Veel keuze in sport en bewegen voor senioren

Sport en bewegen is gezond op élke leeftijd. Het houdt u fit én u ontmoet nieuwe mensen.

Met het nieuwe programma seniorensport kunt u sporten en bewegen, op eigen niveau en onder professionele begeleiding. U kunt kiezen voor aquajogging, zwemmen, fitnessen, volleyballen en nog veel meer.

Nieuwe samenwerking

Seniorensport is een samenwerking van Body Action Goes, Omnium, CIOS Zuidwest en de gemeente Goes. Dianne Moens, instructeur bij Body Action Goes: ‘In juli hielden we een bijeenkomst om na te gaan wat deze groep sporters belangrijk vindt. Samen met ruim 50 senioren is toen een eerste aanbod Seniorensport opgezet. Hierin zitten activiteiten in de sporthal en de danszaal en sportieve activiteiten en groepslessen in het zwembad. De activiteiten zijn goed te combineren, zodat je meerdere keren per week actief kan zijn.’

Junioren voor senioren

Voor studenten van sportopleiding CIOS Zuidwest biedt de samenwerking de kans om kennis te maken met seniorensport en hier ervaring mee op te doen. ‘Studenten hebben vaak een beperkt beeld van het onderwerp. Het is prachtig om te zien dat ze het in de praktijk juist heel leuk vinden om te sporten met senioren,’ vertelt CIOS-docent Nicole Rozenberg. ‘Ze zijn graag actief met gemotiveerde mensen die, binnen hun eigen mogelijkheden, actief en gezond willen blijven.’

Gezond en gezellig

Riet Rombaut (75) sport samen met haar man gezellig mee: ‘Ik heb vroeger in de zorg gewerkt. Noem dat maar gerust topsport! Na mijn pensioen viel dat weg en ben ik gaan sporten in het Omnium. Het is heerlijk om te bewegen. Het fijne aan seniorensport is dat niets moet. Je doet mee wat je kan. En minstens zo belangrijk: je komt in contact met anderen. Ik zou het niet meer willen missen!’

Ook meedoen? Kijk op:

goesbewegen.nl omnium.nl

Goes heeft heel veel leuke verenigingen. Voor iedereen is er wat wils, keuze genoeg. In deze rubriek vertellen vijf Goese inwoners over hun vereniging. Laat u inspireren!

Roy Mulder speelt bij het eerste elftal van VV Kloetinge. Hij voetbalt al ruim 25 jaar bij de club. Roy kent de vereniging dan ook van binnen en van buiten.

‘Kloetinge is echt een onderdeel van mijn leven. Ik voetbal er al sinds mijn vierde. Mijn broer speelde er ook en mijn vader was altijd trainer. Ik heb hen bij de club ‘opgevolgd’. Ik voetbal nu al een aantal jaar in het eerste elftal en ben inmiddels ook aanvoerder. Dat vind ik wel speciaal. Omdat ik al heel mijn leven bij Kloetinge speel, zie ik dat wel als een soort bekroning. Als aanvoerder ben ik verantwoordelijk voor mijn ploeggenoten. Daarnaast heb ik een voorbeeldfunctie naar de jeugdspelers toe. Ik probeer die rol zo goed mogelijk in te vullen.

Onze club is absoluut een familievereniging, dat merk je aan alles. Bij iedere wedstrijd is er altijd veel publiek en ouders zijn erg bij hun voetballende kinderen betrokken. Buitenom het voetbal leeft de vereniging ook. Bijvoorbeeld met kinderkampen en clinics die op ons complex plaatsvinden. Wat ik bijzonder vind, is dat alle jeugdteams en het eerste elftal op hoog niveau spelen. Zelf ben ik afgelopen seizoen met Kloetinge 1 naar de 4e divisie gepromoveerd. In onze kampioenswedstrijd kwam alles samen. Er stonden superveel mensen langs de lijn en na het laatste fluitsignaal was de ontlading enorm. Ik vond dat heel mooi om mee te maken. Als ik eraan terugdenk, krijg ik nog steeds kippenvel.

