Simon Ster 44.1

Simon

Jaargang 44 | nummer 1 | november 2012

Het 56e bestuur Minorverslag: OML Patenten Slangen, tosti’s en lingeriezaken

12

6 | Er zijn maar weinig producten die je van IKEA koopt, uit de doos haalt en meteen kan gebruiken.

| Hoe ziet een dag van een gevangene er eigenlijk uit?

| Om te testen hoe eigentijds de bedevaart is, besloot uw schrijver het aan den lijve te ondervinden en naar Spanje te fietsen.

| Wie zitten er echt in het 56e bestuur van onze Vereniging?

30

26 Colofon November 2012/ 44e jaargang nr. 1 De ‘Simon Ster’ is een uitgave van de Werktuigkundige Studievereniging Simon Stevin van de Technische Universiteit Eindhoven. De ‘Simon Ster’ verschijnt zes maal dit jaar.

Eindredactie Tiemen Schuijbroek

Redactie Bram Berkien, Martijn Deenen, Jules Frints, Uriel Hoeberichts, Sanne Janssen, Michiel Kusters, Max van Lith, Sven Peelen, Anthom van Rijn, Pierre Rompen, Tom Schenkels, Yuri Steinbuch, Anna van Velsen en Bart Welling

Ontwerp Vormgeving

Illustraties en foto’s

Drukker

Redactie & leden der W.S.V. Simon Stevin

Drukkerij Snep BV

Adres

Oplage

Technische Universiteit Eindhoven Gemini-Noord 1.61 Den Dolech 2 5612 AZ Eindhoven Postbus 513 5600 MB Eindhoven Telefoon: (040) 247 33 13 Telefax: (040) 243 49 70 E-mail: redactie@simonstevin.tue.nl Homepage: wsv.simonstevin.tue.nl

© Simon Stevin MMXII Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm of welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van het bestuur der W.S.V. Simon Stevin.

Financieel ABN-AMRO: 52.90.96.358

900

De hoofdredactie behoudt zich te allen tijde het recht artikelen in te korten of te wijzigen. Plaatsing van een artikel houdt niet in dat het de mening weergeeft van W.S.V. Simon Stevin.

vM-design

Vormgeving Eindredactie

Abonnementen Er bestaat de mogelijkheid de Simon Ster thuis te ontvangen. Men kan zich abonneren op de Simon Ster voor € 15 per jaar, inclusief verzendkosten.

Indien u geïnteresseerd bent of meer informatie wilt, kunt u contact opnemen met de hoofdredactie op bovenstaand adres.

Iedereen kan kopij inleveren bij de redactie in de Simonkamer: Gemini-Noord 1.61, of per e-mail: redactie@simonstevin. tue.nl

Inhoudsopgave Smile of Science

4

Waar komen meubels toch vandaan?

6

Het 56 bestuur stelt zich voor

8

e

Gratis onderdak of zwaar afzien?

12

Het is oorlog

16

Kijk in de Sterren

18

Minorverslag: OML

20

Slangen, tosti’s en lingeriezaken

22

Zelfde eisen, vijf keer goedkoper?

24

Het 56e bestuur, maar dan echt!

26

Staut: Santiago de Compostella

30

Prijsvraag 34 Sterrenhoekjes 34 Programma Lustrumweek

35

Redactief Beste lezer, Voor je ligt een gloednieuwe Simon Ster, de eerste editie van dit jaar. Na een jaar hard werken is dit de laatste Simon Ster van de hand van de Redactie 2011-2012 en tegen de tijd dat je deze Ster in handen hebt, zal de nieuwe Redactie al druk aan het werk zijn aan de volgende!

De afgelopen weken zijn erg druk geweest voor de Vereniging. Het nieuwe bestuur, het 56e, is aangesteld en is vol aan de slag gegaan met hun bestuurstaken. De dag volgend op hun aanstelling werden zij natuurlijk gefeliciteerd met hun nieuwe bestuurschap, of gerecipieerd op de constitutieborrel, zoals dat dan zo mooi mag heten. Dit jaar gaan zij de Vereniging leiden en wat is er nu beter dan hen al eens onder de loep te nemen in deze Simon Ster?

Maar het draait niet alleen om het bestuur natuurlijk. De eerste activiteiten hebben alweer plaatsgevonden! Zo zijn de wateren bij Aquabest alweer onveilig gemaakt op waterski’s, zijn er alweer twee lunchlezingen geweest en zijn de actieve leden van afgelopen jaar bedankt op de zogeheten Brascursie om maar eens wat te noemen. En er staat nog veel op de planning! Komende november staat de Lustrumweek op de planning en ook het Lustrumfeest valt in die maand. Het hoort er allemaal bij als je Vereniging haar 55-jarig bestaan te vieren heeft.

Adverteerders Irmato 15 AkzoNobel 25 Frames 29 11e Lustrum

35

Deerns 36

Enfin, geniet bovenal van deze eerste editie van de Simon Ster in het 44e jaar dat deze uitgebracht wordt!

Tiemen Schuijbroek

4

Smile of Science

Tom Schenkels

De zin en onzin achter de techniek

Ruimtevaart

Curiosity Er is al verschillende keren geschreven in de SimonSter over de nieuwe marsrover van NASA, Curiosity. Na jaren van ontwerpen, plannen en bouwen was het op 6 augustus eindelijk zover, Curiosity stond op Mars.

De eerste twee weken van de missie bestonden uit het testen van instrumenten. De hoeveelheid instrumenten in een relatief klein karretje (2,9m breed en 2,7m lang) is erg uitgebreid. Naast een stel camera’s en apparatuur om stenen, mineralen en organisch materiaal te analyzeren is er een 2,1m lange robotarm te vinden.

De robotarm kan 350° draaien en heeft vijf instrumenten om de meetapparatuur van samples te voorzien.

Na de twee weken van testen van apparatuur was het tijd voor het echte werk. De eerste stapjes over het oppervlak van Mars. De eerste rit was niet bepaald een marathon. Er werd een flinke 5 meter gereden waarna Curiosity 120° om haar as draaide. Na deze succesvolle oefening maakte de camera’s een foto waarop zes bandensporen te zien waren als bewijs.

Inmiddels is de rover alweer een aantal weken aan het werk en de eerste resultaten beginnen binnen te druppelen. Om echt veel te ontdekken zal nog wel wat tijd nodig zijn want met een gemiddelde snelheid van 30 meter per uur is het doel van 19km nog lang niet behaald.

Natuurkunde

Ethiek

Kwantumteleportatie

Moreel dillema

Een internationaal team van wetenschappers heeft een kwantumtoestand over een recordafstand van 143 km doorgegeven. Dit biedt uitzicht op een wereldwijd kwantumnetwerk.

Illegaal downloaden, privacy, de zorg. Iedereen heeft er een mening over en daar wordt ook geregeld naar gevraagd in enquetes.

Zweedse onderzoekers vroege aan willlekeurige deelnemers hun mening naar dit soort morele problemen. De proefpersonen kregen een klembord met twee pagina’s. Op pagina één gaven ze hun mening over een stelling en vervolgens vouwden ze het blad om naar pagina twee. Na het invullen van die pagina vouwden ze pagina één weer terug en werd ze gevraagd om over drie stellingen hun mening toe te lichten.

De onderzoekers voerden hun experiment uit tussen de twee Canarische Eilanden La Palma en Tenerife. Op La Palma staat op een hoogte van zo’n 2400 m hun zender, die laserpulsen naar de ontvanger op Tenerife stuurde. Met behulp van ingewikkelde optische technieken kregen de onderzoekers het voor elkaar om verstrengeling te creëren tussen fotonen, elementaire lichtdeeltjes.

Het knappe is enerzijds dat ze klaarblijkelijk atmosferische verstoringen kunnen overwinnen en anderzijds dat ze het juiste foton uit de lucht kunnen plukken. Verstrengeling is het centrale verschijnsel in kwantumcommunicatie. Het betekent dat een bepaalde eigenschap van twee deeltjes, hoe ver ook uit elkaar, gecorreleerd is.

Zodra van het ene deeltje bijvoorbeeld de spin of polarisatie wordt gemeten, dan ligt die eigenschap van het andere ook direct vast.

Natuurkundigen willen dit verschijnsel op termijn gebruiken om wereldwijd informatie door te zenden. Daarvoor is om te beginnen een link nodig tussen de aarde en satellieten. Het team is nu hoopvol dat dit mogelijk is. ‘Daarbij is de afstand door de atmosfeer kleiner dan tussen Tenerife en La Palma’, schrijven ze in het tijdschrift Nature.

Bron: deingenieur.nl

Tot nu toe niets geks zul je zeggen. Echter, de onderzoekers hadden met een simpele goocheltruc (de originele stellingen zaten achterop het klembord geplakt) ervoor gezorgd dat de stellingen op het papier andere waren dan waar de deelnemers hun mening over gegeven hadden. Wat was het resultaat? Slechts 30% van de deelnemers had door dat de stellingen veranderd waren. Meer dan de helft van de deelnemers begon de nieuwe stelling (het tegenovergestelde van de oude stelling) te verdedigen. Plotseling waren ze het eens met iets waar ze het een paar minuten eerder nog oneens waren geweest! De volgende keer dat je een psychologisch onderzoek leest moet je dit maar in je achterhoofd houden.

5

Simon Ster 44.1 | november 2012

Flora & Fauna

Liliger Ooit van een lijger gehoord? Zet een mannetjesleeuw en een vrouwtjestijger bij elkaar, laat ze even alleen en een tijdje later heb je een lijger. De Novosibirsk Zoo ging nog een stapje verder. De dierentuin besloot een vrouwtjeslijger en een mannetjesleeuw bij elkaar te zetten. Het resultaat? De eerste en enige liliger ter wereld.

Lijgers bestaan niet in het wild. De leefgebieden van leeuwen en tijgers komen niet overeen en daarnaast zijn er nog wat andere problemen. Wanneer een mannetjesleeuw besluit zijn nieuwste versiertruc los te laten op een vrouwtjestijger zullen de mannetjesstijgers in opstand komen. Een mannetjesleeuw is misschien niet bang aangelegd maar van een troep boze tijgers zal hij niet winnen. In de dierentuin wordt de liliger (met de oer-Russische

Bier

Bier in plastic Op festivals en studentenfeestjes is het de normaalste zaak van de wereld, bier uit plastic bekers. In de supermarkt wordt bier echter nog altijd in glazen flesjes verkocht. Daar zou nu verandering in kunnen komen.

Normale plastic flesjes hebben als probleem dat ze zuurstof en koolstofdioxide door kunnen laten. Het bier zou hierdoor minder lang houdbaar blijven en minder lekker smaken. Een nieuwe coating zou dit kunnen voorkomen. De onderzoekers hebben laagjes boornitride gemaakt met een dikte 50.000 keer dunner dan een haar. Door deze laagjes aan het plastic toe te voegen ontstaat een materiaal dat niet doordringbaar is voor gassen. Het bier blijft langer houdbaar en beter smaken.

naam Kiara) waarschijnlijk met een flesje gevoerd door zijn verzorgers. In het wild zou ze waarschijnlijk het spoor bijster raken.

Leeuwen zijn genetisch erg sociaal en werken graag samen. Tijgers daarentegen zijn echte eenlingen. Kiara zal dus een sociale eenling zijn...

Veel dierentuinen proberen er met hun fokprogramma’s voor te zorgen dat de leeuwen en tijgers niet uitsterven. Dat Kiara hier aan bij kan dragen lijkt niet erg voor de hand liggend maar, het is wel een leuk experiment.

Bron: nationalgeographic.com

6

Waar komen meubels toch vandaan?

De IKEA hier ver vandaan!

