school kwam, begon ik na te denken over wat ik met de rest van mijn leven wilde doen. Ik had veel met technische vakken, maar vond biologie ook interessant. Waar ik tussen twijfelde was Geneeskunde en Werktuigbouwkunde. Uiteindelijk heb ik W gekozen, maar heb na het eerste jaar nog een keer geloot voor Geneeskunde. Na uitgeloot te zijn ben ik er achter gekomen de eerste keuze al de goede keuze was. Op BTO na heb ik dan ook alles gehaald.

Naast mijn studie doe ik natuurlijk nog andere dingen. Zo heb ik

vorig jaar geroeid bij Thêta, ben ik in een commissie bij de Wervingsdagen en bij Rhetoricadispuut Tau gegaan. Daarnaast heb ik een ontzettend leuke vriendin, waar ik natuurlijk ook tijd voor moet maken. Om dit jaar genoeg tijd te hebben voor het bestuur en mijn vriendin ben ik voor een jaar gestopt met roeien. Tot nu toe is het erg druk met besturen maar tegelijk ook heel leuk.

Sporten heb ik nooit echt gedaan, wel ben ik jarenlang hulpleiding geweest bij een turnvereniging en doe daar nog steeds een commissie. Het afgelopen jaar ben ik net als Mike activist geweest bij de wervingsdagen en heb ik in de redactie van de Simon Ster gezeten.

Het was dan ook al gauw duidelijk dat ik de nieuwe Hoofdredacteur zou worden. Het lijkt me leuk om een heel jaar mijn creativiteit te mogen gebruiken om de Simon Ster zo mooi, interessant, leuk en professioneel mogeljik te laten zijn. Daarnaast zal ik de taak van Onderwijscommissaris vervullen. Ik zal de organisatie op gebied van onderwijs zo goed mogelijk in de gaten houden en proberen bij te sturen. Ook ben ik degene die de boeken regelt en de vissen verzorgd.

Commissaris Externe Betrekkingen en Excursiecommissaris Beste lezer van de Simon Ster! Ik ben Mike Hu en ben geboren en getogen in Nijmegen. Nadat ik daar achttien jaar met veel plezier heb gewoond, ben ik naar het zonnige zuiden gekomen om hier

Komend jaar zal ik mij vooral bezig houden met mijn taken als Commissaris Externe Betrekkingen en Excursiecommissaris.

Ik zal het contact met alle bedrijven en de sponsoring van de vereniging verzorgen, zodat alle activiteiten en commissies van financiële middelen voorzien zullen zijn. Daarnaast zal ik ook verantwoordelijk zijn voor alle excursies en lezingen komend jaar.

Waar ik zelf al veel zin in heb is driedaagse excursie naar Ameland rond februari. Verder hoop ik dat er komend jaar veel mensen net zoveel zin hebben in de komende excursies en lezingen als ik.

Commissaris Bijzondere Activiteiten Hallo, ik ben Harm Vos en ik ben dit jaar de Commissaris Bijzondere Activiteiten. Op 16 december 1989 kwam ik op deze aarde terecht, wat maakt dat ik nu 20 jaar oud ben. Ik werd geboren in het prachtige, pittoreske en knusse Delwijnen, door sommige mensen ook wel een ‘gat’ genoemd. In dit dorp heb ik ruim 19 jaar geleefd. De locaties waar ik carrière maakte zijn achtereenvolgens de ‘Ukkeclub’ in Kerkwijk, basisschool ‘De Rank’ in Kerkwijk en vervolgens ben ik naar het Cambium gegaan in Zaltbommel.

17

Simon Ster 42.1 | oktober 2010

Toen ik na zes jaar klaar was met de middelbare school, was direct duidelijk dat ik Werktuigbouwkunde zou gaan doen in Eindhoven. In het begin was ik hier weinig actief in het studentenleven, maar na een tijdje ben ik op kamers en in de ‘Zeepkiscie’ gegaan. Hierdoor maakte ik kennis met actieve leden binnen de vereniging, waaronder het bestuur. Deze wisten mij al snel te ronselen voor een bestuursjaar.

Komend jaar verwacht ik enorm veel te leren, maar daarnaast verwacht ik ook veel gezelligheid en verwacht ik veel nieuwe mensen te leren kennen. Met de gezelligheid moet het goedkomen, aangezien ik voorzitter ben van de gezelligste commissie van de TU/e: De BACo. Zelf was ik er al snel van overtuigd dat ik hier op m’n plek zou zijn aangezien ‘gezelligheid’ mijn hobby is!

Aankomend jaar staan weer een paar vette activiteiten op de planning! Denk hierbij aan de cantus, de nieuwjaarsborrel en natuurlijk ook de Duitse borrel! Hopelijk worden deze activiteiten nóg vetter dan vorig jaar en slagen ze allen!

Omdat een bestuursjaar als CoBA wel vol maar nog niet compleet is, wil ik in de overige tijd meer aandacht gaan geven aan de masterstudenten. Ik wil masterstudenten meer bij de vereniging betrekken, er activiteiten voor organiseren en ze vooral leren kennen. Op deze manier verwacht ik, naast het voortzetten van jaarlijkse activiteiten, ook vernieuwend te zijn.

Ik heb er enorm veel zin in en hoop dat jij als lezer veel deel gaat nemen aan de onder andere door mij georganiseerde activiteiten!

Zeilwagencommissaris en Vice-Voorzitter Mijn naam is Stephan Kleinendorst, achternaamgenoot van de Secretaris en voornaamgenoot van de Voorzitter. De enige naam die dan nog overblijft is mijn middelste naam, dus ik sta ook wel bekend als Jeroen. Met mijn geboorte in Uden, ben ik een rasechtige Brabander. Van mijn twintig levensjaren heb ik er achttien doorgebracht in dit mooie dorp, alvorens naar Eindhoven te verhuizen.

Na acht jaar basisschool en drie jaar middelbare school, bleken mijn kwaliteiten te liggen in de wis- en natuurkunde. Een logische keuze is dan uiteraard een Natuur- en Techniek profiel. Na een korte aarzeling tussen Economie en Werktuigbouwkunde heeft vanzelfsprekend het staal gewonnen van het papier met cijfertjes. In navolging van mijn zus ben ik dan ook Werktuigbouwkunde gaan studeren in het mooie Brabant, waarvan ik geen afscheid kon nemen.

Studeren is natuurlijk nooit compleet zonder er iets naast te doen, dus het hardlopen, schaatsen en fietsen gaat natuurlijk door. Dit wil nog wel eens resulteren in low-budget fietsvakanties, compleet met wildkameren, barbecuen op hout en het nodige bier.

Waar ik in mijn eerste jaar af en toe in de Weeghconst te vinden was, ben ik in mijn tweede jaar bij de Bijzondere Activiteiten Commissie gegaan. Vervolgens schaarde ik mij onder de vaste aanwezigen in de Weeghconst, zowel voor als achter de bar, om nauwelijks een borrel of activiteit te missen. Bij deze gezelligheden en bij het leren kennen van de andere leden van Simon Stevin kwam dan het plan om bestuur te doen. Na het vormen van een mooie groep is dit dan ook de volgende uitdaging binnen deze mooie vereniging.

Als Zeilwagencommissaris en Vice-Voorzitter krijg ik de kans om naast de Weeghconst ook onze andere verenigingsruimtes, de Simonkamer en vooral onze werkplaats, de Werf, goed te leren kennen. Met het onderhoud van de zeilwagenvloot onder mijn verantwoordelijkheid zal ik zorgen dat er dit jaar weer goed gebeund gaat worden en we wellicht aan het einde van het jaar een nieuwe zeilwagen kunnen presenteren.

18

Het 11e Lustrum

Ga jij het regelen!

Het 54e bestuur is net begonnen aan haar bestuursjaar. Zij gaan proberen van dit jaar een geweldig jaar te maken, maar zij moeten nu al na gaan nadenken over het volgend verenigingsjaar. Op 30 oktober 2012 bestaat de vereniging 55 jaar en dat moet gevierd worden. Het 55e verenigingsjaar zal in het teken staan van dit 11e lustrum. En jij kan helpen daar een onvergetelijk jaar van te maken!

Sven Peelen en Irma Bouwmans Binnenkort zal de lustrumcommissie moeten beginnen met brainstormen over de invulling van het lustrumjaar. Bij de organisatie geldt natuurlijk, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, maar ook hoe meer creatieve ideeën. Dit studiejaar zal naast het uitvoerig brainstormen ook worden gestart met de organisatie van activiteiten die in het begin van het jaar plaatsvinden, zoals natuurlijk de opening. Door middel van voorbeelden uit het verleden geven we een impressie van wat er zoal van de lustrumcommissie verwacht wordt en wat de mogelijkheden zijn.

Opening Lustrumjaar Een Lustrumjaar wordt doorgaans op een spectaculaire wijze geopend. Ter inspiratie, het vorig Lustrum werd geopend door een Monstertruckshow op het TU/e terrein. Spectaculair, maar het kan natuurlijk altijd nog spectaculairder. Bedenk een gave opening en vele jaren later zal iedereen het er nog steeds over hebben. Hetzelfde geldt natuurlijk voor de rest van het lustrumjaar.