Ik denk dat het voor de gemeente goed is dat Kloetinge op hoog niveau voetbalt. Dat trekt misschien wel bezoekers van buitenaf aan. Daarnaast kan het ook een stimulans zijn voor inwoners van de gemeente. Dat ze zien dat sporten op hoog niveau dichtbij huis mogelijk is. Ik hoop dat we als vereniging dat aanbod vasthouden en blijven doorgroeien.’

Adrienne de Jong (38) groeide op met karate. In 1985 richtte haar vader karateschool Kyokushin Zeeland op, nu te vinden in de dojo van het Omnium. Inmiddels is ook kleinzoon Kai een veelbelovend talent.

‘Ik heb niet mijn hele leven aan karate gedaan. Als kind ben ik jong begonnen, maar rond mijn elfde weer gestopt. Zo’n 25 jaar later begon de sport me toch weer te trekken en heb ik het opnieuw opgepakt. Ik ben net geslaagd voor mijn bruine band en geef nu ook les, net als mijn vader. We sporten hier dus met drie generaties. Mijn vader is shihan of grootmeester, houder van de 6e graad zwarte band en sport nog steeds actief mee. En mijn zoon Kai heeft pas zijn groene band gehaald!

Onze karatevereniging telt op dit moment zo’n 125 leden. Sinds de coronaperiode zijn dit er alleen maar meer geworden! Je kunt deze sport beoefenen op elke leeftijd, maar de jongsten starten zo rond de zes jaar. Als vereniging gaan we naar wedstrijden en naar centrale trainingen van de karatebond en andere scholen. We organiseren zelf clubwedstrijden, een kamp, een ouder-kind training en een strandtraining. Wie dat leuk vindt, nodigen we graag uit voor een proefles.

Het mooie aan karate is dat het zoveel meer is dan een vechtsport. Het gaat om het vinden van balans en het leren kennen van je lichaam en kracht. Je leert waar je grenzen liggen en waar de grenzen liggen van de ander. Bovenal leer je respect te tonen voor elkaar. Het mooiste aan onze vereniging vind ik hoe we met elkaar omgaan als groep. Iedere leerling, jong en oud, hoort erbij en voelt zich één van ons. En persoonlijk vind ik het zó leuk wanneer ik kinderen tegenkom in de stad, die mij dan enthousiast groeten met ‘hé, sempai’. Dat betekent hulp van de grootmeester’.

Peter Versluis speelt basstenor bij de internationale slagwerkgroep The Next Formation Drumline uit Wilhelminadorp. Ook is hij sinds 2016 voorzitter van deze vereniging.

‘The Next Formation Drumline is in 2012 opgericht. Ik maakte vroeger muziek bij Excelsior in Goes, alleen die club bestaat al lange tijd niet meer. Ik had na een paar jaar niks doen wel weer zin om muzikaal aan de slag te gaan. Dus ik heb toen negen andere oud-leden van Excelsior gebeld en gevraagd of ze mee wilden doen. Gelukkig zeiden ze allemaal ‘ja’. We zijn nu een internationale groep, want we hebben ook een paar Belgische leden. Die zijn bij ons terechtgekomen na een samenwerking met een slagwerkgroep uit Lier, een plaatsje onder Antwerpen.

We repeteren twee keer per maand in Het Wilhelminahuis in Wilhelminadorp. Ook onze leden uit België zijn hierbij aanwezig. Dat geeft aan dat de sfeer onderling goed is. Anders zouden ze die lange afstand niet rijden. We bespelen verschillende instrumenten. Zo hebben we snare-, tenor- en basedrums. Zelf speel ik een zelf gecreëerde basstenor. Dit is hetzelfde als een tenor met toms aan een rek, maar dan met bassklanken. Ik hoop dat we in de toekomst meer leden mogen verwelkomen. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd.

Onze slagwerkgroep verzorgt ook optredens, meestal zo’n vier, vijf keer per jaar. We spelen als vereniging alleen ritmes in plaats van nummers. Dat maakt ons in mijn ogen wel uniek. Naast het muziek maken met de andere leden schrijf ik zelf nieuwe ritmes. Het bedenken hiervan is erg leuk. Sommige van mijn zelfverzonnen ritmes spelen we tijdens optredens. Als het publiek ze dan ook waardeert en swingt op de muziek, ben ik een blij man.’