Het academisch jaar is weer volop aan de gang. Nieuwe studenten overspoelden Eindhoven en gingen op kamers wonen, ver weg van papa en mama. Om die kamers leefbaar te maken wordt er vaak bij kennissen gezocht naar gratis bedden, kasten, bureaus enzovoorts. Als er daarna nog meer meubels nodig zijn, is IKEA een mooie oplossing. De relatief goedkope Zweedse meubels vinden gretig aftrek onder studenten, maar hoe werkt die Zweedse winkel nou eigenlijk?

Max van Lith Het nedere begin IKEA verkoopt al sinds 1948 meubels. Toentertijd waren de meubels gewoon voor de klant al in elkaar gezet. Ze werden met de kar van de melkboer naar een treinstation gebracht, want die had hem ’s middags niet nodig. Vanaf het station werden de meubels verder vervoerd. De bekende catalogus wordt al sinds 1953 gedrukt en verspreid. Twee jaar later kwam de showroom zoals we die nu kennen. In 1956 werd voor het eerst gekeken naar platte pakketjes. Een medewerker had een te kleine auto om zijn IKEA-tafel mee te nemen, en haalde de poten er onder uit. Het idee was ontstaan om de klanten vanaf toen zelf hun meubels te laten assembleren. Op dat moment werden dus de kenmerkende platte dozen met meubels geïntroduceerd.

In 1962 werd voor het eerst Multiplex gebruikt in een IKEA-kast.

In 1968 werd voor het eerst spaanplaat gebruikt. Houtsnippers en zaagsel, normaal gesproken afval van de houtindustrie. Deze worden nu gemengd met een hars. Daarna wordt het verwarmd en geperst, zodat er een stevige, goedkope plaat ontstaat. Het duurde tot aan 1979 totdat de welbekende BILLY kast werd

gemaakt van dit veelzijdige materiaal. Het jaar daarna werd de LACK tafel op de markt gebracht. Deze vierkante salontafel van nog net geen tientje staat in vrijwel elke studentenkamer.

Prijzen drukken Het is geen geheim dat IKEA vrij goedkope meubels verkoopt. Prijzen worden op elke mogelijke manier gedrukt, terwijl er steevast aan milieu- en veiligheidsnormen wordt voldaan. Hoe kan het dan toch dat je complete inrichting maar 300 euro waard is, terwijl er geen Taiwanese kinderen voor onder de zweep moesten?

Het antwoord zit in de gehele product life cycle. De designers (Zo worden ‘ontwerpers’ tegenwoordig genoemd) worden vanaf het begin van een nieuw project geprikkeld om op een goedkope manier na te denken. Meerdere design-prototypes (hedendaags Nederlands voor ‘ontwerpvoorstellen’) worden met elkaar vergeleken in een soort competitieverband. Designers moeten niet alleen de vorm en functie van hun product verdedigen, maar ook kunnen aantonen dat in elke fase van productie de meubels zo compact mogelijk te stapelen moeten zijn. Daarnaast doet IKEA

7

Simon Ster 44.1 | november 2012

aan veel outsourcing. Dat wil zeggen dat ze zelf niets produceren, maar dat aan derden over laten. Er zijn, verdeeld over 50 landen, zo’n 2000 leveranciers voor IKEA. Dat zorgt ervoor dat de transportlijnen kort zijn en dat er zeer gespecialiseerde bedrijven kunnen worden uitgekozen voor een bepaald proces. De Swedwood group, een dochterbedrijf dat door IKEA is opgericht om houtverwerkingsfabrieken over heel de wereld te kunnen opkopen en opzetten, levert bijvoorbeeld direct aan de winkels, zodat er geen centrale opslagplaatsen meer nodig zijn. Over het algemeen zijn de magazijnen van IKEA groot genoeg om per winkel een opslag te hebben voor alle producten die verkocht worden.

Transportkosten worden verder gedrukt door maximaal gebruik te maken van de ruimte in één vracht. De stapelbaarheid van losse onderdelen of hele producten komt hier weer om de hoek kijken. Onderdelen worden in vierkante pakketten gestapeld tot een vrachtwagen maximaal gevuld is. IKEA kan zo gemiddeld met zes keer minder vrachtwagens dezelfde hoeveelheid meubels vervoeren als hun concurrenten. De maten van IKEA-meubels zijn gebaseerd op standaardmaten van pallets en containers, net als bijvoorbeeld bierkratten. Dit is terug te zien in het feit dat een bierkratje van de Lidl exact in een vak van een BILLY kast past.

Helaas blijft het bier dan wel lauw.

De meest bekende truc van IKEA is het leveren van halffabricaten.

Er zijn maar weinig producten die je van IKEA koopt, uit de doos haalt en meteen kan gebruiken. Het assembleren van meubels is een duur, tijdrovend en lastig te automatiseren proces. Het is een gewaagde maar succesvolle stap van IKEA om dit dus over te slaan. Klanten kopen een pakketje met onderdelen, gereedschap en een handleiding. Na de handleiding bij het oud papier te hebben gedeponeerd, mag de stoere klusser zelf zijn eigen kast in elkaar zetten. De uurlonen die hiermee bespaart worden, zijn direct aan de klant doorgerekend. Het gaat zelfs zo ver, dat je in de eethoeken van IKEA wordt gevraagd om zelf je tafel schoon te maken. Zo hoeft er niemand betaalt te worden om dat voor klanten te doen, dus hoeven de klanten er ook niet voor te betalen.

Materiaal Als je ooit iets op je IKEA tafeltje hebt laten vallen, zal vast wel zijn opgevallen dat de planken hol zijn. Het gebruik van massief hout is duur, en daarnaast te zwaar om van de winkel naar huis te krijgen. Toch kan het zijn dat je kast er uitziet alsof het van massief eik is gemaakt. Hier wordt het slimme board-on-frame toegepast. Een lichtgewicht papieren honinggraatstructuur wordt aan de buitenkanten bedekt met een dun laagje multiplex of spaanplaat. Hier komt dan een nog dunner laagje overheen voor de afwerking. Zo kunnen op een goedkope manier toch dikke platen worden gemaakt. Deze platen zijn nog eens stevig ook. Door de grote afstand tussen de houten onderdelen wordt een hoog kwadratisch oppervlaktemoment gehaald met weinig materiaal. Een grote verdeelde belasting is geen enkel probleem.

Sla je echter met een beiteltje op de plank, dan gaat deze er makkelijk doorheen. Op de plekken waar de graatstructuur niet tegen de plank zit, is het gewoon een dunne plaat.

Om de goedkopere producten toch een luxe uitstraling te kunnen geven, wordt ook print-on-board gebruikt. Het dunne afwerkingslaagje wordt vervangen met een inktpatroon direct op de spaanplaten. Dit werkt bijvoorbeeld goed bij kastdeuren. Deze zijn van massief spaanplaat, omdat ze te dun zijn voor de boardon-frame technieken. Om een dure afwerkingslaag te vermijden, wordt er een soort afbeelding over de houtlaag gedrukt. Deze afbeelding lijkt sterk op luxe houtsoorten, zodat je toch indruk kan maken met een goedkope kast.

Conclusie Dus tot zover de werkwijze van onze vrienden van de IKEA. Voorlopig zullen de Zweedse zet-ze-maar-lekker-zelf-in-elkaar-meubels, hoewel niet daar gemaakt, nog steeds in nagenoeg ieder huis terug te vinden zijn. Met geweldig concurrerende prijzen, maar toch slimme materiaaltrucjes zullen ze dan ook een prima duit overhouden, en wij ook! Overigens wil ik niet aansprakelijk gehouden worden voor de sporadische stressmomenten tijdens het zelf assembleren van meubels. Mijn advies: delegeren!

8

Het 56e bestuur stelt zich voor

“Daadkracht geeft doorslag”

Daar staan ze dan, het 56e bestuur der Werktuigkundige Studievereniging Simon Stevin. Zij hebben dit jaar de taak, of beter gezegd de eer, deze prachtige Vereniging te mogen leiden. Het motto luidt dit jaar “Daadkracht geeft doorslag” en het is aan het 56e bestuur om dit uit te dragen. Dat klinkt allemaal lekker officieel, maar uiteindelijk zijn het ook gewoon mensen. Maar wie zijn die mensen dan? Wie vormen ons bestuur?

Bas de Wit - Voorzitter en Zeilwagencommissaris Hallo, mijn naam is Bas de Wit en het komend jaar ben ik de Voorzitter en Zeilwagencommissaris van de geweldige Werktuigkundige studievereniging Simon Stevin. Ruim 21 jaar geleden ben ik geboren in het kleine Brabantse dorpje Nuland, wat iets ten oosten van ’s Hertogenbosch ligt. Hier heb ik heel mijn jeugd mogen beleven in het bijzijn van mijn twee broertjes. Mij opleiding begon op basisschool ‘De Hoogakker’ in Nuland en daarna door naar de voor mij ‘grote’ stad Oss. Hier bleek al snel dat mijn voorkeur uitging naar de techniek. Na bij alle TU’s te hebben gekeken sprak toch de Brabantse gezelligheid in Eindhoven mij het meest aan en bleek Werktuigbouwkunde wel bij mij te passen. Nu als derdejaars, kan ik terugkijken op inderdaad een goede keuze.

Bij Simon ben ik in mijn eerste jaar al actief geworden in de Ouderdagcommissie, hier heb ik met vier anderen 150 ouders zich een dagje student laten voelen. Het jaar daarop besloot ik het wat groter aan te pakken en heb ik de Europese reis georganiseerd. Een vijfdaagse studiereis, naar in dit geval Italië, waar wij erg leuke, Werktuigkundig verantwoorde dingen gedaan heb-

9

Simon Ster 44.1 | november 2012

ben en waarvan ikzelf erg veel van geleerd heb. Toen er gezocht werd naar een nieuw bestuur was ik al snel geïnteresseerd. Bij de besturen die ik gesproken had zag het eruit als een erg leuk jaar waarin je veel leert. Halverwege het jaar hebben wij toen met zijn vijven een bestuur gevormd. Wij gaan er samen een fantastisch, leuk jaar van maken, leerzame activiteiten voor jullie verzorgen met hopelijk veel nieuwe actieve leden: zonder jullie gebeurt er niks! Als Voorzitter zal ik erop toezien dat wij met dit bestuur dit jaar inderdaad tot een groot succes maken en samen terug kunnen kijken op geweldige activiteiten! Daarnaast ga ik er als Zeilwagencommissaris op toezien dat ook onze zeilwagenvloot in topconditie verblijft en er vele strandzeilactiviteiten gehouden worden!

Secretaris. Dit houd in dat alle post van jullie bij mij binnen zal komen en dat ik ook de ledenadministratie zal bijhouden. Het komende jaar ben ik elke doordeweekse dag in de Simonkamer aanwezig, dus bij problemen, vragen of opmerkingen weten jullie me te vinden!

Christel Boon - Penningmeester

Hopelijk zie ik velen van jullie nog terug in de Simonkamer en wens jullie veel succes, maar vooral plezier met jullie studie!

Rik van Cauwenberghe - Secretaris en Commissaris

Mijn naam is Christel Boon. Ik ben 20 jaar geleden op 22 januari geboren in Heerlen , maar opgegroeid in Wijlre. Dit kleine bierdorpje ligt tussen Heerlen en Maastricht in het diepe zuiden van ons land. Met mijn twee broers heb ik daar veel tijd spelend doorgebracht met de duplo en lego.