Lustrumactiviteiten Tussen de overvolle activiteitenkalender die W.S.V. Simon Stevin normaal al heeft komen nog diverse lustrumactiviteiten. Ook hiervoor moet je je creatieve brein de vrije loop laten. Alles mag, niets is te gek, zolang het maar uitvoerbaar is met de beschikbare middelen. Hierbij kan worden gedacht aan ontspannende activiteiten zoals de ME-rellen, het curlen, een bezoek aan het TT-circuit in Assen en het gala tien jaar geleden. Natuurlijk zijn ook activiteiten op het gebied van onderwijs en ontwikkeling gewenst. Zo is in het 10e lustrumjaar een Beunberg georganiseerd, waarbij in twee dagen heuse mini-hovercrafts zijn gebouwd.

Probeer bij het bedenken van activiteiten rekening te houden met studenten uit alle jaargangen, maar vergeet ook zeker de actieve leden van de vereniging niet. Daarvoor is enkele jaren geleden de Lustrum-Actieve-Leden-Activiteit, ook wel LALA, in het leven geroepen. Alle actieve leden van de afgelopen vijf jaar worden uitgenodigd om onder het genot van een drankje en een hapje terug te kijken op de afgelopen vijf jaar. De LALA is één van de activiteiten die ieder lustrum weer wordt georganiseerd, maar de invulling hiervan wordt volledig aan de Lustrumcommissie overgelaten. Hetzelfde geldt voor de gadgets.

19

Simon Ster 42.1 | oktober 2010

Gadgets Ter ere van een lustrumjaar worden ook altijd speciale gadgets, zoals truien, sjaals en kalenders, onder de Werktuigbouwkunde studenten en andere geïnteresseerden verspreid. Vijf jaar geleden was er tevens lustrumchampagne. Tien jaar geleden is een lustrumbiertje gebrouwen.

Lustrumweek Hoogtepunt van het jaar is de lustrumweek, waarin een week lang activiteiten worden georganiseerd ter ere van de verjaardag van de vereniging. Afgelopen twee lustra is deze week geopend met de lustrumstunt.

Lustrum Stunt Werktuigbouwers houden van beunen en dat mogen we best laten zien. Regelmatig worden er mooie dingen gebeund, maar eens in de vijf jaar mag het over the top. Zo heeft de Stuntcommissie van vijf jaar geleden de klok gebouwd die elke dag nog te bewonderen is voor het hoofdgebouw. Tien jaar geleden is ‘s werelds grootste skelter gebouwd met plek voor 36 man.

Overige Activiteiten In zo’n lustrumweek moet de vereniging natuurlijk gefeliciteerd worden. Daarom worden de (ere)leden, (oud) bestuursleden en verenigingen uitgenodigd voor de lustrumborrel. Daarnaast vindt tijdens de week altijd een spetterend feest plaats. Vijf jaar geleden is tevens een borrel georganiseerd op de middenberm van de Montgommerylaan, waar een ornament in de Lichtjesroute is onthuld. Dit ornament was ook dit jaar weer te bewonderen in de Lichtjesroute op dezelfde locatie. Naast deze ontspannende activiteiten wordt ook nu weer aan ontwikkeling gedacht in de vorm van een excursie of lezing. Kortom, enkele activiteiten staan vast, maar er is genoeg ruimte voor creatieve ideeën.

Op deze pagina zijn enkele voorbeelden te vinden van hoe het was. Hieruit blijkt wel dat alles mogelijk is. Voor komend Lustrum zijn de middelen er, nu de mensen voor de ideeën en de uitvoering nog! Ga voor meer informatie naar de Simonkamer.

20

Staut

De magnetron

In de nieuwe reeks van sTAUt publicaties wordt deze keer aandacht besteed aan een technisch object welk hedendaags in ieder huishouden aanwezig is. Hij is compact en veelzijdig in gebruik, het gaat om de magnetron! Maar wat voor een bijzonder verhaal brengt hij met zich mee? Wat maakt de magnetron zo bijzonder en onmisbaar in een keuken van nu?

Uriel Hoeberichts In de 21ste eeuw is de maatschappij behoorlijk gehaast, tijd is belangrijk, “tijd is geld� wordt vaak gezegd. Er zit altijd wel een dag in de week bij dat het zo druk is dat je nauwelijks tijd hebt om een fatsoenlijke avondmaaltijd voor te bereiden. Op dat moment is het handig om je kostbare tijd zo productief mogelijk te maken.

Het koken van een avondmaal kost al gauw een goed half uur, het bereiden van een opwarmmaaltijd gemiddeld vijf minuten. In tijdnood is de keuze snel gemaakt, je gaat voor de opwarmmaaltijd. Maar hoe is het mogelijk dat je binnen afzienbare tijd een warme maaltijd kunt op dienen?

In de jaren 40 werkte de Amerikaan Percy Spencer bij een bedrijf genaamd Raytheon. Dit bedrijf maakte onder andere magnetrons voor radars. Spencer was een zeer intelligente man. Hij had al vele uitvindingen gedaan en had maar liefst 120 octrooien op zijn naam staan. Tijdens een werkdag kwam hij te dicht bij een experiment met magnetrons, dit was normaal gesproken geen enkel probleem maar ditmaal gebeurde er iets vreemds. In zijn zak had hij een chocoladereep zitten. Na enige tijd merkte hij op dat de reep gesmolten was. Percy Spencer had direct in de gaten dat dit het gevolg was van de microgolven uit de magnetrons.

21

Simon Ster 42.1 | oktober 2010

Hierna volgde meerdere experimenten om met microgolven voedsel te verwarmen. Het eerste voedsel wat na de chocoladereep werd opgewarmd was popcorn, het tweede een ei. Het eerste experiment slaagde, het tweede bleek geen succes aangezien het ei explodeerde in het gezicht van een onderzoeker. Vanaf dat moment is er veel gesleuteld aan de magnetron en de techniek erachter. In 1945 werd er een patent aangevraagd door Raytheon. Het patent luidde: “koken met behulp van microgolven.” In 1947 was het eindelijk zover en werd de eerste commerciële magnetronoven gebouwd, genaamd de Radarange.

Praktisch was hij echter nog lang niet. Het apparaat was namelijk 1,8 meter hoog en woog maar liefst 340 kilo. Wel was het een robuust apparaat wat een vermogen kon leveren van 3000 watt. Omdat er zoveel vermogen geleverd werd, moest er een behoorlijke waterkoeler aan te pas komen om ervoor te zorgen dat de magnetron tijdens de werking niet oververhit raakte. Tegenwoordig levert een standaard magnetron 1000 watt en is hij compact en vrijwel overal te plaatsen in de keuken.

De werking van een magnetron is vrij simpel. Er wordt namelijk een microgolfstraling van meestal 2,45 GHz door het voedsel heen geleidt. In het voedsel zit water. De moleculen in het water zijn elektrische dipolen. Dat wil zeggen dat de ene zijde van het molecuul een positieve lading bezit en de andere een negatieve lading. Het water absorbeert de straling. Door de elektromagnetische straling wordt het molecuul heen en weer gedraaid, waar het zich gelijk richt aan het wisselende elektrische veld. Door deze beweging wordt de straling uiteindelijk omgezet in warmte.

Niet alleen de watermoleculen zijn effectief met het omzetten van stralingsenergie in warmte. Ook vetmoleculen in voedsel hebben een groot aandeel hierin.

Percy Spencer was te dicht bij het experiment met microgolfstraling gekomen, daardoor smolt de reep chocola in zijn zak. Om te voorkomen dat de straling buiten de magnetron treedt is de ovenruimte waarin het voedsel wordt opgewarmd voorzien van een kooi van Faraday. De deur van de magnetron is voorzien van een geleidend metaalrooster om de afscherming door de deur te realiseren. Het rooster is zo gemaakt dat alleen de microgolfstraling, golflengte 12 cm, er niet doorheen kan. Straling met kortere golflengtes, zoals licht, kan het rooster gewoon passeren.

De magnetron is een praktisch middel om snel en eenvoudig voedsel te bereiden. Maar niet alles is geschikt voor de magnetron. De consument verwacht wel steeds vaker dat producten in de magnetron te bereiden zijn. Echter, authentiek lekker koken blijft iets voor het fornuis met een koekenpan en een vuurpitje, daar kan geen magnetron tegen op.

Kijk in de Sterren Het melkwegstelsel, een verzameling van 200 – 400 miljard sterren, waaronder onze zon. De diameter van het melkwegstelsel is maar liefst honderdduizend lichtjaar. De zon bevindt zich tussen de Sagittarius en Perseus armen op ongeveer 27 duizend lichtjaar van het midden en vliegt met een snelheid van 792 duizend km/h in het rond.

Een omcirkeling duurt maar liefst 250 miljoen jaar.

Ruudie Busschers

Subtitel

23

Simon Ster 42.1 | oktober 2010

De sterren vormen zich in spiraalvormige armen die naar een gezamenlijk middelpunt draaien; het supermassieve zwarte gat Sagitarius A, met een vier miljoen keer zo grote massa als de zon. Het is mogelijk om deze massa te bepalen aan de hand van de straal vanaf het zwarte gat, de massa en de snelheid van de sterren er omheen. Materie die in het zwarte gat valt, raakt sterk verhit. Dit resulteert in de waargenomen radio- en rรถntgenstraling. Het zichtbare licht wordt uitgedoofd door stofdeeltjes, waardoor we het centrum van onze Melkweg niet zien: alle sterren op de afbeelding in het zichtbare licht zijn voorgrondsterren.