Ingrid van Dalen is professioneel bierbrouwer en lid van de Deltabrouwers, een Zeeuws amateur bierbrouwers gilde. Naast het brouwen van haar eigen drank wisselt ze graag met andere liefhebbers kennis en informatie over bier uit.

‘Van de Deltabrouwers ben ik al ruim dertig jaar lid. Ik kom uit een echte bierfamilie en lust zelf ook graag een biertje. Mijn tante maakte vroeger vlierbessenwijn. Ik vond het interessant om te zien hoe ze dat deed. Het leek me leuk om zelf ook mijn eigen drank te produceren. En omdat ik van bier houd, heb ik me aangesloten bij de Deltabrouwers. Van die keuze heb ik nog geen moment spijt. De sfeer is altijd goed en ons gilde bestaat uit gezellige mensen. We hebben ruim honderd leden. Sommigen komen alleen om bier te drinken, anderen brouwen ook echt zelf.

Als vereniging komen we van september tot juni één keer per maand een avond bij elkaar. Tijdens zo’n bijeenkomst hebben we het altijd over een bepaald thema, bijvoorbeeld over soorten gist. Soms is er ook een spreker aanwezig of houdt iemand een lezing. We wisselen onderling veel kennis met elkaar uit, en we proeven ook van elkaars zelfgemaakte biertjes. Ik vind dit altijd heel waardevol. Het geeft me inspiratie voor het brouwen van nieuw bier. Tijdens het produceren houd ik rekening met het seizoen. Zo brouw ik in de winter vaak een tripel of een dubbel, terwijl er ’s zomers wat lichtere biertjes op het menu staan.

We organiseren altijd één keer per jaar een bierfestival in de Goederenloods in Goes. Brouwerijen uit het hele land komen daarop af. Daarnaast hebben onze leden de mogelijkheid om individueel aan wedstrijden deel te nemen. Dat heb ik vroeger ook gedaan, alleen nu doe ik dat niet meer. Het belangrijkste is dat ik mijn eigen bier lekker vind, daar gaat het om.’

Gerben de Witte heeft een hoveniersbedrijf en is voorzitter van Ondernemersvereniging Wolphaartsdijk, een jonge vereniging met ongeveer 80 leden. Samen met de dorpsvereniging willen ze Wolphaartsdijk op de kaart zetten als aantrekkelijk dorp voor inwoners en toeristen.

‘Onze vereniging bestaat nu bijna acht jaar en bijna iedere ondernemer hier is lid. Twee keer per jaar hebben we een ledenvergadering. Tussendoor organiseren we allerlei activiteiten, zoals een barbecue, uitjes en andere bijeenkomsten. Ons doel is Wolphaartsdijk klaar te maken voor de toekomst. Vooral nu er uitbreiding is van recreatie, willen we samen kansen pakken. We zijn van plan regelmatig bij andere ondernemersverenigingen te gaan buurten, van dorpen die voor dezelfde uitdaging staan als wij. Maar bijvoorbeeld ook bij het Ondernemers Contact Goes.

We zijn gelukkig geen leden kwijtgeraakt tijdens de coronaperiode. Voor wie het lidmaatschapsgeld niet kon betalen, hebben we onderling een oplossing gezocht. Vooral de restaurants hadden het moeilijk. Maar daar hebben we samen iets moois voor bedacht. De campings met vaste staanplaatsen, boden hun gasten tegoedbonnen aan ter compensatie voor het stageld. Deze bonnen, met een totale waarde van zo’n € 15.000, konden ze besteden bij onze restaurants. Ook als bestuur hebben we ons steentje bijgedragen. Zo maakten we bijvoorbeeld zoveel mogelijk gebruik van de afhaalmogelijkheden. Er is niemand op ons dorp failliet gegaan!

In het verleden hebben we als verenigingsbestuur allerlei activiteiten georganiseerd, zoals de Havenfeesten Wolphaartsdijk en een strandfeest. Daar praten mensen nog steeds over. Omdat dit veel tijd kost en wij zelf ook allemaal een eigen bedrijf hebben, pakken we dit nu anders aan. Ondernemers die hier iets willen organiseren, bieden we alle mogelijke ondersteuning. Mooi om te zien hoe dit wordt opgepakt!’