Bijzondere Activiteiten Hallo, ik ben Rik van Cauwenberghe. Ik ben 21 lentes jong en geboren en getogen in Meijel. Dat is een klein dorpje in het Noorden van Limburg, tegen de Brabantse grens aan. Ik zit nu ongeveer een jaar op kamers in Eindhoven en ben sindsdien dan ook veelvuldig op donderdag in De Weeghconst te vinden, waarna ik toch weer elke week op Stratum eindig. Hierdoor lag het ook redelijk voor de hand dat ik Commissaris Bijzondere Activiteiten ben geworden. Dus zal ik het hele jaar lang elke donderdag aan de andere kant van de bar te vinden zijn en zal ik tevens proberen alle borrels in goede banen te leiden. Mijn hoofdtaak is echter

Mijn schoolcarrière ben ik begonnen op de peuterspeelzaal ’t Kelderke, waarna de basisschool Op de Tien Bunder volgde.

Vervolgens ging ik naar de middelbare school, het Sophianum, in Gulpen. Daar was keuze voor beide natuurprofielen snel gemaakt.

De keuze voor een vervolgopleiding duurde wat langer. Na het bezoeken van een opendag in Eindhoven en Delft wist ik het, ik ga werktuigbouwkunde studeren in het gezellige Eindhoven.

Ik ben meteen op kamers gegaan en woon net binnen de ring in Gestel. Na een half jaar borrelen in de Weeghconst ben ik actief geworden bij Simon Stevin bij de Zeilwagencommissie, waar ik nog een jaar actief blijf.

In het tweede jaar heb ik de keuze gemaakt om bestuur te gaan doen en hebben we een leuk bestuur gevormd. Dit jaar ben ik de Penningmeester van onze vereniging. Samen met jullie en de rest van ons bestuur gaan we er weer een mooi jaar van maken.

10

Rianne Gommans - Onderwijscommissaris en ViceVoorzitter

Komend jaar ben ik dus Onderwijscommissaris en Vice-Voorzitter.

Vooral door de invoering van het Bachelor College en de herziening van de master die er aan zit te komen, zal ik een druk maar leuk krijgen. Daarnaast ben ik er ook nog altijd om jullie klachten en problemen met betrekking tot vakken en OGO’s te proberen op te lossen.

Tiemen Schuijbroek - Excursiecommissaris, Commissaris Externe Betrekkingen en Hoofdredacteur

Lieve lezers van de Simon Ster, mijn naam is Rianne Gommans. Ik ben bijna 20 jaar oud en heb bijna mijn hele leven in het dorpje Helden, vlakbij Venlo, gewoond. Uiteraard ben ik hier ook naar de basisschool gegaan en jaren later naar de middelbare school Bouwens van der Boijecollege gegaan, zo’n twee kilometer verderop.

Hier heb ik de twee natuurprofielen met succes afgerond, echter kwam ik er al snel achter dat biologie niet mijn ding was. Na wat voorlichtingsdagen kwam ik al snel terecht bij de studie Werktuigbouwkunde en dat had ik niet van een vreemde: mijn vader heeft dit vroeger ook gedaan.

Na een gave introductie wilde ik maar al te graag op kamers en dat is ook snel gebeurd (lees: een week later). Vanaf het begin was het ook al duidelijk dat ik iets bij Simon wilde gaan doen. Ik ben in mijn eerste jaar bij de BACo gegaan en daarna volgde de Introcommissie en de MeisCie. Ook ben ik voor de faculteitsraad van Werktuigbouwkunde verkozen, waar ik nu nog steeds in zit. De stap naar een bestuursjaar was voor mij geen moeilijke keuze, vooral niet omdat ik toch al lekker liep met mijn studie. Nu ik twee jaar nominaal gestudeerd hebt, ben ik wel toe aan een jaartje iets anders!

Goedemorgen! Als laatste in het rijtje en zoals ze in Noord-Brabant wel vaker willen zeggen “lest best!”. Van mijn ouders heb ik de naam Tiemen Schuijbroek gekregen en zo heet ik nog steeds uiteraard. Geboren op 14 juli 1992 (nu dus 20 jaar) te Breda en heb mijn eerste levensjaren doorgebracht in Prinsenbeek, daar vlak naast. Na altijd dicht bij mijn familie in de buurt gewoond te hebben, ben ik in Groep 3 verhuisd naar het pittoreske (blijft een mooie naam voor “het gat”) Knegsel. Voor de lezers minder bekend met de regio Eindhoven; het ligt vanuit Eindhoven gezien ietsje achter Veldhoven. Dat betekende ook een wissel van De Griffioen naar de Meester Gijbels School. Vervolgens heb ik op het Rythovius College in Eersel mijn Gymnasiumdiploma gehaald, waar ik tijdens mijn 6e jaar al eens af en toe een dagje weg mocht om een vak op de TU/e te volgen van Werktuigbouwkunde. Met alvast één vak in de pocket was het ook logisch om hier te gaan studeren! Het was pas in mijn tweede studiejaar dat ik op kamers ben gegaan in Eindhoven. Achteraf gezien is dat veel te laat!

11

Simon Ster 44.1 | november 2012

Naast mijn studie ben ik altijd een bezig baasje geweest. Knegsel mag dan een klein gat zijn, maar er is genoeg te doen bij de verenigingen die het dorpje rijk is. Zo is er een mooie muziekvereniging, waarbij ik al mijn slagwerkpassie wekelijks kan uiten bij zowel de slagwerkgroep als het jeugdorkest én fanfare-orkest.

Toch is dat nog niet genoeg, want een beetje sport is ook niet verkeerd voor de mens. Toch heb ik niet gekozen voor voetbal of tennis, respectievelijk te omschrijven met boerengeschoffel en gekreun, maar korfbal, te omschrijven met gemengd douchen!

Uiteraard.

Ik heb in de sportkantine als barman menig trainingsavond opgerekt en het was daarom niet meer dan natuurlijk dat ik na mijn introductieweek van de TU/e de BACo ben ingerold. Daar kun je me overigens nog steeds in vinden! Voor mij was het een ideale commissie om in gezellige sferen Simon Stevin binnen te komen en contacten te leggen met studiegenoten uit alle jaarlagen. Na dit gezellige begin bij Simon Stevin ben ik nu inmiddels Excursiecommissaris, Commissaris Externe Betrekkingen en Hoofdredacteur van het 56e bestuur der W.S.V. Simon Stevin. Dat houdt kort gezegd in dat ik de excursies naar bedrijven en lezingen van bedrijven plan en regel, het contact met (voornamelijk) bedrijven onderhoud en de Simon Ster steeds weer probeer te voorzien van degelijke inhoud en een mooie opmaak. Mocht je nu ideeën hebben over de zaken met betrekking op mijn functies, spreek me alsjeblieft een keer aan!

Dan rest mij verder niets anders dan jullie nog een fijn jaar toe te wensen en hopelijk tot in de Simonkamer, de Weeghconst of bij de activiteiten die onze vereniging rijk is!

Het 56e bestuur der W.S.V. Simon Stevin •

•

• •

•

Bas de Wit

Voorzitter voorzitter@simonstevin.tue.nl

Zeilwagencommissaris

zeilwagen@simonstevin.tue.nl Rik van Cauwenberghe

Secretaris secretaris@simonstevin.tue.nl

Commissaris Bijzondere Activiteiten baco@simonstevin.tue.nl Christel Boon

Penningmeester penningmeester@simonstevin.tue.nl Rianne Gommans Onderwijscommissaris onderwijs@simonstevin.tue.nl Vice-Voorzitter Tiemen Schuijbroek Excursiecommissaris

Commissaris Externe Betrekkingen extern@simonstevin.tue.nl

Hoofdredacteur redactie@simonstevin.tue.nl

“Daadkracht geeft doorslag”

12

Gratis onderdak of zwaar afzien?

Gevangenissen in verschillende landen

Je kunt klagen over de luxes die gevangenen hebben in Nederland en de kosten die daaraan verbonden zijn. Vooral in arme landen zitten gedetineerden massaal opgesloten in kleine ruimten zonder sanitair en met weinig en slecht voedsel.

Daarnaast heeft men te kampen met corruptie, willekeur en tirannie van bewakers en medegevangenen, besmettelijke ziekten en seksueel misbruik.

Sanne Janssen Nederlandse gevangenissen In Nederland zijn er discussies over om het wel kan of twee gedetineerden samen op één cel te plaatsen. Hoe ziet een dag van een Nederlandse gevangene er eigenlijk uit?

In de normaal beveiligde gevangenis heeft iedere gevangene een cel die 's nachts op slot gaat. Eten wordt in de cel bezorgd en opgegeten. De dag wordt grotendeels gevuld met werken. Met het loon (€ 0,75 per uur) kun je inkopen doen in de inrichtingswinkel of de huur van de televisie betalen. Ook kunnen mensen van buiten geld doneren als ze op bezoek komen. Na het werk en de lunch is er ruimte voor een paar uur recreatie, waarbij ook contact met medegevangenen mogelijk is. Onder de recreatie vallen twee keer per week een uur sport en elke dag een uur luchten.

Het is een publiek geheim dat verdovende middelen in de meeste (Nederlandse en buitenlandse) gevangenissen binnenkomen en daar gebruikt worden, hetzij als drug, hetzij als ruilmiddel. Vaak

smokkelt bezoek de middelen binnen door een piepklein pakketje van hand tot hand te laten gaan, dat in het toilet in een lichaamsopening gestopt wordt. Ook worden wel druppels heroïne onder postzegels verborgen. Ook fruit en (elektronische) apparatuur worden hiervoor gebruikt, en in plaats van de klassieke vijl bevat de verjaardagstaart nu soms een dosis heroïne of cocaïne.

Daarom worden veel gecompliceerdere apparaten geweigerd, en kan een gedetineerde een televisie alleen maar van de inrichting huren. Voor verslaafden die echt willen afkicken zijn er daarom drugsvrije afdelingen, waar men niet zomaar komt en ook weer direct wordt verwijderd indien toch drugs worden aangetroffen.

De gevangenisdirecteur heeft de bevoegdheid om straffen op te leggen en privileges in te trekken als gedetineerden zich niet gedragen. De directeur kan de gedetineerde "straf op eigen cel" geven, ook kan hij hem bezoek of telefoongesprekken weigeren.

In ernstige gevallen kan opsluiting in de isolatiecel volgen. Een gedetineerde heeft overigens een klacht- en beroepsrecht tegen de directeur bij een speciale commissie: de beklagcommissie.

13

Simon Ster 44.1 | november 2012

Guantánamo Bay Amerika heeft natuurlijk verschillende gevangenissen op eigen grondgebied. Deze verschillen weliswaar aanzienlijk van hoe het er in Nederland aan toe gaat. Dit is bij iedereen die films of series kijkt wel bekend. De Amerikaanse overheid bezit echter ook een bijzondere gevangenis, Guantánamo Bay.

die op zee waren onderschept. Vanaf 2002 wordt de basis ook gebruikt om verdachte Al Qaida- en Talibangevangenen vast te houden. Momenteel worden er ongeveer 171 vermeende terroristen zonder vorm van proces vastgehouden.

De Amerikaanse overheid houdt in Guantánamo Bay, een marinebasis en gevangenenkamp, een groot aantal van terrorisme verdachte mensen vast waarvan niet duidelijk is of er van een gegronde verdenking sprake is en zonder dat hen op korte termijn een eerlijk proces in het vooruitzicht wordt gesteld.