Je ziet een fictieve weergave van het melkwegstelsel. Een werkelijke foto zal voorlopig nog niet beschikbaar zijn aangezien er nog geen enkele camera ook maar in de buurt van de dichtstbijzijnde ster, op de zon na, is gekomen. Ter vergelijking: de zon is acht lichtminuten ver en de eerste ster op 4,22 lichtjaar.

Het meest verwijderd van ons is momenteel de Voyager 1, deze is 12,5 lichtuur van ons verwijderd.

24

Treinongevallen

Menselijk en technisch falen

“Dames en heren, er lopen paarden op het spoor waardoor deze trein op het moment niet verder kan rijden. De verwachte vertraging is ongeveer een kwartier. Excuses voor dit ongemak.” Daar zit je met je TU-tas in de trein, je af te vragen welke boer z’n hekken niet kan sluiten. Deze keer is het gelukkig geen fataal ongeval geworden.

Liesbeth Campmans De eerste treinongelukken Hoewel het in 1650 nog heel gebruikelijk was dat paarden over het spoor liepen – zei vormden destijds immers nog de motor van wat we tegenwoordig amper nog een trein zouden noemen – ontstond er, voor zover bekend, toen al het eerste treinongeluk. Twee jongens kwamen om het leven toen ze over het houten spoor van een kolenwagon renden. Na 1800 - toen de voor ons bekende treinen in gebruik genomen werden - gebeurden allerlei andere ongelukken waarbij mensen om het leven kwamen. Treinongelukken zijn grofweg in te delen in vier categorieën; botsingen, ontsporingen, branden of explosies en aanrijdingen. Vooral met de laatste categorie hebben wij regelmatig te maken.

De meeste van de grotere treinongelukken zijn

25

Simon Ster 42.1 | oktober 2010

het gevolg van menselijk falen, slechts zelden is er sprake van technisch falen of een andere oorzaak.

Bij andere oorzaken moet gedacht worden aan door de natuur aangebrachte obstakels op de rails zoals lawines. In het geval van technisch falen kan uiteraard altijd gewezen worden naar de mensen die verantwoordelijk waren voor het falende onderdeel.

Dit artikel zal enkele voorbeelden beschrijven.

Oorzaken Treinen die om mechanische redenen verongelukken, zijn vaak slecht onderhouden. Dit soort ongevallen zie je vooral in armere Aziatische landen.

Een brekend wiel kan bijvoorbeeld vrij eenvoudig tot een ontsporing leiden bij een wissel. De meeste ongevallen met betrekking tot mechanisch falen komen voort uit fouten of slijtage in de wielen en de remmen.

Technisch falen Het technisch falen is grofweg in te delen in de categorieĂŤn mechanisch falen en civieltechnische fouten. Deze laatste categorie bestaat onder andere uit instortende bruggen en tunnels. Dit veroorzaakt grote aantallen slachtoffers, doordat passagiers in een trein geen kant op kunnen. Zo viel ooit een trein in Indiavan een brug. Volgens de geruchten kon deze niet voldoende remmen om een botsing met een buffel te voorkomen, waardoor de trein ontspoorde. De brug die daar vlak voor lag begaf het onder een belasting waar deze niet voor gebouwd was. Van de ruim 800 inzittenden die met de trein de Bagmati rivier invielen zijn slechts 500 lichamen teruggevonden, van de overigen is het lot onbekend. Dit voorbeeld maakt duidelijk dat het niet altijd om constructiefouten gaat. Vaak zijn er omstandigheden zoals botsingen tegen de ondersteuning van een brug, die de oorzaak zijn van de instorting.

Tunnelcatastrophe Tunnelrampen vinden vooral plaats door het ontbreken aan vluchtroutes en ventilatie. Zo zijn in 1944 veel illegale inzittenden van een vrachttrein om het leven gekomen. De locomotief die een enorme hoeveelheid koolmonoxide produceerde moest wachten op een vrije-rails signaal, terwijl de helft van de trein in een tunnel stond.

Het is duidelijk dat een slecht functionerende rem kan leiden tot grote ongevallen. Zo werd eens een trein in de tweede wereldoorlog zo vol geladen dat een jonge soldaat in de drukte een hendel van de rem afbrak. Hierdoor kon de machinist deze op het steile spoor in ItaliĂŤ niet gebruiken. De jonge soldaat stortte samen met ongeveer 800 medesoldaten en vluchtelingen tegen een tweede trein op een lagergelegen station. Slechts twee van de 26 treinstellen ontspoorden niet, maar ook vlogen in brand als gevolg van de crash.

Een ander voorbeeld is de treinramp van Eschede, Duitsland. Door vermoeiing van een wiel ontspoorde een hogesnelheidstrein met ongeveer 200km/h bij een wissel. Het ontspoorde wiel, dat aan de eerste wagon zat, verzette de wissel zo dat het derde treinstel op een parallel spoor uitkwam. Hierdoor ramde de derde wagon de ondersteuning van een brug over het spoor en dit zorgde ervoor dat het vierde treinstel ook ontspoorde en van de spoordijk af raasde. De brug die geraakt werd door het derde treinstel viel op het achterste deel van het vijfde en het gehele zesde treinstel, deze werden daardoor volledig geplet. De rest van de wagons reed in op de voorliggende ravage en klapte als een harmonica in elkaar.

26

Menselijke fouten Fouten die bestuurders van een trein maken hebben desastreuze gevolgen als het gaat om fouten in de snelheid van de trein. Deze wordt namelijk nog altijd door de bestuurder geregeld en een te hoge snelheid kan leiden tot spontaan ontsporen.

In 2005 probeerde een bestuurder van een Japanse trein een vertraging van anderhalve minuut goed te maken, door de snelheid op te voeren. De trein reed ongeveer 30 km/h te hard over een traject, waardoor de trein ontspoorde in een bocht. De eerste twee treinstellen kwamen hierbij in een parkeergarage van een appartementencomplex vlak naast de rails terecht. Het ongeluk kostte ruim 100 mensen het leven, waarschijnlijk grotendeels omdat de bestuurder vreesde voor de gebruikelijke boetes en heropvoeding omdat zijn trein te laat zou komen.

In Zwitserland gebeurde in 2010 iets soortgelijks, hoewel de bestuurder daar niet dergelijke hoge straffen riskeerde. In een net vernieuwde bocht liet hij een toeristentrein te vroeg versnellen voor het rechte traject na de bocht. De achterste drie treinstellen ontspoorden. Een foto hiervan staat boven het artikel. Doordat de achterste treinstellen kantelden werd de trein in twee delen gesplitst.

Toeristen in het voorste gedeelte kwamen met schrik vrij, terwijl in het achterste gedeelte 42 mensen gewond raakten en een vrouw om het leven kwam. Aanvankelijk werd gedacht dat de ontsporing te maken had met de werkzaamheden aan de bocht eerder die week, maar het bleek te gaan om een fout van de bestuurder.

In 2002 werd tijdens spanningen tussen moslims en hindoes in India de rails gesaboteerd van een trein door de verbindingsstukken tussen de rails te verwijderen. Hierdoor ontspoorde een trein zodra over het verzwakte stuk gereden werd, waarbij een treinstel omrolde. Dit kostte twaalf slachtoffers het leven. Bij onderzoek bleek dat de verwijderde verbindingsstukken slechts enkele meters verderop lagen en dat er sprake was van sabotage.

Meeste slachtoffers ooit De grootste ramp met een trein die ooit gebeurd is, was ten gevolge van de tsunami die op kerstmis 2004 bij Sri Lanka aankwam. Met de eerste vloedgolf bleef de trein met ruim 1000 inzittenden op de rails staan, waardoor vele in paniek geraakte mensen dachten veiligheid te kunnen vinden achter of op de trein. Een tweede vloedgolf tilde echter de trein op en smeet de trein meters verder in het bos.

Er kwamen ongeveer 1700 mensen om het leven, bij de trein. Uiteraard is het twijfelachtig of dit een treinongeval genoemd kan worden, gezien de omstandigheden. De tsunami zelf heeft immers ongeveer een kwart miljoen mensen het leven gekost.

Ondanks het grote aantal slachtoffers dat trein-

Opzettelijke rampen Ook andere inzittenden van een trein kunnen de schuld dragen voor een treinongeval. Uiteraard kan hierbij gedacht worden aan sabotage en terroristische aanslagen. In Nederland zijn in de jaren ’70 van de vorige eeuw twee treinen gekaapt. Hierbij is de trein tot stilstand gebracht en verder is er niets ernstigs gebeurd.

ongelukken opgeĂŤist hebben, blijft de trein een relatief veilig transportmiddel. In elk geval zijn de meeste fouten niet te wijten aan de ingenieurs die dit transportmiddel bedacht hebben, maar aan de manier waarop er met de techniek omgegaan wordt.

27

Simon Ster 39.5 | augustus 2008

28

Vervaardigingscommissie

2009-2010

Van oudsher is het gebruikelijk dat de vervaardigingscommissie een week organiseert waarin leden hun eigen ligfiets in elkaar zetten.

Daar werd mee gereden en het beloofde altijd een gezellige week voor de cursisten en de commissie. Echter, drie jaar geleden werd er bij Simon Stevin een nieuw idee leven in geblazen. Een gewaagd concept dat in die periode populair was vooral bij de Duitse thuishobbyist, en later ook bij de Nederlandse. De bedoeling van de vervaardigingscommissie, die dit idee voor Simon uit ging werken, was het maken van een gemotoriseerd bierkratje met een simpel frame, stuur, motor en remmen. Allemaal zo compact mogelijk en passende in een groot formaat bierkrat.

Jesper Sachteleben Na een jaar was er nog weinig resultaat geboekt en besloot de commissie om nog een jaar door te gaan. Ook daar kwam niet genoeg van terecht. Het liep af met een sisser. Of ja, met niet zo veel motorherrie als de commissie gewild had. Het leek een verloren zaak.

Commissie In de zomer van 2009 was er ĂŠĂŠn persoon die grote interesse kreeg in het project. Jesper Sachteleben ging nietsvermoedend van het voorgaande de uitdaging aan. Hij zocht een groepje gewillige werktuigbouwers bij elkaar om het concept, dat al twee jaar niet goed van de grond kwam, een gedegen slot te geven.

De commissie ging van start met vijf man. Jesper als Voorzitter, Ruud van de Looij als Materiaalcommissaris, Ramon Wijnands als Secretaris, Coen Clarijs als Penningmeester en Paul Hoffmans als Commissaris Externe Betrekkingen. Waar die vijf mannen zich op stortte werd pas duidelijk nadat de commissie enkele weken bezig was.

29

Simon Ster 42.1 | oktober 2010

De commissie kreeg een half afgemaakt prototype en moest met ongebruikelijke oplossingen komen om bijvoorbeeld de motor goed geinstalleerd en gebruiksvriendelijk te krijgen. Daarnaast was het vinden van sponsoring erg lastig omdat het een ongewoon project is. Zodra er sponsoring gevraagd wordt voor een ‘bierkratracer’ wijzen bedrijven dit af. Later werd besloten om de term ‘kartauto’ te gebruiken tijdens sponsoringsgesprekken.

Dit mocht echter niet baten. Veel contactpersonen meldden ons dat hun bedrijf al andere projecten sponsorde of niet genoeg geld over had wegens de recessie. Toch ging de commissie met verdeelde vastberadenheid door. Uiteindelijk is er een oplossing gevonden voor het geldprobleem. Naast Simon Stevin wilde de faculteit een aardige bijdrage doen zodat de cursus door kon gaan.

Vervolg?

Het vervaardigen Na zorvuldig zoeken waren er zes groepen die zich gingen wagen aan het project. In de week van vier tot en met negen juli ging ongeveer twintig man aan de slag in ‘De Werf’. Nadat al het materiaal op maat gezaagd was, vertrok de groep richting een ROC in Hapert. Hier waren voldoende lascabine’s en materialen voor iedereen. Ook was er geen gebrek aan werkruimte. Echter door de afwezigheid van enkele commissieleden en doordat het maken van de bierkratracer aanzienlijk meer tijd kostte dan verwacht, waren er tegen de vrijdag maar twee klaar om te rijden. De bedoeling was om bij Hezemans Indoor Karting een aantal tijdritten te rijden. Zodra dit veilig leek, zou er wellicht een wedstrijd plaatsvinden. Door omstandigheden heeft slechts één wagen gereden. Met veel herrie en Jasper Beerens aan het stuur, reed deze over de baan. Na drie keer vallen was het rondje volbracht.

Aan het einde van het dagje racen is door veel cursisten besloten het racekarretje thuis of in de werf af te maken. Inmiddels zijn ze allemaal bijna klaar en maakt iedereen zich weer op voor een laatste race bij Hezemans Indoor Karting.

Gedurende dit jaar is de commissie benaderd door het bedrijf IME Technologies. Dit bedrijf, dat gevestigd is op de TU/e campus, houdt zich bezig met een grote diversiteit aan diensten op ingenieursgebied; van consultancy tot het ontwikkelen van prototypes voor verschillende doeleinden.

De werknemers, waaronder de bij vele werktuigbouwers bekende Jan van Helvoirt, vonden het een ‘vet’ idee en willen zelf een drietal bierkratracers in elkaar gaan zetten.

In ruil hiervoor boden ze een rijke aanvulling aan op de documentatie en op nieuwe ontwerpmogelijkheden. Het is niet waarschijnlijk, maar sta niet verbaasd te kijken als in de toekomst het idee bierkratracer wederom de hoek om komt scheuren.

30

De Antonov An-2

Vliegtuig met een geschiedenis

De Antonov An-2 is de grootste enkelmotorige tweedekker ter wereld. Ook is het ĂŠĂŠn van de meest en langst geproduceerde vliegtuigen ter wereld. Hij is in 1947 in productie genomen en wordt nog steeds geproduceerd in China.

Daan van den Assem Tweede Wereldoorlog Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de Polikarpov Po-2 veel gebruikt door de Sovjets voor vele doeleinden zoals militair transportvliegtuig, agrarisch vliegtuig en ambulance. Vliegtuigontwerper Oleg Antonov was in die tijd al bezig aan een vervanger voor de Po-2. Hij werkte als ontwerper voor Yakovlev Aircraft.

In de tijd van Stalin was het niet makkelijk om iets te mogen produceren. Nadat Stalin zijn Vijfjarenplan had ingevoerd, mocht er niks meer zonder goedkeuring van de staat worden geproduceerd. Antonov presteerde het niet om genoeg interesse te wekken bij de verschillende regeringsorganen om zijn vliegtuig te mogen produceren. Toch bleef hij er van overtuigd dat zijn ontwerp een goede toevoeging zou zijn voor de landbouwsector.

Omdat dit vliegtuig STOL-eigenschappen (Short Take-Off and Landing) had, kon het overal landen.

De Polikarpov Po-2; voorganger van de Antonov An-2

31

Simon Ster 42.1 | oktober 2010

Na de Tweede Wereldoorlog deed Antonov weer een poging om zijn vliegtuig in productie te laten komen door bij het OKB te presenteren. Dit Opytnoe Konstructorskoe Byuro, het experimentele ontwerp bureau, is een gesloten instituut waar gewerkt werd aan ontwerpen en prototypes met geavanceerde technologie. Ook dit mocht niet baten.

Verdere ontwikkeling

Meewerking van de overheid

Dat de An-2 een groot succes is mag duidelijk zijn omdat het vliegtuig nu nog steeds gebruikt wordt. Dit succes is te danken aan de eenvoud van het vliegtuig. De An-2 heeft nog enkele opmerkelijke varianten en eigenschappen. Naast drijvers en wielen als landingsgestel waren er ook ski’s beschikbaar voor het vliegtuig. Ook is het mogelijk om met relatief weinig tegenwind achteruit te vliegen met dit toestel. Het is zelfs mogelijk om te landen als de motor uit staat, door simpel de knuppel naar achter te trekken en de vleugels recht te houden. Hierdoor zou het vliegtuig niet gaan stallen, maar met een voorwaartse snelheid van 40km per uur de grond bereiken.

Uiteindelijk kreeg Antonov een beetje hulp van Yakovlev Aircraft.

Yakovlev, die destijds veel invloed op de regering had, stuurde de ontwerpen door naar belangrijke bestuurders van de Sovjet-Unie.

Hierdoor kreeg Antonov de mogelijkheid om twee prototypes te bouwen, waarvan er maar één is gebouwd. Dankzij dit ontwerp kreeg Antonov ook de bevoegdheid om zijn eigen ontwerpbureau te starten. Zo ontstond in hetzelfde jaar nog het Antonov Design Bureau.

Oleg kreeg het Ministerie van landbouw zover dat de An-2 de vervanger mocht worden van de Polikarpov Po-2. Hier zaten echter wel beperkingen aan. Antonov wilde zelf een 750 kW Arkady Shvetsov ASh-62IR radiaalmotor gebruiken voor zijn vliegtuig, maar deze werd volop gebruikt voor de productie van een ander Russisch vliegtuig. Oleg kreeg de opdracht om twee verschillende prototypes te maken. Één met een lichtere motor en één met de motor die Oleg zelf in gedachten had. Als Antonov dit wilde realiseren, zou hij grote vertragingen oplopen in de planning. Daarom ging hij er tegenin en kreeg uiteindelijk zijn zin. Hij mocht de An-2 bouwen met de sterke motor op voorwaarde dat de kleinere motor er altijd nog ingezet kon worden.

De testvluchten verliepen soepel, maar het vliegtuig moest nog gepresenteerd worden aan de machthebbers. Hiervoor moest het vliegtuig vervoerd worden naar Moskou. In plaats van per trein, werd het vliegtuig erheen gevlogen. Dit was meteen een goede manier om te laten zien dat de An-2 betrouwbaar was.

Het praktische nut van de Antonov werd ook getest door de staat.

Het toestel werd ingezet in de omgeving van Oekraïne om daar als landbouwvliegtuig te functioneren. Hier liet de An-2 ook zien dat het vliegtuig in alle opzichten beter was dan zijn voorganger.