Hoe kan het eigenlijk dat de V.S. een gevangenis hebben staan in een ander land? De V.S. blijven vasthouden aan de pachtvoorwaarden, bestaande uit twee documenten die in 1902 en1903 werden ondertekend, en een verdrag uit 1934. Hierin staat dat de V.S. "volledige jurisdictie en controle" over het gebied hebben, terwijl Cuba wordt erkend als rechthebbend op de uiteindelijke soevereiniteit. Hierdoor stelden de V.S. dat personen die in Guantánamo Bay worden vastgehouden juridisch "buiten" de V.S verblijven en daarom dus niet op dezelfde constitutionele rechten aanspraak kunnen maken, die zij op Amerikaans grondgebied zouden hebben. Hierdoor zouden zij gemarteld kunnen worden, zonder dat daarmee de wet dan zou worden overtreden. In 2004 verwierp het Amerikaanse Hooggerechtshof dit argument.

De controle van de VS over het Cubaanse grondgebied is nooit populair geweest bij de Cubanen. De Cubaanse regering sloot de waterleiding van de basis af, waardoor de Verenigde Staten zich gedwongen zagen water uit Jamaica in te voeren en vervolgens waterzuiveringsinstallaties te bouwen. Tegenwoordig is de basis zelfvoorzienend voor eigen water en elektriciteit.

In het laatste kwart van de twintigste eeuw werd de basis gebruikt om Cubaanse en Haïtiaanse vluchtelingen te huisvesten

Drie Britse gevangenen die in 2004 werden vrijgelaten hebben verteld dat er sprake is van voortdurende martelingen, seksuele vernedering, gedwongen drugsgebruik en godsdienstige vervolging door de Amerikaanse bewakers op Guantánamo Bay. Ze hebben een 115 pagina's dik dossier opgesteld met gedetailleerde beschuldigingen. Zij beschuldigen ook de Britse autoriteiten van de martelingen op de hoogte te zijn zonder actie te ondernemen.

Hun beweringen werden bevestigd door twee Franse en een Zweedse ex-gevangene.

Al velen jaren wordt er toegezegd dat de gevangenis gesloten wordt. De laatste keer was Barack Obama die beloofde de gevangenis binnen drie maanden te sluiten. Dit was in 2009 en het kamp bestaat op dit moment nog steeds.

14

China In China overlijden regelmatig gevangenen als gevolg van fysieke martelingen. Daarnaast dwingen gevangenisambtenaren hen om slavenarbeid te verrichten. De bonussen van de ambtenaren hangen nauw samen met de hoeveelheid slavenproducten die zijn gefabriceerd. Daarom doen ambtenaren er alles aan om maximale winsten te behalen terwijl ze de levensomstandigheden van de gevangenen negeren.

De producten zijn vaak handgemaakt en gevangenen hebben geen mogelijkheid om hun handen te wassen na toiletgebruik.

Vele gevangenen hebben besmettelijke ziektes en seksueel overdraagbare ziektes. Opdrachten zijn moeilijk en iedereen heeft een zware werklast van dagelijks wel 14 tot 16 uur. Gevangenen die hun werkopdrachten in de faciliteit niet kunnen afmaken, doen dit later in hun cel. Bij uitzondering moeten ze meerdere dagen achterelkaar de hele nacht doorwerken. Iedereen die niet in staat is de werkopdracht af te krijgen wordt uitgescholden en beboet. Het werk wordt in sommige gevangenissen gedaan met 20 gevangenen in een kamer van 20 vierkante meter.

Kindergevangenis Oeganda In Oeganda is een kindergevangenis voor kinderen van 1,5 tot 18 jaar. Sommige kinderen zitten hier hun volledige kindertijd.

Zij krijgen hier veel te weinig te eten en hebben vrijwel allemaal meerdere ziektes. Deze omstandigheden leiden tot ernstige onderontwikkeling van de hersenen en het lichaam. Als de kinderen binnenkomen worden ze zes weken lang met de hele batch in een grote kooi gezet waar ze niet uit mogen en waar één ‘wc’ aanwezig is. Daarna mogen ze vrij rondlopen binnen de gevangenis.

Er zijn vrij weinig bewakers of begeleiders en sommige kinderen kunnen simpelweg niet praten omdat ze het nooit geleerd hebben. De kinderen zitten hier vrijwel nooit vanwege daadwerkelijk misdrijven. Sommige worden hier ‘gedumpt’ door familie als beide ouders wegvallen of doordat ze ergens op straat gevonden worden. Het schijnt zelfs dat het weigeren van één schooldag of het stelen van een mango goede redenen zijn om hier binnen terecht te komen.

De kinderen weten niet hoelang ze nog moeten blijven en gaan vrijwel nooit weg voor ze 18 zijn. Gelukkig is er een initiatief van twee Vlamingen en een Nederlander die wekelijks een middag een bezoek mogen brengen en met de kinderen praten. Ook onderhandelen ze met de organisatie over het uit de gevangenis halen van de kinderen. Dit lukt af en toe, voor de weeskinderen die geen enkele kans maken om vervroegd vrij te komen. Zij vangen deze kinderen tijdelijk op en geven ze voldoende eten, maar geen luxe. De kinderen gaan wanneer ze weer ‘gezond’ zijn terug de maatschappij in.

Conclusie In dit artikel zijn slechts drie van de vele bijzonder gevangenissen in de wereld besproken. Wat duidelijk is dat een gevangene is een arm land veel minder geld kost dan in Nederland. Er wordt zelfs een gedeelte terugverdiend door te werken voor bedrijven die dan op hun beurt geen rekening hoeven te houden met arbeidsomstandigheden, werkdruk, etc. Dat de beschreven situaties, waar gedetineerde het zeker niet zullen zien als ‘gratis onderdak’ geen situaties zijn waar Nederland naar toe moet, mag duidelijk zijn.

Are you ready to develop YOUR future?

Junior Mechanical Engineer (Junior Constructeur) Wat doe je als Junior Mechanical Engineer bij Irmato?

Ter aanvulling van ons engineering team zijn wij op zoek naar collegae: we hebben ruimte voor een beperkt aantal junior mechanical engineers (junior constructeur machinebouw) voor een leertraject binnen onze interne projecten in precisie mechanica. Het team houdt standplaats in Eindhoven, echter hebben wij in Drachten en Aachen satellietafdelingen van dit team en is standplaats aldaar dus ook mogelijk.

Als junior engineer ben je betrokken bij het complete engineeringsproces, van het specificeren, berekenen en construeren, tot en met het realiseren van machines, modules, test- en assembly tooling. Je start uiteraard onder nauwe begeleiding van een senior engineer en je begint met werkzaamheden die passen bij je kennisniveau. Uiteindelijk zul je de volgende onderdelen zelfstandig gaan oppakken: ▪ Het specificeren, ontwerpen, ontwikkelen en testen van tooling en subsystemen binnen de randvoorwaarden (specificaties, kosten en planning); ▪ Het schrijven en reviewen van technische documenten tijdens de requirement-, design- en engineeringsfase; ▪ Het begeleiden van de realisatie t/m het in bedrijf stellen van het ontwerp in samenwerking met andere disciplines en (interne) toeleveranciers; ▪ Direct klantcontact om de juiste specificaties en requirements op de juiste wijze te definiëren; ▪ Het onderhouden van de contacten met en tussen de klant, collega’s en leveranciers; ▪ Het aanleveren van input voor doelstellingen en projectplanning aan de projectleider; ▪ Je vertegenwoordigt mede de mechanische discipline in een multi-disciplinair team van in totaal ongeveer 20 collegae.

Wat vragen wij van een Junior Mechanical Engineer?

▪ Een afgeronde WO-opleiding Werktuigbouwkunde / Mechanical Engineering; ▪ Ervaring met UG/NX & TCE of vergelijkbaar 3D CAD-pakket; ▪ Affiniteit met aanverwante disciplines (E-hardware en software); ▪ Affiniteit met precisiemechanica en mechatronica; ▪ Goede communicatieve vaardigheden; ▪ Goede beheersing van de Engelse taal; ▪ Goed kunnen functioneren in teamverband; ▪ Een ‘getting things done´ mentaliteit.

Arbeidsvoorwaarden Wij bieden een passend salaris en uitgebreide secundaire voorwaarden. Daarnaast bieden wij je een goed begeleid ontwikkeltraject waarbij we zowel werken aan je kennisniveau, als aan je persoonlijke competenties. Je krijgt mogelijkheden tot verdere opleiding door het volgen van cursussen, maar ook door ‘training-on-the-job’ en er is ruimte voor interne doorgroei.

Locatie Eindhoven, Aachen of Drachten Meer weten of solliciteren?

Stuur je sollicitatie inclusief CV naar Recruitment@Irmato.com

www.werkenbijirmato.com

16

Het is oorlog

Alles over (de problemen van) patenten

Het begint een beetje ‘the circle of life’ te worden in innovatieland. Aanklagen en aangeklaagd worden. In dit artikel leg ik uit waarom het huidige patentensysteem niet meer werkt.

Michiel Kusters Historie Patentenoorlogen zijn geen nieuw verschijnsel. Het begon meer dan honderd jaar geleden al, toen de gebroeders Wright hun eerste succesvolle vliegmachine bouwden. Zij hadden een fantastische uitvinding gedaan, maar waren niet bereid hun idee aan anderen prijs te geven. Hierdoor kwam de Amerikaanse luchtvaartindustrie moeilijk van de grond.

Patent aanvragen Elke ingenieur moet wat weten over patenten, vooral als hij van plan is om zijn eigen idee op de markt te gaan brengen.

Het eerste wat men moet weten is dat iets als een wereldwijd patent simpelweg niet bestaat. Als je patent aanvraagt op een uitvinding in Nederland, kan iemand in een ander land kosteloos gebruik maken van je innovatie. Het is in Nederland relatief eenvoudig om patent aan te vragen; aanvragen zelf kost €120,- en het verplichte nieuwheidsonderzoek kost €100,-.

Bovendien hoeven er gedurende de eerste drie jaar geen instandhoudingstaksen betaald te worden. Een patent aanvragen voor drie jaar kost dus slechts €220,-. Vanaf het vierde jaar dat je

patent geldig is moet er elk jaar een steeds groter bedrag betaald worden, voor maximaal 20 jaar. Daarna is de uitvinding vrij te gebruiken voor iedereen die dat wil. In de meeste landen is het op een vergelijkbare manier geregeld.

Misbruik Het huidige patentensysteem werd ooit in leven geroepen om technieken openbaar te maken en innovatie te stimuleren. Als je immers (tijdelijk) het alleenrecht op je uitvinding bezit, kan je daar veel geld mee verdienen. Dat is voor veel mensen een reden om nieuwe producten en diensten te ontwerpen. Tegenwoordig heeft deze wetgeving echter een tegengesteld effect.

Hedendaags spenderen grote bedrijven als Google, Apple en Samsung miljarden aan het patenteren van halve uitvindingen en het verdedigen daarvan in de rechtszaal. In bijna elk groot bedrijf wordt het beloond als een werknemer patent aanvraagt, ook al gaan ze dit patent op geen enkele manier gebruiken in de producten of diensten die ze op de markt brengen. Het dient slechts als munitie om rechtszaken aan te kunnen spannen tegen concurrenten. Dit systeem zorgt ervoor dat de markt op veel gebieden

17

Simon Ster 44.1 | november 2012

“dicht gepatenteerd” is. Als nieuwkomer in de markt is er geen enkele kans, omdat er nog geen patenten voorhanden zijn waarmee men zich kan verdedigen in de rechtszaal. Grote bedrijven deinzen dan ook niet terug voor een rechtszaakje hier en daar.

Dat is goed te zien aan het schema dat elders op deze pagina is afgebeeld. Door de hoeveelheid zaken is het een totaal onoverzichtelijk zooitje. Dit schema is zelfs alweer enigszins verouderd; inmiddels zijn het er nog veel meer geworden.