Nadat deze laatste proef was doorstaan, kreeg Oleg in augustus 1948 toestemming om de An-2 te produceren. Hier zaten echter ook haken en ogen aan. De toegewezen fabriek was redelijk klein en er was nog nooit een vliegtuig in gebouwd. Toch slaagde Antonov erin om hierin zijn vliegtuig in productie te krijgen.

In de daarop volgende jaren heeft Antonov nog enkele tegenslagen gehad tijdens de productie van de An-2. Na Stalins dood werd pas echt de noodzaak van de An-2 gezien en uiteindelijk kreeg het vliegtuig ook een prijs toegekend van de staat. Het mag dan wel niet het mooiste vliegtuig geweest zijn in de vliegtuighistorie, maar voor de Sovjet-Unie was het zeker één van de nuttigste vliegtuigen die ze ooit in productie hebben genomen.

Sinds de val van de Sovjet-Unie zijn er veel An-2’s opgekocht door het westen. Deze worden niet gebruikt voor commerciële doeleinden, omdat het vliegtuig niet gecertificeerd is door de officiële instanties. Nederland is ook in het bezit van An-2’s. Op Texel worden deze gebruikt om parachutisten de lucht in te krijgen.

Naast drijvers en wielen als landingsgestel zijn ook ski’s beschikbaar

In de zomer van 2010 zijn Nederlanders er zelfs in geslaagd om dit toestel een groener imago te geven. Door aanpassingen te maken aan de motor, slurpte het apparaat nu ook een loodhoudende vliegtuigbrandstof gemengd met bio-methanol. Met vele tussenlandingen hebben de piloten met dit toestel de Atlantische oceaan overgestoken.

Kenmerken:

Prestaties:

Crew: 1-2 Lengte: 12,4 m Spanwijdte: 18,2 m Hoogte: 4,1 m Leeg gewicht: 3.300 kg Beladen gewicht: 5.500 kg

Maximum snelheid: 258 km/h Cruise snelheid: 190 km/h Stall snelheid: ~ 50 km / h Bereik: 845 km Stijgsnelheid: 3,5 m / s Vermogen / massa: 140 W / kg (0,83 pk / lb)

32

Ook dit is het 54e bestuur

Zij aan de macht?!

Allemaal leuk en aardig hoe ze over zichzelf vertellen, maar is dat echt hoe ze zijn of hebben ze heel wat achter te houden? Hier kun je niet lezen waar ze vandaan komen en op school hebben gezeten, maar hoe je echt met ze te maken krijgt.

Het 53e bestuur Stefan Verdenius Overdag is hij een Voorzitter: hij doet zijn taken, blaat non-stop en checkt meer dan regelmatig zijn mail. Maar ’s avonds treedt de ware Stefan naar buiten. Poetst zijn tandjes, doet zijn haartjes, leest de songteksten van de afgelopen carnavalshits nog een keer door en is klaar voor een avondje stappen. Echter, waar de meeste wertkuigbouwers naar ‘t Lempke of de Bierprof gaan, manouvreert Stefan zich liever tussen de Chinezen in de Karaokebar. Dat is waar hij zich helemaal thuis voelt. Als hij zich later in beschonken toestand bij zijn bestuursgenootjes voegt, gaat hij onverminderd (en meestal ongewenst) door met het verkondigen van Nederlandstalige muzikale poezie. Hierbij laat hij het niet na de tekst al giechelend ten gehore te brengen.

33

Simon Ster 42.1 | oktober 2010

Van Stefan kunnen we het komende jaar nog een aantal leuke opmerkingen verwachten. Met reeds vijf sterrenhoekjes (d.d. 5 oktober) is hij goed op dreef en zou zijn eigen rubriek in de Ster kunnen beginnen.

Zelf noemt hij het een prachtwijk, ik hou het bij de officiele typering: Vogelaarwijk. Inderdaad, Stefan woont sinds het begin van zijn studie op kamers in Woensel-West en kan zich goed vinden in de lokale cultuur. Een beetje schreeuwen op zijn tijd en tuinmubilair op de stoep zijn hem dan ook niet vreemd.

Hopelijk heeft Stefan iets van zijn Amerikaanse roots meegekregen. De combinatie van Amerikaanse grootheidswaanzin en Nederlandse ingenieurskwaliteiten heeft veel potentie voor de Vereniging.

Sandra Kleinendorst Deze nestor van het bestuur loopt al jaren rond bij Simon Stevin. Door haar jarenlange loopbaan in de BACo heeft Sandra bier leren drinken. Dat een biertje er tegenwoordig wel ingaat is duidelijk. Foto’s van de bierproefavond van februari laten duidelijk zien dat Sandra zich wel kan vermaken na enkele alcoholische versnaperingen.

Sandra is geknipt voor haar functie als secretaris. Zo is ze traditioneel aan het ruziën met LaTeX en zijn er al verscheidende briefconversaties met de buren en andere verenigingen geweest. Van al deze verantwoordelijkheden kan deze secretaris nog wel eens in de stress schieten, iets wat tijdens het bestuursjaar hoogstwaarschijnlijk wel afgeleerd gaat worden.

Anders gaan enkele oudgedienden aan de lunchtafel haar leven nog zwaar maken.

Hoewel ze met haar blaatbrieven tegen de buitenwereld schopt, is Sandra ook zeer vredelievend. Deze vegetariër draagt namelijk uitsluitend plastic schoeisel en eet géén vlees.

Behalve dan als het als gehakt door de pasta geroerd is. Ook neemt ze een andere maatschappelijke verantwoordelijkheid op zich welke in de mannenwereld van werktuigbouwkunde vaak verwaarloosd wordt: het liefdevol verzorgen van de planten in de Simonkamer. Echter wordt bij deze bezigheid vergeten om het bureau liefdevol op te ruimen, waardoor er regelmatig stapels papieren te vinden zijn. Maar de vrouwelijke invloed is op meerdere manieren zichtbaar; iedereen heeft de huiskleuren van het bestuur, paars en blauw, op de planning terug kunnen vinden en de nieuwe verjaardagskalender heeft vrolijke kleurtjes en vreemd gevormde hokjes.

Nu is het te hopen dat al Sandra’s aspiraties in het bestuursjaar waar gemaakt worden. Ze heeft bijvoorbeeld afgesproken om voor de Batavierenrace te gaan trainen met twee vrouwelijke bestuursgenoten en er is er geen stap gezet. Misschien ligt het aan een gebrek aan eiwitten…

Caroline ‘ik heb een vraagje’ Balemans Caroline doet zich vaak voor als die gulle gave gezellige brabantse meid die aardig is voor iedereen. (Het stereotype Groots met een zachte G, die de cursus Brabants uit haar hoofd kent.) Maar pas op voor deze sluwe vos; ze komt namelijk uit Waalre. Een beetje Eindhovenaar weet dat wanneer je veel geld hebt, je dan in Waalre woont. Hoewel ze je op de cent nauwkeurig kan vertellen wat het kost om een fust bier weg te geven in de Weeghconst (vraag maar na) is ze nog nooit zo gul geweest om dit daadwerkelijk te doen.

Pas ook op als je met Caroline op stap gaat op donderdagavond; ze wil altijd naar de Bierprofessor ‘omdat het daar altijd zo gezellig is’. De reden hiervoor is natuurlijk dat ze niet zonder haar vriendje kan, welke in deze kroeg werkt. De baas van deze kroeg zei ooit wel iets positiefs over Caroline: “Gooi er één bitter lemon in en ze maakt de hele kroeg voor je schoon”. Iets wat we bij de BACo nog nooit gemerkt hebben.

Een serieuze kant heeft Caroline eigenlijk niet echt, het is niets anders dan bier wat de klok slaat. Inmiddels heeft ze zo ongeveer alle brouwerijen in Nederland en Belgie al van binnen en van buiten gezien, de keuzelijst van de Bierprof is bijna helemaal afgevinkt en haar favoriete motto is: “Iets met bier” Zelfs moesten er op de constitutieborrel na de vele shotjes nog een paar Bavaria’s naar binnen gewerkt worden.

34

Door al deze invloeden is het geheugen van deze Penningmeester behoorlijk aangetast, zodanig dat ze af en toe de draad kwijt is in haar boekhouding. Als de werkdruk dan ook op begint te lopen is de bestuurskant te klein voor deze stresskip. En elke keer als ik de Simonkamer binnenloop hoor ik in de verte achter een laptop en een hoop mappen een chagrijnig stemmetje dat zegt: “Sjors, ik heb een vraagje…”

Sanne Janssen De Hoofdredacteur, Onderwijscommissaris en Hippie van het 54e bestuur der W.S.V. Simon Stevin is de altijd lachende Sanne Janssen.

Met haar creatieve escapades gaat ze komend jaar de Simon Ster inplakken en met haar kritische en analytische vermogen gaat ze het onderwijs in de gaten houden. Hopelijk komt er geen roze ster uit en moeten niet alle medewerkers Hawaï shirts dragen, want ook de hippie in Sanne zal niet stil zitten dit jaar. Als hippie struint ze vele festivals af op zoek naar goede muziek en veel plezier.

Met haar legerkisten aan kan haar dan niets gebeuren.

Het grote voorbeeld van Sanne is haar vader. Hoewel hij Elektrotechniek meer iets voor meisjes vond, is Sanne toch haar vader achterna gegaan en is ze begonnen met Werktuigbouwkunde. Na twee jaar studeren was Sanne erachter gekomen dat haar vader in het 21e bestuur der W.S.V. Simon Stevin heeft gezeten en als vaderskindje moest zij dat natuurlijk ook doen. Zo gezegd zo gedaan. Samen met zes anderen vormde ze een bestuur.

Naast InDesign en onderwijs heeft Sanne nog een grote passie; namelijk Barbies. Om deze passie te uiten gaat Sanne elk jaar met carnaval als Barbie over straat. Aan het eind van carnaval is alle make-up uitgelopen en ziet ze eruit als een verlepte Barbie. Als ze maar niet vergeet de make-up eraf te halen als ze weer aan het besturen gaat.

Mike Hu Als Commissaris Externe Betrekkingen en Excursiecommissaris van het 54e bestuur der W.S.V. Simon Stevin zal deze jongeman zorg moeten dragen voor de sponsorinkomsten en excursies van onze Vereniging. Maar kunnen we dit eigenlijk wel toevertrouwen aan deze jongeman? Mike heeft namelijk een erg grote voorliefde voor het feutbestaan. Dit resulteerde erin dat hij, op het moment dat hij het bestuur inging, maar liefst 1,5 jaar feut was bij onder meer Thêta, TAU en W.S.V. Simon Stevin. Aangezien het algemeen bekend is dat een feut niet heel veel zelf kan, is het nog maar even afwachten hoe deze jongen zichzelf gaat redden in de boze buitenwereld.

Laten we hopen dat Mike nu eindelijk genoeg geleerd heeft om het feut zijn achter zich te laten, want dan kan hij zich helemaal gaan concentreren op het geld lospeuteren van bedrijven. Dit kunnen we in ieder geval wel aan deze jongen overlaten aangezien hij zeer waarschijnlijk familie is van de beruchte bel-Chinezen die in 2008 op de tribune zaten bij FC Eindhoven. Daarnaast heeft deze jongen een erg grote mond waarmee hij de hele dag alleen maar zit te blaten. Mocht je even niks horen als je bij hem in de buurt bent, dan zit hij hoogstwaarschijnlijk ergens in een hoekje stilletjes van een biertje te genieten. Dit vocht gaat er van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat wel in bij Mike. Het probleem is echter dat hij geen maat weet te houden. Dit resulteert erin dat hij overal zonder waarschuwing in slaap kan vallen; zomaar tijdens het eten in een restaurant of bij een kampvuur. Het is natuurlijk niet wenselijk dat dit ook gebeurt tijdens een lunch met een contactpersoon.

35

Simon Ster 42.1 | oktober 2010

Als het deze jongenman lukt om het feut zijn achter zich te laten, het biertjes drinken een klein beetje te minderen en een voorbeeld te nemen aan zijn familieleden dan zal deze jongen komend jaar de verenigingskas weer flink weten te spekken!

Boer Harm, “Da breekt zo lekker de Weegh.”

Boer Harm zal dit jaar de verantwoordelijke zijn als het gaat om de Weeghconst. Hij moet ervoor zorgen dat alle schaapjes van W dit mooie stalletje kunnen vinden. Om te voorkomen dat hij te veel hooi op zijn vork neemt, heeft hij hier iets op gevonden: zijn roedel bordercollies oftewel de Bijzondere Activiteiten Commissie. Samen met hen zal hij een jaar lang trachten om de schaapjes van W bij elkaar te drijven en te houden.

Hier zullen hij en zijn trouwe roedel klaar staan om iedereen te voorzien van een hapje en een drankje. Mocht er eenmaal één schaap over de dam zijn, dan volgen er natuurlijk meer en daarom is het maar goed dat hij in het mooie Delwijnen genoeg ervaring op heeft kunnen doen met grote groepen.

Deze plaats telt ongeveer 100 huizen en is daarmee een waar gehucht. De grote stad is echter niet heel veel anders; er zijn meer mensen en de wegen zijn geasfalteerd. O ja, én ze hebben er een riool.

Men zegt wel eens: “wat een boer nie kent da vreet ‘ie niet”.

Blijkbaar gaat het hierbij puur om het product en niet de manier waarop het genuttigd wordt. Boer Harm houdt er namelijk, ondanks de doe-maar-gewoon-cultuur waarin hij opgegroeid is, soms rare hobby’s op na. Zo is hij inmiddels niet meer vreemd van een Eindhovens-adje: het ledigen van twee pullen bier met beide armen gestrekt. Tevens handelt hij geregeld naar het nieuw-Nederlandse spreekwoord: Wie de schoen past, drinke hem leeg!

Ondanks deze rare gewoontes heeft boer Harm nooit last van een kater. Waar anderen op vrijdagmorgen met liefde op de absentielijst terechtkomen, loopt Harm komend jaar namelijk fris en fruitig door de boerderij zich af te vragen waarom alle

schaapjes zo lam zijn. Dat “fris” is overigens niet altijd waar. Hij kan namelijk nog wel eens last hebben van darmgassen en dan gaat er werkelijk een beerput open. Mocht dit het geval zijn, dan zult u geregeld termen als “daar kun je op kauwen”, “ik ruik gas” of “die proef je” voorbij horen komen; u bent gewaarschuwd!

Stephan Jeroen Kleinendorst Crisis bij Jeroen Kleinendorst.

Wie ben ik is aan de orde van de dag. Elke ochtend bij het kraaien van de haan komt grote zus Sandra klein broertje Kleinendorst weer tegen op de gang. Steeds weer wordt Jeroen begroet met zijn echte naam: “Goede morgen Stephan.” Na het ontbijt waant hij zich een weg door de stedelijke jungle richting de TU/e, naar de Simonkamer. Eenmaal in de Simonkamer begint de echte crisis. Van alle kanten wordt deze altijd aanwezige jongeman begroet met de naam Jeroen. Hij bijt zich vast aan deze naam alsof het zijn eigen kind kon zijn. Elke keer dat hij niet begroet wordt met de naam Jeroen beginnen zijn oerinstincten naar boven te komen. Gelukkig gebeurt dit niet al te vaak, want dit zou niet goed aflopen voor de persoon in kwestie. Recentelijk kwam ik Jeroen zijn laatste identiteitscrisis tegen. Als voorganger van Jeroen kreeg ik een mailtje met enkele vragen over zijn prachtige functie. Helemaal verbaasd zag ik onderaan de mail in zijn e-mailhandtekening een nog andere naam staan dan de twee gebruikelijke namen, een combinatie: Stephan Jeroen Kleinendorst.

Naast zijn namencrisis bestaat er voor Jeroen nog een ander probleem, een functieprobleem. Dit probleem is kort geleden aan het licht gekomen. Tijdens Jeroen zijn eerste officiële driewekelijkse zeilwagenoverleg ging het helemaal mis. Op het moment van mijn binnenkomst waren er al drie crisismomenten aan bod gekomen. Hij wist één van zijn andere voorgangers niet direct bij naam te noemen. Jeroen kan dingen met de zeilwagens die niemand anders kan, namelijk varen. En als klap op de vuurpijl noemde hij onze zeer geliefde zeilwagens boten. Waar gaan we toch heen met onze Vereniging als onze Zeilwagencommissaris het verschil tussen een boot en de edele zeilwagen niet meer ziet? Laten we hopen dat Jeroen snel uit zijn crises ontwaakt.

36

Titel

Subtitel

37

Wervingsdagen Commissie

Simon Ster 42.1 | oktober 2010

Wat kunnen we komend jaar verwachten?

Cindy Dijkhuizen Nieuw

Voor Werktuigbouwkundede interessant

Een nieuw jaar, een nieuw begin, nieuwe kansen! Voor sommigen zelfs een nieuwe studie, met ontzettend veel nieuwe mensen om je heen en veel nieuwe ervaringen om op te doen. Van al deze nieuwe dingen om je heen kun je ontzettend veel leren, wat jullie ook zeker gaan doen. En dit niet alleen op het gebied van je studie, maar ook in de vorm van sociale contacten en ervaringen door mogelijk commissiewerk of andere activiteiten die je onderneemt tijdens je studententijd. Er is zo veel te doen!

Onder jullie zijn natuurlijk ook de wat meer ervaren studenten, die als het goed is al veel geleerd hebben van de afgelopen jaren en al een stukje verder zijn in hun studie. Jullie zullen binnenkort een start moeten gaan maken met het oriënteren naar bedrijven, voor een stage of misschien al wel voor je toekomstige baan.

Waar let je nou op bij deze keuze? Wat vind je interessant aan een bedrijf en welke kant zou je nou echt op willen? Om al deze vragen te kunnen beantwoorden en hier een duidelijk beeld van te creëren helpt het natuurlijk ontzettend om eens met vertegenwoordigers van deze bedrijven te gaan praten. En dat is precies waar wij als Wervingsdagen Commissie tevoorschijn komen: wij doen er namelijk alles aan om te zorgen dat jullie genoeg mogelijkheden hebben om je te oriënteren bij mogelijk interessante bedrijven en je hier verder in te verdiepen, maar wij zorgen er ook voor dat jullie daadwerkelijk in contact komen met deze bedrijven.