Trollen Een andere bekende vorm van misbruik van het huidige patentsysteem zijn de “patenttrollen”. Dit is een verzamelnaam voor individuen en bedrijven die zelf niet met technische zaken bezig zijn, maar zich alleen bezig houden met het misbruiken van het huidige systeem. Zij kopen patenten op van technische uitvinders of kleine bedrijven, om hen vervolgens te bedreigen met dure rechtszaken. Vaak bieden deze trollen dan een schikkingsvoorstel aan dat voordeliger is dan de kosten van een rechtszaak. Zij leven van het geld dat deze schikkingen opleveren. ICT’er en patentspecialist Arnoud Engelfriet trekt een mooie vergelijking: “Het zijn partijen die tolhokjes bouwen op plekken waar nog geen weg ligt, maar waarvan ze weten dat anderen er wel een weg gaan bouwen. En als dat eenmaal gebeurd is, gaan zij tol vragen aan elke gebruiker van die weg”. Er zijn inmiddels patenttrollen die meer dan 30.000 patenten opgekocht hebben en daar meer dan twee miljard dollar rijker mee zijn geworden.

Andere manieren om je product te beschermen Vaak is patent aanvragen de enige manier om je uitvinding te beschermen. Als het echter mogelijk is kan je het beter op een andere manier doen. Stel je voor dat de uitvinder van Coca-Cola in 1886 patent had aangevraagd op zijn recept. Dan had iedereen nu weliswaar een stuk goedkoper cola kunnen drinken, maar voor het bedrijf zou het de doodslag geweest zijn. “Geheimhouding” blijkt een zeer effectief middel om je product te beschermen.

Slachtoffers Al het hierboven beschreven patentengeweld maakt het voor de meeste bedrijven onmogelijk om niet deel te nemen aan deze oorlog. Ze worden gedwongen een eigen portfolio van patenten aan te leggen, al is het maar om te kunnen verdedigen als ze zelf aangevallen worden. Er is sprake van een heuse oorlog, vooral in de smartphone-sector. Een oorlog met veel slachtoffers, iedereen met een smartphone is er een van. Het drijft niet alleen de prijs op, ook het gebruiksgemak is in het geding. Als Apple gemeengoed als “afgeronde hoekjes” en het “zoomen door een schaarbeweging met de vingers te maken” gaat patenteren is het einde zoek. Mijns inziens is dat te vergelijken met “wandelen” patenteren als unieke vorm van beweging.

Een ander mooi voorbeeld is de ‘random reader’ van bijvoorbeeld de Rabobank. Als deze open geschroefd wordt, voert hij een rigoureuze zelfvernietiging uit. Er komt een soort zuur vrij waardoor de belangrijkste delen dusdanig aangetast worden dat niet meer te zien valt hoe het ooit in elkaar zat.

Oplossingen Een mooie oplossing voor de bekende problemen zou het “use it or lose it” principe zijn: wie binnen vijf jaar na registratie van zijn patent dit patent niet in een product of dienst verwerkt, raakt het kwijt. Deze maatregel zou patenttrollen mooi buitenspel zetten, maar ook hier zijn problemen. Er zijn veel kleine bedrijven die een uitstekend idee hebben, maar geen geld om het op de markt te brengen. Zij leven van de verkoop van licenties. Met bovengenoemde regel zou het bedrijf dat licenties koopt de onderhandelingen vijf jaar kunnen rekken en dan aanspraak maken op de wettelijke licentie. Hoe trek je de grens tussen zo’n uitvinder en een trol?

Het blijkt een zeer moeilijk probleem, waar geen directe oplossingen voor zijn die louter voordelen bieden. Er zijn wel deeloplossingen zoals het “use it or lose it” principe, maar die leveren allemaal weer nieuwe problemen. Toch zou de invoering hiervan mijns inziens een verbetering zijn.

Kijk in de Sterren

Coronal mass ejection

Earth to scale

19

Simon Ster 43.5| augustus 2012

The Solar and Heliospheric Observatory (SOHO)

One spacecraft of the Solar TErrestrial RElations Observatory (STEREO)

On August 31st 2012, a long filament of solar material that had been hovering in the sun’s atmosphere, the corona, erupted into space. The coronal mass ejection, or CME, traveled at over 900 miles per second. The CME did not travel directly towards the earth, but did connect with Earth’s magnetic environment, or magnetosphere, with a glancing blow, causing aurora to appear on the night of Monday September 3rd.

This CME was captured by several spacecraft, the image on the left is a combination of footage from the SOHO and STEREO spacecraft. Please notice the size of the CME compared with the earth.

Sven Peelen Source: NASA

20

Minorverslag: OML

Operations Management & Logistics

Het kiezen van een minor kan heel moeilijk zijn. Ik wilde altijd de onderwijsminor doen, maar je bent verplicht om een tweede keuze op te geven. Toen ik de minor Operations Management & Logistics zag begon ik toch te twijfelen.

Jaap Schuit De keuze

De vakken

Mijn vader werkt namelijk bij VanDerLande Industries en zelf ben ik redelijk bekend met dit bedrijf en hun werkzaamheden.

In mijn ogen een zeer mooi bedrijf waar ik later zelf zou willen werken. Dat tesamen met mijn grote liefde voor het vak “Analysis of Manufactering Systems” was voor mij de keuze snel gemaakt.

Operations Management & Logistics was naar mijn idee de bedrijfskundige/ economische kant van het Manufactering systems.

Een mooie toevoeging voor mijn studie.

Het vakkenpakket bevatte vakken als Business Economics, Bedrijfspsychologie en Production & Inventory Control. Deze vakken gaven een kleine kijk in de wereld van het logistieke management. De vakken waren in het algemeen eenvoudiger dan de doorsnee Werktuigbouw-vakken. Maar het is wel heel anders leren dan ik gewend was. Het was meer uit je hoofd leren, dan hogere wiskunde. Desondanks heb ik alles toch in één keer gehaald.

Maar genoeg over de vakken, voor mij waren die niet wat de Minor tot een groot succes maakte.

Project In het 2e kwartiel ben ik samen met 3 medestudenten, Stephan Verdenius (W) , Mike Hu (W) en Anne Jansen (BMT), begonnen aan het Minorproject. Het project was een opdracht van het bedrijf: “TNO homologations B.V.”, die sinds een paar jaar een zelfstandige onderneming is geworden. TNO houdt zich bezig met het testen en keuren van autobeveiliging. Denk hierbij aan kinderstoeltjes, alarmsystemen en autogordels. Vooral met de processen rond de autogordels, 80% van het totaal werk, hebben we ons bezig gehouden. Door de afsplitsing kwam de nadruk kwam meer te liggen op de economische kant dan op de onderzoekende kant. Een groot deel van alle gordels was te laat klaar met testen en het was aan ons om het gehele proces van begin tot eind in kaart te brengen en met mogelijke verbeteringen te komen.

21

Simon Ster 44.1 | november 2012

In kaart brengen De eerste weken van het project zijn besteed om een planning te maken en kennis te maken met het bedrijf. Welke stappen moeten worden gevolgd om een gordel te testen. Als eerst komt een gordel binnen bij de “Expeditie”. Hier komen alle pakketen binnen en opgeslagen. Daarna gaan de gordels het “Lab” in. Het Lab is een jobshop waar gordels op diverse machines getest.

Vervolgens gaan de gordels naar de Schietbaan. Hier wordt een kar met vijftig kilometer per uur tegen “een muur“ geschoten.

Indien alle tests goed zijn bevonden. Gaan de test resultaten naar het “Kantoor”, hier worden alle gegevens nog eens bekeken en worden de rapporten en facturen gemaakt. Gemiddeld duurt het totale proces elf weken terwijl tegen een klant wordt gezegd dat het in zes tot acht weken klaar is. Waar valt wat te halen?

bepalen wat er verbeterd kan worden. Wat hieruit naar voren kwam: 1.

2.

3.

Bottleneck aanpakken De Schietbaan bleek de hoofdbottleneck te zijn. Hier blijft het werk zich opstapelen. De Schietbaan werkt doet gemiddeld elf schoten per dag. Ongeveer de helft van het maximale van vierentwintig schoten. Indien dit gerealiseerd kan worden dan daalt de gemiddelde doorlooptijd met 50%. Als hiernaast ook nog een extra Jaknikker4000 wordt bij gezet en een extra corrosie test wordt gedaan per week, daalt de doorlooptijd met 60% en zijn bijna alle gordels op tijd.

Uniformere aanstroom Het aankomst patroon is heel variabel en onvoorspelbaar.

Doormiddel van afspraken met klanten en/of door een aankomst te genereren vanuit de Expeditie. Kan de variabiliteit omlaag. Doorlooptijd daalt met 60% en 90% van de samples is op tijd getest.

Ander prioriteiten systeem Nu wordt er gewerkt met een kleuren systeem waarbij de ene kleur voor gaat op de andere. De kleur hangt af van het type gordel. Door hiervan af te stappen en over te stappen naar Critical Ratio. Is 80% van de “te late” gordels op tijd. Critical Ratio kijkt naar de einddatum en de resterende proces tijd, de verhouding hiertussen bepaald welke gordel voor mag.

* Ook is er gekeken naar een digitaal systeem en de labplanning maar die worden vanwege pagina ruimte niet behandeld

Expeditie

Kantoor

De intake van orders vind plaats bij de Expeditie. De assistentprojectleider draagt de verantwoordelijkheid om de gordels labklaar te maken. Enkele taken die hier onder vallen zijn; contact onderhouden met de klanten, gordels labelen en labstaten maken. Op een labstaat staan de tests die moeten worden ondergaan in het Lab. De werkzaamheden vinden plaats op twee verschillende locaties. De helft is op het Kantoor, de andere helft bij de Expeditie. Hierdoor moet een projectleider vaak op en neerlopen. Door een vaste kracht op de Expeditie neer te zetten kunnen processen parallel Lopen. Dit scheelt iedere projectleider ongeveer 5 uur per week. Die tijd kunnen ze besteden aan de vele andere taken die gedaan moeten worden.

Op Kantoor worden rapporten en facturen gemaakt. Wat opviel is dat alles door verschillende personen wordt gedaan. Dit is op zich niet erg, doordat iedereen zijn eigen structuur en manier van doen heeft, wordt er onnodig vertraging op gedaan. Dit werd ook wel, ik doe het voor het einde van dag, genoemd. Door een vast werkschema te hanteren kan 2 tot 3 dagen worden gewonnen.

Lab Na de expeditie gaan de gordels het Lab in. Het Lab is jobshop. Dit houdt in de gordels kris kras over de hele vloer gaan. Van machine naar machine, van test naar test. Afhankelijk van wat de klant wil, kunnen diverse routes worden afgegaan. Maar als je ze allemaal naast elkaar legt verschillen ze echter niet. Het is een hoofd tak met enkele zij takken.

Plaatje Om mogelijke verbeteringen te vinden in het Lab. Is er een Chimodel gemaakt. Hiermee zijn diverse situaties gedaan om te

Eindpresentatie De eindpresentatie was ook een hoogte punt op zich. Vanwege de omvang van het project had onze begeleider Ben Vermeulen de Manufacturing Networks afdeling van Werktuigbouwkunde opgetrommeld om te komen kijken. De presentatie werd uiteindelijk een grote discussie van twee en een half uur met het management van TNO, de MN afdeling en onszelf. Een geweldige ervaring die werd afgesloten met een dikke 9 .

22

Slangen, tosti’s en lingeriezaken

Simon the Movie Commissie

Slakken, tosti’s en lingeriezaken: verzin het en het is van toepassing op de nieuwe Simon the Movie. Binnenkort is de première, het resultaat van ruim anderhalf jaar hard werken. Wat begon met een vaag idee en een geheime commissie, is uitgegroeid tot een geheim verhaal met openlijke opnames.