Deze evenementen worden elk jaar opnieuw georganiseerd door een groep van acht studenten van verschillende studies, die hier een jaar lang ontzettend hard voor werken. Een jaar waarvan je natuurlijk ook weer ontzettend veel leert en waar je veel ervaringen door op doet, laat staan de eindeloze contacten met bedrijven die je legt. De studenten die dit jaar de Wervingsdagen zullen organiseren vertegenwoordigen maar liefst tien verschillende studies van negen verschillende studieverenigingen. Onder ons ook een werktuigbouwkunde studente, die er goed op toe kijkt dat ook bedrijven die specifiek voor jou studie interessant zijn aanwezig zullen zijn bij de drie evenementen. We hopen jullie daarom dan ook terug te zien op onze evenementen!

Samenstelling Wervingsdagen Commissie 2011 Voorzitter - Anouk Pilon 4e jaars student Technische Bedrijfskunde voor de Gezondheidszorg

Secretaris/Externe Betrekkingen – Gemma Lenselink 3e jaars student Technische innovatiewetenschappen

Penningmeester/Externe Betrekkingen - Dennis Hulsman 4e jaars student Scheikundige Technologie

Commissaris Public Relations - Cindy Dijkhuizen 4e jaars student Werktuigbouwkunde

Commissaris Public Relations - Karlijn Ballemans 4e jaars student Technische Wiskunde & Informatica

Dagcommissaris - Bart Ooms

De planning

4e jaars student Electrical Engineering

Hiervoor zetten wij elk jaar drie evenementen neer, die onder de studenten die hier al wat langer rondlopen zeker bekend zijn: ten eerste de Trainingsdagen, waar je door middel van het volgen van verschillende trainingen en lezingen jezelf kunt ontwikkelen. Ten tweede de Bedrijvendag, waar je kennis kunt maken met ongeveer 100 verschillende bedrijven die mogelijk interessant zijn voor jou. Als laatste kunnen tijdens de Gesprekkendagen persoonlijke gesprekken gevoerd worden met vertegenwoordigers van de bedrijven die jou interessant lijken en die ook daadwerkelijk in jou geïnteresseerd zijn.

Dagcommissaris - Bastiaan Ippel 3e jaars student Biomedische Technologie

Website - Jaap Bakker 4e jaars student Technische Bedrijfskunde

38

Sanne en Anna eten bij

M.C.G.V. Stack

Nieuwsgierig naar de mensen in dat hok bij het Notebookservicecentrum? Wat schuilt er in die ruimte vol computers en posters met anime-kunst? M.C.G.V. Stack is onder andere bekend van de PuzzleHunt en het onzichtbare doolhof met de intro. Nadat wij contact gelegd hadden, kregen wij de kans om te komen eten bij deze mensen. Zo kwamen wij te weten wie ze daadwerkelijk zijn.

Anna van Velsen en Sanne Janssen Om enig idee te hebben waar we terecht gingen komen, keken we even op internet. We kwamen op een site die als twee druppels water leek op een pagina van Wikipedia. Na verbazing over het veranderde logo, bleek dit toch hun eigen site te zijn. Naast de Wikipedialayout bevat de site ook een aantal Wikifuncties te vinden. Zo kun je bijvoorbeeld een willekeurige pagina krijgen en het is mogelijk de pagina’s te laten sorteren op lengte. Een andere leuke functie van de site is dat je kan zien of de deur van het Stackhok open is.

Op de site hebben we daarnaast allerlei statistieken gevonden. Zo is een pagina gemiddeld 2,17 keer bewerkt en zijn de menu’s van Babylon en Pizzahut het meest bezocht.

39

Simon Ster 42.1 | oktober 2010

Bij binnenkomst rook het lekker naar pastasaus en was er een heuse Guitar Heroband aan het spelen op kleine gitaartjes en een kleurrijk drumstelletje. Toen het optreden was afgelopen, gaven wij ze natuurlijk een uitbundig applaus en werd ons gevraagd of wij wat wilden drinken. Meteen leerden wij dat als je antwoord met: “Ja lekker” ze bij Stack ervan uitgaan dat je Hoegaarden wilt, de verenigingsdrank. Een andere leuke term die je alleen in het Stack-hok hoort, is ‘koelkasten’. Dit is het digitaal verrekenen van drinken en kleine versnaperingen.

geval het volgende van begrepen: Keysigning is het aan je laten koppelen van een soort ‘digitale handtekening’ zodat andere weten dat e-mails daadwerkelijk van jou komen en niet van iemand die onder jouw naam berichten verstuurd. Hoe dit er precies uit ziet en hoe het werkt kunnen wij helaas niet uitleggen. Op die avonden komt dan ook een heuse officiële instantie, lees: iemand vanStack die bevoegd is om een officiële digitale handtekening te maken. Natuurlijk wordt het partygedeelte ook ingevuld door er een gezellige borrel van te maken.

Tijdens onze voorbereiding viel het ons op dat Stackleden erg veel afkortingen gebruiken. Wat hier de oorzaak van is, wisten ze zelf niet. Wij hebben het vermoeden dat dit komt doordat in computertaal ook al veel afkortingen gebruikt worden. Een voorbeeld hiervan is m.o.t.d., message of the day, wat verschijnt bij het opstarten van de computer.

Disputen en commissies

De vereniging M.C.G.V. Stack staat voor “Micro Computer Gebruikers Vereniging Stack”. Stack is het engelse woord voor stapel; een computerterm voor een manier van opslag van data. De vereniging telt 110 leden waarvan 50 actief en is opgezet om het contact te verbeteren tussen studenten en medewerkers die geïnteresseerd zijn in microprocessoren en personal computers. Ook kun je bij deze vereniging terecht voor “advies en discussie”.

Hiermee wordt bedoeld dat ze je helpen je laptop te maken als het bij het Notebook Service Centrum niet meer lukt. Daarnaast hebben ze ervaring met Linux en BSD en willen je daar graag alles over uitleggen.

De diensten die Stack aanbiedt zijn onder andere het gebruiken van de vele servers en het hebben van een homepage. Vooral kleinere vereningingen maken hier veel gebruik van omdat Stack flexibeler is en beter kan helpen bij problemen dan commerciële bedrijven.

De leden De leden van Stack zijn op te delen in twee categorieën: ze houden van computers en dergelijke of van spellen met een wiskundige aard als Magic en het minder bekende Gipf. Stackleden zeggen geen nee tegen Karaoke en een glaasje whisky (of vijf). Ook houden ze wel eens een keysigningparty. Met veel geduld is getracht om ons dit uit leggen. Wij hebben er in ieder

Stack heeft ook een hele bende disputen en een paar commissies. Een voorbeeld van een dispuut is Unplugged. Deze groep vindt dat af en toe de stekker er uit moet om eens een old school bordspel te spelen.

Uiteraard wordt er wel via een slim programmaatje een overzicht gecreëerd waarop je gemakkelijk kan zien wie, hoeveel procent van de spellen gewonnen heeft.

Een ander nog actief dispuut organiseert de maandelijkse SHoBo; de Stack Hoegaarden Borrel. Tijdens deze borrel, waar ook niet-leden welkom zijn en die elke eerste dinsdag van de maand plaatsvindt, is het verboden om een computer (buiten de computer waarmee je moet koelkasten) of een ander apparaat met internet te gebruiken. Hier wordt dan ook streng op gecontroleerd.

40

Het eten Sinds kort eten een aantal leden iedere maandag en donderdag in het Stackhok. Dit zijn de avonden waarop de meeste leden aanwezig zijn. We waren met opzet iets eerder dan de afgesproken 19:00 uur om aanwezig nog even het proces dat vooraf gaat aan het eten mee te maken. Zo zagen we hoe met creativiteit de spaghetti in de te kleine pan werd gekregen zonder deze te breken. Er werd ons nog even gevraagd of we niet toevallig vegetarisch waren, waarop we braaf ‘nee’ hebben geantwoord. Dit kwam goed uit, want de saus was eigenlijk al klaar.

Er waren voldoende borden aanwezig, deze waren verdacht gelijkend met de borden uit de kantine. Het bestek was bij de kantine helaas op en daarom werd er gebruik gemaakt van plastic messen, vorken lepels en bekertjes. Toen het eten klaar was, werd de ‘band’ opgedragen om de ‘notebooktafel’ leeg te maken zodat er gegeten kon worden.

Ook organiseren ze de wiskyproefavonden. Hierbij trekken ze ongeveer vijftig flessen uit de kast om gezellig met zijn allen whisky te drinken tot de whiskystrippenkaarten vol zijn. Volgens de site bestaan er nog andere disputen, maar deze bleken niet allemaal ‘even actief’ te zijn.

Volgens de site zijn er vier bestaande commissies. Dit zijn webredactie, Unix-commissie (systeembeheer), verificatiecommissie en Reboot. Deze laatste is de bestuurszoekcommissie. Het huidige vierkoppige bestuur zit al meer dan 2,5 jaar en zou haar taken graag door een volgend bestuur laten overnemen.

Footloose probleem Uit de lijst met oudbesturen blijkt dat het regelmatig voorkomt dat leden meerdere keren bestuurslid zijn.

Dit actieve ledenprobleem wordt verklaard met het Footloose probleem, dit houdt in dat veel leden alleen lid zijn om gebruik te maken van de diensten en niet om bij te dragen aan de vereniging. Een andere verklaring voor het tekort aan actieve leden is dat veel leden al afgestudeerd zijn en fulltime werken. Hierdoor kunnen zij de drie avonden per week die het kost om bestuur te zijn niet meer opbrengen.

Aan tafel zaten een afgestudeerde, twee leden van het aankomend bestuur en zes studenten informatica van de Fontys. Dit is niet representatief voor de vereniging; het grootste deel van de leden studeert aan de TU of heeft er gestudeerd.

Nieuw bestuur De leden van het aankomende bestuur hebben al grootse plannen voor de vereniging. Zo wordt het verenigingsblad de STACKpointer, welke al jaren niet meer is uitgebracht, waarschijnlijk nieuw leven in geblazen.

Ook zijn er activiteiten op komst als een cursus embedded systems, een dropping en een avondje bowlen.

Deze komen naast de gebruikelijke filmavonden en borrels. Ook kan de communicatie naar leden en nietleden worden verbeterd. Het probleem is niet dat er een tekort aan communicatiemiddelen is, nee, er is juist een teveel.

Nadat al het eten op was, kwam het toetje. Er was lekkere chocolade- of vanilleslagroomvla uit een plastic bekertje. Helaas hadden we geen tijd om na het toetje nog te blijven hangen. Graag willen we Stack bedanken voor het gezellige etentje.

41

Simon Ster 39.5 | augustus 2008

42

Prijsvraag Ook deze jaargang zal elke Ster een prijsvraag bevatten. De prijs die je kunt winnen is deze keer een bierkaart te gebruiken in de Weeghconst.

Wil je kans maken op deze bierkaart? Lever dan je antwoord in de Simonkamer in of e-mail naar redactie@simonstevin.tue.nl.

Vermeld hierbij duidelijk je naam. De prijs wordt verloot onder de correcte inzendingen en de winnaar zal bekend worden gemaakt in de volgende uitgave van de Simon Ster.

Prijsvraag Ster 42.1 De prijsvraag van deze Ster vraagt niet om wiskundige kwaliteiten of een lange zoektocht, maar doet een beroep op je creativiteit. Het is de bedoeling om een zo lang mogelijk woord te maken op een rekenmachine. Er mogen enkel cijfers gebruikt worden.

Het is wel toegestaan om de rekenmachine onderste boven te houden. Degene die een bestaand woord maakt met de meeste tekens, wint de bierkaart.

Winnaar Ster 41.6 De prijsvraag van Ster 41.6 was het raden van het object aan de hand van een detailfoto. De detailfoto was genomen van de staarten van twee leeuwen op de literpul van de laatste Duitse borrel. Jesper Sachteleben had het goede antwoord gegeven en kan zijn bierkaart komen ophalen in de Simonkamer.

Sterrenhoekjes Jorine: Joep, je bent net een bijlage, we begrijpen het ook wel zonder jouw commentaar.

Stefan tegen Harm: Als je dan nog steeds een grote mond hebt, sla ik je met mijn vlakke hand in mijn gezicht!

Jeremy: bij de laatste uitkering, ik bedoel de laatste keer dat we uitgingen.

Sven: mompelen is mijn moedertaal.

Het 54e bestuur is in Amsterdam om pakken aan te laten meten.

Caroline: Hoe werkt een tram? Stefan kijkt op de plattegrond in de tram. Stefan: Waarom staat er nergens ‘ u bevindt zich hier’ ?

Koffie in ‘t auditorium. Rolf legt twee euro neer, heeft dan het goede bedrag maar de kantinejuffrouw heeft de twee euro al weggekaapt. Kantinejuffrouw: Ja, dat heb ik altijd, als ik geld zie is het weg. Rolf: Aah, dat hebben alle vrouwen in m’n leven!

Jaap wordt gevraagd waarom hij bij de ALV geen nette kleren aan heeft. Jaap: Ik ben officieel niks.

Sanne: Ik ben mijn telefoon kwijt! Bel me even! *Triiiiinggg!* Oh, hij zit in mijn andere broekzak!

Stephan is ‘s nachts niet thuis gekomen. Sandra: Ik verwacht eerder dat Stephan in de goot ligt dan bij een meisje thuis.

Op het feest na de introbegeleidersdag miezert het. Jeremy: Het regent. Sanne: Dit is toch geen regen, dit is gewoon mist met stukjes!

Jesper: Ik ben een sms aan het beunen.

Huib: Pinokkio zegt: Mijn neus gaat nu groeien.

Stefan en Jeroen zijn waterskiën terwijl er bijna een constitutieborrel begint. Sandra: Bij wie moet ik hier zijn om een penning te krijgen. Jaap: Ik zou de penningmeester proberen.

Stefan tijdens de BV: ik vind het heel fijn dat Sanne dat doet terwijl ze geen tijd heeft, maar ik wil ook niet dat ze mijn slet wordt. Dezefde BV door Stefan: Sandra, verder vind ik echt dat je de ballen uit je naad werkt.

Jeremy en Sanne op de fiets. Sanne: We moeten voorrang geven!

We hebben haaientanden! Jeremy: Nee, ik fiets op de linker helft, daar staan ze niet.

Rolf: Berend botje ging uit varen, dus maakt het niet uit of de weg recht of krom is.

Hypnotiseur tijdens de intro: Hij zegt dat je Jaap heet, wat vind je daarvan? Jaap: Walgelijk! grrrrrrr.

43

Activiteiten

Simon Ster 41.6 | augustus 2010

Een update

Mechanische Business case Orion Engineering op 8 en 9 december

Waterskien

Techniek is tegenwoordig niet meer weg te denken uit onze maatschappij. Het begeeft zich op allerlei manieren om ons heen en in veel gevallen zijn we afhankelijk van techniek.

Op donderdag 29 september gaan dertig studenten naar Aqua Best om over het koude water getrokken te worden. Een man houdt je vast zodat je niet omvalt en en dan ga je. Door spanning, de concentratie en een klein beetje door de wetsuits valt de kou reuze mee.

Orion Engineering koppelt als engineering organisatie op persoonlijke wijze de ambities van bedrijven aan die van professionals. Ondersteuning en advies bij gecompliceerde technische processen en vraagstukken zijn de kern van onze activiteiten. In de zeer competitieve hightech industrie bieden we je die onmisbare extra kennis en slagkracht om de concurrentie voor te blijven.

Na een aantal rondjes worden natuurlijk nieuwe uitdagingen gezocht. Dit uit zich dan in monoskien of wakeboarden, een jumpstart of een tweepersoons kneeboard. Achteraf was er nog warme chocolademelk of een heerlijk koud biertje.

Stefan Verdenius

De Mechanische Businesscase In samenwerking met Simon Stevin geeft Orion Engineering studenten werktuigbouw de kans om deel te nemen aan een unieke mechanische business case waarin meerdere aspecten naar voren komen, zo is er een; • exclusieve excursie naar een vooraanstaand hightech

bedrijf in de regio, • theoretische case waar je kennis wordt gebruikt bij het

oplossen van technische problemen, die bij onze mede

werkers spelen, • praktische case waar je kennis tijdens een ontwerp

getoetst wordt,

Bierproefavond Waarom mee doen Natuurlijk is het leuk om een Apple Ipad te winnen, maar er is meer! Gedurende twee dagen kun je deelnemen aan deze exclusieve case. Je kunt goed netwerken met mensen uit het bedrijfsleven komen die de zelfde studie hebben gedaan als jij. Ook kan je in deze twee dagen proeven aan problematiek die speelt binnen bedrijven. Deze twee dagen hebben aan het eind van de dag ook een sociaal aspect in de vorm van een hapje en een drankje.

Voor meer info kijk op de website naar het programma.

Dit vindt de hele dag plaats op 8 en 9 december. Schrijf je in bij jullie studieverenging vóór 24 november. Er is plaats voor 30 studenten, ook internationaal, laatste jaar Bachelor en Masterstudenten.

Vol verwachting stromen ongeveer 30 deelnemers om 20:00 uur de Weeghconst binnen. Er staan staantafels met barkrukken eromheen en een beamer. Andere jaren waren de bierproefavonden een groot succes wegens de grote hoeveelheden speciaalbier en wankelde alle deelnemers naar huis. Dit jaar is het heel anders; de nadruk ligt op het proeven en op de verschillende soorten speciaalbieren die er zijn.

De avond begint met een presentatie van Peter van den Hurk.

Hij stelt zich voor met de mededeling: “Ik ben dik, ik weet het.”

Daarna komen er nog wel de mededelingen over o.a. zijn 24 jarige voorzitterschap in het Bier Keurmeesters Gilde (BKG). Hij is daarnaast ook thuisbrouwer en keurmeester en kan daarom aardig wat vertellen over maken, proeven en drinken van bier.

Acht bieren krijgen we voor de kiezen zonder van te voren te weten welke het is. Het begint meteen al goed aangezien een groot deel van de aanwezigen een malt biertje blijkt te appreciëren.

Daarna loopt het alcoholpercentage langzaam op tot 11,3 % van de Rochefort 10. Behalve een mooie samenstelling van de meest uiteenlopende smaken was er ook bij elk bier nog veel uitleg over het ontstaan van het bier en het brouwproces.

Peter vult de rest van de tijd met het vertellen van levenslessen die door de aanwezigen zeer gewaardeerd worden. Al met al een gezellig avond waar nog onverwacht veel geleerd is.

Sanne Janssen