Jules Frints Secretaris Simon the Movie Commissie Het korte verhaal van een lange geschiedenis Tien jaar geleden werd in twee dagen een film geschoten: Simon the Movie. Natuurlijk, de pessimist kan van alles aanmerken op de special-effects, de verhaallijn of de acteertalenten van Maarten Steinbuch. Nu, tien jaar later, doen wij dit over: niet in twee dagen, maar in anderhalf jaar. Met semi-professionele specialeffects, een verhaallijn waar je u tegen zegt, en Yuri Steinbuch in plaats van Maarten. Inderdaad, de zoon van!

Het is ergens in maart, het jaar is 2011. In een oude Simonkamer komt een groepje mensen in het geheim bijeen, naar aanleiding van een idee. Het idee is Simon the Movie. Tot dan was het slechts een idee, maar op die avond staat het vast: de oude Simon the Movie krijgt een prequel.

23

Simon Ster 44.1 | november 2012

Maandenlang wordt er vergaderd, voorwerk gedaan en gebrainstormd. Het verhaal moet goed zijn, dat is een eis. Dan, in september, aan het begin van het lustrumjaar, wordt er uit de ideeën een verhaallijn gesmeed. De basis is gelegd. Het verhaal moet worden uitgewerkt.

Opnieuw wordt er maandenlang vergaderd en gebrainstormd over de precieze invulling van het verhaal. Het maken van een goede film werkt niet als je een vage verhaallijn op papier hebt.

Het is namelijk belangrijk dat er tijdens het filmen duidelijk is wat er in beeld moet komen. Daarom schrijft de commissie eerst een duidelijk, gedetailleerd verhaal, de synopsis. De synopsis wordt vervolgens omgezet in een scenario, waar precies in staat hoe alles in beeld komt en wat er gezegd wordt, niet meer en niet minder.

Wederom in maart, 2012, een nieuwe mijlpaal: de commissie krijgt haar definitieve samenstelling. Net daarvoor, op dinsdag 14 februari werd een andere mijlpaal gepasseerd: de eerste opnames. Belangrijker nog is 21 oktober: dan zijn er de laatste opnames, waarna de montage, inclusief special-effects, afgemaakt kan worden.

Al dit werk zal samenkomen op één dag, in één resultaat: één film van nog onbekende lengte op de eerste dag van de Lustrumweek, maandag 12 november. We hebben ons niet hoeven te vervelen bij het maken van deze film, er was werk genoeg en tijd te weinig.

Er valt alleen nog te hopen dat het publiek ons resultaat goed zal ontvangen.

Een tipje van de sluier?

Hoewel de verhaallijn tot aan de première nog in geheimzinnigheid gehuld zal zijn, mag een kleine teaser natuurlijk niet ontbreken aan dit artikel. Daarom vind je hieronder wat stills!

24

Zelfde eisen, 5 keer goedkoper?

Tech United over hun 5K voetbalrobot in ontwikkeling

Al jaren is Tech United succesvol met hun voetballende robots, type TURTLE. Met daarbij als ultieme bekroning het wereldkampioenschap afgelopen zomer.

Deze robots zijn echter erg kostbaar en Tech United heeft de nobele taak op zich genomen de competitie toegankelijker te maken met hun op de TURTLE gebaseerde 5K robot!

Tom Schoenmakers en Huub van Wesel Het ontwikkelen van de hardware van een voetbalrobot kost veel geld, tijd en expertise. Om deze reden zijn er de afgelopen jaren veel teams afgehaakt en is de drempel voor nieuwe teams om te beginnen vaak te groot. Daarom is er bij Tech United het idee ontstaan om de hardware voor voetbalrobots te ontwikkelen voor 5000 (5K) euro per stuk, gebaseerd op de succesvolle wereldkampioen: de TURTLE. Door een 5K voetbalrobot te ontwikkelen is het straks voor teams mogelijk om relatief goedkoop een robot voetbalteam op te starten en hiervoor zelf de software te schrijven, want dat is dan wel niet de meest dure, maar zeker zo belangrijke tak van deze sport!

De problemen van sommige teams met bijvoorbeeld een beperkt budget of alleen kennis op het gebied van software worden hiermee opgelost. Het is de bedoeling dat de 5K robot een open source platform wordt zodat ook de kennis over de robots voor iedereen beschikbaar is.

Het herontwerpen van de huidige TURTLE naar een 5k robot vormt een grote uitdaging. De kosten van de huidige TURTLE zijn inmiddels in kaart gebracht en komen uit op een bedrag van iets meer dan 27.000 euro. Een herontwerp maken voor minder dan een vijfde van de kosten maar met dezelfde prestaties op hardware gebied lijkt daarom een erg moeilijke klus te worden.

Toch gaat Tech United deze uitdaging graag aan en krijgt daarbij steun van een drietal bedrijven, namelijk ACE, Frencken en VEDS. Ook is er door andere partijen al serieuze interesse getoond om met de 5K robots teams te beginnen. De doelstelling is om de 5K robots aan minimaal 10 teams te leveren. De komende tijd wordt er door Tech United en de betrokken bedrijven hard aan gewerkt om op het aankomende wereldkampioenschap de 5K robot te kunnen demonstreren. Dit kampioenschap zal op 24 t/m 30 juni plaatsvinden, in Nederland! Voorafgaand hieraan zal Tech United ook de RoboCup Dutch Open organiseren op 25 t/m 29 april.

AkzoNobel Masters of Industry 2012 Two days of discovery

Meet and Greet AkzoNobel, our employees and our innovative products during the annual Masters of Industry. Two fascinating days of insight in cutting edge technologies, design and maintenance of our production sites. Discuss career paths with our current employees, ask about their experiences, and find out if AkzoNobel would be your employer of choice. Above all, discover that there’s much more to AkzoNobel than you first thought!

When: December 10 and 11, 2012 For: 3rd year Bachelors and Masters students with a beta/technology background Please visit www.akzonobel.nl/moi for more information and to apply online.

But be quick – the deadline for registration is November 25, 2012.

26

Het 56e bestuur, maar dan echt!

Politiek minder correct, zonder opsmuk en terecht!

Waar je hebt leren tellen, waar je hebt lopen puberen op het VWO of wat voor geweldige goudvis je op je kamer hebt staan, dat is allemaal leuk en aardig maar daar gaat het toch niet om. Wie zitten er echt in het 56e bestuur van onze vereniging? Wie zijn het bij Simon Stevin, zijn het een beetje Werktuigbouwers, wat voor types besturen deze vereniging nou? Lees verder, enjoy.

Ivo Jansen, Tim Korssen, Sandra Kleinendorst en Michelle Borm Bas de Wit - Voorzitter en Zeilwagencommissaris; “Boss” Deze Brabo zag zijn eerste lichtstraaltjes ruim 20 jaar geleden in het altijd gezellige Nuland. Het werktuigbouwkundige karakter uitte zich al voor z’n tiende in Lego om vervolgens via Lego Technic en de nodige brommertjes uit te komen bij z’n zeer geliefde motor. Deze laatste twee fases gingen overigens gepaard met de nodige berispingen van niet nader te noemen personen met een blauwe pet.

uitbreiden van zijn lompigheid alsmede het repareren van de zelf aangerichte schade, zal zijn vrije uurtjes vullen, bijgestaan door ‘zijn’ geliefde Zeilwagencommissie.

Nadat de keuze was gevallen op de enige juiste studie in Eindhoven treinde deze voorzitter ruim een jaar heen en weer alvorens hij zijn familie uitzwaaide en een mooi onderkomen in de Lichtstad uitzocht. Op z’n CV prijkt inmiddels de organisatie van de Ouderdag 2011 alsmede het voorzitterschap van de Minireiscommissie, waarmee zijn naam tevens is veranderd in ‘Boss’.

Afgaande op het succes van de Euroreis 2012, moet het spelen van voorzitter voor Bas geen probleem zijn. Het feit dat de meerderheid van het bestuur in het bezit is van Limburgse roots zou hier echter wel verandering in kunnen brengen. Dat Bas verantwoordelijkheden kan dragen heeft hij al bewezen tijdens de wisselings ALV waarbij hij zowel zijn bestuursdas alsmede zijn penning heeft behouden. Het volumeniveau mag nog wel beter!

Alsof dat alles nog niet genoeg is, gaat deze beunhaas komend jaar ook de zeilwagencommissaris uithangen. Het (nog verder)

Druk aan het Bossen als altijd!

27

Simon Ster 44.1 | november 2012

Rik van Cauwenberghe - Secretaris en Commissaris Bijzondere Activiteiten; “Cauwboy!”

Christel Boon - Penningmeester; Lief en Schattig?

Rik van Cauwenberghe heeft zijn eerste twee jaar vooral gestudeerd. Hij had nog geen commissies gedaan bij Simon Stevin, maar was wel vaak op de borrels en op activiteiten te vinden. Het was toch enigszins een mooie verassing toen Rik aangaf bestuur te willen gaan doen.

Graties vloai?

Christel lijkt het lieve schattige meisje uit het bestuur, maar schijn bedriegt. Al sinds het begin van haar studie is ze een van de weinige vrouwen in de Zeilwagencommissie en er is dan ook geen beunwerk te lomp voor haar. Naast het aandraaien van moeren, het poppen van stukken staal en het schilderen van achterlopers is de grootste hobby van Christel toch de Zeilwagencommissaris van het 54e bestuur. Nu ze niet meer zo vaak bij haar vader achterop de motor door het heuvelachtige en pittoreske Wijlre kan toeren, moet ze zich door de grote stad Eindhoven verplaatsen achterop de motor van Jeroen of zit ze bij hem in de bus.

Twee bier in de hand is één adten!

Rik is geboren in Meijel en is dus een ras-Limburger. Ondanks dit heeft hij een enorme drang alles tot in de puntjes te perfectioneren en hij heeft een grote zelfdiscipline. Hij is er niet vies van een vervelende klus te klaren, wat gedaan moet worden, moet gedaan worden. Rik heeft het op zich genomen om na het jaar van het 55e bestuur de Secretariszaken van de vereniging weer op poten te zetten.

Omdat Rik toch ook een gezellige kant bleek te hebben, is het ook aan hem om een jaar lang de Weeghconst en de BACo te runnen als CoBA. Op de Constitutieborrel bewees hij een bovennatuurlijke gave te hebben. Hij ging zelfs nog mee op stap! Zou hij dit gedurende dit hele jaar vol kunnen houden? Uiteraard!

Na zijn behoorlijk chaotische eerste borrel een week later, waar duidelijk bleek dat hij de touwtjes nog niet helemaal in handen heeft, gaat hij proberen zich te bewijzen als een ware entertainer en organisator.

Rik heeft ons verrast met zijn plotselinge overgave voor de vereniging. We gaan zien wat zijn serieuze kant en zijn spontane vrolijke kant ons te bieden hebben!

Nog een hobby van Christel

In het bestuur gaat Christel de functie van Penningmeester vervullen. Het is de bedoeling dat ze de financiën van Simon Stevin nauwkeurig bijhoudt en verstandig omgaat met de rekeningen die ze onder haar toezicht heeft. Maar gaat dat wel lukken met deze Limburgse? Laten we hopen dat niet al het geld van de Vereniging aan vloai wordt uitgegeven!

28

Rianne Gommans - Onderwijscommissaris en ViceVoorzitter; Ster van de hoek!

Al vanaf het begin van haar eerste jaar was ze erg actief binnen Simon Stevin. Ze begon met de BACo en ging daarna verder met de IntroCie, MeisCie en het organiseren van het lustrumgala. Ze

Tiemen houdt van muziek, bier en stappen en vooral van contacten opdoen en onderhouden. Daarom zijn er altijd genoeg verhalen te vertellen en aan te horen als Tiemen in de buurt is.

In zijn tweede BACojaar was zijn rol binnen de commissie als voorraadkameraad groot. Hij deed de bestellingen en regelde dat er altijd voldoende etens- en drinkenswaren op voorraad waren.

Toen Tiemen de vraag kreeg of hij bestuur wilde doen, was hij vrijwel direct enthousiast.

Tijdens de inwerkperiode is gebleken dat er naast alle gezelligheid toch ook een serieuzere kant in onze Tiemen verborgen zit.

Zijn voorganger Stijn Tolkamp heeft hem opgevoed tot een sluwe Commissaris Externe Betrekkingen en een gezellige, goed georganiseerde Excursiecommissaris. De Redactiecommissie heeft van Tiemen een waar letterkundig genie gemaakt. Laten we hopen dat hij die lijn tijdens zijn bestuursjaar doortrekt!

Twee jaar hebben we mogen genieten van een meer dan gezellige Tiemen waarmee de lol niet op kan. Het komende jaar zullen we gaan zien hoe hij deze vrolijke kant kan combineren met de zware serieuze taken die hij als bestuurslid krijgt.

Bier is lekker!

heeft dus al een reputatie opgebouwd binnen Simon Stevin.

Dit jaar zal Rianne beginnen als bestuurslid en kan daarmee haar droom verwezenlijken. Ze heeft daarnaast nog een aparte droom, namelijk over doelmatige processen... Niemand weet waar deze rare droom vandaan komt, maar Rianne heeft wel vaker rare uitspraken, zoals: “ Ik was laatst ook met mijn benen wijd, want ik vertrouwde het niet achterop”. Hierdoor wist ze altijd een goede bijdrage te leveren aan de sterrenhoekjes.

Op de ALV wist ze zich te bewijzen door zowel haar penning als haar shoker veilig te houden zonder daarbij gewond te raken.

Tijdens de constitutieborrel moest ze helaas toch toegeven dat ze niet alles aankan. Na andere besturen eens goed geknuffeld te hebben, werd het haar allemaal net iets te veel en moest ze het toch opgeven en naar huis gaan. Nu zullen we dit jaar zien hoe ze het er vanaf gaat brengen en of er nog meer mooie uitspraken van haar zullen komen.

Tiemen Schuijbroek – Excursiecommissaris, Commissaris Externe Betrekkingen & Hoofdredacteur; “Tieten” Tiemen begon zijn studie Werktuigbouwkunde als een nette lieve jongeman. Hij scoorde goede punten voor zijn vakken, ondanks het feit dat hij nooit naar college ging. Door zijn actieve houding tijdens zijn intro is Tiemen vrijwel direct in de Bijzondere Activiteiten Commissie terecht gekomen. Hierdoor is hij al vanaf het begin van zijn studie iedere week in de Weeghconst te vinden.

Berend botje ging uit varen!

Leading in Oil & Gas Technology Frames defines itself by implementing new technologies in a dynamic market with growing internationalization. In addition, we highly appreciate a good working atmosphere in an informal setting.

Well educated ambitious people are working at Frames. Our terms of employment are correspondingly. Frames tries to stimulate its employees to continue learning, both “on the job” as well as through providing training.

Our study costs arrangement allows employees to follow an adequate education in an affordable and easy manner.

Specialized in the design, manufacturing, supply, installation and commissioning of complete systems for oil & gas treatment, separation, heat exchanging, flow control and safeguarding, we constantly expand our technological capabilities as well as our customer base to include virtually all the major oil & gas production companies worldwide.

Opportunities to grow in one of our offices are plentiful. Besides developing opportunities in the Netherlands, we are continuously looking for employees who are willing to help with the growth of our international offices.

In total, Frames has five offices in the Netherlands located in Alphen aan den Rijn, Vollenhove, Woerden and Zoeterwoude.

Besides expanding in the Netherlands, more and more Frames offices are opened abroad.

Supported by offices in Brazil, Germany, India, Malaysia, Russia, Saudi Arabia, UAE and the USA, Frames has managed to make a name for itself in the global oil & gas industry in the past three decades.

The following technology and product groups are part of the Frames portfolio:

• • • • • • • •

Flow control & safeguarding Gas & liquid treatment Separation technologies Gas processing Biogas processing Heat transfer Automation Field services

Interested?

Please visit www.jobsatframes.com or www.frames-group.com for more information.

Frames is a medium sized international company providing turn-key technology for the upstream oil & gas industry. Headquartered in Zoeterwoude the Netherlands with offices in Alphen a/d Rijn, Woerden, Germany, United Arab Emirates, USA, India, Malaysia, Brazil and Saudi Arabia. Our business plan includes a sustainable growth for the coming years. The Frames organization is characterized by an open, international, committed and relatively young staff. Visit www.frames-group.com to learn more about our company.

30

Staut: Santiago de Compostella

De pelgrim bestaat nog

Men zegt vaak dat alle wegen naar Rome leiden, maar waar weinig mensen zich bewust van zijn is dat er ook een verbluffend aantal wegen naar het bedevaartsoort Santiago de Compostella in West-Spanje leidt. De pelgrimage naar deze stad is een zeer oud, invloedrijk en uniek verschijnsel dat recentelijk weer aan populariteit wint.

Bram Berkien Het principe van een bedevaart zal eenieder bekend zijn: een gelovige zuivert zijn geest door een enorme reis te maken die zowel mentaal als fysiek het uiterste van hem vergt. Zo komt hij nader tot zijn god en beleeft hij en passant nog wat avonturen. Een in Europa erg bekende en populaire bestemming is Santiago de Compostella aan de westkust van Spanje. Waar echter veel mensen zullen menen dat pelgrims een gedateerd verschijnsel zijn, is exact het tegenovergestelde waar. Om te testen hoe eigentijds de bedevaart is, besloot uw schrijver het aan den lijve te ondervinden en naar Spanje te fietsen.

Geschiedenis De geschiedenis van de bedevaart naar Santiago is terug te voeren op een veldslag in de Spaanse streek AsturiÍ rond het jaar 844. Koning Ramio I streed hier tegen de Moren een hopeloze strijd, tot een geheimzinnige ruiter zijn leger te hulp schoot en de Moren een decimeerde tot een hoopje ledematen. Het kon niet anders of deze ruiter was (de geest van) Sint Jakobus, een discipel en apostel van Jezus Christus. Bekend was al dat het lichaam van deze apostel na zijn onthoofding in Palestina per boot geheel op eigen kracht de westkust van Spanje bereikte en daarna begraven werd op een berg landinwaarts. Hier verrees later de stad Santiago (Spaans voor Sint Jacob) de Compostella. Het symbool van Sint Jacob is overigens de Jacobsschelp, een symbool dat men onderweg veelvuldig tegenkomt en waar men in Santiago zelf vrijwel over struikelt. In de Middeleeuwen was de route naar Santiago immens populair. Men schat dat zo’n 10% van de bevolking van Europa destijds de bedevaart heeft afgelegd. De route was echter ook erg gevaarlijk, de pelgrims moesten moerassen doorkruisen, bergen beklimmen en kloven waar struikrovers op de loer lagen doorsteken. Uiteraard waren toen ook de voorzieningen aanzienlijk minder. Het was niet ongebruikelijk dat pelgrims er in

31

Simon Ster 44.1 | november 2012

het beste geval een jaar over deden om naar Santiago te lopen en weer terug te lopen (alternatieven voor de terugreis waren er immers niet), en in het slechtste geval de reis met de dood moesten bekopen.

Juist dit gevaarlijke karakter van de reis heeft er voor gezorgd dat in de loop der jaren langs de route een enorme ontwikkeling heeft plaatsgevonden. Complete steden, bruggen en kastelen zijn uit de grond gestamp om de route (of in het Spaans: el Camino) te beschermen. De beruchte Tempeliers legden zich in Spanje eveneens toe op het beveiligen van de route en beschermen van pelgrims. Wat verder opvalt bij kerken en kathedralen die aan de route liggen, is het grote voorportaal. Deze werden zo ontworpen zodat pelgrims die de route liepen om hun ziel te zuiveren van de misdaden die zij begaan hadden onderdak te bieden. Misdadigers mochten namelijk de kerk niet betreden.

was als men zou verwachten blijkt uit het feit langs de route speciale pelgrims-gevangenissen zijn gevonden, en een dorp vlak voor Santiago dat aan een rivier ligt en de naam Lavacolla draagt.

Dit kan vrij vertaald worden als was-penis. Ook tegenwoordig reist een groot deel van met name de jongere pelgrims niet om geloofsredenen maar om het avontuur op te zoeken, zo blijkt uit een steekproef in een albergue (dit woord wordt weldra toegelicht).

Vrijwel elke pelgrim koopt voor of tijdens zijn reis een zogeheten credencial. In vroeger tijden, voor men paspoort kon aanvragen, was dit een bewijs waarmee men grenzen kon kruisen. Ook diende het om bij aankomst in Santiago te kunnen bewijzen dat men de tocht werkelijk had afgelegd, in elke stad waar men sliep kon men namelijk een stempel laten zetten, niet veel anders dan bijvoorbeeld tijdens de Elfstedentocht. Tegenwoordig vervult het credencial de eerste rol uiteraard niet meer, maar vormt het nog altijd een fotogeniek en authentiek aandenken. In het paspoort staat overigens ook tegenwoordig nog een ietwat naïeve oproep aan politie om de pelgrim te helpen indien die in nood verkeert en coulant te zijn mocht de pelgrim zich misdragen, aangezien de pelgrim op een heilige missie is.

Pelgrimage nu Het principe van de bedevaart klinkt erg oubollig en lijkt gedateerd. Zoals uit de getoonde grafieken blijkt is het verschijnsel echter bezig aan een indrukwekkende comeback. Dit heeft deels te maken met de verhoogde mobiliteit van gelovige Oost-Europeanen, maar zeker ook met het feit dat veel mensen in de huidige tijd zingeving zoeken in oude gebruiken. Wat ook meespeelt – en niet eens zozeer enkel van deze tijd is – is de drang naar avontuur van jonge mensen. Dat lang niet iedere pelgrim vroeger zo vroom

Het staat de pelgrim vrij de route af te leggen op die manier die hij wenst. Traditioneel gezien is het gebruikelijk om dit te voet te doen, maar de rijkere burger koos vroeger voor een reis te paard of zelfs te rijtuig. Ook tegenwoordig ziet men sporadisch nog een ruiter langs de route. Voor de pelgrim die minder goed te voet is, is er de optie een pakezel mee te voeren. Tegenwoordig is het (met name voor Nederlanders en Vlamingen) ook een optie om het stalen ros te hanteren als vervoersmiddel.

Het vinden van de route is een aparte onderneming. Voor fietsers is een uitstekend serie boekjes beschikbaar die de route vanaf Nederland exact beschrijven, inclusief voorzieningen onderweg.

Een lopende pelgrim volgt echter de pijlen. Langs de hele Spaanse route zijn (soms ietwat in overvloed) gele pijlen aangebracht die de route aangeven. Het heeft op die manier iets weg van een 1000 kilometer lange speurtocht. Op sommige plaatsen waar geen krijt gebruikt kon worden is men bijzonder creatief geweest door bijvoorbeeld met steentjes een pijl te vormen.

32

Bovenal is het in het Spaanse binnenland enorm warm, waar de Spanjaarden gelukkig iets op gevonden hebben. In praktisch elk klein gehucht waar je doorheen fietst is een zogenaamde fuente (watertappunt) te vinden. De strategie is simpel: vul alle waterflessen bij, maak je haren en kleren doorweekt, en fiets tien kilometer tot het volgende dorpje. Herhaal het hele proces hier.

Gedurende het volgen van de route verandert het landschap.

Met de Nederlandse vlakheid is uiteraard iedereen bekend, het is echter schitterend om dit langzaamaan te zien veranderen.

Wanneer je met de auto ergens heenrijdt krijg je hier veel minder van mee. In Vlaanderen is het landschap al iets heuvelachtiger, langzaam wordt ook de Franse invloed in borden en opschriften zichtbaar. Het moment dat je de Franse grens oversteekt is een maffe realisering, je bent dan helemaal op eigen kracht naar Frankrijk gefietst of gelopen. Noord-Frankrijk bestaat uit eindeloze glooiende graanvelden, een gezicht dat vrij snel gaat vervelen, waarbij de wind die standaard de verkeerde kant op waait ook niet meehelpt. Aan de westkust rij je door vlak en bebost terrein, om vervolgens in Les Landes over wegen te rijden die soms wel tien kilometer lang kaarsrecht lopen.

Hierna wordt het landschap snel interessanter en vooral heuvelachtiger, wanneer je de uitlopers van de Pyreneeën binnenrijdt.

De meeste pelgrims steken de Pyreneeën door bij St Jean Pied de Port, maar van origine gebeurde dit bij de Col du Somport, een veel zwaardere beklimming. Eenmaal boven op de top en over de grens verandert het landschap instantaan van groene weides naar een dor, Spaans landschap. Ook ligt hier een ski-dorp dat er in de zomer vrij desolaat uit ziet. Heel Spanje is sowieso erg zanderig, droog en bovenal heuvelachtig. Behalve de Puerta de Cebreiro en de Pyreneeën bevat de route geen enorm harde en lange beklimmingen, maar wel heel erg veel beklimmingen van een paar kilometer, die behoorlijk hun sporen achter laten.

Om de vele ervaringen onderweg te omschrijven zou ik veel meer pagina’s nodig hebben dan ik hier beschikbaar heb. Wel kan ik illustreren dat het zeer gemakkelijk is om in gesprek te raken met andere pelgrims, je hebt immers een einddoel gemeen.

Onderweg ontmoet je erg veel bijzondere figuren, de een met een nog absurder levelsverhaal dan de ander. Er loopt op de Camino bijvoorbeeld een Israëlische man rond die ooit schipbreuk heeft geleden en als enige overlevende aanspoelde. Om God te danken is hij begonnen met lopen en is daar nooit meer mee opgehouden. Hij loopt inmiddels tien jaar over de wereld en heeft zo’n 100.000 kilometer op de teller staan.

Overnachten ’s Nachts heeft men verschillende opties. De rijke pelgrim die aan luxe hecht zal kiezen voor een hotel, dit is echter niet bepaald de echte Camino-ervaring. Men kan ook kiezen voor een overnachting op een camping, of als men avontuurlijk ingesteld is voor wildkamperen (wat overigens niet legaal is in Frankrijk en Spanje). Met name de laatste optie is voor een student beter te betalen (want gratis) en kan het nodige avontuur met zich meebrengen. Voor de meest authentieke ervaring opteert men echter voor een verblijf in een albergue, een soort van hostel speciaal voor pelgrims. Het concept is uiterst simpel: een slaapzaal met stapelbedden (tussen de 5 en 100), lichten uit en stilte vereist om 10 uur, eventueel vergezeld van een avondmaal en ontbijt.

Rond vier uur in de morgen staan de meeste lopers al weer op om hun tas in te pakken en voor de warme middag begint al een stuk gelopen te hebben. Tevens is er in zo’n zaal met zo’n divers gezelschap altijd wel iemand die een royaal volume weet te produceren met zijn gesnurk, zodat men niet kan verwachten echt veel uren slaap te incasseren. Een mooi principe dat sommige albergues toepassen is de gedachte van donativo: hierbij wordt de pelgrim gevraagd na zijn verblijf zo veel te betalen als hij zelf wil, waarbij geen enkele controle plaatsvindt. Het staat eenieder dus vrij om niets te geven, of zoveel als hij de service en faciliteiten waard vond.

33

Simon Ster 44.1 | november 2012

Een bijzonder memorabele albergue die de auteur bezocht bevond zich boven op een berg, in een verlaten dorpje. De mensen die deze plek beheerden geloofden dat ze Tempeliers waren (als in de boeken van Dan Brown) en zagen het als hun heilige taak om de route te beschermen en pelgrims onderdak en eten te bieden. Dit allemaal gratis. Tot zo ver de positieve kanten van het verblijf in deze albergue. De minder aantrekkelijke kanten waren onder andere het feit dat deze mensen met zwaarden en in witte riddergewaden met rode Tempelierskruizen rondliepen en de matrassen vol vlekken en zonder overtrek die knus op elkaar op een erg krappe zolder die de keuring van de brandweer bepaald niet door zou komen lagen. Verder was er geen stromend water of elektriciteit en diende men zijn behoeft te doen in een hutje in het weiland, het hutje bevatte een dergelijk grote hoeveelheid vliegen dat de auteur opteerde voor een momentje voor zichzelf a la nature in plaats van in het vliegenhutje.

Om toch een goed gevoel over te houden aan de afsluiting van de tocht reizen sommige pelgrims nog door tot Finisterre, het uiterste puntje aan de westkust. De betekenis van deze plaatsnaam laat zich raden. Hier ligt tevens het nulpunt van de zeer oude Sterrenweg.

Over de reis naar Santiago is een film verschenen met Michael Douglas in de hoofdrol, getiteld The Way. Naar aanleiding van deze film maken de laatste jaren ook veel Amerikanen (vaak gebrekkig voorbereid) de tocht. Verder wordt op de publieke omroep een ietwat vrome en zwaarmoedige reality-serie uitgezonden over Nederlandse pelgrims.

Een pelgrimstocht ondernemen lijkt een oubollig en extreem vrome onderneming, maar niets is minder waar. Het biedt avontuur, een fysieke uitdaging en vrijheid, en vormt daarmee voor zoekende jongeren de perfect kans om (in ieder geval een paar weken) aan de dagelijkse sleur te ontsnappen.

Santiago Eenmaal aangekomen in Santiago voelen pelgrims zich vaak ietwat verloren. De stad is erg toeristisch (doch mooi) en als een echte afsluiting voelt het niet. Het is gebruikelijk om naar de kathedraal te gaan, alwaar tijdens de dienst per land wordt opgelezen hoeveel pelgrims de tocht de vorige dag voltooid hebben. Vroeger werden nog namen opgelezen, maar omdat dat in dit snelle tijdperk te lang duurt is men overgeschakeld op het aggregeren per land. Tevens wordt er een 80 kilo zwaar wierrookvat dat aan een enorme slinger hangt door het schip geslingerd, een waar spektakel (filmpjes zijn op Youtube te vinden). Dit vindt echter enkel doorgang indien toeristen hebben laten zien om de kerk te geven door genoeg te doneren tijdens de rondgang met de zak, wat enigszins een smet vormt. Pelgrims kunnen tevens naar het pelgrimskantoor gaan om daar hun oorkonde op te halen. Saillant detail hierbij is dat zij aan moeten geven of zij de tocht uit geloofsovertuiging of om sportieve redenen hebben afgelegd. In het eerste geval wordt een mooiere oorkonde in het Latijn verstrekt.

34

Prijsvraag Ook deze Simon Ster bevat weer een prijsvraag. De prijs die je kunt winnen is een bierkaart te gebruiken in de Weeghconst.

Wil je kans maken op deze bierkaart? Lever dan je antwoord in de Simonkamer in of stuur een e-mail naar redactie@simonstevin.tue.nl. Vermeld hierbij duidelijk je naam. De prijs wordt verloot onder de correcte inzendingen en de winnaar zal bekend worden gemaakt in de volgende uitgave van de Simon Ster.

Antwoord Prijsvraag 43.5 - Ronde van het paard De oplossing van de afgelopen prijsvraag zal zo volgen na een korte herhaling van de vraag.

Op een klein bord, zoals een bord van 4x4 is het niet mogelijk om op een bepaald veld te beginnen en elk veld slechts eenmaal aan te doen, warbij alleen de paardesprong (met andere woorden, de zet van het paard in een schaakspel) toegestaan is. In feite zult u op een bord van 4x4 steeds óf vier óf zes velden op uw rondje moeten overslaan, afhankelijk van welk veld u als uitganspunt kiest.

Kunt u een bord vinden waarmee het mogelijk is een compleet rondje te doen dat rotatie-symmetrie vertoont, zodat het rondje niet veranderd als men het bord steeds een kwartslag draait?

Antwoord: Het kleinst mogelijke bord in oppervlakte is 7x3. Voor rotatie-symmetrie is het kleinst mogelijke bord 6x6.

De meeste inzendingen kwamen echter met 5x5 (midden beginnen) voor rotatie-symmetrie, maar wanneer men deze baan plot, is die niet in 4 gelijke kwarten te delen.

De bierkaart gaat naar Jaap Schuit, met het meest nauwkeurig beschreven antwoord.

Prijsvraag 44.1 - Onleesbare kalkoenen Een oude rekening toonde dat er tweeënzeventig kalkoenen gekocht waren voor een bedrag van “-67,9-”. Het eerste en het laatste cijfer waren onleesbaar (nu streepjes).

Hoeveel kostten de kalkoenen per stuk?

Wat zijn de afmetingen van het kleinste bord waarop men wel een hele ronde kan maken?

Sterrenhoekjes Rianne: Je weet wel, die vierkantdingen... Driehoekjes!

Tim tegen Rianne: Wat wil je nou: dat ik je als vrouw behandel of als vent?

Gastheer tijdens de TATA-steel rondleiding: Het pasje moet in de gleuf. Inderdaad, in de gleuf ja, dan gaat hij vanzelf omhoog!

Tiemen: Vanmiddag wordt het brocktoberborrel.

Sven: Weet iemand hoe dat het met Tiemen en zijn ster is?

Jeremy tijdens Lustrumvergadering: Pepijn heeft zich al lang afgemeld!

Waarop Emile antwoordt: nee! Eerder al!

Anna: Deze koffie is zo sterk dat als het erwtensoep was, was het een baksteen.

Christel: Ik pas ook in je moeder, er zijn zelfs foto’s van!

Anoniem: Ik zie door de bomen de bush niet meer..

Paul tijdens Lustrumvergadering: Straks ben ik de enige zonder baard hier.

Waarop Anne verontwaardigd Antwoordt: en ik dan?!

Tiemen tijdens het inspiratieloos leuzen bedenken voor de BACo: Ik voelde me zo fustloos vanochtend!

Christel in de ochtend: Krgggrgggkrggg Rianne: De magnetron was me aan het uitkleden Sanne tegen Mike: Wie wil je doen?

Christel voor het Spel Zonder Grenzen: Als ik nat word, trek ik mijn broek uit!

Tim in de bus bij de Brascursie: Die penis trekt op en ik krijg al die zooi over me heen!

Christel: Ik plak wel een sticker over mijn gat Emile tijdens Lustrumvergadering: Ik heb nog geen vrienden..

Pawel na het ‘s nachts zitten schijten op een veld tegen de politie: Ik was mijn zonnebril aan het zoeken!

Het optimum in energie

Bijdragen aan een optimaal duurzame en comfortabele leef- en werkomgeving is de kern van onze missie. Dat doen we door de ontwikkeling van innovatieve en energiezuinige gebouwconcepten.

Deerns is het grootste onafhankelijke adviesbureau in Nederland op het gebied van energie, bouwfysica en installatietechniek. Met projecten over de hele wereld en vestigingen in Europa, Dubai en de Verenigde Staten is Deerns bovendien een toonaangevend internationaal bureau.

www.deerns.nl/vacatures